تبیان، دستیار زندگی

كیهان:توطئه نافرجام آمریكا در مرزهای سوریه و تركیه

«توطئه نافرجام آمریكا در مرزهای سوریه و تركیه»عنوان یادداشت روز روزنامه كیهان به قلم سعدالله زارعی است كه در آن می‌خوانید؛درگیری مرزی میان تركیه و سوریه در شرایطی صورت گرفت كه از یك سو واحدهایی از ارتش تركیه به نشانه پایان مناقشه امنیتی با همسایه جنوبی خود در گذرگاههای مرزی با سوریه مستقر شدند و از سوی دیگر عملیات پاكسازی ارتش سوریه با موفقیت انجام شده بود و بقایای جریان تروریستی موسوم به «ارتش آزاد» در محاصره كامل بودند. از این رو تردیدی باقی نمی ماند كه درگیری مرزی از یك برنامه ای خارج از جغرافیای سوریه و تركیه و به احتمال بسیار زیاد در خارج از منطقه طراحی و به اجرا درآمده است.

در این خصوص گفتنی هایی وجود دارد:
1-وقوع درگیری میان سوریه و تركیه در شرایطی كه دولت و ارتش دمشق به پاكسازی مناطق آلوده سرگرم هستند و توانسته اند تا حد زیادی بر بحران تروریزم فایق آیند به هیچ وجه به نفع سوریه نیست و این موضوع بسیار ساده ای است كه هیچ كس در سوریه درباره آن تردید ندارد.

بر این اساس با قاطعیت می توان دخالت ارتش سوریه در حادثه ای كه در روز چهارشنبه هفته گذشته در خاك تركیه روی داد و به كشته شدن 5 شهروند تركیه منجر شد را منتفی دانست.

از آن طرف وقوع درگیری به نفع تركیه هم نیست چرا كه ورود به جنگ با سوریه ورود به یك جنگ منطقه ای است و هیچ كس در تركیه نیست كه در این باره تردید داشته باشد. رفتار دولت و ارتش تركیه هم طی هفته ها و روزهای اخیر- شامل اعلام نسبتا رسمی بسته شدن مرزهای تركیه و سوریه و اظهارات صریح اردوغان مبنی بر اینكه مصوبه مجلس جنبه بازدارندگی دارد و تركیه قصد ندارد علیه سوریه اعلام جنگ كند- از این موضوع حكایت می كند اما در عین حال با مرور خبرها و سیاست هایی كه با پایتخت های عربستان، قطر، رژیم صهیونیستی، فرانسه، انگلیس و آمریكامرتبط بود، می توان رد پای علاقه به وقوع درگیری نظامی میان تركیه و سوریه را پیدا كرد. یكی از این نشانه ها مواضع صریح وزیر خارجه آمریكا در مقابل حوادث مرزی سوریه و تركیه و درخواست از ناتو برای مداخله و «رسیدگی به این شرایط بسیار خطرناك» بود. كمااینكه فرماندهی ناتو بدون تحقیق از حادثه امنیتی كه اتفاق افتاده اقدام سوریه را نقض آشكار قوانین بین المللی و خطری برای امنیت یكی از اعضای خود خواند.

2- همه می دانند كه در سوریه محوریت تروریزم را «القاعده» به عهده دارد و «ارتش به اصطلاح آزاد» كه علی الظاهر تحت فرماندهی ریاض الاسعد و جریان ملی گرا عمل می كند نقش برجسته ای در تحولات امنیتی داخل سوریه ندارد. از سوی دیگر سندهای فراوانی كه منتشر شده اند از اشراف كامل برنامه ای، اطلاعاتی و عملیاتی سرویس های جاسوسی فرانسه، انگلیس و آمریكا بر القاعده حكایت كرده و حتی بعضی از اسناد و اعترافات از پوشش حفاظتی این نیروها توسط سرویس های مورد اشاره حكایت می كند. با این وصف و با توجه به علاقه غرب برای وقوع درگیری بین دو كشور مسلمان تركیه و سوریه، در درگیری دو روز گذشته اتهامات بیش از همه متوجه پاریس، لندن و واشنگتن است. روز گذشته روزنامه «لس آنجلس تایمز» به نقل از یك منبع از سازمان اطلاعات آمریكا -سیا- گزارش داد: «دولت تركیه در مقابل فشار ایران و روسیه مبنی بر بستن راه ورود شبه نظامیان مخالف اسد به سوریه، كوتاه آمده و هشدارهایی به سران مخالفان سوریه برای خارج شدن از خاك تركیه داده است.» جالب این است كه شلیك از نقاط شمالی حلب به روستاهای تركیه نزدیك به مرزهای سوریه با سلاح هایی از نوع سلاح هایی كه طی هفته های اخیر علیه ارتش سوریه استفاده شده، صورت گرفته است.

3-ارتش سوریه طی هفته های اخیر موفقیت های زیادی در پاكسازی مناطق آلوده داشته و همه خبرها از نزدیك شدن به زمان پایان عملیات ارتش حكایت می كرد و نخست وزیر سوریه هم بطور رسمی از نزدیك شدن زمان پایان بحران امنیتی در سوریه خبر داده بود. دو روز پیش، روزنامه لس آنجلس تایمز به نقل از منابع وزارت خارجه آمریكا نوشته بود: نیروهای مخالف بشار اسد 70درصد توان نظامی و قدرت خود را از دست داده اند و نیروهای نظامی اسد برای تسلط بر بزرگترین مركز مخالفان سوری- حلب- آماده می شود. این روزنامه ادامه می دهد: جریان اوضاع در حلب به زودی به سود نیروهای اسد به پایان می رسد. این روزنامه با اشاره به مواضع جدید تركیه- پیش از درگیری مرزی- مبنی بر لزوم پایان دادن به مداخله امنیتی در سوریه نوشت: «همه می دانند كه هنگامی كه سران مخالف دولت ارتباط با نیروهای مبارز خود را از دست بدهند، چه اتفاقاتی روی خواهد داد.» در واقع می توان گفت یكی از اهداف مهم شلیك به خاك تركیه، بازگرداندن تركیه به مقطعی است كه فرماندهی مخالفان را در خاك خود پذیرفته بود و مرزهای شمالی خود را به مهمترین مراكز تجهیز مخالفان سوریه تبدیل كرده بود.

راز مطلب هم این است كه در پروژه سقوط دولت دمشق هیچ كشور دیگری قادر یا مایل نیست نقش تركیه را- در فاصله مهر 90 تا شهریور91- ایفا نماید، عربستان و قطر با سوریه هم مرز نیستند، اردن و رژیم صهیونیستی اگرچه با سقوط اسد موافقند اما قادر به ارائه خاك برای كمك به مخالفان نیستند. دولت های عراق و لبنان هم كه با اتفاقات امنیتی ضد مردم و دولت سوریه مخالفند. با این وصف وقتی تركیه پا پس می كشد معلوم است كه چه اتفاقی می افتد.

4- برای تركیه به مرور ثابت شد كه حل سیاسی تحولات سوریه برای تركیه هم آثار سازنده ای داشته و بر حل امنیتی ترجیح دارد چرا كه اگر یك دولت عربی با مداخله نظامی - امنیتی سقوط كند و تركیه یكی از طرف های اصلی این سقوط باشد، دولت تركیه بیش از هر چیز وجهه ای نظامی- امنیتی پیدا كرده و نفوذ خود را در پروسه های نرم افزاری از دست می دهد این در حالی است كه تركیه وقتی مظهر تحولات امنیتی می شود، خاطرات دوره ای را زنده می كند كه ترك ها در عین این كه در اقلیت بودند با استفاده از نیروهای نظامی بر اكثریت عرب حكومت می كردند.

خاطرات عرب ها از دوره حاكمیت عثمانی آنقدر تلخ است كه مانع بازسازی قدرت تركیه در منطقه عربی بشود. در عین حال باید گفت كه تركیه علیرغم هزینه فراوان هیچ دستاورد نظامی- امنیتی در سوریه نداشت و كلیه ابتكارهای سخت افزارانه آن به شكست كامل رسیده بود. با این وصف می توان گفت علی القاعده جنگ با سوریه در دستور كار آنكارا نیست و اینكه ترك ها سریعا به درخواست روسیه و ایران برای فاصله گرفتن از ادبیات جنگ پاسخ مثبت دادند و اردوغان رسما وقوع جنگ را رد كرد از این موضوع حكایت می كند. اما در عین حال شواهد زیادی وجود دارد كه نشان می دهد امكان وقوع حوادثی از نوع آنچه در روز چهارشنبه از مناطقی در شمال استان حلب كه تروریست ها در آنجا به طور پراكنده حضور دارند، وجود دارد و به همین نسبت می توان احتمال داد كه تشنج در فضای امنیتی و رسانه ای تركیه علیه سوریه تا مدتی تشدید شود ولی با این حال نمی توان آن را نشانه های وقوع یك درگیری جدی نظامی به حساب آورد.

5- طی دو روز گذشته تلاش زیادی صورت گرفت تا سوریه به عذرخواهی از تركیه تن دهد. حتی دولت تركیه اعلام كرد كه دولت سوریه عذرخواهی كرده است.

كشورهای اروپایی هم اصرار داشتند تا اسد عذرخواهی كند اما دولت سوریه ضمن اعلام آمادگی برای تحقیق پیرامون حادثه روز چهارشنبه، عذرخواهی دمشق را تكذیب كرد. هدف ظاهری این بود كه بحران مرزی سوریه و تركیه با یك عذرخواهی تمام می شود ولی واقع مطلب این بود كه عذرخواهی دمشق به معنای پذیرش دخالت در شلیك به داخل تركیه است و این ضمن آن كه اتهامات وارده به دمشق مبنی بر تلاش برای برهم زدن صلح و امنیت منطقه را صحه می گذاشت، زمینه را برای اعمال مجازات هایی كه ذیل چنین عناوینی قرار می گیرد كه سلب صلاحیت حقوقی و سلب حاكمیت- به شكل تصویب منطقه ممنوعه پروازی و...- بخش هایی از آن است، فراهم می كرد و لذا دمشق هوشمندانه در برابر این توطئه ایستاد و شبح جنگی كه با مصوبه روز پنجشنبه پارلمان تركیه خودنمایی كرد، نتوانست اسد را دستپاچه نماید. در این میان سوریه به سفیر خود در سازمان ملل ماموریت داد تا ضمن «ابراز همدردی عمیق با خانواده های قربانیان» پذیرش مسئولیت حادثه و عذرخواهی دمشق را تكذیب نماید.

6- نكته مهم دیگر این بود كه سوریه در این ماجرا كاملا بر اعصاب خود مسلط بود كما این كه سوریه بخصوص طی دو سال گذشته، مدیریت خردمندانه خود را در بحران پیچیده امنیتی و به قول اسد جنگ جهانی علیه سوریه نشان داده است.

بدون شك نیمی از این بحران به سقوط دولت ها در آنكارا، ریاض و... منجر می شد. نظام سوریه این بحران را با اقتدار و در عین حال طمانینه مدیریت كرد و بدون آنكه امتیازی بدهد، جبهه مخالف و معاند خود را به مرز ناكامی مطلق نزدیك كرد. كما این كه در بحران سوریه هم پیمانان سوریه شامل ایران، روسیه، لبنان، عراق، چین و... هم خردورزانه رفتار كردند.

ایران در این تحولات توانست روابط متوازن خود را با سوریه و تركیه حفط كند و جلو افراط گرایی را بگیرد. حضور هیئت بلندپایه ایرانی در آنكارا به فاصله یك روز پس از بحران مرزی تركیه و سوریه و استقبال هیئت ترك از آنان و اظهارات رسمی اردوغان در حضور معاون اول رئیس جمهور ایران از ظرفیت و خردمندی ایران حكایت كرد و این نكته را به اثبات رساند كه جمهوری اسلامی در عین آنكه مظهر انقلاب و خیزش است آنجا كه لازم باشد مهمترین عنصر ثبات و آرامش در منطقه است. مسلما حضور عملیاتی ایران در فضای بحران زده روابط آنكارا- دمشق برای كشورهایی كه برمبنای توسعه تنش در جهان اسلام برنامه ریزی كرده اند، بسیار ناخوشایند است.

خراسان:آیا ترکیه به سوریه حمله خواهد کرد؟

«آیا ترکیه به سوریه حمله خواهد کرد؟»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم علیرضا رضاخواه است كه در آن می‌خوانید؛روز چهارشنبه هفته گذشته چند گلوله خمپاره از خاک سوریه به مناطقی در شرق ترکیه اصابت کرد که به کشته شدن پنج غیرنظامی ترکیه ای و زخمی شدن هشت تن دیگر از جمله چند افسر پلیس انجامید اقدامی که واکنش نظامی ترکیه را به دنبال داشت.

درگیری های مرزی هفته گذشته سوریه و ترکیه بار دیگر این سئوال را در میان سیاستمداران و تحلیل گران سیاسی مطرح ساخت که آیا منطقه خاورمیانه بازهم شاهد یک نزاع کلاسیک خواهد بود؟ به بیان دیگر آیا ترکیه که این روزها تلاش دیپلماتیک زیادی را برای ایجاد یک اجماع جهانی به منظور اقدام نظامی علیه دمشق دنبال می کند، حمله خمپاره ای صورت گرفته از خاک سوریه را بهانه ای برای مداخله نظامی قرار خواهد داد؟ بررسی ابعاد سیاسی، نظامی و اجتماعی چنین اقدامی از سوی آنکارا می تواند در پاسخ به این سئوالات مثمرثمر باشد.

در بعد سیاسی چه از منظر سیاست داخلی و چه از منظر سیاست خارجی هر گونه اقدام نظامی یک جانبه از سوی آنکارا بر علیه دمشق با چالش های جدی مواجه خواهد بود. حمله نظامی به سوریه از بعد منطقه ای با مخالفت جدی ایران، عراق و لبنان همراه خواهد بود. از بعد بین المللی نیز واکنش چین و روسیه به این اقدام می تواند برای آنکارا گران تمام شود.

این در حالی است که از منظر سیاست داخلی نیز احزاب سیاسی چه احزاب اسلام گرا مانند حزب سعادت و چه احزاب سکولار مانند حزب جمهوری خلق و حتی بسیاری از سیاست مداران حزب عدالت و توسعه اقدام نظامی بر علیه سوریه را بر خلاف منافع ملی ترکیه می دانند. اردوغان به عنوان رهبر حزب عدالت و توسعه نیز به خوبی بر تبعات درگیری نظامی با سوریه آگاه است.

شلیک چند موشک سوری به مراکز توریستی ترکیه به راحتی کمر اقتصاد متکی بر توریسم آنکارا را خواهد شکست. حزب حاکم که به دلیل بهبود وضعیت اقتصادی ترکیه توانسته بیش از 3 دوره قدرت را در ترکیه از آن خود نماید بحران اقتصادی ناشی از ماجراجویی سیاسی را پاشنه آشیل حاکمیت سیاسی خود می داند.

از منظر اجتماعی نیز بافت متکثر ترکیه باعث شده است که حاکمان این کشور در اتخاذ سیاست های خصمانه در قبال همسایگان خود با احتیاط فوق العاده رفتار کنند. حضور حدود 20 میلیون علوی در کنار کردها، ترکمن ها و دروزی ها، پایگاه اجتماعی مناسبی را برای مخالفان جنگ با سوریه در ترکیه ایجاد کرده است.

حضور هویت های مختلف که روزی در رهیافت "عمق استراتژیک" داوود اوغلو، معمار سیاست خارجی ترکیه ، به عنوان فرصتی برای عملکرد دیپلماسی ترکیه تعریف می شد، امروز چالشی جدی برای مداخله گری فرقه ای حزب عدالت و توسعه در بحران سوریه محسوب می شود. رسانه های ترک زبان چندی پیش از اعزام جوانان علوی ترکیه برای پیوستن به ارتش سوریه برای مقابله با تروریست های القاعده خبر داده بودند.

زنگ خطری که به معنی شکل گیری گونه جدیدی از میلیشیای قومی در کنار پ ک ک و دیگر گروه‌های مخالف دولت مرکزی در ترکیه می باشد. از منظر نظامی نیز، ترکیه بدون کمک و همیاری ناتو و آمریکا به هیچ وجه توان راه اندازی یک جنگ منطقه‌ای را ندارد.

ناتو به دلیل مشکلات اقتصادی کشورهای اروپایی و آمریکا نیز به خاطر انتخابات ریاست جمهوری پیش رو و نداشتن یک چشم انداز روشن برای سوریه بدون اسد به هیچ وجه تمایلی برای مداخله نظامی در این کشور ندارند. دولت " اردوغان" امیدوار بود که مخالفان سوری بتوانند پیروزی سریعی علیه نظام سوریه بدست آورند و انتظار این همه پایداری ارتش و طرفداران بشار اسد را نداشت.

ادامه ناآرامی ها در سوریه، اختلاف گسترده میان گروه های مخالف دولت و عدم توانایی این گروه ها در ایجاد یک اپوزیسیون واحد، افزایش مخالفت های داخلی با ماجراجویی های اردوغان در کنار بار مالی حضور بیش از یکصد هزار پناهجوی سوری در خاک ترکیه تنها بخشی از هزینه ای است که سیاست های تهاجمی دولتمردان ترک برای این کشور به دنبال داشته است.درگیری نظامی با همسایه ای که حدود 85 درصد توان موشکی خود را آماده در اختیار دارد به معنی یک انتحار سیاسی برای سردمداران حزب عدالت و توسعه خواهد بود.

با توجه به دلایل ذکر شده تمایل آنکارا برای آغاز یک جنگ نظامی کلاسیک با سوریه دور از ذهن است. از سوی دیگر اسد نیز هیچ علاقه ای به شروع یک درگیری مرزی با ترکیه ندارد. وی به نیروهای خود در داخل نیاز دارد. جنگیدن در چند محور مختلف باعث فرسایش نیروهای نظامی این کشور خواهد شد. البته بایستی توجه داشت که این نزاع یک بعد دیگر نیز دارد.

جریان های مخالف سوری و به ویژه گروه موسوم به ارتش آزاد سوریه که به نوشته روزنامه لس آنجلس تایمز تا کنون بیش از 75 درصد توان نظامی خود را در مقابله با نیروهای وفادار به دولت از دست داده است، تلاش می کنند تا پای کشورهای دیگر به ویژه ترکیه را به صحنه درگیری های سوریه بکشانند. ارتش آزاد که اخیرا مجبور شده فرماندهی خود را از داخل خاک ترکیه به سوریه منتقل کند. در تلاش است تا با بحران آفرینی در روابط متشنج سوریه و ترکیه اهداف خود را پیش ببرند.

جمهوری اسلامی:واقعیت‌ها را باید دید

«واقعیت‌ها را باید دید»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است كه در آن می‌خوانید؛ناآرامی‌های چند ساعته روز چهارشنبه گذشته در بازار تهران و مراكز مبادلات ارزی مركز شهر، پدیده‌ای نیست كه بتوان با استفاده از چند كلمه و عبارت تند و پرخاشگرانه از كنار آن گذشت. انتساب این واقعه به این و آن، اعم از داخلی و خارجی نیز مشكل را حل نمی‌كند. اینها، صورت مسأله را پاك كردن است نه برخورد واقع بینانه با واقعیت ها.

اگر مایل به فهم و درك واقعیت‌ها هستیم و می‌خواهیم بدون آنكه خود را فریب بدهیم، مشكل را حل كنیم باید به این نكات توجه كنیم.

1 - در این نكته تردیدی وجود ندارد كه تظاهرات چهارشنبه به دلیل نداشتن مجوز و شعارهائی كه در آن مطرح شد، ا قدامی خلاف و غیرقانونی بود و محكوم است. در این نكته نیز تردید نیست كه دشمنان و بدخواهان و سودجویان، با استفاده از چنین فرصتی،‌ اهداف شوم خود را دنبال می‌كنند و از این قبیل فرصت‌ها به نفع مطامع خود سود می‌برند. بنابر این، باید این واقعه را منفی دانست و برای جلوگیری از تكرار آن تلاش كرد.

2 - بدون شناخت دقیق ریشه‌های این رویداد نمی‌توان به مقابله با آن پرداخت. افزایش بی‌مهار قیمت‌ها به پیروی از بالا رفتن لحظه‌ای قیمت ارز، كه مستقیماً بر زندگی مردم به ویژه اقشار ضعیف تأثیر می‌گذارد، اكنون به مرحله‌ای از خطرآفرینی رسیده كه نمی‌توان آن را انكار كرد. این، واقعیتی است كه هر كس در میان مردم باشد آن را لمس می‌كند. كتمان این واقعیت و نادیده گرفتن عوارض آن، نه تنها از بروز این عوارض جلوگیری نخواهد كرد، بلكه آن را شدت می‌بخشد و به مرحله‌ای غیرقابل كنترل می‌رساند. درست است كه مردم ایران برای حراست از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی فداكاری می‌كنند و در مقابل دشمنان نیز تا پای جان می‌ایستند، ولی مسئولان نیز برای فراهم ساختن زمینه‌های رفاه و معیشت مردم وظایفی دارند كه كوتاهی یا بی‌تدبیری آنها در انجام آن غیرقابل چشم پوشی است. اینكه مسئولان اجرائی تلاش می‌كنند خود را تبرئه كنند و تقصیرها را به گردن دیگران بیاندازند، برای مردم قابل قبول نیست. حتی بسیاری از مقامات در قوای دیگر و صاحبنظران اقتصادی با صراحت اعلام می‌كنند قسمت عمده نابسامانی‌های كنونی ناشی از سوءمدیریت و ناكارآمدی دولت است. آنها تأثیر عوامل دیگر را نفی نمی‌كنند ولی برخلاف مسئولان اجرائی تمام مشكلات را به گردن دیگران نمی‌اندازند.

3 - اكنون كه در ناكارآمدی دولت برای حل مشكلات اقتصادی تردیدی وجود ندارد، مسئولان اجرائی باید به تجدیدنظر در عملكردهای خود ملزم شوند و بیش از هر چیز به استفاده از تجربه مدیران كارآمد و لایق گذشته كه بحران‌هائی از قبیل 8 سال جنگ تحمیلی با آنهمه تحریم و فشارهای اقتصادی و سیاسی را با موفقیت پشت سر گذاشتند روی آورند. متأسفانه مسئولان اجرائی نه تنها چنین نمی‌كنند بلكه درحالی كه از حل مشكلاتی از قبیل گرانی و مهار قیمت ارز و سكه عاجزند، سخن از مدیریت جهانی می‌گویند و می‌خواهند مشكلات جهان را حل كنند! این روش غیراصولی هفت سال است كه ادامه دارد و اكنون به مرحله‌ای رسیده است كه قابل استمرار نیست.

متأسفانه آقایان مسئولان این واقعیت را به دلیل اینكه مستقیماً با مردم سروكار ندارند لمس نمی‌كنند. آنها با تشریفات و حفاظت به اینجا و آنجا می‌روند و به دلیل مواظبت‌هائی كه در اطرافشان صورت می‌گیرد فقط با آفرین گوها و تحسین كنندگان و ستایشگران مواجه می‌شوند و نمی‌دانند مردم عادی در كوچه و خیابان و مغازه‌ها و تاكسی‌ها و اتوبوس‌ها درباره آنها و عملكردشان چه قضاوتی دارند. طبیعی است افرادی كه فقط تحسین‌ها و بله قربان‌ها را می‌شنوند، مشكلات را یا نبینند و یا به گردن دیگران بیاندازند و برای خودشان جایگاهی تصور كنند كه كمتر از مدیریت جهانی كسر شأنشان باشد!

4 - قاطبه مردم ایران، با نظام جمهوری اسلامی مشكلی ندارند و حفظ این نظام را كه خود تأسیس كرده‌اند از وظایف حتمی خود می‌دانند و برای تداوم و تقویت آن می‌كوشند. اما حساب اصل نظام را باید از حساب افراد جدا كرد. افراد، نباید نظام را تیول خود بدانند و هر طور كه می‌خواهند با مردم رفتار نمایند و در قبال عملكردهای خود هیچ حسابی پس ندهند. مردم حق دارند بپرسند در یك كشور قدرتمند و با ثبات چگونه ممكن است قیمت دلار ظرف چند ساعت چند صد تومان افزایش یابد و ظرف چند روز چند برابر شود؟ این تغییرات غیرعادی، اگر به خارج نسبت داده شود و یا حتی به اخلالگران اقتصادی داخلی مستند شود باز هم نشانه ضعف مسئولین اجرائی است. دولت نمی‌تواند مسئولیت خود را در قبال این نابسامانی‌ها انكار كند و دشمن را چنان قدرتمند جلوه دهد كه نمی‌توان در برابر آن كاری انجام داد.

در كشور ما عموم مردم طرفدار قانون و ضابطه مندی در كلیه امور به ویژه مسائل اقتصادی هستند و برای موفقیت كارگزاران نظام همواره همكاری‌های لازم را با آنان در كلیه زمینه‌ها انجام می‌دهند. دولتمردان، با بهره مندی از این همراهی مردم این امكان را دارند كه با هرگونه اخلالی برخورد كنند و اجازه ندهند اخلالگران به اهدافشان برسند. بدین ترتیب، سؤال اساسی این است كه چرا مسئولان از آمادگی مردمی برای جلوگیری از این ناهنجاری‌های اقتصادی استفاده نمی‌كنند؟

برای حل معضلات اقتصادی و برطرف كردن مشكلات مردم، هنوز هم دیر نشده است. اعتراف دولتمردان به اشتباهات خود همراه با یك عذرخواهی ساده از مردم و سپس با عزم جزم اقدام كردن به جبران اشتباهات با استفاده از نظرات كارشناسان، بهترین راه حل است. هر چند در فرهنگ دولتمردان ما اعتراف به اشتباه و عذرخواهی از مردم جایگاهی ندارد، اما آنها باید بدانند كه این اقدام، تأثیر شگرفی بر افكار عمومی دارد و مردم را برای كمك كردن به مسئولین در حل مشكلات بسیج خواهد كرد. آیا مسئولان اجرائی ما واقعیت‌ها را خواهند دید و از این اهرم قدرت استفاده خواهند كرد؟

رسالت:آیا فتنه دیگری در راه است؟‏

«آیا فتنه دیگری در راه است؟»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم دکتر حامد حاجی حیدری است كه در آن می‌خوانید؛

•‏تا سال هزار و سیصد و هشتاد و هشت، رقابت‌های سیاسی، متکی بر جبهه‌بندی کوبنده ایدئولوژیک بود، و این جبهه‌بندی ایدئولوژیک، هر هشت سال یک بار، مردمی را که برای حفظ "اصل اسلام"، احساس خطر می‌کردند، و واقعاً احساس خطر می‌کردند، به گسترده‌ترین وجهی به پای صندوق‌های رأی می‌کشانید.

•‏ هر چند، اغلب، بزرگان دو جناح سیاسی، اصرار داشتند که نبرد انتخابات، رقابت برادران، یا رقابت بین سلیقه‌هاست، ولی این‌ها، همه تعارف بود؛ نبرد دو جناح، عملاً یک نبرد فرقه‌ای کوبنده میان نیروهای انقلاب بود.

•‏ خب، پس از رویدادهای سال هشتاد و هشت، که ناخواسته، یکی از دو جناح رفت و در باغ سفارت و بی بی سی، مشغول خوردن پلو شد، فضا فراهم گردید که در متن جناح مقابل، رقابت‌هایی فعال شود که خصوصاً از سال گذشته، همچون رقابت پیشین چپ و راست، رنگ و بوی خشنی به خود گرفت.

•‏ رقابت امروز، میان (1) اصولگرایان، (2) جبهه پایداری، و (3) خط دولت، یک رقابت تند و شکننده است، که می‌توان توقع داشت که لااقل به اندازه نبردهای جناحی گذشته تلفات داشته باشد. شمار زیادی از افرادی که دلسوز و متعهدند، متهم خواهند شد، و بسیاری از حکما و فضلا، از بیم ناتوانی از مداخله مؤثر در فضاهای فتنه‌آلود پیاپی، شتر انقلاب را به حال خود رها خواهند کرد.

•‏ سئوال من این است که آیا این نحو رقابت کوبنده قابل اجتناب نیست؟

‏•‏ آیا برای ادامه انگیزه‌های مردم برای مشارکت در انتخابات، رقابت‌های کوبنده ایدئولوژیک لازم است؟

•‏ آیا می‌توان واقعاً جنگ میان عقیده‌ها را به رقابت‌های فنی برادران بر سر سلیقه‌ها تبدیل کرد؟

•‏ به عبارت دیگر، آیا رقابت سیاسیون، می‌تواند سنخی از امر به معروف و نهی از منکر دو گروه شود که هر دو، در یک جبهه ایدئولوژیک هستند؟

•‏ این فرمول، دقیقاً چیزی است که نیست. آنچه امروز، در رقابت‌های سیاسی درون جمهوری اسلامی در شرف وقوع است، بازتولید همان دوگانگی‌ها با همان میزان خشونت و خصومت است؛ شاید بیشتر.

•‏ دموکراسی و نهادهای معیوب‌اش و خصوصاً مطبوعات بیمار و پرخاشگر، امروز، فوتبال را به افلیج و انسداد کامل رسانده‌اند، و دو روز بعد، سراسر جامعه را خشک و تسلیم خواهند کرد. کپی‌برداری جنبه‌های سطحی مردم‌سالاری، بدون چارچوب‌های لازم بومی مورد نیاز، برون‌دادهای غیر قابل تحملی را تولید کرده است. این نوع از مردم‌سالاری، مطبوعات مخرب، رقابت‌های سیاسی ویرانگر، بی‌ادبی‌های ناجور، و ناهمسازی‌های مستمر را به جامعه ما تزریق کرده است و همه را آزار می‌دهد. در نهایت، این وضع، به بی‌میلی گسترده برای ورود و مشارکت در امور عمومی منجر خواهد شد.

•‏ من، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آتی که از هم‌اکنون نشان می‌دهد، آبستن فتنه و خصومت مجدد است، وظیفه خردمندان این جامعه را دفع شر مقدر می‌دانم. آشکار است که گفتگوها به درستی صورت نمی‌گیرد. آشکار است که خصومت‌ها، جای قضاوت‌ها را گرفته است. تعارف‌بردار نیست که نبرد به نام عقیده‌ها، جای رقابت سلیقه‌ها را گرفته است. و روشن است که آن چه در میان است، گفتگوهای فنی و تکنیکی بر سر حل مسائل نیست؛ تسویه حساب‌هایی است که به نام اصول کلی صورت می‌گیرد. و در این خبط و خطا، همه طرف‌ها کم و بیش مقصرند.

‏ ‏ تز اصلی
‏•‏ دقیقاً منظور از رقابت سلیقه‌ها، به جای نبرد به نام عقیده‌ها چیست؟

‏•‏ آن چه من از این عبارت می‌فهمم، این است که افراد دخیل در رقابت، در اصول کلی مندرج در منویات کلی فقیه جامع‌الشرایط حاکم شرع، مشترک‌اند، و تنها به لحاظ فنی و تکنیک‌های تحقق اصول، اختلاف نظر دارند.

•‏ رابطه رقبای سلایق، از فرمول "رُحَمَاء بَینَهُمْ" (فتح/29) + "َلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ" (کهف/6) تبعیت می‌کند.

•‏ رابطه آن‌ها بر سبیل امر به معروف و نهی از منکر، و مشفقانه است.
•‏ تحقق این قواعد عمومی، بر شرایط واقعی رقابت سیاسی، تمرکز رقابت‌ها بر سر "مسائل فنی" را ایجاب می‌کند.

•‏ یک بخش از ماجرا برمی‌گردد به این که آیا جناح‌های سیاسی و فکری حاضر، آماده ورود فعال و معنادار در رقابت‌های فنی هستند؟ یک فرض آن است که چون چنین آمادگی‌ای را ندارند، رقابت‌ها را به سمت کلیات غیرفنی می‌کشانند که خود و دیگران توان اداره آن را دارند.

‏‏ برهان اول: ارزش‌ها و معیارهای مشترک
•‏ اگر مردم‌سالاری دینی را به عنوان تحقق گسترده امر به معروف و نهی از منکر بینگاریم، آن وقت، باید پذیرفت که مردم‌سالاری دینی، مستلزم سطح قابل ملاحظه‌ای از بلوغ و پختگی اجتماعی است.

•‏ تحمل امر به معروف و نهی از منکر، بردباری، و در عین حال، توان مسئولانه‌ای برای پیشبرد برنامه‌های مردم‌سالارانه، ویژگی لازم عاملیت‌های مردم‌سالاری دینی است. باید بپذیریم که ایام رونق و افول مردم‌سالاری دینی، تابع مستقیمی از میزان فرهیختگی جامعه دینی است. شهروند قدرتمند و حکیم (با بصیرت)، یکی از الزامات شکل‌گیری مردم‌سالاری دینی است. انسان، در درون جامعه، به عنوان فردی آزاد، مختار و دارای آگاهی شکل گرفته و به او مسئولیّت‌هایی وانهاده شده و اختیاراتی واگذار گردید.

•‏ مردم‌سالاری دینی را باید حاصل جهاد "عمیق" + "مستمر" اجتماعی، و دستاورد تحولات فکری و فرهنگی به شمار آورد. جایی که افراد از ماهیّت مسایل اجتماعی آگاه نمی‌شوند، یا ابزارهای موجود از جواب‌گویی به این مشکلات ناتوانند، فرصت‌های مشارکت اجتماعی و حس قوی اجتماعی هم پایین‌تر خواهد بود.

•‏ شهروند نیرومند امروز، به عنوان یکی از پیام‌ها یا برآیندهای حجم وافر اعتماد شناخته می‌شود، آن‌چه که در اعتماد، بیش از همه موجبات شکل‌گیری این مهم را در بر دارد، روابط برابر و افقی میان افراد درون گروه یا، حتی، میان گروه‌های مختلف است.

•‏ روابط میان کنشگران اجتماعی و تأثیر و تأثیرات آن‌ها بر یکدیگر، محیط اطراف آن‌ها را به صورت شبکه‌ای با هنجارها، ارزش‌ها و قواعدی مانند اعتماد و مشارکت تبدیل نموده، و بدین‌سان، موجب توان ایجاد تغییر در وضعیت سیاسی می‌گردد.

•‏ همه روابط، تعاملات و همکاری‌ها، ریشه در ارزش‌ها و معیارهای جامعه دارند. چنین  ارزش‌ها و هنجارهایی افراد را فارغ از هر گونه دغدغه‌ای به ایفای نقش‌ها و اعمال خویش ترغیب می‌کند.

‏ ‏برهان دوم: اعتماد
‏•‏ خب؛ به اتکاء ارزش‌ها و معیارهای مشترک، اعتماد پدید می‌آید، که به افراد کمک می‌کند تا یکدیگر را به عنوان "خودی" تلقی کنند و نسبت به یکدیگر، تعهد "رُحَمَاء بَینَهُمْ" + "لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ" احساس نمایند.

•‏ اعتماد، متکی به فرض کلی رأفت یا دست کم پرهیز از خصومت از جانب طرف‌هاست. اعتماد، دست‌مایه اصلی غلبه بر مسایل کنش جمعی و تسهیل اقدامات مشترک جمعی است. مشارکت فعال در امور عمومی، زندگی نهادی قوی، و روابط افقی نیرومند متقابل و مبتنی بر همکاری، نتیجه وجود اعتماد است.

•‏ اعتماد را می‌توان وجود مجموعه بسنده‌ای از ارزش‌ها و هنجارهای نیرومند تعریف کرد که اعضای گروهی که همکاری و تعاونی میانشان لازم است، در آن سهیم هستند.

شکل‌گیری اعتماد، مستلزم، شفافیت قواعد مرزبندی‌ها نیز هست. لغزش در مرزبندی‌هاست که اعتماد را می‌گسلد. اعتماد، حاصل شبکه‌ای بادوام از روابط کم و بیش نهادینه شده آشنایی و شناخت متقابل است.

•‏ روابط اعتماد در سه حوزه، خود را نشان می‌دهند: نخستین حوزه، اعتماد شهروندان به همشهری‌های خود یا مقوله فرعی دنیای دیگران است. حوزه دوم اعتماد به نخبگان سیاسی یا نخبگان سایر بخش‌ها از قبیل نمایندگان مذهبی، رسانه‌ها، پلیس، دادگاه، ارتش یا پزشکان است. اعتماد نخبگان به یکدیگر سومین حوزه اعتماد را تشکیل می‌دهد. هر سه نوع اعتماد، البته، راه را برای تعامل اجتماعی و گسترش امر به معروف و نهی از منکر با فرمول "رُحَمَاء بَینَهُمْ" + "لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ" باز می‌نمایاند.

•‏ فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر، هنگامی در جامعه پا می‌گیرد که اکثریّت قابل ملاحظه‌ای از افراد و گروه‌های اجتماعی و احزاب سیاسی، حق موجودیّت یکدیگر را به رسمیت بشناسند و اصل عدم برتری بالقوّه میان یکدیگر را پذیرفته، بر این اصل، تفاهم اصولی داشته باشند و شفقت و خیرخواهی حاصل از این تفاهم را ملاک عمل و اساس رقابت سیاسی و اجتماعی خود قرار دهند. بر این مبنا، فرهنگ شفقت و صلح پایدار، چیزی جز تعمیم فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر نیست. احترام و به‌رسمیت‌شناسی، در عین، عدم بی‌تفاوتی اخلاقی و تلاش برای تداوم شرایط اخلاقی همزیستی. اگر فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر که به عنوان مجموعه روابط و اساس فکری بینش جامعه مردم‌سالاری دینی بیان می‌شود پذیرفته گردد، امکان تجدید حیات انحصارطلبی و دیکتاتوری به مرور زمان ریشه‌کن می‌کند.

‏ ‏ برهان سوم: هیئت‌های اجتماعی
‏•‏ حاصل اشتراک در ارزش‌ها و معیارها، و اعتماد، و شفافیت مرزبندی‌ها، تشکیل هیئت‌های اجتماعی به عنوان شبکه‌های مشارکت است که به نوبه خود، بر تحکیم و گسترش خود اعتماد نیز اثرگذارند.

•‏ هیئت‌های اجتماعی، مجموعه تشکل‌های اجتماعی و سیاسی قانونمند و مستقل گروه‌ها و اقشار اجتماعی است که از یک طرف، تنظیم کننده خواست‌ها و دیدگاه‌های اعضای خود بوده و از طرف دیگر، منعکس‌کننده این خواست‌ها و دیدگاه‌ها به نظام سیاسی و جامعه جهت مشارکت در تصمیم‌گیری‌های اجتماعی و سیاسی است. هیئت‌های اجتماعی، شهروند قدرتمند را تثبیت کرده و به نهادها و ارگان‌های اجتماعی موجود معرفی می‌نماید.

•‏ وجود شبکه‌های مشارکت اجتماعی در هر جامعه‌ای، بیان‌گر میزان اعتماد آن می‌باشد. هر قدر شبکه‌های مشارکت، در یک جامعه گسترده‌تر باشد، نتیجه می‌گیریم که اعتماد غنی‌تری بین اعضا جریان دارد، و وقتی افراد تصمیم می‌گیرند که به گوشه‌ای بخزند و سر خویش گیرند و به کار خویش بروند، آن وقت، واضح است که مکانیسم‌های اعتمادساز کار خود را بدرستی انجام نمی‌دهند. در جوامعی که اعتماد اجتماعی و همکاری متقابل بین افراد ضعیف است، گسیختگی و شکاف‌های ژرفی میان گروه‌ها مشاهده می‌گردد. در چنین جوامعی، باید انتظار فتنه و پارانویای گسترده اجتماعی (همه‌دشمن‌پنداری‌ها) را داشت. و به استناد شرایط موجود، من فکر می‌کنم که مجدداً، به سوی یک فتنه جدید گسیل می‌شویم.‏

سیاست روز:شما رئیس‌جمهور هستید؟
 
«شما رئیس‌جمهور هستید؟»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است كه در ان میخوانید؛به یاد ندارم روسای جمهور پیشین کشورمان به طور علنی و آشکار بگویند، اگر حضور ما برایتان سخت است، یک خط می‌نویسیم، خداحافظ!

اگر هم چنین چیزی بوده، در خفا بوده نه آشکار، شاید روسای جمهور پیشین هم از تحمل این مسئولیت سنگین خسته شده بودند و دیگر نمی‌توانستند، به وظایف خود عمل کنند و استعفایی را هم خدمت رهبر معظم انقلاب عرضه کرده بودند اما، هیچگاه آشکارا برای رسانه‌ها و انظار عموم به این صراحت مطرح نکرده‌اند، شاید هم من اشتباه می‌کنم و اگر چنین است، دوستانی که از این ماجرا اطلاعی دارند و به یادشان هست که روسای جمهور پیشین کشورمان طرح موضوع استعفای خود را رسانه‌ای کرده‌اند، به ما هم بگویند تا ما نیز مطلع شویم که هر چند، آن هم اگر بوده است مورد نكوهش است.

آقای رئیس‌جمهور! انتظارات به خاطر این که شما مورد حمایت رهبر معظم انقلاب بوده‌اید، بسیار بیشتر است. این انتظارات و توقعات بیشتر هم می‌شود به این خاطر که شما با شعارهایی وارد رقابت‌های انتخاباتی شدید که خوشایند مردم بود.

آقای رئیس‌جمهور! شما هنگامی که رئیس‌جمهور می‌شوید، دیگر متعلق به خودتا
ن نیستید، متعلق به کل ایران اسلامی هستید پس به همین راحتی نمی‌توانید از مسئولیت شانه خالی کنید و به راحتی بگویید دو خط می‌نویسیم و خداحافظ!

آقای رئیس‌جمهور! شرایط کشور در وضعیتی نیست که بخواهید اینگونه مسائل را مطرح کنید. اگر خسته از مشکلات و گرفتاری‌های مسئولیتی هستید که به گردن شماست، مسئولیت، امنیت و آسایش نمی‌آورد. مسئولیت برای رفع گرفتاری‌های یک کشور و برقراری آسایش و امنیت برای مردم جامعه است.

آقای رئیس‌جمهور! سال پایانی دوران ریاست جمهوری شماست، ۹ ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری یازدهم برگزار می‌شود.

فکر می‌کنید طرح این موضوع با توجه به زمان باقی مانده دوران ریاست جمهوری شما زمان مناسبی است؟! قطعا نه. شما نسبت به مسئولیتی که به واسطه انتخاب مردم و تنفیذ ریاست جمهوری از سوی رهبر معظم انقلاب و سوگندی که یاد کرده‌اید، وظیفه دارید تا آخرین لحظه مسئولیت خود باقی بمانید و پاسخگو باشید.

آقای رئیس‌جمهور! خواست مردم جامعه آرامش سیاسی و اقتصادی است. وظیفه دولت و شخص رئیس‌جمهور در قانون اساسی گنجانده شده است. ساماندهی امور و رتق و فتق اداره کشور، از وظایف ریاست جمهوری، با همراهی اعضای هیات دولت است. ساماندهی اقتصادی، امور فرهنگی، مسائل اجتماعی، سیاسی و بین‌المللی از وظایف دولت حاکم است. دولت وظیفه تامین معیشت مردم را دارد. چه مردمی که به رئیس‌جمهور رای داده‌اند و چه رای نداده‌اند.

آقای رئیس‌جمهور! توقع نمی‌رفت اینگونه سخن بگویید. شما رئیس‌جمهور هستید. تاثیر سخن شما از تاثیر سخن دیگر مسئولین دستگاه‌های کشور در فضای افکار عمومی بیشتر است. از این تاثیر بهتر است که برای مواردی استفاده شود که گره از کار فرو بسته بگشاید، نه بیفزاید.

دوره ریاست جمهوری شما هم به پایان خواهد رسید. آنگاه نقدهای بیشتری از عملکرد مثبت و منفی دوران ریاست جمهوری شما خواهد شد.

دشمنی‌ها هست، دوستی‌ها هم هست. هر کس که منصف باشد، عادلانه نقد می‌کند و هر کس بی‌انصاف، با دشمنی به نقد عملکرد ۸ سال ریاست جمهوری شما خواهد پرداخت. آنچه می‌ماند، مهر و محبتی است که در دل ملت، برای ایران اسلامی نهادینه شده، این ملت برای ماندگاری كشورشان همه سختی‌ها و بی‌مهری‌ها را تحمل خواهند کرد. اما اگر از خودی باشد، زخمی می‌شود در دل که درمانش هم سخت خواهد بود.

تهران امروز:شیپور جنگ در ترکیه

«شیپور جنگ در ترکیه»عنوان یادداشت روز روزنامه تهران امروز به قلم دكتر حسن هانی زاده است كه در آن می‌خوانید،موافقت اخیر پارلمان ترکیه با طرح رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه برای حمله به کشورهای متجاوزبه مثابه نواخته شدن شیپور جنگ در این کشور تلقی می شود. موافقت پارلمان ترکیه برای حمله احتمالی ارتش به داخل خاک سوریه در پی سقوط چند راکت به روستای «اکجا قلعه» در اراضی ترکیه صورت گرفت که طی آن 5 تبعه ترکیه کشته و9 نفر دیگر مجروح شدند.

بروز یک سلسله تنش های مرزی میان سوریه وترکیه پیامدهای خطرناکی نه تنها برای دو کشور بلکه برای منطقه به دنبال خواهد داشت زیرا شرایطی مشابه شرایط جنگ بالکان در سال 1990 در منطقه حساس خاورمیانه به‌وجود خواهد آورد. با اینکه هنوز مشخص نیست چه فرد یا افرادی وبا چه هدفی روستای «اکجا قلعه» را با راکت هدف قرار داده‌اند اما قطعا دولت سوریه در شرایطی نیست که بخواهد وارد یک جنگ تمام عیار با همسایه خود ترکیه بشود.

دولت سوریه یک تیم نظامی را ماموربررسی موضوع کرده و وزیر اطلاع رسانی این کشور مراتب تاسف خود را از بروز چنین حادثه ای ابراز داشته است. شورای امنیت سازمان ملل بلافاصله با صدور بیانیه ای ضمن محکوم کردن اینگونه حوادث از دولت سوریه خواست تا حق حاکمیت کشورهای همسایه را محترم بشمارد.

سازمان آتلانتیک شمالی «ناتو» نیز با تشکیل نشست فوق‌العاده ای اعلام کرد از دولت ترکیه در مقابل سوریه حمایت خواهد کرد. مواد 4و5 آیین‌نامه ناتو صراحت دارند که هر گاه یکی از کشورهای عضو ناتو از سوی کشور دیگری مورد تهدید قرار گیرد این امربه مفهوم تهدید کلیه کشورهای عضو ناتو تلقی می‌شود.

لذا صرف‌نظر از اینکه حمله به روستای آکجا قلعه در خاک ترکیه مشکوک به نظر می‌رسد اما ترکیه تلاش می‌کند تا با استفاده از فضای موجود وتشدید خشونت‌ها در سوریه به نیابت از ناتو علیه این کشور وارد عمل شود. طی 19 ماهی که از بحران سوریه می گذرد آمریکا، عربستان، ترکیه، عربستان وقطر کلیه امکانات لجستیکی، تسلیحاتی و مالی خود را در اختیار گروه های تروریستی سوریه قرار داده‌اند اما موفق به سرنگونی دولت بشار اسد نشده‌اند.

در طول این مدت قطر وعربستان از طریق ترکیه مبلغ 36 میلیارد دلار کمک مالی برای گروه های مسلح سلفی ووهابی سوریه ارسال کرده‌اند اما ظاهرا همه کمک های مالی به دست ارتش آزادیبخش سوریه نرسیده است. ظاهرا ترکیه حق «ترانزیت» این کمک مالی رابیش از تعرفه‌های بین المللی!! دریافت کرده تا جایی که رهبران گروه های تروریستی تنها به دریافت مبلغ 8 میلیارد دلار کمک مالی اعتراف کرده‌اند.

بروز اختلاف میان فرماندهان ارتش آزادیبخش سوریه به رهبری سرهنگ ریاض الاسعد با دولت رجب طیب اردوغان بر سر مبالغ مالی ارسالی از قطر وعربستان موجب شد تا دولت ترکیه فرماندهان این ارتش را از شهر انطاکیه اخراج کند.

آفرینش:تحریم های گازی و افزایش فشارها بر ایران

«تحریم های گازی و افزایش فشارها بر ایران»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمید رضا عسگری است كه در آن می‌خوانید؛در پی تحریم های نفتی، اتحادیه اروپا قصد دارد واردات گاز از ایران را نیز به عنوان بخشی دیگر از تدابیر جدید برای افزایش فشارها علیه كشورمان در زمینه پرونده هسته ای ممنوع كند.

براین اساس دولت‌های اروپایی و آمریكا به دنبال راههای جدیدی برای تحت فشار گذاشتن ایران برای عقب نشینی از برنامه هسته ای خود هستند. تحریم‌های كنونی سرمایه گذاری در بخش گاز ایران و نقل انتقال درآمدهای گازی و انرژی را شامل می‌شود كه می تواند تاثیر بسزایی در اوضاع كشورمان داشته باشد. درهمین زمینه لازم است به آثار و تبعات این اقدام و راه های جلوگیری از آن تاملی داشته باشیم.

با استناد به گفته مقامات و مسولان كشور، شاهدیم كه تحریم صادارات نفت كشورمان و جلوگیری از نقل و انتقال درآمدهای نفتی با تحریم بانك مركزی چه فشاری را بر كشور وارد كرده و چه تبعاتی را به بار آورده است. كاهش درآمدهای ارزی ایران درچند وقت اخیر هرچند دلیل اصلی نوسانات ارزی نبوده، اما یكی از دلایل مهم تلقی شده است. تبعات این تحریم ها به شدت باعث افزایش فشار به تولید كنندگان و به تبع آن مصرف كنندگان و مردم عادی شده است.

اما در وضعیت فعلی كه بحث تحریم های گازی كشورمان مطرح شده ضروریست مسولان كشورمان با نگاهی پیشگیرانه به این قضیه نگاه كنند و با استفاده از دیپلماسی فعال مانع از تحقق آن شوند. برخی سیاسیون كشور كه معتقدند تحریم‌ها باعث افزایش استقامت مردم می گردد، اگر مردم ما با صبر در مقابل این تحریم ها ایستاده اند دلیل نمی شود كه مسولان در تكاپوی جلوگیری از اقدامات علیه كشورمان نشوند.

با تحریم گاز كشورمان بخشی دیگر از درآمدهای كلان ارزی ما از بین خواهد رفت، نگاهی به وضعیت ارز درچند روز اخیر می تواند هزاران ناگفته را از وضعیت بازار ارز درآینده به ما نشان دهد. با توجه به رقم بالای واردات در كشورمان، قطعا كاهش درآمدهای ارزی وضعیت بسیار بدی را برای مردم ایران به وجود خواهد آورد و با مشكلات معیشتی روبه رو خواهیم شد.

تحریم های گازی در حالی مطرح شده است كه عظیم ترین بخش صادرات گاز ایران به اروپا از طریق تركیه صورت می گیرد. اگر تركیه بخواهد به تحریم های اروپا بپیوندد قطعاً مشكل عظیمی در بخش درآمدهای ارزی گریبان ایران را خواهد گرفت. لذا ضروریست تا كشورمان با دیپلماسی فعال و سریع با دولت هایی كه می توانند نقشی در جلوگیری و تعدیل تحریم های ایران داشته باشند، مانع از خصومت های غرب با ایران گردند.

همانطور كه گفته شد این اقدام اتحادیه درراستای فشار به خاطر پرونده هسته‌ای كشورمان بوده است. لذا ضروریست تا تیم مذاكره كننده ایران، دیپلماسی هسته ای را فعال تر كنند و با ابهام زدایی از پرونده هسته ای مانع از فشارهای جدید شوند. شفاف سازی‌هایی كه ایران همواره از آن یاد می كند، می تواند راهگشای ما در جلوگیری از تحریم های آتی باشد. نباید اجازه دهیم تا
فرصت های موجود بسوزد و به معضل تبدیل شوند!

وطن امروز:برای تی‌کش سازمان ملل؛سرآرمان‌ها و ملك ری!

«برای تی‌کش سازمان ملل؛سرآرمان‌ها و ملك ری!»عنوان یادداشت روز روزنامه وطن امروز به قلم حسین قدیانی است كه در آن می‌خوانید؛لااقل به احترام رای ملت، حرمت عرق جبین پابرهنه‌ها، خود را به ندیدن و نشنیدن می‌زنیم، همان که نامش «مصلحت» نهاده‌اند و فرض می‌کنیم در این «پیچ تاریخی» دیر چرخاندیم‌ پیچ تلویزیون را و از ریاست محترم قوه مجریه هیچ نشنیدیم الا که «بیاییم همه با هم دست در دست یکدیگر کشور را بسازیم و مشکلات را حل کنیم».

لااقل به احترام رای ملت، حرمت عرق جبین پابرهنه‌ها، خود را به ندیدن و نشنیدن می‌زنیم، همان که نامش «مصلحت» نهاده‌اند و فرض می‌کنیم در این «پیچ تاریخی» دیر چرخاندیم‌ پیچ تلویزیون را و از ریاست محترم قوه مجریه هیچ نشنیدیم الا که «بیاییم همه با هم دست در دست یکدیگر کشور را بسازیم و مشکلات را حل کنیم».

قصه ما کمی بیش از حد غصه‌دار است. انگار با مظلومیت بریده‌اند ناف حزب‌الله را. تا هم الان چیست مهم‌ترین طعنه‌ای که لوامین به حزب‌الله می‌زنند؟ از «فارس» بگیر تا «کیهان»، از فلان وبلاگ بسیجی بگیر تا بهمان سایت حزب‌اللهی، از همین «وطن‌امروز» بگیر تا «پنجره»، از «بذرپاش» بگیر تا «حاج‌حسین شریعتمداری»، حتی از «سعید تاجیک» بگیر تا «حاج‌سعید قاسمی» آنکه می‌خواهد حال ما را بگیرد و تیکه بپراند، وصله «حامی دولت» را می‌چسباند به پیشانی ما. و متاسفانه «تیکه حقی» است این طعنه که اگر ما حامی دولت نیستیم، پس کیستیم؟! هر آدمی از نردبانی بالا می‌رود.

روی دوش رای ما بود که احمدی‌نژاد شد رئیس‌جمهور. اگر سپاه نبود، امام گفت «کشور نبود» و گمانم اگر سپاه نبود، اگر بسیجی سینه سپر نمی‌کرد، اگر حسین غلام کبیری حزب‌اللهی شهید نمی‌شد، اگر شورای نگهبان نبود، اگر آیت‌الله جنتی نبود، اگر به‌زعم رئیس‌جمهور؛ «رسانه‌های نهادهای امنیتی» نبودند، اگر 9 دی نبود و اگر امثال همین خبرنگار مظلوم فارس نبودند، چپ، راست، کارگزار، دست در دست آقازاده‌های هاشمی دولپی می‌خوردند حضرت خدمتگزار را. آن روزها سیاسی بودن رسانه‌های نهادهای امنیتی البته مانعی نداشت! ما اما سیاسی بودیم که شورش اشراف بر جمهور را، توطئه را فهمیدیم. ما سیاسی بودیم که اجازه ندادیم رای مردم روستانشین لب مرز گم و گور شود. ما سیاسی بودیم که از پیله کرم فتنه، پروانه صیانت از آرای توده‌ها به دنیا آمد.

ما سیاسی بودیم که در تقابل گفتمان ساده‌زیستی، انقلابی‌گری، استکبارستیزی، مردمداری، خدمت‌رسانی، عدالت‌‌محوری، مقاومت و گفتمان‌براندازی، رای به احمد‌ی‌نژاد دادیم. اگر ما سیاسی نبودیم، خیال می‌کردیم چون سابقه درخشان آقای هاشمی اصلا و اصولا قابل قیاس با سابقه جناب احمدی‌نژاد نیست، پس گور بابای رای پایین‌شهری‌ها. ما اما همچنان سیاسی خواهیم ماند. ما قبل از آنکه رسانه نهادهای انتصابی باشیم، رسانه فریاد مظلومیت پابرهنه‌هایی هستیم که دیروز به احمدی‌نژاد به درستی رای دادند و امروز به خاطر گرانی، از قوه مجریه به درستی شکایت دارند.

ما فکر نمی‌کنیم میان دولت محترم و ملت شریف فاصله‌ای وجود داشته باشد، لیکن خدای نخواسته اگر دولت، صدای‌گلایه توده‌ها را نشنود و پاسخگو نباشد، ما ملت را به دولت نمی‌فروشیم. ما از احمدی‌نژاد عزیز هم به خاطر ملت بود که دفاع کردیم. اصل برای ما ملت است. آن را که باید خشنود کرد، ملت است، نه خبرنگار روزنامه‌ای که دیروز کارگزار بود علیه خدمتگزار، اما امروز تا بناگوش، باز شده نیشش! بعضی رسانه‌های داخلی رسما رسانه نهادهای امنیتی کاخ‌سفیدند. کاش بداند آقای رئیس‌جمهور که رسانه سپاه بودن افتخار است، آن بد است که تو رسانه سیا باشی، علیه رای توده‌ها در سال هشتاد و اشک.

و از این بدتر، آن است که تو با عالم و آدم و گبر و یهود و اوباما و همه و همه خواهان رابطه باشی، الا همان نهاد که اگر نبود رای تو در بلبشوی آشوب، خورده می‌شد. این رسم وفا نیست. ما احمدی‌نژاد را قهرمان همان آرمان‌هایی می‌خواهیم که با رای انبوه توده‌ها مواجه شد. چه می‌ماند از رئیس قوه مجریه، بی‌عدالت، بی‌روحیه انقلابی، بی‌مبارزه، بی‌خدمت؟! مردم اگر دنبال تقابل قوه مجریه با دیگر قوا می‌گشتند و خواهان دعوای رئیس‌جمهور با نهادهای امنیتی بودند، به جای احمدی‌نژاد، رای به گزینه روزنامه‌های شرق و اعتماد می‌دادند. آیا حرافی، آیا حمالی؟! به کدام منش رای داد ملت؟! آیا جز به او که می‌گفت: اگر قیافه من به درد ریاست‌ بر جمهور نمی‌خورد، به درد نوکری برای مردم که می‌خورد؟! از چه می‌گذرد مسیر نوکری؟! از خنده خبرنگار کارگزار یا کار و کار و کار؟!

کیهان از 100 به دولت نمره 90 می‌دهد اما دوم‌خردادی‌ها هنوز بابت بهتان تقلب، عذری نخواسته‌اند، یعنی هنوز که هنوز است قانونی نمی‌دانند رئیس‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد را! آقای رئیس‌جمهور! ملتفت باشید که خبرنگار اعتماد به شما دروغ گفت رئیس‌جمهور، چرا که بزرگ‌ترهایش اصلا شما را به عنوان رئیس‌جمهور قبول ندارند، حتی اگر هزاری هم به خبرنگار فارس بگویی ساکت! پیامکی را می‌بینی اما این را نمی‌بینی که از اساس، شما را و رای ملت را تقلب می‌خوانند!

کیهان از 100 به دولت نمره 90 می‌دهد اما دوم‌خردادی‌ها هنوز بابت بهتان تقلب، عذری نخواسته‌اند، یعنی هنوز که هنوز است قانونی نمی‌دانند رئیس‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد را! آقای رئیس‌جمهور! ملتفت باشید که خبرنگار اعتماد به شما دروغ گفت رئیس‌جمهور، چرا که بزرگ‌ترهایش اصلا شما را به عنوان رئیس‌جمهور قبول ندارند، حتی اگر هزاری هم به خبرنگار فارس بگویی ساکت! پیامکی را می‌بینی اما این را نمی‌بینی که از اساس، شما را و رای ملت را تقلب می‌خوانند!

من واقعا بنا نداشتم بعد از 7 روز همسفری با رئیس‌جمهور محترم، اینچنین آغاز کنم سیاسی‌نویسی را. در مدح احمدی‌نژاد، بگذار بگویم که خبرنگاران در چنین ماموریت‌هایی هرگز به گرد پای رئیس‌جمهور نمی‌رسند. از دوستان خبرنگار، چندتایی بودند که عصر هاشمی و خاتمی هم خبرنگار بودند و عازم ماموریت‌هایی مشابه. «وارویک» اگرچه نام هتلی است در محله منهتن اما آن عمارت شکلاتی، هتل نبود برای ما. محل کار ما بود تا پوشش دهیم اخبار رئیس‌جمهور را از صبح علی‌الطلوع تا پاسی از شب. نقد من به پاره‌ای از سخنان دکتر در نیویورک محفوظ اما پرکاری احمدی‌نژاد در مقایسه با دیگران نیز ملحوظ.

 در نیویورک از نزدیک دیدم که دنیایی تشنه پیام حق ماست، ما اما اقتصادمان را گره به زلف پیامکی زده‌ایم که خیلی هم وجود خارجی نداشت! القصه، روز سخنرانی احمدی‌نژاد در سازمان ملل، از بالکن UN همه چیز را نشسته بودم به تماشا. تا نوبت به دکتر برسد، چندتایی رئیس‌جمهور آمدند و حرف زدند. هنگام سخنرانی ایشان، تی‌کش سازمان ملل داشت کارش را می‌کرد، محافظ‌ها داشتند کارشان را می‌کردند، تشریفات سازمان ملل و خدمات و کارمند و... به هکذا.

هر که، از ملیتی، از قومی، از دینی. همین که نوبت به نماینده جمهوری اسلامی رسید، از تی‌کش بگیر تا کارمند و از مامور تشریفات بگیر تا دیپلمات، جملگی کار روزمره خود در سازمان ملل را رها کردند و هرجا که می‌توانستند نشستند؛ از این بیلبیلک‌های مترجم چسباندند در گوش‌شان و با انگشت اشاره (بی‌آنکه نیاز باشد!) فشار می‌دادند، بیلبیلک را که بیشتر و بیشتر و بیشتر ببینند چه می‌گوید نماینده جمهوری‌اسلامی. جوی بود دیدنی! آنقدر که بغض شعف می‌فشرد گلوی آدم را. ما در داخل مشغول شده‌ایم به عمر و زید و غافلیم که دنیای محرومان حتی در مقر سازمان ملل، چشم دوخته به پیام‌ ما.

برای تی‌کش سازمان ملل، آن سیه‌چهره گنده نمی‌دانم اهل کجا، تنگ شده دلم. خدا نکند بفهمد دعوای ارزی ما را. یانکی‌های بوگندو که پایتخت اقتصادی‌شان بیش از هر اودکلنی بوی گند فاضلاب + فست‌فود مانده می‌داد و موش... آری! موش، از در و دیوار متروی کثیف‌شان بالا و پایین می‌رفت، قبل و بعد از سفر احمدی‌نژاد، رسانه‌های خود را پر کرده بودند با جمله «احمدی‌نژاد! برو جهنم». آنقدر علیه نماینده جمهوری اسلامی سمپاشی کرده بودند که طبیعی‌‌ترین اتفاق ممکن این بود؛ مردم آمریکا جلوی هتل وارویک جمع شوند و خواهان اخراج احمدی‌نژاد از خاک آمریکا شوند.

به خدا طبیعی‌ترین اتفاق ممکن می‌توانست این باشد اما از آنجا که رسانه‌های آمریکا، نه رسانه مردم آمریکا، بلکه رسانه‌های نهادهای امنیتی کاخ‌سفیدند، قدرت تاثیر و خط‌دهی بر شهروندان آمریکایی ندارند. نظام سلطه برای آنکه چرخ شرکت‌های صهیونیستی بچرخد علی‌الدوام شهروندان خود را توصیه به «مصرف» می‌کند اما تی‌کش‌ سازمان ملل، مگر چقدر می‌تواند پول به جیب کاخ‌سفید بریزد با آن سوراخ بزرگی که جورابش داشت؟!

در این پیچ تاریخی که برج‌های افراشته منهتن، جلوی تابش نور خورشید بر سر مردم آمریکا را گرفته، پیچ تلویزیون جمهوری‌اسلامی باید ماه را نشان مردم دنیا دهد، یا دعوای گاه و بی‌گاه را؟!

فکر کنم سوءتفاهم شده! ما نه فقط حامی احمدی‌نژاد، بلکه حمال رسانه‌ای خدمات دولت برآمده از رای پابرهنه‌ها هستیم. دشمن احمدی‌نژاد، کسانی هستند که او را رئیس‌جمهور قانونی نمی‌دانند. ما اهل پیامک فرستادن نیستیم. ما به تشنگی مردم دنیا برای یک جرعه از پیام انقلاب اسلامی فکر می‌کنیم.

و البته معتقدیم آنکه سر آرمان‌هایش را ببرد، به ملک‌ ری نمی‌رسد. آقای احمدی‌نژاد! لطفا قهرمان آرمان‌هایت بمان.

مردم سالاری:برای انتخابات چگونه باید فضاسازی کرد؟

«برای انتخابات چگونه باید فضاسازی کرد؟»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم میرزا بابامطهری‌نژاد است كه در آن می‌خوانید؛ شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی امروز جامعه پر رویداد ما از چند جهت نگران‌کننده است، اول از آن جهت که بی‌ثباتی اقتصادی و بلاتکلیفی به همه اقشار جامعه آسیب می‌رساند و بر اقشار ضعیف‌تر این آسیب شکننده‌تر است. شرایط بد اقتصادی همه را نگران و مضطرب نموده و ناامنی و ناهنجاری را افزایش داده است و بین مسوولین کشور هم در این مورد اتفاق‌نظر وجود ندارد.

دوم از آن جهت که در شرایط خاصی قرار داریم و حدود 9 ماه دیگر دو انتخابات مهم به عنوان نماد مشارکت مردم در اداره جامعه را در پیش روی داریم. انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا و انتخابات دور یازدهم ریاست جمهوری و لازم است آرام، آرام فضا را برای ورود به رقابت‌های سالم انتخاباتی بگشائیم و سطوح مختلف جامعه را برانگیزانیم برای حضور پرشور و آگاهانه.

سوم آنچه که در جهان می‌گذرد و مطالباتی که ملت بزرگ ایران به واسطه راه استقلال که فرا روی خود گشوده است از یک سو و رسالت اسلامی، انقلابی که در برابر بیداری اسلامی و جنبش‌های ضد استبدادی و ضد دیکتاتوری بر دوش دارد، از دیگر سو، شرایطی حساس را پدید آورده است که باید بسیار هوشمندانه، دقیق و براساس یک راهبرد معطوف به آینده گام برداشت. مهمترین و بلندترین قله این شرایط، جلب مشارکت و حضور گسترده مردم در انتخابات‌های پیش روی است که اگر حاصل شود، بستر تحقق سایر برنامه‌ها و تغییر شرایط به نفع ملت و نظام را فراهم خواهد ساخت.

چنین مشارکتی نیاز به فضایی مبتنی بر اعتماد و آرام را می‌طلبد. رفتار بر مبنای قانون و همراه با محترم شمردن نظرات و دیدگاه‌های گروه‌ها و اقشار مختلف اجتماعی و ایجاد شرایط عادلانه برای دیده‌شدن افکار و اندیشه‌ها و شنیده شدن صداها و پاسخگو بودن در برابر سوالات و آماده بودن برای نقد سالم نظرات و عملکردها و تحمل منتقد، مخالف و رقیب می‌تواند فضاسازی کرده و زمینه مشارکت با نشاط را فراهم آورد.

ایجاد چنین فضائی وظیفه قطعی رسانه‌ها به ویژه رسانه ملی و رسانه‌های نوشتاری و مجازی و تریبون‌های عمومی به ویژه تریبون‌های نمازهای جمعه و مساجد و زیارتگاه‌ها و اماکن عمومی است. اگر چنین فضایی فراهم آید، نهادهای مدنی و احزاب و گروه‌های سیاسی امکان نقش آفرینی خواهند یافت و همین نقش‌ها است که اگر ایفا شود انسجام اجتماعی و امید افزایی را به دنبال خواهد داشت.

نکته مهم دیگر اعتمادسازی توسط قوای سه‌گانه است، قوه مقننه ابهامات و پرسش‌های مردم در مورد قوانین و نظارت بر اجرای آنها را پاسخگو باشد و قوه قضائیه از رسیدگی‌های عادلانه منطبق برقانون و رعایت یکسان قوانین برای همه، جامعه را مطمئن سازد و قوه مجریه به شفاف‌سازی فرآیندهای اجرایی و فراهم ساختن امکان نظارت همگان اصرار داشته باشد و واقعیات زندگی مردم را در نظر گرفته و پاسخگو یا حداقل از نابسامانی‌های پیش‌آمده در این ایام عذرخواهی کرده و برای انتقال قدرت به منتخب مردم اعلام آمادگی نماید.

اخلاق حرفه‌ای در چنین شرایطی از اهمیت فوق‌العاده‌ برخوردار است و اخلاق حرفه‌ای یعنی توجه به خوبی و بدی و باید و نبایدهای عمل مدیریتی و این غیر از اخلاق دینی و عقیدتی است که همگان باید واجد آن باشند. هر مجموعه اعم از قوه مقننه یا قضائیه یا اجرائیه وظایف خود را در برابر قانون و ملت احصا و عملکرد خود را به قضاوت بنشیند و خوب و بد و باید و نباید را پاسخگو باشد. اعتماد نتیجه تفاهم بر چنین رویکردی است و اگر اعتماد حاصل شد، مشارکت قطعی است، در فضای بی‌اعتمادی نمی‌توان انتظار مشارکت و حضور فعال داشت.

متاسفانه مسائلی که در روزهای اخیر شاهد آن بودیم در جهت فضاسازی مناسب برای ورود به انتخابات نبود و در چنین فضایی مشارکت واقعی شکل نخواهد گرفت. چالش‌های اساسی فرا روی چنین ضرورتی فراوان است. تا دیر نشده باید چاره کرد تا جامعه فارغ از این فضای مه‌آلود به ارزیابی دید‌گاه‌ها، توانمندی‌ها و ظرفیت‌سازی‌ها اهتمام نماید و به انتخابی دست بزند که مشکلات را حل کند، نه آنکه بر مشکلات بیفزاید.

ملت ما:ایران باید به حامیان تروریست‌های سوریه اولتیماتوم بدهد

«ایران باید به حامیان تروریست‌های سوریه اولتیماتوم بدهد»عنوان سرمقاله روزنامه ملت ما به قلم محمد صادق كوشكی است كه در آن می‌خوانید؛حدود 2ماه پیش گروهی از زائران ایرانی توسط مخالفان اسد بازداشت شدند. این در حالی است كه گردان البراء وابسته به ارتش آزاد سوریه دیروز در پیامی ویدیویی به بشار اسد هشدار داد، چنان‌كه ظرف 48 ساعت آینده مخالفان بازداشت شده را آزاد نكند، 48 گروگان ایرانی را اعدام خواهد كرد. اصل مسئله به عنوان یك مسئله اساسی باید مورد توجه دولت جمهوری اسلامی قرار گیرد و نظام اسلامی وظیفه دارد كه تمامی شیوه‌ها و روش‌های ممكن و مطلوب را جهت حفظ جان گروگان‌ها به‌كار گیرد. درباره سوریه باید چند نكته را مورد توجه قرار داد:
 
1- در روزهای اخیر فشار روی نیروهای تروریست در سوریه افزایش پیدا كرده است و همین مسئله موجب شده است كه آنها دایما مجبور به عقب‌نشینی از مواضع خود باشند. لذا در دست داشتن گروگان‌های ایرانی یك برگ برنده برای آنها شده است كه سعی دارند بیش‌ترین بهره ممكن را از این امر ببرند.

2- بروز تنش میان تركیه و سوریه و پیشرفت آن از جمله عوامل موثر بر فضای سیاسی سوریه بوده است، تا آنجا كه تروریست‌های وابسته به ارتش آزاد سوریه سعی دارند تا با سوءاستفاده از فضای موجود از برگ برنده (گروگان‌های ایرانی) استفاده لازم را ببرند.

3- هرچند كه به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی از تمامی ظرفیت‌های موجود خود جهت بازپس‌گیری گروگان‌ها بهره نبرده است، اما بایستی این مسئله به عنوان یك اصل اساسی از سوی ایران مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر این ایران باید نهایت سعی خود را در این مسئله انجام دهد تا این‌كه وضع گروگان‌های ایرانی با مسائل داخلی سوریه پیوند داده نشود. چرا كه تروریست‌های فعال در سوریه نشان داده‌اند كه به هیچ كدام از اصول انسانی و اخلاقی پایبند نبوده و نیستند. از این‌رو نبایستی اجازه داد شهروندان بیگناه ایرانی به عنوان ابزاری در دست تروریست‌های فعال در سوریه تبدیل شود.

4- جمهوری اسلامی بایستی با فشار جدی بر قطر، عربستان و تركیه و دادن اولتیماتوم به حامیان تروریست در سوریه هرچه سریعتر موجبات آزادی گروگان‌های ایرانی را فراهم آورد. دولت ایران نباید اجازه دهد تا جان شهروندان ایرانی با پیروزی یا شكست تروریست‌ها در سوریه گره زده شود.

ابتكار:احمدی نژاد گرفتار در دام کین و مهر؟

«احمدی نژاد گرفتار در دام کین و مهر؟»عنوان سرمقاله روزنامه ابتكار به قلم محمدعلی وکیلی است كه در آن می‌خوانید؛حدیث بر آمدن احمدی نژاد برای آیندگان از اهمیت، ظرافت و حساسیت خاصی برخوردار است به ویژه آنان که ناظر آن همه عشق و شور و شر بوده اند از روزی که غیره منتظره سر برآورد و همه معادلات را بر هم ریخت و همچون آتشفشان هر روز دامن گوشه ای از سنت‌های مدیریتی را سوزاند و بدون هیچ مانعی به هر آنچه می‌خواست چنگ انداخت و آن را دست می‌انداخت؛ تا واپسین روزهای سال 89 آنچنان محبوب دلها بود که هوادارانش گم شده خود را در او جستجو می‌کردند و دولتش، مقدمه ظهور تعبیر می‌شد. وزرایش با عنایت حضرت حجت(عج) انتخاب و افعالش مرضی آن حضرت تفسیر می‌شد و خودش معجزه هزاره سوم نام برده می‌شد.

منتقدان از ترس انگ مخالفت با دولت آخرت الزمان جرات انتقاد نداشتند و مخالفین قلم‌ها را در نیام و زبان‌ها را در کام محبوس کردند. فضا چنان یک طرفه بود که هیچ صدایی به جز صدای احمدی نژاد شنیده نمی‌شد. همه مسحور سرعتش و محو وعده هایش بودند. گرد و غبار سرعتش قدرت تشخیص را گرفته بود. روش‌های منحصر به فردش هزینه ساز بود ولی باکی نبود، چرا که همه چیز آماده هزینه بود.

سال 90 بود که ناگاه طلسم محبوبیتش شکست و منحنی عشق و دلدادگی معکوس شد و روند نزولی شروع گردید. از آن به بعد دست به هرکاری زد دردسر آفرین و بهانه ساز گردید، درست برعکس زمانی که هرکار می‌کرد عین حقیقت تعبیر می‌شد و برداشت مخالفین تخطئه و مورد سرزنش و انگ انحراف و کج اندیشی می‌خورد. اما این بار این خود احمدی نژاد است که اقداماتش انگ انحراف و کج روی می‌گیرد.

خلاصه گردش زمانه خیلی زود عیش ربیع احمدی نژاد را به طیش خریف مبدل کرد، حساسیت و اهمیت موضوع آنجاست که احمدی نژاد مورد مهرها و کین‌های افراطی و یکسویه واقع شد، از این رو روزی آن چنان اسیر کمند جاذبه اش گردیدند و چشم بسته راهش را تحسین و روش هایش را تائید نمودند، به گونه ای که گویا با انسان مصون از خطا طرف هستند و امروز به دام کینه توزی افراطی نسبت به آن چه تاکنون انجام داده افتاده اند.

در نتیجه بیم آن است که راه درست از بیراهه و بیغوله تشخیص داده نشود و در تیه گمراهی و ضلال گرفتار آیند. بعضی معتقدند کسی که قدم به عرصه سیاست نظری و عملی می‌گذارد بایستی در درونش نیرویی وجود داشته باشد که پیوسته در فغان و درغوغا باشد و سری پرشور و ناآرام داشته باشد که پیوسته مانند توسنی سرکشی کند، شاید این توصیه مبنای رفتار احمدی نژاد بوده ولی چرخ روزگار نشان داد که این تنها برای ماندگاری کافی نیست. توسنی اگر خوب هدایت نشود به بهمن منتهی می‌شود. سرعت احمدی نژاد روزی جلوتر از تحولات بود، همین هم برگ برنده اش بود اما تحولات امروز از او پیشی گرفته و توسنش کم آورده، گویا که پایش در پوست گیر کرده است.

احمدی نژاد قبل از سفر به امریکا طی مصاحبه تلویزیونی تلویحاً از تداوم دولتش گفت و باعث واکنش‌های بسیاری در داخل گردید، ولی به فاصله ای کوتاه در مصاحبه با خبرنگاران آهنگ وداع سر داد و اعلام کرد آماده است با دو خط امضاء کنار رود. حالا او تا پایان این مسیر ناهموار هفت ماه بیشتر فرصت ندارد، اینکه بناست این باقی مانده راه را چگونه طی نماید و چگونه عاقبتی پیش رو دارد باید این زمان را با هم پیش رویم. بی تردید معمای احمدی نژاد موضوع مهمی برای هر پژوهشگری خواهد بود.

البته به شرط آن که پژوهشگران نیز به جای تامل در اسناد، دست به گزینش دلخواهانه تاریخ نزنند و آن چه خوش نمی‌دارند و آن را با پیش داوری‌های خود ناسازگار می‌بینند را درنگذرند و بسیاری از حوادث و وقایع را به پس و پشت‌های حافظه منتقل نکنند و خود را به بی حافظگی تاریخی و یا فراموشی دچار نکنند.

آرمان:وحدت، عاملی برای مقابله با خطر

«وحدت، عاملی برای مقابله با خطر»عنوان یادداشت روز روزنامه آرمان به قلم آیت‌الله هاشم‌زاده هریسی است كه در آن می‌خوانید؛وحدت و حرکت در راستای وحدت‌گرایی، از لازمه‌ها و بایسته‌های جامعه‌ای سالم و دارای خط سیر صحیح است. وحدت‌گرایی با توجه به آثار سازنده و مثبتی که بر جامعه دارد، باید مورد توجه جدی افراد، چهره‌ها و درکل تمامی اجزای جامعه قرار گیرد. البته تحقق وحدت در جامعه، لازمه‌هایی دارد که بدون تحقق آنها، نمی‌توان به این ویژگی دست یافت. نمی‌توان عده‌ای را مطرود، عده‌ای را منزوی، عده‌ای را مارک‌دار و... کرد و سپس سخن از وحدت به میان آورد.

به جان بکدیگر افتادن و غلبه بر سایرین به هر قیمتی، از خصلت‌های جامعه در مسیر وحدت نیست. در جوامع اسلامی، این گزاره بیش از موارد دیگر مورد توجه است؛ زیرا در مقابل آن تفرقه‌های مخرب قرار دارد. مساله وحدت و یکپارچگی نه تنها در شرایط خاص، بلکه همیشه و به صورت مستمر باید میان مسلمانان یک جامعه مانند خون در رگ‌های آن جاری باشد.

در صورتی که چنین اتفاقی نیفتد، نفس جامعه با تفرقه‌‌های مخرب گرفته و جامعه آسیب‌پذیرتر می‌شود. در شرایط خاص و دارای سختی‌های اجتماعی یا سیاسی نیز نیاز به وحدت احساس می‌شود؛ زیرا وحدت عاملی برای ایستادگی یکپارچه مقابل خطر به هر نوع و شکلش است.

از دیگر سو، باید توجه داشت که وحدت، موجب ایجاد و تقویت اقتدار ملی کشور می‌شود. در جامعه‌ای که از داخل و درون مقتدر باشد، یعنی نه به ظاهر، بلکه دل‌های افراد آن با یکدیگر در امور کلی و شاخصه‌های اصلی مسیر حرکت همدل باشد، اقتدار ملی از مرتبه رفیعی برخوردار خواهد بود. در مقابل اگر در جامعه‌ای برخی افراد دل‌هایشان شکسته یا به سبب بروز مسائلی گزیده یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته شده باشند، اقتدار ملی خواه‌ناخواه تنزل رتبه می‌دهد؛ موضوعی که با اهداف و چشم‌اندازهای ملی مغایرت دارد.

اگر تفکر جامعه‌، کشور و نظام سیاسی - اجتماعی در سطح کلان مبتنی بر وحدت‌گرایی باشد، باید این موضوع را در تمامی شئون خود به شیوه‌ای صحیح به جریان بندازد؛ به گونه‌ای که وحدت، فرصت وحدت‌گرایی و هزینه‌های لازم برای نیل به آن، باید از منظرهای مختلف و متفاوت در سطح جامعه مطرح شود تا بتوان با افزایش دوستان و کاهش دشمنان، بسترهای جامعه را برای حرکت در مسیرهای یکپارچه توسعه‌ای و ارتقای جایگاهی آماده کرد.

برای رسیدن به چنین هدف بزرگ و حائزاهمیتی، باید همزمان محیط و فضای درون جامعه را باصفا، سرشار از محبت و به دور از کینه‌ورزی و رفتارهای تند حذف‌گرایانه کرد. باید به شکلی جدی بر افزایش رویش‌ها و کاستن از ریزش‌ها تا سرحد امکان تأکید و تلاش کرد.

رویش و حتی افزایش آن، امری طبیعی و روالی معمول است اما زیاد شدن ریزش کاملا غیرمعمول و خطرناک است. عده زیادی از نیروهای یک مجموعه عظیم را راندن و جلوگیری برای جذب کردن آنها، از مصادیق موانع ایجاد وحدت ملی است.

نظام، مردم و جناح‌ها و گروه‌هایی که مدعی دینداری و خاستگاه‌های ملی هستند، باید روش و منشی را برگزینند که بر اساس محبت، جذب حداکثری و رسیدن به وحدت باشد و از بروز رفتارهای تفرقه‌گرایانه و جداکننده افراد از جمع، پرهیز کنند. به کنار راندن اشخاص و نیروهای جامعه با ارائه تحلیل‌های اشتباه و بعضاً سلیقه‌ای، خیانت به نظام و اسلام است.

دنیای اقتصاد:برنده‌ای موقت در مناظره اقتصادی نامزدها

«برنده‌ای موقت در مناظره اقتصادی نامزدها»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم پویا جبل عاملی است كه در آن می‌خوانید؛اولین مناظره نامزدهای ریاست‌جمهوری ایالات‌متحده در دانشگاه دنور برگزار شد.

موضوع اصلی مناظره به دغدغه‌های اصلی آمریکایی‌ها می‌پرداخت؛ مسائل اقتصادی. اگرچه دو مناظره دیگر باقی مانده است، اما به نظر کارشناسان مستقل، رامنی، نامزد جمهوری خواه بهتر از اوباما ظاهر شد. البته می‌شد انتظار این نتیجه را داشت، علت نیز معلوم است؛ از آنجا که رییس‌جمهوری فعلی ایالات‌متحده در موضع دفاع از برنامه‌های اقتصادی خود بود و رامنی نیز فارغ از آنکه برنامه‌های اقتصادی‌اش چه باشد، تمام تلاش خود را مصروف حمله به شرایط موجود کرد، توانست برنده این نبرد ابتدایی باشد؛ اما به چند دلیل نمی‌توان انتظار داشت که این موفقیت مداوم باشد و بالاتر از آن تاثیر چشمگیری بر رای‌دهندگان آمریکایی داشته باشد:

اول آنکه در موضوعات دیگر به خصوص در مسائل بین‌المللی به نظر می‌رسد که باراک اوباما دست بالاتر را داشته باشد؛ زیرا از یک سو توانسته از زمانی که وارد کاخ سفید شود، عملا جنگ عراق را پایان دهد و در افغانستان نیز شرایط باثبات‌تری حاکم کند و فراتر از این ایالات‌متحده توانسته روابط خود را با متحدینش در سراسر جهان بهبود بخشد و حمایت کلان‌تری را در موضوعات بین‌المللی با خود همراه داشته باشد. این در حالی است که در زمان دولت جمهوری‌خواه در موارد مهمی مانند جنگ عراق، ایالات‌متحده با کمترین متحد در صحنه بین‌الملل مواجه شد.

دوم آنکه این مناظره‌ها بیشتر بر رای افراد مستقل تاثیرگذار است و این افراد نیز برای تعیین رای خود به مجموعه‌ای از عوامل نگاه می‌کنند که مناظره تنها یک عامل است؛ هر چند عامل مهمی باشد. عامل مهم دیگر رویکرد‌های نامزد‌هاست و در این حوزه به دلیل نزدیک شدن بیشتر رامنی به جناح تند‌تر حزب جمهوری خواه و انتخاب معاونش از این گروه، عملا موجب شده تا رای‌دهندگان مستقل که میان این دو حزب قرار دارند، بیشتر به سوی دموکرات‌ها تمایل یابند.

در واقع رامنی به هزینه هل دادن آرای مستقل به سوی دموکرات‌ها حاضر شد تا حمایت مادی و معنوی تندرو‌ها را داشته باشد؛ بنابراین هر چند رامنی پیروز اول این میدان شد، اما می‌توان انتظار داشت که آرای این دو نامزد تغییر محسوسی نکند که نظرسنجی‌های بعدی مناظره نیز ناظر بر این امر بود، اما آیا انتقاد‌های اقتصادی رامنی به برنامه‌های باراک اوباما واقع گرایانه است؟

بی‌تردید وضعیت اقتصادی ایالات‌متحده اکنون نسبت به سال 2009 که باراک اوباما بر صندلی ریاست نشست، بهتر است. رشد اقتصادی با وجودی که در سطح 2 درصد است، اما ثبات بیشتری یافته است و این تثبیت می‌تواند پایه‌ای باشد برای تداوم بهبود اقتصادی، آنچنان که نرخ بیکاری 8/7 درصدی نیز نزولی است.

از همین رو است که رامنی بیشتر دست بر افزایش هزینه‌های دولت فدرال برده و معتقد است که اصلی‌ترین برنامه اوباما یعنی برنامه بیمه خدمات درمانی موجب شده تا فشار زیادی بر بودجه گذارد که البته این گزاره صحیح است، اما از سوی دیگر اوباما معتقد است که این کمترین حدی است که دولت باید برای شهروندانش خرج کند و حتی حالا نیز در برخی موارد کمتر از دولت‌های اروپایی است.

از سوی دیگر اوباما نیز معتقد است که کاهش درآمد‌های مالیاتی که در دستور کار رامنی قرار دارد، کسری بودجه شدیدی را بر اقتصاد ایالات‌متحده وارد می‌کند و در عین حال طعنه می‌زند که این همان کاری است که جرج بوش با بودجه قوام یافته کلینتون کرد.

به هر رو باید منتظر بود و دید آیا باز رامنی با استفاده از موضع تهاجمی خود می‌تواند پیروز مناظره‌های دیگر باشد و از آن بالاتر نظرسنجی‌ها را به نفع خود تمام کند. در عین حال که رویکردهای این دو نامزد در حوزه‌های دیگر نیز می‌تواند دارای آثار اقتصادی باشد، مثلا هیچ بعید نیست که اوباما بر رقیب خرده گیرد که موضع جنگ طلبانه در حوزه بین‌الملل‌ ای بسا وضعیت اقتصادی را سخت‌تر کند. از همین رو به نظر می‌رسد که باز هم باید شاهد مطرح شدن اقتصاد در مباحث سیاسی و بین‌المللی نیز باشیم.

در واقع امروز بسیاری از سیاست‌های ایالات‌متحده با مقیاس اقتصاد سنجیده می‌شود، امری که شاید در انتخابات سال 2000 و 2004 که جمهوری‌خواهان پیروز آن بودند، وجود نداشت، اما آیا جمهوری‌خواهان می‌توانند ثابت کنند موضع‌گیری‌های دیگر آنان در حوزه‌های سیاسی و بین‌المللی، اقتصادی است؟

جام جم

«رویای گنجشك‌ها» برای دعوت به نیكوكاری
قیمت ارز و طلا همچنان كاهش می‌یابد
رئیس ستاد كل نیروهای مسلح:جنگ تركیه و سوریه خواست آمریكاست
افزایش 4 دلاری بهای جهانی نفت

كیهان

بازداشت دیرهنگام 16 اخلالگر بازار ارز
كاهش شدید قیمت ارز و سكه در بازار آزاد
محمد مرسی از انور سادات تجلیل كرد!
تظاهرات ضد جنگ در اسلامبول و آنكارا؛دست‌ها از سوذریه كوتاه

خراسان

هزاران نفر در شهرهای ترکیه در مخالفت با سیاست های جنگ طلبانه اردوغان تظاهرات کردند
محسن رضایی:رئیس جمهور اطمینان داده ظرف2هفته اقدام عملی برای ارز انجام دهد
کاهش شدید قیمت دلار به کمتر از ۳هزار تومان
ادعای نیویورک تایمز از پیشنهاد ۹ مرحله ایران به غرب درباره حل مسئله هسته ای

جمهوری اسلامی

انتقاد ائمه جمعه از سو مدیریت اقتصادی و روند گرانی در جامعه
مرسی به انور سادات نشان افتخار داد!
16 عامل عمده اختلال ارزی در تهران بازداشت شدند
تب جنگ تركیه و سوریه فروكش كرد

ابرار

ادعاى نیویورك تایمز مبنى برارائه طرح ۹ مرحله اى ایران به غرب
رییس كمیسیون حقوقى:طرح مجازات اسیدپاشى در مجلس تهیه مى شود
در ادامه سیاست هاى ضد ایرانى
اتحادیه اروپا براى گام دیگرى علیه ایران آماده مى شود

رسالت

عسكراولادی:نوسازی نظام در گرو پوست اندازی احزاب است
سید احمد خاتمی:اقدام اخلالگران در آشفتگی بازار جنایت است
16 عامل اختلال ارزی بازداشت شدند
سرعت شناورهای سپاه 3 برابر ناوهای آمریكاست

قدس

سقوط شدید قیمت دلار
بیمه‌ها 1700 خدمت را نادیده می‌گیرند
تظاهرات ضد جنگ در تركیه
لاوروف در نشست 5+1 حاضر نشد

سیاست روز

هزاران تابوت برای متجاوزان
مردم تركیه: مزدور آمریكا نیستیم، جنگ با سوریه هرگز
بازار در انتظار امنیت اقتصادی
خواهی نخواهی، زندگی می گذرد
 
تهران امروز

بازداشت اخلالگر ارزی هزار میلیاردی
واكنش‌ها به تنش مرزی سوریه و تركیه
1700خدمت سلامت خارج از پوشش بیمه
سالی 100 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نفتی می‌خواهیم

وطن امروز

سركوب تظاهرات بزرگ ضد جنگ در ترکیه
سقوط آزاد دلار آزاد!
واردات هزاران دستگاه خودرو با دلار دولتی!
کلینتون: ماجرای دلار ربطی به تحریم‌ها ندارد

جوان

ضریح جدید شش گوشه شوری كربلایی در قم برپا كرده است
اردوغان:تركیه در پی جنگ با سوذریه نیست
دادستانی تهران:بازار ارز را با خرید صوری به هم ریختند
خروج 5 میلیون نفر از تهران محقق نشد

آفرینش

تاریخ ثبت‌نام و برگزاری آزمون‌های سراسری، ارشد و دكتری 92 اعلام شد
آیت الله لاریجانی:برخی گرایش‌های سکولار بین روشنفکران رواج یافته است
اردوغان: ترکیه خواستار جنگ با هیچ كشوری نیست
خطیب جمعه تهران:قوای سه گانه با همكاری یکدیگر مشکلات اقتصادی را برطرف کنند

ملت ما

واكنش ائمه جمعه به نابسامانی‌ها اقتصادی و توجیه مسئولان؛مشكل فقط تحریم نیست سود تدبیر است
فیلبردار پناهنده سوژه جدید جنگ روانی
موجودی صندوق ذخیره ارزی 33 میلیارد دلار
علی مطهری:بهتر بود رئیس جمهور عذرخواهی می‌كرد

مردم سالاری

واکنش آمریکا به تعلیق تدریجی تولید اورانیوم
سید حسن خمینی مطرح کرد:تاثیر دروغ و تهمت در افزایش گناه در جامعه
ممنوعیت واردات گاز از ایران
پرداخت جریمه اجباری شد

ابتكار

 بازگشت ثبات به بازار ارز
اوباما كم آورد
توضیحاتی درباره دیدار هاشمی و ناطق
كاندیداها از قم شروع كرده‌اند

مغرب

انتقاد بی سابقه ائمه جمعه از احمدی‌نژاد:رئیس جمهور مردم را هالو فرض نكند
اخلالگران بازار ارز در چنگ قانون
چرا امام از نجف به پاریس مهاجرت كرد؟
بازار امروز باز است

آرمان

توصیه سید حسن خمینی به نیروی انتظامی؛اعتماد مردم را از دست ندهید
تحقیق و تفحص از وزارت كشور كلید خورد
رئیس‌جمهور از زندان اوین بازدید می‌کند؟!
لازم باشد آیت‌الله حضور فعال در انتخابات دارد

دنیای اقتصاد

گروه جدید در اتاق ارز
سكه و ارز نزولی می‌شود؟
شكست اوباما در مناظره اقتصادی
زمزمه دوباره فاز دوم هدفمندی

جهان صنعت

بازی خطرناك دولت با ارز
رایزنی‌های سردار در بغداد
عسكراولاِدی:سران سه وقه به فریاد بازار برسند
تعلیق غنی سازی در قبال لغو تحریم‌ها

به گزارش باشگاه خبرنگاران،روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی مدعی شد مقامات ایرانی به منظور حل مسئله هسته‌ای این کشور با غرب، یک طرح «9 مرحله‌ای» به آمریکا پیشنهاد داده‌اند که بر اساس آن در ازای لغو کامل تحریم‌ها علیه ایران، فعالیت غنی‌سازی اورانیوم به تدریج به حال تعلیق درآید

بر اساس این طرح که بر مبنای طرح پیشنهادی ایران به اتحادیه اروپا در ماه جولای است، در ازای لغو بخشی از تحریم‌ها، ایران فعالیت یک تا 2 سایت غنی‌سازی اورانیوم را متوقف خواهد کرد.

پس از آن و زمانی که مرحله نهم فرا رسد، غرب باید تمامی تحریم‌های اعمالی علیه ایران از جمله تحریم‌های صادرات نفت و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران را لغو کرده و در ازای آن ایران، فعالیت غنی‌سازی اورانیوم با غلظت متوسط در تاسیسات فوردو را متوقف خواهد کرد.

بن بست ناتو در افغانستان

با اوج گرفتن تلفات نیروهای ناتو در افغانستان و ناکامی این ائتلاف در رسیدن به توافقی با نیروهای طالبان جهت تضمین ثبات در این کشور، مقامات ناتو ناگزیر از تجدیدنظر در سیاست های خود در قبال افغانستان شده است.

روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در گزارشی با اشاره به این موضوع نوشته است كه رسیدن به صلح با طالبان که زمانی یک بخش کلیدی از راهبرد ایالات متحده در افغانستان را تشکیل می داد، از سوی فرماندهان نظامی و مقامات واشنگتن مورد تردید قرار گرفته است.

در عوض، ایالات متحده در جهت ریسدن به توافق صلحی میان طالبان و دولت افغانستان تلاش خواهد کرد؛ توافقی که خود در نهایت نیازمند تأیید پاکستان خواهد بود. با این حال، مقامات آمریکایی معتقدند چنین توافقی تنها در صورت خروج نیروها از افغانستان امکان پذیر خواهد بود.

در همین حال، در شرایطی که طی هفته های اخیر نیروهای امنیتی افغان همواره سلاح های خود را به سوی همکاران عضو ناتو خود نشانه می روند، «آندرس فوگ راسموسن»، دبیر کل ناتو در مصاحبه ای با روزنامه انگلیسی «گاردین» اعلام کرده ممکن است نیروهای غربی پیش از ضرب الاجل سال 2014 از افغانستان خارج شوند.

اذعان به ناتوانی واشنگتن

وزیر دفاع سابق آمریکا با اذعان به ناتوانی واشنگتن و تل آویو در توقف برنامه هسته ای ایران اقدام نظامی علیه جمهوری اسلامی را فاجعه بار خواند و درباره پیامدهای آن هشدار داد.

به گزارش روزنامه صهیونیستی جروزالم پست، "رابرت گیتس" روز گذشته در یک سخنرانی در شهر "نورفولک" ویرجینیا با فاجعه بار خواندن اقدام نظامی علیه ایران و هشدار درباره پیامدهای آن گفت: اسرائیل نباید به منافع آمریکا آسیب برساند.

وی تاکید کرد: واشنگتن باید به مقامات اسرائیلی بفهماند که تل آویو چک سفید امضا برای انجام اقدام نظامی که آسیب جدی به منافع آمریکا وارد می کند، ندارد.

رابرت گیتس گفت: نتایج اقدام نظامی آمریکا و اسرائیل علیه ایران فاجعه بار بوده و ما را برای نسل ها در آن منطقه از جهان دچار مشکل می کند.

حدادعادل: به جمع‎بندی نرسیده ام

غلامعلی حداد عادل  در جمع خبرنگاران استان گلستان در پاسخ به این سئوال که آیا شما وارد صحنه رقابت انتخابات ریاست جمهوری خواهید شد تصریح کرد: جواب من همان جواب دو، سه ماه پیش است و هنوز به جمع‎بندی نرسیده و در این رابطه تصمیمی نگرفته‎ام.

به گزارش فارس،وی اظهار داشت: با توجه به اینکه هر جناحی تعدادی را برای کاندیداتوری انتخابات معرفی می‎کند در این امر می‎توانند به توافق برسند اما زمانی که صحبت از یک نفر می‎شود احتمالا به وحدت نظر نخواهند رسید و یا اینکه مشکل است.

وی ادامه داد: این اظهارنظر را بر اساس انتخابات‎های گذشته می‎گویم و تا به حال تقریبا در معرفی کاندیدای واحد، وحدت نظری حاصل نشده و ممکن است در انتخابات آینده نیز چند نفر از اصولگرایان وارد صحنه شوند.