شنیدن خبر اکتشاف بزرگ‌ترین غار نمکی جهان در ایران هیجان‌انگیز بود. سال 85 بود که خبرش را مستقیم از مهندس بیژن دره‌شوری، کارشناس پیشکسوت محیط زیست و رئیس وقت ژئوپارک قشم شنیدیم.
او برایمان از تحقیقات هفت ساله گروهی اهل کشور چک با همکاری دانشجویان دانشگاه شیراز گفت و اینکه تمام غار را در چند مرحله کشف کرده‌اند. سفر به بزرگ‌ترین غار نمکی جهان، بهانه اصلی سفر گروه ما به قشم شد؛ همان سال غار را پیمایش کامل کردیم و سه‌سال بعد برای بررسی بیشتر و کار عکاسی و نقشه‌برداری کامل به آنجا برگشتیم. خطر در کمین بود و نمی‌دانستیم.
آب‌وهوای قشم خبر از احتمال بارش‌های موسمی و شدید می‌داد. هواشناسی هم نظرش برای این چند روز همین بود؛ بارش‌های پراکنده. این آغاز ماجرای ما در این غار بود؛ غاری که داستان زندگی‌اش به چند هزار سال پیش برمی‌گردد.
غار متغیر
دهانه غار نکمدان با آنچه ما در سال 85 دیده بودیم و در گزارش تیم چک خوانده بودیم کاملا تفاوت داشت. رودخانه‌ای گل‌آلود به جای جوی باریک آب به وجود آمده‌بود و حوضچه‌های پله‌ای بلوری دهانه غار که جایی برای آب درمانی مردم محلی اینجا بود از بین رفته بود. اینها نشان از وجود سیلابی مخرب در روزهای قبل داشت.
جوی تمام‌وقت
جوی باریکی از آب‌نمک اشباع شده و رودخانه‌ای بلورین. این جریان در تمامی طول سال در جلوی دهانه غار نمکدان وجود دارد و منظره ورودی غار را بسیار زیبا کرده است
شاخ‌گوزن‌های منحصر به‌‌فرد
استلاگمیت‌های تیز و بلورین شاخ گوزنی که منحصرا در غارهای نمکی تشکیل می‌شود در بیشتر تالارهای اولیه غار به چشم می‌خورند. بلورهایی که انگار مربوط به موزه جواهرات هستند و قدم زدن در میان آنها شکوهی خاص در ذهن تداعی می‌کند
تالار استراحت
بعد از هر صد متر سینه‌خیز به تالارهایی از غار می‌رسیدیم که می‌توانستیم برای استراحت کمی سرپا بایستیم. وجود استلاگمیت‌هایی که همگی آنها در فاصله یک متر و 20 سانتی‌متری از کف غار شکسته شده‌اند و وجود آب گل‌آلود کف غار نشان از ارتفاع سیل بزرگی داشت که در چند روز گذشته در این نقطه وسیع غار جریان داشته است.
ترجیح فرار برقرار
با پایین آمدن سطح سیل و بیرون آمدن راهروهای باریک از زیر آب، به سمت دهانه غار حرکت کردیم و تمامی نفرات تیم با دستور سرپرست و مسئولین فنی تیم، مرحله به مرحله و قبل از بالا آمدن مجدد آب از غار خارج شدیم. آنقدر بچه‌ها در هنگام بازگشت سریع حرکت می‌کردند که گاهی کوله‌های خود را فراموش می‌کردند
خطر نزدیک است
هنگام پیش‌روی متوجه بالا آمدن و شدید شدن جریان آب در کف غار شدیم. این یعنی اعلام خطر! برای همین هم از اینجا به بعد دستور بازگشت و استقرار تیم در نقطه‌ای امن صادر شد.
زندگی‌ادامه دارد
جالب است که دهانه غار در بازگشت شکل دیگری به خود گرفته بود. ما از اینکه می‌توانستیم یک‌بار دیگر نمای ورودی غار را ببینیم خیلی خوشحال بودیم، برای همین هرکدام‌مان با فراغ بال گوشه‌ای نشستیم و به غار چشم دوختیم
برگرفته از سایت گروه مجلات همشهری
