تبیان، دستیار زندگی

روزگار، نبودنت را برایم دیکته می کند و نمره ی من باز می شود: صفر، هیچ وقت نبودنت را یاد نمی گیرم!

وقتی چشمانم را روی هم می گذارم، خواب مرا نمی برد، تو را می آورد، از میان فرسنگ ها فاصله!

سهم من از تو عشق نیست، ذوق نیست، اشتیاق نیست، همان دلتنگی بی پایانی ست که روزها دیوانه ام می کند.

کاش انسان مثل شمع فقط یک شب زندگی می کرد ، اما کنار پروانه اش .

خوش به حالت حوا ، خودت بودی و آدمت ! وگرنه آدم تو هم به هوای دیگری می رفت .

مهربانیت را مرزی نیست ، یقین دارم فرشته ای قبل از آفرینشت قلبت را بوسیده .

تو که نمی آیی ، تاج و تختی برای خودش به هم می زند دلتنگی !

برای پیش تو بودن "بلیط" لازم نیست ، مرور قصه ی دل کافی ست .

فلسفه ی تنهایی را هر چقدر هم که خوب ببافند ، باز هم بی قواره بر تن آدم زار می زند .

همیشه خودت باش، دیگران به اندازه ی کافی هستند.