تبیان، دستیار زندگی

 «رقابت های سیاسی و مسئله استقلال ایران»عنوان سرمقاله‌ی روزنامه‌ی رسالت به قلم صالح اسكندری است كه در آن می‌خوانید؛تاریخ صد ساله رقابت سیاسی در ایران مملو از مداخلات خارجی است. قبل از مشروطه فراموش خانه، مجمع آدمیت میرزا ملکم خان و انجمن مخفی و بعد از نهضت مشروطه از احزابی چون اجتماعیون عامیون و اعتدالیون گرفته تا حزب توده و حزب کمونیست ایران و... اغلب پیوندهای مستمر و غیر قابل انکاری با بیگانگان داشته اند.

تاریخ صد ساله رقابت سیاسی در ایران مملو از مداخلات خارجی است. قبل از مشروطه فراموش خانه، مجمع آدمیت میرزا ملکم خان و انجمن مخفی و بعد از نهضت مشروطه از احزابی چون اجتماعیون عامیون و اعتدالیون گرفته تا حزب توده و حزب کمونیست ایران و... اغلب پیوندهای مستمر و غیر قابل انکاری با بیگانگان داشته اند.

در یک قرن گذشته روس ها، انگلیسی ها و در این اواخر آمریکایی ها در تمامی تحولات ایران حضوری جدی و قوی داشته اند و استقلال ایران را به سخره گرفته اند. تنها به عنوان نمونه لرد کرزن وزیر خارجه انگلستان در خصوص اهمیت ایران می گوید: “موقعیت جغرافیایی ایران، عظمت منافع ما در آن کشور و امنیت آتی امپراطوری شرقی ما امروز هم درست مانند50  سال گذشته - به ما اجازه نمی دهد خود را از آنچه در ایران رخ می دهد برکنار نگه داریم.”

بر همین اساس است که اولین شعار انقلاب اسلامی “استقلال” و نفی مداخله خارجی در امور ایران است. دومین شعار “آزادی” است که قبلا زیر چکمه استعمار و استکبار له و منکوب می شد. بعد از این دو شعار موضوع جمهوری اسلامی مطرح شد که نظام واره جریان حکمرانی را در دوران جدید مشخص می کرد.

بدیهی است فرزندان خلف این انقلاب بزرگ نباید در جریان رقابت های سیاسی چشم طمع به پشتیبانی و حمایت عناصر خارجی داشته باشند. استقلال ایران کالای ارزانی نیست که در بازی منافع حزبی و جناحی عده ای به آن چوب حراج بزنند. توسعه دامنه سیاست ورزی احزاب و گروهها در انتخابات مختلف یک واقعیت کاملا طبیعی است که در عین پایبندی به استقلال و قواعد تصمیم گیری در نظام جمهوری اسلامی می تواند مقوم آزادی و مردمسالاری در کشور باشد. وحدت نخبگان سیاسی در موضوع نفی مداخلات خارجی ضمن چارچوب بندی منافع و مصالح ملی مایه اقتدار ملی است.

این مهم بدین معناست که در منطق امام(ره) و انقلاب، اقطاب و اطراف سیاسی کشور برای پیروزی در انتخابات محق نیستند که چشم به حمایت مادی و معنوی بیگانگان بدوزند  و اگر جریانی خواست در نقش جاده صاف کن استعمار ظاهر شود به طور خودکار توسط مردم کنار گذاشته می شود.

در انتخابات22  خرداد یکی از جریانات سیاسی که این روزها موسوم به جریان سبز شده است، بر خلاف قانون اساسی، منشور برادری حضرت امام خمینی(ره)، بر خلاف عقلانیت سیاسی و بر خلاف گفتمان عمومی حاکم بر جامعه زلف خود را با بیگانگان گره زد و سعی کرد نقش اسب تراوای انگلیس و آمریکا را در ایران بازی کند. این جریان عملا به مداخله خارجی در انتخابات ایران  مشروعیت داد و با بی اعتنایی به نهادهای فیصله بخش زمینه آشوب و اغتشاش را در گوشه ای از کشور فراهم کرد. این موضوع تا جایی پیش رفت که جرج بوش در مراسم افتتاح “بنیاد بوش”، اصلاح طلبان را خط مقدم آمریکا خواند و گفت:” چشم امید آنها به ماست.” جریان سبز چه بخواهد و چه نخواهد از چشم ملت ایران افتاده است و حتی بزرگان این گروه نیز چشم انداز روشنی از افق فعالیت های سیاسی خود در دهه آینده ندارند. با این سابقه بی آبرو و ملکوک نیز به نظر نمی رسد نهادهای داوری فرصت مجددی برای رقابت این جریان لحاظ کنند.

در این فضا نوسازی سامان رقابت سیاسی و بازتوزیع قدرت سیاسی متناسب با بایسته های دهه چهارم انقلاب یک امر ضروری است. البته ظرفیت های بالقوه ای از اوایل دهه80  شکل گرفته اما هنوز تا صورت بندی نهایی فاصله زیادی باقی مانده است.

این ظرفیتها مشتمل بر احزاب، گروهها و حتی رجال سیاسی هستند که با پذیرش قواعد بازی و فهم مطالبات مردم و رهبری وارد عرصه جناح بندی های جدید در کشور شده اند. تصمیمات جدید جبهه پیروان خط امام و رهبری، تکاپوی محمدرضا باهنر برای تاسیس یک حزب فراگیر، ائتلاف های جدید حول قالیباف شهردار تهران، تلاشهای حامیان دولت برای یافتن جایگزینی برای احمدی نژاد، فعالیتهای رسانه ای علی لاریجانی، مواضع متفاوت توکلی درباره سیاست های کشور، نقشآفرینی پر فراز و نشیب محسن رضایی و... بخشی از این ظرفیت هاست که لاجرم در یکی دو سال آینده باید به صور سیاسی جدید در معادلات انتخاباتی شوراها و مجلس نهم تبدیل شود.

در مسیر صورتبندی مناسبات سیاسی بازیگران اصلی تا کنون الگوهای مختلفی پیشنهاد شده است. اما به نظر می رسد مدل نظام حزبی تکثرگرای رقابتی انطباق کیفی و کمی بیشتری با واقعیات کشور دارد.
تکثرگرایی سیاسی یکی از مهم ترین مشخصه های مرد مسالاری های کیفی است. به موازات پیشرفت و توسعه جوامع قدرت اجتماعی تمایل به تفرق پیدا میکند و شمار متعددی از گروههای قدرت در جامعه به وجود می آید. در الگوی جامعه شناختی پلورالیسم سیاسی، واقعیت تعدد و تنوع منابع قدرت به رسمیت شناخته می شود.

تکثرگرایی سیاسی امیدوار است که فرآیندهای تعارض و گفتگو در نهایت به مشخص شدن و متعاقب آن به درک بهترین راه برای تک تک افراد جامعه یا همان “مصلحت و خیر عام” بینجامد.
در مردمسالاری دینی تکثر گرایی سیاسی نوع عالی از توزیع حکیمانه قدرت است که مقدمه پیشرفت و تحقق عدالت در کشور قلمداد می شود.

به غیر از انگلیس در اغلب کشورهای اروپایی نظیر آلمان، ایتالیا، فرانسه و... الگوی رقابت دوقطبی با نظام چند قطبی جایگزین شده است. میانه روی جریانات و بازیگران اصلی در این کشورها باعث دور شدن احزاب و گروهها از منتهی الیه راست و چ‘ شده است. به عنوان نمونه در ایتالیا در حد فاصل راست و چ‘ افراطی  احزابی چون جنبش سوسیالیستی ایتالیا، حزب لیبرال، حزب دموکرات مسیحی، حزب جمهوریخواه ایتالیا، حزب سوسیال دموکرات، حزب سوسیالیست و حزب کمونیست حضور دارند.

به اعتقاد اغلب پژوهشگران بالا بودن تعداد احزاب به خودی خود موجب بیثباتی نمی گردد. بلکه این میزان آشتی ناپذیری و قطب بندی میان احزاب است که می تواند مانع آرامش و ثبات سیاسی در یک کشور گردد. خطوط سیاسی متباین و بی اعتمادی به نظام سیاسی در یک سیستم دو قطبی آسیب های جبران ناپذیری می تواند به همراه داشته باشد. در یک نظام متکثر سیاسی به خوبی می توان بین منافع آشتی ناپذیر رای دهندگان پل زد و به یک کاسه کردن منافع عمومی اندیشید.

در ترکیه که قرابت فرهنگی و جغرافیایی بیشتری با ایران دارد حداقل در50  سال گذشته یک نظام رقابتی چند حزبی تجربه شده است. حزب عدالت و توسعه که از شخصیت های برجسته ای نظیر رجب طیب اردوغان و عبدا... گل بهره میبرد،حزب چ‘ دموکرات که در سال1985  میلادی توسط رحسان اجویت همسر بولنت اجویت تاسیس شد،حزب اقدام ملی، حزب فضیلت،حزب سرزمین مادری، حزب راه حق، حزب جمهوری خلق، حزب دموکراسی خلق و حزب جوان نیز از دیگر احزاب مهم ترکیه به شمار می روند که همگی در عرصه سیاسی این کشور نقش ایفا می کنند.

البته نباید دور از نظر داشت که هر کشور با توجه به اقتضائات بومی حاکم بر فرهنگ سیاسی خود با نوع خاصی از مهندسی رقابت سیاسی کنار می آید. و نمیتوان یک الگوی رقابتی را بدون در نظر گرفتن تضییقات و لوازم بومی برای یک کشور دیگر تجویز کرد.

امروز فرهنگ سیاسی ایران با گذار از معادلات دوقطبی (اصولگرا- اصول ستیز) آبستن تغییرات بنیادی است که در صورت مهندسی خردمندانه می تواند مقدمات گردش صحیح نخبگان و بازسازی فرایندهای بالادستی و پایین دستی گزینش کارگزاران سیاسی را فراهم آورد.

بازیگران اصلی در گردونه رقابت سیاسی دهه چهارم و پنجم انقلاب می دانند اگر قواعد بازی را نادیده بگیرند به طور خودکار در نظام اسلامی ایران منزوی میشوند. این طبیعت رقابت سیاسی در اغلب نظام های مردمسالار است. مردم به کسانی که رای آنها را بر نمی تابند، اعتماد نمی کنند. آحاد ملت ارزش استقلال و آزادی را در کشور می دانند و حاضر نیستند برخی با مشروعیت دادن به مداخله خارجی زمینه ساز حضور استبداد و استعمار مجدد ایران شوند.

اعتماد:از پاکدشت تا قیامدشت

«از پاکدشت تا قیامدشت»عنوان یادداشت روز روزنامه‌ی اعتماد به قلم جعفر گلابی است كه در آن می‌خوانید؛چند سال پیش وقتی ماجرای تلخ پاکدشت پیش آمد که در آن فردی 28 کودک معصوم را پس از تجاوز به قتل رسانده بود رئیس جمهور وقت آقای خاتمی و رئیس دادگستری استان تهران آقای علیزاده قریب به مضمون گفتند اگر بر اثر این حادثه ما مسوولان استعفا دهیم سزا است. البته با اینکه آن ماجرا وجدان جامعه را جریحه دار کرد و بحث ها و اظهار نظرهای مفصلی را برانگیخت، شنیده نشد که مسوولی استعفا دهد و عاقبت هم سهل انگاران منطقه و مسوولان مستقیم به شماتت عملی و علنی گرفتار نیامدند.

از آن زمان تاکنون که ده ها جنایت مشابه در ابعاد متفاوت رخ داده و تا چندی ذهن جامعه را به خود مشغول داشته است سال ها می گذرد ولی باز هنگامی که در کنار خیابان در قیامدشت شش نفر بی هول و هراس بر زنی آوار می شوند به نظر می رسد در همان نقطه هستیم و تفاوتی نکرده ایم (اگر عده یی معتقد نباشند که بدتر شده ایم).دلیل این توقف آن هم در مقوله مهمی چون جلوگیری از جرم و جنایت چیست؟ چرا حداقل در امنیت آشکار نوامیس مان به نقطه مطلوب و قابل اتکا نرسیده ایم؟

مسلماً عده یی برخورد انتظامی و قضایی شدیدتر را چاره کار می دانند و البته در لزوم این برخوردها شکی نیست اما در کفایت آن بحث و جدل فراوان وجود دارد. از طرف دیگر کم هستند مسوولان و نخبگانی که رفع زمینه های جرم و جنایت را یکی از اصلی ترین راه های مبارزه با این ناهنجاری ها ندانند، پس حالا که از دو نقطه سطح و عمق به موضوع حمله کرده و می کنیم چرا پیشرفتی حاصل نیامده است؟

می خواهم فراتر از بحث های کارشناسانه و درست در این زمینه قدری کلی تر به مشکلات آزاردهنده پیرامون مان بنگرم و نکته مهمی را در این باره مطرح کنم. به نظر می رسد جامعه ما مشکلات خودش را تا حدود زیادی می شناسد و هرازچندی برای حل یکی از آنها که نمود بیشتری پیدا کرده است آستین بالا می زند و همت می کند، اما کثرت این مشکلات مرتباً اولویت ها را بالا و پایین می آورد و از رسیدن به نقطه مطلوب بازمان می دارد. گویا ما در حل هر مشکلی و درمان هر دردی چندان که باید «جدی» نیستیم؛ روزی بر توسعه اقتصادی پای می فشاریم ولی هنوز به جایی نرسیده ایم که توسعه سیاسی را هدف قرار می دهیم، توسعه سیاسی که می توانست به طور طبیعی بعد از توسعه اقتصادی حاصل شود خود حلال بسیاری از مشکلات و ناهنجاری ها و روندساز است ولی حساسیت برانگیز می شود و تیر بلا از هر سو بر سرش می بارد لذا در آسمان رها می شود تا عدالت از راه برسد و همه آلام و دردهایمان را تسکین دهد و به آرزوهایمان جامه عمل بپوشاند... شاید اکنون و پس از این همه سال و صرف این همه انرژی و هزینه اغراق نباشد که بگوییم توسعه اقتصادی حاصل نشده و توسعه سیاسی به جایی نرسیده و عدالت مظلوم تر از آن دو دردمان را چاره نکرده است.

اشکال کار کجا است؟ در مبانی اخلاق اسلامی موضوع بسیار مهمی وجود دارد که در این زمینه چه بسا راهگشا باشد. گفته می شود اکثر منکرها و معروف ها لوازم خاص خود را دارند و چنانچه مورد توجه شایسته قرار گیرند سرایت پیدا می کنند. مثلاً صداقت سرچشمه خوبی ها است و خود هزار معروف را باعث می شود و هزار منکر را جلوگیری می کند. کسی که به راستگویی ملتزم و اصرار داشته باشد مجبور است از بسیاری منکرات دیگر چشم بپوشد. چه اینکه هر منکری لازم می آورد که انسان دروغی بگوید و صداقتی را بشکند.

حسن خلق هم همین طور است. ذات نیکو و آرام و... اگر طبق این قاعده طبیعی ما در یک زمینه جدیت کاملی به خرج دهیم و هر روز به ضرورت و مصلحتی از آن استنکاف نکنیم چه بسا در دیگر زمینه ها هم به رشد و اعتلا برسیم. مثلاً اگر همان توسعه اقتصادی با همه لوازمش را می پذیرفتیم الان در توسعه سیاسی هم به جای مطمئنی رسیده بودیم و پیشرفت در توسعه سیاسی خودبه خود عدالت را هم به صورت اساسی تضمین می کرد.

بالاتر بگوییم اگر ما در موضوع مهمی مثل فقر یا جلوگیری از جرم و جنایت به یک جدیت اصولی برسیم و به همه لوازم آن هم پایبند باشیم قطعاً همین جا سکوی پرشی خواهد بود که در زمینه های دیگر هم پیشرفت های بزرگی حاصل کنیم. مبارزه با فقر خود خشکاندن ریشه های جرم و جنایت را باعث می شود و جامعه آرام و مطمئن و امن در توسعه اقتصادی روان و خلاق عمل خواهد کرد و چه بخواهیم و چه نخواهیم توسعه سیاسی را هم خواهد آورد.

اگرچه هر کسی در اولویت هر مساله یی نظری دارد و احتمالاً یکی از زمینه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی باید در اولویت واقع شود ولی همه سخن این مقال این است که شاید مهم نباشد که با کدام اولویت شروع کنیم. مهم جدیت در یک زمینه تا رسیدن به هدف است. اگر برای دولتی مبارزه با فقر و افزایش سطح معیشتی مردم یک اصل اساسی باشد قطعاً لوازم آن را هم خواهد پذیرفت.

همین اراده بر مناسبات خارجی و بین المللی سایه خواهد افکند و رابطه یا عدم رابطه و همه سطوح روابط ما با کشورها بر اساس تحصیل رفاه بیشتر برای مردم و کم کردن فقر استوار خواهد شد. مردمی که به یک رفاه نسبی برسند خود موید توسعه سیاسی خواهند شد و آموزش و فرهنگ را بعد از نان شب واجب خواهند شمرد و... اگر در جامعه ما هر آن مساله یی پیش می آید که نظرها را به خود جلب می کند، اگر مشکلات و آسیب های درونی هر آن از نقطه یی سر باز می کنند و خسارت ساز می شوند و اگر هنوز در موضوعی به سرمنزل مقصود نرسیده ایم، مساله دیگر فشار خود را بر ما شدت می بخشد احتمالاً از آنجا ناشی می شود که در مواجهه با معضلات مان اجماعی عمل نمی کنیم و هر عاملی می تواند ما را از راهی که در پیش گرفته ایم باز دارد.

اگرچه رسیدن به همه مطلوب ها حق ما است و غنای فکری و انسانی و مادی کشورمان ظرفیت پیشرفت های همه جانبه را داراست ولی از این شاخه به آن شاخه پریدن و برنامه دقیق و تعریف شده یی برای تحصیل همه خوبی ها نداشتن سبب می شود همه چیز را بخواهیم و به هیچ چیز نرسیم.

شهریست پرکرشمه و خوبان ز شش جهت

چیزیم نیست ورنه خریدار هر ششم

حادثه تکان دهنده قیامدشت و حوادث گوناگون و در سطوح مختلف و در حوزه های گوناگون نشان می دهد ما نیازمند یک نگاه جامع به مسائل هستیم و تا از جایی و در جایی به اجماع واقعی نرسیم، برخورد با مصادیق جزیی گرهی که نمی گشاید، مسکنی خواهد بود که عیوب و نواقص و بیماری های اصلی مان را مخفی می سازد تا از جایی دوباره فوران کنند و غافلگیرمان سازند. نگاه جزیی، منفصل، روزمره، مقطعی و غیرجدی به مسائل نه تنها هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد که کل سیستم را در معرض آسیب اساسی قرار خواهد داد.

زنگ خطر نه در قیامدشت و نه حتی در پاکدشت که به وسیله خفاش شب به صدا درآمد ولی باری به هر جهت های ما خطر انباشته شدن خطرها را در پی دارد. اولویت در متن جامعه ما است. اساس، رسیدگی به معضلات درونی از راه های تجربه شده بشری است و اقتدار از درون خواهد جوشید و تکیه بر فرد فرد جامعه دارد که احساس هویت کنند و مسوول باشند و بر سرنوشت خویش مسلط.

روزی که جامعه ما در جهتی از جهات به اجماع برسد و بر لوازم آن پایبند بماند روند درمان دردها و رفع معضلات آغازی اساسی پیدا خواهد کرد. مهم این است که همه مردم این نیاز را احساس کنند و بر آن آگاهی یابند. از جایی باید شروع کنیم و تا انتها پیش رویم. رفع فقر و محرومیت، افزایش سطح رفاه جامعه، توسعه سیاسی، توسعه اقتصادی و... هر کدام شان می تواند یک آغاز بزرگ باشد و رفته رفته به حوزه های دیگر سرایت پیدا کند. هیچ کس نباید احساس کند جایش در این اجماع نیست تا نوبت به مقاومتش برسد. در جامعه یی که روی یک نقشه راه توافق حاصل نشود عاقبت همه ضرر خواهند کرد حتی اگر گروهی در ظاهر و در کوتاه مدت منفعتی به دست آورند.

رسالت

«به جای مگسك»عنوان یادداشت روز روزنامه‌ی كیهان به قلم محمد ایمانی است كه در آن می‌خوانید؛چرا كسانی طعمه دشمنان می شوند؟ شیاطین بزرگ از آنها چه می خواهند؟ این جماعت را تا كجا باید تحمل كرد؟ صلاح و مصلحت كدام است؟ آیا راه تردید و توبه را بر آنها باید بست یا متقابلا در برابر تجاهر آنها به جفا و جرم، مداهنه و تغافل كرد؟ اگر پس از عبور از همه خط قرمزها و شكستن همه حریم های قانونی، ملی و اسلامی به جایی رسیدند كه احساس كردند خارجی گری و خروج علیه حاكمیت به سرانجامی نرسیده و از عقوبتی كه می تواند در انتظارشان باشد نگران شدند، تكلیف چیست؟ اگر گفتند ما در چارچوب قانون اساسی عمل می كنیم- و تمام جفاها و قانون شكنی های خود را در پوشش آزادی احزاب و مطبوعات و تجمعات پوشاندند- یا گفتند مایلیم به قانون اساسی برگردیم و خواستار اجرای آن هستیم، تكلیف كدام است؟

1- برّه جدا از گله طعمه گرگ می شود. «انّ الشاذّ من الغنم للذّئب». این تغییر را امیر مومنان علی علیه السلام خطاب به خوارج فرمود. دست كم یك دهه است جمهوری اسلامی با حلقه ای از سیاسیون كه اصرار بر خارجی گری دارند، به رسم مدارا و سعه صدر برخورد می كند و در برابر بیشترین قانون شكنی و ساختارشكنی آنها، به كمترین برخورد بسنده می نماید. در همین 2 انتخابات ریاست جمهوری اخیر، جریان مذكور با ساختارشكنی و كجروی و لجبازی تمام به صحنه آمد و تحمل شد و بخت خود را آزمود. آنها اما پس از انتخابات اخیر، شرارت و تجاهر به قانون شكنی را نیز چاشنی سوابق خود كردند و البته همه این جفای بزرگ را زیر نام پاستوریزه «حق اعتراض مدنی و مطالبه رای» جا دادند و تا تیغشان كند نشد و حامیان فوج فوج از اطراف آنها پراكنده نشدند و تنهایشان نگذاشتند، از گشودن انواع زخم ها بر پیكر جمهوری اسلامی و انتخاب مردم اجتناب نكردند. خلاصه گفتارشان این بود كه ما به روند برآمده از قانون گردن نمی نهیم هیچ، كه هر چند بتوانیم از مردم بر علیه این روند می شورانیم تا همه چیز قفل شود و زور خودمان را به كرسی بنشانیم. به شیوه خوارج، مدام از كلمات حق گفتند و اراده باطل كردند و آخر كار، به جای سرزنش خویش به خاطر جرم های بزرگ، نظام را متهم نمودند.

آسیب شناسی تندروان از این فرقه و كاری كه كردند، در كلام امیرمومنان خطاب به خوارج آمده است «شما شرترین و بدترین مردمید. و شما كسانی هستید كه شیطان به وسیله آنها تیرهایش را به هدف می زند». امام سپس با اشاره به افراط و تفریط ها در دوستی و دشمنی با آن حضرت كه هر دو باعث دوری از حق می شود فرمودند: «بهترین مردم، طیف معتدل آنهاست، پس آنها را همراهی كنید. همواره با متن جمعیت باشید كه دست خدا با جماعت است. و بپرهیزید از تفرقه و پراكندگی. پس كسی كه از مردم كناره گرفت، برای شیطان است، چنان كه گوسفند جدا از گله، طعمه و نصیب گرگ می شود.» (خطبه 127 نهج البلاغه). امام پس از آن دستور سركوب خوارج را به خاطر «شعار شورش» صادر كردند و فرمودند: «آگاه باشید! هر كس به این شعار ]خوارج[ فراخواند، او را بكشید.»

مشفقانه باید به برخی سران حلقه مورد بحث گفت كه رفتار و گفتارتان، اسباب جدایی شما را از قافله انقلاب فراهم كرده و طعمه شیطان بزرگ ساخته است. شما البته- بخواهید یا نخواهید- «مگسك» شیطان بزرگ شده اید و او با شما، «گرا»ی هدف قرار دادن وحدت و امنیت ملی را پیدا می كند. كافی است در كلام سیاستمداران مستكبر دنیا بنگرید كه چگونه از عملكرد شما، جسور شدند و روحیه مایوس و از دست رفته را باز یافتند و از مجرای شما، طمع كردند یك ملت انقلابی را هدف قرار دهند. نصیحت مقتدای انقلاب و دلسوزان را بشنوید و به جان بخرید و نگذارید فریب و غرورتان مانع از شنیدن شود. «بین شما و موعظه و اندرز، حجابی از غرور و فریب است» (كلمات قصار نهج البلاغه، كلمه282)

2- امیرمؤمنان فرمود «ردّوا الحجر من حیث جاء فان الشرّ لا یدفعه الا الشرّ. سنگ را به همان جا كه انداخته شده برگردانید كه شر را جز شر دفع نمی كند.» جرم و خیانت بزرگی كه در حق تمامیت یك ملت- و نه هواداران این نامزد یا آن نامزد و این طیف یا آن طیف- واقع شد، لوث شدنی و مداهنه پذیر نیست. رخنه ای كه شغالان اجنبی را به باغ و بوستان دستاوردهای حاصل از دسترنج یك ملت می كشاند، باید بست. چنین رخنه ای حد وسط و مسالمت و مذاكره ندارد تا فردا روز، مجرای شبیخونی تازه باشد و زخم خنجری تازه را از جانب دشمنان كشور بر پیكر منافع و امنیت ملی بنشاند. این نردبان را باید انداخت و این طناب را باید برید. قبل از همه آمریكا و انگلیس باید به وقت خود و در جای خویش سنگی را كه به دشمنی انداختند پذیرا باشند. آنها باور نكردند حقیقت این تمثیل را كه اگر خانه ات از شیشه است، پس سنگ نینداز! آقای اوباما در كمتر از یك سال ثابت كرد به لحاظ بهره هوشی، بهتر از آقای بوش نیست كه به درستی و پس از چند سال ریاست جمهوری آمریكا، در دنیا درباره اش گفته شد «امیدواریم او احمق تر از آن چیزی كه قیافه اش نشان می دهد، نباشد» و بود! برخی تحلیل ها در محافل آمریكایی، نگرانی از تلافی ایران را بروز می دهد.

اما درباره عقبه داخلی آنها باید گفت هیچ نظام سیاسی و هیچ حاكمیتی در دنیا- كاپیتالیستی باشد یا كمونیستی، دموكراتیك باشد یا توتالیتر و دیكتاتوری، آسیایی باشد یا آمریكایی و اروپایی- معارض شورشی و محارب را تحمل نمی كند. این را می توانید از منتقدان دانشگاهی و محقق در اروپا بپرسید كه صرفاً به خاطر پرسش از هولوكاست (مسئله اسرائیل) مشت و لگد خوردند، به زندان افتادند، بایكوت مطلق شدند و اگر عضو پارلمان بودند، حذف شدند و بیرون انداخته شدند. و باز می توان از سازمان سیا و دستگاه ناتوی فرهنگی سؤال كرد كه به تعبیر خانم فرانسس ساندرس پژوهشگر انگلیسی 000/300 مخالف- و نه آشوبگر- را به انواع مختلف ترور كردند و از سر راه برداشتند.

جمهوری اسلامی البته به بركت اسلام و اقتدار برآمده از آن، نه از مدل چینی و روسی پیروی می كند و نه از مدل كثیف تر آمریكایی- انگلیسی برای خشكاندن ریشه مخالفت با اصل نظام سیاسی و عملكردهای آن. این نظام، اپوزیسیون مخالف خود را تحمل كند و حقوقی را برای آن محترم می شمارد اما تا آنجا كه از این تحمل سوءاستفاده و از حد حق، تعدی نشود. در چنین وضعی، نظام جمهوری اسلامی- هیچ ابایی از نشان دادن قدرت به گروهك هایی كه به جنگ قانون اساسی، امنیت ملی، و جمهوریت و دموكراسی و رأی مردم می آیند، ندارد. در نظام اسلامی و در هیچ نظام سیاسی دیگری، حقوق بشر، به معنای حق شرارت و نقض حقوق یك ملت یا اكثریت آن نیست.چ
3- نشانه توبه، پشیمانی و عدم ارتكاب دوباره جرم است. نمایش فضاحت باری كه برخی رجال سیاسی در راهپیمایی باشكوه روز قدس و روز ملی مبارزه با استكبار جهانی ترتیب دادند، مصداق فرمایش معصوم(ع) است كه «هركس خود را خوار و سبك شمرد، از شر او ایمن مباش.» آنها آبروی خویش را با بدفهمی تمام، خرج بی آبروترین معاندان جمهوری اسلامی كردند. آیا خط زدن جمهوری اسلامی و سردادن شعار جمهوری ایرانی یا خط زدن مرگ بر آمریكا و اسرائیل و فحاشی علیه ستون خیمه انقلاب، نشانه ندامت بود؟ آیا جز این است كه شعار «جمهوری ایرانی» از سوی جمعیتی حداكثر چند هزار نفره، جنگی آمریكایی با جمهوری اسلامی- جمهوریتی با پشتوانه 40میلیون رأی دهنده- بود؟ آیا جز این است كه جمهوری اسلامی، ایرانی ترین جمهوری است و دیكتاتورهای دنیا و دنباله های آن با فن مغالطه به جنگ جمهوریت (ملت) و باورهای حیات بخش آن (اسلامیت) آمده اند؟ با این وجود تا «اتمام حجت» به «فصل الخطاب» و حكم ضروری نهایی نینجامیده راه بازگشت گشوده است، اگر مروت و حریتی در میان باشد. اما پیداست از حریت و مروت تا نفاق ورزی و تكاپو برای ساختن «مسجد ضرار» فرسنگ ها فاصله است. حریت و ادب، از حربن یزید ریاحی، اولین شهید كربلا می سازد كه تا قیامت مایه غبطه مجاهدان شود و نفاق، از آجر آجر خیانت و تزویر، مسجدی می سازد كه در كلام الهی تبدیل به نماد محاربه می شود و باید ویران گردد و سوزانده شود.

«و كسانی مسجدی ساختند برای زیان رساندن و كفر (پوشاندن حق) و تفرقه افكنی میان مؤمنان و كانون و كمین گاهی برای هر كس كه با خدا و رسولش از قبل محاربه كند. سوگند یاد می كنند كه نیكی و خوبی در نظر دارند و خداوند شهادت می دهد كه دروغ می گویند» (آیه 107 سوره توبه).

می گویند به قانون اساسی برمی گردیم. قانون حكم كند؟! بسم الله، چه چیز از این بهتر! اما بدون استثنا و تبصره و حیله یوم السبتی! «به بعضی ایمان می آوریم و به بعضی دیگر ]از آیات الهی[ كافر می شویم» منطق منافقین است. راه فلاح گفتن لااله الاالله است و نه «لااله» گفتن تنها. قانون «حق» دارد و «حد»، و بر متعدی از این حدود، حد جاری می شود تا قانون بماند نه اینكه سنگ روی سنگ بند نشود. قانون اساسی، اصل 5، 6، 9 داردكه بر ولایت امر و رهبری، اداره امور كشور از طریق رأی مردم و حفظ توأمان استقلال و آزادی كشور دلالت می كند. قانون اساسی در فصل سوم ذیل عنوان حقوق ملت (اصولی مانند اصل 24، 3 و 27) تمام حقوق معطوف به آزادی در زمینه احزاب، مطبوعات و تجمعات را برمی شمارد و در عین حال «اخلال در مبانی اسلام یا حقوق عمومی» و «نقض استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی» را به عنوان خط قرمز تعیین می كند. همین قانون گرانبها مجددا در اصول مختلف (نظیر اصل57) بر جایگاه بی بدیل ولایت و رهبری تأكید می كند.

قانون اساسی در اصول 98، 99 و 118 منزلت خطیر شورای نگهبان را در تفسیر قانون اساسی و نظارت بر انتخابات گوناگون تبیین می كند و... سرانجام اینكه در همان فصل سوم و ذیل عنوان حقوق ملت، تصریح می كند «هیچ كس نمی تواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد»(اصل 40). اگر قانون اساسی قرار است «كلمه سواء» باشد و داوری كند یا «بدون تنازل» اجرا شود، حضرات باید توضیح دهند كه پیش از این به كدام اصل اساسی تمكین كرده اند؟ رأی مردم؟ نظارت شورای نگهبان؟

رهنمودهای ولی امر؟ عدم اخلال در حقوق عمومی و استقلال كشور و نقض اساس جمهوری اسلامی؟ اما پس از این! آیا حداقل، لفظا تعهد می دهند بعد از این، نقض قانون نكنند؟!
آنها كه كلام علی بن ابیطالب را نشنیدند و طعمه شیطان شدند، ناچار پس از هزیمت، این سخنان را از مقتدا شنیدند كه «بؤسا لكم، لقد ضرّكم من غرّكم» بدا به حال شما، به یقین به شما آسیب رساند آن كه شما را فریفت». امام در پاسخ این پرسش كه چه كسی آنها را فریفت، فرمود: «شیطان گمراه كننده و نفس فرمان دهنده به بدی. آنها را به آرزو فریفت و راه نافرمانی را هموار و گشاده نمود. به یاری، وعده شان داد و با سر در آتش انداخت» (كلمات قصار نهج البلاغه، كلمه 323).

می شود حریت و مروت پیشه كرد و می شود نهروانی شد. به تعبیر معصوم(ع) «مروت آن است كه خداوند تو را آنجا كه نهی كرده نبیند و از آنجا كه امر فرموده، غایب نیابد».

رئیس جمهور با بیان اینكه دولت مصمم به اجرای لایحه هدفمند كردن یارانه ها است، وجود ساز و كارهای اجرایی مناسب برای انجام آن را ضروری دانست و گفت: این لایحه به تشكیلات و ساختار مجزا و مستقلی نیاز دارد.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دفتر امور رسانه‌های ریاست جمهوری، محمود احمدی نژاد رئیس جمهور كشورمان صبح امروز دوشنبه در دیدار اعضای كمیسیون ویژه طرح تحول اقتصادی مجلس شورای اسلامی با قدردانی از زحمات و تلاش اعضای كمیسیون ویژه در بررسی لایحه با اشاره به اهمیت و بزرگی لایحه هدفمند كردن یارانه‌ها گفت: دولت لایحه را بر اساس نیازها و ساختارهای كشور و در راستای بهبود وضعیت اقتصادی آحاد مردم طراحی كرده است و بی شك اجرای این كار بزرگ نیازمند ساز و كارها و لوازم مناسبی است كه بدون آن كار مشكل و نشدنی خواهد بود .

وی افزود: اجرای لایحه به تشكیلات و ساختار مجزا و مستقلی نیاز دارد و دولت به عنوان كسی كه می‌خواهد این بار سنگین را به دوش بگیرد باید از این ساز و كارها برخوردار باشد .

رئیس جمهور همچنین با اشاره به مباحثی درباره وصل كردن لایحه هدفمند كردن یارانه‌ها به بودجه سالانه كشور، تصریح كرد: انجام چنین كاری موجب ایجاد تزلزل در تصمیم گیری ها و به زیان مردم و تولید كنندگان است.

احمدی نژاد روش اداره بخش اقتصادی كشور و چگونگی توزیع یارانه ها را ناعادلانه دانست و گفت: همگان نسبت به غیر عادلانه بودن روش فعلی توزیع یارانه ها متفق القول هستند و اصلاح آن را ضروری می دانند،از آنجایی كه نظام جمهوری اسلامی به دنبال برپایی عدالت است از این رو هدفمند كردن یارانه ها می تواند گامی در مسیر اجرای عدالت باشد.

وی ادامه داد: اجرای لایحه هدفمند كردن یارانه ها نیازمند شكل گیری عزمی واقعی و ملموس بین همه مسئولین كشور است.

رئیس جمهور در ادامه اظهار داشت: دولت قصد داشت این كار بزرگ را در سال گذشته با استناد به قوانین موجود كشور اجرا كند، اما بنا به خواسته دوستان لایحه ای را بر اساس نیازها و ساختارهای كشور و نیز توجه به بهبود وضع اقتصادی مردم تنظیم كرده و آن را به مجلس ارائه كرد از این رو انتظار دارد نمایندگان محترم به دغدغه ها و نگرانی های دولت عنایت ویژه ای داشته باشند.

احمدی نژاد همچنین از اعضای كمیسیون ویژه مجلس خواست با همفكری دولت ، ساز و كارهای مناسبی را برای اجرای صحیح این لایحه پیدا كنند.

در این جلسه مقرر شد، سه نفر از سوی دولت و سه نفر از مجلس شورای اسلامی راهكارهای تدوین ساز و كارهای اجرایی لایحه هدفمند كردن یارانه ها را مورد بحث و تصمیم گیری قرار دهند.

در این جلسه كه حجت الاسلام ابوترابی نایب رئیس مجلس شورای اسلامی نیز حضور داشت آقایان مصباحی مقدم، فرهنگی، عبدالهی، حسینیان، باهنر، آقایی، توكلی و اكبری در سخنانی ضمن تاكید بر ضرورت اجرای لایحه هدفمند كردن یارانه ها پیشنهادات و دغدغه های خود را مطرح كردند.
 

نظرهم بدید.

روز خریدن حلقه ازدواجشان فرا رسید، حلقه را برداشت نگاه عمیقی كرد؛ خوشش آمد، یادش افتاد به خودش قول داده است كه از همان ابتدا همه چیز را ساده‌تر بگیرد، سپس با آرامش قلبی بیشتری، حلقه كم هزینه‌تری را انتخاب كرد و لبخند شادی بر لبهایشان نشست.

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبری فارس «توانا»، برخی مسائل نظیر تجملات، تشریفات و آداب و رسومی كه با عقلانیت و منطق سازگاری ندارد، ازدواج آسان و اسلامی را كند كرده است؛ اگر چه برخی آداب و رسوم منطقی است اما در این بین مواردی نیز وجود دارد كه غیرمنطقی بوده و مانعی بر سر راه ازدواج آسان است؛ برای نمونه برخی افراد مقید هستند كه زندگی خود را با مراسم‌ تجملاتی آغاز كنند كه این امر سبب می‌شود تا در دوران نخست زندگی متحمل هزینه‌های بسیاری شده و از همان روزها دچار فشارهای روحی شوند.
كارشناسان معتقدند، توجه به مسائل دینی، آسان گرفتن ازدواج و همتراز بودن زوج‌ها از عوامل مهم در ازدواج آسان است زیرا عدم سنخیت زوج‌ها سبب می‌شود تا به تابلوی ناموفقی از ازدواج مبدل شوند.
با ازدواج راه‌های ساماندهی زندگی، رفع مشكلات و مدیریت بر منابع مالی زندگی فراهم می‌شود كه از این رو باید به این سنت حسنه بیش از پیش توجه شود.

* بسترهای ازدواج آسان را فراهم كنیم

یك نماینده مجلس می‌گوید: اگر بخواهیم ازدواج آسان شكل بگیرد باید بسترهای آن فراهم شود و ببینیم قبل از ازدواج چه چیزهایی برای جوانان لازم است.
محمدحسین نژادفلاح اظهار می‌كند: اشتغال یكی از نیازهای اساسی قبل از ازدواج است كه اگر زوجین یا یكی از آنها یا ترجیحاً مرد نتواند شغل داشته باشد نه خودش می‌تواند مصمم به ازدواج باشد و نه خانواده‌اش می‌توانند فرد را به ازدواج ترغیب كنند.
وی می‌افزاید: در چنین شرایطی اگر پسر خواستگاری هم كند پاسخ مثبت نمی‌گیرد و تا زمانی كه ما نتوانیم شغلی برای جوانان فراهم كنیم، امكان ازدواج برای آنها وجود ندارد و اصلاً صلاح هم نیست.
این نماینده مجلس اضافه می كند: متأسفانه بسیاری از ازدواج‌ها به اصرار اطرافیان، رفقا، دوستان و آشنایان و نگاه‌های سطحی جوانان اتفاق می‌افتد اما به جهت آنكه شغلی نیست و نمی‌توانند پیدا كنند طبیعتاً با مشكلات بسیاری مواجه می‌شوند.

*مسكن معضل عمده جوانان

نژادفلاح بیان می‌كند: اگر می‌خواهیم ازدواج‌های آسان شكل بگیرد و سن ازدواج در كشور كاهش یابد، نخستین كاری كه باید انجام دهیم آن است كه زمینه اشتغال جوانان را فراهم كنیم و آنان را به امنیت شغلی مناسبی برسانیم كه تضمین‌دهنده و سبب بقاء ازدواج است.
این نماینده مجلس عنوان می‌كند: موضوع بعدی پایین‌آوردن خواسته‌های ازدواج است و اصل مهم دیگر مسئله سكونت زوجین است كه متأسفانه شاهد هزینه بالا اجاره در شهرها و به خصوص كلان‌شهرها هستیم و در حال حاضر در روستاها نیز مشكل مسكن به عنوان یك معضل مهم تلقی می‌شود.
وی تصریح می‌كند: در گذشته ساخت و ساز در روستاها از لحاظ قیمت ارزان ساخت و جواز گرفتن به راحتی انجام می‌شد و جوانان در این زمینه دغدغه خاصی نداشتند اما امروز همین مسئله به عنوان یكی از مشكلات جدی جوانان تلقی می‌شود.

*چشم و هم چشمی‌ها كار مردم را سخت كرده است

این نماینده مجلس اظهار می‌كند: مسئولان اگر به دنبال ازدواج‌های ساده و آسان هستند، باید بحث مسكن را برای جوانان به شكل مناسبی فراهم كرده یا حداقل اجاره‌ها را كم كنند كه زوج جوان با آن حقوقی كه می‌گیرند بتوانند هم زندگی‌شان را بگذرانند و هم اجاره دهند.
نژادفلاح می‌افزاید: چشم و هم چشمی‌ها نیز یكی دیگر از مواردی است كه سبب شده شرایط ازدواج سخت‌تر شود و مراسم تشریفاتی مانند شیرینی خوران، عقدكنان، شب عروسی و روز عروسی برای جوانان بسیار پرهزینه تمام شود و كار را برای مردم سخت كرده است.
وی ادامه می‌دهد: متأسفانه میزان هزینه‌ای كه برای یك ازدواج قرار است شكل بگیرد بسیار بالاست و روز به روز هم بیشتر می‌شود.

* مهریه های بالا منجر به طلاق می‌شود

نژادفلاح با اشاره به مسئله جهیزیه می‌گوید: در حال حاضر تهیه جهیزیه برای خانواده‌های متوسط به بالا هم بسیار سخت شده است و آنقدر هزینه جهیزیه بالاست كه یك خانواده متوسط هم به سختی می‌تواند آن را تهیه كند و خدا به داد خانواده‌هایی كه پایین خط فقر هستند، برسد.
این نماینده مجلس عنوان كرد: مسئله دیگر مهریه‌های بالاست كه مردم برای فرار از طلاق، مهریه‌ها را سنگین می‌گیرند و برخی به سبب آنكه آمار طلاق را بالا می‌بینند و برای آنكه این زندگی‌ها به طلاق ختم نشود با سنگین گرفتن مهریه فكر می‌كنند، می‌توانند جلو طلاق را بگیرند كه این طور نیست.
وی ادامه می‌دهد: متأسفانه به جهت مشكلات بسیاری كه پس از ازدواج برای جوانان وجود دارد همین مهریه‌های سنگین هم سبب جلوگیری از جدایی نمی‌شود و جوانان مجبورند تن به پرداخت مهریه‌های سنگین دهند كه در نهایت منجر به طلاق می‌شود.

* آمار طلاق نگران كننده است

یك نماینده مجلس عنوان می‌كند: در واقع یكی از مشكلات اصلی جامعه امروز بحث‌های فرهنگی است و اینكه ازدواج‌ها بسیار سطحی انجام می‌شود و دختر و پسر با هر نوع ارتباط، فارغ از اینكه وجوه اشتراك فرهنگی و خانوادگی را لحاظ كنند در همان عالم دوستی و رفاقت ازدواج می‌كنند و فكر می‌كنند تنها همین مسئله كافی است.
وی می‌افزاید: درحالی كه این دوستی‌ها آنقدر عمیق نیست كه وقتی یك زوج جوان به مشكلات فرهنگی، مذهبی، اقتصادی، اشتغال و مانند آن برمی‌خورند، صبر كنند.
نژادفلاح ادامه می دهد: متأسفانه می‌بینیم كه آمار طلاق به طور جدی نگران‌كننده است و واقعاً معلوم نیست چه كسی می‌خواهد برای این موضوع و بالارفتن سن ازدواج پاسخگو باشد.
وی بیان می كند: ازدواج دانشجویی سازگاری با جامعه فرهنگی ما ندارد كه اگر واقع‌بینانه هم نگاه كنیم افراد نمی‌پذیرند كه اعضایی از خانواده تن به ازدواج‌های دانشجویی بدهد كه سرانجام آن معلوم نیست.
این نماینده مجلس اظهار كرد: جدا از مسائل مذهبی اصلا عرف جامعه ایرانی هنوز ازدواج‌های دانشجویی را نپذیرفته است و به عنوان یكی از مشكلات وجود دارد اگرچه ممكن است به عنوان یك راهكار باشد اما راهكار پرهزینه‌ای است و باید افراد صاحب نظر از مجلس، دولت و مراجع تقلید در این زمینه راهكار ارائه بدهند.

* ازدواج ساده پایین‌ترین میزان استرس را به همراه دارد

یك روان‌شناس می‌گوید: دختر و پسری كه می‌خواهند ازدواج كنند ابتدا باید خصوصیات شخصیتی، نیازها، موقعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و تحصیلی خود را بشناسند و متناسب با آن هدف‌گذاری كنند و براساس آن شخص موردنظر خود را پیدا كنند.
سید جواد آرامی اظهار می‌كند: هنگامی كه جوان از موقعیتش آگاهی داشته باشد، متناسب با معیارهایش همسر خود را انتخاب می‌كند و در این شرایط كه انتخاب همراه با آگاهی، بینش، هدف‌گذاری و منطق است هر دو طرف در یك سطح هستند.
وی تصریح می كند: ازدواج ساده بحث كلی است كه نمی‌توانیم بگوییم برای همگان وجود دارد اما می‌توان درباره آن بگوییم كه ازدواجی است كه با پایین‌ترین میزان استرس به خصوص برای زوجین و خانواده‌هایشان اتفاق می‌افتد.
این روان‌شناس ادامه می‌دهد: اگر دونفری كه همدیگر را انتخاب می‌كنند از لحاظ اعتماد به نفس و عزت نفس وضعیت مناسبی داشته باشند و بتوانند از آن انتخاب دفاع كنند، دیگران دیگر نمی‌توانند اعمال نفوذ كنند.

*استقلال فكری داشته باشید

آرامی عنوان می‌كند: گاهی ازدواج به عنوان ویترینی به حساب می‌آید كه تمام اعضای خانواده می‌خواهند شخص را ارزیابی كنند كه اگر فرد از اعتماد به نفس كامل برخوردار نباشد و ارزش خود را مبنی بر این بداند كه دیگران باید ارزیابی‌شان همیشه از فرد، عالی باشد و قضاوت خوبی درباره اش داشته باشند، به طور قطع اگر ازدواج هم بخواهد بكند به سخت‌ترین شكل ممكن خواهد بود.
وی اضافه می‌كند: موضوع دیگر استقلال دو طرف است كه در عین استقلال مالی، استقلال فكری هم نیاز است و معتقدیم خانواده نقش موثری دارد در بحث ازدواج و هماهنگی و همراهی جوانان دارد كه بهتر است توافق خانواده در مسئله ازدواج لحاظ شود.
این روان‌شناس اظهار می‌كند: پس از ارزیابی های مشاوره، نخستین اشخاصی كه مسئول زندگی شان هستند، خود زوجین‌اند كه باید استقلال خود را حفظ كنند زیرا این بزرگترین تصمیم زندگی‌شان است.

* در ازدواج های سن كم، تسلط دیگران بر فرد بسیار است

این روان‌شناس بیان می‌كند: معمولاً ساده برگزاركردن ازدواج در كسانی دیده می‌شود كه پختگی لازم را داشته و حداقل از لحاظ سنی، فكری و هوش هیجانی به درجه خوبی رسیده باشند.
آرامی می‌افزاید: اكثر اوقات كسانی كه تحصیلاتشان بالاتر است تفكرشان درباره ازدواج نیز بالاتر است و نیز هرچه سن ازدواج پایین‌تر باشد، بلوغ فكری و اجتماعی افراد پایین‌تر است.
وی اضافه می‌كند: در ازدواج‌های سن كم به نوعی تسلط دیگران بر فرد بیشتر است و اعتماد به نفس و پختگی در فرد كمتر دیده می‌شود به همین سبب می‌خواهد برای مطرح شدن به تجمل گرایی و زرق و برق رو آورد.

*جلسات مشاوره قبل از ازدواج رایگان و اجباری باشد

آرامی می‌گوید: در حال حاضر نیاز جامعه ما آن است كه هر فردی قبل از ازدواج جلسات مشاوره را به صورت رایگان و اجباری آموزش ببیند.
وی عنوان می‌كند: متأسفانه برخلاف توجه به خصوصیات شخصیتی افراد مانند ویژگی‌های ژنتیك به شخصیت فرد پرداخته نمی‌شود كه اگر نگاه عالمانه‌ای داشته باشیم می‌فهمیم كه مشكلات اخلاقی پس از ازدواج بروز پیدا می‌كند.
این روان‌شناس اظهار می‌كند: تحقیقات نشان داده است خانواده‌هایی كه زندگی‌شان بیش از سه سال ادامه پیدا كرده، دوام می‌یابد اما آنانی كه اختلاف پیدا می‌كنند و به طلاق منجر می‌شود به سبب آنكه شناخت كافی را از یكدیگر قبل از ازدواج نداشته‌‌اند در كمتر از سه سال كارشان به دادگاه می‌كشد.
آرامی ادامه می‌دهد: در زمینه ازدواج‌های آسان كار فرهنگی نكرده‌ایم و باید جامعه را در این خصوص آماده كرد و از تجمل گرایی و مصرف‌گرایی پرهیز كنیم.

*ازدواج های دانشجویی كلیشه‌ای شده است

این روان‌شناس ادامه می‌دهد: چند سالی است كه در حال كار كردن روی ازدواج‌های دانشجویی هستند كه مناسب هم است اما بسیار كلیشه‌ای شده و خلاقیتی در آن نیست.
آرامی تصریح می كند: معمولا آقایان به خاطر هزینه‌های پایین آن مشتاق این مراسم هستند كه می‌خواهند هزینه‌ها را كنترل كنند و اگر این مراسم را برگزار نكنند مجبورند رسومات را اجرا كنند.
وی عنوان می‌كند: متأسفانه ما الگوی انتخابی چندانی نداریم و در این زمینه كار نكرده‌ایم كه شاید نیاز به یك پژوهش داشته باشد تا شیوه‌های مختلف ازدواج را در فرهنگ‌های مختلف بررسی كنیم.
این روان‌شناس درباره رسم و رسومات مراسم ازدواج بیان می‌كند: در جامعه ما رسومات بسیاری است كه متناسب با خرده فرهنگ‌ها ممكن است زیادتر هم شود و كسی كه به عنوان یك شهروند شهری هست به این مسائل نیز وابسته شده كه هر كدام مراحل گوناگونی دارد و هرچه این مراسم‌ها كمتر شود هزینه‌ها نیز پایین می‌آید.
گزارش ازعلی احمدی

نظرهم بدید.