تبیان، دستیار زندگی

زندگی یک دوربین است
سعی کن با صورت خندان
و شاد با ان روبرو بشی

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد/خواهان کسی باش که خواهان تو باشد

مگذار که یاد ما را طعم تلخ این حقیقت ببرد

این حقیقت است که از دل برود هر آنکه از دیده رود

با تو چه زندگی هایی که تو رویاهام نداشتم........

دم مــــــــــــــرگ رسیدم اما به هوای تو نمُردم....

کردم از عقل سوالی که بگو ایمان چیست ؟
عقل در کنج دلم گفت که ایمان ادب است
آدمی زاد اگر بی ادب است انسان نیست
فرق ما بین نبی ادم و حیوان ادب است

تا آخر عمر در دلم خواهی ماند
تنها تو چراغ محفلم خواهی ماند

ای پاكترین زلال جوشان دلم
ای آینه در مقابلم خواهی ماند

بعد از آن دلشوره های آشنائی
بعد آن دلتنگی دل بهر شادی
بعد آواز دل من از فرار بی صدائی
آمدی ماندی تو در دل همچو آوائی نهانی
بی توامشب من دویدم باز سوی وادی بی همصدائی
ای تو تنها یاوردل کاش میماندی برایم همچو رویائی خیالی
روز من بی تو تبه شد شب من بی همسفر شد
ای تو تنها خواهش دل بی تو این دل بی ثمر شد
یاد ایام گذشته یاد ان رویای شیرین نهفته
میزند خنجر به سینه میچکد اشکی به گونه
میدهد هر دم عذابم این که دل را پس فرستاد
آنکه اول در خراجش کوله باری دل فرستاد
شد دل من پاره پاره در غم تو بی وفایم
شد غم تو باوفاتر از خود تو بی وفایم
ای که اشک دیدگانم شد نثارت
ای که دل را تو شکستی زیر آوار غرورت
کاش یکشب میشنیدی ناله و راز و نیازم
ای خدا تنها ترینم بازش آور من هنوز عاشق ترینم

تمام شد نوبت عمر و به سر نرفت
خیال یار به سوی خم دگر نرفت
عجب حکایتی کند این شمع های میخانه
چه باده ها به بهای زلف زر نرفت .