تبیان، دستیار زندگی

وقتی دو روز مساوی داشتن ،" بازندگی " است ،زندگی با

سال های مکرر و یکسان را چه باید نامید؟                 

گل آفتابگردان رو به نور می چرخد و آدمی رو به خدا. ما همه آفتابگردانیم. اگر آفتابگردان به خاک خیره شود و به تیرگی ،دیگر آفتابگردان نیست. آفتابگردان کاشف معدن صبح است و با سیاهی نسبت ندارد. این ها را گل آفتابگردان به من گفت و من تماشایش می کردم که خورشید کوچکی بود در زمین و هر گلبرگش شعله ای بود و دایره ای داغ در دلش می سوخت.

آفتابگردان به من گفت :"وقتی دهقان بذر آفتابگردان را می کارد مطمئن است که او خورشید را پیدا خواهد کرد. آفتابگردان هیچ وقت چیزی را با خورشید اشتباه نمیگیرد

اما انسان همه چیز را با خدا اشتباه می گیرد.

آفتابگردان راهش را بلد است کارش را می داند او جز دوست داشتن آفتاب و فهمیدن خورشید کاری ندارد. او همه ی زندگیش را وقف نور می کند ، در نور به دنیا می آید و در نور می میرد. نور می خورد و نور می زاید.

 دلخوشی آفتابگردان تنها آفتاب است. آفتابگردان با آفتاب آمیخته است و انسان با خدا. بدون آفتاب آفتابگردان می میرد ؛ بدون خدا ،انسان "

 آفتابگردان گفت :" روزی که آفتابگردان به آفتاب بپیوندد ،دیگر آفتابگردانی نخواهد ماند و روزی که تو به خدا برسی ،دیگر " تویی" نمی ماند. و گفت من فاصله هایم را با نور پر می کنم تو فاصله ها را چگونه پر می کنی؟ " آفتابگردان این را گفت و خاموش شد گفت و گوی من و آفتابگردان ناتمام ماند. زیرا که او در آفتاب غرق شده بود جلو رفتم بوییدمش بوی خورشید می داد. تب داشت و عاشق بود. خداحافظی کردم ،داشتم می رفتم که نسیمی رد شد و گفت :" نام آفتابگردان همه را یاد آفتاب می اندازد ،

نام انسان آیا کسی را به یاد خدا خواهد انداخت؟ "

 آن وقت بود که شرمنده از خدا رو به آفتاب گریستم...             

عرفان نظرآهاری     

می خواهم فریاد بزنم!

خاموش بودن بهتر از نالیدن است ...

حرف هایی هست برای " گفتن " که اگر گوشی نبود نمی گوییم، و حرف هایی هست برای " نگفتن " حرف هایی که هرگز سر به" ابتذال گفتن" فرود نمی آرند؛ حرف های شگفت ،زیبا و اهورایی همین هایند و سرمایه ماورایی هر کس به اندازه ی حرف هاییست که برای نگفتن دارد.

 دکتر شریعتی 

دکتر شریعتی

پرستش عالی ترین احساس دوست داشتن است.

دکتر شریعتی