تبیان، دستیار زندگی

5- فرآوری غذاها در دمای خیلی بالا باعث حل شدن و آزاد شدن دیوکسین از پلاستیک و نفوذ آن به غذا می شود. به عنوان جایگزین پوشاندن غذا با یک لفاف کاغذی توصیه می شود..

در اسکار ۸۴‌اُم، مستندی به نام «نجات چهره» Saving Face، به عنوان بهترین اسکار کوتاه انتخاب شد. این مستند را «دانیل جونگ» و «شارمین عبید چینوی» ساخته‌اند.

دانیل جونگ، مقیم کلرادو است، او در سال ۲۰۱۰ هم به خاطر مستندی که در مورد آخرین کارزار انتخاباتی فرماندار «بوث گاردنر»، نامزد اسکار شده بود، اما این بار او در بخش مستند کوتاه به خاطر مستندی به نام نجات چهره یا Saving Face نامزد شده بود.

این مستند در مورد یک جراح پلاستیک پاکستانی به نام دکتر محمد جواد است که زندگی‌اش را وقف بازسازی چهره زنانی می‌کند که قربانی اسیدپاشی شده‌اند.

توجه این مستندساز وقتی به موضوع این جراح جلب شد که از رسانه‌ها اخبار مربوط به اسیدپاشی به یک مدل به نام «کیتی پایپر» را منتشر کردند. این حادثه سه سال پیش روی داده بود، دکتر محمد جواد توانسته است، به تدریج، حالت طبیعی چهره را به این زن برگرداند، طوری که خانم پایپر، دکتر محمد جواد را قهرمان شخصی زندگی‌اش می‌داند.

آقای جونگ به این پزشک مراجعه کرد و در گفتگویی که با او داشت از او پرسید که آیا او از زنانی که در خاورمیانه و جنوب آسیا هم قربانی اسیدپاشی می‌شوند، خبر دارد یا نه؟ پاسخ محمد جواد، مثبت بود. او گفت که قصد دارد در سفری شش هفته‌ای به سرزمین مادری خود -پاکستان- برود تا زنانی که دچار این مصیبت شده‌اند، کمک کند، او به فیلمساز پیشنهاد کرد که با او همراه شود و مستندی در این مورد بسازد.

اما آقای جونگ نمی‌توانست به تنهایی و بدون داشتن یک همکار پاکستانی در کنار خود، از عهده این کار دشوار برآید، به همین خاطر با یکی از بهترین فیلمسازان پاکستانی به نام خانم «شارمین عبید چینوی» که پیش از این جایزه اِمی را هم برده بود، همراه شد. بدون تجربه او ساختن این مستند ممکن نبود و سوژه‌های فیلم در کنار او احساس راحتی بیشتری می‌کردند و بیشتر همکاری می‌کردند.

نجات چهره در مورد دو زن قربانی اسیدپاشی است که برای دستیابی به عدالت و بازیافتن سلامتی تلاش می‌کنند. دکتر محمد جواد می‌گوید: «آنها اینجا قهرمانان واقعی هستند، آنها بعد از حملات وحشتناکی که به آنها آسیب زده، از سوی جامعه طرد شده‌اند. من صرفا سعی می‌کنم که آنچه را خداوند ساخته است و با فعالیت‌های شیطانی انسان‌های دیگر نابود شده، بازیابی کنم.»

دکتر محمد جواد که قصد دارد بنیادی برای انتقال مهارت‌هایش به جراحان محلی بنا کند، امیدوار است برنده شدن این مستنند، زمینه‌ساز آگهی و توجه مردم به این پدیده شوم شود.

مستند بازسازی چهره از شبکه HBO تا در تاریخ هشتم مارچ پخش خواهد شد ، فعلا در اینترنت نسخه کامل این مستند موجود نیست. 

ویدئوی تبلیغاتی بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن به وسیله گردانندگان
آن ، از وب‌سایت این بازی‌ها برداشته شد ، زیرا نگرانی‌هایی به وجود آمده بود که
این ویدئو می‌تواند در افراد مستعد تشنج ، باعث تحریک حملات تشنج شود.

در این ویدئوکلیپ شیرجه‌رویی نشان داده می‌شود که به استخری
شیرجه می‌رود ، سپس در آب استخر ترکیبی از نورهای صورتی پررنگ و آبی به صورت مواج و
با حالتی الکتریک به نمایش درمی‌آید.

سخنگوی مسابقات المپیک لندن می‌گوید ، بیشترین نگرانی در مورد
یک قسمت ۴ ثانیه‌ای این انیمیشن بوده است. این ویدئو روز دوشنبه به نمایش درآمد و
به وسیله تماشاچیان هم ضبط شد.

خود لوگو مشکلی ندارد ، ولی منتقدان این لوگو را هم زشت
می‌دانند ، در حالی که مسئولین مسابقات آن را مدرن و قدرتمند ارزیابی می‌کنند.

 ویدئو  بعد از تست گراهام هاردینگ برداشته شد ، وی یک

متخصص نوروفیزیولوژی بالینی است . وی آزمایشی برای تخمین میزان حساسیت به این ویدئو
را انجام داد.

گزارش شده است که بعد از دیدن این ویدئو چند نفر دچار حملات
تشنج شده‌اند.

اخطار : اگر مستعد تشنج هستید
و یا داروهای ضد تشنج استفاده می‌کنید ، این ویدئو را تماشا نکنید. در هر صورت
مسئول تماشای این ویدئو خودتان هستید.

علیرغم هنر دوبلورهای ایرانی، همیشه وقتی فیلم‌های دوبله‌شده را می‌دیدم با خودم فکر می‌کردم که آیا روزی امکانش را خواهیم داشت که صدای یک هنرپیشه را با همان طنین و حالت صدای خودش به زبان دیگری تبدیل کنیم؟! ظاهرا محققان مایکروسافت مدت‌ها بود که به این فکر افتاده بودند.

پژوهشگران شرکت مایکروسافت سه‌شنبه این هفته از نرم‌افزار جالبی رونمایی کردند که می‌تواند با حفظ طنین، تأکید و آهنگ صدای یک نفر، حرف‌های او را از زبانی به زبان دیگر به صورت صوتی برگردان کند.

در جربان رونمایی از این نرم‌افزار، «ریک رشید» -رئیس قسمت پژوهش مایکروسافت- یک جمله طولانی به انگلیسی گفت و نرم‌افزار موفق شد این جمله را به اسپانیایی، ایتالیایی و زبان ماندارین برگردان کند.

در اینجا صدای ریک رشید را به انگلیسی می‌شنوید، حالا ترجمه صدای او را بشنوید:
اسپانیایی – ایتالیایی و ماندارین

برای اینکه سیستم قادر به این کار شود، نخست باید مدل صدای یک نفر را شناسایی کند و برای این کار نیاز به یک ساعت تمرین است. سپس این مدل به مدل تبدیل متن به صدای مایکروسافت، داده می‌شود.

فرانک اسنوگ که نویسنده اصلی این نرم‌‌افزار است گفته است که در حال حاضر از این راهبرد برای ترجمه ۲۶ زبان به هم می‌شود، استفاده کرد.

حالا تصور کنید که این فناوری تکامل پیدا کند و کاربران ویندوز فون‌ها بتوانند با نصب یک اپ و با کمک سرویس ابری مایکروسافت یا Azure، وقتی نیاز پیدا کردند، حرف‌هایشان را همان طنین و حالت صدای خودشان به زبان دیگر تبدیل کنند.

آیا این فناوری وارد ویندوز فون ۹ خواهد شد؟!

منبع : 1پزشک 

همان طور که بعد از راه افتادن سایت‌هایی مثل دیگ، فلیکر، دلیشس، توییتر و فیس‌بوک، سایت‌های متعددی با ظاهر و کارکرد مشابه آنها ساخته شد، مدتی است که با انبوه کلون‌های سایت پینترستروبرو هستیم.

هر کدام از آنها مخاطبانی برای خود یافته‌اند و با تقلید از الگوی پینترست می‌کوشند که ترافیکی برای خود پیدا کنند.

بعضی از این کلون‌ها تقلید ناشیانه‌ای از پینترست هستید، اما بعضی از آنها کارشان به مراتب بهتر است و نمی‌توان به آنها کلون صرف گفت، مثلا pingram، آمیزه یا مش‌آپی از اینستاگرام و پینترست است، یا مثلا Image Spark به سبب داشتن یک افزونه خیلی خوب فایرفاکس، کار اشتراک عکس را روان‌تر و ساده‌تر از خود پینترست می‌کند.

با وجود بیشتر شدن هزینه‌های راه‌اندازی سایت در ایران، قابل پیشبینی است که به زودی کلون‌های فارسی پینترست را ببینیم. حتی اگر خبری از این کلون‌ها نشود، شاید تأثیر پینترست را در وب فارسی به صورت تقلید قالب پینترست ببینیم. مثلا ممکن است تعدادی از بلاگرهای وردپرس، بخواند از تم‌های پینترست موجود استفاده کنند.

حالا سؤالی که مطرح است این است که کلون‌سازی از سرویس‌های نوظهور محبوب را چطور باید ارزیابی کنیم؟ آیا تقلید همیشه کار ناشایسته‌ای است؟ یا اینکه تقلید با رعایت ابتکار، محلی‌سازی یا مش‌آپ‌کاری می‌تواند باعث پویایی وب فارسی شود.

سؤال دیگری که همیشه در ذهن من است ، این است که چرا وب فارسی از ساختن سرویس‌های بکر و عملی کردن ابتکارهای نو عاجز بوده است؟

شاید پاسخ به این سؤال را بتوان در موارد زیر خلاصه کرد:

۱- دشواری راه‌اندازی سرویس‌هایی که با توده کاربران سر و کار دارند: بدیهی است که با محبوب شدن یک سرویس اجتماعی، امکان پایش تک‌تک کاربران از نظر محتواهای به اشتراک‌گذاشته از سوی مدیر یک سایت وجود ندارد. از سوی دیگر خود کاربران از محیطی که در آن اشتراکاتشان با محدودیدت روبرو شود، گریزان هستند. بنابراین از یک سو یک سرویس محبوب اجتماعی نمی‌تواند بی‌دردسر مدت طولانی به کار خود ادامه دهد و از سوی دیگر، اگر قواعد و ضوابط سفت و سختی هم از سوی مدیر این سایت وضع شود، باعث گریزان شد کاربرانش می‌شود.

۲- سود اقتصادی اندک: اگر دنبال‌کننده خبرهای دنیای آی‌تی باشید، لابد بارها به سرویس‌هایی برخورده‌اید که در نگاه اول اصلا به نظرتان نمی‌رسد که بتوانند سود اقتصادی متوجه صاحب خود کنند. مثلا همین دیروز منمطلبی می‌خواندم در مورد سایت یک جوان ۲۹ ساله، سایتی که او در ان کمیک‌هایش را به اشتراک می‌گذارد و به صورت باورنکردنی هر روز ۲۵۰ هزار نفر بازدیدکننده دارد.

کارآفرینان ایرانی و کسانی که می خواهند استارت‌‌آپی در ایران بسازند، یکی از مشکلاتشان این است که باید خود را با گستره ناچیز کاربران ایرانی محدود کنند. این محدودسازی دو مشکل در پی دارد:
الف – مشکل کمی: تعداد کاربران ایرانی که می‌توانند هر روز با سرعت قابل قبولی وارد سایت‌های مورد علاقه شوند، خیلی کمتر از آماری است که گاه و بیگاه اعلام می‌شود. در آن آمارها، بیشتر «امکان» دسترسی لحاظ می‌شود، نه نوع کاربری مؤثر اینترنت. کاربر کم، کاهش هیت کلی را در پی خواهد داشت و کاهش هیت مساوی است با کاهش درآمد آنلاین.
- مشکل کیفی: باید اعتراف کنیم که کیفیت کاربری اینترنت در ایران آنقدرها بالا نیست. بیشتر کاربران اینترنت با هدف مرور اخبار سیاسی، وقت‌گذرانی، پیدا کردن مطالب ضروری درسی و دست‌آخر دیتینگ وارد اینترنت می‌شوند. در این میان شمار کاربرانی محتواسازی که نگاه ژرفی به اینترنت داشته باشند و بشود روی آنها حساب کرد، چندان زیاد نیست.

حالا فرض کنید که شخص نوآوری پیدا شود و بخواهد سرویسی در ایران با مخاطبان جهانی بسازد. مثلا تصور کنید که کسی فروشگاه آنلاین صنایع دستی احداث کند. اولین مشکل که به نظر می‌رسد این است که تبادل مالی این فروشگاه آنلاین با دنیای خارج چگونه می‌تواند ممکن شود؟!

مشکل عمده دیگر، هزینه بالای میزبانی سرویس‌ها در ایران است، در شرایطی که هزینه میزبانی یک وبلاگ پربازدید هم چندان کم نیست، چطور می‌توان انتظار داشت که یک سرویس محبوب بتواند با درآمد ریالی و هزینه دلاری از عهده این کار برآید.

۳- گسستگی ایده از بازوی اجرایی: یکی از مشکلات عمده ما در ایران این است که یک گسستی و شکاف عظیم بین طراحان وب و برنامه‌نویس‌ها با آنهایی وجود دارد که توانایی خلق ایده و نوآوری دارند. فرض کنید که من کسی باشم که ایده یک استارت‌آپ در ذهنم باشد، ارزیابی‌های اولیه را انجام داده باشم و به موفقیت استارت‌آپم امید داشته باشم و حتی بتوانم از عهده مخارج اولیه هم بربیایم. من باید به دنبال برنامه‌نویس‌ها و طراحانی باشم که بتوانند ایده من را اجرا کنند. اما پیدا کردن افراد مناسبی که برای ایده‌ها ارزش قائل باشند، خود را وقف کار کنند و به جای دیدن فضای محدود پیرامونشان به دوردست بنگرند، بسیار دشوار است. به عبارتی ما مثل دیگر عرصه‌ها، در کار گروهی و اصولا تشکیل گروه کاری مشکل عمده داریم.

به داستان پیدایش سرویس‌های موفق وب ۲٫۰ دقت کنید، بارها شده که خوانده‌اید از همان کالج و دانشگاه آنها از به سادگی و یا قدرت از عهده تشکیل یک تیم و هسته اولیه برای ایجاد یک سرویس برمی‌آیند، مهارتی که کمتر در ما وجود دارد.

در فضایی که برایتان ترسیم کردم، شانس خلق سرویس‌های بکر اینترنتی بسیار پایین است و ما باید دلمان را به کلون‌های بومی‌شده خوش کنیم، کلون‌هایی که گرچه سربرآوردن آنها را هم باید به فال نیک گرفت، اما مسلما طعم و بوی خوش سرویس‌های مستقل و نوظهور را ندارند.

نوشته شده توسط علیرضا مجیدی 

بیایید این مسئله کوچک را با هم حل کنیم. در عبارت زیر شما حق دارید که فقط با جابجا کردن یک خط، معادله را درست کنید.

IV = III + III

متوجه شدید؟ خیلی ساده است، کافی است که I را از سمت چپ به سمت راست بیاورید تا IV ، تبدیل به VI شود.

۹۲ درصد مردم به سادگی این مسئله کوچک را حل می‌کنند، اما جالب است بدانید که ۹۰ درصد بیمارانی هم که قسمت پیش‌پیشانی یا prefrontal مغزشان هم آسیب دیده و طبعا دچار آسیب شدید توجه و تمرکز هستند، می‌توانند این مسئله را حل کنند.

حالا بیایید مسئله را مشکل‌تر کنیم. این بار این مسئله را حل کنید:

III = III + III

خوب، اگر این مسئله را نمی‌توانید مثل قبلی به سرعت حل کنید، نگرانی ندارد، به خصوص اگر بدانید فقط ۴۳ درصد آدم‌های عادی قادر به حل این مسئله هستند.

اما جالب است بدانید که ۸۲ درصد بیمارانی دچار آسیب مغزی‌ای که پیشتر اشاره کردم، می‌توانند این مسئله را حل کنند!

چرا این طور است، چرا یک آسیب مغزی، عملکرد بیماران را در این مورد خاص بهتر می‌کند؟

پاسخ در نحوه حل مسئله نهفته است. برای حل مسئله باید با جابجا کردن یکی از خطوط علامت + آن را به علامت = تبدیل کرد تا معادله III = III = III شکل بگیرد.

آدم‌های عادی می‌خواهند با شیوه روتین حل مسئله، یک معادله دوقسمتی را حل کنند و بیشتر روی خود اعداد رومی تمرکز می‌کنند، اما آدم‌هایی که آسیب مغزی دارند، اجباری برای حل مسئله به شیوه روتین در خود نمی‌بینند ، پس روی علائم، درست به اندازه اعداد تمرکز می‌کنند، به شکل متنقاضی این بیماران که مشکل ادراکی دارند، نمی‌توانند جستجویشان را فقط محدود روی اعداد کنند، و طیف بیشتری از انتخاب‌ها را دارند و طبعا می‌توانند خیلی راحت‌تر مسئله را حل کنند!

خب! مقصود من از چیزهایی که در بالا گفتم این نیست که چکشی بردارید و به قشر پیشانی مغزتان آسیب بزنید تا خلاق‌تر بشوید. مقصود من این بود که هدایت حیطه توجه و تمرکز، بخشی ضروی در فرایند هوش، نبوغ و خلاقیت است و اگر مغز ما بتواند از اطلاعات بی‌ربط، پاسخ‌هایی برای مشکلات پیدا کند، ما قادر به حل مسائلی می‌شویم که دیگران قادر به حل آنها نیستند.

به تازیگی نتایج تحقیقی که به رهبری ماریک ویث Mareike Wieth در کالج البیون انجام شده بود، بازتاب زیادی در اینترنت پیدا کرده بود. در این تحقیق از ۴۲۸ دانشجو خواسته شد که عادات و اعمالی را که در ۲۴ ساعت شبانه‌روز انجام انجام می دهند بنویسند و بگویند که در صبح یا عصر خلاق‌تر یا هشیارتر هستند.

همان طور که انتظار می‌رفت، بیشتر دانشجوها شب‌بیدار و جغدهای شب بودند، طوری که شرکت در کلاس‌های ۹ صبح برایشان عذاب‌آور بود.

در مرحله بعد تحقیق، محققان مسائلی را به دانشجوها دادند، حل کردن نیمی از معماهای نیاز به یک بینش خلاقانه داشت.

نیمی دیگر از مسائل، مسائل استانداردی مثل سؤالات جبری بودند. این مسائل نیازی به بینش خلاقانه نداشتند، و حل آنها نیاز به تمرکز روتین داشت.

به دانشجوها برای حل مسئله، ۴ دقیقه فرصت داده شد، از نیمی از دانشجوها صبح ساعت هشت و نیم، امتحان گرفته شد و از نیمی دیگر ساعت پنج عصر.

شاید تعجب کنید، اما دانشجوهایی که صبح امتحان داده بودند و انتظار داشتیم که با توجه به خواب‌آلودگی مفرط، نتوانند پاسخ سؤلاتی خلاقانه را بدهند، در پاسخ به سؤالات نیازمند نوآوری، موفق‌تر بودند.

به این ترتیب دانشجوهای خواب آلود این تحقیق، درست مثل بیماران دچار آسیب مغزی، از ناتوانی در تمرکز سود می‌بردند! ذهن آنها سازمان‌بندی نداشت و خواب‌آلود بود و آنها ناخودآگاه راه حل‌هایی را که در شرایط معمول از انها صرف‌نظر می‌کردند، پی می‌گرفتند و به پاسخ سؤآلات می‌رسیدند.

اما در یک تحقیق جالب در دانشگاه ایلینویز شیکاگو، دانشجوهای مست و دانشجوهای هشیار با هم مقایسه شدند. به این دانشجوها تعدادی چیستان داده شد تا حل کنند. این بار هم نتیجه به دست‌امده جالب بود، دانشجوهای مست، ۳۰ درصد عملکرد بهتری داشتند.

این تحقیقات نشان دادند که عدم تمرکزی که خواب‌آلودگی و مستی الکل در پی می‌آورد، صرف‌نظر کردن از افکار جانبی و تداعی‌هایی نامحتمل را دشوارتر می‌کند و باعث تقویت تخیل می‌شود.

البته پیداست که این تحقیقات پیشنهاد نمی‌کنند که با خواب‌آلودگی و ولنگاری، خلاقیت خود را تقویت کنید، بلکه بر اهمیت نگاه متفاوت از زوایای متفاوت برای حل مشکلات و مسائل تأکید می‌کنند.

منبع