تبیان، دستیار زندگی

روزهای به هم گره خورده 

تکرار از پس تکرار  

در آرزوی آن روزهای پرطپش

چشمانی در آرزوی خواب 

پاهای خسته از مسیر طولانی

تکرار آن روزها تنها امید من  

محتاج لطف تو  

ای یگانه معبود هستی  

یأس از رحمت تو کفرست ای خدا

پس در انتظار می مانم 

به انتظار دست گره گشایت

آیا شیطان همان ابلیس است؟ پاسخ منفی است ، یعنی شیطان غیر از ابلیس است . شیطان آنچنانکه از موارد استعمال آن به دست می آید موجودی است فتنه انگیز، موذی و مضرکه پیوسته در صدد آزار و اذیت و انحراف و گمراهی مردم است و بر ایجاد اختلاف و فساد کوششی پیگیر و مستمر دارد،چنانچه خداوند در آیه 91 سوره مائده می فرماید:

شیطان پیوسته می کوشد تا در میان شما دشمنی و کینه ایجاد کند.

اما ابلیس به معنای مایوس از رحمت خداست . وآن موجودی است سرکش و عصیانگر که از روی نافرمانی و تمرد، دستور خداوند متعال را اطاعت نکرده و بر آدم خاکی سجده ننموده است.ابلیس اسم خاص است برای عصیانگری پس از سالها عبادت، بر اثر عدم انقیاد و تسلیم ، یکباره از کاخ تکبر و انانیت فرو افتادو برای همیشه از درگاه حق رانده شد. آدم را فریب داد و هم اکنون با لشگریانش در کمین آدمیان است.

تعجب آن است که بعضی از مترجمین در قرآن و نهج البلاغه گاهی ابلیس را به شیطان ترجمه کرده اند که از باب حسن ظن می توان گفت : شاید توجه به مفهوم وسیع کلمه شیطان داشته اند،که بر هر موجود متمرد و سرکشی قابل اطلاق است.اگر در قرآن مجید و اخبار و روایات گاهی از ابلیس تعبیر به شیطان شده است از این جهت می باشد.که ابلیس مشمول این وصف است یعنی موجودی است سرکش و متمرد.

یکی از دانشمندان در این زمینه می گوید: شیطان به معنای موجودی شرور است که هم بر ابلیس گفته می شود و هم بر مخلوقات شرور، خواه از جن باشند و خواه از انسان ، و ابلیس از جن است. همانطور که در قرآن کریم کلمه آدم اسم خاص و علم است برای آدم ابوالبشر ، و انسان و بشر اسم عام و اسم جنس است برای نوع بنی آدم، همینطور کلمه ابلیس اسم خاص است برای رئیس شیاطین و جنیان ، و شیطان و جن اسم عام است برای آن نوع .

در صدر آیه 50 از سوره کهف آمده است که ((و یاد بیاور ای پیامبر زمانی را که ما به فرشتگان گفتیم :  به آدم سجده کنید ، همگی سجده نمودند مگر ابلیس که او از جن بود و از فرمان پروردگارش سرپیچید. ))

و در آیه 94 و 95 سوره شعرا آمده است : ((در وقتی که جهنم برای گمراهان ظهور کند، پس همه معبودهای باطل و همه ی گمراهان به رو در آتش افتند و تمامی لشگریان ابلیس نیز به رو در آتش افتند. ))

بیشترمردم مرگ را فنا و نابودی می دانندولی باید گفت مرگ عبارت است از انتقال از جایی به جایی در حقیقت همانند لباس عوض کردن ، مرگ بیرون رفتن از یک جهانی کوچک و وارد شدن در یک جهانی بزرگ است، همانگونه است که زاده شدن ، خارج شدن طفل از شکم کوچک مادر است و وارد شدن در یک جهانی که به مراتب بزرگتر است.

از حضرت سجاد (ع) پرسیدند: مرگ چیست؟ حضرت فرمود: مرگ برای شخص مومن دور افکندن لباس چرکین و برداشتن بندها و زنجیرهای سنگین است و تبدیل آنه به بهترین و خوشبوترین لباسها و راحت ترین مرکب ها و بی ترس ترین خانه ها.مرگ برای شخص کافرهمچون دور افکندن لباسهای فاخر و نقل مکان نمودن از منازل نزدیک و بی ترس و تبدیل آنها به چرکترین و خشن ترین لباسها و دورافتاده ترین خانه ها و بزرگترین عذابها است .

از امام محمد باقر پرسیدند: مرگ چیست؟ پاسخ داد : خوابی است که هر شب به سراغتان می آید ، الا اینکه طولانی تر است و شخص از آن بیدار نمی شود مگر در روز قیامت ، حال برای کسی که در خواب خویش شادیهای وصف ناپذیر و ترسهای بی اندازه می بیند، این حالت شادی و ترس چگونه است . مرگ نیز همینطور است . پس خود را برای آن مهیا سازید.

قران کریم در مورد مرگ کلمه توفی را به کار می بردو هرگاه کسی چیزی را به اتمام رساند و به طور کامل انجام دهد بدون کم و کسر می گویند استیفا کرده است.

در چهارده آیه از قرآن از کلمه توفی و مشتقات آن به کار رفته است پس در حقیقت مرگ از نظر قرآن کریم تحویل گرفتن کامل است که ماموران الهی انسان را به تمام حقیقتش و هر چه هست ، دریافت می کنندو تحویل می گیرند، چون انسان تنها جسم نیست بلکه روح او هم هست و روح باقی می ماند اگر چه جسم ازهم پاشیده شده و به چیزهای دیگر تبدیل شده باشد.آیات قرآن تصریح می کند که زندگی بعد از مرگ تازه شروع می شود و اعتقاد به فانی شدن روح از حس گرایی ناشی از غرب گرایی سرچشمه گرفته که حتی دامن گیر برخی از پیروان قرآن نیز شده است.

هنگامی که حضرت قائم (عج) قیام کنند جهان دگرگون خواهد شدواز مسیر این دگرگونی و تحول آثار و نتایجی باقی خواهد ماند که ثمره ی دلنشین آن کام همگان راشیرین خواهد کرد.

از جمله به ثمرات آن می توان به این موارد اشاره کرد:

جهان با فروغ جمال آرایش منور گردد.

ثروت به طور مساوی تقسیم شود.

جهانیان در آسایش و آرامش بی نظیر قرار گیرند.

امت اسلامی مجد و عظمت فوق العادهای پیدا کند.

همه ی بدعتهای جاهلی ریشه کن شود.

حسد و حیله از بین برود.

همه بی نیاز شوند و از پذیرش پول امتناع کنند.

همه ی شیعیان جهان از اقطار و اکناف جهان در اطراف شمع وجودش گرد آیند.

هر حقی به صاحب حق برگردد.

در روی زمین ویرانه ای نمی ماند جز اینکه آباد گردد.

می گذرم از کوچه های خاطره

کوچه هایی تنگ و باریک

اکنون اما سرد و بی روح

آسمانی سراسر ابری

بارانی نم نم

قطراتش چون اشکت زلال

کاش می شد از پس آن چشمان تو را دید

چشمانی به پاکی آینه

 به گرمی آفتاب

ای خورشید روزهای سرد

بیا و بر این ساحل غم زده بتاب

به امید طلوعی دیگر چشم انتظار می مانم

تا دهن بسته‌ام از نوش لبان میبرم آزار                 من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار

 تا بهار است دری از قفس من نگشاید            وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار

 هرگز این دور گل و لاله نمی‌خواستم از بخت      که حریفان همه زار از من و من از همه بیزار 

 هر دم از سینه‌ی این خاک دلی زار بنالد              که گلی بودم و بازیچه‌ی گلچین دل آزار

 گل بجوشید و گلابش همه خیس عرق شرم         که به یک خنده‌ی طفلانه چه بود آن همه آزار

  چشم نرگس نگرانست ولی داغ شقایق                چشم خونین شفق بیند و ابر مه آزار 

ابر از آن بر سر گلهای چمن‌زار بگرید                 که خزان بیند و آشفتن گلهای چمن‌زار

 شهریارست و همین شیوه‌ی شیدایی بلبل            بگذارید بگرید به هوای گل خود زار                                                                                                                       

شهریار

در نگاهت آسمان چه زیبا بود                             آن چشمان رویایی مملو از تمنا بود

گر چه اشک در چشمانم حلقه می زد                     به پیش آبی چشمانت قطره ای تنها بود

غرور، تنها سد رویای من و تو                           آری ، آرزوی ما فقط یک رویا بود

دریای بیکران من تو بودی اما                            ذهنم تا ابد درگیر اگر و اما بود

به نگاه همیشگیت عادت کرده بودم                        دلم هر روز چشم انتظار فردا بود

عاقبت ، فردایی دگر از راه نرسید                          قلب من انگار مدتها در اغما بود

در آن لحظه  

در آن پر شور لحظه

دل من با چه اصراری ترا خواست،

و من میدانم چرا خواست،

و می دانم كه پوچ هستی و این لحظه های پژمرنده

كه نامش عمر و دنیاست ،

باز هم آدینه ای دیگر در راه است                   می دانم ، این نیز سراسر حسرت وآه است

آن روز را تنها تو می دانی ای خدا                  تنها علم تو ز این اسرار آگاه است

فردا چون آید چشم به راه او می مانم                 درانتظار آن موعود ، غروب چشمم به ماه است

شاید این ظلمت به سر آید امشب                     شب بی ظهورش از تاریکی رو به تباه است

جمعه ها را می شمارم تا آن روز                    می دانم ، تنها حضورش مرحم این درد جانکاه است 

او را به تو می سپارم ای جاودانه                     برای منتظرانش  یاد تو تنها تکیه گاه است