تبیان، دستیار زندگی

خیرِ نکو مــرام مـاند به دنیا تا ابد

چون که خیرش بر همه مردم رسد

جنت وخلدبرین آماده ازبهرش بدان

دوستی این گـــل مــرامـــان را سزد

فی البداهه:منصور مقدم 28/11/1395

اصل این معنـــی یقین با زادن است

گر نباشد زندگـــی شیــــرین کجاست

زندگانی گاه برپاو گاهی افتادن است

فی البداهه: منصور مقدم 27/11/1395

از حسین گفتن سخن مجنون ودل خواهد صفا

چون حسین است از خــدا و سرزمینش کربلا

تا که هستم یا حسین گــویم همه اوقات راست

نی فقط ماه محرم ،گاه عاشورا کنم ذکرش جدا

فی البداهه: منصور مقدم 26/11/1395

خشم از شیطان وشیطان هم ز آتش هست بنیاد

لهیب آتشی را آب باید سـرد سازد نـــی نی باد

هر آنگه خشمگینی یاد حــق کـــــن با وضوئی

وضو خاموش ســازد غیــــظ آدم دل کند شاد

فی البداهه: منصور مقدم

شده معضل فضای بد مجـازی

بود دشمن فقط زین امر رازی

اگر با علم باشد همره ای یار

بدان زیبا شود این دور بازی

فی البداهه: منصور مقدم 24/11/1395

نامداران جانثــاران روزهمت آمددند

روزیاری روزغیرت روزعزت آمددند

آمدن تا گل بروید در تمــــام این دیار

مرد وزن اهل کرم بهرسعادت آمددند

فی البداهه منصور مقدم 22/11/1395

نعمتی از سوی داور آمـده بر مردمان

ماه بهمن گل دمیـد وسبز شد ایرانمان

یاد بهمــــن یاد امید و رهائی یاد مهر

یاد دارم خاطرات روز بهمن را جوان

فی البداهه: منصور مقدم 20/11/1395

ما تا به ابــد منتظــر روی امـــامیــــم

آماده همــــه جان بکف از بهـــر پیامیم

دشمن به هزیمت شودازعشق وصلابت

سرباز و مــــدافع به حــرم اهل قیامیم

فی البداهه: منصور مقدم 19/11/1395

دادی بـه هـمه عطا زمهر وشـادی

ای یار یقین زبهـــر حق استـــادی

شد فجر دوبار مهر و خورشید آمد

بهمن مه مهر است کنم ازآن یادی

فی البداهه: منصور مقدم 18/11/1395

میان برف و سـرما گل درآمد ماه بهمن شد

شکست هـر بت به دوران مهـرِ احسن شد

شب دیجور و رفت صبح پیروزی به بارآمد

تمام کشــور ایران سراسر باغ و گلشن شد

فی البداهه: منصورمقدم 15/11/1395