• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
تعداد مطالب : 860
تعداد نظرات : 184
زمان آخرین مطلب : 4723روز قبل
دعا و زیارت
 

چگونگی ولادت حضرت مهدی علیه السلام

حضرت مهدی(عج), ولادت استثنایی داشته و این,برای بسیاری سؤال انگیز بوده و هست.

از این روی ,ترسیم و تصویر و شرح مقدمات ولادت و برخورد مخالفان و دشمنان اهل بیت(ع), در برابر این پدیده, ضرور می نماد.جریان امامت پیشوایان معصوم(ع), پس از رسول خدا(ص) فراز و فرودهای گوناگونی پیدا كرد. امامان(ع), با حفظ استراتژی كلی و خطوط اساسی امامت, در رابطه با حفظ مكتب و ارزشهای آن, تاكتیكها و روشهای گونه گونی را در برابر ستم پیشگان, در پیش گرفتند.

این فراز و نشیبها, تا زمان امامت علی بن موسی الرضا(ع), استمرار داشت و امامان اهل بیت, هر یك به تناسب زمان و مكان و ارزیابی شرایط و اوضاع سیاسی و اجتماعی, موضعی خاص انتخاب می كردند.

پس از امام رضا(ع), جریان امامت شكل دیگری یافت.امام جواد, و امام هادی و امام حسن عسگری(ع), در برابر دستگاه حاكم و خلفای عباسی موضعی یگانه برگزیدند.

از آن جا كه این بزرگواران, زیر نظر مستقیم و مراقبت شدید خلیفه وقت, در حصر و حبس به سر می بردند, حركتها, هدایتها و رهبریهای آنان محدود شد وفرصت هرگونه حركت سیاسی, از آنان سلب گردید.

این محاصره و سخت گیری, نسبت به امامان سه گانه, از تزویج دختر خلیفه به امام جواد(ع) آغاز شد و با فراخوانی امام هادی(ع) و فرزندش امام حسن(ع) به مركز خلافت (سامراء) و سكونت دادن آنان در محله (عسكر) ادامه یافت.

گزارشهای جاسوسان خلیفه از مدینه به وی رسید كه امام هادی(ع) محور و ملجأ شیعیان و دوستداران اهل بیت گردیده است. اگر این مرز وبوم را می خواهی اقدام كن.

متوكل عباسی, پیامی به والی مدینه نوشت وافرادی را برای آوردن امام, به سامراء گسیل داشت. به این اقدام هم بسنده نكرد, پس از اقامت امام در سامرا, گاه و بی گاه مأموران خود را به خانه امام می فرستاد. بارها و بارها آن حضرت را به پیش خلیفه بردند, و مورد آزار و اذیت قرار دادند. 5

روز به روز,حلقه محاصره تنگ تر می شد. و ملاقات شیعیان با امام دشوارتر. البته علت اصلی این سخت گیریها, از ناحیه حكومت, بیم از انقلاب و شورش مردم علیه آنان وجلوگیری از رسیدن وجوه شرعی و اموال به امام(ع) و مسائلی از این دست بود.

پس از امام هادی(ع) و در زمان امامت امام حسن(ع), این فشارها به اوج رسید و دشمن, با تمام توان و تلاش, در برابر آن حضرت موضع گرفت و ارتباط شیعیان با امام (ع) را به پایین ترین حدّ رساند. آزار و شكنجه و زندانهای مكرّر آن حضرت, گویای این حقیقت است, بویژه این كه دشمن احساس كرده بود آنچه را كه از آن نگران است, در شرف تكوین و وقوع قرار گرفته از این روی, می كوشید تا واقعه را پیش از وقوع آن علاج كند.

تولد مهدی موعود(عج), به عنوان دوازدهمین پیشوای شیعیان, با نشانه هایی چون: نهمین فرزند امام حسین(ع), چهارمین فرزند امام رضا(ع) و... مشهور شده بود و مسلمانان حتی حاكمان, آن را بارها از زبان راویان و محدثان شنیده بودند و می دانستند كه تولد این نوزاد با این ویژگیها, از این خانواده, بویژه خانواده امام حسن عسكری(ع) بیرون نیست و روزی فرزندی از آن خانواده به دنیا خواهد آمد كه حكومت عدل و داد بر پا خواهد كرد و ضمن فرمانروایی بر شرق و غرب, بنیاد ظلم را بر خواهد انداخت.

از این روی بر فشارها و سخت گیری های خود نسبت به امام حسن عسكری(ع), می افزودند, مگر بتوانند با نابودی ایشان از تولد مهدی(عج) و تداوم امامت جلو بگیرند6 اما برخلاف برنامه ریزیها و پیشگیریهای دقیق و پی در پی آنان, مقدمات ولادت امام زمان(عج) آماده شد و توطئه های دشمنان, راه به جایی نبرد.

امام هادی(ع), در زمان حیات خویش می دانست كه آخرین حجت خدا در زمین از نسل اوست. از این روی در مسأله ازدواج فرزند برومند خود, حسن بن علی اهتمام تام داشت و برای روییدن و رشد آن شجره طیّبه, به دنبال سرزمینی طیّب و طاهر می گشت.

داستان ازدواج امام حسن(ع) به دو گونه روایت شده است, لكن آنچه با قرائن و روند طبیعی مسأله سازگارتر می آید آن است كه: خواهر امام هادی(ع), حكیمه خاتون, كنیزان فراوان داشت. امام هادی(ع) یكی از آنان را به نام (نرجس), كه از آغاز زیر نظر وی فرائض و معارف دینی را به درستی فرا گرفته بود, به نامزدی فرزندش در آورد وبا مقدماتی كه در كتابهای تاریخی آمده است, به عقد ازدواج امام حسن(ع) در آورد.

مدتی از این ازدواج مبارك گذشت دوستان و شیعیان در انتظار ولادت آخرین ستاره امامت, روز شماری می كردند و نگران آینده بودند.

امام حسن(ع) , گه گاه, نوید مولودش را به یاران می داد: (... سیرزقنی الله ولداً بمنّه ولطفه : به زودی خداوند به من فرزندی خواهد داد و لطف و عنایتش را شامل من خواهد كرد. )

با تلاوت مكرر آیه شریفه: (یریدون لیطفئوا نوراللّه بأفواههم واللّه متمّ نوره ولو كره الكافرون : به یاران امید و بشارت می داد كه هیچ نقشه و مكری نمی تواند جلو این قدرت و حكمت خداوندی را بگیرد وروزی این وعده به تحقق می رسد. )

از آن سو, دشمن نیز,آنچه در توان داشت به كار گرفت, تا این وعده بزرگ الهی, تحقق نیابد: قابله های فراوانی در خانواده های منسوب به امام حسن(ع), بویژه در منزل امام(ع) گمارد, امام را بارها به زندان افكند, مأمورانی را گمارد كه اگر فرزند پسری در خانه امام دیدند,نابودش كنند و...

اما بر خلاف این تلاشها, نرجس خاتون حامل نور امامت شد و جز امام حسن(ع) و افراد خاصی از وابستگان و شیعیان آن حضرت, از این امر, آگاه نشدند. تقدیر الهی بر تدبیر شیطانی ستمگران پیروز شد و درشب نیمه شعبان سال 255 هـ. ق.آن مولود مسعود, قدم به عرصه وجود نهاد و نوید امامت مستضعفان و حاكمیت صالحان را داد.

امام حسن(ع) كه آرزوی خود را بر آورده دید, فرمود: (زعمت الظلمة انّهم یقتلونی لیقطعوا هذا النسل فكیف رأوا قدرة اللّه : ستمگران بر این پندار بودند كه مرا بكشند, تا نسل امامت منقطع گردد, اما از قدرت خداوند غافل بودند. )

بدین ترتیب, در آن شرایط رعب و وحشت و در آن فضای اختناق و حاكمیت خلفای جور, دوازدهمین ستاره فروزان امامت و ولایت طلوع كرد و با تولدش, غروب و افول ستمگران و حاكمیت ستمدیدگان را اعلام كرد

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:57
دعا و زیارت

آغاز غیبت و داستان سرداب؟

پس از در گذشت و یا شهادت امام حسن(ع), مأموران خلیفه عباسی حركت گسترده ای را آغاز كردند و به جست و جوی فرزند و جانشین آن حضرت پرداختند. در هر جا كه احتمال وجود امام زمان(ع) را می دادند, حضور می یافتند. هدف آنان از هجوم به منزل امام حسن(ع) و اذیت و آزار بنی هاشم, دستگیری و قتل فرزند امام حسن(ع) بود. این پیگیری خطری بزرگ برای آینده امامت بود, كه با قدرت و حكمت پروردگار مهدی(ع) از نظرها پنهان گردید و از خطرها به دور ماند.

در آغاز غیبت, میان علما و دانشمندان اختلاف است. سه نظر در آن وجود دارد:

1 . گروهی مانند شیخ مفید(ره) آغاز غیبت صغرا را از هنگام ولادت حضرت مهدی(ع) به شمار آورده اند; زیرا از همان سالهای آغازین ولادت, آن حضرت غیبت نسبی داشت و شماری اندك از یاران, وی را مشاهده كردند.

بنابراین نظر, دوره غیبت صغرا تقریباً 74 سال می شود, یعنی از آغاز ولادت, تا پایان سفارت آخرین سفیر حضرت.

2 . برخی بر آنند كه غیبت صغرا, از سال 260 هـ . ق. یعنی سال درگذشت امام حسن(ع) آغاز شد و این مدت, تا شروع غیبت كبرا, دوران آمادگی شیعیان و اُنس آنان به جدایی از امام زمان(ع) نام گرفت. این دوران تقریباً هفتاد ساله, غیبت همه جانبه نبود. سفیرانی رابط بین امام ومردم بودند و مردم با واسطه, پرسشهای دینی و دنیایی خود را از آن حضرت دریافت می كردند.

3 . گروهی آغاز غیبت امام(ع) رااز زمانی می دانند كه مأموران خلیفه به منزل حضرت در سامرا, هجوم آوردند, تا وی را دستگیر كنند و آن حضرت در آن هنگام, در سرداب و همان جا, از دیده ها پنهان شد و تاكنون, در آن جا, بدون آب و غذا زندگی می كند و روزی از آن جا ظهور خواهد كرد.

این داستان چنان شهرت یافته كه وی را (صاحب سرداب) لقب داده اند.

در پاسخ این سخنان باید گفت: در منابع شیعی و كتابهای امامیه, هیچ نامی از (سرداب) نیست. نویسندگان اهل سنت در نوشته های خود بر این نظر اصرار می ورزند ومتأسفانه این مسأله دستاویز حمله نا آگاهانه برخی از آنان به تشیع گردیده است57. پنداشته اند كه شیعیان در میانه سرداب, امام خودرا می جویند و ظهورش را از آن نقطه انتظار می كشند; از این روی, تهمتهایی به شیعه زده اند و زحمت مراجعه به منابع شیعی را در این زمینه به خود نداده اند.

البته داستان حمله مأموران معتضد عباسی به منزل امام(ع) و برخورد آنان با آب فراوان و دیدن فردی كه در گوشه ای نشسته و عبادت می كند و سپس هجوم به طرف وی و ناكام شدن آنان از دستگیری وی, در برخی از منابع شیعی آمده است, اما در این نقل, بر فرض صحت سند و دلالت آن: اولاً, از (سرداب) نامی برده نشده است ثانیاً, حمله دیگری كه از ناحیه معتضد صورت گرفته خلاف آن چیزی را كه اهل سنت می گویند, ثابت می كند زیرا بنابراین نقل, امام(ع) آن محلّ را ترك كرد و از پیش چشم مأموران گریخت و در نتیجه, در سرداب نیست58.

منشأ خرده گیریهای نا آگاهانه برخی به شیعه, در این زمینه, آن است كه شیعیان به بخشی از حرم عسكریین در سامرا, یعنی (سرداب) احترام و توجه خاصی دارند و آن را زیارت می كنند. خاطره های امامان خویش را گرامی می دارند و آن مكان را مورد عنایت قرار می دهند. و این نه به خاطر آن استكه امام زمان(ع) در ین جا مسكن گزیده است و زندگی می كند, بلكه از آن جهت كه زمانی مركز عبادت و سكونت چند تن از امامان راستین تشیع بوده است.

وما حب الدیار شقفن قلبی

ولكن حبّ من سكن الدیار

گذشته از این, بر اساس احادیث فراوانی كه در منابع شیعی وجود دارد, شیعیان بر این باورند كه امام زمان(ع) در میان مردم در رفت و آمد است و در مراسم حج و مانند آن شركت می جوید و مانند یوسف كه برادرانش را می شناخت وآنان وی را نمی شناختند, دوستان خویش را می شناسد و...59 بنابراین, داستان غیبت حضرت مهدی(ع) در سرداب سامرا و زندگی كردن حضرت در آن مكان, بهتان و دروغی بیش نیست و هیچ یك از بزرگان شیعه, چنین باوری نداشته و ندارند.

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:56
دعا و زیارت

وصی مال خویش

 یا ابن آدم کن وصی نفسک فی مالک و اعمل فیه ما توثران یعمل فیه من بعدک: ای فرزند آدم خودت وصی مال خویش باش امروز بگونه­ای عمل کن که دوست داردی پس از مرگت عمل کنند.

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:54
دعا و زیارت

از وفات امام حسن عسگری (ع) تا پایان غیبت صغری

برهه دوم زندگی امام عصر(ع), از زمانی شروع شد كه سایه پدر را از دست داد و خود عهده دار منصب امامت گردید.

این دوران, كه می توان آن را دوران حیرت و محنت شیعیان نامید, بر دوستداران اهل بیت(ع) بسیار سخت گذشت و آنان, آزمون سرنوشت سازی را پشت سر گذاشتند. از یك سو, فرقه ها و نحله های گوناگونی پیدا شدند كه در رابطه با امامت, افكار و اندیشه های متضادی داشتند و مردم را به شبهه و تردید می انداختند و شیعیان, به دنبال ملجأ و مرجعی می گشتند, تا بتوانند در این عرصه خطرناك, در پناه او بمانند و از افكار اندیشه خود به دفاع برخیزند.

این مسأله, به اندازه ای شدت یافته بود كه مسعودی می نویسد: (مردم, پس از امام حسن(ع) بیست طایفه شدند و هریك, بر باور وعقیده ای بودند.)

از سوی دیگر, دشمن احساس كرده بود كه امام یازدهم(ع) فرزندی دارد, از این روی در صدد دستگیری و نابودی وی برآمده بود. مجموعه این حوادث, فضای حیرت و سرگردانی را دو چندان می ساخت و به فرموده امام رضا(ع): (... ولابد من فتنة صمّاء صیلم یسقط فیها كل ولیجة وبطانة وذلك بعد فقدان الشیعة الثالث من ولدی : بعد از درگذشت سومین فرزندم [امام حسن] فتنه فرا گیر و طاقت فرسایی فرا می رسد كه بسیاری از خوبان و نخبگان در آن فرو می افتند. )

در این برهه از زندگانی مهدی موعود(ع), مسائل و حوادثی پیش آمد كه جای بحث و بررسی دارد:

1. امامت در خردسالی:

پرسشی كه در این جا مطرح می شود آن است كه چگونه مهدی(ع) در پنج سالگی به امامت رسید و عهده دار این مسؤولیت خطیر و بزرگ گردید. آیا این مسأله جنبه استثنائی داشت, یا امری بود معمولی و عادی؟

در باور ما شیعیان, امامت در سنین كم, محذوری ندارد و نمونه های دیگری نیز داشته است.

قرآن مجید, به عنوان محكم ترین سند معارف دینی, از افرادی نام می برد كه در خردسالی دارای حكمت و نبوت شدند. این نشانگر آن است كه در میراث پیام آوران الهی, مسأله پیشوایی در كودكی پدیده نوظهور نبوده و نیست: (یا یحیی خذا الكتاب بقوة وآتیناه الحكم صیّباً : ای یحیی! كتاب را به نیرومندی بگیر و در كودكی به او دانایی عطا كردیم. )

درباره نبوت حضرت عیسی(ع) می فرماید:  (فأشارت الیه قالوا كیف تكلم من كان فی المهد صبیّاً. قال انی عبدالله آتانی الكتاب وجعلنی نبیّاً : به فرزند اشاره كردند, پس گفتند: چگونه با كودكی كه در گهواره است سخن بگوییم كودك گفت: من بنده خدایم. به من كتاب داده و مرا پیامبر گردانیده است. )

بنابراین, مسأله امامت در سنّ كودكی, نخستین بار نبوده است كه مورد اعتراض واقع شده بلكه پیش از امام زمان, دربین انبیا نمونه های فراوان داشته و نیز امامان قبل از حضرت: امام جواد و امام هادی(ع) هم درخردسالی عهده دار امامت شده بودند.

2. نماز بر پیكر پدر:

امام حسن(ع) در آستانه ارتحال قرار گرفت. چند روزی كسالت شدید پیدا كرد. خلیفه از این امر آگاه شد. و به دستور وی, گروهی از سران دولت و گروهی از پزشكان, به منزل امام یازدهم رفتند, تا ضمن مداوای حضرت و كسب وجهه عمومی, اوضاع و شرایط را زیر نظر بگیرند و رفت و آمدها را به كنترل در بیاورند اگر صحنه مشكوكی در رابطه با جانشینی و امامت پس از امام حسن(ع) دیدند, آن را گزارش كنند. تا این كه در تاریخ هشتم ربیع الثانی, سال 260 هـ . ق. امام حسن(ع) در شهر سامرا, چشم از گیتی فرو بست و به جوار حق شتافت.

شیخ مفید می نویسد: (فلما ذاع خبر وفاته صارت سرّ من رأی ضجة واحدة عطلت الأسواق وركب بنوهاشم والقواد وسائر الناس الی جنازته فكانت سرّ من رأی یومئذ شبیهاً بالقیامة فلما فرغوا من تهیئته بعث السلطان الی ابی عیسی ابن المتوكل یأمره بالصلاة علیه : زمانی كه خبر وفات امام حسن(ع) پخش گردید, سامرا غرق در عزا شد, بازارها تعطیل گردید, بنی هاشم و مأموران دولت و سایر مردم به سوی خانه امام حركت كردند. در آن روز, گویی قیامتی بر پا شد... هنگامی كه مقدمات غسل و تشییع تمام شد, حاكم عباسی به فرزند متوكل [ابو عیسی] دستور داد بر جنازه امام یازدهم نماز بگزارد. )

نقل دیگر آن است كه پس از درگذشت امام حسن(ع) و غسل و كفن وی, جعفر(برادر امام) در كنار جنازه حاضر شد, تا بروی نماز بگذارد, ناگهان كودكی از لابه لای جمعیت به جلو آمد و جعفر را از كنار پیكر پدر كنار زد و خود بروی نماز گزارد.

در این جا دو نكته در خور بحث و بررسی است:

1 . آیا غسل دادن, كفن كردن و نماز گزاردن بر پیكر امام معصوم, با دیگر افراد فرق دارد؟

2 . بر فرض این كه امام مهدی(ع) بر جنازه پدر بزرگوارش, نماز گزارده باشد, چگونه می توان تصور كرد كه با وجود مراقبان وجاسوسان خلیفه و كنترل اوضاع, ایشان دستگیر نشد و به آسانی در میان جمعیت ظاهر گردید؟

غسل دادن, كفن كردن و نماز گزاردن بر میّت مسلمان, واجب كفایی است و همه مسلمانان وظیفه دارند كه به این امور اقدام كنند. سزاوارتر به این امر, خویشان میّت هستند و به نظر بسیاری از فقها, اجازه آنان نیز در این مسأله شرط است.

نسبت به امامان معصوم(ع) روایاتی داریم كه: امام معصوم را جز امام معصوم, نباید غسل دهد (وطبعاً نباید نماز بگزارد) در این زمینه كلینی در كافی سه حدیث از امام رضا(ع) نقل كرده كه حاصل آنها عبارت است از: (الأمام لایغسله الا الأمام)

یا امام صادق می فرماید: (...فیما اوصانی به ابی(ع) ان قال: یا بنیّ اذا انامت فلا یغسّلنی احد غیرك, فان الأمام لایغسّله الاامام : از سفارشهای پدرم [امام باقر(ع)] این بود كه فرمود: فرزندم! هنگامی كه من از دنیا رفتم, جز تو كسی مرا غسل ندهد; زیرا امام را جز امام غسل نمی دهد. )

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:54
دعا و زیارت
 

بیانات مقام معظم رهبری در مورد ماه شعبان

انتظار منتظران مهدی موعود، در درجه اول، انتظار استقرار عدالت است ...

درد بزرگ بشریت، امروز همین مساله فقدان عدالت است . همیشه دستگاه‏های ظلم و جور در سطح دنیا به شكل‏های مختلف بر مردم جفا كرده‏اند; بشریت را زیر فشار قرار داده‏اند و انسان‏ها را از حقوق طبیعی خود محروم كرده‏اند; اما امروز این معنا از همیشه تاریخ بیشتر است و رفع این را انسان از ظهور مهدی موعود می‏طلبد و انتظار می‏برد . مساله، مساله طلب عدالت است ...

جوانان و روشنفكران و عموم ملت ما با اعتقاد به ظهور مهدی، علیه‏الصلاة والسلام، این اعتقاد راسخ را در دل خود پرورش می‏دهند كه نظم ظالمانه جهانی، قابل زوال است و ابدی نیست; می‏شود با آن مبارزه و در مقابل آن ایستادگی كرد ...

درس دیگر اعتقاد به مهدویت و جشن‏های نیمه شعبان برای من و شما این است كه هر چند اعتقاد به حضرت مهدی، ارواحنا فداه، یك آرمان والاست و در آن هیچ شكی نیست; اما نباید مساله را فقط به جنبه آرمانی آن ختم كرد - یعنی به عنوان یك آرزو در دل، یا حداكثر در زبان، یا به صورت جشن - نه، این آرمانی است كه باید به دنبال آن عمل بیاید . انتظاری كه گفته‏اند، فقط نشستن و اشك ریختن نیست; انتظار به معنای این است كه ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده كنیم . سربازی امام زمان، كار آسانی نیست . سربازی منجی بزرگی كه می‏خواهد با تمام مراكز قدرت و فساد بین‏المللی مبارزه كند، احتیاج به خودسازی و آگاهی و روشن‏بینی دارد

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:50
دعا و زیارت

د- سه روز آخر شعبان

روزه‏ این سه روز برای كسی كه تمام این ماه را روزه نگرفته فضیلتی دارد كه سزاوار نیست مراقب آنرا ترك كند.

شیخ صدوق از امام صادق علیه‏السلام روایت نموده است: كسی كه سه روز آخر شعبان را روزه گرفته و آن را به ماه رمضان وصل كند، خداوند روزه‏ی دو ماه پی در پی برای او می‏نویسد.

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:49
دعا و زیارت

ج- آخرین جمعه‏ شعبان

صالح هروی نقل می‏كند كه: در آخرین جمعه‏ی شعبان به دیدن امام رضا علیه‏السلام رفتم. حضرت فرمود: بیشتر شعبان گذشت و این آخرین جمعه‏ی آن است. كوتاهی گذشته‏ی خود را جبران كن و بسیار دعا و استغفار كن و خیلی قرآن بخوان و از گناهانت توبه كن تا وقتی ماه رمضان می‏آید، مخلص برای خدا باشی و هیچ امانتی به گردنت نباشد مگر آنی كه آن را رد كنی و هیچ كینه‏ای از مؤمنی در دلت نباشد مگر آنی كه آن را از بین ببری و از هرگناهی كه انجام می‏دهی دست بردار و تقوای خدا را پیشه كن و در نهان و آشكارت به او توكل كن و در باقیمانده‏ی این ماه این دعا را زیاد تكرار كن:

«خدایا! اگر در این مدت كه از شعبان گذشته ما را نبخشیدی، در مدتی كه از آن مانده ما را بیامرز» زیرا خداوند متعال به احترام ماه رمضان در این ماه افراد زیادی را از آتش رها می‏كند.

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:49
دعا و زیارت

ب- اعمال شب نیمه شعبان

1- خواندن دعای كمیل : در روایات آمده است كه كمیل، امیرالمؤمنین علیه‏السلام را در شب نیمه‏ی شعبان در حال خواندن این دعا مشاهده كرده است و گفته است: با مولایم امیرالمؤمنین در مسجد كوفه نشسته بودم، عده‏ای از اصحاب پرسیدند: معنای این آیه چیست؟: فیها یفرق كل امر حكم؛ در آن شب هر چیزی با حكمت معین می‏شود». حضرت فرمود: منظور شب نیمه‏ی شعبان است. سوگند به كسی كه جان علی به دست اوست،بنده‏ای نیست مگر این‏كه تمام خیر و شری كه به او می‏رسد، در این شب قسمت می‏شود و این خیر و شرها از شب نیمه‏ی شعبان تا شب نیمه‏ی شعبان سال بعد به او می‏رسد و بنده‏ای كه این شب را زنده داشته و با دعای خضر به درگاه خدا دعانماید، دعای او اجابت می‏شود.

وقتی كه امیرالمؤمنین بازگشت، شبانگاه به دیدار او رفتم و گفتم: برای خواندن دعای خضر آمده‏ام. حضرت فرمود: بنشین كمیل! اگر این دعا را حفظ كنی و در شب‏های جمعه یا ماهی یكبار یا سالی یكبار یا در تمام عمر یكبار با آن دعا كنی باعث كفایت رزق و آمرزش تو خواهد شد. حال بنویس: «اللهم انی اسئلك برحمتك التی وسعت كل شئی...»

2- زیارت امام حسین علیه السلام : و در شب نیمه شعبان زیارت حسین علیه‏السلام كردن فضل بسیار دارد. زیارت امام حسین علیه‏السلام در بارگاه شریف یا از مكان‏های دور مستحب است و كسی كه او را زیارت كند، مانند كسی است كه خدا را درعرش او زیارت كرده باشد.

3-  غسل كردن

4- نماز:  چهار ركعت نماز كند در هر ركعتی پس از الحمد صد بار «قل هو الله أحد» بخواند چون فارغ شود بگوید: اللهُمَّ إنّی إلَیْكَ فَقِیرٌ و مِنْ عَذابِكَ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ. اَللّهُمَّ لا تُبَدِّلُ اسْمی...

و روایتست از امام موسی كاظم علیه‏السلام از پدرش أبی عبدالله جعفربن محمد الصادق علیه‏السلام كه در این شب چهار ركعت نماز كردن، در هر ركعتی دویست و پنجاه بار «قل هو الله أحد» بخواند و از امام رضا علیه‏السلام روایت است كه در این شب نماز جعفر باید كرد و گفت: شنیدم از پدرم كه دعا را در این شب اجابت بُوَد.

و پیغمبر كه جبرئیل علیه‏السلام گفت: هر كه شب نیمه شعبان صد ركعت نماز كند و در هر ركعتی ده بار «قل هو الله» بخواند، نمیرد تا جای خود در بهشت ببیند و شراب بچشد یا ببینند از برای وی.

پیغمبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: جبرئیل علیه‏السلام بیامد و مرا گفت: ای محمد! بفرمای امت خود را تا در شب نیمه شعبان ده ركعت نماز كنند، در هر ركعتی پس از الحمدْ ده بار «قل هو الله» بخوانند و سجده كنند و در سجده بگویند: اَللّهُمَّ لَكَ سَجَدَ سَوادِی و خَیالی و بَیاضی یا عظیمَ كُلِّ عَظیمِ. اغْفِرْلِیَ الذَّنْبَ الْعَظیمُ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُهُ غَیْرُكَ.

هر كه این نماز كند خدای تعالی هفتاد و دو هزار گناه از دیوان وی محو كند و هم چندان نیكویی بنویسد وی را و از پدر و مادرش هفتاد هزار سیّئه محو كند.

و امام باقر علیه‏السلام فرمود: شب نیمه شعبان فاضل‏ترین شب‏هاست پس از شب قدر و خدای تعالی سوگند خورده است كه درو هیچ سائل را رد نكند چون معصیتی نخواهد؛ باید كه اجتهاد كند در دعا و ثنا برای خدای و آن شبْ ما را كه اهل بیت پیغمبریم در مقابله شب قدر است پیغمبر را.

و هر كه درو صد بار «سُبْحانَ اللّهِ» بگوید و صد بار «الْحَمْدُلِلّهِ» و صد بار «لا إلهَ إِلاَّ اللّهُ» و صد بار «اَللّهُ اَكْبَرُ» خدای تعالی بیامرزد گناهان او را همه و هر حاجت كه وی را بود آنچه خواهد و آنچه نخواهد همه را روا كند.

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:49
دعا و زیارت
 

اعمال ماه شعبان

الف - دعای روز سوم شعبان

و روز پنجشنبه سوم شعبان مولود حسین بن علی علیه‏السلام بود، آن روز روزه دارد و این دعا بخواند:

اَللّهُمَّ إِنّی أَسْئَلُكَ بِحَقِّ الْمُوْلُودِ فی هذا الْیَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلالِهِ وَ وِلادَتِهِ بَكَتْ لَهُ السَّماءُ وَ مَنْ فیها وَ الأَرْضُ وَ مَنْ عَلَیْها و...

و امام صادق علیه‏السلام فرمود: هركس كه هر روزی از ماه شعبان هفتاد بار بگوید: أَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذی لا إلهَ إِلاّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ و أَتُوبُ إِلَیْهِ. خدای تعالی او را در افق مبین بنویسد، و آنْ شكلِ زمین هامون و نرم بود در پیش عرش و درو جوی‏هاست روان و بر كنار آن قدح‏ها به عدد ستارگان و هر روز در شعبان صد بار بر پیغمبر و آلش درود فرستد كه آن فاضل‏ترین عمل‏ها است.

چهارشنبه 7/5/1388 - 22:40
خاطرات و روز نوشت

بچه های خوب تبیان من سر تا پا تفصیر رو طلبیدن مشهد الرضا

یا امام رضا ممنونتم

بچه ها ما رو دعا کنید ما هم شما رو دعا می کنیم .

بچه های مسجد باب الحوائج لویزان

چهارشنبه 31/4/1388 - 23:45
مورد توجه ترین های هفته اخیر
فعالترین ها در ماه گذشته
(0)فعالان 24 ساعت گذشته