تبیان، دستیار زندگی

«خدایا، عقیده مرا از دست عقده‌ام مصون بدار و به من قدرت تحمل عقیده مخالف ارزانی کن.»

دکتر شریعتی

فرشته تصمیمش را گرفته بود.پیش خدا رفت و گفت:"خدایا...میخواهم زمین را از نزدیک ببینم.اجازه می خواهم و هلتی کوتاه.دلم بی تاب تجربه ای زمینی است."
خداوند درخواست فرشته را پذیرفت...

فرشته گفت:"تا بازگردم...بال هایم را اینجا می سپارم.این بال ها

در زمین چندان به کار من نمی ایند."

خداوند بال های فرشته را بر روی پشته ای از بال های دیگر گذاشت و گفت:"بال هایت را به امانت نگاه می دارم...اما بترس که زمین اسیرت نکند...زیرا خاک زمینم دامنگیر است..."فرشته گفت:"باز می گردم...حتما باز می گردم.این قولی است که فرشته ای به خداوند می دهد."

فرشته به زمین امد و از دیدن ان همه فرشته ی بی بال تعجب کرد.او هرکه را که می دید...به یاد می اورد...زیرا او را قبلا در بهشت دیده بود.اما نمی فهمید چرا این فرشته ها برای پس گرفتن بال هایشان به بهشت باز نمی گردند؟

روزها گذشت...و با گذشت هر روز فرشته چیزی از یاد برد...و روزی رسید که فرشته دیگر چیزی از ان گذشته ی دور و زیبا به یاد نمی اورد...نه بالش را نه قولش را...

فرشته فراموش کرد......فرشته در زمین ماند......فرشته هرگز به بهشت بر نگشت...هرگز...

و من که چنین تشنه ی آسایشم و نیازمند آرامش و چنین تشنه و نیازمند از آن سخن می گویم ،نه همچون مردابی است که به آسایش و آرامش می اندیشد ،

نه ،

همچون دریای طوفان زده ای است که آرامش را می جوید ،از آسودگی سخن می گوید.

و این دو یکی نیست ؛  این دو هرگز یکی نیست ؛

آری ! آرامش برای مرداب با آرامش برای طوفان یکی نیست. مرداب خاموش با دریای طوفانی یکی نیست...

هیچ چیز با هیچ چیز یکی نیست. شب همه چیز را با همه چیز یکی می کند ، یکی می نماید ؛شب مرا با دیگران یکی می کند ، یکی می نماید ؛شب مرداب و دریا را یکی می کند ، یکی می نماید ؛آری ، این ها همه کار شب است. بگذار شب برود ؛اگر شب برود ... آه ! اگر شب می رفت !... کاش شب می رفت !... اما شب نمی رود... شب هست و شب خواهد بود...                

" مجهول ماندن " رنج بزرگ روح آدمی است. یک روح ،هر چه زیباتر است و هر چه " داراتر " ، به " آشنا " نیازمند تر است.

دکتر شریعتی

بر سر گور کشیشی در کلیسای وست مینستر نوشته شده است: " کودک که بودم می خواستم دنیا را تغییر دهم.

 بزرگ تر که شدم متوجه شدم دنیا خیلی بزرگ است من باید انگلستان را تغییر دهم .

 بعدها انگلستان را هم بزرگ دیدم و تصمیم گرفتم شهرم را تغییر دهم.

در سالخوردگی تصمیم گرفتم خانواده ام را متحول کنم.

یک سنت

پسر کوچکی روزی هنگام راه رفتن در خیابان سکه ای 1 سنتی پیدا کرد او از پیدا کردن این پول آن هم بدون هیچ زحمتی خیلی ذوق زده شد این تجربه باعث شد که او بقیه ی روز ها هم با چشمان باز سرش را به سمت زمین بگیرد و در جستجوی سکه های بیشتر باشد او در مدت زندگیش ،296 سکه ی 1 سنتی ،48 سکه ی 5 سنتی ،19 سکه ی 10 سنتی ،16 سکه ی 25 سنتی ، 2 سکه ی نیم دلاری ،و یک اسکناس مچاله شده ی 1 دلاری پیدا کرد. یعنی در مجموع 13 دلار 26 سنت. در برابر به دست آوردن این 13 دلار و 26 سنت ، او زیبایی دل انگیز 31369 طلوع خورشبد ، درخشش 157 رنگین کمان و منظره ی درختان افرا در سرمای پاییز را از دست داد. او هیچ گاه حرکت ابرهای  سفید را بر فراز آسمان ها در حالی که از شکلی به شکل دیگر در می آمدند ، ندید. پرندگان در حال پرواز،درخشش خورشید و لبخند هزاران رهگذر،هرگز جزئی از خاطرات او نشد.    

پسر بچه ای  وارد بستنی فروشی شد و پشت میزی نشست.پیشخدمت یک لیوان آب برایش آورد. پسربچه پرسید : "یک بستنی میوه ای چند است؟ " پیشخدمت پاسخ داد 50 سنت پسربچه دستش را در جیبش برد و شروع به شمردن کرد بعد پرسید یک بستنی ساده چند است در همین حال تعدادی از مشتریان در انتظار میز خالی بودندو پیشخدمت با عصبانیت پاسخ داد 35 سنت پسر دوباره سکه هایش را شمرد و گفت : لطفا  یک بستنی ساده پیشخدمت بستنی را آورد و به دنبال کار خود رفت پسرک نیز پس از خوردن بستنی پول را به صندوق پرداخت و رفت.

وقتی پیشخدمت بازگشت از آنچه دید شکه شد آنجا در کنار ظرف خالی بستنی 2 سکه ی 5 سنتی و 5 سکه ی 1 سنتی گذاشته بود.

ما واقعا تا چیزی رو از دست ندیم قدرش رو

نمی دونیم ولی در عین حال تا

 وقتی كه چیزی رو دوباره به دست نیاریم

نمی دونیم چی رو از دست دادیم

مِیتریا (Maitreya) . موعود در آیین بودا