تبیان، دستیار زندگی

هر چه گویم عشق را شرح و بیان

چون به عشق آیم خجل مانم از آن

عشق آن شعل است که کوچون برفروخت

هر چه جز معشوق پیش آمد بسوخت

در نگنجد عشق در گفت وشنید

عشق دریایی است قعرش نا پدید

و عشق یعنی رها کردن
و من امروز رهایت کردم
از هر قید و بندی
که عشق و من به پایت بسته بودیم
رهایت کردم و بار سفر بستم
ولی با خود
نه یک عکس، نه یک خط و نه حتی نشانی از تو می گیرم
 
من اما با خودم
عشقم ، امیدم رویاها و خاطراتم را
درون سینه خواهم داشت
اگر که نتوانستی خودت را، لحظه های بودنت را، نگاهت را و دستانت را
به من هدیه کنی
 
در عوض جدایی را، صبر را، درد را وهجران را
چه عاشقانه بر من هدیه کردی
اگر زندگیت را، فرزندانت را و آینده ات را
با من قسمت نکردی
 
در عوض عشق را ، دلتنگی را و سایه بان بی کسی را
چه خوب با من به قسمت نشستی
ولی من از که گلایه می کنم؟
از تو؟
نه
که این رسم عشق است و دلدادگی
 
عشق برای تو

روزی همه ما خواهیم رفت ولی ای کاش که با خداحافظی از دوستان تبیانی برویم.

ای دوستان بیایید که همیشه به یاد هم باشیم چون هیچ کس نمیدونه که دوستش که میره.

                در پنجه ی غم شکار بودن عشق است

در  محکمه ای  که   یار   قاضی  باشد

                 محکوم  طناب دار  بودن ، عشق است

عشق یعنی با تو خواندن از جنون ،              عشق یعنی سوختنها از درون                     

عشق یعنی سوختن تا ساختن ،                 عشق یعنی عقل و دین را باختن  

عشق یعنی دل تراشیدن ز گل ،                 عشق یعنی گم شدن در باغ دل 

عشق یعنی تو ملامت کن مرا،                    عشق یعنی می ستایم من تو را  

عشق یعنی در پی تو در به در ،                 عشق یعنی یک بیابان درد سر  

عشق یعنی با تو آغاز سفر ،                      عشق یعنی قلبی آماج خطر   

عشق یعنی تو بران از خود مرا ،                 عشق یعنی باز می خوانم تو را  

عشق یعنی بگذری از آبرو ،                        عشق یعنی کلبه های آرزو 

                                       عشق یعنی  ....................*

میدان شهیاد(آزادی) در دست ساخت - تهران سال 1345

خالکوبی - تهران سال 1337 خورشیدی

شهرفرنگ - تهران سال 1337 خورشیدی

شاه آباد  - تهران 1328 خورشیدی

خیابان سپه سالار - تهران سال 1326 خورشیدی