تبیان، دستیار زندگی

دوستان می خواستم دیگه مطلب ننویسم ولی خیلی مثل اینکه به شما و مطلب نوشتن عادت کردم و محبت شما خیلی زیاده ، واسه همین تصمیم گرفتم دوباره بنویسم

به دلم خواهم آموخت

دیگر عاشق نشود هرگز

زخم عشق زخمی کاریست

دل اما نمی فهمد هرگز، می گوید با خود

فرار از دالان تنهایی اجباریست

باران نیز دیگر نمی بارد

اشک هایش را به دیگری بخشید

باز هم به او می گویم عاشق نشو

دل بی سبب در حسرت باران به خود لرزید

تاب خواهم آورد نیز این غم را

داغ خواهم کرد دست دلم را

کوچ خواهم کرد از این دیار

گفتی قلبم را شکستی اما نه !

قلبی نماندست دیگر در سینه

دیگر شکستن ندارد قلبی پینه پینه

فقط به خاطر تو بود

غرق شدن در شبی طوفانی

اشک های شبانه و غم های پنهانی

باز هم می گریم به حال دل خودم

برای این دل از خود بیخودم

این راز سر به مهر را

نگویم هرگز به پیش کسی

به پایان نخواهد رسید

این شب و لحظه های واپسین دلواپسی

فاش مکن این راز را ای دل

باز هم بخوان این نغمه ی بی حاصل

بمان با من ای ستاره

به حال من بگریید ای ابرهای پاره پاره

اینقدر بگریید

تا غرق شوم در این سیل

خدایا از من بگیر این جان ناقابل

دوستان از این که این غریبه رو بین خودتون تحمل کردید ممنون خداحافظ 

خدایا تنها تو را دارم در این دنیا                                  بمان با من ای یگانه معشوق تنها

روزهایم را سپری می کنم به بی خیالی                          حتی بدون ذره ای یاد تو ای معبود یکتا

گرچه من به سوی درگاه تو نمی آیم هرگز                      می دانم برآورده می کنی،این توقعات بیجا

اشک هایم را تنها تو می بینی و بس                             تو هستی بر غم هایم تنها بصیر و بینا

گر چه بارها توبه شکستم می دانم اما                            تو گفتی، ای بنده خطاکار باز هم بیا

من به لطف بیکرانت امید دارم ای خدا                          مرا برنگردان از درگاهت دست خالی و تنها

این روزها را بی تو سر می کنم

روزهایی گرم و آفتابی

دلی لبریز از بیقراری ، مملو از بی تابی

ابری در آسمان نیست انگار

باید چشم به راهت بمانم

کویر تشنه محتاج توست ای یار

باران ای نشان لطف بی پایان

ای حقیقت بی تکرار

مدام بر تن این کویر غم زده ببار

بیا و قدم نه بر بوستان تنهایی من                                در بی خوابی ای مبهم ، شو تنهاترین لالایی من

ای شکوفه بهاری باغ های ارغوانی                             دیدار توست تنها دلیل شکوفایی من

نوازش قطرات اشکت را حس می کنم بر شانه هایم                       شادابی توست تنها آرزوی دنیایی من

گرفتار دام عشقت شدم در این روزها                            شنیده می شود از دور فریاد رسوایی من

توان از کف دادم بدون دیدنت انگار                              از من جدا مشو ، تویی تنها بال رهایی من

دل میزبان نگاه گرم توست ای مهمان ناخوانده                 بخوان این ترانه را باران با هم آوایی من

بمان با من باران من

از خدا می خواهم شب های بارانی را

در این ظلمت هدیه ای آسمانی را

تو را با تمام وجود از خدا خواستم

تو را ای یگانه همدم شب های سرد

به پاس مهربانی ات از خدا خواستم

آسمان چشمان دریایی ات

اشک نبارد ای کاش

گرچه نامت باران است

قسم به خالق باران

قسم به پاکی آسمان

پیش چشمم دنیای بی باران

دنیا نیست دگر ، زندان است

آسمان چشمانم بی تو بارانیست

به ترنم حضورت بر گونه هایم

بر خود می بالم با افتخار

ای باران سحرگاهی

طلوعت تولد شبنم روی برگ است

بگویید به خود نبالد دریا

دریا بدون بارانم ، محکوم به مرگ است

بگو به شقایق های سرخ

گر او نباشد دیگر هرگز

طراوتی بر برگهایش نخواهد ماند

به سبزه زار بگو گر او نبود

صحرایی به وسعت دریا

بود به دور از هر آبادی

هزاران بار در خیالم عکس چشمانت را کشیدم                              هزاران بار بر این افکار به خود خندیدم

بارها نظاره کردم در خیالم آینده  را                                          جز رخ زیبای تو در آن چیزی ندیدم

انعکاس لبخند معصومانه ات در نگاهم                                      از این عشق پاک بارها به خود بالیدم

در دریای افکار خویش غرقم تا آن روز                                     دراین رویای شیرین بارها به تو رسیدم

اسیر نگاهت را از یاد نبر هرگز                                              صدای شکستن دلت را از راه دور شنیدم

نفرین بر این دقایق که بی تو می گذرد

لحظه هایی سرشار از احساس

حس آبی عاشقی

مملو از عطر گل یاس

تقدیم تو باد ای بهترینم

فریاد خواهم زد بر سر ثانیه ها

می گذرند به سرعت باد

داد از این لحظات ، فریاد !

گر چه سرشار از حس عاشقیست

و باغی پر از گل های اقاقیست

بی تو خواهم ماند همچنان

اما ای عزیزچون گل ، این را بدان

یاد تو همیشه جاریست

در این دقایق بی پایان

فرداها و فرداها بیایید از پی هم

شاید یک روز ، که زیاد هم دور نیست

گوشه ای از این شهر

به پایان رسد این شب چون زهر

آن روز نزدیک است ...

تقدیم می کنم به تو

در آن شب که آسمانش تاریک است

روشنایی اش اما مهتاب

یک سبد گل مریم

خدایا نیک گردان تعبیر این نوشین خواب

به حرمت قلب های شکسته

سوگند به روشنایی آفتاب

دلهای شکسته را دریاب