تبیان، دستیار زندگی

ای عزیز هر دو عالم یا حسین

ای شناور در یم غم یا حسین

ای شراب ناب کوثر یا حسین

ای صفای آب زمزم یا حسین

از غم رأس بریده گشته است

این دل ما غرق ماتم یا حسین

شکر لله کرده ای آقا ز لطف

قسمت ما اشک نم نم یا حسین

ای که انفاست مسیحایی بود

ای شبیه پور مریم یا حسین

در همه ایام عمر با لطف تو

این دل ما از تو زد دم یا حسینپ

بر دل زخمی ز هجر کربلا

کربلایت هست مرهم یا حسین

با عنایات دو چشمت شد نصیب

اشک در ماه محرم یا حسین

بین که عباست فتاده از فرس

در کنار نحر علقم یا حسین

از غم عباس هم بار دگر

قامت زهرا شده خم یا حسین

بین دو دست او شده از تن جدا

با غم عباس گریم یا حسین

سروده : جعفرابوالفتحی 

behroozraha

بهره ام از روضه ی تو اشک نم نم بوده است

از ازل قلبم ز داغت غرق ماتم بوده است

مادرت اشک مرا از چشم من سر ریز کرد

فاطمه با عاشقانت یار و محرَم بوده است

کن عنایت وقت مرگم، آی و من را ده نجات

سالها حالم به روضه زار و درهم بوده است

چه صفا دارد برای تو بریزم اشک عشق

جنس اشک سینه زنها جنس شبنم بوده است

نه فقط ماه محرم بوده در دل ماه تو

هر شب روضه برایم، ماه ماتم بوده است

بود زینب قامتش خم بین راه کوفه چون

قامت معشوق او در قتلگه خم بوده است

کعبه ام روی تو باشد، قبله ام کرببلاست

چایی روضه برایم آب زمزم بوده است

آرزو دارم پس از مرگم بگویندم که من

یاحسین ذکر لبم در اخرین دم بوده است

سروده : جعفرابوالفتحی 

behroozraha

کربلا، پربلا، بهشت با صفا

کربلا ، زائرت ، شده خود خدا

کربلا، قلب ما، دخیل درگهت

کربلا ، عاشقت ، شدم به هر جهت

کربلا ،این دلم، اسیر دام تو

این دل، غمزده ، غلام نام تو

کربلا، عاشق، دو گنبدت شدم

قلب خویش، از ازل، به نام تو زدم

کربلا، آشنا، دیار دلربا

رنگ اشکم شده ، به رنگ کهربا

کربلا آتشی به جان خسته ام

از همه با غمت که دلگسسته ام

کربلا راه تو ره امام من

مزه ی خاک تو به زیرکام من

کربلا غمزه ی دو چشم مست تو

دست دل خورده است گره به دست تو

کربلا آخرش مرا تو می خری

با دوبال خودت حرم تو می بری

کربلا کن نگاه به قلب زار من

بین حسینی شده همه تبار من

سروده : جعفرابوالفتحی  

behroozraha

این دل من بی حسین غرق نیاز است

بر دل من حک شده است نام ابالفضل

این سر قلبم ز عشق سر به فراز است

هر که غلام در میکده اش شد

اول وقت اذان ، محو نماز است

ای که شوی مدعی بر طلب یار

تا  برسیدن به عشق، راه دراز  است

بنده نوازی بکن شبیه ابالفضل

نوکر آقای ما بنده نواز است

نحوه ی رقصم ز عشق سینه زنی هست

یا علی و یا علی نحو ه ی ساز است

گر دل من را به وقت عشق بسنجی

با دل یارم دلم بین که طراز است

سروده : جعفرابوالفتحی

   behroozraha

تا که شوم مست تو پیش تو شاها

تا دم کوه معارف است مرا دل

عاشق تو می برد سر به کجاها

من که ندیدم حریم پاک حبیبم

کرببلایت شده رأس دعاها

عشق فقط عشق تو ای شه بی سر

به چه صفا دارد او، بِین صفاها

بین که خجل گشته است یارت ابالفضل

چون شده شرمنده از روی تو ماها

سروده : جعفرابوالفتحی 

  behroozraha

ای هوای حرمت عطر دل حضرت عشق

ای همه جود و سخا، ای همه ی برکت عشق

ابر پربار حرم، ای همه ی چیز حرم

ای به شهر دل ما ، راهبر دولت عشق

بوسه بر خاک غمت به چه صفا می دهدم

ای ضریح حرمت، آینه ی صورت عشق

ای شفیع دو جهان، کن تو شفاعت ما را

ای شفاعت کده ات، از کرم سیرت عشق

گرگ شامی به حرم کرده تجاوز ای وای

خرج کن بهر حرم از همه ی غیرت عشق

معجر خواهر  تو گم شده چون گرگ عرب

پرده می درّد از این آینه ی عفت عشق

ضربه و زخم زبان، کعب نی و ظلم زمان

سیلی خورده ز جفا خواهرت از بابت عشق

سروده : جعفرابوالفتحی

  behroozraha

سری دارم که مجنون حسین است

دلی دارم که دلخون حسین است

تمام دین پیغمبر به والله

همه پاینده از خون حسین است

تمام شور مجلس های روضه

همه از لطف اکنون حسین است

تمام رشته های عشق و مستی

ز تار زلف بیرون حسین است

تمام شافعان هر دو عالم

گدای نقطه ی نون حسین است

تمام بارش ابر دو چشمم

ز لطف ابر بارون حسین است

تمام هستی ام دل باشد ای یار

دلم هم مست و افسون حسین است

تمام گردش منظومه بسته

به ابروی حمایون حسین است

درون قتلگه زینب به گریه

کنار جسم گلگون حسین است

سروده جعفر ابوالفتحی 

  behroozraha

فرمانده کل کائنات است حسین

معنای نماز و صلوات است حسین

ای آنکه برات کربلا می خواهی

در دست کرامتش برات است حسین

نامش به زبان به چه گوارا باشد

در کام چو مزه ی نبات است حسین

خضر از دو لب عشقِ حسین مِی می زد

والله قسم آب حیات است حسین

غم می خوری از مشکل خویش ای انسان

والله کلید مشکلات است حسین

ذرات جهان ذکر حسین می گویند

زیر ید او کل کُرات است حسین

کن گریه ز داغ و الم و درد حسین

لب تشنه ی در پیش فرات است حسین

گر از گنه خویش شدی خسته بدان

نورانیت هر ظلمات است حسین

رو سوی خیام و هیئات آور دل

ذکر همه ی این هیئات است حسین

در وقت وفاتت که رسد بر دادت

والله که کشتی نجات است حسین

گر مهدی ز انفاس خودش نفحه زند

ذکر همه ی این  نفحات است حسین

یک عمر حسین گفته ام ان شاء الله

ذکر لب من وقت وفات است حسین

ای مدعی عشق حسین این را دان

عامل به نماز و به زکات است حسین

سروده جعفر ابوالفتحی  

  behroozraha

امواج دریا
ای ابتدای شعرهای عاشقانه
وی منتهای آرزوی عارفانه

ای خشک لب ! مستغنی از امواج دریا
وی در عطشناکی سروده صد ترانه
ای هفت دریا همچو قطره پیش قدرت
ای بحر نا پیدا ، کران بی کرانه
از بهر گلخند لبان غنچه لبخند
وی بهر آواز تر بلبل ، بهانه
ای سرالاسرار تمام آفرینش
در بهت سرگردانی عرفان نشانه
در خشکی سُکر لبانت راز مستی
کز هرم آن خیزد ز خُمّ می زبانه
ماییم و قلبی پر نیاز و سوز و سازی
در پیشگاه حس ناب شاعرانه
ما را نیاید وصف تو با شعر لالی
هیهات زین سودای خام کودکانه
در قاف قدر شامخت ما را گذر نیست
کانجا بجز عنقا ندارد آشیانه
صد کهکشان چون نقطه ای محو تو هستند
ای خارج از حد تصور در میانه
با تو ازل آغاز گردید و روان شد
تا انتها جاری شد و مانا زمانه
در لامکان بی زمانی عشق جاوید
در بهت "لا ادری" مایی جاودانه
ای "مطلع الانوار" اشراقات شرقی
ای غرب عرفان ابتدای شهر قانه
لاف تجرد می زند صوفی و لیکن
مانند ابجد خوان مکتب ناشیانه
اما به لطف مهر تو گشته مجسم
تصویر تو در شعر چشمانم شبانه
آنک تو و موج عطا ای بحر احسان
اینک گدای عاشقی بر آستانه

  شهید اسماعیل مؤذنی

  behroozraha

ای درگه تو کعبه اهل ولا حسین

وی قبه  تو  قبلگه  انبیا حسین

فرمود مصطفی که تو از آن و او ز توست

ثاراللهی وجان رسول خدا حسین

بر تشنگان عشق تویی خضر رهنما

داری به کف هماره تو آب بقا حسین

ان لحظه ای که چشم به دنیا گشوده ام

خوانده به گوش من پدرم بارها حسین

پر می کشد دلم به هوای حریم تو

دارم امید دیدن کرببلا حسین

با دیدن حریم تو دردم رود زیاد

دارالشفای ما حرم توست یا حسین

جنت کجا به بزم عزایت برابر است

جایی که مادرت شده صاحب عزا حسین

دلها بسوزد از غم تو بعد سال ها

عالم شده ز ماتم تو غم فزا حسین

در راه دوست تا که دهی هستیت تمام

آن شیرخواره را تو نمودی فدا حسین

کردی زکعبه رو به سوی کربلا ولی

آنجا دوباره کعبه نمودی بنا حسین

تو با خدا بسته ای عهد و به کربلا