تبیان، دستیار زندگی

در روزهای محرم ، به مناسبت شهادت امام حسین (ع)، ده ها هزرا تن در شهرهای مختلف سوریه به عزاداری می پردازند . به همین مناسبت، هزاران تن از شیعیان كشورهای عربی حوزه خلیج فارس، آفریقا،لبنان، سوریه،افغانستان ، پاكستان ، عراق ، هندوزائران ایرانی،با تجمع در مرقد مطهر مطهر زینب (س)و خیابان های اطراف، با نوحه خوانی، زنجیر زنی وسینه زنی به سوگواری می پردازند.

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

كشور چین ، در ماه محرم شاهد عزاداری ایرانیان مقیم این كشور در سفارتت جمهوری اسلامی ایران در پكن است. در این مراسم كه هرساله برگزار می شود ،عزاداران به نوحه خوانی،مرثیه سرایی و سینه زنی می پردازند .

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

آیین سوگواری محرم حسینی در محل مدرسه ی ایرانیان در شهر رُم و با حضور تعدادی از شیعیان دیگر برگزار می گردد.در این مراسم،مداحی و مرثیه خوانی و آیین سینه زنی برگزار می شود.

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

در مسجد امام علی (ع) در نیویورك،‌ یكی از شهر های امریكا،شیعیان مقیم این كشور،محرم را به سوگ می نشینند . شیفتگان اهل بیت از ایران و كشورهای مختلف اسلامی، بااجتماع دراین مسجد و مسجدهای دیگر،باقرائت زیارت عاشورا،نوحه خوانی و سینه زنی،عزاداری می كنند .

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

ترینیداد و توباكو ، جزیره‌ای است در آمریكای مركزی كه پایتخت آن پرت آواسپانی می‌باشند . این كشور در شمال‌شرقی كشور ونزوئلا و در جنوب جزیره‌ی گرانادا در اقیانوس اطلس شمالی واقع شده‌است .

استعمارگران انگلیسی در سال 1845 تا 1847 ، یك گرده 130 هزار نفری از مردم هند را جهت كار در این جزیره با كشتی به این سرزمین آوردند . كه از این گروه ، 30 هزار نفر مسلمان بودند .

پس از 9 سال اسارت این گروه در این جزیره ، سه خانواده‌ی شیعه تصمیم به برگزاری مراسم محرم و عاشورای حسینی گرفتند كه این تصمیم با مخالفت دولت دست نشانده‌ی بریتانیا رو به رو شد . پس از این مخالفت ، ابتداً هندوها و سپس تمام ساكنین این جزیره ، با شیعیان همراه شدند و درست در همان روز كه مصادف با عاشورای حسینی بود ، دست به تظاهراتی بر علیه حكومت وقت زدند و خواستار لغو ممنوعیت انجام مراسم شدند و دولت دست نشانده ، تحت فشار افكار عمومی ، سرانجام ممنوعیت را لغو نمود و از آن پس ، هر ساله در روز عاشورا ، این حركت به عنوان سمبل وحدت ملّی مردم منطقه ، یعنی كشور ترینیداد وتوباكو نام گرفت و هر ساله به نحو باشكوهی ، تحت عنوان كارناوال هوزیه یا هوسای برپا می‌شود .

مردم ترینیداد و توباكو ، امام حسین (ع) را با نام هوزیه یا هوسای می‌شناسند ، تمام نژاد و ادیان ، مانند مسیحی ، مسلمان ، هندو ، سیاهان و سفید پوستان و سرخ‌پوستان ، هر ساله ، این مراسم را به یاد آن سرور آزاده برپا می‌كنند و به عزاداری می‌پردازند .

برای اجرای این برنامه از یك‌سری وسایل استفاده می‌شود : ماكت چوبی سه مسجد به نشانه‌ی آن سه خانواده شیعه ، دو مناره و دو هلال چوبی به رنگ قرمز و سبز ، یك پرچم سفید ، هم‌چنین 4 طبل از جنس سفال و پوست كه هر كدام از آن‌ها ، نماد و نشانه و یاد‌‌آور موضوع خاصی در خصوص واقعه‌ی كربلاست و هر كدام با آوای خاصی به صدا در می‌آید .

ـ طبل اول : نشانه‌ی دعوت مردم كوفه از امام حسین (ع)

ـ طبل دوم : نشانه‌ی نیرنگ و خیانت مردم كوفه به مسلم و امام حسین (ع)

ـ طبل سوم : نشانه‌ی جنگ امام حسین(ع) با لشگریان كفر

ـ طبل چهارم : نشانه‌ی شهادت امام حسین (ع) و یارانش در صحرای كربلا .

پرچم‌های قرمز و سبز و سفید در روز هفتم ، توسط عزاداران در خیابان به اهتزار در می‌آید و در دسته‌ها حمل می‌ شود و در روز هشتم و نهم ماه محرم ، عزاداران با حمل سه مسجد و دو هلال و دو مناره‌ی چوبی ، مراسم را ادامه می‌دهند . برنامه‌ی اصلی ، مربوط به روز عاشوراست . كلیه‌ی مردم این جزیره در این روز ، در این مراسم ملّی ـ مذهبی شركت می‌كنند و از خوردن گوشت و آب خودداری می‌نمایند و بیشتر ، میوه و سبزیجات و شیر می‌خورند ، هم‌چنین در این روز ، با غذایی به نام « مالیده » كه در ظرف مخصوص مربعی شكل طبخ می‌گردد ، از عزاداران پذیرایی می‌كنند و مردم ترینیداد و توباكو عقیده دارند ، خوردن این غذا باعث تندرستی و سلامت فرد تا سال آینده می‌شود .

سرانجام ، این مراسم پرشكوه ، رأس ساعت 30/15 ، به پایان می‌رسد .

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

در آن سوی كوه‌های سر به فلك كشیده‌ی « تیان شان » در جنوب قزاقستان ، گروهی ایرانیان رنج كشیده زندگی می‌كنند كه در طول یك قرن ، به زندگی غریبانه و دوری از وطن انس گرفته و روزگار سختی را در طول سال‌های تاریك خفقان ماركسیسم به سر برده و هم‌اكنون نیز می‌سوزند و می‌سازند ، آن‌ها كسانی هستند كه در سال‌های نخستین انقلاب اسلامی یكی در آن سوی مرزها ، اسیر حكومت شوروی گردیده و به این كوهپایه‌های دور دست ، یعنی تیان شان تبعید شدند .

گفته می‌شود اینان ، یك هزار خانواده‌ی آذری ایرانی هستند، از عشایر آذربایجان كه در مناطق مشكین شهر و بیله سوار مغان كه به طور سنتی از منطقه‌ای به منطقه‌ی دیگر كوچ می‌كردند و با بسته‌شدن مرزهای شوروی در آن سوی مرزها گرفتار شدند و پس از بیست سال انتظار بازگشت به وطن ، سرانجام حكومت شوروی سابق ، آن‌ها را به این سرزمین تبعید نمود و در منطقه‌ی « مركه » قزاقستان ، آن‌ها را ساكن نمود . اما با گذشت سالیان سال ، این انسان‌های غیرتمند، به خوبی از سنّت‌های مذهبی و ملّی خویش و اجدادشان پاسداری كردند و مخفیانه مساجد ساختند و اجتماعات خویش را ، از جمله محرم و عاشورا در آن بر پا كردند .

شیفتگان مراسم حسینی ، هر ساله به شكلی مراسم محرم و عاشورا را به پا داشته و در عزای مولایشان اشك ماتم ریختند ، مردم ((مركه)) با پوشیدن لباس سیاه و تشكیل دستجات صد نفری كاملاً به شكل عزاداری سوزناك آذربایجان كشورمان بر سرو سینه زده و ساعت های متمادی تا پاسی از شب ، نوحه سرایی و گریه و زاری می‌كنند و هم برای مظلومیت حسین (ع) و مظلومیت خویش اشك می‌ریزند و جالب این كه به هنگام اذان مغرب، دست از عزاداری كشیده و نماز جماعت به پا می‌دارند .

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx

شیعیان اسماعیلی بدخشان تاجیكستان، ارادتی خاص نسبت به خاندان اهل بیت (ع) دارند و نسبت به حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) و اولاد آن‌ها ، علاقمندی زیادی داشته تا درجه‌ای كه حضرت علی (ع) را چون خدا پرستش می‌كنند و حضرت فاطمه زهرا (س) را مادر قیامتی خود می‌دانند . بدخشانیان ، حضرت امام حسین (ع) را به نام شهیر نیز یاد می‌كنند و اعتقاد بر این دارند كه شهیر نام و لقب محسنین است .

اسماعیلیان بدخشان امام حسین (ع) را همچون دیگر هم مذهبان خویش امام بر حق می‌شمارند و آن را امام سوم خود می‌دانند و در ماه محرم و عاشورا كه آن را شدّه یا عشورا می‌نامند ، برای آن حضرت سوگواری و عزاداری برپا می‌دارند . در این ماه ، به‌خصوص در این روز ، لباس سیاه به تن می‌كنند و بساط شادی را بر می‌چینند ، در این روزها ، مردان هرگز صورت نمی‌تراشند و مناطق به شكلی است كه گویا همه جا در ماتم است . مردم در خانه‌ها ، عزاداری برپا كرده كه آن را « حقزنی» گویند و یا حسین وای حسین گویان ، مشت بر سینه می‌كوبند ، به درجه‌ای كه بعضی بدن و رخساره خود را خونین كرده و از حال می‌روند . مردم بدخشان ، كشندگان حسین و خاندانش را كه از آن‌ها با عداوت و كینه یاد می‌كنند ، پلید‌ترین و بی‌رحم‌ترین موجود عالم می‌شمارند ، تا جایی كه آدم منافق و رذیل را در بدخشان ، یزید می‌گویند .

http://taher0001.blogfa.com/post-132.aspx