تبیان، دستیار زندگی

ین روزها افراد بیشتر ساعات روز را در حالت نشسته هستند و بیشتر کارها به صورت نشسته انجام می‌شود.کارشناسان بهداشت می‌گویند توجه نکردن به حالت و وضعیت بدن هنگام نشستن و رعایت نکردن اصول صحیح نشستن در طولانی ‌مدت سبب بیماری‌های اسکلتی و عضلانی،تغییر شکل ستون مهره‌ها،کمردرد و بیرون ‌زدگی دیسک مهره‌ها می‌شود بنابراین توجه به حالت و وضعیت بدن و رعایت اصول صحیح نشستن در پیشگیری از این مشکلات موثر است...

روش صحیح نشستن

پیشتر تصور می‏شد که بهترین حالت نشستن حالتی است که فرد کاملا صاف و با زاویه 90 درجه بنشیند. در حالی که بررسی‌های اخیر نشان داده است که راست نشستن بهترین حالت نشستن نیست. محققان اسکاتلندی و کانادایی با استفاده از شکل جدیدی از تصویر برداری «ام.آر.آی» نشان دادند که راست نشستن فشار غیرضروری در ناحیه کمر ایجاد می‌کند.این پژوهشگران در «انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی» بهترین وضعیت نشستن در پشت میز را حالتی اعلام کردند که در آن بدن اندکی به سمت عقب متمایل می‌شود. همچنین این پژوهشگران اعلام کردند که نشستن صحیح به کاهش دردهای ناحیه کمر کمک می‌کند.
در این مطالعه بیماران را در سه وضعیت متعدد نشستن مورد بررسی قرار دادند. وضعیت خمیده که در آن بدن به سمت جلو خم می‌شود به طوری که گویی روی میز خم شده است، وضعیت نشستن عمودی 90 درجه‌ای و وضعیت «راحت» که در آن درحالی که پاها روی زمین قرار دارند،بدن به عقب خم می‌شود و با ران‌ها زاویه‌ای 135درجه‌ای می‌سازد.سپس اندازه‌های زوایای ستون فقرات،ارتفاع دیسک و حرکت نا به جای دیسک ستون مهره‌ها را در این سه وضعیت بررسی کردند و متوجه شدند که حرکت نا به جای دیسک ستون مهره‌ها زمانی ایجاد می‌شود که فشار ناشی از وزن روی ستون مهره‌ها قرار می‌گیرد و موجب می‌شود که دیسک از جای خود خارج شود.


در این مطالعه بیشترین میزان حرکت نا به جای دیسک در وضعیت عمودی نشستن 90 درجه‌ای دیده شد. همچنین کمترین میزان حرکت نا به جای دیسک در وضعیت نشستن 135درجه‌ای دیده شد که نشان می‌دهد نشستن در وضعیت راحت‌تر فشار کمتری بر دیسک‌های ستون مهره‌ها و ماهیچه‌ها و تاندون‌های مربوطه وارد می‌کند. در حالت خمیده نیز کاهشی در ارتفاع دیسک ستون مهره‌ها دیده شد.محققان با بررسی تمامی ‌نتایج آزمایش اعلام کردند که حالت نشستن 135 درجه‌ای بهترین وضعیت برای کمر است و توصیه می‌کنند افراد این‌گونه بنشینند.

صحیح نشستن موقع رانندگی

امروزه بیشتر کارها به صورت نشسته انجام می‏شود و افراد بخش زیادی از ساعات کاری‌ شان را روی صندلی و به صورت نشسته انجام می‌دهند.به همین دلیل استفاده از صندلی استاندارد نقش زیادی در کاهش آسیب به ستون مهره‌ها دارد.متخصصان علم ارگونومی ‌برای یک صندلی استاندارد ویژگی‌هایی را اعلام کرده‌اند‌ که لازم است هنگام خرید صندلی این نکات را مورد توجه قرار داد.

صحیح نشستن موقع روزنامه خواندن

برخی افراد در ساعات استراحت دلشان می‌خواهد روزنامه یا کتاب بخوانند و چون از صبح پشت میز نشسته‌اند‌ دوست ندارند مطالعه را هم روی صندلی انجام دهند.بهترین حالت این است که به جای اینکه روی مبل بنشینند و برای خواندن روزنامه سرشان را به جلو خم کنند یک بالش زیر دستشان بگذارند و روزنامه را تا نزدیکی‏های صورت بالا بیاورند و بدون نیاز به خم کردن سر و گردن به راحتی مطالعه‌شان را انجام دهند.

کمر درد یکی از مشکلات شایع در میان رانندگان است. برای پیشگیری از کمر درد باید به نقاط فشار و اصول کلی حفظ انحنای ستون مهره‌ها دقت کنید. هنگام رانندگی سر و گردن تان را صاف نگه‌دارید.سرتان را به اطراف خم نکنید، طوری قرار بگیرید که گوش‌های‌تان در امتداد شانه‌هایتان قرار بگیرد.بهتر است دست‌ها در حالت کشیده روی فرمان باشد.صندلی را خیلی نخوابانید و خیلی به سمت جلو خم نشوید.پاها هم باید کاملا کشیده و در وضعیت راحتی قرار داشته باشد. برخی رانندگان خودشان تغییراتی در صندلی ایجاد می‌کنند که ‌این تغییرات گاهی غیر اصولی است و به ستون مهره‌ها آسیب می‌رساند.توصیه می‌شود این تغییرات را فقط با مشورت پزشک ارتوپد و متخصص ارگونومی‌انجام دهید. درضمن بهتر است از رانندگی در طولانی مدت پرهیز کنید و پس از مدتی رانندگی توقف کرده و استراحت کنید.نکته دیگر اینکه کمربند ایمنی را فراموش نکنید.در ترمزهای ناگهانی و تصادفات شدید اگر از کمربند ایمنی به شکل صحیح استفاده نشده باشد صدمات شدیدی به ستون فقرات و دیسک‌های بین مهره‌ای وارد می‌شود.

شاید شما هم از آن دسته افرادی باشید که روزی چند بار جلوی آینه می ایستید و به شکم بزرگ تان، نگاه می‌کنید. بیشتر افرادی که از چاقی شکم رنج می‌برند، نگران تناسب اندام شان هستند، اما آیا تا کنون به این موضوع فکر کرده‌اید که همین چربی‌های انباشته شده در شکم تان علاوه بر هیکل نامتناسب، می‌توانند جان شما را به خطر بیندازند؟

چاقی مرکزی، "چاقی سیبی شکل" است که به طور عادی به "چاقی شکمی" معروف است. این نوع چاقی، حاصل تجمع چربی‌های احشایی است که منجر به افزایش دور کمر می‌شود. در "چاقی گلابی شکل"، قسمت ران‌ها و باسن فرد دچار چاقی می‌شود.

تحقیقات نشان می دهند، در چاقی سیبی شکل، چربی اضافی که اطراف شکم انباشته می‌شود، خطر زیادی را برای فرد ایجاد می‌کند.

گاهی افرادی که شکم بزرگی دارند، تصور می‌کنند شکم آنها مانند شکم ورزشکاران است؛ ولی این تصور کاملا اشتباه است. در واقع ما دو نوع شکم داریم: یک نوع شکم‌های شل که همانند شکم ورزشکاران است و دیگری شکم‌های سفت که بیشتر افرادی که از چاقی شکمی رنج می‌برند دارای چنین شکمی هستند.

در چاقی شکمی، هر چه شکم سفت‌تر و برآمده‌تر باشد، بیشتر برای سلامتی مضر است.

این چربی‌ها از کجا می‌آیند؟

دلیل اصلی چاقی، عدم تعادل انرژی در بدن است. به این معنا که انسان بیشتر از آن که کالری بسوزاند، کالری مصرف می‌کند.

چاقی‌های شکمی به دلایل مختلف محیطی و ژنتیکی ایجاد می‌شوند. این نوع چاقی با خوردن زیاد و زندگی بی‌تحرک در ارتباط است.

یکی از دلایل این نوع چاقی، مواد غذایی‌ای هستند که در طول شبانه روز مصرف می‌کنیم. استفاده زیاد از چربی‌ها و غذاهای شیرین یکی از اصلی‌ترین دلایل به شمار می‌روند. داشتن یک برنامه غذایی سالم و متعادل، بهترین راه مقابله با این مشکل است. برای این کار از مقادیر زیادی میوه و سبزی استفاده کنید.

دلیل دیگر کم‌ تحرکی است. ورزش کردن راهکاری بسیار مناسب برای جلوگیری از چاقی شکم است (حتی قدم زدن کوتاه).

اگر رژیم غذایی مناسب و فعالیت خوبی در طول روز دارید ولی هنوز از چاقی شکمی رنج می‌برید، ممکن است مشکل از جای دیگری باشد. بهتر است از لحاظ غده تیروئید مورد معاینه قرار بگیرید.

استرس و اضطراب به خصوص در زنان نیز می‌تواند باعث چاقی شکمی شود. به این ترتیب که پس از پایان استرس، هورمون کورتیزول ترشح و باعث ذخیره چربی در اطراف ناحیه شکمی می‌شود. علاوه بر این، گاهی افراد بر اثر استرس به پرخوری روی می‌آورند که همین عامل هم یکی دیگر از دلایل است.

الکل شکم را چاق می‌کند، زیرا سوخت و ساز بدن را کاهش می دهد و کالری‌هایی را که مصرف نشده‌اند، مستقیم در ناحیه شکم ذخیره می‌کند.

بسیاری از داروها هم هستند که عوارض جانبی داشته و باعث چاقی شکمی می‌شوند.

یکی از اصلی‌ترین دلایل چاقی شکمی، جنبه ارثی و ژنتیکی آن است و همین مساله، خلاص شدن از شر این چربی‌ها را دشوارتر می‌کند، اما به این معنا نیست که چربی‌ها هرگز از بین نمی‌روند، بلکه تلاش بیشتری را می‌طلبند.

چگونه چاقی شکمی را تشخیص دهیم؟

اولین چیزی که می‌توان به وسیله آن از چاقی شکمی آگاه شد، اندازه‌ گیری دور کمر است.

در زنان دور کمر 88 سانتیمتر به بالا و در مردان 102 سانتیمتر به بالا می‌تواند هشداردهنده باشد. چنانچه دور کمر شما از این اندازه بیشتر بود، حتما باید به فکر لاغر شدن باشید.

اگر به یکی از مشکلات قند خون بالا و چربی خون مبتلا شده‌اید، نشان می دهد چربی زیر ماهیچه‌ای دارید. این نوع چربی در مقایسه با چربی زیر پوستی بسیار خطرناک‌تر است و به راحتی هم از بین نمی‌رود. برای نابودی تدریجی این نوع چربی‌ها ابتدا باید علت ایجاد آن را پیدا کرد. بر اساس تحقیقات، بدن برای کسب انرژی از چربی‌های زیر ماهیچه‌ای استفاده می‌کند؛ بنابراین پیاده‌روی می‌تواند بسیار موثر باشد. چربی‌های زیر پوستی از نوع چربی‌هایی هستند که در بدن ورزشکاران وجود دارند و بر اثر بی‌تحرکی به چربی‌های زیر ماهیچه‌ای تبدیل می‌شوند.

نمایه توده بدنی یا BMI یکی از معمول‌ترین روش‌ها برای تعیین چاقی است. در این روش، وزن بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد (قد به توان دو) به متر، تقسیم می‌شود. اگر عدد به دست آمده از 25 بیشتر بود، چاقی محسوب می‌شود. البته در این روش مشکلی وجود دارد و ممکن است فردی که چربی اضافی ندارد، به دلیل داشتن اندامی عضلانی، چاق به شمار آید. از سوی دیگر افرادی که چربی اضافی در شکم دارند، چاقی آنها طبیعی تلقی شود؛ بنابراین بهترین معیار برای تعیین چاقی شکمی، اندازه‌گیری دور کمر است.

اگر نمی ‌خواهید رژیم بگیرید اما دوست دارید وزن کم کنید می ‌توانید این 9 ماده ی غذایی را خریداری و یخچال ‌تان را با آن پُر کنید.

اما فراموش نکنید این ها مواد غذایی جادویی لاغرکننده نیستند بلکه می ‌توانید آن ها را جایگزین سایر مواد غذایی روزانه‌ تان کنید تا کالری کمتری دریافت کنید و وزن تان را پایین بیاورید. اگر می ‌خواهید سریع و راحت وزن کم کنید، این فهرست غذایی کمک ‌کننده است.

1- آب

آب به طور طبیعی جلوی گرسنگی را می‌ گیرد. تحقیقات فراوانی نشان داده نوشیدن آب فراوان به کاهش سریع ‌تر وزن تان کمک می ‌کند. طبق بررسی‌ های محققان آلمانی با خوردن روزانه 481 گرم آب، متابولیسم بدن 30 درصد افزایش می ‌یابد. در ضمن نوشیدن آب جلوی گرسنگی را هم می ‌گیرد و تا حدی سیرکننده است.

2- چای سبز

به جای این که معتاد به مصرف چای سیاه و قهوه به دلیل کافئین بالا شوید، چای سبز بنوشید.

تحقیقات نشان داده است، مصرف چای سبز متابولیسم بدن را افزایش می ‌دهد و به کاهش وزن کمک می ‌کند.

این نوشیدنی پُرفایده خواص ضد سرطانی دارد و جلوی ناراحتی ‌های قلبی‌- عروقی را می ‌گیرد.

3- سالاد روز

خوردن سالاد و سبزیجات قبل از غذا، روشی بسیار سالم و لذت‌ بخش برای کنترل اشتها و کاهش وزن است.

4- شیر

تحقیقات اخیر پژوهشگران نشان داده کلسیم به کاهش وزن کمک می ‌کند. البته هنگام خرید لبنیات باید این نکته را مدنظر بگیرید که لبنیات کم‌ چرب تهیه کنید.

5- سوپ

سوپ، پیش‌ غذا یا عصرانه ی خوبی است. طبق بررسی‌ های پژوهشگران دانشگاه penn state افرادی که به عنوان پیش‌غذا سوپ می‌ خورند 100 کالری کمتر در روز مصرف می ‌کنند و وزن کم می ‌کنند.

6- غلات کامل

متخصصان توصیه می ‌کنند به جای نان سفید و برنج سفید، فیبر بیشتری مصرف کنید و غلات کامل را در برنامه ی غذایی خود بگنجانید.

غلات کامل احساس سیری را القا می ‌کنند. در حالی که غلات تصفیه ‌شده حاوی قند بوده و گرسنه می ‌کنند.

غلات کامل متابولیسم را بهبود می ‌بخشد و زمان هضم و جذب مواد غذایی را افزایش می ‌دهند.

7- گوشت مرغ

تحقیقات فراوانی نشان داده است مصرف پروتئین بالا می ‌تواند به کاهش چربی و افزایش بافت ماهیچه‌ ای کمک کند.

مصرف 85 گرم گوشت مرغ بدون پوست حاوی 120 کالری، 26 گرم پروتئین و یک گرم چربی است.

8- میوه و سبزیجات تازه

فیبرهای محلول و غیرمحلول در کنار مصرف آب، می ‌تواند به سوختن چربی ‌ها کمک کند.

9- گریپ فروت

تمامی منابع ویتامین C می ‌تواند میزان ترشح انسولین را کاهش دهد و سبب کاهش وزن شود. البته اگر دارو مصرف می‌ کنید در رابطه با مصرف همزمان آن با مرکبات با پزشک خود مشورت کنید زیرا گاهی این مواد بر هم تاثیر مُضر می‌ گذارند.

بدن شما بسته به شدت و طول مدت فعالیت‌ بدنی تان، چربی و کربوهیدرات (قند) می‌سوزاند. این در حالی است که خیلی‌ها فکر می‌کنند در طول بعضی فعالیت‌ها فقط چربی بدن و در طول برخی فعالیت‌های دیگر فقط کربوهیدرات‌های بدن‌شان می‌سوزد.

وقتی قرار است وزن‌تان کاهش پیدا کند، باید کالری مصرف کنید و منبع این کالری ممکن است یا چربی باشد، یا کربوهیدرات‌ (قند)، یا هر دو.

باورهای درست و غلط زیادی درباره سوختن چربی و کاهش وزن در بین مردم رایج است. این مطلب به سه مورد از شایع‌ترین آنها اشاره می‌کند و صحیح را از اشتباه جدا می‌کند.

باور اول

وقتی مشغول فعالیت‌ هستیم، بدن‌ ما تنها از یکی از منابع سوخت‌اش (یا چربی‌ها یا قندها) برای سوزاندن کالری استفاده می‌کند.

* این باور، درست است یا غلط؟

غلط است! متأسفانه بین بسیاری از ورزشکاران رشته‌های مختلف، این باور رایج است. بدن در طول فعالیت، انرژی خود را به نسبت‌های مختلف هم از منابع چربی و هم از کربوهیدرات‌ها (قندها) کسب می‌کند. همین الان که شما نشسته‌اید و مشغول مطالعه این مقاله هستید، بدن‌تان برای کسب انرژی‌ حدود 50 تا 60 درصد چربی و 40 تا 50 درصد کربوهیدرات می‌سوزاند. مطالعه، کار سنگینی نیست و بدن برای انجام آن، به نسبت‌های برابر کربوهیدرات و چربی می‌سوزاند، اما اگر همین حالا بلند شوید و تصمیم بگیرید کمی‌ بدوید، بدن‌تان برای برقراری تعادل و حفظ متناسب ذخایر درونی‌اش، شروع به سوزاندن 70 درصد کربوهیدرات (در مقابل 30 درصد چربی) می‌کند و اگر دویدن‌تان را برای مدت طولانی‌تری ادامه دهید، بدن برای کسب انرژی 60 درصد چربی و 40 درصد کربوهیدرات می‌سوزاند و هر چه طول مدت ورزش و فعالیت بدنی بیشتر شود، ترازو هم به سمت سوزاندن چربی سنگین‌تر می‌شود و به 65 تا 75 درصد هم می‌رسد.

بنابراین هر چه مدت زمان ورزش و فعالیت بدنی طولانی‌تر شود، چربی بیشتری هم در بدن می سوزد. پس اگر قصد دارید زودتر لاغر شوید و وقت و انرژی لازم را هم در اختیار دارید، حداقل سه ساعت در روز ورزش کنید.

برای کاهش وزن، بدن شما باید کالری بیشتری نسبت به آنچه کسب می‌کند، بسوزاند و سوزاندن این کالری اضافه، تنها در گروی انجام فعالیت‌های خارج از برنامه ی معمول است. بنابراین، ورزش کردن یکی از بهترین گزینه های این فعالیت‌های خارج از برنامه محسوب می‌شود. در ضمن، فراموش نکنید که مهم، سوزاندن کالری است، نه منبع آن.

باور دوم

در طول انجام ورزش‌های سبکی مانند راه رفتن، بدن چربی بیشتری نسبت به ورزش‌های سنگین‌تری مثل دویدن می‌سوزاند.

* این باور، درست است یا غلط؟

درست است! هر چه شدت فعالیت ورزشی کمتر باشد، درصد بیشتری از چربی در بدن سوزانده می‌شود، اما این را هم نادیده نگیرید که در طول فعالیت‌های سبک، بدن کالری کمتری نسبت به انجام ورزش‌های سنگین و حرفه‌ای می‌سوزاند؛ مثلا اگر شما قصد کم کردن یک کیلو اضافه وزن را داشته باشید، باید 10 روز، روزی یکی دو ساعت پیاده روی کنید یا دو روز، روزی سه چهار ساعت بدوید.

در حقیقت، درست است که هنگام انجام ورزش‌های سبک، چربی بیشتری سوزانده می‌شود، اما با ورزش‌های سنگین کالری بیشتری از دست می‌رود و فرد زودتر به وزن ایده ‌آل خودش نزدیک‌تر می‌شود. در واقع، وقتی شما چربی بیشتری در اثر فعالیت‌های سبک می‌سوزانید، آن میزان چربی را در وعده غذایی ‌تان جایگزین می‌کنید، در حالی که در طول فعالیت‌های سنگین، چربی و کربوهیدرات اضافه‌تر از حد معمول سوزانده می‌شوند. بنابراین اگر اضافه وزن ندارید، بهتر است به همان ورزش‌های سبک که انرژی زیادی هم برای انجام دادن‌شان لازم نیست، بسنده کنید، اما اگر از اضافه وزن رنج می‌برید و نمی‌توانید بیشتر از 30 دقیقه در روز به ورزش اختصاص دهید، حتما این 30 دقیقه را صرف انجام ورزش‌های سنگین و درست و حسابی مثل دویدن کنید.

باور سوم

اگر ورزش‌های استقامتی مثل دویدن یا دوچرخه سواری بیشتر از 15 تا 20 دقیقه طول بکشد، سرعت سوختن چربی بعد از این زمان، چند برابر خواهد شد و فرد زودتر به وزن ایده‌آل‌اش می‌رسد.

* این باور، درست است یا غلط؟

غلط است! وقتی طول مدت ورزش ‌کردن‌تان از 15 تا 20 دقیقه فراتر برود، منبع تأمین انرژی بدن، سوخت بیشتری را از طریق مصرف چربی به دست می‌آورد؛ اما همان‌طور که گفته شد، مسأله مهم در کاهش وزن، میزان کالری از دست رفته است، نه این که این کالری از طریق سوختن چربی از دست برود یا کربوهیدرات؛ مثلا در ورزش‌های هوازی، چربی بیشتری می سوزد و کالری کمتری از بین می‌رود، اما در ورزش‌های استقامتی مانند دویدن یا دوچرخه‌سواری، چربی و کربوهیدرات به میزان متناسبی سوزانده می‌شوند و کالری بیشتری هم از دست می‌رود.

اگر دوست دارید بهتر از این گفته ها سردر بیاورید، نگاهی به جدول زیر بیندازید.

می بینید که بر اساس اعداد و ارقام این جدول، هر چه فعالیت‌تان شدیدتر و سنگین‌تر باشد، میزان کالری از دست‌رفته‌تان در اثر سوختن چربی‌ها کمتر می‌شود. بنابراین سوزاندن چربی زیاد در روند کاهش وزن تأثیر چشم گیری ندارد.

بدن شما بسته به شدت و طول مدت فعالیت‌ بدنی تان، چربی و کربوهیدرات (قند) می‌سوزاند. این در حالی است که خیلی‌ها فکر می‌کنند در طول بعضی فعالیت‌ها فقط چربی بدن و در طول برخی فعالیت‌های دیگر فقط کربوهیدرات‌های بدن‌شان می‌سوزد.

وقتی قرار است وزن‌تان کاهش پیدا کند، باید کالری مصرف کنید و منبع این کالری ممکن است یا چربی باشد، یا کربوهیدرات‌ (قند)، یا هر دو.

باورهای درست و غلط زیادی درباره سوختن چربی و کاهش وزن در بین مردم رایج است. این مطلب به سه مورد از شایع‌ترین آنها اشاره می‌کند و صحیح را از اشتباه جدا می‌کند.

باور اول

وقتی مشغول فعالیت‌ هستیم، بدن‌ ما تنها از یکی از منابع سوخت‌اش (یا چربی‌ها یا قندها) برای سوزاندن کالری استفاده می‌کند.

* این باور، درست است یا غلط؟

غلط است! متأسفانه بین بسیاری از ورزشکاران رشته‌های مختلف، این باور رایج است. بدن در طول فعالیت، انرژی خود را به نسبت‌های مختلف هم از منابع چربی و هم از کربوهیدرات‌ها (قندها) کسب می‌کند. همین الان که شما نشسته‌اید و مشغول مطالعه این مقاله هستید، بدن‌تان برای کسب انرژی‌ حدود 50 تا 60 درصد چربی و 40 تا 50 درصد کربوهیدرات می‌سوزاند. مطالعه، کار سنگینی نیست و بدن برای انجام آن، به نسبت‌های برابر کربوهیدرات و چربی می‌سوزاند، اما اگر همین حالا بلند شوید و تصمیم بگیرید کمی‌ بدوید، بدن‌تان برای برقراری تعادل و حفظ متناسب ذخایر درونی‌اش، شروع به سوزاندن 70 درصد کربوهیدرات (در مقابل 30 درصد چربی) می‌کند و اگر دویدن‌تان را برای مدت طولانی‌تری ادامه دهید، بدن برای کسب انرژی 60 درصد چربی و 40 درصد کربوهیدرات می‌سوزاند و هر چه طول مدت ورزش و فعالیت بدنی بیشتر شود، ترازو هم به سمت سوزاندن چربی سنگین‌تر می‌شود و به 65 تا 75 درصد هم می‌رسد.

بنابراین هر چه مدت زمان ورزش و فعالیت بدنی طولانی‌تر شود، چربی بیشتری هم در بدن می سوزد. پس اگر قصد دارید زودتر لاغر شوید و وقت و انرژی لازم را هم در اختیار دارید، حداقل سه ساعت در روز ورزش کنید.

برای کاهش وزن، بدن شما باید کالری بیشتری نسبت به آنچه کسب می‌کند، بسوزاند و سوزاندن این کالری اضافه، تنها در گروی انجام فعالیت‌های خارج از برنامه ی معمول است. بنابراین، ورزش کردن یکی از بهترین گزینه های این فعالیت‌های خارج از برنامه محسوب می‌شود. در ضمن، فراموش نکنید که مهم، سوزاندن کالری است، نه منبع آن.

باور دوم

در طول انجام ورزش‌های سبکی مانند راه رفتن، بدن چربی بیشتری نسبت به ورزش‌های سنگین‌تری مثل دویدن می‌سوزاند.

* این باور، درست است یا غلط؟

درست است! هر چه شدت فعالیت ورزشی کمتر باشد، درصد بیشتری از چربی در بدن سوزانده می‌شود، اما این را هم نادیده نگیرید که در طول فعالیت‌های سبک، بدن کالری کمتری نسبت به انجام ورزش‌های سنگین و حرفه‌ای می‌سوزاند؛ مثلا اگر شما قصد کم کردن یک کیلو اضافه وزن را داشته باشید، باید 10 روز، روزی یکی دو ساعت پیاده روی کنید یا دو روز، روزی سه چهار ساعت بدوید.

در حقیقت، درست است که هنگام انجام ورزش‌های سبک، چربی بیشتری سوزانده می‌شود، اما با ورزش‌های سنگین کالری بیشتری از دست می‌رود و فرد زودتر به وزن ایده ‌آل خودش نزدیک‌تر می‌شود. در واقع، وقتی شما چربی بیشتری در اثر فعالیت‌های سبک می‌سوزانید، آن میزان چربی را در وعده غذایی ‌تان جایگزین می‌کنید، در حالی که در طول فعالیت‌های سنگین، چربی و کربوهیدرات اضافه‌تر از حد معمول سوزانده می‌شوند. بنابراین اگر اضافه وزن ندارید، بهتر است به همان ورزش‌های سبک که انرژی زیادی هم برای انجام دادن‌شان لازم نیست، بسنده کنید، اما اگر از اضافه وزن رنج می‌برید و نمی‌توانید بیشتر از 30 دقیقه در روز به ورزش اختصاص دهید، حتما این 30 دقیقه را صرف انجام ورزش‌های سنگین و درست و حسابی مثل دویدن کنید.

باور سوم

اگر ورزش‌های استقامتی مثل دویدن یا دوچرخه سواری بیشتر از 15 تا 20 دقیقه طول بکشد، سرعت سوختن چربی بعد از این زمان، چند برابر خواهد شد و فرد زودتر به وزن ایده‌آل‌اش می‌رسد.

* این باور، درست است یا غلط؟

غلط است! وقتی طول مدت ورزش ‌کردن‌تان از 15 تا 20 دقیقه فراتر برود، منبع تأمین انرژی بدن، سوخت بیشتری را از طریق مصرف چربی به دست می‌آورد؛ اما همان‌طور که گفته شد، مسأله مهم در کاهش وزن، میزان کالری از دست رفته است، نه این که این کالری از طریق سوختن چربی از دست برود یا کربوهیدرات؛ مثلا در ورزش‌های هوازی، چربی بیشتری می سوزد و کالری کمتری از بین می‌رود، اما در ورزش‌های استقامتی مانند دویدن یا دوچرخه‌سواری، چربی و کربوهیدرات به میزان متناسبی سوزانده می‌شوند و کالری بیشتری هم از دست می‌رود.

اگر دوست دارید بهتر از این گفته ها سردر بیاورید، نگاهی به جدول زیر بیندازید.

می بینید که بر اساس اعداد و ارقام این جدول، هر چه فعالیت‌تان شدیدتر و سنگین‌تر باشد، میزان کالری از دست‌رفته‌تان در اثر سوختن چربی‌ها کمتر می‌شود. بنابراین سوزاندن چربی زیاد در روند کاهش وزن تأثیر چشم گیری ندارد.

تاریکی برای بسیاری از انسان ها هراس آور و ناخوشایند است به اندازه ای که همیشه یک چراغ را در جایی روشن نگاه می دارند اما شاید دانستن این که روشن بودن محیط در شب ها منجر به چاقی افراد می شود، ترس از تاریکی را در آن ها از بین ببرد.

به گزارش مهر، محققان عصب شناس دانشگاه اوهایو به تازگی دریافته اند موش هایی که در هنگام شب در اتاقی روشن قرار دارند نسبت به موش هایی که در تاریکی به سر می برند 50 درصد وزن بیشتری می گیرند در حالی که هر دو گروه از نظر میزان تحرک و مقدار غذا در شرایط یکسانی به سر می برند.

آن چه به نظر مهم می آید، زمان بندی وعده های غذایی این جانداران است. به این معنی که با تاباندن نور به اتاق موش ها در هنگام شب، این جانداران در زمانی که معمولا باید در خواب باشند به خوردن مشغول می شوند که این رفتار به تنهایی می تواند چرخه شبانه روزی آن ها را مختل کرده و منجر به افزایش وزن آن ها شود. همچنین تاثیر نور خفیف و شدید بر روی موش ها یکسان محاسبه شده است.

در حالی که موش های این مطالعه با زندگی در شب انطباق داده شده بودند، رفتاری که از آن ها مشاهده شده می تواند در میان انسان ها نیز تعمیم داده شده و بر نیاز به خاموش کردن هر نوع چراغ و روشنایی از جمله رایانه ها، تلویزیون ها و تلفن های هوشمند در شب هنگام، تاکید داشته باشد.

این کار نه تنها کیفیت خواب را در افراد بهبود خواهد داد بلکه در تناسب اندام آن ها نیز تاثیرگذار خواهد بود.

لارا فونکن، عصب شناس رفتاری دانشگاه اوهایو می گوید: در پی ظهور چراغانی های الکتریکی از قرن بیستم میلادی، اعضای گونه های مختلف زیستی از جمله انسان ها در هنگام شب در معرض درخشش نورهای غیر طبیعی قرار گرفته اند. یافته های جدید از این رو اهمیت دارند که نشان دهنده تاثیر پیشرفت های مدرن اجتماعی بر روی سلامت انسان ها هستند.

محققان در پی مشاهده افزایش میزان چاقی در میان موش ها همزمان با شدیدتر شدن نور محیط زیست آن ها، به منظور یافتن دلیل این پدیده دو سری آزمایش انجام دادند؛ در آزمایش اول گروهی از موش ها به مدت 16 ساعت در معرض نور روز و به مدت 8 ساعت در تاریکی شب قرار گرفتند. گروه دوم نیز به مدتی مشابه در معرض نور روز و طی 8 ساعت شب در معرض نور خفیفی قرار گرفتند. میزان شدت این نور با روشن بودن نمایشگر یک رایانه برابری می کرد. گروه سوم موش ها به صورت یکسره در معرض نور روز قرار گرفتند.

پس از گذشت هشت هفته وزن هر سه گروه از موش ها افزایش یافته بود اما موش هایی که در هنگام شب در معرض نور قرار داشتند 12 گرم و موش هایی که تاریکی شب را تجربه کرده بودند تنها 8 گرم اضافه وزن داشتند. همچنین موش هایی که در معرض نور قرار داشتند به اختلال در متعادل سازی قند خون نیز دچار شده بودند. این در حالی است که میزان کالری های مصرفی روزانه و میزان فعالیت های فیزیکی جانداران در طول آزمایش با یکدیگر یکسان بوده است.

از سویی دیگر زمانی که محققان وعده های غذایی موش ها را به ساعت های روز محدود کردند، تغییری در وزن موش ها مشاهده نشد که این رویداد نشان دهنده تاثیر زمان بندی دقیق وعده هایی غذایی بر روی وزن بدن موش ها است.

این یافته می تواند در مبارزه علیه چاقی جوانان و نوجوانان بسیار تاثیرگذار باشد زیرا نوجوانان معمولا شب زنده دار بوده و به کار با تجهیزات الکترونیکی خود خو گرفته اند. همچنین بر اساس نتایج این مطالعه می توان به دلیل بالا بودن میزان چاقی، دیابت و دیگر اختلالات متابولیکی در میان کارگران شیفت شب پی برد.

بر خلاف تبلیغات، کمربندهای لاغری فقط چربی را جا به جا و در بین اعضای دیگر توزیع می ‌کنند و موجب لاغری فرد نمی ‌شود.

به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، واحد علوم پزشکی ایران، دکتر کیوان الچیان، متخصص داخلی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران با بیان این مطلب اظهار داشت:

کمربندهای لاغری با ایجاد حرارت موضعی نسبت به جا به‌ جایی چربی‌ ها در نقاط کمری اقدام می ‌کنند. کار اصلی این کمربندها لاغرکردن نیست بلکه جا به ‌جایی چربی است.

وی با بیان این که لاغر کردن توسط این کمربندها ادعایی بیش نیست، توصیه کرد افراد به جای استفاده از کمربند لاغری،  ورزش کنند.

این متخصص داخلی تصریح کرد: 2 نوع ورزش وجود دارد که یکی استاتیک و دیگری هوازی است. ورزش استاتیک برای گرم‌ کردن بدن است و هوازی نیز به ورزش‌ هایی گفته می شود که به دنبال مصرف اکسیژن، چربی ‌ها می ‌سوزد.

الچیان توصیه کرد: افرادی که برای لاغر کردن به بدنسازی روی می ‌آورند ابتدا با وسایلی مانند هالتر و طناب‌ های کششی، گرم و سپس شروع به دویدن کنند. این دویدن موجب سوزاندن چربی می ‌شود.

وی خاطرنشان کرد: فرد در مرحله اول لاغری آب از دست می ‌دهد. آن هایی که ادعا می ‌کنند ظرف چند روز 10 کیلو وزن کم می‌ کنند این 10 کیلو آب است.

این متخصص داخلی گفت: رژیم غذایی مناسب این است که در هفته بیش از نیم کیلو وزن کم نکنیم. چرا که لاغری ناگهانی موجب چین و چروک‌ های متعدد می‌ شود و این چین‌ ها دیگر برطرف نمی‌ شود اما اگر فرد به تدریج شروع به کم‌ کردن وزن کند نه چین و چروک در بدنش اتفاق می ‌افتد و نه دچار عوارض لاغری می‌ شود.

درمان سلولیت به طور خلاصه با رژیم غذایی، ورزش کردن و نیز ماساژدادن تعریف می شود.

یک رژیم غذایی با کالری پایین می تواند به کاهش دادن کالری مصرفی کمک کرده و چربی ها را از تشکیل سلولیت بازدارد. البته ذکر این نکته ضروری است که هیچ رژیم غذایی نمی تواند باعث شود چربی تنها از پایین تنه شما دور شود، مطمئنا چربی نواحی دیگر بدن شما نیز کاهش می یابد. ولی رژیم های غذایی منطقی که با کاهش وزن تدریجی همراه باشند معمولا به کاهش حجم چربی بیشتر، در ناحیه ای که بیشترین تراکم چربی را دارد منجر می شوند.

ورزش و فعالیت بدنی نیز کمک می کند تا کالری سوزانده شود و تراکم چربی نیز تغییر کند. البته گفته می شود ورزش های پایین تنه مانند دوچرخه سواری، پیاده روی و ورزش های کششی می توانند ظاهرسلولیت را کمی بهتر کنند.

رژیم غذایی مطلوب در سلولیت:

به عنوان یک اصل کلی، اگر رژیم غذایی خود را کنترل نمایید، سلولیت می تواند کاهش یابد. در این بخش به عنوان بخشی از مبارزه در جهت کاهش سلولیت بر اجزای اصلی یک رژیم غذایی سالم ضد سلولیت متمرکز می شویم. سلولیت عارضه ای نیست که آسیب چندانی را به بدن تان بزند ولی احتمالا از نمایان شدن قسمت های مبتلا به سلولیت احساس شرمندگی خواهید کرد.

یک رژیم غذایی ضد سلولیت با بهبود عملکردهای مرتبط؛ مثل جریان لنف و جریان خون در بدن در کاهش سلولیت مفید است. یک نکته ی مهم  برای بهبود سلولیت و نیز برای بهبود روند سلامت کلی شما، تغذیه خوب و سالم و اجتناب از مصرف سموم غذایی و مصرف آب فراوان برای شستشوی سموم بدن تان و پاکسازی بدن تان از سموم است.

قانون اصلی در مورد رژیم غذایی مقابله کننده با سلولیت عبارت است از : محدود کردن مصرف چربی و فست فودها و بر خورداری از فعالیت بدنی مکفی.

در روند اصلاح رژیم غذایی تان می بایست اولا مصرف رژیم غذایی پُر چرب نظیر محصولات لبنی چرب، غذاهای حاضری، غذاهای حاوی نگهدارنده ها، غذاهای روغنی و غذاهای شیرین حاوی شکر و غذاهای تصفیه شده را کاهش دهید. این غذاها کالری اضافه را فراهم کرده و متابولیسم بدن را کند می نمایند که در نتیجه شانس ابتلاء به سلولیت را می افزایند.

میوه ها و سبزیجات را به میزان فراوان مصرف کنید چرا که آن ها غنی از آنتی اکسیدان ها و پاک کننده های طبیعی بدن هستند و به کاهش سموم تجمع یافته و تصفیه بدن تان کمک می نمایند. در واقع مواردی مثل ژله، شکلات ها، همبرگر، چربی گوشت قرمز و... می توانند کالری بالایی در بر داشته باشند و نه تنها شما را در معرض سلولیت قرار می دهند بلکه همچنین شانس ابتلاء به برخی عوارض مهم دیگر مثل افزایش سطوح کلسترول خون و افزایش سطوح هورمون های خون که می توانند منجر به بیماری های قلبی گردند را افزایش دهد.

از طرف دیگر می بایست از مصرف هر نوع الکل و دخانیات و هر ماده ای  که بتواند متابولیسم بدن را کاهش دهد یا سطوح آنزیم ها و هورمون های بدن را تغییر دهد و در نهایت منجر به تشدید سلولیت گردد، اجتناب نمود.

میوه ها و سبزیجات تازه حاوی مقادیر فراوانی از ترکیبات فیبر، فیتو کمیکال ها و مواد معدنی ضروری هستند که به بدن در رفع سموم کمک کرده و تمام  سیستم های بدن را بهبود می دهد و نهایتا منجر به کاهش چربی هایی که در مناطق مختلف بدن تجمع می یابند می گردد.

میوه و سبزی ها شامل آنتی اکسیدان های طبیعی هستند که به کاهش تخریب بدن توسط رادیکال ها کمک می کنند.

ضمنا برخی از غذاهای خاص به کاهش سلولیت در بدن کمک می کنند از جمله توت ها، پرتقال، رازیانه، گوجه فرنگی، اسفناج، بروکلی، گشنیز، هویج، توت سیاه یا آبی، فلفل سیاه.

همه موارد مذکور بسیار کم کالری ولی حاوی مواد مغذی هستند و به حفظ وزن و همچنین بازسازی سطوح آنزیم ها و هورمون ها در بدن کمک می نمایند.

برخی متخصصین تغذیه نیز طرفدار مصرف روغن زیتون و روغن ماهی(شامل اسیدهای چرب امگا 3) هستند. مصرف اسیدهای چرب ضروری و مفید به جای چربی های ناسالم مفید است و می بایست مصرف روغن های زیتون، بذر کتان، کانولا و گردو و همچنین روغن ماهی های آب سرد را در رژیم غذایی خود لحاظ فرمایید. 

به یاد داشته باشید که رژیم غذایی به تنهایی موثر نیست و شما حتما باید انجام تمرینات بدنی و دیگر روش های درمانی را مدنظر داشته باشید. به عبارت دیگر، مجموعه ای از این تلاش ها به شرط این که کوتاه مدت نباشد و توقع نتیجه گیری خیلی سریع هم نداشته باشید، نتایج خوبی را در بر خواهد داشت. هنگامی که بدن، چربی خود را از دست می دهد، در ابتدا این چربی از شکم و بالا تنه کاسته شده و در آخر از پایین تنه کم می شود. با توجه به این موضوع، ممکن است زنان وضعیت دشوارتری نسبت به مردان داشته باشند و باید برای کاهش چربی پایین تنه خود به دلایلی که ذکر شد نیاز داشته باشند که صبر بیشتری داشته و تلاش جدی و مستمرتری داشته باشند. لذا برای رسیدن به این هدف خود، به یک دوره شش ماهه و ورزش مداوم، فکر کنید و هرگز ناامید نباشید.

سوال: وزن من در محدوده طبیعی قرار دارد آیا رژیمی وجود دارد که من را از این چربی ناحیه ای رها سازد؟

واقعیت آن است که هیچ رژیم غذایی وجود ندارد که باعث از بین رفتن چربی فقط در یک ناحیه ای از بدن گردد. شاید شما آگهی هایی را در این زمینه دیده باشید، ولی مطالعات علمی آن را تایید نمی نماید.

باید پذیرفت که افزایش تجمع بافت چربی به ویژه در ناحیه شکم از معضلات جامعه امروزی است و افراد زیادی هستند که شاید شاخص توده بدنی مناسبی داشته باشند، ولی از چاقی ناحیه شکم رنج می برند. مطالعات متعدد نشان داده است که از بین تجمعات چربی ناحیه ای، چاقی شکمی به مراتب بیش از دیگر نواحی بدن دارای اهمیت است، چراکه حتی با وزن طبیعی می تواند منشا بسیاری از اختلالات متابولیک و نیز بیماری های قلبی و عروقی گردد.

محققان در پژوهش جدیدی ادعا کرده‌ اند که برای برخی افراد، لاغر ماندن کار دشوارتری نسبت به دیگران است و این دشواری به این خاطر است که مغز آن ها در تشخیص احساس سیری، کند عمل کرده و دیرتر واکنش نشان می‌ دهد.

به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، این محققان کشف کرده ‌اند که ارتباطات مغزی متفاوت سبب می‌ شود که این افراد اغلب به پُرخوری گرایش داشته باشند و در نتیجه به چاقی مبتلا ‌شوند.

این یافته در واقع تاییدی بر شواهد و مدارک علمی قبلی است که نشان می ‌دهند؛ همیشه رژیم غذایی، عامل اضافه وزن و چاقی نیست بلکه توارث و فاکتورهای ژنتیکی و نیز رشد مغزی پیش از تولد در این زمینه نقش به سزایی دارد.

به گزارش روزنامه دیلی میل، این فرضیه، هم چنین توجیه می ‌کند که چرا دو نفر و یا حتی دو خواهر و برادر با این که هر دو رژیم غذایی غنی از چربی مصرف می ‌کنند اما یکی از آن ها چاق می‌ شود ولی دیگری لاغر می‌ ماند.

این محققان از دانشگاه ییل دریافته‌ اند که در موش های آزمایشگاهی برخی از پایانه‌ های عصبی تنبل ‌تر هستند و بنابراین دیرتر سیگنال‌ های مربوط به سیری را به معده می ‌فرستند. این بدین معنی است که موش ها در هر وعده اندکی بیشتر غذا می ‌خورند و در نهایت منجر به چاقی آن ها می ‌شود.

وقتی افراد چاق که سال ‌ها طول کشیده تا اضافه وزن پیدا کنند و چاق شوند، دوست دارند در عرض مدت کوتاهی لاغر شوند؛ از طرفی حاضر هستند مبالغ گزافی را بپردازند تا فقط چند کیلو از وزن شان کم شود طبیعی است در این شرایط انواع کلاهبرداری ‌ها رواج پیدا می‌ کند.

اگر به آگهی ‌های برخی روزنامه ‌ها و مجلات نگاهی بیندازید، مطمئنا به چندین مورد تبلیغات در مورد محصولات لاغری یا چاقی برخورد می‌ کنید. اغلب این آگهی ‌ها جملات دلنشینی چون " لاغری تضمینی "، " 10 کیلو کاهش وزن در یک هفته بدون بازگشت "، " لاغری بدون رژیم غذایی و ورزش " را در دل خود دارند و البته در اکثر موارد فقط یک شماره تلفن همراه، راه دستیابی به این معجزات است.

از طرف دیگر وقتی کتاب ‌های تغذیه را نگاه می ‌کنید، می ‌بینید که این شعارها، رویاهایی دست ‌نیافتنی هستند.

بسیاری از بیماران چاق که برای کاهش وزن مراجعه می‌ کنند، اولین خواسته ‌شان این است که سریعا وزن کم کنند؛ اما تغییر عادات غلط غذایی مستلزم گذر زمان است. یکی از موثرترین روش‌ ها برای کم کردن وزن، داشتن رژیم غذایی توام با یک فعالیت مناسب ورزشی است. تحقیقات نشان داده، رژیم غذایی همراه با ورزش، تاثیر بیشتری نسبت به انجام تک ‌تک آن ها دارد.

قرص‌ های لاغری شیوه دیگری است که اکنون تبلیغات زیادی برای ترویج آن صورت می ‌گیرد. در سایت ‌های اینترنتی، شبکه‌ های ماهواره ‌ای، برخی مجلات یا حتی در داروخانه ‌ها، با تبلیغ این قبیل داروها پوشیده شده است.

حتما شما هم در مورد اثرات این داروها، اخبار ضد و نقیض بسیاری شنیده ‌اید. سایت ‌های تبلیغاتی، از اثرات مفید این داروها و کاهش وزن بدون تحمل گرسنگی صحبت می ‌کنند؛ ولی در سایت ‌های پزشکی مطالب دیگری مشاهده می ‌شود.

تحقیقات پزشکی و بررسی ‌های آماری روی افرادی که دارو مصرف کرده ‌اند، نشان می ‌دهد، این داروها یا بی‌ اثر هستند یا اثر آن ها بسیار کوتاه‌ مدت است و پس از قطع دارو، وزن شخص به حالت اولیه باز می ‌گردد.

در بسیاری از افراد، عوارض جانبی مصرف دارو بروز می ‌کند و گاهی آن قدر شدید است که می ‌توان گفت، دارو به جای این‌ که بیماری چاقی را درمان کند، بیماری دیگری را هم به وجود آورده است.

این نکته حائز اهمیت است که استفاده از این داروها، به‌ تنهایی برای کاهش وزن، به هیچ عنوان یک راه درمان اصولی نیست و فرد حتما احتیاج به رژیم غذایی مناسب تحت مراقبت یک رژیم درمان و فعالیت بدنی منظم دارد.

البته تمام این مسائل وقتی است که دارو واقعا دارو باشد. در اکثر موارد این داروها فاقد مواد دارویی هستند، حتی برخی از انواع آن ها، حاوی مواد مخدر نیز هستند.

متاسفانه اکثر کانال ‌های ماهواره ‌ای با دریافت پول حاضر هستند مدت زمان معینی از وقت شبکه ی خود را در اختیار هر کس برای تبلیغ هر جنس یا کالایی قرار دهند.

تبلیغ قرص، کرم و داروهای لاغری، یکی از کالاهایی است که در این شبکه ‌ها رواج یافته و حتی در داخل ایران، مراکزی برای فروش این داروها معرفی می ‌گردد و متاسفانه مداخله یا اطلاع ‌رسانی منطقی و شفافی در این رابطه انجام نشده است تا مردم از عوارض واقعی این مواد آگاه شوند.

سخن آخر این ‌که اگر به دنبال میانبرهایی برای کم کردن وزن خود می ‌گردید، بدانید که داروهای لاغری میانبر صحیحی برای شما نیستند. استفاده از این گروه از داروها صرفا در موارد خاصی کاربرد دارد که بایستی با تجویز پزشک و تحت نظر آن صورت گیرد.