تبیان، دستیار زندگی

آنچه كه زیادش هم كم است ، ایمان و جوانمردی است

آنچه كه هر قدر دراز باشد كوتاه است ، عمر است

آنچه كه بر قضا و قدر فائق آید ، صبر است

آنچه كه آدمی را صیقل می دهد ، كار است

آنچه كه كهنه اش بهتر است ، دوست است

آنچه كه از علم بهتر است ، تجربه است

حدس بزن
سلام دوستای عزیزم
فكر كنید ببینید میتونید كلمه مناسب برای جای خالی جمله های زیر رو حدس بزنید
بعدا" جاهای خالی رو پر میكنم اونوقت ببینید چقدر حدستون درست بوده

آنچه كه هر قدر دراز باشد كوتاه است ، .......... است

آنچه كه بر قضا و قدر فائق آید ، .......... است

آنچه كه آدمی را صیقل می دهد ، .......... است

آنچه كه كهنه اش بهتر است ، .......... است

آنچه كه زیادش هم كم است ، .......... است

آنچه كه از علم بهتر است ، .......... است

من پذیرفتم شکست خویش را
پندهای عقل دور اندیش را
من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آشنا دیوانه است
میروم شاید فراموشت کنم
در فراموشی هم آغوشت کنم
میروم از رفتن من شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش
گرچه تو تنها تر از من میروی
آرزو دارم ولی عاشق شوی
آرزو دارم بفهمی درد را
معنی برخوردهای سرد را

زندگی زندان سرد کینه هاست
من گریزانم ازین زندان
که نامش زندگیست

با بارانهای بهاری لذت از هوا میبرید؟
اگر باران بودم انقدر می باریدم تا غبار غم را از دلت پاک کنم
 اگر اشک بودم مثل باران بهاری به پایت می گریستم
اگر گل بودم شاخه ای از وجودم را تقدیم وجود عزیزت میکردم
 اگر عشق بودم اهنگ دوست داشتن را برایت مینواختم
 ولی افسوس که نه بارانم نه اشک نه گل و نه عشق اما هر چه هستم دوستت دارم

می توان تنها شد

می توان زار گریست

می توان دوست نداشت

و دل عاشق آدم ها رو زیر پا له کرد

می توان چشمی را به هیاهوی جهان خیره گذاشت

می توان صدها بار علت غصه دل را فهمید

می توان....

می توان بد شد و بد دید و بد اندیشه نمود

آخرش هم می توان تنها رفت...

با جهانی همه اندوه غم و بدبختی

یادگاری؟! همه جا تلخی و سردی و غرور

فاتحه ! خوب شد رفت ! عجب آدم بد خلقی بود

ولی ای کودک زیبای دلم , آن ور سکه تماشا دارد....!!

آنکه چشمان تو را این همه زیبا می کرد

کاش از روز ازل فکر دل ما می کرد

یا نمی داد به تو این همه زیبایی را

یا مرا در غم عشق تو شکیبا می کرد

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را----- نجستم زندگانـــی را و گم کـردم جوانی را
کنون با بار پیــری آرزومندم که برگـردم----- به دنبال جوانـــی کـوره راه زندگانــــی را
به یاد یار دیرین کاروان گم کـرده رامانـم----- که شب در خــواب بیند همرهان کاروانی را
بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی ----- چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را
چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی ----- که در کامم به زهر آلود شهد شادمانـــی را
سخن با من نمی گوئی الا ای همزبـان دل ----- خدایــا بــا کـه گویم شکوه بی همزبانی را
نسیم زلف جانان کو؟ که چون برگ خزان دیده ----- به پای سرو خود دارم هوای جانفشانـــی را
به چشم آسمانـی گردشی داری بلای جان ----- خدایـــا بر مگردان این بلای آسمانـــی را
نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتـن----- که از آب بقا جویند عمــــر جاودانـی را

رنج هست، مرگ هست، اندوه جدایی هست،
اما آرامش نیز هست، شادی هست، رقص هست،
خدا هست.
زندگی، همچون رودی بزرگ، جاودانه روان است.
زندگی همچون رودی بزرگ که به دریا می رود،
دامان خدا را می جوید .
خورشید هنوز طلوع میکند
فانوس  ستارگان هنوز از سقف شب آویخته است :
بهار مدام می خرامد و دامن سبزش را بر زمین می کشد :
امواج دریا، آواز می خوانند،
بر میخیزند و خود را در آغوش ساحل گم میکنند.
گل ها باز می شوند و جلوه می کنند و می روند .
نیستی نیست .
هستی هست .
پایان نیست.
راه هست.
تولد هر کودک، نشان آن است که :
خدا هنوز از انسان ناامید نشده است .
رابنیندرانات تاگور