تبیان، دستیار زندگی

باید فرصتی پیدا کنم یک بار دیگر شعرهایش را بخوانم ... متاسفانه در حال حاضر تصویر گنگی از  آنها دارم . میدانید؟ زورم می آید آن عرفان نابه هنگام را باور کنم. سر آدم های بیگناه را لب جوب می برند و من دو قدم پایین تر بایستم و توصیه کنم که آب را گل نکنید! تصور میکنم یکی مان از مرحله پرت بوده ایم . یا من یا او. شاید با دوباره خواندنش به کلی مجاب شوم و دست های بی گناهش را در عالم خیال و خاطره غرق در بوسه کنم . آن شعر ها گاهی بسیار زیباست ، فوق العاده است ، اما گمان نمی کنم ، آبمان به یک جو برود . دست کم برای من فقط زیبایی کافی نیست. چه کنم.

سپهری از بخش آخر کتاب آوار آفتاب شروع می شود . و به شکل خیلی تازه و مسحور کننده ای هم شروع می شود و همین طور ادامه دارد و پیش می رود . سپهری با همه فرق دارد . دنیای فکری و حسی او برای من جالبترین دنیا هاست . او از شهر و زمان و مردم خاصی صحبت نمی کند . او از انسان و زندگی حرف می زند و به همین دلیل وسیع است . در زمینه وزن راه خودش را پیدا کرده . اگر تمامی نیرو هایش را فقط صرف شعر می کرد ، آن وقت می دید که به کجا خواهد رسید.

زندگی نامه

 

سهراب سپهری شاعر و نقاش معاصر در 14 مهر 1307 در کاشان متولد شد. پدرش اسدالله سپهری، کارمند اداره ی پست و تلگراف و مادرش ماه جبین زنی اهل شعر و ادب بود، که در سال 1373 درگذشت. تنها برادر سهراب منوچهر نام داشت که در سال 1369 درگذشت. خواهران سهراب: همایوندخت، پریدخت و پروانه.

سهراب در سال 1312 وارد دبستان خیام کاشان شد. و در خرداد 1319 دوره ی شش ساله ی ابتدایی را به پایان رساند. بعد از اتمام دوران دبستان ، در کارخانه ی ریسندگی کاشان مشغول به کار شد.

مهر سال 1319 بود که تحصیل در دوره ی متوسطه را آغاز کرد از همین دوران بود که کار نقاشی را با جدیت دنبال کرد.

او در سال 1322 پس از یایان دوره ی اول متوسطه به تهران آمد و در دانشسرا ی شبانه روزی ثبت نام کرد . سال 1324 پس از اتمام تحصیلات متوسطه به کاشان بازگشت.سپس به پیشنهاد مشفق کاشانی در اداره ی فرهنگ کاشان استخدام شد. به قول خود سهراب مشفق اولین کسی بود که او را به راه نوشتن کشید.

در سال 1326 سهراب اولین مجموعه ی شعری خود را با نام "در کنار چمن" یا "آرامگاه عشق" در سن 19 سالگی منتشر کرد.

سال 1327 بود که سهراب با منصور شیبانی آشنا شد ، این برخورد سهراب را دگرگون کرد . خود شیبانی دانشجوی نقاشی دانشکده ی هنر های زیبا در تهران بود. به همین دلیل سهراب در شهریور 1327 از اداره ی فرهنگ کاشان انصراف داد و سپس جهت تحصیل در دانشکده ی هنرهای زیبا و در رشته ی نقاشی به همراه خانواده به تهران رفت.

در سال 1330 اولین مجموعه ی شعر خود را با نام "مرگ رنگ" منتشر کرد .

دو سال بعد موفق به دریافت مدرک لیسانس گردید. اواخر سال 1332 دومین مجموعه ی شعری او با نام "زندگی خوابها" منتشر شد.

مرداد 1336 به پاریس رفت تا در مدرسه ی هنرهای زیبا ی پاریس و در رشته ی لیتوگرافی ثبت نام کند.

شرکت در بی نیال ونیز و تهران از جمله فعالیت های او تا سال 1339 بود.

در همین سال بود که فرح نقاشی ها ی او را قیمت گزاف خرید . بدین ترتیب مقدمات سفر او به ژاپن و هند فراهم شد.

تیر ماه 1341 فوت پدر سهراب.

 نا سال 1343 آثار سهراب در کشور های ایران ، برزیل ، سوئیس ، فرانسه ، فلسطین به نمایش درآمد. منظومه ی " صدای پای آّب " در تابستان همین سال در روستای چنار سروده شد.

تا سال 1357 نیز آثار او به کشور های مختلف جهان از جمله : آمریکا ، سوئیس ، مصر ، یونان  ، اتریش ،  آلمان ، انگلیس ، فرانسه ، هلند ، ایتالیا برده شد .

سال 1358 اولین علائم سرطان خون پدیدار شد . سهراب دی ماه همان سال برای درمان به انگلستان رفت . اما...

سال 1359 ، اول اردیبهشت ، ساعت 6 بعد از ظهر ، بیمارستان پارس تهران ..

فردای آن روز سهراب را در صحن امام زاده سلطان علی ، در مشهد اردهال به خاک سپردند.

 

به سراغ من اگر می آیید

نرم و آهسته بیایید

مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (1) لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ (2) خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ (3) إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجّاً (4) وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسّاً (5) فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثّاً (6) وَكُنتُمْ أَزْوَاجاً ثَلَاثَةً (7) فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ (8) وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (9) وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (10) أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ (11) فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ (12) ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ (13) وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ (14) عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ (15) مُتَّكِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ (16)‏ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ (17) بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ (18) لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ (19) وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ (20) وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ (21) وَحُورٌ عِینٌ (22) كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23) جَزَاء بِمَا كَانُوا یَعْمَلُونَ (24) لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْواً وَلَا تَأْثِیماً (25) إِلَّا قِیلاً سَلَاماً سَلَاماً (26) وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ (27) فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ (28) وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ (29) وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ (30) وَمَاء مَّسْكُوبٍ (31) وَفَاكِهَةٍ كَثِیرَةٍ (32) لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ (33) وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ (34) إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء (35) فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَاراً (36) عُرُباً أَتْرَاباً (37) لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ (38) ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ (39) وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ (40) وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41) فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ (42) وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ (43) لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِیمٍ (44) إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِینَ (45) وَكَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِیمِ (46) وَكَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47) أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48) قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ (49) لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ (50)‏ ثُمَّ إِنَّكُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ (51) لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ (52) فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (53) فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ (54) فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ (55) هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ (56) نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ (57) أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ (58) أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ (59) نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ (60) عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ (61) وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ (62) أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ (63) أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ (64) لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَاماً فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ (65) إِنَّا لَمُغْرَمُونَ (66) بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (67) أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاء الَّذِی تَشْرَبُونَ (68) أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ (69) لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجاً فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ (70) أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ (71) أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ (72) نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعاً لِّلْمُقْوِینَ (73) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ (74) فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ (75) وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ (76)‏ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِیمٌ (77) فِی كِتَابٍ مَّكْنُونٍ (78) لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ (79) تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ (80) أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ (81) وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ (82) فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ (83) وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ (84) وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ (85) فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ (86) تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِینَ (87) فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ (88) فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ (89) وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ (90) فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ (91) وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِینَ الضَّالِّینَ (92) فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ (93) وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ (94) إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ (95) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ (96)

دوستان عزیز و بزرگوار سلام
امیدوارم حالتون خوب باشه
این متن زیبا منو خیلی تحت تأثیر قرار داد تصمیم گرفتم تو وبلاگ قرار بدم تا ازش استفاده کنید.دوستان عزیز بعد از اینکه این متن زیبا رو خوندید،لطفأ نظرتون رو راجع بهش بگید. وقتی داشتید میخوندینش چه حالی بهتون دست داد؟دوست دارم بدونم چقدر شاکر خداوند مهربون هستید وچقدر توی مشکلاتتون به خدا توکل و اعتماد می کنید. اصلأ با معبودتون اینگونه ساده،صمیمی،پاک و بی ریا رازو نیاز می کنید؟

ای بخشنده بزرگ و مهربان!مرا از گذشته ام رها کن.گذشته ام را بر من ببخش.حالا و همیشه همراه من باش و کمک کن تا بنده نیک کردار و پاک تو باشم.

خدای من!شرایط را بهبود بخش،پاکی ام را حفظ کن.کمک کن تا من و همه انسانها مسولیت اعمالمان را بپذیریم و رشد کنیم.

خدای من!گرچه گاهی از رفتار و قضاوت دیگران دلگیر می شوم اما می دانم روح تو در من دمیده شده.از تو می خواهم نورت را بر آنها بتابانی و آگاهیشان را بالا ببری.با تو من همیشه سرفرازم.

ای خالق اعجاز!آرزوهایم را به تو می سپارم.تو خود آنچه صلاح من است مقدر فرما.می دانم تو همیشه بهترین ها را برای من در نظر داری؛پس به تو توکل می کنم و تسلیم امر و اراده تو هستم.

الهی!کمک کن تا بتوانم خود و دیگران را ببخشم و رها کنم.روح بخشش را در من بدم.از این لحظه من رها و آزاد هستم.پروردگارا رهایی ام را سپاس.

پروردگارا!تو حافظ آبروی من هستی.کمک کن تا همیشه در سایه لطف تو آبرویم حفظ شود.هر لحظه یادآورم باش تا آگاهانه رفتار کنم و حضور تو را حس کنم.

خدایا!تو ناجی من هستی،از که بترسم؟خدایا،تو امین و رازدار من هستی،از که بهراسم؟!تو پناهگاه من هستی،جز تو به که پناه برم؟دلم را تقویت کن،با تو آرامش در راه است.

خدایا!مسیر واقعی زندگی ام را به من نشان بده!کمک کن دوستان واقعی ام را بشناسم.کمک کن هر جا می روم خیری برسانم.

الهی!آن قدر مهر در وجودم قرار بده که با تمام وجود برای دیگران دعا کنم.در این لحظه برای زندگی اطرافیانم از تو طلب خیر می کنم.

ای یاری گر!کسانی را که باید به آنها کمک کنم،به من نشان بده بگذار مجرای خیر و برکت تو باشم.

الهی!می دانم هر آنچه که باید از جانب تو به من برسد،در بهترین زمان و مکان نصیبم خواهد شد،خود را و فرجام آنها را به تو می سپارم.