دراین بخش به نمونه هایی از برترین عبادات از دیدگاه امیر موحّدان (ع) اشاره می كنیم :
1- ركوع و سجود: از میان عبادات ، برترین عبادتی كه انسان را بیشتر به خداوند نزدیك می كند، ركوع و سجود است .
2- انجام واجبات : آن حضرت فرمود : هیچ عبادتی همچون انجام دادن واجبات نیست .
3- اندیشیدن : امام علی (ع) می فرماید: برترین عبادت تفكر است.
1- عبادت آگاهانه
از مهم ترین ویژگی یك عبادت برتر این است كه عابد آن آگاه به معبود و آگاه به مسئولیت خویش و زمان خود باشد.
2- عبادت عاشقانه
وقتی معرفت وشناخت به معبوداصلی به حداعلای خود رسید، به دنبال آن عشق و محبت آشكار می شود.
3- عبادت خاشعانه
نماز یكی از مهم ترین عبادات است و از ویژگیهای مهم یك نماز مطلوب این است كه انسان درحال نماز، خضوع و خشوع داشته باشد.
4- عبادت خالصانه
آن گاه كه معرفت و عشق وجود انسان را فراگرفت ، بوی شرك و ریا نیز از انسان دور می شود و عبادت رنگ خلوص به خود خواهد گرفت.
5- عبادت مستمر
علی (ع) می فرماید: عبادت دائمی دلیل پیروزی و نیك بختی است و سپاس گذاری همیشگی ، نشانة دریافت فزونی (نعمت) می باشد.
6- میانه روی در عبادت
مرگ! تا این واژه می آد مو به تن همه سیخ می شه! نگو كه اینطور نیست. همه یه تصویر مجهول می آد تو ذهنشون. نمی دونن اون ور چه خبره. نمی دونن چطوری باهاشون برخورد می شه! از آتیشش می ترسن، به بهشتش امید وار می شن و هزار تا عكس العمل دیگه.
شاید مرگ یه هشداره. یه زنگ خطر. یه چیزی كه به یه عده می فهمونه كه:« آهای عمو! زیادی به خودت مغرور شدی ها! فكر می كنی كسی هستی؟! ببین فلانی چطوری مرد؟! ازش عبرت بگیر و برو آدم شو. وگرنه تو زندگی دوم بدجوری حالت گرفته می شه!»
و خدا به وسیله ی مرگ عزیزان به یه عده هم می گه كه:« عزیزان من! نگران نباشید. من پشتتون هستم. این آزار هایی كه از مردم می بینید موقتی هست. شما من رو از یاد نبرید. منو یاد كنید. من تو زندگی دوم عماراتی بهتون می دم كه تو عمرتون ندیده باشید. عزیزان! اذیت و آزار مردم را تحمل كنید. مطمئن باشید من انتقام شما رو از اونها می گیرم.»
آره. اینطوریه! مرگ عزیزان فقط یه عذاب نیست. فقط یه بار غم نیست كه مجبور باشی تحملش كنی. می تونی وجود خدا رو با تمام سلول های بدنت حس كنی. قیامت برات ملموس می شه و كلی احساس دیگه.
همیشه می خوایم حال هر کی که اذیتمون می کنه رو بگیریم! همیشه می خوایم قدرت نمایی کنیم! فکر می کنیم اگه در برابر کسی که اذیتمون می کنه سکوت کنیم یعنی ضرر کردیم. فکر می کنیم اگه حالش رو نگیریم بهش رو دادیم و پر روش کردیم.
آیا واقعا اینطور هست؟ چرا ما در برابر مشکلات کوتاه نمی آییم؟ چرا تا کمی شرایط تنگ می شه خم به ابرو می آریم؟ واقعا چرا؟
می دونید، وقتی به پیامبرها و امامانی که برامون فرستاده شدن فکر می کنم حسابی حالم گرفته می شه! وقتی می بینم که این امامان اومدن و مشقت کشیدن تا به ما درست زندگی کردن رو یاد بدن ولی ما یاد نگرفتیم احساس گناه می کنم!
امام علی وسط اون جنگ عظیم در برابر عمرو خشم خودش رو فرو برد و دست از کشتن عمرو کشید! مگه امام علی زور نداشت؟ مگه نمی تونست یه ضربه بزنه و اون رو نصف کنه؟! پس چرا نکرد؟ چون می خواست به ما یه چیزی به اسم درست زندگی کردن رو یاد بده!
یا امام کاظم که به فرو بردن خشم معروف هست، چرا حال دشمنان یا کسانی که آزارش می دادن رو نمی گرفت؟ معلومه! چون می خواست به ما یاد بده چطور در برابر مشکلات کوتاه بیایم!
کاش امیر حسین یاد می گرفت که فرو بردن خشم نشانه ی ضعف نیست ، نشانه ی بزرگی قلب (سعه صدر) هست! کاش امیر حسین یاد می گرفت که در برابر بدی ها خوبی کنه! با دشمنش دوستانه رفتار کنه! کاش...
خواجه عبدالله انصاری سخن غرا و زیبایی در این باره داره. خواجه می گه:
«مست باش و مخروش،
گرم باش و مجوش،
شکسته باش و خاموش،
که سبوی دُرُست را به دست بَرَند و شکسته را بر دوش!»
یا حق
« مردی همیشه آرزو داشت تا یك گل زیبا و یك پروانه داشته باشه. شبانه روز از خدا طلب یك گل زیبا و یك پروانه می كرد.
ولی خداوند برایش یك كاكتوس و یك كرم فرستاد. مرد سخت ناراحت و متعجب شد.
به خدا گفت:« من تنها آرزویم داشتن این دو بود. یعنی برآورده كردن این آرزو اینقدر برایت سخته؟»
سپس به فكر فرو رفت. با خودش گفت: خدا بنده های زیادی داره. شاید اصلا من رو بین این همه بنده فراموش كرده. شاید دیگه به من سر نزنه.
خیلی ناراحت شد. از زمین و زمان نا امید بود.
روز ها می گذشتن تا اینكه یه روز به فكرش رسید كه بره و به كاكتوس و كرمش یه سری بزنه و ببینه كه در چه وضعیتی هستن.
در اتاق زیر شیروانی رو باز كرد. شگفت زده شد. اصلا باورش نمی شد كه چنین اتفاقی افتاده باشه.
اون كاكتوسی كه شاید اول خیلی زشت به نظر می اومد یه گل زیبا داده بود كه شاید نظیر اون گل رو كمتر جایی می تونست پیدا كنه و اون كرم بی قواره هم به یك پروانه ی زیبا تبدیل شده بود.
مرد به یاد حرفی افتاد كه چند هفته پیش به خدا گفته بود.
اشك تو چشماش حلقه زد. به خاك افتاد و خدا رو به خاطر اینكه آرزوش رو بر آورده كرده بود شكر كرد. »
می شه گفت ما هم به نوعی همینطور هستیم. شاید بهتر باشه با صبر و حوصله ی بیشتری راجع به اتفاقاتی كه برامون می افته قضاوت كنیم. البته تو قرآن هم هست كه « انسان بسیار نابینا و عجول است». ولی خوب كار نشد نداره. می شه خودمون رو اصلاح كنیم.
خدایا! خداوندا...
روزی می رسد كه فرزندانم و اموالم به كارم نمی آید و زن و بچه و مادر و پدر و دوستان و همه ی مردم از من فرار می كنند. خودت بهتر می دانی كدام روز را می گویم. خدایا در آن روز دستم بگیر و تنهایم مگذار كه تو رحم كننده ای و من نیازمند، و چه كسی بهتر از تو می تواند مرا یاری كند؟
خدایا! تو كه قدرتی به این بزرگی داشته ای كه چنین جهانی بیافرینی، به من هم كه كوچكترین آفریده ات هستم رحم كن كه فقط خالق است كه حال مخلوق خویش را خوب درك می كند.
خدایا! تو خیلی بزرگ و باكبریا هستی و من خیلی خوار و ذلیلم و فقط تویی كه می توانی به بنده ی ناتوانت رحم كنی...
خدایا! تو بوده ای و هستی و خواهی بود. اما من ، با این عمر كم، چگونه سپاس تو را به جای آورم و از گناهان خود بازگردم؟ دستم را به سویت دراز كرده ام تا تو خدای «باقی» مرا یاری كنی تا مطابق دستورت رفتار كنم...
خدایا! وقتی مشكلی برایم پیش می آید، می دانم كه تو مرا مورد آزمایش قرار داده ای، چرا كه تو معلمی و من شاگردت. خودت مرا یاری نما تا در امتحانت سربلند باشم چرا كه چه كسی بهتر از آموزگار می تواند كمك حال شاگرد خویش باشد؟ خدایا! آرزو دارم از من خوشنود و راضی باشی.
ای سرچشمه ی لطف و بخشندگی و رحمت و نیكی و مهربانی، مرا در پیشگاه خودت سربلند گردان.
الهی آمین...!
یا علی
بارالها! در پیشگاه تو ایستاده ام، و دستهایم را به سوى تو بلند كرده ام، آگاهم كه در بندگى ات كوتاهى نموده و در فرمانبرى ات سستى كرده ام، اگر راه حیا را مى پیمودم از خواستن و دعا كردن مى ترسیدم... ولى … پروردگارم! آن گاه كه شنیدم گناهكاران را به درگاهت فرا مى خوانى ، و آنان را به بخشش نیكو و ثواب وعده مى دهى ، ... براى پیروى ندایت آمدم، و به مهربانى هاى مهربانترین مهربانان پناه آوردم. و به وسیله پیامبرت كه او را بر اهل طاعتت برترى داده، و اجابت و شفاعت را به او بخشیدى ، و به وسیله برترین زن، و به فرزندانش، كه پیشوایان و جانشینان اویند، و به تمامى فرشتگانى كه به وسیله اینان به تو روى مى كنند، و در شفاعت نزد تو، آنان را كه خاصان درگاه تواند، وسیله قرار مى دهند، به تو روى مى آورم. ... پس بر ایشان درود فرست، و مرا از دلهره ملاقاتت در امان دار، و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده، پیشاپیش، خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و دیدن تو مى شود قرار دادم اگر با این همه، خواسته ام را رد كنى ، امیدهایم به تو به یأس مبدّل مى گردد، همچون مالكى كه از بنده خود گناهانى دیده و او را از درگاهش رانده، و آقایى كه از بنده اش عیوبى دیده و از جوابش سر باز مى زند. واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرانگیرد، اگر مرا از درگاهت برانى ، پس به درگاه چه كسى روى كنم؟ اما... اگر براى دعایم درهاى قبول را گشوده، و مرا از رساندن به آرزوهایم شادمان گردانى ، چونان مالكى هستى كه لطف و بخششى را آغاز كرده، و دوست دارد آن را به انجام رساند؛ و مولایى را مانى كه لغزش بنده اش را نادیده انگاشته و به او رحم كرده است. در این حالت نمى دانم كدام نعمتت را شكرگزارم؟ ... آیا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشته هایم را بر من مى بخشایى ؟ ... یا آن گاه كه با آغاز كردن كرم و احسان بر عفو و بخششت مى افزایى ؟
در كنزالمدفون سیوطی به نقل از حضرت علی (ع )روایت است كه قرائت ده سوره مانعی برای ده حالت است :1-قرائت سوره حمد مانع از خشم و غضب خداوند.....2- قرائت سوره یس مانع عطش روز محشر....3- سوره دخان مانع از هول روز قیامت...4-سوره واقعه مانع از فقر و پریشانی....5-سوره ملك مانع عذاب ....6- قرائت سوره كوثر مانع از خصومت و تسلط دشمنان .....7- كافرون مانع از كفر در حال مرگ ...8- سوره اخلاص مانع نفاق است 9- سوره فلق مانع از حسد حاسدین .....10- سوره ناس مانع قروض و وسوسه شیطان میباشد
