تبیان، دستیار زندگی

پاسخ : اين تعبير در مورد حضرت امام رضا ( ع ) به كار مي رود .در روايتي آمده است : روزي يك نفر شكارچي نوزاد آهويي را شكار كرد .مادرش نزد آن حضرت آمده و استمداد جست. امام ( ع ) از شكارچي درخواست كردند كه فرزند او را رها كند و او چنين كرد.;

پاسخ : - مقام رضا بالاتر است و در قرآن مجيد نيز درباره آن آياتي نازل شده است ،از جمله آيه 30 سوره ( ( فجر ) ) : ( ( ارجعي الي ربك راضيه مرضيه ) ) و نيز آيه 9 سوره ( ( بينه ) ) : ( ( رضي الله عنهم ورضوا عنه .... ) ) . ;

پاسخ : ذكر واقعي ذكرقلبي است ؛ يعني ، اين كه انسان از درون به ياد خدا باشد و اين بدون خارج كردن حب دنيا از دل - كه بزرگترين آفت ذكر است - و جانشين كردن عشق الهي در آن ، حاصل نمي شود .;

پاسخ : نظرات در اين زمينه بسيار متناقض و بعضا" غيرعلمي مي باشد .مكان دقيق زندگي آن حضرت بنا به خواست خداوند مشخص نمي باشد؛ چنان كه اين عدم مشخص بودن در جملات دعاي ندبه خطاب به آن حضرت واضح است : ( ( ام ذي طوي ، ابرضوي ، او غيرها...؛ آيا در ذي طوي هستي يا در رضوي يا درغير آن ... نمي دانم ) ). ;

پاسخ : مسلما" ترجمه قرآن هرگز نمي تواند جايگزين متن آن شود .براي فهم بهترقرآن ، بهترين راه آشنايي با زبان قرآن است . كساني كه با زبان قرآن آشنانيستند، بايد از ترجمه هاي روان مانند ترجمه آيت الله مكارم شيرازي ، الهي قمشه اي ، استاد فولادوند و ..... استفاده كنند.;

پاسخ : در متون حديثي وروايي ما آنچه در اين رابطه مذكور است ، دو روايت هست : 1- در روايت اول امام صادق ( ع ) متعه را بر دو نفر از اصحاب خود تا زماني كه در مدينه هستند، حرام مي فرمايند ( عمار ساباطي و سليمان بن خالد ) و دليل آن راچنين بيان مي كنند كه شما با من رفت و آمد فراواني داريد و خوف آن مي رود كه اگر متعه كنيد، حكومت وقت شما را دستگير كند و عليه شيعه تبليغ نمايد، ( وسايل الشيعه ، كتاب نكاح، ابواب متعه ، باب 5، ح 5 ) . 2- درروايت دوم امام صادق ( ع ) متعه را در مدينه و مكه منع مي فرمايند كه ممكن است به خاطر نفوذ و قدرت فراوان حكومت وقت در آن زمان باشد، ( مستدرك الوسايل ، كتاب نكاح، ابواب متعه ، باب 5، ح 6 ) . البته سند ودلالت هر دو روايت نياز به بررسي دارد.;

پاسخ : تعبير ( ( علمي كه باعث اختلاف شد ) ) صحيح نيست . آنچه در آيه آمده است اين نيست كه ( ( علم ) ) موجب اختلاف شد، بلكه معني آيه آن است كه اهل كتاب در عين آن كه ( ( علم ) ) به آنان داده شد اختلاف كردند .مقصود از علم ( ( تورات و انجيل ) ) و بينات ديگري است كه توسط پيامبران به آنها داده شده بود ولي آنان علي رغم در اختيار داشتن آن به اختلاف پرداختند .;

پاسخ : در معناي اين آيه مفسران نظراتي داده اند كه مناسب ترين آنها دو نظر است : الف ) مقصود از ( ( الذين كفروا ) ) يهود مي باشند كه با كفرورزي به آن حضرت درصدد قتل آن حضرت برآمدند .خداوند از آينده چنين خبر داده كه ما تاقيامت پيروان تو را ( مسيحيان ) بر يهود غلبه و سلطه خواهيم داد .اين وعده اي است كه تمامي قرون شاهد صدق آن بوده و همواره يهود از جهات مختلف زير نظر و سلطه مسيحيان بوده اند .گاه به كشتار آنها پرداخته و گاه نيزبا پشتيباني از آنها دولتي براي آنان تشكيل داده اند ( مانند اسراييل ) ولي درهر صورت همواره مسيحيان بر آنها تفوق و برتري داشته اند .ب ) تابعان حضرت عيسي ( ع ) دو گروه هستند : مسيحيان و مسلمانان . چون از ديدگاه قرآن ايمان به همه انبيا لازم است و پيروان واقعي آن حضرت مسلمانان هستند، در هر صورت مجموع مسلمانان و مسيحيان داراي تفوق بر كفارهستند .هم از نظر جمعيت و هم از نظر قدرت اقتصادي و نظامي و ...;

پاسخ : اولاً؛فرقه هاي مختلف يهود با يكديگر اختلافات عميقي دارند .براي نمونه هم اكنون در بين صهيونيست ها و ديگر يهوديان نيز تنش هاي عظيمي وجوددارد .ثانيا"؛ القاي عداوت و كينه در بين يهود صرفا" به معناي خصومت دربين خودشان نيست ( گرچه آن نيز در تاريخ يهود به وفور مشاهده مي شود ). بلكه وجود دشمني و كينه در بين آنان نسبت به ديگران را نيز شامل مي شود.اين حقيقت نيز در اخلاق يهوديان بر كسي پوشيده نيست . آنها مشهور به كينه توزي هستند و عملكرد آنان در همين قرن گذشته شاهد صادقي بر اين مدعا است . در مورد قدرت يهود؛ چنان كه گفته شد يهود اگر سر و صدايي داشته باشند تنها با تكيه بر قدرت ديگران است ( ( الا بحبل من الله و حبل من الناس ) ) . كشور اشغالي آنان نيز از روز تشكيل تاكنون روي آرامش نديده است و نخواهد ديد .تنها پشتيباني قدرت هاي جهاني است كه آنان را نگاه داشته است واگر روزي در اين جهت خللي پديد آيد ( كه پديد خواهد آمد ) موجوديت آنها در خطري جدي قرار خواهد گرفت . در اختيار داشتن چندشركت مهم و قدرت اقتصادي آنان نيز گرچه قابل توجه است ولي هرگز قابل رقابت با قدرت پيروان ديگر اديان نيست و همواره در خطر اضمحلال است. ;

پاسخ : پاسخ به اين سوال مستلزم بحث هاي طولاني كلامي وحتي فلسفي است كه به طور اجمال بيان مي كنيم . مفسران در تفسيراين آيات اتفاق نظر ندارند .برخي آيه ( ( ان الدين عندالله الاسلام ) ) و آيه ( ( و من يبتغ غيرالاسلام دينا ) ) ، ( آل عمران ، آيه 85 ) را ناسخ آيه 48 مايده و يا 62بقره مي دانند .برخي ديگر اسلام را در اينجا نه به معناي اسلام محمدي [ دين مبين اسلام ] بلكه اسلام ابراهيمي مي گيرند؛ يعني ، توحيد و تسليم دربرابر خداوند .البته در اين كه اسلام ناسخ اديان پيشين است ، جاي بحث وترديدي نيست . برخي نيز از غلبه نهايي اسلام سخن مي گويند و برخي ديگرتحقق اين وعده را به هنگام قيام مهدي موعود ( عج ) و نزول حضرت عيسي ( ع ) نسبت مي دهند .به هر حال امروزه در همسخني بين اديان وخصوصا" بين اسلام و مسيحيت ، مي توانيم اين آيات ( 48 مايده ، 62 بقره ) وآيات مربوط به مباهله ( آل عمران ، 64 ) را سرلوحه كار و برنامه عمل قراردهيم و در واقع آنها را به حداقل دعوت نماييم ( دعوت به مشتركات ) و حال اين كه اين دعوت به حداقل [ براي ما ] دعوت به حداكثر [ براي آنها ] خواهدبود، ( دقت كنيد ) . حال اگر پلوراليزم را به معناي اين كه همه اديان قدرمشتركي دارند و مي توانند يكديگر را در كنار هم تحمل نمايند در نظربگيريم . اين معنا صحيح است و قرآن كريم نيز مويد آن است ( ( قل تعالوا الي كلمه سوا بيننا و بينكم ... و حكم جزيه ) ) . اما اگر به معنايي كه امروزه برخي اراده مي نمايند و آن اين كه حق مطلقي وجود ندارد و هر كدام از اديان تنهاقسمتي از حق را در اختيار دارند توجه كنيم . يقينا" اين معنا با آيات الهي وفلسفه تجديد نبوت ها و تكامل اديان سازگار نمي باشد .موفق باشيد ;