تبیان، دستیار زندگی

****تولد امام علی(ع) و روز پدر مبارک ****

عشق زیبایی های دلخواه را در معشوق می آفریند 

گریه کن شب

گریه کن...

هر که با احساس باشد

عاقبت خواهد شکست

این جواب سادگیست!

                                       دستانت را بر روی سینه ام بگذار تا

                            صدای مهربانترین و پاکترین قلب دنیا

                           را احساس کنی این صدای پاک یک

                              دریا دلواپسی است که درون رگهای

                                        ما جاریست این صدای عشقیست

                              که من و تو با هم ساختیم این تنها

                            چاره ی کار ماست این دریای

                               مهریست که صدای مهربانی را

                                نشان ما داد و این صدای قلب پاک و

                              مهربان توست که آرام آرام می تپد و

دوستم بدار همچون پروا نه ی دل سوخته ای که شعله ی نارنجی رنگ و لرزان شمع را می پرستد...

دوستم بدار همچون مرغابی ای که جفت خود را می جوید و با هم دل می بندند 

 دوستم بدار و بگذار دوستت داشته باشم

بگذار همچون پروانه ی رنگین بال و زیبایی که به هنگام بهار بر روی گل های خوشبو می نشیند در کنارت باشم...

بگذار به غیر از من و تو در این جهان کسی دیگرچنین عاشق نباشد

دوستم بدار ای جان شیرین...

دوستم بدار نوازشگر روح و قلبم...

ای کسی که تمام هستی ام از آن توست

تا پایان جهان ... تا پایان عمر ... تا پایان عشق ...

خدایا٬ اگر خوابم بیدارم کنو اگر خزانم بهار م کن .اگر در هزار توی شب گم شده ام ٬جاده صبح را نشانم بده واگر از تو دور مانده ام در نزدیکی دستان گرم خود مکانم بده!  

  خدایا ٬ ازعقربه های ساعت گله دارم که زمان را با خود بردند و مرا میان زمین و آسمان بلاتکلیفگذاشتند.از روزگار گله دارم که هرگز دست مرا به گرمی نفشرد وپیوسته مرا به سایه هاسپرد .از خود گله دارم که هرگز پاهایم را به دوردستها  نفرستادم وقلب فرسودهام را زیر باران تند بهاری نشستم.

خدایا٬ کاش حرف عاشقانه ایبودم و دهان به دهان می گشتم.کاش شاخه ای سرسبز بودم و پرنده های فقیر برشانه ام می نشستند.کاش نرده ای بودم و مسافران خسته به من تکیه می دادند .کاش پشتپرده شب پنهان نمی شدم .کاش اینچنین و آنچنان نمی شدم .کاش وقتی باران می بارید بهخیابان می رفتم تا ناخنهام شکوفه بدهند  .

خدایا٬ این پوست را که تو رادوست دارد ٬چگونه از خود جدا کنم ؟ اشکهایم را که تو در قطره قطره آن پیدایی٬چگونهدر دستمالی کهنه بپیچم ودر صندوق بگذارم ؟غمهای مقدسم را که اصل و نسب آنها به تومی رسد ٬چگونه از یاد ببرم؟

خدایا٬امروز که پنجره ایبرای تماشا و حنجره ای برای صدا زدن فرشتگان ندارم ٬امیدم به توست .پس بی آنکهنامم را بپرسی ودفترهای دیروزم را ورق بزنی٬ دوستم داشته باش...!