تبیان، دستیار زندگی

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،استان چهارمحال و بختیاری یکی از استان‌های کشور ایران است. مرکز این استان شهرکرد است.نام چهارمحال و بختیاری اشاره به دو بخش چهارمحال و منطقهٔ بختیاری دارد. چهارمحال بخشی روستانشین میان اصفهان و منطقهٔ بختیاری بود. محال جمع مکسر کلمه محل به معنی ناحیه و مکان است و چهار محال یعنی چهار ناحیه که عبارت بودند از: لار، کیار، میزدج و گندمان.

در تقسیمات کنونی استان، لار و کیار در شهرستان شهرکرد، میزدج در شهرستان فارسان و گندمان در شهرستان بروجن قرار می‌گیرد. منطقه بختیاری نیز که از دیر باز کوچ گاه ایل بزرگ بختیاری بوده و هست، هم اکنون شامل شهرستانهای کوهرنگ، فارسان، اردل و لردگان می‌باشد.


استان چهارمحال وبختیاری از آنجاهایی است که یکبارهم که شده به آن سربزنید.دیدنی ها و اماکن زیارتی چهارمحال وبختیاری عبارتند از:

طاق سنگـــی ها


مجموعه طاق های سنگی جونقان که به خان اوی به معنی کاروان سرای آبی معروف و در گویش ترکی محلی خان اوی به معنی خانه خان است در فاصله ی 8 کیلومتری جنوب جونقان و در ابتدای دره ی تنگه ی درکش ورکش (مسیر شهرکرد – اردل) با شیوه ای خارق العاده به صورت خشکه چین و با استفاده از روش نخ کشی به شکل گهواره ای باز با نمای هلالی ساخته شده و از اهمیت خاص برخوردار است.

کتیبه های سنگی رخ


 متن کتیبه  بر دامنه شمالی گردنه رخ که راه باستانی اصفهان-خوزستان از این مکان می گذشت حک گردیده که قصد شاه عباس دوم صفوی جهت اتصال سرچشمه کارون به سرچشمه زاینده رود با شکافتن کوه کارکنان در کوهرنگ درسال 1062 ه.ق ب  را عنوان می کند.

آبشار آتشگاه

 این آبشار در یكصد و نود كیلومتری شهركرد و چهل كیلومتری شهر لردگان بعد از روستای میلاس و سردشت  در دره ای روح افزا و دلگشا به طول دو كیلومتر در بالادست روستای كوچك  آتشگاه قرار گرفته است روستای آتشگاه که خاطرات سرداران ایلامی را به یاد می آورد دره ای تنگ و زیبا با خصوصیات بکر و طبیعی است در میان دره نهر خروشانی جاری است و سنگهای آهکی و گچی و درختان کهن سال گردو چنار و بلوط و زبان گنجشک پیرامون آنرا فرا گرفته  مسیر این آبشار از سرچشمه تا اتصال به رود خانه خرسان و را فضای سرسبز و بی نظیری از انواع درختان و گیاهان جنگلی فرا گرفته است .

 شیب زیاد و پستی و بلندی های دره بطول 3 کیلو متر ، آبشار های متعدد كوچك و بزرگی را ایجاد كرده است که در فاصله 200 متری 2 آبشار بزرگ خود نمایی می کنند  پیوند عناصر زیبای طبیعی چون دره ، سبزه زار و اقلیم مناسب ، فضای بسیار فرح بخشی را جهت تفرج و گشت و گذار در این مكان فراهم می آورد. سراسر بهار و تابستان این آبشار قابل مشاهده است.

تـالاب چـغاخـور


تـالاب چـغاخـور با مساحتی بیش از 2300 هكتار در دامنه ارتفاعات برآفتاب و كلار همچون نگینی می درخشد و هر ساله پذیرای انواع پرندگان مهاجر و بومی شامل انواع مرغابی ، حواصیل ، لك لك سفید ، خروس كولی و آبزیانی چون ماهی كپور و نوعی از ماهیان گورخری است .

هوای مطبوع و چشم انداز های زیبایی كه در این مكان قرار دارد ان را در ردیف یكی از مهم ترین كانون های سیاحتی استان قرار داده است. این تالاب در مسیر شهركرد – ایذه (استان خوزستان) واقع شده و با شهركرد 60 كیلومتر فاصله دارد.

چشمه دیمـــه


چشمه دیمه در منطقه کوهرنگ در مجاورت روستایی به همین نام که اهالی آنرا به کیکاووس از قهرمانان شاهنامه نسبت می دهند قرار دارد این چشمه سر چشمه ی اصلی زاینده رود قبل ازایجاد تونل های کوهرنگ و در 12 کیلو متری چلگرد در مجاورت روستای دیمه واقع شده و تا مرکز استان 85 کیلو متر فاصله دارد.آب این چشمه از گواراترین آبهای جهان است و خواص درمانی نیز دارد،از جمله جلوگیری از پوسیدگی دندان و درمان سنگ کلیه .

پارک جنگلی پـــروز


در 50 كیلومتری لردگان، گردشگاه زیبای پروز با طبیعت بهشتی خود در امتداد دره ای سرسبز قرار گرفته است. فضای دنج و خلوت، سایه سار درختان بلند و قد كشیده این پارك، چشمه های زلال متعدد، به علاوه شالیزارهای پراكنده و درختان جنگلی اطراف، تصویری زیبا از طبیعت خداوندی را جلو چشم هر بیننده ای به نمایش می گذارد.

غارسراب

غارسراب در65كیلومتری جنوب غرب شهركرد وحدود7كیلومتری شهرباباحیدر(شهرستان فارسان) درمسیردره ای زیبا ومعتدل، درمجاورت روستای امید آباد قرارگرفته است. ازانتهای جاده آسفالته تا دهانه غارحدود15دقیقه پیاده روی لازم است.

قلعه سرداراسعد بختیاری

كاخ قلعه سرداراسعد درفاصله42 كیلومتری شهركرد ودرمركزشهرجونقان واقع شده است وفاقد هرگونه كتیبه تاریخ داراست. این قلعه توسط علی قلی خان سرداراسعد درزمانی كه وی زمامداری ایل بختیاری رابرعهده داشته، ساخته شده است واین براساس قدمت آن به بیش ازیكصدسال می رسد. مصالح به كاررفته دراین بنای دو طبقه خشت با تمامی آجرباملات گچ وخاك است وهنرهای حجاری، چوب بری، گچ بری، آیینه كاری ونقاشی درآن به كاررفته است.

گردشگاه پیرغار


در5 كیلومتری جنوب شهرفارسان، 37كیلومتری شهركرد ودرمجاورت روستای ده چشمه گردشگاهی مصفا به نام پیرغاروجود دارد. برروی قسمتی ازتپه سنگی مشرف به این گردشگاه، سه كتیبه به خط نستعلیق وجود دارد. 

متن این كتیبه ها مجملی ازشرح لشكركشی بختیاری ها به تهران واصفهان ونقش سرداران اسعد وسرداران ظفراز رهبران مشروطه خواهی بختیاری نوشته شده است. مجموع گردشگاه ازجمله چشمه پرآب، سایه ساردرختان، آبشارزیبای كوه های اطراف وهوای پاك وخنك ونیزغار موجود درمحل سبب جذب روزانه صدها گردشگرمی شود.

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،  شهرستان میبد در شمال غربی یزد و بر سر راه یزد به اصفهان - تهران قرار دارد.میبد از واژه‌های فارسی میانه می‌باشد که در دوره ساسانی به این شهر اطلاق می‌شده و در متن‌های تاریخی و جغرافیایی قرون اسلامی بارها از این نام یاد شده است.

علیرغم آسیب‌های فراوانی که به بافت سنتی این شهر وارد شده، هنوز بسیاری از پدیده‌ها و عناصر شهری قدیم مانند راه‌های باستانی، بناها و تشکیلات وابسته به آن، کهندژ، شارستان، بیرونه و آثار گسترش شهری و بازمانده بناهای کهن را می‌توان در آن تشخیص داد. این شهرستان شامل بخش مرکزی با شهر میبد و دو دهستان بفروئیه و شهدا می‌باشد.


کهن‌ترین سند هویت تاریخی و آغاز شهرسازی در سرزمین یزد، نارین قلعه میبد است. این کهن‌دژ همچون پیری خسته و خاموش سرگذشت سالیان دراز رنج و آسایش مردمان این دیار را به یاد دارد.

از اماکن تاریخی و دیدنی این شهر می‌توان به رباط شاه عباسی، برج کبوترخان و آتشکده‌هایی چون آتشکده حسن آباد، مزرعه کلانتر، پیرخرمن و پیر مزرعه حاجی، نارین قلعه، مسجد جامع میبد، مجموعه کاروانی رباط، پیر چراغ، موزه زیلو، آسیاب‌‌ها، باروی شهر قدیم شامل برج‌ها، حصارها، خندق‌ها و دروازه‌های شهر، موزه سفال و سرامیک میبد و موزه پست اشاره کرد.

این شهر دارای پیشینه‌ای چندین هزار ساله است و دومین مرکز شهری و تجاری استان یزد محسوب می‌شود و به واسطه بافت تاریخی ارزشمند خود تمام شهر در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است.

میبد در کنار مسیل رودخانه‌های قدیمی و در جوار راه قدیمی ری - کرمان به صورت مجتمع‌های زیستی اولیه شکل گرفته‌است.این شهر روی شیب طبیعی که از جنوب به شمال بوده قرار دارد. این شیب به صورتی است که روستای رکن‌آباد در جنوب شهر حدود ۲۰ متر بلندتر از روستای عشرت‌آباد در شمال شهر است.

کشاورزی میبد رونق دارد و از دیرباز کشاورزی از کارهای مهم آن بوده‌است و هنوز بخش بزرگی از زمین‌های پیرامون شهر در محله‌ها به کشت یا به باغ انار اختصاص دارند. در زمین‌های خارج از محدودهٔ شهری نیز کشت گندم، صیفی، یونجه، پسته، پنبه و دیگر فرآورده‌های کشاورزی رواج دارد.

در گذشته کشت‌زارهای پنبه در این ناحیه زیاد بوده‌است، ولی امروزه به دلیل کمی درآمد اقتصادی آن و کم شدن آب میبد جای خود را به باغ‌های انار و... داده ‌است.

سامانه کاروانی میبد


 یک مجموعه معماری کهن است که کارکرد اصلی آن تأمین رفاه کاروانیان، خدمات سفر و گردشگری، راهداری و نیز انجام مبادلات پستی و ارتباطی قدیم بوده‌است. این مجموعه در مسیر شاهراه باستانی «ری - کرمان، در پشت دروازه غربی شارستان قدیم میبد شکل گرفته و از دوره‌های دور تاریخی تا 50 سال پیش، کارکرد پررونقی داشته‌است.

رباط میبد

 در واقع یک ایستگاه بزرگ کاروانی در مسیر این معبر شرقی - غربی ایران بوده‌است که از شرق به سوی یزد ـ کرمان و سیستان تا ماوراء النهر و از سوی غرب به عقدا، نائین و اصفهان، کاشان و ری تا بین النهرین می‌رسیده‌است.

سرچشمه و بخشگاه آب قنات

 برای کاروانیانی که از پهنه بیابان می‌رسیدند، آب نخستین و مهمترین نیاز بوده‌ است و سامان دهندگان راه‌ها ناگزیر بوده‌اند به هر طریق ممکن، آب مورد نیاز منزلهای کاروانی را تأمین کنند و یا ایستگاهها را در آبگاههای پایدار بنا سازند. با این حساب، وجود سرچشمه کاریز خوش آب «کثنوا» عنصر اصلی و اولیه شکل گیری این سامانه کاروانی در این نقطه بوده‌است.

برج و بارو و دروازه شارستان


 بخشی از برج و بارو و خندق‌ها و نیز دروازه غربی شارستان قدیم میبد، درست در ضلع شرقی ستگاه کاروانی و چسبیده به‌آن، دیده می‌شود. این همسایگی بسیار نزدیک با شهر و امکان برخورداری‌های گوناگون از آن در دنیای پر بیم و هراس قدیم، موقعیتی بسیار ویژه برای این ایستگاه به شمار می‌آمده‌است؛ بنا بر این امتیازها، سامانه کاروانی میبد طی سده‌های گذشته همواره پایداری وتوسعه یافته‌است.

کاروانسرا رباط

 این کاروانسرا که گویا بر جایگاه کاروانسرای قدیمی‌تری ساخته شده، از جمله کاروانسراهای سبک صفوی و یکی از کاملترین کاروانسراهای بین راهی به شمار می‌رود. ساختمان کاروانسرا شامل: ساباط (با پوشش یزدی بندی)، ایوان‌های بیرونی، هشتی ورودی، حیاط مرکزی، حوضخانه و مهتابی و چهار هشتی زیبا و فضاهای سرپوشیده (سول) شرقی و غربی و جمعاً صد ایوان و اتاق و اجاق برای استفاده کاروانیان بوده‌است.

برج کبوتر خانه
 این بنا در جنوب شرقی باروی قدیم میبد واقع است (محل کنونی فرمانداری میبد) بنا از خارج به صورت برجی مدور و آراسته به نقش‌های ویژه و از داخل دارای سه طبقه و مجهز به هزاران لانه برای جلب و نگهداری پرندگان مهاجر است.

سلطان رشید (سلطون رشید)

 در نزدیکی و روبروی قلعه، یک بنای قدیمی قرار دارد که بنا به اظهار مردم محل، مزاری بوده. ظاهر آن نیز همین حکم را می‌کند. همین قسمت بازمانده شباهت تام و تمام به چند بقعه تاریخی و مرتفع یزد و ابرقو و مروست دارد که همه مزار بزرگان و از آثار قرون هفتم و هشتم هجری است. بلندی بدنه باقی مانده که قسمت سردر ورودی است، هشت متر است و از قسمت داخل سفید کاری بوده و مختصری از تزیینات و رنگ آمیزی قدیم آن نیز باقی است.

قلعه بشنیغان

 در قسمت شمال بشنیغان، در گودی کنار جاده کنونی، قلعه چهار ضلعی ای با هشت برج قرار دارد که اکنون نیز مورد استفاده برای انبار جنس است. در قسمت بالای برج‌های قلعه، نقوش زیبایی طرح شده‌است. ظاهراً این قلعه از اوایل عصر قاجاری است.

مسجد جامع میبد


 مسجد جامع میبد مجموعه‌ای از چند مسجد است که گونه‌های فضایی متنوعی را با طرحهای چندگانه عرضه می‌نمایند. این مسجد از نوع مساجد ایوان دار مرسوم در منطقه یزد است که از صحن مرکزی (حیاط) رو باز با طرح تکرار طاقنما در بدنه‌ها، و فضاهایی چون گنبد خانه و ایوان وسیع و بلند و شبستان‌های کناری به عنوان بخش تابستانه در جهت قبله و شبستان‌های زمستانه (یا گرمخانه) در سه جهت دیگر تشکیل شده و ورودی اصلی آن با سر در نسبتاً بلندی از طرف کوچه شرقی، با گذر از یک فضای تقسیم (هشتی) به صحن باز می‌شود.

یخچال خشتی میبد


 در کنار مجموعه کاروانسرای شاه عباسی، گنبد زرد رنگ مخروطی شکلی به چشم می‌آید که سابقاً یخچال بوده‌است. از نظر شناخت یکی از وسایل تمدن و زندگی آن منطقه قابل ملاحظه‌است و مخصوصاً که بنای آن نیز قدیمی است. یخچال میبد تماما از خشت خام بنا شده واز اجزا اصلی حوض یخ بند، دیوار سایه انداز، مخزن وگنبد خشتی تشکیل شده‌است.

آب انبار کلار


 این آب انبار روبروی رباط میبد و بر سر راه قدیم، در سال ۱۰۷۰ هجری ساخته شده‌است. سنگ تاریخ آن بر جرز سمت چپ مدخل نصب است.

چاپارخانه

 از دیگر ساختمان‌های مهم میان راهی چاپارخانه بوده که عملکرد اصلی آن جهت استراحت چاپارهای دولتی و تعویض اسب‌های خسته با اسب‌های تازه نفس بوده‌است. چاپارها، نامه‌ها و اوامر دولتی را از مرکز به ایالات و برعکس انتقال می‌دادند. سابقه چاپارخانه‌ها نیز در ایران به قرون پیش از اسلام می‌رسد.

 چَم و مبارکه 

دو روستای کوچک از بخش های شهرستان تفت می باشد که در نزدیکی شهر یزد قرار دارند ، روستا نشینان آن همه زرتشتی بوده و از روستاهای بسیار کهن می باشد ، جدا از حال و هوای کهن ساخت و بومی آن دارای سروهای چند صد ساله می باشد .

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،  مقصد، خراسان است که همواره پذیرای مسافران بسیار است. اما این بار به منتهی‌الیه شمالی این دیار، کلات نادری. نادرشاه جواهرات مملکتی را در کلات حفظ کرد. کلات در لغت یعنی آبادی، قلعه یا زیستگاهی بر فراز کوه.

چندین کلات در ایران و حتی در کشوری مانند پاکستان وجود دارد و کلات نادری یکی از معروف‌ترین‌ها است. کلات مرز ایران و توران. برخی عقیده دارند جنگ رستم و افراسیاب در محل قلعه سفید که نام قدیم روستای خشت بوده، روی داده است.


کلات، با فاصله‌ای حدود 145 کیلومتر در شمال شرقی مشهد، بر دامنه کوه هزارمسجد تکیه داده و از سوی دیگر با کشور ترکمنستان همسایه است. کلات، جایی است که تیمور لنگ پس از 14 بار حمله برای تصرف آن ناکام ماند و بازگشت.

نادرشاه افشار جایی بهتر از کلات برای نگهداری غنایمی که از هندوستان آورده بود، نیافت و البته کلات محل تبعید بسیاری در دوره معاصر بوده است. تعداد زیادی از مشروطه‌خواهان در دوره قاجار در کلات به‌سر بردند تا از مرکز به اندازه کافی دوره باشند.

علاوه بر این موارد تاریخی، طبیعت کلات خود حکایت‌ها دارد، کوه‌های مه‌گرفته، دره‌های پرآب و بوی شالیزار هر گردشگری را سرمست می‌کند. این تنوع طبیعی در مردمان کلات هم خود را نشان می‌دهد که در گروه‌های قومی مختلف در کنار هم زندگی می‌کنند. کلاتی‌ها ترکیبی از کرد، ترک و فارس هستند که تركیبشان در سپاه نادر نیز دیده می‌شود.

به دلیل موقعیت کوهستانی كلات، فقط از طریق برخی مدخل‌ها که کلاتی‌ها به آن «دربند» می‌گویند، می‌توان به آن وارد شد. در میان دربندها، گذر فعلی، دربند ارغونشاه خواهد بود که رو به جنوب است. دربندهای دیگر شامل چوب‌بست، کشتنی و دهچه رو به ترکمنستان باز می‌شود.

کلات آنقدر بزرگ نیست که آدرس‌دهی دقیق برای آثار تاریخی لازم باشد. اگر به جای عبور از تونل جدید از راه قدیم یا دربند وارد شوید، برخی آثار از همان بدو ورود قابل مشاهده‌اند.

«کتیبه نادری» در مدخل بند ارغونشاه واقع شده و به دستور نادرشاه در دل کوه کنده شده است که گویا با مرگ وی نیمه کاره می‌ماند. کتیبه با شعری به زبان ترکی از «گلبن افشار» آغاز می شود و با توصیف صفات نادر ادامه می‌یابد. به دلیل آن که این کتیبه حدود 15 متر از زمین ارتفاع دارد، خواندن آن به آسانی ممکن نیست.


«برج و باروی نادر» كه بر بلندای کوه به چشم می خورد، از گل و سنگ و آجر ساخته شده است و از بستر رودخانه چیزی حدود 40 متر ارتفاع دارد. در گذشته نگهبانان شهر ورود و خروج را از این محل کنترل می‌کردند.

قدیمی‌ترین اثر تاریخی کلات یا مسجد «کبود گنبد» متعلق به دوره سلجوقی است و نشان می‌دهد که آبادانی کلات به پیش از زمان نادر بازمی‌گردد. مسجد در زمان نادر و سپس در دوره قاجار مرمت شده است. اینک مزار مرمت‌گر زمان فتحعلی‌شاه قاجار و شهدای کلات زیر گنبد دیده می‌شود. در کنار مسجد، حمام نادری قرار دارد که متعلق به دوره نادری است و امروزه به مرکز صنایع دستی تبدیل شده است.

«کاخ خورشید» مهم‌ترین اثر تاریخی و نماد کلات است. درست است که در زمان نادرشاه افشار بنا شده اما شواهد حاکی است بر بنایی قدیمی‌تر متعلق به دوره ایلخانی ساخته شده است. ساختمان سه طبقه در میان باغی قرار دارد که در زمان خود بسیار زیبا بوده است.


برخی می‌گویند زیرزمین کاخ نادری، محل نگهداری غنائم بوده و برخی دیگر معتقدند زندان بوده است. در طبقه همکف تالاری دیده می‌شود که دارای نقاشی‌هایی با طلاکاری و همچنین کتیبه‌ای نواری از آیات قران است. تاریخ کتبیه، سال مرگ نادر را نشان می‌دهد.

طبقه سوم از دو بخش داخلی و خارجی تشکیل شده است که قسمت مشهور بنا، همان بخش خارجی یا استوانه 66 ستونی است.
از نکات جالب کاخ نادری، تزییناتی است به شکل میوه‌های مناطق گرمسیر مانند آناناس، موز و انبه که همگی کار هنرمندانی هستند که نادر از هند آورده بود.

علاوه بر بنا، موزه مردم‌شناسی را که در طبقه زیرین واقع شده نباید از دست داد. موزه شامل 8 غرفه است که زندگی عشایری، صنایع دستی، مشاغل و حرفه‌های سنتی، آداب و رسوم، گیاهان دارویی و کشاورزی را به نمایش گذاشته است.

حدود 5 کیلومتر آن طرف‌تر از کلات، سد و بند نادری را می‌توان دید که با سنگ، آجر و ساروج روی ژرف‌رود ساخته شده است و چیزی حدود 70 متر ارتفاع دارد. این سد اکنون کارآیی ندارد زیرا بیشتر زمین‌هایی که در زمان نادر زیر کشت بودند، اینک در محدوده کشور همسایه قرار دارند.در کنار آثار تاریخی، از طبیعت کلات نمی‌توان چشم پوشید. آبشار و رودخانه قره‌سو یکی از این محوطه‌هاست که در 12 کیلومتری کلات واقع شده و محل تأمین آب این شهر در زمان نادر بوده است.

کلات، تابلویی از فرهنگ‌های متنوع

کلات با وجود گروه‌های قومی فارس و ترک و کرد که ترکیب سپاه نادرشاه افشار را به یاد می‌آورد، تابلویی رنگارنگ از به هم پیوستن تکه‌های متفاوت فرهنگ و هنر پدید آورده که روحی واحد آنها را به یکدیگر متصل کرده است.

علاوه بر آثار تاریخی و طبیعی، در میان مردم بودن و آشنایی با فرهنگ از دیگر جذابیت‌های کلات است. از جمله بخش‌های جالب فرهنگ کلات، موسیقی منطقه است. از مقام های موسیقی خاص منطقه کلات می‌توان به مقام کرمانجی،‌ موسیقی مقامی ترکی و موسیقی فارسی اشاره کرد. این موسیقی توسط افرادی به نام عاشیق نواخته می‌شود. سازهای خاص عاشیق‌ها عبارت است از کمانچه،‌ سرنا و دهل که در مراسم عروسی و ختنه‌سوری می‌نوازند.

ابریشم‌بافی کلات، سوغاتی از جنس هنر و طبیعت

دور از دسترس بودن کلات سبب شده است تا مردم مایحتاج خود را تهیه کنند. از سوی دیگر ترکیب قومی زمینه‌ای به‌وجود آورده است تا هنرهای متفاوتی از جمله بافته‌های رنگارنگ ابریشمی در کلات یک جا گرد هم آید.

گلیم‌های پر نقش و نگار در روستاهای «قله‌زو» و «آغداش» از اعتبار خاصی برخوردارند و در روستای «زاوین» ابریشم‌بافی هنر اصلی به‌شمار می‌آید. جنس پوشاک محلی منطقه از ابریشم و کرباس است و رنگ قرمز مورد پسند همگان به‌خصوص کردها و ترک‌هاست.

ریسندگی و بافندگی و از جمله آنها ابریشم‌بافی، چادرشب بافی، نواربافی که با کیفیت بالایی تهیه می‌شود در روستاهای زاوین و لایین نو تولید می‌شود. سوزن‌دوزی و جوراب بافی در بیشتر روستاها و گلیم و پلاس در روستاهای آقداش، قله زو، ژرف، سیرزار تهیه می‌شود.

در بین عشایر منطقه نیز که در حال حاضر اکثر یکجانشین شده‌اند، بافت انواع زیراندازها شامل گلیم،‌ جاجیم، پالاش، خورجین،‌ جوال و نمد و نیز انواع دست‌بافت‌ها شامل جوراب پشمی، دستکش، مچ پیچ، شال و پارچه‌های ابریشمی و کرباسی مرسوم است. از مراکز بافت پارچه‌های ابریشمی می‌توان به راوین، سینی کهنه و لایین نو نام برد.

از سوغات مشهور کلات علاوه بر انواع بافته‌های رنگارنگ ابریشمی که عشایر کرد با استفاده از آنها لباس‌های محلی ویژه مردم کرمانج را می‌دوزند، با وجود تنوع گیاهی و رونق طب سنتی، می‌توان به انواع گیاهان دارویی اشاره کرد.

قدومه کلاتی و استوخودوس نمونه‌هایی از این دست هستند. گیاهان دارویی مانند بومادران، بارهنگ، خاکشیر، کاسنی، گل ختمی، زیره سیاه، تمشک و پیاز کوهی از گیاهان معروف این منطقه هستند که به طور طبیعی و خودرو در اختیار مردم قرار دارند. مردم علاوه بر استفاده شخصی از فروش آنها کسب درآمد می‌کنند.

یکی از محصولاتی که در کلات به خوبی به دست می‌آید، برنج است. آب فراوان و خاک رسی شرایط مناسبی برای کشت برنج فراهم آورده است. مزارع برنج در کلات بیشتر در حاشیه رودخانه‌ها قرار دارند.در شهرستان کلات با وجود تنوع قومی، مشاغلی مثل آهنگری، مسگری، جاروبافی، پالان‌دوزی و پیله‌کشی به شیوه سنتی متداول است.

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،روستای میمند در نزدیکی شهر بابک در شمال شرقی شهر کرمان، یکی از روستاهای شگفتی‌ساز ایران است. ساختمان‌ها در میمند مانند کندوان در آذربایجان شرقی، در دل کوه و صخره‌ها ساخته شده و از این نظر مورد توجه است که طی سه هزار سال گذشته چندان دستخوش تغییر نشده است.
 
مردم این روستا، هنوز در خانه‌هایی زندگی می کنند که پدران شان بنا به نظر باستان‌شناسان، نه 3 هزار سال که 12 هزار ساله پیش با دست در دل کوه ساخته‌اند.
 
میمند که بین شهرهای کرمان، یزد و شیراز قرار گرفته ضمن تاثیری که از تمدن هر سه گرفته تا حد زیادی مستقل و دست‌نخورده و متکی به زندگی سنتی و ابتدایی آبا و اجدادی خود مانده‌است؛ بطوریکه واژه‌های پهلوی هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

هنوز انگیزه اصلی مردم میمند که آن‌ها را اولین قوم سکونت گزیده در فلات ایران می‌دانند، از ساختن این خانه‌ها در کوه مشخص نیست.
 اما این احتمال که این ساختمان‌ها در ابتدا به دلایل مذهبی ساخته شده باشد زیاد است. مردم میمند مانند سایر نقاط ایران پیش از ظهور زرتشت مهرپرست بوده اند و بعید نیست که آموزه‌های مذهبی میترائیسم که کوه‌ها را مقدس می‌شمرده آنها را به کندن کوه برای ایجاد پرستش گاه ترغیب کرده باشد.
 
احتمال آنکه این دخمه‌ها محل دفن مردگان بوده باشد هم منتفی نیست، به‌هرحال آنچه همه باستان شناسان بر آن توافق دارند این است که دست کم از 3 هزار سال پیش این روستا بهمین شکل فعلی سکونتگاه مردم بوده است.
 
فنجان‌هایی که در میمند کشف شده حامل تصاویری است که این گمان را ایجاد می‌کند این محل جایی برای نیایش الهه یا ایزد باروری بوده است. در این تصاویر صحنه‌هایی از زایش دیده می‌شود.
 
افسانه‌های جالب توجهی در خصوص انگیزه ساخت روستا وجود دارد که البته صحت و سقم آنها مشخص نیست و در حد افسانه جالب هستند، می‌گویند میمند را از آن جهت به این نام می‌خوانند که مردم آن پیش از ظهور اسلام به می نوشی می‌پرداخته‌اند و این شکاف‌های در دل کوه هم حاصل آن باده‌گساری‌هاست.

 

از دیگر افسانه‌های میمند که بعد از کشف رمز کتیبه معروف روستا تا حدی مورد توجه بیشتر قرار گرفت به بازگشت ایران به دوره پرشکوه و جلالش اشاره می کند که خاستگاه آن میمند خواهد بود.
 
ترجمه کتیبه میمند مضمونی این چنین دارد که: "روزی که کوه ها شکاف بردارند، افسانه های میمند به حقیقت می‌پیوندد و گنجینه‌های میمند پدیدار خواهند شد. اما تنها یکنفر به آن دست می‌یابد و او کسی است که از سوی خورشید می‌آید."
 
از آنجا که میمند مسیر سهل الوصولی نداشته در طول سده های گذشته دستخوش تغییرات زیادی از لحاظ اجتماعی، فرهنگی و حتی زبان نشده است. تا قرن گذشته هنوز آثاری از میتراپرستی در زندگی مردم بخوبی قابل مشاهده بوده است.
 
شهر بابک که نزدیک ترین شهر به میمند است بدلیل آنکه محل تولد جد بزرگ اردشیر، سرسلسله ساسانیان، بابک، بوده در این دوران بسیار آباد و پررونق بوده است که تاثیرات آن بر زندگی مردم میمند هم دیده می شده است.

 

برای مردم میمند ساختن خانه و سرپناه برخلاف بقیه مردم به معنی انباشتن مصالح روی هم نبوده بلکه آن‌ها بخشی از آنچه در دسترس بوده را برداشته و با ایجاد سوراخ و کندن صخره خانه های شان را می‌ساخته‌اند.
 
در فضای داخلی خانه هم تا جاییکه مقدور بوده چیزی اضافه نمی کرده اند، مثلا بجای آنکه کمد و رف بسازند در دیوارها اشکاف و طاقچه ایجاد می‌کردند.خانه‌های میمند اندازه‌های مختلفی دارند اما اکثرا شامل چند اتاق کوچک، راهرو و طویله می‌شوند. به هر کدام از این حجم‌ها کیچه گفته می‌شود.
 
برای جدا کردن اتاق‌ها یا پوشاندن پرده‌ها از پرده‌های پارچه‌ای استفاده می‌شود. دمای داخل کیچه‌ها بین 5 تا 10 درجه با بیرون فرق می کند. هنگام بازدید از کیچه‌ها متوجه سیاهی دیوارها برخی از آنها می‌شوید، اگر دیوار سیاه دیدید در کف زمین به جستجوی "دیدون" که لغت میمندی تنور است بگردید.
 
از آنجا که پخت و پز در داخل کیچه‌ها صورت می‌گیرد دود ناشی از آن دیوارها را اکسیده می‌کند که همین امر باعث استحکام این اتاق‌ها شده بطوریکه اتاق‌هایی که تنور ندارند از قسمت سقف آسیب‌پذیر هستند و در برخی کیچه‌ها سقف‌ها دچار ریزش شده‌اند.
 
ارتفاع و اندازه کیچه‌ها متفاوت است، بزرگترین کیچه‌های میمند 90 متر و بلندترین آنها دو متر و 10 سانت ارتفاع دارند و کف آنها با نمد و قالی بافت میمند پوشانده شده‌است.در مجموع 406 کیچه و 2560 اتاق در میمند برای سکونت مورد استفاده قرار می‌گیرند.
 
روستای منحصربفرد میمند در جهان نیز شناخته شده است و نشان مرکوری را بعنوان هفتمین منظر فرهنگی، تاریخی، طبیعی جهان دریافت کرده و در سال 1385 نیز بعنوان روستای نمونه گردشگری کشور معرفی شده است. معروفترین طایفه میمند از نسل محمود میمندی هستند که ویر نادرشاه افشار بوده است.
 
دیدنی های میمند

حمام :

مانند همه سازه‌های روستا در دل کوه کنده شده، با این حال همه اجزای حمام سنتی ایران را داراست.خزینه، رختکنی که یک حوض و سه سکو در آن وجود دارد و همچنین آتشخانه ای که در زیر حمام برای گرم کردن آب مورد استفاده قرار می‌گیرد.
 
نکته جالب توجه در حمام سنگ مرمر نیمه شفافی است که زیر سقف قرار گرفته است. این قطعه سنگ که درست زیر منفذی در سقف قرار دارد، نور را منعکس کرده و به این ترتیب منبع نور حمام در روزبه شمار می رود. امروز حمام با برق روشن می شود اما در گذشته در روزهای ابری یا شب ها از چراغ روغنی یا چراغ موشی نیز برای روشنایی فضای حمام استفاده می شده است.
 
مسجد:

مسجد که قدمتی حدود 200 ساله دارد، با تغییر در اندازه چند کیچه و بزرگ کردن آنها ساخته شده است. این بنا 120 متر مربع وسعت داشته و سه ستون سنگی سقف آن را نگه داشته است. محراب، طاقچه‌‌ها و منبر سنگی این مسجد بسیار دیدنی و قابل توجه است. کف مسجد با قالی‌های معروف میمندی مفروش شده‌است.

 

مدرسه:
مدرسه دارای 5 فضای کلاس شکل و یک حیاط بزرگ است که در میان آن یک درخت بزرگ و کهنسال به نام تایی وجود دارد.
 
حسینیه:

این بنا که در وسط روستا قرار گرفته غیر از ایام عزاداری که بمنظور مراسم عزاداری مورد استفاده قرار می گیرد محلی برای تجمع افراد روستا نیز بشمار می آید.
 
حسینیه در وسط روستا واقع شده و 120 متر وسعت دارد، در قدیم منبری سنگی در حسینیه وجود داشته که در سال های اخیر آن را کنده و جای آن منبری چوبی گذاشته اند.حسینیه در گذر زمان هم از نظر شکل و ظاهر، هم اندازه و هم کاربری تغییراتی را شاهد بوده است.
 
 آب و هوای میمند معتدل و کوهستانی است، که زمستان هایی سرد و تابستان هایی معتدل دارد. در اطراف میمند دشت هایی وسیع قرار دارد که درخت توت و شاتوت، گلابی و سیب، انگور و انجیر و هلو در آن می روید و مار و سوسمار و خوگوش و لاک پشت جانورانی هستند که در این دشت ها دیده می شوند.
 

در کوهستان های اطراف میمند نیز گونه های مختلفی از آهو، پلنگ، روباه، بزکوهی و کبک وجود دارد.
 
فصل بهار بهترین زمان برای بازدید از میمند است چرا که هم هوا بسیار لطیف است و هم مزارع و دشت های اطراف در اوج شکوفایی هستند و هم چشمه ها و قنات اطراف میمند چهره زیبایی به این منطقه داده اند. رودخانه های فصلی مورنگ، لاخیس و لای حزین پر آب هستند و درخت های سنجد و صنوبر و سپیدار منظره ای بدیع ایجاد کرده اند.
 
مردم میمند در طول زمستان در خانه های سنگی زندگی می کنند، در حالیکه مردان به مراقبت از دام‌ها می‌پردازند زنان هنرمند میمندی قالی های رنگارنگ و زیبا می بافند.
 
در فصل بهار هر سال، میمندی ها به ییلاق کوچ می کنند و با باغداری و میوه چینی از درخت های بادام و گردو، زیره و پسته وحشی روزگار می گذرانند.