کودک امروز پدر و مادر فردا است ، ذهن پرسشگر و جوینده کودک آماده پذیرش هر حرکت ورفتار ماست و دانستن و تربیت صحیح امروز ما سلامت روان فردای اجتماع را می سازد.

 به کودک کمک کنید تا به راحتی احساسات خود را بیان کند.بیاد داشته باشید که کودکان هرگز بی دلیل خشمگین نمی شوند.شاید کودک نداند که چرا دچار آشفتگی و دگرگونی میشود اما همیشه یک فشار و یا استرس وجود دارد.

   به او کمک کنید تا عوامل فشارنده ای را که موجب بروز احساس خشم و واکنش او می شوند شنا سایی کند.

  او را بخاطر رفتار های مناسب و خوب تشویق کنید تا به کاهش رفتار نامنا سب کمک کرده باشید.

رفتار غلطی را که برای کودک و اطرافیان مضر نیست نادیده بگیرید . اغلب اوقات اینگونه رفتارها برای جلب توجه است. . نه اینکه کودک را نادیده بگیرید ، فقط آن رفتار را را ندیده بگیرید .چرا که در اینصورت بتدریج آن رفتار متوقف خواهد شد.

   ضمن معرفی گزینه های مختلف و قابل قبول به کودک حق انتخاب و استقلال بدهید . به عنوان مثال به او بگویید ، دوست داری با قصه بخوابی یا بدون قصه ؟

   اهداف کوچک و قابل دستیابی را برایش ترسیم کنید و  ضمن فرصت دادن به او بتدریج او را در مسیری که می خواهید هدایت کنید  تا شاهد پیروزیهای با ارزش او باشید.

   برای کودک وسایل و فضای بازی و ورزش باید همیشه فراهم باشد . این امر ضمن کاهش استرس توجه او را از عامل استرس زا منحرف میکند.وسایلی چون یک حلقه بسکتبال کوچک و توپ نرم مناسب در اتاق یا کیسه بوکس کوچک برای پسر بچه ها ، راکت و توپ ، همه بدون سروصدا خشم های ناگفتنی بسیاری را تخلیه می کنند .

     کودک را از عوامل استرس زای مزمن وموقعیتهایی که او را از کنترل خارج میکنند دور سازید.

   با احساس و حامی باشید زیرا کودکان به محبت و آغوش شما نیاز دارند. به کودکان خشمگین نزدیک شوید آنها را در آغوش بگیرید و بخواهید که دلیل خشم خود را به شما بگویند .

  با شوخ طبعی استرس او را کاهش دهید اما باید این کار با ملایمت صورت پذیرد زیرا شما نمی خواهید کودک را  دچار سردرگمی کنید و یا او را بیش از حد جدی بگیرید.

   در برخورد با موفعیتهای دشواربا کودک همدردی کرده و به او توضیح دهید که چه احساسی دارید. ، بدون خودخواهی ، بدون عصبانیت ، بدون تحقیر .کودک باید بداند که شما هم در تحمل موقعیت دشوار با او شریک هستید .و بتواند خود را در موقعیت شما قرار دهد.

   مسائل و مشکلات را برای کودک بطور دقیق شرح دهید زیرا درک کودکان بسیار بیشتر از چیزی است که شما فکرش را میکنید . این امر باعث میشود کودک با شما احساس همدردی کرده و بیشتر قابل کنترل باشد.

   سعی کنید بموقع به تقویت اعتماد به نفس کودکتان کمک کنید حتی اگر دیگران بگویند که بنظر میرسد شما  نمی توانیدفرزندتان را خیلی دوست داشته باشید.

   سعی کنید برای کودک بطور شفاف محدودیت ایجاد کنید .زیرا اعمال محدودیتهای واضح و ثابت با نتا یج ثابت موجب میشوند که کودک کمتر احساس حقارت و محرومیت کند.

   به او آموزش بدهید که احساسات خود را باور داشته باشد واین تمایل را در او ایجاد کنید که حس خود را از طریق هنر ، موسیقی و...بیان کند.

     سعی کنید که خود یک الگوی مناسب رفتاری باشید زیرا کودکان به اعمال و رفتار شما توجه دارند و از شما می آموزند.

     کود را با احتیاط تنبیه کنید . تنبیه باید آموزشی و درمانی باشد و نه کینه توزانه و کنترلی.

   احساس خود را نسبت به وضعیت کودک ارزیابی کنید و اگر احساس میکنید که او دارد شما را به  مرحله ای سوق میدهد که او را غیر قابل کنترل میدانید. با ایجاد یک وقفه در ارتباط خود با او ،  از فرد مناسب  دیگری برای او کمک بگیرید.

     برای او محدودیت فعالیت فیزیکی قائل شوید و اگر احساس میکنید که شاید به خود یا دیگران آسیب  برساند او را از آن موقعیت دور سازید.

   او را تشویق کنید تا احساسات خود را بیان کند . بطور کامل به او توجه داشته باشید اما تا زمانی که خودش از شما کمک نخواسته او را نصیحت نکنید .کاری کنید که خودش راه حل درست را بیابد.

   در نهایت باید بدانید که شما نمی توانید همه مشکلات را حل کنید و برخی از این کودکان می بایست تحت نظر متخصصص مربوطه باشند لذا زیاد به خود سخت نگیرید.

منبع: havadar

مشاور گرامی؛ دختر 27 ساله ای هستم که مادرم اغلب سعی می کند ما را از پدرم بترساند، به همین دلیل همه چیز را از پدرم پنهان می کند و هر وقت با مشکلی رو به رو می شویم می گوید ای وای مبادا پدرتان بفهمد، اما وقتی پدرم از مشکل با خبر می شود معمولاً عادی رفتار می کند و واکنش شدیدی نشان نمی دهد نمی دانم با این اخلاق مادرم چگونه رفتار کنم؟ گاهی اوقات به خاطر این مسأله با او درگیر می شوم و بحث می کنم این مشکل روابط مرا با مادرم نیز دچار مشکل کرده است.
خواهر شما: پرستو
* پاسخ مشاور
خواهر گرامی! بعضی از مادران بنابر انگیزه های مثبت یا منفی در فرزندان نسبت به همسرشان ترس ایجاد می کنند. انگیزه مثبت این قبیل مادران این است که اگر بچه ها را از پدرشان بترسانم اطاعت پذیری آنان بیشتر می شود و ما برای کنترل و اداره آنان توانایی بیشتری خواهیم داشت و انگیزه منفی بعضی از اولیا نیز ممکن است این باشد که چون با هم ارتباط خوبی ندارند با ایجاد ترس می خواهند نگرش بچه ها را نسبت به همسرشان عوض کنند، در هر حال با هر انگیزه ایجاد ترس در بچه ها اگر کوتاه مدت باشد استرس ایجاد می کند، اما اگر دوره های متمادی و پشت سر هم باشد ترس اولیه بتدریج به اضطراب تبدیل می شود که وجود اضطراب می تواند بسیاری از بیماریها و مشکلات را در خانواده به وجود بیاورد. اما در مورد مشکل شما خواهر گرامی توصیه می شود در وهله اول با مادرتان صحبت کنید و تأثیرهای منفی این نوع برخورد را به او یادآور شوید و با مهربانی و رعایت احترام از او بخواهید با مطالعه کتابهای روان شناسی در رفتار خود تجدید نظر نماید.
در مرحله بعد سعی کنید با پدرتان روابط عاطفی بهتری برقرار نمایید. بدین طریق که وقتی وارد منزل می شود به استقبالش بشتابید و در مواقع خستگی لیوان آبی به دستش بدهید و از همه مهمتر با او حرف بزنید و مطالبی که در قلبتان دارید ابراز کنید و در نهایت به صورت کلامی و غیرکلامی به او بفهمانید که دوستش دارید.
موفق باشید.

منبع: .qudsdaily

مسعودی مورخ مشهور نمونه‌ای از برخوردهای امام(ع) با متوكل را اینگونه آورده است:
به متوكل گزارش دادند كه در منزل امام هادی(ع) ادوات جنگی و نامه‌هایی از شیعیانش به او و... وجود دارد.
او دستور داد تا عده‌ای از سربازان و ماموران - نابهنگام و غافلگیرانه- به منزل امام حمله برند.
دستوراجرا شد و وقتی وارد خانه شدند، او را دراطاقی كه زیرانداز آن از شن و ماسه بود تنها یافتند،
درحالی كه در را بر روی خود بسته، لباسی پشمینه بر تن كرده، روپوشی بر سراندخته و آیاتی از قرآن در مورد وعد و وعید را زمزمه می‌كرد. وقتی امام به مجلس متوكل وارد شد، او كاسه شرابی در دست داشت
متوكل آن حضرت را دركنار خود جای داد و پیاله‌ای به طرف او گرفت و گفت:بنوش
امام عذر خواست و فرمود: گوشت و خون من تا به حال با شراب آلوده نشده است.
آنگاه متوكل خواست تا آن حضرت شعری كه او را به وجد و نشاط آورد برایش بخواند.
امام فرمود: كمتر شعر می خوانم. اما متوكل اصرار ورزید و آن حضرت این اشعار را برایش خواند:


باتوا علی قلل الجبال تحرسهم             غلب الرجال فما تنفعهم القلل
و استنزلوا بعد عز من معاقلهم           فاودعوا حفرا یا بئس ما نزلوا
ناداهم صارخ من بعد ما قبروا           این الاساور والتیجان و الحلل
این الوجوه التی كانت منعمة           من دونها تضرب الاستار و الكلل
 فاصفح القبر عنهم حین سائلهم             تلك الوجوه علیها الدود یقتتل
قد طالما اكلوا دهرا و قد شربوا                و اصبحوا الیوم بعد الاكل قد اكلوا
و طالما عمروا دورا لتحصنهم                 ففارقوا الدور و الاهلین و انتقلوا
و طالما كنزوا الاموال و ادخروا                فخلفوها علی الاعداء و ارتحلوا
اضحت منازلهم قفرا معطلة                       و ساكنوها الی الاجداث قد رحلوا

بر بلندای كوهها شب را به سحر آوردند،در حالی كه مردان چیره و نیرومندی از آنان پاس می‌دادند،ولی آن قله ی كوهها برایشان سودی نبخشید.
از پناهگاههایشان پایین كشیده شدند و در زیر خاك سیاه قرار گرفتند و چه بد جایی را برای رحل اقامت برگزیدند.
پس ازآن كه در قبرهای خود قرار گرفتند، فریادزنی بر آنها بانك زد: كجا رفت آن بازوبندها، كو آن تاجها، و كجاست آن زر و زیورها؟
كجا رفت آن چهره‌ها كه با ناز و نعمت پرورش یافته و مقابل آنها پرده‌های گرانبهای نازك آویخته بودند؟
هنگامی كه این سوال ازآنها می‌شود، قبرهایشان از طرف آنها جواب می‌دهد:
آن چهره‌ها هم اكنون محل آمد و شد كرمهای لاشخوار شده اند.
عمرهای دراز، خوردند و آشامیدند و اكنون پس از آن همه عیش و نوش، خود خوراك كرمها شده اند.
چه بسیار كاخها ساختند كه آنها را در برگیرد، ولی سرانجام آن كاخها و عزیزان خود را واگذاشتند و در گذشتند.
چه بسیار اموالی كه روی هم انباشته كردند، ولی آن را برای دشمنانشان بر جای گذاشتند و زندگی را بدرود گفتند.
http://www.labbaik.ir

* محمدجواد مهدوی - کارشناس مسائل خاورمیانه
این روزها مطبوعات و رسانه های عربی نیز همگام با برخی کشورهای غربی حملات شدیدی علیه ایران به راه انداخته اند و روزنامه الشرق الاوسط که مهمترین رسانه مکتوب سعودی محسوب می شود، با سؤ استفاده از صبر ایران، هر روز با درج کاریکاتورهای موهن نسبت به جمهوری اسلامی ایران و ارزشهای کشورمان پا را از گلیم خود فراتر نهاده اند.
مسأله مهمی که این رسانه های عربی باید به آن توجه کنند، این است که به جای توجه بیش از حد به مسائل داخلی جمهوری اسلامی ایران بهتر است به مردم دنیا از آزادی بیان و مطبوعات و دموکراسی در کشورهای عربی بگویند. از انتخاباتی که برگزار نمی شود و حکومتهای انتصابی و «صاحب السموه »هایی که سالهاست بدون هیچ گونه رأی و نظر مردم بر کشورهای عربی حکومت می کنند.
شاید آقای «عبدالرحمن الراشد» نویسنده ضد ایرانی و ضد شیعی سعودی و گرداننده تلویزیون العربیه فراموش کرده که حکومت عربستان سعودی چگونه چند سال پیش در جریان آتش سوزی در مدرسه دخترانه به دلیل وجود قوانین و مقررات وهابی، اجازه نداد دختران مظلوم و معصوم از مدرسه خارج شوند و دهها دختر مظلوم در آتش سوختند.
شاید آقای «غسان الامام» دیگر نویسنده الشرق الاوسط که امروز هموطنان عرب زبان ما که در جنوب کشور هستند را تحریک می کند که با اغتشاشگران همراه شوند، فراموش کرده که 20 درصد از جمعیت عربستان سعودی شیعه است و از همه حقوق مدنی و سیاسی خود محروم هستند.
شاید نویسندگان عرب که در نقض حقوق بشر داد سخن می گویند فراموش کرده اند که در بیشتر کشورهای عرب از جمله عربستان، زن حق انتخاب و انتخاب شدن و حتی هویتی ندارد؟
کشورهای عربی نباید این نکته را از یاد ببرند که ایران همان ایران است و این مسائل داخلی به زودی با رهبری حکیمانه مقام معظم رهبری و با حمایت مردم حل خواهد شد و رو سیاهی به کسانی می ماند که در این شرایط سعی می کنند از آب گل آلود ماهی بگیرند.
* به نقل از فارس- با تلخیص

qudsdaily

بنام خدا
امروزه دو واژه اصولگرا واصلاح طلب به گونه ای به کار می روند که گویا این دو دشمنانی سرسخت در مقابل همدیگر می باشند . به نظر می رسد : اصولگرا به معنای تشکلهای پایبند به اصول و ارزشهای اصولی انقلاب و اسلام بوده که  به شدت در مقابل اصلاحات می ایستد . در مقابل ، اصلاح طلبان به معنای مجموعه احزابی هستند که که چالشهایی را در این سی سال انقلاب یافته اند و سعی در ترمیم و اصلاح آن داشته و به کلی از اصول و ارزشهای انقلاب و اسلام فاصله گرفته اند . به عبارتی اصول گرا هویت خود را فقط در اصرار بر حفظ اصول و ارزشها می داند و اصلاح طلب ماهیت وجودی خود را فقط دراصلاح و ترمیم می بیند . اما باید گفت : مآلا نه این باید باشد و نه آن بلکه اصول گرا باید در عین اصرار بر حفظ اصول و ارزشها ، سی سال گذشته را خالی از نقص و کمبود نداند و با سعه صدر ، انتقادهای سازنده بر آن را برتابد ؛ چه از نظر ساختار و چه  محتوا سعی در بر طرف نمودن نقصها و اشکالات خود بر آید مگر نه آن بود که در زمان حیات امام راحل(قدس سره الشریف) بعد از سپری شدن ده سال از عمر این نظام مقدس ، ضرورت باز بینی و اصلاح در آن احساس شد و قانون اساسی فعلی به میدان عمل آمد؟در مقابل اصلاح طلب نیز نباید اهداف و آرمانهای انقلاب را از یاد ببرد و آن را فدای اصلاحاتی موهوم و ابهام آمیز نماید و در این فرایند آلت دست اجانب و دشمنان قسم خورده و تا به دندان مسلح انقلاب و آرمانهای مقدس آن شود ؛ بلکه باید در عین اصرار بر از بین بردن نقصها و کمبودها و چالشهای ساختاری و محتوایی سی ساله انقلاب ، آرمانها و اهداف والای انقلاب ر افراموش نکند و آن را به بازی نگیرد و از خونهای ریخته شده ده ها هزار شهید این راه پاسداری کند . پس می توان گفت اصلاح طلبان باید در عین اصلاح طلبی اصولگرا نیز باشند اما با نگاه انتقادی و اصلاحی به عمر سی ساله نظام بنگرند  و اصول گرا نیز باید اصلاح طلب باشد و سی سال گذشته نظام را خالی از نقص نبیند ، اما عطف توجه بیشتری به حفظ اصول و ارزشها و آرمانهای انقلاب داشته باشد . در واقع می توان گفت : این نگاه اهداف مشترکی را دنبال نموده و در واقع تقسیم کاری برای شکوفایی و کارآیی بیشتر نظام مقدس جمهوری اسلامی و معرفی الگویی برای جهان و کشورهای اسلامی می باشد . نباید از انتقاد ترسید زیرا انتقاد سازنده موجب از بین رفتن نقصها و کمبودها و اصلاح امور می شود.

بنام خدا
روزی  شخصی در میان جمع ، این آیه قرآن را : «وعبادالرحمن الذین یمشون علی الارض هونا...» به این صورت خواند: «وعبادالرحمن یمشون ارض هونا...» ومن  ازباب «احب اخوانی الی من اهدی علی عیوبی _کافی ج2 ص139»  در خفا ودرگوشی آیه را برایش درست خواندم تا متوجه خطایش شده ، در جایی دیگر این افتضاح را به بار نیاورد اما وی در حضور جمع اندکی به من گفت: من مگر چگونه خواندم ...؟ ومن که اوضاع را نا متعادل احساس کردم گفتم : شما ان شاء الله که درست خوانده اید ومن اشتباه شنیده ام  او باز هم اصرار کرد که نه بگو من چگونه خواندم ومن گفتم شما کلمه (الذین) و(علی) را نیاوردید وایشان فرمودند: مگر چه کار می شود که من این دو کلمه را نگفتم ومن گفتم : چیزی نمی شود فقط در انظار ودیدگان کوچک می شوید وتأثیر گفته هایتان کم می شود گفت:شما هم در فلان جا دعای سمات (به ضم)را سمات(به فتح)خواندید واز شما بعید بود که چنین خطایی مرتکب شوید ومن گفتم سمات(به فتح)درست است شماهم در جایی کلمه فحش(به ضم)رافحش(به فتح)خواندید گفت: خب این که اشکال ندارد فحش کلمه ای فارسی است ( این سخن اومرا به یاد این طنز انداخت که شخصی به زیارت عبدالعظیم حسنی (ع) به شهر ری رفته بود وخطاب به ایشان گفت: یا امام رضا قربون برادرت ابوالفضل بشم کی ظهور می کنی؟) من گفتم: اتفاقا کلمه عربی است ومن در کتاب المنجد دیدم که درست آن فحش(به ضم) است اینجا بود که به من تهمتی ناجوانمردانه زد وگفت: من در جایی ...

ایران را چگونه باید منصرف کرد؟

در لندن، مقام های بریتانیایی غیر از مساله نشست گروه بیست، با مسایل دیگری هم مشغولند. امنیت هسته ای و احتمال آب شدن یخ روابط میان ایران و آمریکا.

توجهات بر روی باراک اوباما و دستور او برای بازبینی سیاست های این کشور است.

اگرچه ایران اصرار می کند که اهداف هسته ای این کشور صلح آمیز است اما آمریکا و شرکای آن می گویند این کشور برنامه ای پنهانی برای دستیابی به سلاح های هسته ای دارد که این امر باعث بروز تغییرات عمده ای در خاورمیانه و شکل گیری دوباره مسابقه تسلیحاتی در این منطقه می شود.

درخواست های غرب از ایران برای تعلیق فعالیت های غنی سازی کماکان ادامه دارد و در عین حال تحریم های آمریکا علیه ایران برای یک سال دیگر از سوی اوباما تمدید شده است اما در همین زمان، رئیس جمهوری آمریکا برای تغییر سیاست ها در قبال ایران پیش قدم شده است.

پیشنهاد مذاکره مستقیم "در صورتی که ایران مشت گره کرده خود را کنار بگذارد"، تلاش برای همکاری با ایران در مسایل منطقه ای، دعوت از ایران برای شرکت در یک کنفرانس عمده در مورد افغانستان و احتمال اعزام یک مقام رسمی آمریکایی به اجلاس شانگهای در مسکو که نماینده ایران نیز در آن شرکت می کند از جمله این تغییرات است.

آقای اوباما یک پیام ویدئویی با زیر نویس فارسی نیز برای ایرانیان فرستاده که در آن گفته شده آمریکا "مایل به پایان گرفتن تنش و بهبود روابط دو جانبه با ایران" است.

این پیام، پاسخ صریح رهبر ایران را به دنبال داشت.

طبق معمول آیت الله خامنه ای، رهبر ایران از آمریکا انتقادهای تندی به عمل آورد و شرایط ایران را برای بهبود روابط با آمریکا بیان کرد. او خواهان پایان یافتن تحریم های آمریکا علیه ایران و حمایت های بی قید و شرط این کشور از اسرائیل شد.

البته این را هم باید مورد توجه قرار داد که آقای خامنه ای گفت اگر آمریکا واقعا تغییر کند، ایران نیز رفتار خود را تغییر خواهد داد.
این حس و حال وجود دارد که اوضاع در حال تغییر است.

فارغ از هر چیزی، زمان زیادی برای از دست دادن وجود ندارد. به چند دلیل، مشکل ایران فوری است.

این توافق وجود دارد که برای برقراری اعتماد میان طرفین،خساراتی که از قرار دادن ایران در "محور شرارت" حاصل شده، باید جبران شود. برخی دیپلمات های آمریکایی که در تدوین این سیاست دولت جورج بوش دست داشتند، به ناکامی آن اعتراف کرده اند.

آقای اوباما باید گسترده فکر کند و به طور استراتژیک عمل کند. او باید ایران را از یک دردسر به کمکی برای برقراری ثبات در کشورهای منطقه تبدیل کند.

با این احتمال که اوباما برای چهار یا هشت سال رئیس جمهور خواهد بود، این سئوال ایجاد می شود آیا او رئیس جمهوری خواهد بود که به عنوان آخرین راه حل، اقدام به عملیات نظامی علیه ایران خواهد کرد یا رئیس جمهوری می شود که به خصومت سی ساله ایران و آمریکا پایان می دهد و جهان را از یک درگیری جدید هسته ای نجات می دهد.

بحران مالی جهانی و بحران تغییرات آب و هوایی دو موضوع مهم در این بحث هستند.

سئوال این است چگونه می توان با خطرات رقابت های تسلحلیحات هسته ای در برابر چنین چالش هایی مقابله کرد.

گوردون براون، نخست وزیر بریتانیا هفته پیش به این مساله اشاره کرد.

او گفت در زمانی که دنیا به دنبال خلاصی از سوخت های فسیلی است، تقاضا برای انرژی هسته ای، افزایش پیدا خواهد کرد.

طبق گزارش های سازمان ملل، در چهار دهه آینده سالانه سی و دو راکتور جدید برای به نصف رساندن میزان این سوخت ها مورد نیاز است.

"فلسفه جدید"

این امر این خطر را به دنبال دارد که کشورها از نیروگاه های اتمی غیرنظامی خود برای برنامه هایی با مقاصد نظامی استفاده کنند.

بریتانیا خواهان آن است که یک سیستم سفت و سخت بین المللی در این زمینه به کار گفته شود. طبق این سیستم، انرژی هسته ای در سطح بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد اما نظارت های سفت و سختی بر استفاده آن صورت می گیرد و تحریم های شدیدی علیه ناقضان وضع می شود.

آقای براون افزود ایران "مورد آزمایشی" این "فلسفه جدید" خواهد بود. این کشور یا با همکاری در این زمینه موافقت می کند و از منافع آن بهره می گیرد یا مخالفت می کند و با مجازات های بیشتری رو به رو می شود.

اما این سئوال نیز مطرح می شود که چرا پنج کشوری که معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای را امضا کرده اند، اجازه دارند این سلاح ها را نگاه دارند اما هیچ کشور دیگری حق داشتن آن را نخواهد داشت؟

این امر ممکن است به نفع صلح جهانی باشد، اما قطعا عادلانه نیست، آن هم در زمانی که معاهده "ان پی تی" می گوید این کشورها باید در زمینه کاهش سلاح های خود و رساندن آنها به صفر، همکاری کنند.

بریتانیا و فرانسه تعداد سلاح های هسته ای خود را کاهش داده اند. بریتانیا تعداد کلاهک های هسته ای خود را از سال ۱۹۹۷ به نصف کاهش داده اما این مساله باعث نشد تا این کشور دو سال پیش زیردریایی های خود را که قابلیت حمل موشک هسته ای دارند، مدرنیزه نکند.

روسیه نیز در حال به روز کردن موشک های هسته ای خود است. هفته پیش دمیتری مدودف، رئیس جمهوری روسیه اعلام کرد که بحران اقتصادی مانع از تجهیز ارتش روسیه به سلاح های جدید نخواهد شد. او اولویت را به تسلیحات هسته ای داد.

چین نیز در حال تولید موشک ها و کلاهک های جدید هسته ای است.

آمریکا در دوره حکومت جورج بوش، رئیس جمهوری پیشین آمریکا در این زمینه مستثنی نبود. وزارت دفاع او تلاش کرد تا بودجه جدیدی برای تولید موشک هایی که می توانند از دیوارهای مستحکم پناهگاه های زیرزمینی عبور کنند، به دست آورد.

پس بی جهت نیست که دو مرور معاهده ان پی تی در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۵ با ناکامی منجر شد.

تشویق به جای تنبیه؟

به غیر از این، هند، پاکستان و کره شمالی که معاهده ان پی تی را امضا نکرده اند و سلاح هسته ای آزمایش کرده اند، مجازاتی ندیده اند و به نوعی پاداش دریافت کرده و موضع آنها در مذاکرات مستحکم شده است.

اسرائیل نیز سال هاست مظنون به داشتن سلاح هسته ای است و تحت هیچ فشاری هم برای خلع سلاح نیست.

از نظر ایران، این یک استاندارد دوگانه است.

با توجه به همه اینها، چگونه می توان کشوری مانند ایران را که مایل است نقش پررنگ تری در منطقه به عهده بگیرد، قانع کرد تا برای دستیابی به سلاح هسته ای تلاش نکند؟

پاسخ قطعا در سیستم چماق و هویج یا تقویت گام به گام روابط دو جانبه نیست. باید در این زمینه سرمشقی تعیین کرد.

در این زمینه باید ابتدا به پنج کشور عضو شورای امنیت بنگریم.

در زمانه کاهش بودجه ها، کاهش بودجه تسلیحاتی پیشنهادی گیرا است.

آقای اوباما گفته او از ایده حذف سلاح های هسته ای حمایت می کند.

روسیه و آمریکا حدود ۹۵ درصد سلاح هسته ای دنیا را در اختیار دارند. آنها با آغاز مذاکرات برای جایگزینی معاهده قدیمی در این باره موافقت کرده اند.

بریتانیا نیز گفته است کاهش بیشتر سلاح های هسته ای را مد نظر قرار می دهد.

شاید مرور ان پی تی در سال ۲۰۱۰ با پیشرفت های واقعی رو به رو شود.

پرستیژ هسته ای

سلاح هسته ای تنها یک قابلیت و توانایی نیست و برای دارندگان آن یک پرستیژ و اعتبار محسوب می شود.

کشورهای دارای حق وتو چه کشورهایی هستند؟ پنج کشور دارای سلاح هسته ای. اصلاحات در شورای امنیت شاید به معنای تغییر در این دیدگاه باشد.

این ما را به سوی سناریویی کابوس مانند هدایت می کند.