تبیان، دستیار زندگی

الامام ابن الرضا محمد الجواد(علیهم السلام):اربع من کن فیه استکمل الایمان : من اعطی فی الله و منع فی الله و احب لله و ابغض فیه _ چهار خصلت است که هر کس دارا باشد ایمانش کامل است : 1 در راه الله بخشش و عطا نماید 2 برای الله و در راه او نهی و ممانعت کند 3 محض رضای الله دوستی نماید 4 بخاطر الله دشمنی نماید. کشف الغمة

امیر المومنین اباالحسن علـــــــــی ابن ابی طالب(علیه السلام):لا یجد عبد طعم الایمان حتی یترک الکذب هزله و جده _ بنده خدا تا دروغ را چه به شوخی و چه به جدی ترک نکند طعم ایمان را نمی چشد.کافی ج2 ص 340

امیر المومنین و یعسوب الدین علــــــــــــــــــــــــــــــی(علیه السلام):لا یکمل ایمان امریء حتی یحب من احب الله و یبغض من ابغض الله _ ایمان هیچکس کامل نمی شود مگر هر که را خدا دوست دارد دوست داشته باشد و ان که را خدا دشمن دارد دشمن داشته باشد. شرح نهج البلاغة ج18 ص 51_در دوست داشتن افراد دقت کنیم اگر کسانی را دوست بداریم که اهل گناه و کفر و بی ایمانی باشند با دشمنان خدا دوست شدیم پس ما دوست دشمن خداییم و ایمانمان ناقص است

گل فکر بی قراری بلبل نمیکند..... بلبل بدون گل سخنش گل نمیکند ......عاشق به جرم عشق به بالای دار رفت..... اری کسی زعشق تنزل نمیکند ......سوغات مرد عشق به جز درد هیچ نیست...... باید بمیرد انکه تحمل نمیکند

امام علی علیه السلام : یَا ابْنَ آدَمَ لَا تَحْمِلْ هَمَّ یَوْمِكَ الَّذِى لَمْ یَأْتِكَ عَلَى یَوْمِكَ الَّذِى قَدْ أَتَاكَ فَإِنَّهُ إِنْ یَكُ مِنْ عُمُرِكَ یَأْتِ اللَّهُ فِیهِ بِرِزْقِكَ اى فرزند آدم ! اندوه روز نیامده را بر اِمروزت میفزا ، زیرا اگر روزِ نرسیده، از عمر تو باشد خدا روزى تو را خواهد رساند. نهج البلاغه – حكمت 267

خوف محشر را کسی دارد که او بی صاحب است ..... صاحب ما در قیامت هم قیامت می کند

بزرگى گفت : اگر خواهى كوچكى دنیا بدانى ، بنگر! كه به كام چه كسى است

کی شود در  ندبه های جمعه پیدایت کنم ،گوشه ای تنها نشینم تا تماشایت کنم ،می نویسم روی هر گل نام زیبای تو را تا که شاید این شب جمعه ملاقاتت کنم .هر سحر با یاد تو در گریه ام می خوانمت تا به کی از سوز دل ناله ز هجرانت دهم چشمهای خسته ام بارد ز هجرانت عزیز انقدر بارم ز دیده تا که پیدایت کنم هردم از نومیدی شمارم عقده های خویش را تا به کی از پشت در اهسته نجوایت کنم بی قرارم مهدیا از بهر دیدار رخت تا به کی از مادرت زهرا تمنایت کنم؟؟؟

آن روز که تیغ کینه یک در می شد لبهای مدینه شکل خنجر می شد خون گریه ی ذولفقار را میدیدم وقتی گل یاس خانه پر پر می شد

نمی دانم چه می خواهم بگویم زبانم در دهان باز بسته است درِ تنگِ قفس باز است و افسوس که بال مرغ آوازم شکسته است درون سینه ام دردی است خونبــــــــــــــــــــــــــــــــــار که همچون گریه می گیرد گلویم غمی آشفته دردی گریه آلود نمی دانم چه می خواهم بگویم