تبیان، دستیار زندگی

به گزارش خبرگزاری مهر، پزشکان دانشگاه کالیفرنیا موفق شدند در یک آزمایش بالینی با سلولهای بنیادی جنینی به نتایج شگفت انگیزی در درمان دو زن که از نابینایی رنج می بردند دست یافتند.

تا پیش از این، سلولهای بنیادی انسان که نخستین بار بیش از یک دهه قبل کشف شدند روی مدلهای حیوانی استفاده می شد.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "این تحقیق بسیار دلگرم کننده است اما بسیار زود است که بگوییم به یک درمان واقعی دست یافته ایم."

تابستان گذشته، این دو بیمار که به دو دلیل مختلف بینایی خود را از دست داده بودند در یک چشم یک پیوند شبکه ای دریافت کردند. به طوریکه در طول دوره درمان به کره چشم این بیماران 50 هزار سلول شبکه ای تزریق شد. این سلولهای شبکه ای در آزمایشگاه با استفاده از سلولهای بنیادی جنینی کشت داده شده بودند.

پس از گذشت چهار ماه، هر دو بیمار علائمی از بهبودی را نشان دادند، با وجود این، از نظر قانونی همچنان به عنوان نابینا شناخته می شوند.

نتایج این تحقیقات که در مجله علمی لانست منتشر شده از این نظر حائز اهمیت است که این سلولها به غشای چشم پیوند زده شدند باوجود این هیچ علامتی از رد پیوند یا رشد تومور مشاهده نشد.

خبر این مطالعه دو ماه پس از این منتشر شد که Geron Corporation، شرکت پیشرو در تحقیق درباره سلولهای بنیادی اعلام کرد که اولین آزمایش بالینی خود با سلولهای بنیادی را متوقف کرده است.

این دانشمندان اکنون در تلاشند تا درمان را در فازهای نخستین بیماری انجام دهند تا میزان اثربخشی بینایی مرکزی را مورد ارزیابی قرار دهند.

براساس گزارش ایندیپندنت، همچنین در آزمایش مستقل دیگری، درمان مشابهی روی یک بیمار 34 ساله انگلیسی انجام شد.

در این مورد، جمعه گذشته پزشکان بیمارستان چشم مورفیلد لندن سلولهای بنیادی جنینی را به چشم راست این بیمار که از بیماری "استارگاردت" (شکل وخیمی از تخریب ماکولا) رنج می برد پیوند زدند. این بیمار نیز از نظر قانونی به عنوان نابینا شناخته می شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، شرکت رویال پینگدام در تازه ترین گزارش خود با جمع آوری آمار و ارقام مختلف به بررسی تمام رویدادها و وقایعی که در سال 2011 در اینترنت رخ داد پرداخت.

به گزارش خبرگزاری مهر، مطالعاتی که محققان بیمارستان کودکان بوستون انجام داده اند نشان می دهد که تشخیص زودهنگام " دیسلکسی" یا "خوانش پریشی" در کودکان در معرض خطر که در خانواده آنها سابقه این بیماری وجود دارد امکانپذیر است.

کودکان متاثر از "دیسلکسی" قبل از شروع یادگیری خواندن و نوشتن فعالیتهای مغزی متفاوتی را نشان می دهند بنابراین با کنترل مغز کودکان در معرض خطر درحالی که مشغول انجام تکالیف ویژه ای هستند می توان این بیماری را در آنها پیش از رفتن به مدرسه تشخیص داد. این تشخیص زودهنگام اجازه می دهد که درمانهای به موقع و بنابراین موثرتری ارائه شود.

در مدرسه ممکن است که کودکان متاثر از دیسلکسی با برچسب "تنبل" یا "بی انگیزه" شناخته شوند. این تجربیات منفی در آنها منجر به بروز رفتارهای پرخاشگری، تکانشی و ضد اجتماعی می شود.

این محققان در این خصوص توضیح دادند: "شناسایی کودکان در معرض خطر دیسلکسی در سنین پیش از دبستان یا قبل از اینکه این بیماری بتواند تاثیرات منفی خود را در رفتار اجتماعی و روحی این کودکان برجای بگذارد برای ما جای خوشحالی دارد."

این اختلال یک بیماری نیست بلکه نوعی ناتوانی است. این افراد در رمزگشایی علائم نوشتاری در سطح بینایی مشکل دارند و همچنین قادر به تمایز آواهای واژگان و رمزگشایی جنبه های آواشناسی آنها نیستند.

به گفته محققان تنها یک نوع دیسلکسی وجود ندارد بلکه حداقل دو نوع از این ناتوانی شایع است که شامل نوع تکاملی (وراثتی) و نوع اکتسابی است.

این دو نوع، درجه ها و نتایج مختلفی دارد و در هر فرد به روش متفاوتی ظاهر می شود. این مشکل مربوط به روش کار مغز و فضاهای مختلف سازگار با عملکردهای دیدن و شنیدن است. تقریبا بین 5 تا 17 درصد از کودکان دارای سابقه خانوادگی در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

براساس گزارش اروپا پرس، این محققان به منظور دستیابی به این نتایج، با رزونانس مغناطیسی عملکردی مغز 36 کودک را در سنین پیش از دبستان را درحالی که مشغول انجام عملیاتی بودند که از آنها می خواست تصمیم بگیرند که آیا دو واژه با یک صدا تلفظ شده اند یا خیر کنترل کردند.

در دوره این فعالیت آواشناختی، کودکان با سابقه خانوادگی دیسلکسی نسبت به گروه کنترل با ضریب هوشی، طبقه اجتماعی- اقتصادی و سن یکسان یک کاهش فعالیت متابولیکی را در مناطق ویژه ای از مغز به ویژه در اتصال میان لبهای پس سری و گیجگاهی و میان فضاهای عقبی لبهای گیجگاهی و آهیانه نشان دادند.

به گزارش خبرگزاری مهر، جلبکهای قهوه ای که در دریاهای گرم رشد می کنند می توانند به یک منبع مهم سوخت زیستی تبدیل شوند. دستیابی به این هدف با یک باکتری بسیار شایع امکانپذیر است.

محققان کالیفرنیایی لابراتوار معماری زیستی (بال) در برکلی که نتایج یافته های خود را در مجله علمی "ساینس" منتشر کرده اند DNA باکتری بسیار شایع "ای. کولی" را به روشی اصلاح ژنتیکی کردند که می تواند به طور موثری، قند حاضر در جلبکها را هضم و به اتانول تبدیل کند.

این دانشمندان در این خصوص توضیح دادند: "حدود 60 درصد از بیومس خشک جلبکها از قندهایی ساخته شده است که می توانند تخمیر شوند. در حدود نیمی از این قندها در یک نوع کربوهیدارت جلبک وجود دارند."

این محققان برای اینکه بتوانند به این ماده اولیه مهم دست یابند با دستکاری DNA ای. کولی، این باکتری را وادار به تولید آنزیمی کردند که برای هضم این کربوهیدرات لازم است.

همچنین این باکتری را به روشی اصلاح کردند که یک پروتئینی غشایی را تولید کند. این پروتئین برای جمع آوری تکه های قند هضم شده به کار می رود و می تواند در یک فرایند تخمیر، از این قندها اتانول تولید کند.

محاسبات نشان می دهد که کمتر از 3 درصد از آبهای ساحلی می توانند برای تهیه سوخت زیستی معادل بیش از 200 میلیارد لیتر سوخت فسیلی جلبک تولید کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر، بات نت (Botnet) شبکه ای از رایانه ها است که به اینترنت متصل هستند و همگی تحت کنترل یک رایانه واحد با عنوان "بوت مستر" قرار دارند.

این رایانه ها از طریق حفره های امنیتی و یا عدم توجه لازم از سوی کاربر و یا مدیریت سیستم می توانند توسط یک ویروس انفورماتیکی و یا اسبهای تراوا (تروجانها) آلوده شوند. پس از آلوده شدن، هکری که این شبکه بات نت را سازمان دهی کرده است کنترل رایانه ها را از راه دور در دست می گیرد.

 کنترل کننده های بات نتها می توانند از این سیستمها برای انجام حملات مختلف سایبری استفاده کنند. برای مثال، از این رایانه ها برای ارسال ایمیلهای تبلیغاتی، ایمیلهای ویروسی و هرزنامه ها استفاده می شود. بنابراین، اگر با اکانت شما ایمیلهایی برای دوستانتان ارسال شد (علاوه بر مواردی که در مورد هک شدن و دسترسی به رمزعبور پست الکترونیک گفته شد) این احتمال نیز وجود دارد که رایانه شما در یک بات نت گرفتار شده باشد.

کاربران این رایانه ها که با اصطلاح "رایانه زامبی" و یا "رایانه برده" شناخته می شوند اغلب متوجه نمی شوند که در این شبکه به دام افتاده اند.

یکی از تازه ترین این بات نت ها "کلیهوس" (Kelihos) نام دارد که مایکروسافت در مبارزه خود با هرزنامه ها موفق به شناسایی سازنده آن شد.

نویسنده این برنامه مخرب تاکنون موفق شده است بیش از 41 هزار رایانه را در سراسر دنیا آلوده و از طریق این بات نت، روزانه در حدود 4 میلیارد هرزنامه (اسپم) ارسال کند.

سازنده Kelihos، "آندری ا. سابلنیکوف" نام دارد. وی یک شهروند روس ساکن سن پیترزبورگ است که اکنون با اتهامات شدیدی از سوی مقامات آمریکایی مواجه است.

"سابلنیکوف" که در حال حاضر به عنوان یک برنامه نویس آزاد در چند شرکت روسی کار می کند در گذشته، تجربیات بسیار مهمی در عرصه امنیت انفورماتیکی داشته و در مقام یک مهندس رایانه در شرکتی مشغول به کار بوده است که در توسعه فایروال ها (دیوارهای آتش)، آنتی ویروسها و سایر برنامه های حفاظت رایانه ای فعال است.

Kelihos یکی از مهمترین بات نت ها در ماههای اخیر بوده است که اکنون با همکاری فشرده میان مایکروسافت، کسپراسکای و سایر شرکتهای امنیت انفورماتیکی مهار شده است.

براساس گزارش وب نیوز، مایکروسافت در ادامه مبارزه خود با این بات نت، شکایتی را به دادگاه ناحیه ای ویرجینیا ارائه کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، پژوهشگران دانشگاه بریستول اولین صابون حساس به میدان مغناطیسی را با تبدیل مولکولهای این ماده پاک کننده به مراکز فلزی کوچکی و با افزودن یک محلول اتمی غنی از آهن توسعه دادند. از این صابون مغناطیسی می توان در جمع آوری لکه های نفتی دریا استفاده کرد.

صابون به طور کلی از مولکولهایی ساخته می شود که دارای یک میل ترکیبی دوگانه هستند. یک ترکیب آبگریز که چربیها را دوست دارد و بنابراین به مولکولهای چربی متصل می شود و یک ترکیب آبدوست که با مولکولهای آب پیوند می خورد.

درحقیقت، قدرت چربی زدایی و بنابراین پاک کنندگی صابون در این توانایی ویژه نهفته است که به طور همزمان می تواند با مولکولهای چربی و آب پیوند برقرار کند. اما برای اینکه بتوان از این ماده پاک کننده در جمع آوری لکه های نفتی دریا استفاده کرد صابون باید بتواند به راحتی جابجا شود.

به این ترتیب، دانشمندان انگلیسی ایده مغناطیسی کردن صابونها را مطرح کردند که شبیه به شرایطی است که با یک آهنربا برای جمع کردن سوزنها از روی زمین استفاده می شود. مشکل در اینجا است که صابون به طور طبیعی فلز نیست و بنابراین همانند سوزن خواص مغناطیسی ندارد.

به همین دلیل، محققان بریستول به ترکیبات نمکی فعال در سطح یونهای کلرو و برم موجود در صابون، آهن اضافه کردند.

براساس گزارش بی. بی.سی، به این ترتیب ذرات صابون به مراکز فلزی تبدیل شدند که نسبت به میدان مغناطیسی حساس هستند و با آهن ربا می توان آنها را به راحتی حرکت داد.

به گزارش خبرگزاری مهر، در پی جنجالهای ایجاد شده از قانون توقف سرقت آنلاین (SOPA) و قانون محافظت از IPیا PIPAدر آمریکا اتحادیه اروپا مقررات جدید و سختگیرانه تری را در مورد حافظت از اطلاعات شخصی کاربران اینترنت اما به روشی که از وسوسه قانون SOPA  به دور باشند اعمال خواهد کرد.

"ویویان ردینگ"، معاون رئیس کمیسیون اروپا در کنفرانسی که در مونیخ برگزار شد، ضمن اعلام این خبر خاطر نشان کرد که قاره کهن می تواند با قوانین ساده تر و کم هزینه تری از کاربران و شرکتها محافظت کند.

ردینگ با اشاره به نتایج یک نظرسنجی نشان داد که 72 درصد از اروپاییها درباره اینکه شرکتها چگونه از اطلاعات آنها استفاده می کنند نگران هستند.

به گفته معاون رئیس کمیسیون اروپا، یک قانون واحد می تواند برای مثال، با کاهش مراحل تشریفات اداری سالانه 2.3 میلیارد یورو در تجارت اروپا پس انداز کند.

این قوانین جدید ابتدا برای تصویب در پارلمان اروپا مورد بررسی قرار خواهند گرفت و سپس برای تصویب نهایی به پارلمانهای هر یک از کشورهای عضو اتحادیه فرستاده خواهند شد.

ردینگ در این خصوص توضیح داد: "این قوانین دو اصل مهم را دنبال می کنند که اولی شرکتهایی که در معرض یک کاهش اطلاعات قرار دارند وادار می کند این مسئله را ظرف مدت 24 ساعت به مقامات ذی صلاح اطلاع دهند."

این اصل، اطلاعاتی را مد نظر قرار می دهند که کاربران در شبکه های اجتماعی و برنامه های جانبی ابری وارد می کنند. اصل دوم که در واقع مجوزی برای اجرای قانون فراموشی (حق فراموش شدن) است، یک نتیجه مستقیم اصل نخست به شمار می رود.

همانطور که هر شهروند اروپایی آزاد است پس اندازهای خود را در هر موسسه مالی و بانکی که می خواهد سپرده و در هر زمانی آنها را جابجا کند، اطلاعات نیز باید به عنوان اموال کاربر و نه شرکتهای جمع آوری کننده آنها شناخته شود.

به این ترتیب، در تنظیم قراردادها نه تنها حقوق دفاع از سوء استفاده یا کنترل اطلاعات باید ذکر شود بلکه کاربر باید از این مسئله نیز مطمئن شود که می تواند اطلاعات خود را جابجا و یا حذف کند.

"ویویان ردینگ" در ادامه افزود: "حفاظت از کپی رایت هرگز نباید به عنوان یک پیش متن برای مداخله درباره آزادی اینترنت استفاده شود و واضح است که حق فراموش شدن به معنی حق حذف کل تاریخ نیست."

به بیانی ساده، این قانون به کاربر حق می دهد که اطلاعات شخصی خود را از سرورهای اینترنت حذف کند.

در حدود دو ماه قبل کمیسیون اروپا با ابراز نگرانی از عدم رعایت حریم خصوصی کاربران در فیسبوک اعلام کرد که باید به روشی واضح درک کند این شبکه اجتماعی چگونه از اطلاعات شخصی کاربران استفاده می کند.

کمیسیون اروپا از فیسبوک خواست که اجازه دهد کنترل پایگاههای اطلاعاتی خود را به سازمانهای تنظیم مقررات اتحادیه اروپا بدهد تا بدین وسیله کمیسیون اروپا بتواند حریم شخصی کاربران این شبکه اجتماعی را تضمین کند. به ویژه هدف کمیسیون اروپا حفاظت از اطلاعات حساس (شامل گرایشهای سیاسی و مذهبی) کاربران اتحادیه اروپا است.

"ویویان ردینگ"، معاون رئیس کمیسیون اروپا در این خصوص توضیح داد: "کمیسیون نیاز به شفافیتهای بیشتری در مورد اطلاعات حساس کاربران دارد و مصرف کنندگان اروپایی فیسبوک باید با اطمینان بدانند که اطلاعات شخصی آنها چگونه استفاده می شود."

ردینگ افزود: "اینکه فیسبوک یک شرکت آمریکایی است بدان معنی نیست که به قوانین اتحادیه اروپا در مورد حریم شخصی احترام نگذارد."

همچنین سخنگوی عضو هیئت فناوری اطلاعات انگلیس در این خصوص اظهار داشت: "اگر قرار است اطلاعات شخصی کاربران به دست اشخاص ثالث برسند و یا برای تبلیغات استفاده شوند باید این مسئله به وضوح در سایت اطلاع رسانی شود تا کاربر در لحظه ثبت نام بتواند آگاهانه در مورد ورود به سایت تصمیم گیری کند."

براساس گزارش وب نیوز، اکنون در صورت اجرایی شدن این قوانین جدید می توان مشکلاتی را که کاربران با فیسبوک، گوگل و یاهو در مورد اطلاعات شخصی خود دارند 27 برابر کاهش داد.

به گزارش خبرگزاری مهر، کمیته المپیک در همکاری با شرکت آزمایشگاهی GlaxoSmithKline مجموعه ای عظیم برای انجام آزمایشهای ضد دوپینگ را ویژه رقابتهای المپیک لندن راه اندازی کرده است.

در این مجموعه متخصصان به صورت 24 ساعته و در هر هفت روز هفته آزمایشهایی را برای تعیین استفاده از داروهای دوپینگ در میان ورزشکاران اجرا خواهند کرد. این مجموعه ابعادی برابر هفت زمین تنیس دارد و هزینه ساخت آن برابر چندین میلیون دلار برآورد شده است.

قرار است در این مجموعه تمامی دریافت کنندگان مدالهای المپیک و بیش از نیمی از ورزشکاران حاضر در المپیک مورد آزمایش دوپینگ قرار گیرند. بیش از 150 دانشمند از سرتاسر جهان در این مجموعه به فعالیت خواهند پرداخت تا نتایج آزمایشها که 48 ساعت پس از انجام آزمایش آماده می شوند را مورد بررسی نهایی قرار دهند.

بر اساس گزارش گیزمگ، روزانه در این مجموعه بیش از 400 نمونه مورد آزمایش قرار خواهند گرفت تا کوچکترین احتمال در زمینه دوپینگ مورد بررسی دقیق قرار گیرد تا به این شکل المپیک لندن در نهایت عدالت و مساوات برگزار شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، تلاش کنید سبزی متمایل به قرمز را تصور کنید، منظور رنگ قهوه ای آزاردهنده ای که از ترکیب رنگ قرمز و سبز به دست می آید نیست، منظور سبزی است که متمایل به قرمز و یا قرمزی است که متمایل به سبز باشد، و یا تلاش کنید آبی متمایل به زرد را تصور کنید، رنگی که هم متمایل به آبی است و هم متمایل به زرد.

معمولا تلاش برای تصور کردن چنین رنگهایی منجر به ایجاد فضایی خالی در ذهن می شوند، این به آن دلیل است که با وجود اینکه چنین رنگهایی در طبیعت وجود دارند، انسان هرگز آنها را نمی بیند. سبز-قرمز و زرد-آبی به رنگهای ممنوعه شهرت دارند. این رنگها ترکیبی از رنگهایی هستند که فرکانسهای نوری آنها به صورت خودکار یکدیگر را در چشم انسان خنثی می کنند، از این رو دیدن آنها به صورت هم زمان غیر ممکن می شود.

این محدودیت در نتیجه شیوه ادراک انسان از رنگها ایجاد می شوند. سلولهایی به نام نورونهای متقابل که در درون شبکیه چشم قرار دارند، زمانی آغاز به کار می کنند که توسط نور قرمز تحریک شوند و این فعالیت به مغز اعلام می کند که فرد در حال نگاه کردن به پدیده ای قرمز رنگ است. نورونهای متقابل این نورونها توسط نور سبز متوقف می شوند و مغز درک می کند که فرد در حال دیدن پدیده ای سبز رنگ است. زرد و آبی نیز از نورونهای متقابل ویژه خود برخوردارند. در واقع نور قرمز تاثیر نور سبز و نور زرد تاثیر نور آبی را خنثی می کنند و هرگز نمی توان این رنگها را از یک منبع مشابه مشاهده کرد.

با این همه دانشمندان که همواره به دنبال دست نیافتنی ها هستند بر این باورند که می توان این رنگها را دید، تنها کافی است افراد چگونه نگریستن به آنها را فرا بگیرند.

رنگهای بی نام

انقلاب رنگی از سال 1983 و با انتشار مقاله ای از "هویت کرین" دانشمند بصری مشهور در نشریه ساینس آغاز شد. وی در این مقاله با عنوان "دیدن سبز مایل به قرمز و زرد مایل به آبی" اعلام کرد که درک رنگهای ممنوعه امکان پذیر است. برای اثبات این موضوع وی به همراه همکارانش تصاویری متشکل از نوارهای رنگی سبز و قرمز و زرد و آبی در کنار یکدیگر ایجاد کرده و آنها را به گروهی از داوطلبان نشان دادند در حالی که حرکات چشم آنها را با کمک ابزار کنترل کننده چشم و تثبیت گر شبکیه چشم تحت نظر داشتند. این آزمایش نشان داد نور هر یک از رنگها وارد سلولهای مشخصی از شبکیه چشم می شوند، برای مثال بعضی از سلولها همیشه پذیرای نور زرد هستند، و بقیه آنها به صورت همزمان تنها نور آبی را دریافت می کنند.

به تدریج این تحریک غیرعادی بینایی و دیدن مرز رنگها در نوارهای رنگی ناپدید شده و رنگها به درون یکدیگر نفوذ کردند. در این آزمایش اینگونه به نظر می آید که تصاویر مکانیزم متقابل چشم را زیر پا گذاشته و داوطلبان توانسته بودند رنگهایی را به چشم ببینند که تا کنون تجربه دیدن آنها را به دست نیاورده بودند. داوطلبان گزارش کردند که می توانستند به صورت همزمان رنگی ترکیبی از قرمز و سبز را ببینند اما نمی توانستند برای رنگی که در برابر چشم داشتند نامی به یاد بیاورند. این رویداد در هنگام تکرار آزمایش بر روی رنگهای آبی و زرد نتیجه ای مشابه در پی داشت.

رنگی به نام ِگلی

آزمایشهای بعدی بر روی این نظریه نشان دادند در صورتی که درست نگاه شود، دیدن رنگهای ممنوعه امکان پذیر خواهد شد. سپس در سال 2006 محققان دانشگاه دورتموث آزمایشهای سال 1983 را به شکلی دیگر تکرار کردند با این تفاوت که داوطلبان به جای نگاه کردن به صفحه های کاغذی به نمایشگر رایانه ها نگاه می کردند و از آنها درخواست شد به جای توصیف رنگهایی که می بینند، جایگزینی از میان رنگها برای آنها انتخاب کنند. رنگی که در آزمایشهای قدیمی غیر قابل توضیح بودند.

اما در این آزمایش محققان دریافتند داوطلبان برای نمایش دادن رنگی که با دیدن نوارهای رنگی سبز و قرمز درک می کنند، به سرعت بر روی نمودار رنگها رنگ قهوه ای گِلی را نشان می دهند. به این شکل محققان به این نتیجه رسیدند که داوطلبان ترکیبی از دو رنگ را می بینند و نه رنگهای ممنوعه را. اکنون این سوال به وجود می آید که اگر نام رنگ دیده شده گِلی است، چرا داوطلبان در سال 1983 نتوانستند آن را توصیف کنند؟

با این همه دانشمندان می گویند صرف اینکه نتوان رنگی را نامگذاری کرد به این معنی نیست که آن رنگ از رنگهای ممنوعه باشد. "وینس بیلاک" یکی از محققانی که در آزمایشهای سال 2006 حضور داشته، این آزمایشها را در سال 2006 به پایان نرساند و طی سالهای گذشته آزمایشهای متعدد دیگری انجام داده که بر اساس آنها معتقد است می تواند حضور رنگهای ممنوعه را اثبات کند. وی تاکید دارد که مطالعه محققان دانشگاه دورتموث به دلیل در نظر نگرفتن کنترل کننده های حرکت و تثبیت کننده شبکیه چشم نتوانسته اند رنگهای ممنوعه را به وجود بیاورد، آنها تنها از داوطلبان خواسته اند تا بر روی رنگها خیره شوند و چشم خود را ثابت نگه دارند.

بر اساس گزارش لایو ساینس، وی معتقد است رنگهایی که در آزمایشهای این محققان دیده شده با رنگهای ایجاد شده در آزمایشهای آنها یکسان نبوده است. از این رو مطالعه برای کشف تایید وجود رنگهای ممنوعه همچنان ادامه دارد. شاید اکنون نتوان چنین رنگهایی را در طبیعت دید، اما شاید روزی با اختراع ابزار دستی که از کنترل کننده داخلی حرکات چشم برخوردار است، بتوان چنین رنگهایی را دید، در این صورت با نگاه کردن به درون چنین ابزاری فرد این احساس را خواهد کرد که گویی برای اولین بار در زندگی خود رنگ بنفش را دیده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، DNA و RNA امروز به عنوان تنها مولکولهای حیات شناخته می شوند. این مولکولها که در سلولهای تمام جانداران زمین وجود دارند خود را سازمان دهی و تکثیر می کنند و می توانند به صورت آنزیمها و پروتئینها بیان شوند.

اما شاید در کنار DNA و RNA مولکول سومی هم وجود داشته که در تاریخ تکامل گذشته زمین نقش مهمی در تکامل حیات ایفا کرده است.

این مولکول سوم TNA یا تری نوکلئیک اسید نام دارد که در ساختار آن به جای "دی اکسی ریبوز" (مثل DNA) یا "ریبوز" (مثل RNA) یک "تریوز" جایگزین شده است.

درحقیقت DNA و RNA مولکولهای بسیار پیچیده ای هستند که احتمالاً برای اینکه در اولین اشکال ماده ژنتیکی حاضر باشند بسیار سنگین بوده اند.

بنابراین از سالها قبل گروههای مختلفی از دانشمندان فرضیه هایی را مبنی بر حضور یک مولکول سوم مطرح و این احتمال را ارائه کردند که در طول میلیاردها سال این مولکول به تکامل رسیده و سپس ناپدید شده است.

فرضیه وجود TNA نخستین بار چند سال قبل مطرح شد. اکنون گروهی از دانشمندان مرکز تکامل پزشکی و انفورماتیک در دانشگاه ایالتی آریزونا تعدادی از مولکولهای TNA را ایجاد کردند و برای اولین بار بر روی زیرلایه ای که در آن پروتئین متفاوتی حاضر بود مسیر تکامل این مولکول را دنبال کردند.

این بررسیها نشان می دهد که مولکول TNA قادر است خود را به صورت اشکال سه بعدی پیچیده ای سازمان دهی کند، به پروتئین چنگ بزند و توانایی بالایی برای میل ترکیبی با سایر مولکولها را توسعه دهد.

براساس گزارش نیوساینتیست، بسیاری از محققان در پی انتشار نتایج این تحقیق در مجله "نیچر شیمی" اظهار داشتند که TNA احتمالاً پیش ماده DNA و RNA بوده است چون هرچند ساختارش ساده تر و کوچکتر از این دو مولکول است باوجود این، پیچیدگیهای آنها را حفظ می کند.

از سویی دیگر، این مولکول هرگز در هیچ ارگانیسم زنده ای شناسایی نشده است که این می تواند به معنی ناپدید شدن آن باشد.