تبیان، دستیار زندگی

*وقتی ما آمدیم...،

اتفاق ، اتفاق افتاده بود.

حال...هرکس...،

به سلیقه ی خود چیزی می گوید...،

و در تاریکی گم می شود.......!

                   !.......حسین پناهی.......! 

    !.................! 

!...عشق تو بر دل من بار گرانیست و من..!

!....بی تحمل شده از بار گرانت شده ام....!

!........آنقدر دلبر ودلدار و فریبا نشدی........!

!.ممکن این فکر که مجنون زمانت شده ام.!

.دو،سه روزیست که رفتی و دلم آزاد است.

!.....آری آزاده ترین مرد جهانت شده ام.....!

!..اشکم از دیده فرو ریخت و رسوایم کرد...!

!...حرف آخر...،تو کجایی؟نگرانت شده ام...! 

   !.................!

!.....امروز هم گذشت اما خوشحالم...می دونید چرا...؟.....!        

*نمی خواستم برم اونجا......

اما به اسرار مادرم رفتم......

نمیشناختمش...بعد از سلام و احوالپرسی......

و چند لحظه سکوت ، توی چشام ذل زد و گفت:به قیافت می خوره آدم بی احساسی باشی...!!!...

و من هم گفتم:خوب..آره...شاید...!...

بعد رومو برگردوندم و رفتم...دیگه فریادش به گوشم نرسید...!

دیگه اونو نمی بینم...پس باید خوشحال باشم...... 

*ای مسافر...ای جدا ناشدنی...!

گامت را آرامتر بردار...از برم آرامتر بگذر...

تا به کام دل ببینمت...

بگذار از اشک سرخ ، گذرگاهت را چراغانی کنم.

بگذار آخرین لبخندت را...آخرین نگاه فریبنده ات را...،

نظاره گر باشم......!

جدایی را لحظه لحظه به من بیاموز...

آرامتر بگذر...آرامتر...!

......

حال برگرد و پیکر نیمه جانم را، رو به گذرگاهت قرار ده...

چشمهای خسته ام را باز نگه دار...،

تا برای آخرین بار با تو وداع کنم...! 

*پدرم می گوید کتاب...

مادرم می گوید دعا...

ولی من خوب می دانم که...،

زیبا ترین کلام خدا را می توان از زبان...،

گلهاشنید...

         !.......حسین پناهی.......! 

*به انتظار نشسته ای آیا..؟؟!!.

خسته نشده ای از خیره شدن به این افق تاریک...؟!

آن سو سوی غریب...

رهگذری بیش نیست...! 

مسافران سرزمین غربت هرگز معنای برگشت را نمی دانند.......! 

*انتظار سخت است.

فراموش کردن هم سخت است.

اما اینکه ندانی انتظار بکشی یا فراموش کنی......،

از همه سخت تر است...........!

*آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد.

*شاید دعای مادرت زهرا بگیرد.

*آقا بیا تا با ظهور چشم هایت.

*این چشم های ما کمی تقوا بگیرد.

*آقا بیا تا این شکسته کشتی ما.،

*آرام ، راه ساحل ِدریا بگیرد. 

*دل ِساده...،

برگرد و در ازای یه حبه کشک ِ سیاه ِ شور...

گنجشک ها را...،

از دور و بر ِ شلتوک ها کیش کن.

که قند شهر...،

دروغی بیش نبوده است..........! 

               !.......حسین پناهی.......! 

کاش این سینه غم و درد مرا می فهمید....

یار دیرینه رخ زرد مرا می فهمید................

آن دمی را ز برش از بر عشق خواهم رفت.

کاش آوای دل سرد مرا می فهمید...........