تبیان، دستیار زندگی

تنها بازمانده یک کشتی شکسته به جزیره کوچک خالی از سکنه افتاد.
او با دلی لرزان دعا کرد که خدا نجاتش دهد و اگر چه روزها افق را به دنبال یاری رسانی از نظر می گذارند، اما کسی نمی آمد.
سرانجام خسته و از پا افتاده موفق شد از تخته پاره ها کلبه ای بسازد تا خود را از عوامل زیان بار محافظت کند و داراییهای اندکش را در آن نگه دارد.
اما روزی که برای جستجوی غذا بیرون رفته بود، به هنگام برگشتن دید که کلبه اش در حال سوختن است و دودی از آن به آسمان می رود. متاسفانه بدترین اتفاق ممکن افتاده و همه جیز از دست رفته بود.
از شدت خشم و اندوه درجا خشک اش زد............ فریاد زد: "" خدایا چطور راضی شدی با من چنین کاری کنی؟""
صبح روز بعد با صدای بوق کشتی ای که به ساحل نزدیک می شد از خواب پرید. کشتی ای آمده بود تا نجاتش دهد.
مرد خسته، از نجات دهندگانش پرسید: شما از کجا فهمیدید که من اینجا هستم؟
آنها جواب دادند: ما متوجه علائمی که با دود می دادی شدیم.
وقتی که اوضاع خراب می شود، ناامید شدن آسان است. ولی ما نباید دلمان را ببازیم..........
چون حتی در میان درد و رنج دست خدا در کار زندگی مان است.
پس به یاد داشته باش ، در زندگی اگر کلبه ات سوخت و خاکستر شد، ممکن است دودهای برخاسته از آن علائمی باشد که عظمت و بزرگی خداوند را به کمک می خواند

 

 

روزی تصمیم گرفتم كه دیگر همه چیز را رها كنم. شغلم را دوستانم را ، مذهبم را زندگی ام را ! به جنگلی رفتم تا برای آخرین بار با خدا صحبت كنم.به خدا گفتم : آیا میتوانی دلیلی برای ادامه زندگی برایم بیاوری؟ و جواب او مرا شگفت زده كرد.او گفت :آیا سرخس و بامبو را میبینی؟پاسخ دادم :بلی . فرمود : هنگامی كه درخت بامبو و سرخس راآفریدم ، به خوبی ازآنها مراقبت نمودم .به آنها نور و غذای كافی دادم.دیر زمانی نپایید كه سرخس سر از خاك برآورد و تمام زمین را فرا گرفت اما از بامبو خبری نبود.من از او قطع امید نكردم. در دومین سال سرخسها بیشتر رشد كردند وزیبایی خیره كنندهای به زمین بخشیدند اما همچنان از بامبوها خبری نبود. من بامبوها را رها نكردم . در سالهای سوم و چهارم نیز بامبوها رشد نكردند.اما من باز از آنها قطع امید نكردم . در سال پنجم جوانه كوچكی از بامبو نمایان شد. در مقایسه با سرخس كوچك و كوتاه بود اما با گذشت

6 ماه ارتفاع آن به بیش از 100 فوت رسید. 5 سال طول كشیده بود تا ریشه های بامبو به اندازه كافی قوی شوند. ریشه هایی كه بامبو را قوی میساختند و آنچه را برای زندگی به آن نیاز داشت را فراهم میكردند.

خداوند در ادامه فرمود: آیا میدانی در تمامی این سالها كه تو درگیر مبارزه با سختیها و مشكلات بودی در حقیقت ریشه هایت را مستحكم میساختی . من در تمامی این مدت تو را رها نكردم همانگونه كه بامبو ها را رها نكردم.



هرگز خودت را با دیگران مقایسه نكن و بامبو و سرخس دو گیاه متفاوتند اما هر دو به زیبایی جنگل كمك میكنند. زمان تو نیز فرا خواهد رسید تو نیز رشد میكنی و قد میكشی!



از او پرسیدم : من چقدر قد میكشم.



در پاسخ از من پرسید : بامبو چقدر رشد میكند؟



جواب دادم : هر چقدر كه بتواند.



گفت : تو نیز باید رشد كنی و قد بكشی ، هر اندازه كه بتوانی.



به یاد داشته باش كه من هرگز تو را رها نخواهم كرد.

 

مـیـلاد مسعـود اباالفضل جوان است / هـنگام شـادی و سرور شیـعـیـانــسـت

 

از دامـن ام البنین ماهی عیان است / کز روی وی شرمنده مـاه آسـمـانست . . .

 

 

 

شب به کاخ مرتضى ماهى پدیدار آمده

 

ماهى که پیش نور وى خورشید و مه تار آمده

 

ماهى که بر حسن صدها خریدار آمده

 

اى طالب دیدار مه هنگام دیدار آمده

 

فلاکیانش سر به سر حیران رخسار آمده

 

اکو نور بخش عالم و، هم نور الاءنوار آمده

 

 

 

چه عباس آنکه در حشمت امیر راستین آمد

 

چه عباس آنکه از همّت پناه مسلمین آمد

 

چه عباس آنکه از اصل و نسب از دوره هاشم

 

چو جان مرتضى و حُسن خیرالمرسلین آمد

 

 

 

 

 

سلام اى چارمین نور الهى

 

کلیم وادى طور الهى

 

تو آن شاهى که در بزم مناجات

 

خدا مى‏ کرد با نامت مباهات

 

تو را سجاده داران مى‏شناسند

 

تو را سجده گزاران مى‏شناسند

 

 

جشن میلاد امام چارمین آمد پدید

 

روز وجد مؤمنات و مؤمنین آمد پدید

 

درّة التّاج فضیلت جوهر علم لدن

 

حضرت سجّاد زین العابدین آمد پدید

 

 

 

چو خورشید جمالش مشرق از برج کمال آمد

 

خدا را شد جلوه گر بر خلق اشراق جمال آمد

 

شد از برج عبودیت عیان شمس ربوبیّت

 

تجلّى جمال آن جا تجلّى جلال آمد

 

امشب زمین و آسمان گردیده پر شور و شعف

امشب تمام عرشیان بهر زیارت بسته صف

امشب که عیدی میدهد بر عاشقان شاه نجف

امشب تو هم مستی کن و دل را بری کن از اسف

زیرا به دنیا آمده مظهر عزت و شرف

 ز گلزار نبی (ص) و بوستان حیدر و زهرا

گلی بشگفت با بوی خوش و با چهره ی زیبا

شنیدستی که با یک گل نمی گردد بهار؟ اما

گلستان گشته از این گل، همه دنیا و ما فیها

 

 بوی گلهای بهشتی ز فضا می آید

عطر فردوس هم آغوش صبا می آید

نوگل مصطفوی، زینت باغ علوی

مظهر پنج تن آل عبا می آید

 

 

 دو ماه از دو افق در دو شب تجلّی کرد / یکی شهنشه دوران، یکی امیر سپاهش

دو گوهر از دو صدف از دو بحر گشت نمایان / یکی چراغ هدایت، یکی معین و گواهش

یکی حسین و یکی ناصر حسین، ابوالفضل / که جان خویش به کربلا بداد به راهش

 

سروشی دوش در گوشم، سرود این نغمه ی شیوا

که بشگفت از گلستان محمد(ص) نوگلی زیبا

بشارت ای گنه کاران حسین آمد حسین آمد

نثار مقدمش سرها، فدای جان او جان ها

 شاهی به دوصد عزت و اجلال آید

با شوکت و فر و جاه و اقبال آید

امروز حسین آید و فردا عباس

خورشید ز پیش و مه ز دنبال آید

 

 

 

 

 

شهریار عشق

 

 

گردد جهان و هر چه در او بر مدار عشق

 

سیارگان تمام شده بیقرار عشق

 

 

ذرات و کائنات سراسر اسیر او

 

گیتی محاط دائرة اقتدار عشق

 

 

هر چیز هر چه شد همه از عشق شد بلی

 

بیرون ز حصر کرده خدا اختیار عشق

 

 

کاین کارگاه هستی و ایوان او تمام

 

برگی بود زدفتر نقش و نگار عشق

 

عشق آن زمان که خواست تجلی کند زغیب

 

میخواست مظهری که بود هم عیار عشق

 

 

عاشق زیاد بود ولی عشق را چه سود

 

ز آنان کسی نبود که آید بکار عشق

 

 

تا آنکه از سلالة آدم شهی بنام

 

در شهر عشق آمد و شد شهریار عشق

 

 

شاهنشه وجود نماینده کمال

 

آری حسین الهه و پروردگار عشق

 

 

امروز روز سوم شعبان بود که نیست

 

روزی چنین بعالم لیل و نهار عشق

 

 

روزی بود که عشق تجلی نمود و دید

 

چشم زمانه پادشه کامکار عشق

 

 

میلاد با سعادت سلطان دین حسین

 

آن اوستاد معنی و آموزگار عشق

 

 

خورشید عشق سر زده اینک به میمنت

 

از خانة علی پدر تاجدار عشق

 

 

آری طلوع کرده از آن مشرق آفتاب

 

روشن نموده کشور و شهر و دیار عشق

 

 

آن عشق محض مظهر تام وجود پاک

 

لاجرعه سرکشیده می خوشگوار عشق

 

 

روزیکه سید الشهداء کرد عزم رزم

 

افزود در تمام جهان اعتبار عشق

 

 

پیمود تا طریق حقیقت بسوی حق

 

بنمود اهل و مال و تن جان نثار عشق

 

 

تا باخت نرد عشق شهنشاه عالمین

 

بنمود خاک کربلا لاله زار عشق

 

 

کی بود زادة زهرا که روز طف

 

تمساح عشق غوطه ور اندر بحار عشق

 

 

یحیی صفت بداد سراما سر حسین

 

برشد بمثل عیسی مریم بدار عشق

 

 

مردانه تاخت تا بسرا پردة یزید

 

بشکست سدّ کفر زمان شهسوار عشق

 

 

تا کرد آبیاری بستان دین حسین

 

شد سیل خون روان ، همه در جویبار عشق

 

 

زین پیشوای اعظم آزادگان کنون

 

باید که مسلمین بپذیرند کار عشق

 

 

تا بر علیه کفر کنند این زمان قیام

 

تا تاج دین بسر بنهند از کنار عشق

 

 

تا در پناه پرچم اسلام در جهان

 

اسفند کفر بگذرد ، آید بهار عشق

 

 

تا از نفاق و تفرقه ورزند اجتناب

 

گردند مجتمع همه اندر حصار عشق

 

 

بالجمله­ای که خفته­ای اندر مقام جهل

 

بیدار شو چو خسرو شب زنده­دار عشق

 

============ ========= =======

 

الهی بحق الحسین

اشف صدر الحسین

بظهور الحجة

 

اللهم عجل لولیک الفرج

 

 

 

به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت ⁽¹⁾ دومین فرزند برومند حضرت على و

 

 فاطمه،كه درود خدا بر ایشان باد،در خانه‏ى وحى و ولایت،چشم به جهان گشود.

 

 

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید،به خانه‏ى حضرت على و فاطمه

 

 (ع) آمد و اسماء ⁽²⁾ را فرمود تا كودكش را بیاورد.اسماء او را در پارچه‏یى سپید

 

 

 پیچید و خدمت رسول اكرم (ص) برد،آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش

 چپ او اقامه گفت ⁽³⁾ .

 

 

به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش،امین وحى الهى،جبرئیل،فرود آمد و

 

 گفت:

 

 

سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا،این نوزاد را به نام‏پسر كوچك هارون‏«شبیر» ⁽⁴⁾

 

 كه به عربى‏«حسین‏»خوانده مى‏شود،نام بگذار. ⁽⁵⁾ چون على (ع) براى تو بسان

 

 هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پیغمبران هستى.

 

 

و به این ترتیب نام پر عظمت‏«حسین‏»از جانب پروردگار،براى دومین فرزند فاطمه

 

 انتخاب شد.

 

به روز هفتم ولادتش،فاطمه‏ى زهراء كه سلام خداوند بر او باد،گوسفندى را براى

 

 فرزندش به عنوان عقیقه ⁽⁶⁾ كشت،و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر

 

 او نقره صدقه داد. ⁽⁷⁾

 

 

 

حسین و پیامبر (ص)

 

از ولادت حسین بن على (ع) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص)

 

 كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفى كه پیامبر راستین

 

 اسلام (ص) در باره‏ى حسین (ع) ابراز مى‏داشت،به بزرگوارى و مقام شامخ پیشواى

 

 سوم آگاه شدند.

 

سلمان فارسى مى‏گوید:دیدم كه رسول خدا (ص) حسین (ع) را بر زانوى خویش نهاده

 

 او را مى‏بوسید و مى‏فرمود:

 

تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى،تو امام و پسر امام و پدر امامان

 

 هستى،تو حجت‏خدا و پسر حجت‏خدا و پدر حجت‏هاى خدایى كه نه نفرند و خاتم

 

 ایشان،قائم ایشان (امام زمان عج) مى‏باشد. ⁽⁸⁾

 

 

انس بن مالك روایت مى‏كند:

 

وقتى از پیامبر پرسیدند كدامیك از اهل بیت‏خود را بیشتر دوست مى‏دارى،فرمود:حسن و

 

 حسین را، ⁽⁹⁾ بارها رسول گرامى حسن و حسین را به سینه مى‏فشرد و آنان را

 

 مى‏بویید و مى‏بوسید. ⁽¹⁰⁾

 

 

ابو هریره كه از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف

 

 مى‏كند كه:

 

رسول اكرم (ص) را دیدم كه حسن و حسین (ع) را بر شانه‏هاى خویش نشانده بود و

 

 به سوى ما مى‏آمد،وقتى به ما رسید فرمود: هر كس این دو فرزندم را دوست‏بدارد مرا

 

 دوست داشته و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است. ⁽¹¹⁾

 

 

عالى‏ترین،صمیمى‏ترین و گویاترین رابطه‏ى معنوى و ملكوتى بین پیامبر و حسین را

 

 مى‏توان در این جمله‏ى رسول گرامى اسلام (ص) خواند كه فرمود:

 

 

حسین از من و من از حسینم. ⁽¹²⁾

 

 

 

سعی لقمان بر این بود كه در مناسبت های مختلف فرزندش و همچنین سایر مردم را پند و اندرز دهد. لقمان فرزندش ناتان را خطاب قرار داد و گفت:

فرزندم همیشه شكر خدا را به جای آور، برای خدا شریك قائل مشو، زیرا مخلوقی ضعیف و محتاج را با خالقی عظیم و بی نیاز برابر نهادن، ظلمی بزرگ است.

فرزندم: اگر عمل تو از خردی چون ذره ای از خردل در صخره های بلند كوه یا آسمانها و یا در قعر زمین مخفی باشد از نظر خدا پنهان نخواهد بود و در روز رستاخیز در حساب اعمال تو منظور خواهد شد و به پاداش و كیفر آن خواهی رسید.

فرزندم: نماز را به پای دار! تا ارتباط تو با خدا محكم گردد و از ارتكاب فحشا و منكر مصون باشی و چون به حد كمال رسیدی، دیگران را به معروف و تهذیب نفس و تزكیه روح دعوت و رهبری كن و در این راه در مقابل سختی ها، صبور و شكیبا باش.
فرزندم: نسبت به مردم تكبر مكن و به دیگران فخر مفروش كه خدا مردم خودخواه و متكبر را دوست ندارد. خود را در برابر ایشان زبون مساز كه در تحقیرت خواهند كوشید، نه آنقدر شیرین باش كه ترا بخورند و نه چندان تلخ باش كه به دورت افكنند.

فرزندم: در راه رفتن نه به شیوه ستمگران گام بردار و نه مانند مردم خوار و ذلیل، و به هنگام سخن گفتن آهسته و ملایم سخن بگو زیرا صدای بلند، بیرون از حد ادب و تشبه به ستوران - ستوران- است.

فرزندم: از دنیا پند بگیر و آن را ترك نكن كه جیره خوار مردم شوی و به فقر مبتلا گردی و تا آنجا خود را در بند و گرفتار دنیا نكن و در اندیشه سود و زیان آن فرو مرو كه زیانی به آخرت تو برسد و از سعادت جاودان بازمانی!

فرزندم: دنیا دریای ژرف و عمیقی است كه دانشمندان فراوانی را در خود غرق كرده است پس برای عبور از این دریا، كشتی از ایمان و بادبانی از توكل فراهم كن و برای این سفر توشه ای از تقوی بیندوز، و بدان و آگاه باش كه اگر از این راه پر خطر برهی، مشمول رحمت شده ای و اگر در آن دچار هلاك شوی به غرقاب گناهانت گرفتار گشته ای.

فرزندم: در زندان شب و روز زمانی را برای كسب علم و دانش منظور كن و در این راه با دانشمندان همدم و همراه شو و در معاشرت با آنها شرط ادب را رعایت كن و از مجادله و لجاج بپرهیز تا تو را از فروغ دانش خود محروم نسازند.

فرزندم: هزار دوست اختیار كن و بدان كه هزار رفیق كم است و یك دشمن میندوز و بدان كه یك دشمن هم زیاد است.

فرزندم: دین مانند درخت است. ایمان به خدا آبی است كه آن را می رویاند. نماز ریشه آن، زكات ساقه آن، دوستی در راه خدا شاخه های آن، اخلاق خوب برگ های آن و دوری از محرمات، میوه آن است. همانطور كه درخت با میوه ی خوب كامل می گردد، دین هم با دوری از اعمال حرام تكمیل می شود.

 

اعمال نیمه شعبان و فضیلت هایش


اعمال شب و روز هشتم شعبان: پیامبر فرمود كسی كه در این شب دو ركعت نماز

بخواند و در ركعت اول بعد از حمد آیه «آمن الرسول» را تا آخر آن 5 بار و توحید را

 15 بار بخواند و در ركعت دوم سوره حمد را یك بار و آیه آخر سوره كهف را یك بار

 و 15 بار سوره توحید را بخواند، پس اگر گناهش بیشتر از كف دریا باشد خداوند او را

 پاكیزه از دنیا بیرون می برد.اما كسی كه هشت روز از شعبان را روزه بگیرد از دنیا

نمی رود تا اینكه از حوض های پاك بنوشد و خدا برای او ثواب 16 سال را می نویسد و

 بر سر او تاجی از نور می گذارد. 

    اعمال شب و روز نهم شعبان: پیامبر فرمود چهار ركعت نماز بخواند كه در هر

 ركعتی حمد یك بار و ده بار سوره نصر را بخواند، خداوند حتما جسدش را بر آتش

حرام می كند و خدا برای هر آیه ای ثواب 12 شهید و ثواب علما عطا می كند و اگر

 كسی نه روز را روزه بگیرد فرشتگان نكیر ومنكر هنگام سوال با او مهربانند.

    اعمال شب و روز دهم: پیامبر فرمود كسی كه در شب دهم از شعبان چهار ركعت

 نماز بخواند كه در هر ركعتی سوره حمد یك بار و آیت الكرسی را یك بار و سوره

 كوثر را سه بار بخواند، خدا به فرشتگانش می فرماید صد هزار حسنه برای او بنویسید

 و صد هزار درجه برای او بالاببرید و صد هزار در برای او باز كنید و پدر و مادرش

 وهمسایگانش آمرزیده می شوند و اگر كسی ده روز از شعبان را روزه بگیرد، خداوند

 قبر او را هفتاد ذرع می گستراند و بدون حساب و سختی وارد بهشت می شود.

    اعمال شب و روز یازدهم شعبان: پیامبر فرمود كسی كه هشت ركعت نماز بخواند

كه در هر ركعتی سوره حمد یك بار و توحید را ده بار بخواند به خدایی كه مرا به

راستی به پیامبری برانگیخت، خدا به او برای هر ركعت باغی از باغ های بهشت عنایت

 می كند و اگر كسی یازده روز از شعبان را روزه بگیرد بر قبر او یازده مناره از نور

 نصب می شود و جایش به بلند ترین درجه بهشت بالامی رود و در روز قیامت در

ابتدای عبادت كنندگان است.

    اعمال شب و روز دوازدهم شعبان: كسی كه در این شب 12 ركعت نماز بخواند كه

 در هر ركعتی حمد یك بار و تكاثر را ده بار بخواند، خداوند گناهان چهل ساله او را می

 آمرزد و او را چهل درجه بالامی برد و برای او چهل هزار فرشته طلب آمرزش می

 كنند و برای او ثواب كسی كه شب قدر را درك كرده باشد، است و اگر كسی 12 روز

 از شعبان را روزه بگیرد هرروز هفتاد هزار فرشته در قبرش او را تا روزی كه در

صور دمیده می شود دیدار می كنند ودر روز قیامت از ایمن شدگان است و با

پرهیزكاران میهمان خداوند می شود.

     اعمال شب و روز سیزدهم شعبان: امام صادق (ع) فرمود اگر كسی بتواند در ایام

 البیض ماه های رجب وشعبان اعمال این روز ها را انجام دهد، می تواند به فضیلت كل

 این ماه ها دست یابد. پیامبر فرمود كسی كه در شب 13 شعبان دو ركعت نماز بخواند

كه در هر ركعتی حمد و تین را یك بار بخواند، گویا كه دویست برده از فرزندان

حضرت اسماعیل را آزاد كرده باشد و از گناهانش به مانند روزی كه از مادر متولد شده

 باشد بیرون می آید و خداوند دوری از آتش را به او عنایت می فرماید و با محمد (ص)

 و ابراهیم (ع) محشور می شود و اگر كسی بتواند 13 روز از شعبان را روزه بگیرد

فرشتگان هفت آسمان برای او طلب آمرزش می كنند و خداوند در بهشت به او گنبدی از

 مروارید سفید عنایت می كند.

     اعمال شب وروز چهاردهم شعبان: پیامبر فرمود كسی كه در این شب چهار ركعت

 نماز بخواند كه در هر ركعتی سوره حمد یك بار و سوره والعصر را پنج بار بخواند،

خداوند برای او پاداش نمازگزاران از آدم تا روز قیامت را می نویسد و در حالی او را

 برمی انگیزد كه صورتش از آفتاب و ماه درخشان تر است و آمرزیده می شود و كسی

 كه 14 روز از شعبان را روزه بگیرد به كلیه حیوانات الهام می شود كه برای او دعا

كنند و هر حاجتی از خدا بخواهد به او عطا می شود و از اهل بیتش شفاعت می كند.

.............................................................................
الهی رجب بگذشت و ما از خود نگذشتیم تو از ما بگذر.
...............................................................................

 

ماه شعبان، ماه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) است؛ چنان که ماه رجب، ماه

امیرمؤمنان (علیه السلام) و رمضان ماه خدای تعالی است. پیامبر گرامی اسلام (صلی

 الله علیه و آله) به این ماه اهتمام ویژه‏ای داشتند و شبهای آن را به راز و نیاز و

روزهای آن را به روزه می‏گذراندند. این ماه مقدمه‏ی آماده شدن برای ورود به ماه

مبارک رمضان است. ولادت سه امام و حضرت عباس (علیهم السلام) نیز بر فضیلت

 این ماه افزوده است.

برخی از اعمال مستحب در این ماه:

1- روزه، هر قدر که ممکن باشد، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «شعبان

ماه من است، خدا رحمت کند کسی را که مرا به روزه‏داری در این ماه، یاری کند».

 امیرمومنان (علیه السلام) نیز فرمود: «از زمانی که این سخن پیامبر را شنیدم، همیشه

 این ماه را روزه داشته ام»؛

2- استغفار فراوان. برای هر روز، هفتاد مرتبه گفتن جمله «استغفر الله و اسئله

التوبه» سفارش شده است؛

3- صدقه دادن، هر چند به نصف دانه خرما باشد؛

4- صلوات فراوان بر محمد (صلی الله علیه و آله) و آل او؛

5- خواندن مناجات شعبانیه که تمام امامان بر خواندن آن در این ماه اهتمام داشته‏اند؛

6- احیای شب نیمه شعبان و انجام دادن اعمالی همچون زیارت امام زمان (علیه السلام)

، زیارت امام حسین (علیه السلام) و دعا.

 

  ماه شعبان مبارک باد

التماس دعا

نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن ...

 

ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد ...

 

کاش بودی و دستهای مهربانت مرهم همه دلتنگیها و نبودنهایت میشد ...

 

کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم

 

و دردهایم را به گوش تو میرساندم... بدون تو عاشقی برایم عذاب است

 

میدانم که نمیدانی بعد از تو دیگر قلبی برای عاشق شدن ندارم...

 

کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم و بیش از عشق بر تو عاشقم...

 

میدانی که اگر از کنارم بروی لحظه های زندگی برایم پر از درد و عذاب میشود

 

 میدانم که نمیدانی بدون تو دیگربهانه ای نیست برای ادامه ی زندگی جزانتظار آمدنت ...

 

انتـــــــــــــــــــــــــــــظار ...

 

 

شش حرف و چهار نقطه ! کلمه کوتاهیه . اما