تبیان، دستیار زندگی

تصور کنید حساب بانکی دارید که در آن هر روز صبح 86400 تومان به حساب شما واریز می گردد و شما فقط تا آخر شب فرصت دارید تا همه پول ها را خرج کنید چون آخر وقت حساب شما خود به خود خالی می شود.

در این صورت شما چه خواهید کرد؟

البته سعی می کنید تا آخرین ریال را خرج کنید.

هر یک از ما یک چنین حساب بانکی داریم. حساب بانکی زمان!

هر روز صبح در بانک زمان شما 86400 ثانیه واریز و تا پایان شب به پایان می رسد. هیچ برگشتی در کار نیست و هیچ مقداری از این زمان به فردا اضافه نمی شود.

ارزش یک سال را دانش آموزی که مردود شده می داند.

ارزش یک ماه را مادری که فرزند نارس به دنیا آورده می داند.

ارزش یک هفته سردبیر یک هفته نامه می داند.

ارزش یک ساعت را عاشقی که انتظار معشوق را می کشد.

ارزش یک دقیقه را شخصی که از قطار جا مانده.

و ارزش یک ثانیه را آن که از تصادفی مرگبار جان به در برده می داند.

باور کنید هر لحظه گنج بزرگی است! گنجتان را آسان از دست ندهید!

به یاد داشته باشید: زمان به خاطر هیچ کس منتظر نمی ماند!

فراموش نکنید:

                      دیروز به تاریخ پیوست.

                      فردا معما است.

                      و امروز هدیه است!!!!

حال که رسوا شده ام میروی؟                

                                        واله و شیدا شده ام میروی؟

حال که غیر از تو ندارم کسی؟

                                       وین همه تنها شده ام میروی؟

حال که چون پیکر سوزان شمع

                                         شعله سراپا شده ام میروی؟

حال که همراه خراباتیان         

                                       همدم صهبا شده ام میروی؟

حال که در وادی عشق و جنون

                                       وامق عذرا شده ام میروی؟

حال که در بحر تماشای تو

                                        غرق تمنا شده ام میروی؟

حال که نادیده خریدار آن

                                         گوهر یکتا شده ام میروی؟

این همه رسوا تو مرا خواستی

                                         حال که رسوا شده ام میروی؟

تو همون حس غریبی که همیشه با منی
تو بهوونه ی هر عاشق واسه زنده بودنی


تو امید انتظاری تو دلای ناامید
مثل دیدن ستاره تو شبای ناپدید


چه غریبونه گذشتند جمعه های سوت و کور
هنوزم اما نرسیدی ای تجلی ظهور


با تو ام، با تو که گفتی، تکیه گاه عاشقایی
میدونم یه دنیا نوری، ساده ای، بی انتهایی


مث لالایی بارون، تو کویر بی صدایی
تو خود عشقی، میدونم، ناجی فاصله هایی



تو همون حس غریبی که همیشه با منی
تو بهوونه یه هر عاشق باسه زنده بودنی


تو امید انتظاری تو دلای ناامید
مثل دیدن ستاره تو شبای ناپدید


عمریه دلم گرفته گله دارم از جدایی
غایب همیشه حاضر تو کجایی، تو کجایی

نخستین دانشگاه شناور جهان در نیوزلند پهلو گرفت   

مرا اینگونه باور کن...
مرا اینگونه باور کن...
کمی تنها
کمی بی کس
کمی از یادها رفته...
خدا هم ترک ما کرده خدا دیگر کجا رفته...؟!
نمی دانم مرا ایا گناهی هست..؟
که شاید هم به جرم آن ، غریبی و جدایی هست..؟؟؟


مرا اینگونه باور کن

خداوندا مرا دریاب که دیگر رو به پایانم
تمام تن شدم زخمی ز تیغ هم قطارانم
         

خداوندا نجاتم ده از این تکرارِ تکراری
از این بیداد دشمن را بجای دوست پـنداری
         

هیچ با من نیست در این ویرانه ی دنیا
در این نامردی ایام ، در این غمخانه ی دنیا
         

هیچ با من نیست در این آغازِ بی پایان
ز راه مرگ هم برگشتم ، که مردن هم نبود آسان

         


همانهایی که می گفتند همیشه یار من هستند
به هنگام نیاز افسوس به رویم دیده بر بستند

میخوابد تا آرامش نیلوفر بر هم نخورد

برای داشتن کسی که دوستش داری

 صبور باش...

اندازه گیری اینترنتی

جالب است بدانید اگر این لحظه کل اینترنت را پرینت کنید ، آن وقت شبانه روز بخوانید ، خواندنش 57 هزار سال طول می کشد . اگر هم هر شب 10 دقیقه اش را بخوانید 8،912،800 سال طول می کشد . همچنین اگر تمام اینترنت را چاپ کنید کتابی خواهد شد که 1،2 میلیارد پاوند وزنش خواهد شد و 10 هزار فوت طولش

فقط 7 دقیقه ورزش در طول هفته برای سلامت مفید است. به گزارش ایسنا، حداقل 3 دقیقه تمرین بدنی شدید با كنترل قند خون در پیش گیری از دیابت تاثیر دارد و بر همین اساس 7دقیقه ورزش سنگین در هفته برای بهره‌مند شدن از مزایای آن در حفظ سلامت بدن موثر است. افرادی كه قادر به انجام توصیه‌های كارشناسان مبنی بر انجام ورزش خفیف یا سنگین طی چند ساعت در هفته نیستند می‌توانند با همین مقدار اندك سلامت خود را تضمین كنند. این مقدار ورزش به اندازه‌ای كوتاه و اندك است كه حتی یك قطره هم عرق نمی‌كنید در حالی كه می‌توانید به اندازه چند ساعت ورزش سنگین در هفته از آن سود ببرید. دیابت نوع دوم كه در حال حاضر 246 میلیون نفر را در جهان مبتلا كرده است، 6 درصد كل مرگ و میر جهانی را موجب می‌شود و همین حداقل تمرین بدنی، بدن را در برابر این بیماری مصون نگه می‌دارد

ورزش کردن با لباسهای نایلونی حرارات بدن را به طور غیر عادی بالا می برد و این امر می تواند خطرناک بوده و منجر به ایست قلبی بشود.

به گزارش مهر به نقل از مدیکال نیوز حدود 80 درصد از انرژی آزاد شده بدن در طول ورزش به صورت حرارت از بدن خارج می شود.

در ازای هر 5 دقیقه ورزش دمای بدن 10 درجه بالا می رود. از طرفی مهم ترین راه از دست دادن حرارت، تعریق می باشد. به ازای هر لیتر عرق در حدود 600 کیلو کالری از انرژی بدن خارج می شود و این رطوبت باعث کاهش دفع حرارت می شود.

حالا اگر افراد در هنگام حرکات ورزشی از لباسهایی یا پوشش پلاستیکی استفاده نمایند، میزان رطوبت به حدی زیاد می شود که عرق روی بدن جربان می یابد و حرارت اتلاف نشده و افزایش می یابد. این مسئله منجر به صدمات ناشی از حرارت شده و خستگی زیاد به ویژه در هوای گرم و مرطوب را به دنبال دارد.

پس نه تنها موجب کاهش وزن نمی شود بلکه چنانچه میزان این عرق بیشتر از مایعات دریافتی بدن باشد سبب کاهش حجم پلاسمای خون شده و با افزایش دمای بدن کاهش توانایی قلب و کاهش تحمل فرد را نیز در پی دارد.

به همین دلیل برخی از افراد در حال انجام حرکات ورزشی دچار مشکلات حاد قلبی و بعضاً ایست قلبی می شوند. کارشناسان معتقدند که استفاده از لباسهای نایلونی در سونای بخار نیز همین اندازه خطر دارد