تبیان، دستیار زندگی

قال رسول الله  صلى الله عليه وآله  :

لا ينال شفاعتى من اخر الصلاة المفروضة بعد وقتها 

(فرداى قيامت ) شفاعت من به كسى كه نماز واجب را تا پس از وقت آن به تاءخيراندازد، نخواهد رسيد.

(امالى صدوق ، ص 326)

قال رسول الله  صلى الله عليه وآله  :

اما الصلاة فلا خير فى دين لا صلاة فيه 

دينى كه در او نماز نباشد، فايده و خيرى ندارد (خيرى در آن نيست ).

(سيره ابن هشام ، ج 3 - 4، ص 504)

قال الرضا  عليه السلام :

اعلم ان افضل الفرائض بعد معرفة الله - جل و عز - الصلوة الخمس ؛

بدان كه افضل واجبات بعد از معرفت خداى عز و جل نماز پنجگانه است .

(مستدرك الوسائل ، ج 1، ص 175)

قال رسول الله صلى الله عليه وآله :

من كان القرآن حديثه و المسجد بيته بنى الله بيتا فى الجنة

هركس كلامش قرآن و خانه اش مسجد باشد، خداوند منزلى در بهشت براى او بنا مى كند.

(وسائل الشيعه ، ج 3، ص 481).

عن جابر عن ابى جعفر  عليه السلام :

 قال ساءلته عن الصبيان اذا صفوا فى الصلوة المكتوبة قال : لاتؤ خروهم عن الصلاة فرقوا بينهم

جابر مى گويد: از امام باقرعليه السلام

  در مورد كودكانى كه در نماز جماعت شركت مى كنند سؤ ال كردم ، امام باقر، (ع ) فرمودند: آنان را از صفهاى جلو به قسمت عقب صف نماز جماعت نفرستيد، بلكه آنان را (در ميان بزرگسالان ) پراكنده سازيد.

(تهذيب الاحكام ، شيخ طوسى ، ج 2 ص 380).

قال الصادق عليه السلام :

ان الرجل يذنب فيحرم صلوة الليل

هرآينه انسان مرتكب گناهى مى شود و در نتيجه را، از نماز شب محروم مى گردد.

(ميزان الحكمه ، ج 5، ص 422).

قال رسول الله  صلى الله عليه وآله :

ان العبد اذا اشتغل بالصلاة و جاءه الشيطان و قال له : اذكر كذا اذكر كذا حتى يضل الرجل ان يدرى كم صلى

نمازگزار وقتى مشغول نماز است ، شيطان به سراغش مى آيد و به او مى گويد: اين را به ياد بياور، آن را ياد بياور تا اين كه انسان را گمراه كند و فراموش كند كه چند ركعت نماز خوانده است .

(بحارالانوار، ج 84، ص 259)

قال رسول الله  صلى الله عليه وآله :

الوضوء نصف الايمان 

وضو گرفتن نيمى ازايمان است .

(بحارالانوار، ج 80، ص 238)

قال رسول الله  صلى الله عليه وآله  :

 لاصلوة لمن لايتم ركوعها و سجودها 

كسى كه ركوع و سجودش را ناتمام و شتابزده به جا مى آورد، نمازش پذيرفته نيست .

(بحارالانوار، ج 84، ص 253)

ميليونها دل شوريده ، هر پگاه و شامگاه به اين كانون عشق و عرفان متوجه است در زندگي و مرگ ،هنگام خواب و بيداري  ، در نيايش و نماز ،همه جا و هميشه (قبله) مركزيت اين نگاه است.بيت الله الحرام حرم ايمان است و صحن عبوديت و آستانه  بندگي و سقف يقين و پنجره اي رو به بهشت و روزنه اي گشوده به سوي خدا و سكويي براي پرواز  تا ابديت و كعبه بوسه گاه هزاران مجنون است كه در پي ليلاي ديدار ، رنج باديه بر دوش كشيده و بار هجران  را تحمل كرده اند تا به اين(مطاف) و( مسعي) برسند.كعبه ، دل و جان  ماست ، ايمان و باور ماست ، كعبه همه چيز ماست ، رمز قيام و قوام ماست   و  تا هست ،آئينمان پا بر جاست.اكنون با لباس احرام كه علامت تسليم محض در برابر خدا و اعلام  آمادگي كامل براي رنگ پذيري  از اوست بر  در گاهش ايستاده ايم و با علم به اينكه مهمان خدا بودن شايستگي و فـــر زانگي و وارستگي  مي طلبد  ، آمده ايم تا بگوييم خدايا دعوتمان كردي و ما لبيك گفتيم ، بي شكل ، بي ريا آمده ايم  تا هر آن رنگ و شكلي را كه تو مي پسندي ، بپذيريم .