تبیان، دستیار زندگی

سلام

.........

خداحافظ

نقطه چین را تو برایم پر کن!

با دل شیشه ایت سنگ منی می دانم

تو می آیی و مرا می شــکنی می دانم

تو می آیی و از این کوچه گذر خواهی کرد

و... بــه پـر پـر شدنـم باز نـظر خواهی کرد 

چشم دل از پی دیدار تو  تر  خواهد شد

مـی آیـی و دلـم پنجره تر خواهد شـد

((پنجره زاویه ی زخمی دیدار من است))

تو می آیی و همین پنجره دیوار من است

پنـجــره مرز  زلالیست گذر خـواهـم  کرد

و...به دیدار تو تا عشق سفر خواهم کرد

((فال حافظ زده ام نیست در آن حاشایی))

آنــکه پــر نقش زد ایــن دایــره ی مینایی))

((نیست معلوم که در پرده ی اسرار چه کرد))

طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد!))

((گفت حافــظ:طلـبت باشــد و قــــوت نبــود

گــــر تــو بیــداد کـنی شــرط مــروت نبــود)) 

تو همانی که به من شعر وغزل می دادی

و بــه مــن قـافـیه عـطر و عسل مـی دادی 

یادم آمــد که دلـم جـام تـو را مــی پیمود

جـرعـه ی نـام تـو بر تشنگی ام می افزود

یــاد دارم کـه تــو از پنـجره هــا می گفتی

و... غـم پنـجره هــا را بـه خـدا می گفتی 

من کـه بر آتـش افسون تــو مـحمل دارم

چــنـد بیتی ز غــزلهـای تــــو در دل دارم،

 ما دوتــا سینه ای از جنس کبوتر داریم

 ما  دو تــا روح سبکبار و سبک پر داریم

 ما که از فرقه ی عشقیم خدا می داند

 شب بــودایی دل مــذهب د یگر داریـم

 گرچــه از نام عــطش نیست زلالــی بهتر

 هرکجا شعله ی عشق است دل تر داریم

 تو همانی که شب ابر به من می گفتی:

زیر باران چه قشنگ است قـــدم بر داریم.

 تو مــی آیــی ودلــم پنجره تر خواهد شد

وبه دیـدار تـو این پنجره  تر  خـواهد شـد

 تو مـی آیـی ومرا می شکنی می دانم

با دل شیشه ایت سنگ منی می دانم

تو  می آیــی و دلـم حسرت گل خـواهــد داد

و... خودش را به همین پنجره  پل خواهد داد 

پنــجره مــرز زلالیست گــذر خــواهــم کــرد

وبه دیدار تو تا عشـق سـفـر خواهــم کــرد.

                                                                     حمید یعقوبیان

حلول بهترینِ ماهها خیلی خیلی مبــــــــــــــــــــــــــــــارک

من دست خالی آمدم ، دست من و دامان تو

سرتا به پا درد و غمم، درد من و درمان تو

تو هر چه خوبی من بدم ، بیهوده بر هر در زدم

آخر به این در آمدم ،باشم کنار خوان تو

من از هر دررانده ام ، من رانده ی وامانده ام

یا خوانده یا نا خوانده ام ،اکنون منم مهمان تو

پای من از ره خسته شد، بال و پرم بشکسته شد

هر در به رویم بسته شد، جز درگه احسان تو

گفتم منم در می زنم ،گفتی به تو سر می زنم

من هم مکرر می زنم ،کو عهد و کو پیمان تو؟

سوی تو رو آورده ام، ای خم سبو آورده ام

من آبرو آورده ام، کو لطف بی پایان تو؟

حال من گوشه نشین، با گوشه ی چشمی ببین

جز سایه ی پر مهرتان، جایی ندارم جان تو

من خدمتی ننموده ام، دانم بسی آلوده ام

اما به عمری بوده ام، چون خار در بستان تو 

علی انسانی

شهادت امام مهربونمون تسلیت

در پی گمگشـته خویشـم هنــوز

از میــان کـوچـه های انتـــظار

 مـانده ام در جستـجوی یـار خود

با دلی محــزون و قلبی بی قـرار 

میــرسـد آنی طنیـنی پر طپــش

چون صدای پای اسبی تک سوار 

من چنـان پروانه ای مشـتاق درد

شمع یـادش را گرفتـم در کنــار 

از حصــار خسته بیـرون می زنم

میـــروم پیـــدا کنم کـوی نگار

 بی حضورش لحظه هایم درسکون

غنـچه ای نشـکفته محتاج بهــار

 تا ز قیــد هجــر او گردم ((رهـا))

جویم او را من به هر کوی و دیار

غم آدمو متفکر می کنه

تفکر آدمو عاقل می کنه

عقل زندگی رو شیرین می کنه

مال مال خودت

از تَهِ قلبم