باقلا پلو از غذاهای قدیمی ‌ایرانی و با مشخصاتی که تهیه می‌شود، مختص کشور ماست. این غذا همچنین یکی از گزینه‌های مناسب برای سرو در میهمانی‌های ایرانی محسوب می‌شود اما برای تهیه و پخت آن باید نکته‌هایی را رعایت کرد تا مزه آن خوشمزه‌تر و طعمش لذیرتر شود.

 ۱ - از باقلا ‌هایی استفاده کنید که پوست سبز رنگی دارند و البته به مدت طولانی هم فریز نشده‌اند زیرا ماندن طولانی‌مدت باقلا در فریزر باعث تغییر رنگ و طعم این ماده غذایی می‌شود.

۲ - بهتر است نصف مقدار برنج، باقلا اضافه کنید. یعنی در ۴ پیمانه برنج، ۲ پیمانه باقلا بریزید.

۳ - بهترین گوشت‌ها برای صرف با باقلا پلو، گوشت‌های گردن و ماهیچه هستند البته این غذا با گوشت مرغ نیز خورده می‌شود. جالب است بدانید که جنوبی‌ها این برنج مخلوط را با ماهی هم می‌خورند.

۴ - قبل از افزودن باقلا به برنج آبکش‌شده، بهتر است آن را به مدت ۵ تا ۶ دقیقه در آب جوش قرار دهید و با دم کشیدن کامل برنج، باقلا‌ها نیز مغزپخت خواهندشد. یادتان باشد که این مرحله نباید خیلی طولانی شود زیرا در صورت زیاد جوشیدن باقلا‌ها در آب، ‌ بعد از دم کشیدن همراه برنج، له خواهند شد. در ضمن، هنگام جوشیدن باقلا‌ها در آب، کفی روی آن‌ها را می‌گیرد که باید آن را بردارید زیرا در غیر این صورت باقلا پلو رنگ کدر و تیره‌ای پیدا می‌کند که چندان خوشایند نیست.

۵ - برخی باقلا‌ها به‌خوبی پخته نمی‌شوند. این نوع باقلا ها ناپز هستند و هر قدر روی حرارت بمانند، باز هم پخته نخواهند شد بنابراین بهتر است از خرید و حرارت دادن آن‌ها خودداری و از خوردنشان صرف‌نظر کنید.

۶ - سبزی مناسب این غذا شوید است که توصیه می‌شود از نوع تازه آن استفاده کنید. در ضمن می‌توانید هنگام دم کشیدن برنج، یک شاخه سیر تازه در میان آن قرار دهید تا عطر منحصر به فردی بگیرد.

۷ - اگر باقلا پلویتان با گوشت گردن بود، برای طعم دادن بیشتر به این غذا می‌توانید روی برنج در حال دم کشیدن، دارچین بیفزایید و روی گوشت نیز کمی‌ دارچین بریزید. به این ترتیب غذا طعم متفاوت‌تری پیدا خواهد کرد.

۸ - ته دیگ این غذا می‌تواند مخلوط برنج با باقلا یا نان، به‌خصوص نان تافتون، باشد. به این ترتیب دیگر با هیچ بهانه‌ای از خیر ته دیگ تهیه شده نخواهید گذشت.

نکته‌ها:

اگر فشارخون دارید بهتر است به برنج کمی ‌سیر تازه بیفزایید و افزودن نمک را بسیار محدود کنید. می‌توانید در کنار مرغ از سیب‌زمینی استفاده کنید زیرا این ماده غذایی سرشار از پتاسیم است و به کنترل فشارخونتان کمک خواهد کرد. البته در صورت خوردن سیب‌زمینی با این غذا، مقدار برنج مصرفی‌ را به حداقل برسانید زیرا در غیر این صورت دچار اضافه وزن خواهید شد.

اگر چربی خون دارید بهتر است با این غذا گوشت سفید مانند گوشت بوقلمون یا مرغ میل کنید آن هم قسمت سینه زیرا چربی کمتری دارد، غذا را با روغن کمتری تهیه و آن را با یک بشقاب سبزی خوردن میل کنید. این فیبر دریافتی به تنظیم چربی خونتان کمک خواهد کرد.

اگر لاغرید بهتر است وقتی غذا را در بشقاب کشیدید، به آن کره بیفزایید و آن را با یک بشقاب سالاد و سبزی‌های رنگارنگ و تازه میل کنید. این سبزی‌ها بهتر است شامل گوجه‌فرنگی، کاهو، کلم‌قرمز و جوانه گندم باشد. پیشنهاد می‌کنیم باقلا پلو با مرغ را با یک لیوان آبمیوه تازه خانگی میل کنید تا مقدار کالری‌ای که در واحد حجم در یک وعده غذایی دریافت می‌کنید، افزایش یابد.

خراسان نیوز

سلول‌های بدن همیشه به انرژی نیاز دارند. در حالت خواب، بیداری، ورزش یا لم دادن روی صندلی، همیشه و همیشه سلول‌ها برای ادامه حیات و انجام فعالیت‌های مختلف به انرژی نیاز دارند.
 
انسان انرژی مورد نیاز بدن را از طریق انواع خوراکی ها تامین می کند. همه ما انواع مختلفی از مواد غذایی را مصرف می کنیم. با این حال همه این غذاها از چند دسته اصلی از مواد تشکیل شده اند.

دستگاه تامین سوخت بدن چطور کار می‌کند؟

به طور کلی، بیشتر خوراکی ها شامل سه دسته اصلی چربی، کربوهیدرات یا پروتئین هستند. البته به جز این مواد، ممکن است انواع گوناگونی از ویتامین ها و مواد معدنی را نیز مصرف کنیم، اما از آنجا که مقدار این مواد در برابر چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین ها به مراتب کمتر است، جزو دسته بندی اصلی مواد تشکیل دهنده خوراکی ها قرار نمی گیرد.

این سه دسته اصلی ترکیبات شیمیایی بسیار پیچیده ای دارند و بدن نمی تواند به صورت مستقیم از آنها به عنوان سوخت استفاده کند و باید طی مراحل گوناگون به اجزای کوچک تری تجزیه شوند تا در نهایت بدن بتواند از آنها به عنوان سوخت برای تامین انرژی مورد نیاز سلول بهره گیری کند.

مواد غذایی پس از طی مسیرهای مختلف و فرآیندهای گوناگون در نهایت به شکل انرژی در اختیار سلول ها قرار می گیرند. بیایید باهم ماجراهایی را که خوراکی های مصرفی در بدنمان طی می کنند تا در نهایت هضم و جذب شوند، بررسی کنیم.

آغاز مسیر: دهان

مسیر تبدیل خوراکی ها به انرژی مورد نیاز سلول ها از دهان آغاز می شود. انواع خوراکی ها اعم از جامد یا مایع ابتدا وارد دهان می شود. به محض ورود غذا به دهان، بلافاصله بزاق ترشح می شود. بزاق در کنار دیگر ترشحات دهان نه تنها موجب خیس شدن غذای ورودی می شود، بلکه به چسبیدن قطعات خرد شده به هم و در نتیجه گوارش بهتر آنها کمک می کند.

در بزاق انسان نوعی ماده شیمیایی به نام «پتالین» وجود دارد که با نشاسته موجود در کربوهیدرات ها واکنش داده و آن را به نوعی قند تبدیل می کند.

مسیر مری

در مرحله بعدی، غذا وارد مری می شود و به انتهای این مسیر می رود. مری دارای ماهیچه های حلقوی است که یکی پس از دیگری منقبض و منبسط شده و با شیوه ای خاص که حرکت دودی نام دارد، غذا بتدریج به انتهای مسیر مری برده می شود. در انتهای این مسیر، بخشی به نام «دهانه معده» یا «کاردیا» وجود دارد.

این ماهیچه به صورت عادی منقبض بوده و مانع از بازگشت غذا از درون معده به مری می شود. با این حال وقتی حرکت دودی به این ماهیچه رسید، این بخش باز شده و اجازه ورود مواد مصرفی به معده را می دهد. مشکل «ترش کردن غذا» که برای بسیاری از افراد روی می دهد، به خاطر مشکلات در عملکرد همین بخش از مری روی می دهد و درواقع اسید معده به صورت ناخواسته وارد مری می شود.

ایستگاه اول: معده

سرانجام غذا به نخستین ایستگاه گوارش یعنی معده می رسد. سلول های خاص موجود روی دیواره معده، مایعی تولید می کنند که در اصطلاح «شیره معده» نامیده می شود. این شیره ضمن انجام واکنش با غذا سبب هضم آن می شود.

یکی از مواد موجود در شیره معده، اسید هیدروکلریک است. جالب است بدانید غلظت این اسید در معده به حدی است که حتی می تواند فلز را نیز در خود حل کند! معده انسان هر روز بین دو تا سه لیتر شیره تولید می کند. اسید معده سبب نابودی بسیاری از میکروب های موجود در غذا می شود.

شاید بپرسید چطور خود معده در این اسید قوی حل نمی شود؟! در سراسر سطح دیواره معده را لایه ای قلیایی از جنس ماده ای لزج به نام «موکوس» پوشانده است. از آنجا که مواد قلیایی موجب خنثی شدن اسید می شود، لذا دیواره معده از اسید قدرتمند موجود درون این عضو بدن در امان است.

یکی از موارد مهمی که در تغذیه درست اهمیت دارد، خوب جویدن غذاست. هر قدر خوراکی ها را بیشتر بجویم، این مواد به قطعات ریزتری تقسیم شده و در نتیجه کار معده نیز ساده تر خواهد شد.

به طور کلی، واکنش های صورت گرفته در معده نقش مهمی در گوارش و فرآیند کسب انرژی از غذای مصرفی دارد.

ایستگاه دوم: روده

غذا معمولا پس از چند ساعت حضور در معده به روده کوچک هدایت می شود. روده کوچک دارای چند بخش است: نخستین بخش روده که به چند سانتی متر ابتدایی آن اطلاق می شود، «دوازدهه» یا «اثنی عشر» نام دارد.

 از آنجا که غذای خروجی از معده همچنان اسیدی است، در این بخش ترکیبی قلیایی به آن افزوده می شود تا حالت اسیدی آن خنثی شود. دو بخش دیگر روده نیز به ترتیب «تهی روده» و «دراز روده» نام دارند.

روده کوچک پنج تا شش متر طول دارد، اما قطر آن فقط دو تا چهار سانتی متر است. روده کوچک درواقع آخرین ایستگاه هضم غذا به شمار می رود. در این مرحله، انواع ترکیبات مختلف به غذا افزوده می شود.

یکی از این مواد «صفرا» نام دارد. صفرا مایعی سبز رنگ است که به حل شدن چربی های غذایی کمک می کند. صفرا را کبد تولید می کند و در مخزنی به نام «کیسه صفرا» ذخیره و در صورت نیاز وارد روده می شود. همچنین سایر انواع شیره های گوارشی را اندامی به نام «لوزالمعده» تولید می کند. مجموع این شیره های گوارشی به هضم و تجزیه غذاهای مصرفی کمک می کند.

اجزای ریزتر

همان طور که پیش از این گفتیم، ما مواد غذایی متنوعی را مصرف می کنیم. با این حال بیشتر مواد غذایی در قالب سه دسته اصلی کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها می گنجند. در روده این مواد به اجزای ریزتری تجزیه می شود.

درواقع، پروتئین ها به اسیدهای آمینه، کربوهیدرات ها به گلوکز و دیگر قندهای ساده و در نهایت چربی ها نیز به اسیدهای چرب و تری گلیسیرید تجزیه می شود. در ادامه مسیر روده، میلیون ها پرز بسیار ریز قرار دارد که مواد غذایی هضم شده را جذب می کنند. دیگر مواد غذایی هضم نشده نیز در این مسیر وارد روده بزرگ شده و پس از این که آب آنها جذب شد، در نهایت به صورت مدفوع از بدن خارج می شود.

تامین نیاز بدن

موادی که از طریق روده ها جذب می شود، نیازهای مختلف بدن را تامین می کند. درست همان طور که یک خودرو برای ادامه کار به سوخت و تعویض مداوم قطعات نیاز دارد، بدن نیز به انرژی و موادی با ترمیم و جایگزینی سلول های خود نیازمند است. انرژی مورد نیاز بدن از طریق قند خون تامین می شود. درواقع محصول تجزیه کربوهیدرات ها یعنی گلوکز برای تامین انرژی به کار می رود.

همچنین پروتئین هایی که به اسید آمینه تبدیل شده و از طریق روده جذب شده است، به عنوان ماده اصلی ساخت سلول های جدید به کار می رود. با این حال بخشی از این پروتئین ها نیز از طریق کبد به گلوکز تبدیل شده و به عنوان سوخت مصرف می شود.

همچنین کبد بخشی از گلوکز را به صورت ماده ای به نام «گلیکوژن» در خود ذخیره می کند. اما اگر گلوکز وارد شده به بدن بیشتر از حد مورد نیاز باشد، چه اتفاقی می افتد؟ بدن به صورت معمول بخشی از گلوکز اضافی را در قالب چربی در خود ذخیره می کند و در صورتی که این چربی ها بیش از حد باشد، مشکلاتی برای سلامت فرد ایجاد می شود.

راز حفظ وزن مناسب

با وجود این که فرآیند جذب غذا و تبدیل آن به انرژی بسیار پیچیده و دربردارنده مراحل گوناگون است، اما ارتباط غذای مصرفی با وزن بسیار ساده است. در حقیقت وزن انسان بیش از هر چیز به دو عامل اصلی یعنی «میزان انرژی ورودی» و «میزان انرژی خروجی» بستگی دارد. منظور از «میزان انرژی ورودی» مقدار انرژی دریافتی از غذاهای مختلف است. همچنین انرژی مصرف شده در فعالیت های گوناگون اعم از فعالیت های خودآگاه (مثل ورزش یا کار) و نیز فعالیت های طبیعی و درونی بدن (مثل کارکرد بخش های داخلی بدن) نیز «انرژی خروجی» خوانده می شود.

رابطه میان این دو انرژی، تعیین کننده وزن ما خواهد بود. اگر انرژی ورودی بیشتر از انرژی خروجی باشد، بخش قابل توجهی از این انرژی مازاد در قالب چربی در بدن ذخیره می شود و در نهایت به اضافه وزن می انجامد. همچنین کمتر بودن انرژی ورودی به انرژی خروجی نیز به کاهش وزن می انجامد. در نتیجه با ایجاد تعادل میان غذای مصرفی و فعالیت های جسمی می توان به وزن ایده آل دست یافت.

سرنوشت غذاهایی که می‌خوریم

حتما درباره اهمیت توجه به میزان کالری مواد غذایی مصرفی در برنامه روزانه خود و همچنین ضرورت کاهش میزان کالری مصرفی برای رسیدن به تناسب اندام و وزن ایده‌آل خود مطالبی خوانده یا شنیده‌اید.

معمولا روی بسته بندی مواد غذایی مختلف نیز اطلاعاتی درباره میزان کالری موجود در آن ماده غذایی یافت می شود. انرژی موجود در 2.5 کیلوگرم ماکارونی می تواند انرژی موردنیاز برای دم کردن یک قوری قهوه را تامین کند. انرژی موجود در یک برش کیک پنیر آلبالویی نیز معادل انرژی موردنیاز برای روشن کردن یک لامپ 60 واتی به مدت یک ساعت و نیم است. این در حالی است که انرژی موجود در 217 گرم دوبل برگر انرژی موردنیاز برای حرکت خودرو در مسیری به طول 140 کیلومتر است.

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که کالری چیست و چگونه انرژی موردنیاز بدن تامین می شود؟ در بخش های بعدی این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم که کالری چیست و چرا اساسا به کالری نیاز داریم. در بخشی از این مقاله نیز ارتباط بین کالری و وزن مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کالری یا کیلوکالری؟

کالری به عنوان واحد اندازه گیری انرژی شناخته می شود و بیشتر برای مشخص کردن انرژی موجود در مواد غذایی به کار می رود، اما می توان از این واحد اندازه گیری برای تعیین مقدار انرژی هر آنچه حاوی انرژی باشد استفاده کرد. برای مثال انرژی یک گالن چهار لیتری گازوئیل معادل 31 میلیون کالری است. از نظر علمی یک کالری برابر است با میزان انرژی یا حرارت موردنیاز برای افزایش دمای یک گرم آب به اندازه یک درجه سانتی گراد. یک کالری برابر است با 4.184 ژول. ژول واحد دیگری برای اندازه گیری مقدار انرژی است که در علم فیزیک از آن استفاده می شود.

اغلب ما فکر می کنیم میزان انرژی مواد غذایی بر حسب کالری بیان می شود، اما حقیقت این است که میزان انرژی موردنیاز مواد غذایی بر حسب کیلوکالری روی بسته بندی آنها ثبت می شود. هر کیلو کالری معادل هزار کالری است. در حقیقت آنچه در دسته بندی ها در مقابل اعداد با عنوان کالری نوشته می شود به مفهوم انرژی است و منظور از آن واحد اندازه گیری عدد درج شده نیست.

برای مثال وقتی روی بسته بندی یک قوطی نوشابه گازدار نوشته می شود این قوطی نوشابه 200 کالری دارد منظور این است که انرژی این قوطی نوشابه 200 کیلوکالری است. بر این اساس هر واحد انرژی ماده غذایی که بر حسب کیلوکالری بیان می شود معادل 4.184 ژول انرژی است.

 درباره میزان انرژی که در نتیجه انجام فعالیت های ورزشی در بدن سوزانده می شود هم باید به این موضوع توجه داشته باشید. اگر براساس جدول تناسب اندام گفته شود با طی کردن هر 1.5 کیلومتر، 100 کالری در بدن سوزانده می شود منظور این است که با انجام این فعالیت ورزشی 100 کیلوکالری انرژی در بدن شما سوزانده می شود.

کالری در بدن چه می کند؟

بدن ما انسان ها برای حفظ سلامت و بقا به انرژی نیاز دارد. همه اعمال حیاتی بدن از تنفس تا خونرسانی در بدن و حرکت نیازمند مصرف انرژی است و بدن ما انرژی موردنیاز خود را از طریق مواد غذایی تامین می کند که در طول روز مصرف می کنیم. برای مثال مصرف هر گرم کربوهیدرات چهار کیلوکالری، هر گرم پروتئین چهار کیلوکالری و هر گرم چربی 9 کیلوکالری انرژی در بدن آزاد می کند. در حقیقت میزان انرژی موجود در مواد غذایی معیاری است که نشان می دهد انرژی پتانسیل موجود در این ماده غذایی چقدر است. مواد غذایی ترکیبی از واحدهای ساختمانی چربی، کربوهیدرات و پروتئین است.

بنابراین اگر میزان کربوهیدرات، چربی و پروتئین موجود در مواد غذایی مشخص شده باشد می توان بر این اساس انرژی آن ماده غذایی را محاسبه کرد. اگر بر اساس اطلاعات ثبت شده روی بسته بندی یک ماده غذایی انرژی آن 160کیلوکالری باشد به این معنی است که این انرژی برای افزایش دمای 160 کیلوگرم آب به اندازه یک درجه سانتی گراد کافی است.

اگر قدری دقیق تر برچسب این ماده غذایی را مورد بررسی قرار دهید متوجه خواهید شد برای مثال این ماده غذایی حاوی دو گرم چربی، چهار گرم پروتئین و 32 گرم کربوهیدرات است که اگر بر این اساس میزان انرژی ماده غذایی را محاسبه کنیم معادل 162 کیلوکالری خواهد بود که به نظر می رسد شرکت های تولیدکننده مواد غذایی میزان انرژی مواد غذایی را به طور تقریبی در محدوده ای نزدیک به مقدار واقعی انرژی آن درج می کنند.

بدن ما از طریق فرآیندهای متابولیکی انرژی مواد غذایی را می سوزاند. در این فرآیندها، آنزیم ها کربوهیدرات ها را شکسته و آن را به گلوکز و قندهای دیگری تبدیل می کند. در اثر فرآیندهای متابولیک چربی موجود در مواد غذایی به گلیسیرین و اسیدهای چرب تبدیل می شود. پروتئین ها نیز تحت تاثیر آنزیم ها به اسیدهای آمینه تبدیل می شود.

پس از آن، این مولکول ها از طریق جریان خون در دسترس سلول های بدن قرار می گیرد. در این مرحله سلول ها می توانند این مولکول ها را برای استفاده سریع جذب کنند. در شرایطی که بدن در آن لحظه به این سلول ها نیاز نداشته باشد این سلول ها آخرین مرحله از متابولیسم را پشت سر می گذارند. در این مرحله این سلول ها با اکسیژن وارد واکنش می شوند تا انرژی ذخیره شده در آنها آزاد شود.

شاخص BMR چیست؟

فکر می کنید سلول های بدن برای عملکرد مناسب به چه مقدار انرژی نیاز دارند؟ مقدار انرژی موردنیاز سلول های بدن برای هر فرد متفاوت است. اگر به اطلاعات ثبت شده روی بسته بندی مواد غذایی توجه کرده باشید متوجه می شوید مقدار ارزش غذایی روزانه هر ماده غذایی براساس یک برنامه غذایی روزانه که حاوی 2000 کیلوکالری انرژی باشد محاسبه شده است.

2000 کیلوکالری انرژی معادل متوسط انرژی موردنیاز روزانه هر فرد است. اگرچه ممکن است انرژی موردنیاز بدن شما کمتر یا بیشتر از 2000 کیلوکالری باشد. قد، وزن، جنسیت، سن و سال و میزان فعالیت روزانه ازجمله شاخص هایی است که میزان انرژی موردنیاز بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. برای محاسبه میزان انرژی موردنیاز روزانه بدن هر فرد باید به سه شاخص اصلی میزان متابولیسم پایه، تحرک و فعالیت جسمانی و تاثیرات گرمازایی غذاها توجه داشت.

میزان متابولیسم پایه یا BMR عبارت است از انرژی موردنیاز بدن هنگام استراحت. این مقدار 60 تا 70 درصد انرژی را که روزانه در بدن سوزانده می شود شامل می شود که در حقیقت تامین کننده انرژی موردنیاز بدن برای اعمال حیاتی مانند ضربان قلب، تنفس، عملکرد کلیه ها و تنظیم دمای بدن است. به طور کلی میزان متابولیسم پایه در مردها بیشتر است. یکی از دقیق ترین روش ها برای محاسبه BMR یا متابولیسم پایه فرمول هریس ـ بندیکت (Harris ـ benedict) است. براساس این فرمول BMR به این روش محاسبه می شود.

شاخص متابولیسم پایه برای آقایان

(سن × 6.8) ـ ( قد بر حسب اینچ × 12.9) + (وزن برحسب پوند × 6.3) + 66

شاخص متابولیسم برای خانم ها

(سن × 4.7) ـ (قد برحسب اینچ × 4.7) + (وزن بر حسب پوند × 4.3) + 655

تامین انرژی موردنیاز بدن

همان طور که پیش از این گفته شد، میزان متابولیسم پایه، تحرک و فعالیت جسمی و همچنین تاثیرات گرمازایی مواد غذایی در بدن می تواند تعیین کننده انرژی موردنیاز بدن باشد. پس از متابولیسم پایه، تحرک، فعالیت های جسمانی بیشترین مصرف انرژی را دارد. فعالیت های جسمانی و تحرک فعالیت های مختلفی از قبیل راه رفتن، دویدن، خم شدن و به طور کلی فعالیت های معمول روزانه را شامل می شود. میزان انرژی مصرفی برای هر یک از این فعالیت ها با وزن بدن ارتباط مستقیمی دارد.

میزان گرمازایی مواد غذایی از دیگر شاخص هایی است که می تواند میزان انرژی موردنیاز بدن را تحت تاثیر قرار دهد. منظور از گرمازایی مواد غذایی، میزان انرژی موردنیاز بدن برای هضم غذایی است که می خوریم. برای محاسبه انرژی مصرفی در فرآیند هضم مواد غذایی باید میزان انرژی غذایی که خورده اید را در یک دهم ضرب کنید. در حقیقت 10 درصد انرژی مواد غذایی صرف هضم آن ماده غذایی در بدن می شود.به نظر شما اگر بیشتر یا کمتر از انرژی موردنیاز بدن خود انرژی دریافت کنید چه خواهد شد؟

در چنین شرایطی یا در بدن شما چربی اندوخته می شود یا این که برای تامین کمبود انرژی بخشی از چربی اندوخته در بدن سوزانده می شود. در مجموع اگر انرژی دریافتی بدن 3500 کیلوکالری بیشتر از انرژی مورد نیاز بدن باشد حدود 450 گرم چربی در بدن اندوخته می شود. ذخیره چربی در بدن راهکاری برای ذخیره انرژی در بدن برای روزی است که ممکن است بدن شما انرژی کافی دریافت نکرده باشد.

اگر به دلیل انجام فعالیت ورزشی یا کاهش حجم وعده های غذایی مقدار انرژی دریافتی بدن شما 3500 کیلوکالری کمتر از انرژی موردنیاز بدنتان باشد بدن شما حدود 450 گرم از چربی اندوخته شده در بدن را به انرژی تبدیل می کند تا بتواند کمبود انرژی در بدن را با این روش جبران کند.

در حقیقت انجام فعالیت های ورزشی موجب می شود میزان متابولیسم بدن شما افزایش پیدا کند. افزایش متابولیسم بدن فقط به زمانی که در اثر راه رفتن روی تردمیل به نفس نفس افتاده اید محدود نمی شود. بازگشت سرعت متابولیسم پایه به حالت طبیعی مدت زمانی به طول خواهد انجامید. در حقیقت تا حدود دو ساعت بعد از پایان فعالیت ورزشی همچنان بدن انرژی بیشتری می سوزاند.

انرژی را از چه منبعی می سوزانیم

یکی از سوالاتی که مطرح می شود این است که آیا منبع تامین انرژی موردنیاز بدن مهم است؟ به طور کلی اگر میزان انرژی موردنیاز بدن با میزان انرژی که در بدن سوزانده می شود برابر باشد و اگر بخواهیم درباره تاثیر منبع تامین انرژی بر کاهش وزن صحبت کنیم پاسخ این سوال این است که منبع تامین انرژی مهم نخواهد بود.

در حقیقت انرژی حاصل از منبع پروتئین با انرژی حاصل از منبع چربی تفاوتی ندارد و به زبان ساده هر دو واحد یکسانی از انرژی هستند. تا زمانی که شما میزان انرژی دریافتی بدن خود را بسوزانید وزن شما کاهش پیدا می کند.اما از دیدگاه متخصصان تغذیه، منبع تامین انرژی موردنیاز بدن بسیار مهم است.

 کربوهیدرات و پروتئین در مقایسه با چربی منبع سالم تری برای تامین انرژی موردنیاز بدن است. بدن برای داشتن عملکردی مناسب به مقدار مشخصی چربی نیاز دارد. وجود مقدار مناسب چربی در بدن جذب ویتامین ها از مواد غذایی هضم شده در بدن را امکان پذیر می سازد. افزایش میزان چربی در بدن نیز پیامدهایی را به همراه دارد که می تواند سلامت بدن را در معرض خطر قرار دهد.

بر اساس اطلاعات اعلام شده از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا حداکثر 30 درصد انرژی روزانه موردنیاز بدن باید از منابع چربی تامین شود. بنابراین اگر برنامه غذایی روزانه حاوی 2000 کیلوکالری انرژی باشد حداکثر 600 کیلوکالری از این انرژی از منابع چربی تامین می شود که انرژی 67 گرم چربی است. این در حالی است که پزشکان و متخصصان بر این باورند حداکثر 25 درصد از انرژی موردنیاز بدن باید از منابع چربی تامین شود.

جام جم

در باغی چشمه‌ای‌بود و دیوارهای بلند گرداگرد آن باغ، تشنه‌ای دردمند بالای دیوار با حسرت به آب نگاه می‌کرد. ناگهان خشتی از دیوار کند و در چشمه افکند. صدای آب مثل صدای یار شیرین و زیبا به گوشش آمد. آب در نظرش شراب بود. مرد آنقدر از صدای آب لذت می‌برد که تند تند خشت‌ها را می‌کند و در آب می‌افکند.

آب فریاد زد: های، چرا خشت می‌زنی؟ از این خشت زدن بر من چه فایده‌ای می‌بری؟...

تشنه گفت: ای آب شیرین! در این کار دو فایده است. اول اینکه شنیدن صدای آب برای تشنه مثل شنیدن صدای موسیقی رُباب است. نوای آن حیات بخش است، مرده را زنده می‌کند. مثل صدای رعد و برق بهاری برای باغ سبزه و سنبل می‌آورد. صدای آب مثل هدیه برای فقیر است. پیام آزادی برای زندانی است، بوی یوسف لطیف و زیباست که از پیراهنِ یوسف به پدرش یعقوب می‌رسید .

فایدة دوم اینکه: من هر خشتی که برکنم به آب شیرین نزدیکتر می‌شوم، دیوار کوتاهتر می‌شود.

خم شدن و سجده در برابر خدا، مثل کندن خشت است. هر بار که خشتی از غرور خود بکنی، دیوار غرور تو کوتاهتر می‌شود و به آب حیات و حقیقت نزدیکتر می‌شوی. هر که تشنه‌تر باشد تندتر خشت‌ها را می‌کند. هر که آواز آب را عاشق‌تر باشد. خشت‌های بزرگتری برمی‌دارد.
داستانک

در مورد مکانیسم دقیق بیولوژیکی که موجب رشد سریع‌تر ناخن های دست نسبت به ناخن های پا می شود اطلاعات زیادی در دسترس نیست اما یک چیز روشن است و آن آهنگ سریع‌تر رشد آنها، به طور دقیق سه تا چهار برابر سریع‌تر، در مقایسه با ناخن های پا است. به عنوان مثال، به طور مرتب ممکن است مجبور باشید ناخن های دست کودک خود را هر هفته یک بار کوتاه کنید اما این مدت زمان برای ناخن های پا می تواند دو هفته یک بار باشد.

پیش از آن که چرایی رشد سریع‌تر ناخن ها دست را درک کنیم، نیازمند درک چگونگی رشد آنها هستیم. ناخن ها از پروتئینی به نام کراتین تشکیل شده اند. هر ناخن از بخش کوچکی زیر پوست که به نام "ماتریکس ناخن" شناخته می شود، رشد می کند.

 ماتریکس ناخن به طور مداوم سلول های جدید می سازد و موجب خروج سلول های قدیمی‌تر می شود که بخش کوچکی از پوست زیر ناخن که "بستر ناخن" نامیده می شود را پوشش می دهند. زمانی که این سلول ها به خارج از پوست می روند در حقیقت سلول هایی مرده محسوب هستند و به همین دلیل کوتاه کردن ناخن درد و آسیبی برای انسان به همراه ندارد.

لونولا بخش سفید رنگ و به شکل نیمه ماه است که در انتهای ناخن قابل مشاهده است. اگر این بخش آسیب ببیند احتمالا ناخن به طور مداوم از شکل طبیعی خود خارج خواهد شد. اگر لونولا را مشاهده نمی کنید نگران نباشید زیرا زیر کوتیکول قرار گرفته است. برخی افراد که دارای ناخن های کوچکتری هستند ممکن است تنها زیر ناخن شست خود این بخش را مشاهده کنند.

دکتر "ویلیام بین"، پزشک در مرکز پزشکی والتر رید آرمی در واشنگتن مطالعه ای شخصی درباره ناخن های خود طی سال های دهه 1900 انجام داد. وی در سن 32 سالگی این مطالعه را آغاز کرد و طی آن ناخن خود را از جایی که از کوتیکول پدیدار شده است در نخستین روز هر ماه خراش داد.

بر همین اساس، ویلیام بین رشد ناخن خود را بیش از 20 سال زیر نظر گرفت و پس از آن دریافت که نرخ کلی رشد ناخن وی با افزایش سن کاهش یافته است. وی این گونه نتیجه گیری کرد که رشد ناخن با جریان خون و متابولیسم که با افزایش سن کند می شود در ارتباط است. در حقیقت، این مساله که رشد ناخن افراد بزرگسال کندتر از رشد ناخن کودکان است، مستند شد.

پس از انتشار مطالعه ویلیام بین، دکتر "رادنی داوبر"، متخصص پوست در آکسفورد، آزمایش خود را پس از آن که انگشت حلقه دست چپ وی در مسابقه راگبی آسیب دید، انجام داد. وی متوجه شد رشد ناخن انگشت باندپیچی شده کندتر از سایر ناخن های دستش است که به طور مرتب استفاده می شوند.

مطالعات دیگر نیز نشان داده اند اگر شما راست دست هستید ناخن های دست راست قوی‌تر از ناخن های دست چپ رشد می کنند و بالعکس.

به واسطه تمامی این مطالعات و پژوهش ها، دانشمندان استنتاج کرده اند از آن جایی که انگشت های دست بیش از انگشت های پا مورد استفاده قرار می گیرند، ناخن انگشت های دست نسبت به ناخن انگشت های پا سریع‌تر رشد می کنند.

برخی دیگر نیز این مساله را مطرح کرده اند که به واسطه نزدیک‌تر بودن ناخن انگشت های دست به قلب و جریان خون قوی‌تر ممکن است این عاملی در رشد سریع‌تر ناخن انگشت های دست باشد.

همچنین، این مساله می تواند به توضیح تمایل ناخن ها به رشد سریع‌تر در فصل تابستان هنگامی که گردش خون ما در بهترین شرایط خود قرار دارد، کمک کند.

عصرایران

باید گفت تیره شدن پوست دلایل مختلفی دارد که علت اصلی آن به تولید بیش از حد رنگدانه مرتبط می‌شود. پوست‌های تیره به نسبت پوست‌های روشن دارای ملانین بیشتری هستند. این مقاله به شما کمک خواهد کرد تا با استفاده از ماسک‌های پوست خود را کمی روشن‌تر کنید.

1- ماسک سفیده تخم مرغ
علاوه بر اینکه پوست شما را سفید می کند، برای از بین بردن جوش های صورت هم موثر است.
یک عدد سفیده تخم مرغ را خوب هم بزنید تا شبیه کف شود، سپس آن را روی پوست تان بمالید و حدود 15 تا 20 دقیقه با خیال راحت دراز بکشید بعد پوست تان را با آب ولرم بشویید و در آخر کمی آب خنک روی صورت تان بریزید. می بینید که بعد از چند روز پوست تان کاملا تغییر می کند.

2- ماسک بادام برای روشن تر کردن پوست
دو عدد بادام در داخل شیر بریزید و هنکام خواب به صورت خود بمالید.
 
3-ماسک لیمو، گوجه فرنگی و خیار
این درمان را با ترکیب آبلیمو،آب گوجه فرنگی و آب خیار شروع کنید.این مواد را آنقدر با هم مخلوط کنید تا به ماده‌ای چسبناک تبدیل شوند. وقتی این ماده چسبناک آماده شد، آن را به صورت خود و یا هر قسمتی از پوستتان که قصد دارید روشن شود، بمالید و منتظر بمانید تا کاملا خشک شود. وقتی خشک شد آن را با آب بشویید و به صورت ضربه‌ای آن قسمت را خشک نمایید. با این کار پوست شما برای همیشه روشن‌تر و سفید‌تر می‌شود..(در صورت حساسیت به آب گوجه‌فرنگی از آبلیمو و آب خیار به تنهایی استفاده کنید)

 4- ماسک روغن بادام و پرتقال:
یک زرده تخم مرغ، یک قاشق مربا خوری آب پرتقال و یک قاشق مربا خوری روغن بادام با شیره نارگیل اضافه کرده و به صورت بمالید و پس از بیست دقیقه بشویید. این ماسک برای زیبایی صورت مفید است.

5- ماسک ماست و نشاسته
این هم ماسک خانگی ساده ای برای روشن کردن پوست است. یک قاشق غذاخوری ماست کم چرب را با یک قاشق چایخوری پودر نشاسته مخلوط کرده سپس آن را به آرامی روی پوست تان بمالید. یک ربع تا 20 دقیقه استراحت کنید و بعد صورت تان را با آب سرد بشویید.

6-ماسک لیمو، گوجه فرنگی و خیار
این درمان را با ترکیب آبلیمو،آب گوجه فرنگی و آب خیار شروع کنید.این مواد را آنقدر با هم مخلوط کنید تا به ماده‌ای چسبناک تبدیل شوند. وقتی این ماده چسبناک آماده شد، آن را به صورت خود و یا هر قسمتی از پوستتان که قصد دارید روشن شود، بمالید و منتظر بمانید تا کاملا خشک شود. وقتی خشک شد آن را با آب بشویید و به صورت ضربه‌ای آن قسمت را خشک نمایید. با این کار پوست شما برای همیشه روشن‌تر و سفید‌تر می‌شود..(در صورت حساسیت به آب گوجه‌فرنگی از آبلیمو و آب خیار به تنهایی استفاده کنید)

7- ماسک عسل
یک قاشق مرباخوری عسل را با نصف قاشق چایخوری پودر بادام مخلوط کنید. بهتر است این مخلوط را داخل ظرفی ریخته و روی حرارت کتری قرار دهید تا عسل حالت روانتری پیدا کند. سپس این مخلوط را به آرامی روی صورت بمالید و بعد از اینکه خشک شد، با آب ولرم بشویید.

8 - ماسک پرتقال و شیر
پس از این که از خوردن یک پرتقال لذت بردید، پوست‌های آن را دور نیندازید! آنها را نگه دارید و در آفتاب قرار دهید تا کاملا خشک شوند و سپس آن‌ها را به پودری نرم تبدیل کنید. بعد مقداری شیر به آن اضافه کنید تا به مایعی چسبناک تبدیل شود. این مایع چسبناک را به قسمت‌هایی از پوست که دوست دارید درمان شود بمالید و منتظر بمانید تا خشک شود. سپس با آب ولرم پوست خود را بشویید و آن را به صورت ضربه‌ای با دستمالی خشک نمایید.

9- ماسک موز و عسل
یک موز کوچک رو له کنین، ۲ قاشق خامه ترش و یک قاشق عسل بهش اضافه کنین، این مواد رو خوب باهم مخلوط کنین و ماسک درست شده رو بر روی صورتتون قرار بدین و بعد از چند دقیقه با آب سرد تازه بشورین.

10-ماسک آرد، نخود، شیر، آبلیمو و زردچوبه
آرد نخود یکی از محصولاتی است که به روشنایی پوست کمک می‌کند و شما می‌توانید به عنوان محصولی بی‌خطر برای روشن کردن پوست خود از آن استفاده کنید. مقداری آرد نخود را با کمی زردچوبه، مقداری شیر و مقداری آبلیمو مخلوط کنید و آنقدر هم بزنید تا به ماده‌ای چسبناک تبدیل شود. بعد آن را روی پوست خود بمالید و منتظر شوید تا خشک شود. سپس آن را بشویید.

11- ماسک پوست های حساس
آب خیار، آب آهک و چند قطره آب گوجه فرنگی رو بر روی صورتتون به کار ببرین و بعد از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه خوب بشورین، این روش بهترین نتایج رو برای پوست های حساس به بار میاره.

12-سیب‌زمینی
سیب‌زمینی علاوه بر مصارف خوراکی، برای پوست نیز بسیار مفید است. تمام کاری که باید انجام دهید این است که یک سیب‌زمینی را برش دهید و آن را هر روز به صورت خود بمالید. با این کار پوستی سفید‌تر و روشن‌تر خواهید داشت. همچنین می‌توانید سیب‌زمینی را رنده کرده و آن را به صورت تفاله در آورید و آب خالص آن را برای روشن‌سازی پوست‌تان، مورد استفاده قرار دهید. برای از بین بردن هرگونه لک و قرمزی روی پوست نیز، می‌توان از سیب‌زمینی استفاده کرد. سیب‌زمینی برای از بین بردن تیرگی دور چشم با همین روش نیز مؤثر است.

مامی سایت

به گزارش ایرنا از دبیرخانه نخستین کنگره بین المللی نفرولوژی و اورولوژی، دکتر علیرضا قدیان افزود :مصرف فراوان چربی با ایجاد تغییر در متابولیسم کلسترول و استروئید، شانس بروز سرطان را افزایش می دهد.

وی با بیان اینکه مصرف سبزیجات یا رنگدانه های سبز و زرد یک اثر حفاظتی از بروز سرطان پروستات دارد، اظهار کرد: شانس بروز سرطان پروستات با گذشت سن افزایش می یابد ممکن است به علت تغییرات هورمونی حاصله نظیر کاهش مقدار آندرسترون و یا افزایش مقادیر سرمی استروژن و استرادیول باشد.

وی ادامه داد: تماس با عوامل شغلی و محیطی شانس بروز سرطان را بیشتر می کند، شغل هایی که شانس بروز سرطان را بیشتر می کنند شامل کارگرانی که با کودها، بافتنی ها و لاستیک سر و کار دارند، تماس با باتری های حاوی کادمیوم است.

دبیر علمی نخستین کنگره بین المللی نفرولوژی و اورولوژی گفت : هیچ روش اثبات شده قطعی برای جلوگیری از بروز سرطان پروستات وجود ندارد، با این حال با توجه به این که اندازۀ پروستات پس از سن حدود 45 تا 50 سالگی آغاز به رشد می کند به افراد بالای این سن توصیه می شود روزانه یک گوجه فرنگی خام مصرف کنند.

قدیانی با بیان این که در کشورهای پیشرفته سرطان پروستات شایع ترین سرطان پس از سرطان پوست و مرگ آورترین سرطان در مردان پس از سرطان ریه است، گفت: مهم ترین عامل خطرزای سرطان پروستات سن است. بیش از 70 درصد مردان که سرطان در آنها مشخص شده است، بیش از 65 سال سن دارند.

وی افزود: به نظر می رسد عوامل ژنتیکی(سیاه پوستان آمریکا بیشتر مبتلا می شوند)، به ویژه در خانواده هایی که تشخیص سرطان در آنها، در سن پایین تر از 60 سالگی بوده است، در پیشرفت سرطان پروستات نقش داشته باشد. خطر سرطان با افزایش شمار خویشاوندان نزدیک مبتلا به سرطان، افزایش می یابد.

دبیر علمی نخستین کنگره بین المللی نفرولوژی و اورولوژی افزود: غربالگری موجب تشخیص سریع تر و در مراحل پائین تر بیماری شده و درنتیجه اثربخشی درمان را بیشتر کرده و موجب افزایش طول عمر مبتلایان می شود.

براساس این گزارش، نخستین کنگره بین المللی نفرولوژی و اورولوژی 20 تا 22 خردادماه در سالن همایش های رازی برگزار می شود.

ایرنا

مصرف  وسایل آرایشی بسیار در میان زنان مد شده است و خیلی از خانمها به علت اطلاع نداشتن از زیانهای آن پس از مدتی صدمات ناشی از آن را می بینند ولی یکی از وسایل آرایشی که برای پوست  لازم است کرم های ضد آفتاب و مرطوب کننده های پوست می باشند و همواره  این پرسش هم  برای اشخاص مصرف کننده وجود داشته است که آیا این لوازم برای پوست زیان بار نیستند و مضراتی را در پی نخواهند داشت؟ و اینکه تا چه اندازه مجاز به استفاده از این کرم ها می باشیم؟ در این مطلب نیز سعی بر این است که به تمامی این سوالات پاسخ داده شود و تمامی ابهامات نسبت به این لوازم بر طرف گردد.اما در این ابتدا این نکته را خاطر نشان خواهیم کرد که برای استفاده از این کرم ها از مارک های معتر استفاده کنید تا درصد اطمینان بالاتری داشته باشند.

لوسیون و کرم، نوعی امولسیون، یعنی مخلوط آب و روغن هستند.
معمولا باید یک لایه نازک ۰٫۱ میلی‌متری از کرم روی پوست قرار گیرد. بعضی‌ها معتقدند هرچه بیشتر کرم استفاده شود، بهتر است اما این کار فایده ندارد و اثر کرم را افزایش نمی‌دهد. تقریبا یک گرم از کرم را می‌توان برای سطحی حدود ۱۰در۱۰ سانتی‌متر از سطح پوست استفاده کرد اما یک گرم یعنی چقدر؟ استفاده از «واحد بندانگشت» که بعضی از افراد به آن عادت دارند، برای مشخص کردن مقدار کرم موردنیاز نواحی مختلف بدن مناسب است. یک واحد بندانگشت یعنی مقدار کرمی که از یک تیوب کرم با قطر دهانه خروجی ۵ میلی‌متر خارج شود و روی بند اول انگشت اشاره یک فرد بالغ قرارگیرد. این مقدار تقریبا برابر نیم گرم است. (مقدار کرم لازم برای پوشاندن یک دست، یک واحد بندانگشت است و برای یک کف دست، نصف واحد بندانگشت نیاز است.)

نکته مهم دیگر، تفاوت کرم، پماد و لوسیون است. کاربرد هر یک از این ۳ تفاوت اساسی دارد. لوسیون و کرم، نوعی امولسیون، یعنی مخلوط آب و روغن هستند. اگر مقدار آب بیشتر باشد، به آن لوسیون و اگر مقدار روغن بیشتر باشد، به آن کرم می‌گویند، اما چون آب و روغن به راحتی با هم ترکیب نمی‌شوند، در تهیه کرم‌های آرایشی-بهداشتی ماده سومی که حل‌کننده است، اضافه می‌کنند اما این ماده حلال ممکن است چربی‌های خود پوست را هم حل کند. به همین دلیل بعد از استفاده از برخی کرم‌ها، گاهی احساس سوزش می‌کنیم. به‌خصوص اگر صورت کمی تحریک‌شده و تحت‌درمان با داروهای لایه‌بردار باشد.

اما پمادها، روغن‌های نیمه جامد هستند که فاز آبی ندارند و دچار آلودگی میکروبی نمی‌شوند و نیاز به اضافه کردن مواد نگهدارنده به آنها نیست. با وجود همه این همه حسن، چون پمادها خیلی چرب هستند، استفاده از آنها خیلی خوشایند نیست و فقط به عنوان دارو مصرف می‌شوند زیرا داروهای موضعی در قالب پماد بهتر اثر می‌کنند. معروف‌ترین پماد، وازلین است که با یک پوشش قوی، مانع تبخیر آب پوست می‌شود و رطوبت آن را حفظ می‌کند.

دکتر سلام

احتمالا شما هم تا به حال از خودتان پرسیده‌اید که چرا بعضی افراد همیشه بوی خوبی می‌دهند. شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که بوی عطر برخی افراد بیش از هر چیز دیگری توجه‌تان را جلب کرده و مسیر حرکتشان را از این بوی برجا مانده شناسایی کرده باشید. تا به حال از خودتان پرسیده‌اید که راز این بوی خوش و آن ماندگاری چیست؟

 به طور حتم این راز به یک عطر گرانقیمت محدود نمی شود ، چون در میان این افراد خوشبو هستند کسانی که چندان به دنبال خرید عطرهای گرانقیمت نیستند و از طرف دیگر افرادی هم هستند که فقط عطرهای قیمت می خرند ولی هیچ گاه چنین خوشبو نیستند. هر چند نمی توان تاثیر نوع عطر را هم در این ماندگاری انکار کرد البته نوع خوب عطر لزوما به معنای گران بودن آن نیست؛ اما جدا از نوع عطر روش هایی هم وجود دارد که می تواند ماندگاری و پایداری عطر را افزایش دهد و نگذارد که رایحه مطبوع شما ب زودی و در عرض چند ساعت از بین برود. در این نوشتار به رازهای ماندگاری بوی عطر پرداخته ایم .

پوست تان تمیز باشد

 پوست سالم رمز استفاده موفق از محصولات آرایشی و زیبایی است. ابتدا مطمئن شوید پوست شما پیش از استفاده از عطر کاملا شسته و تمیز است و هیچ بوی نامطبوعی نمی دهد تا بوی عطر تحت الشعاع قرار بگیرد؛ همچنین قبل از استفاده از عطر مطمئن شوید که خراش و زخم روبازی روی پوست خود ندارید، چون ترکیب عطر با مایعات بدن باعث ایجاد بوی نامطبوع می شود.

عطر بوی بدن را نمی پوشاند

 توجه داشته باشید که عطر برای پوشاندن بوی بدن طراحی نشده است ،بلکه نقش آن بیشتر خوشبو کردن است، بنابراین اگر بدن شما به واسطه عرق کردن بوی تندی می گیرد با عطر نمی توانید آن را بپوشانید چون بوی بدن شما بر عطر غلبه می کند، بهترین کار این است که با ضد تعریق و بو برهایی که برای همین منظور طراحی شده اند بوی بدن خود را بگیرید و بعد با عطر بدن را خوشبو کنید. البته دقت کنید که عطر را در جایی که ماده بو بر یا ضد عرق استفاده کرده اید، به کار نبرید. برای ضد عرق ها بهتر است رایحه های ملایم را انتخاب کنید که بوی عطر شما را نمی پوشاند.

طریقه استفاده درست از عطر را می دانید؟

 عطر را روی قسمت های نبض دار بدن اسپری کنید، آن هم نه از فاصله خیلی نزدیک. عطری که از فاصله نزدیک اسپری شود روی یک نقطه جمع می شود و احتمال اینکه بوی آن به تلخی بزند زیاد می شود. دست تان را در فاصله 10 تا 15 سانتی متری این نقاط نبض دار بگیرید و به آرامی عطر را اسپری کنید. در مورد مچ دستان یک نکته را به خاطر داشته باشید؛ بعد از استفاده از عطر ، مچ ها را به هم نسایید، این کار باعث خراب شدن بوی عطرتان می شود. بعضی ها عطر را تنها روی گردن شان اسپری می کنند اما فقط به گردن اکتفا نکنید چون بخش زیادی از بوی عطرتان رو به بالا خواهد رفت و کمرنگ می شود. مچ دست ها برای تکمیل این پروژه عالی است!

عطر را روی نبض بزنید

 بسیاری از خانم ها و آقایان نمی دانند که عطر را به کجای پوست خودشان بزنند. عطر باید به نقاطی که دارای نبض است زده شود. در حقیقت نقاط دارای نبض، نقاطی هستند که فاصله رگ ها از سطح پوست به کمترین حد خود می رسد و در همین نقاط، رگ های خونی حرارت بیشتری از خودشان می دهند که به صورت یک پمپ کوچک عطر عمل می کند و بوی عطر هم بهتر متصاعد می شود. نقاط دارای نبض عبارتند از: مچ دست، پشت گوش، پشت زانوی پا و پشت آرنج دست و قسمت پایین گلو. در ضمن برای اینکه بوی عطر دوام بیشتری داشته باشد، روی مچ های پا نیز می توانید عطر بزنید که جریان متصاعد شدن عطر را از پایین به بالا امکان پذیر می سازد.

وازلین مولکول های عطر را به دام می اندازد

 اگر پوست خیلی خشکی دارید یا اگر می خواهید تا حد ممکن ماندگاری عطرتان را بالا ببرید، می توانید از وازلین استفاده کنید. کافی است یک لایه خیلی نازک از وازلین را روی نقاطی بمالید که می خواهید عطر بزنید یعنی روی نبض ها و بعد عطر بزنید. با این کار مولکول های عطر به جای اینکه جذب پوست شوند در میان لایه نازک وازلین گیر کرده و در نتیجه بوی بیشتری از خود متصاعد می کنند.

عطر روی پوست مرطوب بیشتر می ماند

 عطرها در محیط مرطوب ماندگاری بیشتری دارند، بنابراین شما هم باید چنین شرایطی را فراهم کنید، یعنی قبل از استفاده از عطر ، حالت پوست خود را ارزیابی کنید که آیا خشک و بدون آب است یا رطوبت کافی دارد؟ اگر پوست تان خشک است قبل از استفاده از عطر مرطوب کننده را فراموش نکنید تا رطوبت و نرمی را به پوست تان بازگردانید.

 برخی برندها عطر مرطوب کننده و لوسیون بدن با رایحه ای مشابه تولید می کنند تا دوام عطر خود را چند برابر کنند.

 اگر عطر شما این نوع است کارتان راحت است اما اگر ازاین نوع نیست خودتان باید کمی خلاقیت به خرج دهید و کرمی انتخاب کنید که بوی مشابه عطرتان داشته باشد.

اصلی ترین بخش های بدن برای پاشیدن عطر مچ، گردن و پشت آرنج است. پیش از استفاده از عطر این قسمت ها را مرطوب کننده بزنید و اجازه بدهید تا کرم مرطوب کننده به خوبی توسط پوست تان جذب شود، اگر هم پوستی دارید که پس از زدن کرم مرطوب کننده خشک باقی می ماند، باید عطر را در طول روز و شب در نقاط مختلف بدن تکرار کنید چون پوست خشک عطر را می مکد و رایحه آن را زودتر از بین می برد.

بوی هر عطر در افراد مختلف متفاوت است

 ترکیب شیمیایی بدن، رژیم غذایی و سن اشخاص بر عطری که به پوست زده می شود تاثیر می گذارد. در ضمن عطر دارای بسیاری از روغن های اسانس دار است. بعضی روغن های اسانس دار تاثیر متفاوتی روی پوست اشخاص می گذارند و احتمال دارد که برخی از آنها جذب پوست شوند. همین مسئله باعث می شود تا بویی از پوست متصاعد و در نتیجه بوی عطر نیز متفاوت شود.

عطر روی پوست باشد یا روی لباس؟

 یادتان باشد که عطر را پیش از پوشیدن لباس به خود بزنید. اگرچه ممکن است قسمت های اصلی که یادآور شدیم با لباس پوشیده شود اما هنگامی که عطر را مستقیما روی پوست خود بزنید، عطر ماندگاری بیشتری نسبت به زمانی که روی لباس خود بزنید، خواهد داشت چون بیشتر عطرها برای به کار بردن روی پوست طراحی شده اند و نکته مهم این است که نوع پوست روی رایحه منعکس شده از عطر تاثیر دارد.

 به عبارت دیگر برای هر پوستی باید عطر مناسب خودش را انتخاب کرد. تفاوت پوست های مختلف عمدتا در میزان چربی، رنگ پوست و اسیدیته آنهاست. مثلا پوست را براساس میزان چربی به 4 نوع چرب، خشک، نرمال و ترکیبی تقسیم بندی می کنند.

 پوست های چرب عطر را بهتر و مدت زمان زیادتری در خود نگه می دارند. همچنین می توان گفت افرادی که پوست روشن و بلوند دارند بهتر است از رایحه گل استفاده کنند و پوست گندمی ها از رایحه های مشرق زمینی.

کدام عطر پایدارترین است؟

همان طور که درصد (غلظت) ترکیبات معطر (اروماتیک) کاهش می یابد (مقدار الکل افزایش می یابد)، شدت و طول عمر عطر نیز کاهش می یابد یعنی هرقدر مواد معطر بیشتر باشند و الکل کمتر، عطر پایداری بیشتری خواهد داشت، یعنی بر اساس میزان ماده معطر در عطر نام های مختلفی روی شیشه های این محصول خوشبو وجود دارد.

 ترکیب آب و الکل به عنوان حلال مواد معطر به کار می رود. در عمل گرمای بدن سبب می شود تا حلال به سرعت تبخیر شده و عطر روی پوست باقی بماند تا به تدریج طی چندین ساعت تبخیر شود. بوهای تند بیشتر از بوهای ملایم ماندگاری دارند، پس در انتخاب عطر خود دقت کنید.

همشهری آنلاین

خانمهای خانه‌دار برای به دست آوردن لقب کدبانوگری، روشهایی را در انجام امور به کار میبرند که تنوع، زیبایی و هنر در کارهایشان را نیز جلوه‌گر کند. یکی از این روشها، تهیه قند در شکل و رنگهای متفاوت است.

برای تهیه قند در شکل و رنگ متفاوت اعم از شکل قلب، لوزی، گل یا قهوه‌ای، سبز و... چنین کنید:

یک پیمانه شکر (که اگر پیمانه اندازه‌گیری باشد یک دسی‌لیتر میشود) را در کاسه‌ای بریزید. یک تا دو قاشق چایخوری آب را با شکر مخلوط کنید (برای اینکه قند با رنگهای متفاوت به دست آید نیز میتوانید یک قطره رنگ غذا به آب بیفزایید).

شکر مخلوط شده با آب را داخل قالبهای کوچک شیرینی‌پزی بریزید. با قاشق، مخلوط را داخل قالب فشار دهید تا به هم بچسبد و فشرده شود.

با بُرس، شکر اضافه را پاک کنید و بعد قالب را روی کاغذ روغنی (که از قبل داخل یک سینی قرار داده‌اید) برگردانید و صبر کنید تا مخلوط به مدت ۴ تا ۵ ساعت در قالب بماند و رطوبت آن گرفته شود.

برترینها

خورش قیمه از غذاهای قدیمی و بسیار خوشمزه ایرانی است. خورشی که با روش های مختلف تهیه می شود و به خوشمزگی و خوش آب و رنگ بودن شهرت دارد. پیاز، لپه و گوشت از محتویات این خورش محسوب می شود.

 برای این که خورش خوشمزه ای داشته باشید، ابتدا باید تعدادی پیاز، بسته به نفرات خانواده، پوست کنده و آنها را خلالی یا نگینی کرده و داخل روغن نیمه داغ بریزید و سرخ کنید تا طلایی شود.

بعد از سرخ شدن پیازها نوبت رب گوجه فرنگی است. باز هم بسته به تعداد پیازها یک یا چند قاشق غذاخوری رب گوجه فرنگی داخل پیازهای طلایی شده بریزید و بگذارید تا سرخ شود و رنگ باز کند.

 البته برای این که هم رنگ خورش خوب شود و هم غذا غلیظ تر، می توانید تعدادی گوجه فرنگی را رنده کرده و با میزان کمتری رب مخلوط نمایید و داخل پیازهای طلایی شده بریزید و بگذارید آب گوجه تمام و کمی سرخ شود. این روش باعث خوشمزه و غلیظ تر شدن خورش خواهد شد. زردچوبه را هم در این مرحله داخل مواد بریزید و کمی تفت دهید.

همیشه یادتان باشد زردچوبه را سرخ کنید تا خوشرنگ شود. حالا نوبت اضافه کردن لپه است، لپه را نیز حدود یکی دو ساعت با آب ولرم خیس کنید. البته بهتر است چند بار آب آن را عوض کنید و آب تمیز روی لپه ها بریزید. برای این خورش می توانید از گوشت گوساله یا گوسفند استفاده کنید، اما خورش قیمه با گوشت گوسفند لذیذتر خواهد شد. گوشت را باید ریز خرد کرده و شسته، کنار بگذارید.

بعد از این که گوجه فرنگی و رب کاملا سرخ شد می توانید لپه ها را داخل یک آبکش بریزید و بعد از این که آب آن کاملا گرفته شد آنها را همراه گوشت به سایر مواد اضافه کنید و روی شعله تند کمی تفت دهید. اگر می خواهید کمتر از مواد سرخ کردنی استفاده کنید، می توانید لپه و گوشت را سرخ نکنید؛ در این صورت مقداری آب داخل ظرف بریزید و گوشت و لپه را اضافه کرده و بگذارید تا خورش کاملا جوش بیاید؛ بعد شعله گاز را کم کرده و اجازه دهید خورش خوب بپزد.

خورش بی گوشت

بعضی از خانم ها خورش قیمه را با گوشت چرخ کرده درست می کنند. تهیه خورش به این روش به زمان کمتری برای پخت نیاز دارد، چون گوشت چرخ کرده زودتر می پزد. بعضی کدبانوها هم از ریختن هرگونه گوشت خودداری کرده و از قارچ به جای گوشت استفاده می کنند. یادتان باشد چنین تغییراتی در پخت غذاها باید با ذائقه افراد خانواده جور دربیاید وگرنه ممکن است زحمات تان هدر رود.

چاشنی ها

به هر حال بعد از این که گوشت و لپه کاملا پخته شد، نوبت نمک و فلفل است. یادتان باشد اگر غذا گوشتی است، در خاتمه و بعد از پخت گوشت نمک آن را بریزید.

حالا نوبت ترشی خورش است. شما می توانید برای این کار از لیموعمانی استفاده کنید به این ترتیب که تعدادی لیمو عمانی را داخل کاسه آب ولرم ریخته و بگذارید مدت دو ساعت بماند تا تلخی پوست آن گرفته شود. بعد لیموها را سوراخ کرده و داخل خورش بریزید.

البته می توانید به جای لیمو عمانی از آبلیمو یا آبغوره هم استفاده کنید. اگر گردغوره هم داشته باشید می توانید درون خورش از آن استفاده کنید.

سیب زمینی یا بادمجان؟

همه ما می دانیم خورش قیمه هم با سیب زمینی سرخ کرده و هم با بادمجان سرخ شده تهیه می شود که در این صورت به آن قیمه بادمجان می گوییم.

 اگر می خواهید خورش را با بادمجان تهیه کنید، نیم ساعت قبل از پخت کامل غذا، بادمجان های سرخ کرده را که البته بهتر است تازه باشد، داخل خورش بریزید و بگذارید با خورش کمی بجوشد، ولی اگر مایلید قیمه سیب زمینی برای خانواده درست کنید، سیب زمینی را خلالی خرد کرده و مدت نیم ساعت درون آب سرد و نمک بگذارید.

بعد از این مدت سیب زمینی ها را درون آبکش بریزید و بعد از این که آب آن گرفته شد، روغن را نیمه داغ کرده و سیب زمینی ها را سرخ کنید.

 بعد از این کار می توانید آنها را به خورش اضافه کرده و بعد از ده دقیقه شعله اجاق را خاموش کنید چون غذای شما آماده است.

 اغلب بچه ها علاقه زیادی به سیب زمینی سرخ کرده دارند، برای همین نیمی از سیب زمینی را داخل خورش بریزید و نیم دیگر را همان طور سر سفره بیاورید تا بچه ها با ذوق و شوق آنها را نوش جان کنند.

خورش به و خورش خلال که در غرب کشور تهیه و خورده می شود نیز از گونه های دیگر خورش قیمه محسوب می شود.

آفتاب