تبیان، دستیار زندگی

آموخته ام, که باید بر زمان مسلط باشم نه به زیر فرمان آن. 

آموخته ام, هر سفر دور ودرازی با برداشتن تنها یک گام, آغاز می شود. 

آموخته ام, خطاهای دیگران را مانند خطاهای خویش تحمل کنم. 

آموخته ام, که مرد بزرگ به خود سخت می گیرد و مرد کوچک, به دیگران. 

آموخته ام, که بیش از آنکه مرا بفهمند, دیگران را درک کنم. 

آموخته ام, که پیش از آنکه دوستم بدارند, دوست بدارم.

 آموخته ام, که زیاده گویی شاید مقدمه ی ناشنوایی باشد.

 آموخته ام, که هیچ روزی از امروز با ارزش تر نیست.

شکارچی اول: هندوستان که بودی شکار ببر هم رفتی؟
 

شکارچی دوم: البته، روزی برای شکار ببر به جنگل رفتم.
 

شکارچی اول: شانس هم آوردی؟
 

شکارچی دوم: بله، با ببری روبرو نشدم!
  

پیغامگیر تلفنی  :

چهحرفهایی برایت زدم,

از پشت سیم های سرد .

حرفهایی که شاید, لایقش نبودی!

در تو اثری نداشت ولی عاشقی یافته ام همیشه چشم انتظار.

 "  تلفن عمومی!!! "

Oزندگی دایره است

Oمرکزش صفر بزرگ

Oو منم داخل آن

Oو تویی نیز چو من

Oو من وتو با هم

Oمی توانیم که از صفر

Oبسازیم عددی

Oو به اندازه اندازه خود

Oحجم این دایره را بیش کنیم

Oگر چه صفریم,ولی گسترش خویش کنیم

Oپس اگر من به تو یاری نکنم

Oو تو مانی بی من

Oیا بمانم بی تو

Oآسمان بی کس و بی مهر شود

Oدایره خالی و بی مصرف و خود صفر شود

نقاشی تو را می کشم,

ولی به جای رنگ قرمز

به قلب فلزی ات ضد زنگ می زنم!

-هیچ وقت به خودت مغرور نشو. برگ ها وقتی می ریزند که فکر می کنند طلا شده اند.

-اگر نمی توانی کسی را ببخشی, از بزرگی اشتباه او نیست از کوچکی قلب توست.

-هرگاه به لب پرتگاه رسیدی به خدا اعتماد کن. چون یا تو را در آغوش خواهد کشید و یا پرواز کردن را یادت خواهد داد.