تبیان، دستیار زندگی

پاسخ : فـاضـل هندى هبه اللّه بن خليل الرحمن در كتاب بى نظير خويش اظهار الحق مواضع بسيار از اغـلاط و تحريفات و اختلافات از قول بزرگان علماى پروتستان و ساير قدماى مسيحى نقل كرده اسـت كـه آنـها خود اقرار دارند و ما چند موضع از آنها را اينجاذكر مى كنيم چون آوردن همه آنها مـنـاسـب ايـن مختصر نيست هر چند او هم خود انتخاب كرده است :تورات سه نسخه دارد : اول نـسـخه عبرانى كه نزد يهود و علماى پروتستان معتبراست :دوم نسخه سامرى كه نزد سامريين ( طائفه ديگر از بنى اسرائيل ) معتبر است . سوم نسخه يونانى كه علماى مسيحى غير پروتستان آنرا معتبر مى شمارند . نـسـخه سامريان فقط شامل پنج كتاب حضرت موسى عليه السلام و كتاب يوشع و داوران است , و كتب ديگر عهد عتيق را معتبر نمى شمارند . تحريف اول مدت زمان از خلقت آدم تا طوفان نوح در نسخه اول 1656 سال است . و در نسخه دويم1307 . و در نـسـخـه سـيـم 1262 باين ترتيب :عبرانى سامرى يونانى آدم عليه السلام 130 130 230شيث عـلـيـه الـسـلام 105 105 205انوش 90 90 170قينان 70 70 170مهلائيل 65 65 165بارد 163 62 262خنوخ 65 65 165متور سلح 187 67 187لامل 182 53 188نوح عليه السلام 600 600 600و اين سـالها كه در اين جدول ذكر شده است سال عمر آنكسان است كه در ستون اول آورديم هنگاميكه فرزند آوردند مگر نوح كه سال عمر او است هنگام طوفان . و نيز از طوفان نوح عليه السلام تا ولادت ابراهيم عليه السلام بر طبق اين جدول ميان نسخ اختلاف است :عبرانى سامرى يونانى سام 2 2 2ارفحشد 35 135 135قينان * * 130شالح 30 130 130عار 34 134 134فـالـع 30 130 130رعـو 32 132 132سـروغ 30 130 130نـاحـور 29 79 79تـارخ 70

پاسخ : شعرانى - ميرزا ابوالحسن 1 - آيه يحرفون الكلم عن مواضعه دلالت بر آن دارد كه معانى را تغيير مى دادندنه آنكه در لفظ تصرف كنند .

پاسخ : مـسيح عليه السلام بنص انجيل خاتم انبياء نبود و پس از وى آمدن پيغمبران ديگر جائزاست بچند دلـيـل :1 - بـنـص انجيل يوحنا كه گذشت در زمان حضرت يحيى آن پيغمبر موعود نيامده بود پس بايد بعد از اين بيايد . 2 - در كتاب اعمال حواريين باب يازدهم گويد : در آن ايام پيغمبران از اورشليم بانطاكيه رفتند و يـكـتن از آنها كه آغابوس نام داشت برخاست و بروح اشارت كرد كه قحطى عظيمى آماده است تا همه ساكنين زمين را فراگيرد . و ايـن قـحط در عهدكلوديوس واقع شد انتهى , و اين انبياء پس از مسيح عليه السلام بودند , و در بيست و يكم آيه 10 و 11 نيز گويد كه آغابوس پيغمبر بود . 3 - حضرت مسيح عليه السلام فرمود : از پيغمبران دروغگو پرهيز كنيد كه جامه هاى بره پوشيده و در باطن گرگ درنده اند ( انجيل متى باب 7 ) . و پس از آن پرسيدند از كجا پيغمبران صادق و كاذب را بشناسيم ؟ مسيح فرمود آنهارا از ميوه هاى آنها بشناسيد , آيا از درخت خار انگور و از خسك انجيرمى چينيد ؟ . و از اين آيات معلوم مى گردد كه آمدن پيغمبر پس از حضرت مسيح ممكن بود و آنحضرت فرمود از سـخن نيك و تعليم مفيد و آثار انبياء صدق و كذب آنها را تشخيص دهيد , وچون آثار پيغمبر ما محمد بن عبداللّه صلى اللّه عليه و آله و سلم نيكو بود بنص اين آيه پيغمبر صادق است . 4 - رساله اول يوحنا باب 4 گويد : اى قبائل هر روحى را باور نكنيد بلكه آنها را آزمايش كنيد كه آيـا از جـانـب خـداى تـعـالـى فـرسـتـاده شده اند براى آنكه پيغمبران دروغگو بسيارند و در عالم پديدآمده اند . يـوحـنـا نـگـفـت كـه مـدتى نبوت را تكذيب كنيد بلكه گفت آنها را آزمايش كنيد و اگرعيسى عليه السلام خاتم انبياء بود مانند پيغمبر ما صلى اللّه عليه و آله و سلم مى فرمود هر كس پس از اين دعوى نبوت كند تكذيب كنيد .

پاسخ : در آيات متعددى از قرآن مجيد اين تعبير به چشم مى خورد كه : قرآن مفاد كتب پيشين را تصديق مـى كند ; اما معنى تصديق قرآن نسبت به تورات و انجيل اين است كه صفات وويژگيهاى پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و قرآن با نشانه هايى كه در تورات و انجيل آمده مطابقت كامل دارد . بعلاوه آيات متعددى از قرآن حكايت از اين مى كند كه آنهاآيات تورات و انجيل را تحريف نمودند .

پاسخ : اولا چـيـزى به نام كتاب انجيل فعلى كه در دست مسيحيان است , خود آنها هم ادعاءندارند كه بر حضرت عيسى (ع ) نازل شده است و علاوه بر آن تجويز شرب خمر و ساختن آن را , بعنوان معجزه عيسى قلمداد مى كند - انجيل يوحنا باب 2

پاسخ : پـذيـرفـتـن امامت بدون نصب الهى نخستين پايه تفكيك دين از سياست را مى نهد و اولين نقطه انحراف از مسير صحيح اسلام راستين , مى باشد و خلاصه خاستگاه هزاران انحراف ديگرى است كه از زمان رحلت رسول اللّه (ص ) در ميان مسلمانان رخ داده و ادامه دارد .

پاسخ : عـلـل روانـى : يعنى انگيزه هايى كه ممكن است براى بى دينى و گرايش به الحاد در شخص وجود داشـتـه بـاشـد , هر چند خودش از تاثير آنها آگاه نباشد و مهمترين آنهاراحت طلبى ( در مقابل زحـمت تحقيق و پژوهش در دين ) و ميل به بى بند و بارى ( درمقابل قبول مسئوليتهايى كه دين به عهده انسان گذاشته , و جلوگيرى دين ازهواپرستى ) است .

پاسخ : عـلـل اجـتـماعى : يعنى اوضاع و احوال اجتماعى نامطلوبى كه در پاره اى از جوامع پديدمى آيد و متصديان امور دينى نقشى در پيدايش يا گسترش آنها دارند , در چنين شرايطى بسيارى از مردم كـه از نظر تفكر عقلانى ضعيف هستند و نمى توانند مسائل رابدرستى تجزيه و تحليل كنند و علل واقـعـى رويـدادهـا را تـشخيص دهند , اين نابسامانيها را به دليل دخالت دينداران در وقوع آنها , بـحساب مكتب و دين مى گذارند و چنين مى پندارند كه اعتقادات دينى , موجب پيدايش اينگونه اوضـاع واحوال نامطلوب شده است لذا از دين و مذهب بيزار مى شوند مثلا در عهد رنسانس اروپا رفتارهاى ناشايست كليسائيان در زمينه هاى مذهبى و حقوقى و سياسى , عامل مهمى براى بيزارى مردم از مسيحيت و بطور كلى از دين و ديندارى گرديد . پـس بـراى همه دست اندركاران امور دينى ضرورت دارد تا حساسيت موقعيت و اهميت مسئوليت خـودشـان را درك كنند و بدانند كه لغزشهاى آنان مى تواند موجب گمراهى وبدبختى جامعه اى بشود .

پاسخ : عـلـل فـكرى يعنى اوهام و شبهاتى كه به ذهن شخص مى آيد يا از ديگران مى شنود و دراثر ضعف نـيـروى تـفـكر و استدلال , قدرت بر دفع آنها را ندارد و كمابيش تحت تاثيرآنها قرار مى گيرد و دست كم موجب تشويق و اضطراب ذهن و مانع از حصول اطمينان ويقين مى گردد . ايـن دسـتـه از عـوامـل نـيز بنوبه خود قابل تقسيم به دسته هاى فرعى است مثل شبهات مبنى بر حـس گـراى , شـبـهـات ناشى از عقايد خرافى , شبهات ناشى از تبيينهاى نادرست و استدلالهاى ضـعـيـف , شـبهات مربوط به حوادث و رويدادهاى ناگوارى كه پنداشته مى شودخلاف حكمت و عدل الهى است . شـبهات ناشى از فرضيه هاى علمى كه مخالف با عقايد دينى تلقى مى شود و شبهاتى كه مربوط به پاره اى از احكام و مقررات دين بخصوص در زمينه مسائل حقوقى و سياسى است .

پاسخ : با توجه به تنوع و گونه گونى علل و عوامل انحراف , روشن مى شود كه مبارزه وبرخورد با هر يك از آنها شيوه خاص و محل و شرايط ويژه اى مى طلبد مثلا علل روانى واخلاقى را بايد بوسيله تربيت صحيح و توجه به ضررهاى مترتب بر آنها , و براى جلوگيرى از تاثير سوء عوامل اجتماعى علاوه بر جـلـوگـيـرى عـملى از بروز چنين عواملى , مى بايست فرق بين نادرستى دين با نادرستى رفتار ديـنـداران را روشـن سـاخـت و نـيـز براى جلوگيرى از تاثيرات سوء عوامل فكرى بايد شيوه هاى مـتـنـاسـبـى را اتخاذ كرد از جمله اينكه عقايد انحرافى را از عقايد صحيح تفكيك كرد وو از بكار گـرفـتن استدلالات ضعيف و غير منطقى براى اثبات عقايد دينى اجتناب ورزيد و نيز بايد روشن كرد كه ضعف دليل نشانه نادرستى مدعى نيست .