تبیان، دستیار زندگی

امام رضا علیه السلام در بخشی از نامه معروف خود به مأمون درباره بیماریها و درمان آنها و نحوه تعامل با بدن می فرماید: ..در تابستان غذای خنک تناول کند، و در زمستان غذای گرم، و در دو فصل دیگر غذاهای معتدل به اندازه توان (جسمی ) و اشتهایی که داری ، غذایت را به اندازه عادتت و مطابق با محل زندگی و نوع فعالیت و زمانی که در آن به سر می بری، با خوردن سبکترین غذاهایی که می خوری آغاز کن . باید در هر روز، هشت ساعت از روز گذشته (یک وعده ) یا هر دو روز سه وعده غذا بخوری بدین ترتیب که صبح اول وقت صبحانه می خوری و سپس شام، و روز دوم هشت ساعت که از روز گذشت یک وعده دیگر غذا می خوری، و دیگر نیازی به خوردن شام نداری . این هم باید به اندازه باشد، نه بیشتر و نه کمتر، و در حالی که هنوز اشتها داری باید دست از غذا خوردن بکشی . 
امام رضا علیه السلام پس از این توصیه های مهم درباره چگونگی غذا خوردن سفارش به استفاده از شربتی مخصوص دارند و چنین توصیه می کنند: بعد از غذایت از شربت مصفّای کهنه ای که نوشیدنش حلال است ( و بعدا طرز تهیه آن را می گویم ) می نوشی .(1)
امام رضا علیه السلام درباره نحوه تهیه این شربت می فرماید: ده رطل ( تقریبا 4)کیلو مویز پاک کرده را با دقت در آب بشویید و بعد آبی که بر روی آن ریخته می شود باید صاف و زلال باشد. مقدار آب در حدودی است که به قدر چهار انگشت روی مویزها بایستد.(2)
این ظرف را در پاییز یا زمستان در مدت 72ساعت ودر تابستان در 24ساعت به حال خود بگذارید آب این کشمش(مویز)اگر از باران و یا آبی که سرچشمه ی آن به طرف مشرق باشد بهتر است و بعد محتویات این ظرف را در یک دیگ تمیز بریزید و سپس روی آتش قرار دهید تا کشمش ها بپزد و باد کند سپس کشمش ها را می فشارید و شیره را پس از تصفیه دور از آتش می گذارید تا سرد شود .
برای نوبت دوم مجددا شیره را در یک دیگ ریخته روی آتش گذاشته تا با حرارت ملایمی بجوشد و با همین حرارت آن قدر بجوشد تا دوسومش بخار شده و یک سوم آن باقی بماند سپس از روی آتش بردارید و مقدار500-400 گرم عسل صاف شده از موم طبیعی و خالص در آن بریزید و برای بار سوم روی آتش به همان میزان حرارت دهید که به میزان همان مقدار از عسل مقدار آب آن کاهش یابد .
برای معطر ساختن آن و هم از لحاظ تقویت بنیه می توانید ادویه های زیرا به آن اضافه نمایید زنجبیل و زعفران از هر یک ،یک مثقال میخک و دارچین و مصطکی و سنبل الطیب و کاسنی از هر یک نیم مثقال این مواد را کاملا کوبیده و نرم نمایید و درپارچه ی نظیف و ضخیم بسته یا دوخته و میان ظرف که شیره ی مویز می جوشد بیاندازید و با آن حال که شیره ی مویز در ظرف به آرامی می جوشد به هم بزنید و هم زدن را هم چنان ادامه بدهید تا آب هایش بخار شود و حجم محتویات ظرف به میزان اول خود برسد سپس از روی آتش بردارید پس از سرد شدن آن را در شیشه بریزید این شربت باید سه ماه در شیشه بماند تا ترکیبات آن کاملا به هم بیامیزد و نوبت نوشیدن آن فرا رسد موقع نوشیدن هم با آب خالص مخلوط نموده و بعد از صرف غذا نوشیده شود که در این صورت در درمان بسیاری از بیماری ها مانند نقرس و اختلال های دیگر بدن و در درمان ناراحتی های عصبی و مغزی و کبدی و در طحال و معده دارای اثر قطعی است .
ممکن است بعد از نوشیدن این نوشابه ی مقوی تشنگی حاصل شود اما باید مقدار مصرفی این آب نصف مقدار آب معمولی که می نوشید باشد .(3)

پانوشتها:
1. رساله ذهبیه
2. هر رطل معادل 409 گرم و ده رطل حدود 4 کیلو و 90 گرم است
3. طب الرضا-طب و بهداشت از امام رضا علیه السلام، ص56

می گم: بیا یه سفر بریم یه جای جدید؟ به جای شمال بریم جنوب، به جای جنگل بریم کویر، آسمون کویر واسه خودش یه دنیاست، یه تور ثبت نام کنم؟ میگه: بابا تو چه حالی داری! شاید هم وضع جیبت خیلی خوبه، من که نمی تونم واسه این چیزا پول خرج کنم! خلاصه هر چه من از فعالیت و نشاط و تجربه های جدید حرف می زنم، با بهانه ای از جنس خواب و خمودگی و افسردگی روبه رو می شوم.

به گزارش خبرگزاری مهر، ستاره شناسان با استفاده از اطلاعات ناسا برای نخستین بار محاسبه کرده اند که در کهکشان راه شیری ماه دست کم 8.8 میلیارد ستاره با سیاره های هم اندازه زمین وجود دارد که در دمای قابل سکونت به سرمی برند.

نتایج این تحقیقات دیروز دوشنبه 13 آبان ماه در مجله مقالات آکادمی علمی علوم منتشر شده است.

جف مارسی یکی از نویسندگان این تحقیق و استاد نجوم دانشگاه کالیفرنیا برکلی گفت: تنها در کهکشان راه شیری 8.8 میلیارد احتمال وجود حیات مطرح است.

دانشمندان اظهار می دارند که گام بعدی آنها بررسی اتمسفرهای این سیارات با تلسکوپهای قوی فضایی است که در آینده پرتاب می شوند، این امر می تواند سرنخی را درباره وجود حیات احتمالی در این سیارات به دست دهد.

مارس اظهار داشت که نتایج این تحقیقات یک پرسش را به ذهن متبادر می کند که اگر ما در کیهان و یا در کهکشان راه شیری تنها نیستیم، پس چرا در کهکشان ما در یک سکوت آزار دهنده ای فرو رفته است و هیچ صدایی از سوی تمدنهای پیشرفته به گوش نمی رسد.

در کهکشان راه شیری یک ستاره از هر 5 ستاره از نظر رنگ، اندازه و سن شبیه خورشید ما است و این ستاره ها دارای سیاراتی هستند که تقریبا هم اندازه زمین محسوب می شوند و از نظر قرار گیری آنها در منطقه قابل سکونت این سیاره ها می توانند دارای آب به شکل مایع باشند.

این اولین باری است که دانشمندان درصد ستاره های شبیه به خورشید ما را که دارای سیاره های شبیه به زمین هستند را به جای تخمین، محاسبه کرده اند و آن را 22 درصد با حاشیه خطای مثبت و منفی 8 درصد اعلام کرده اند.

ناتالی باتالها دانشمند ناسا که روی کپلر کار می کند اظهار داشت که هنوز باید اطلاعات زیادی بررسی شود که این رقم به صورت نهایی اعلام شود.

براساس اظهارات مارسی، در کهکشان ما 200 میلیارد ستاره وجود دارد که 40 میلیارد آنها شبیه خورشید ما هستند، یکی از نویسندگان این تحقیق تعداد ستاره های شبیه خورشید را نزدیک به 50  میلیارد عنوان کرده به این معنا که تعداد سیارات شبیه به زمین 11 میلیارد خواهد بود.

خوشبختانه جواب این است که گروهی از بیماران به صورت ژنتیک مستعد نارسایی کلیه و آسیب شدید چشم هستنند و در عوض برخی چنین نیستند.

در این بیماران پس از گذشت ده ها سال از دیابت، کلیه ها به کار خود ادامه می دهند و چشم ها خوب می بینند البته درصد بالایی از بیماران دیابتی استعداد ابتلا به نارسایی کلیه و چشم را دارند.

بررسی فراگیر و دامنه داری که در نقاط مختلف دنیا روی عوارض دیابت انجام شده، نشان می دهد با کنترل دقیق قند خون بسیاری از این عوارض کاهش می یابد و سال های زیادی فرد مبتلا می تواند بدون عارضه به زندگی ادامه دهد.

نکته مهم دیگر درباره عوارض دیابت این است که اگر فرد مبتلا به دیابت همزمان به فشار خون و چربی بالای خون مبتلا باشد، بسیاری از عوارض دیابت در او ظهور سریع تر و شدیدتر خواهد داشت.

به این ترتیب برای پیشگیری از عوارض دیابت در کنار کنترل قند خون باید فشار خون و چربی خون را هم کنترل کرد. کشیدن سیگار نیز در فرد مبتلا می تواند ظهور عوارض دیابت را تسریع کند.

در مطالعه بسیار بزرگی که چند سال پیش روی هزاران بیمار دیابتی صورت گرفته است، بیمارانی که از ابتدای ابتلا به طور دقیق قند خون را کنترل کرده بودند، نزدیک به 80 درصد نسبت به آنان که به طور معمولی قند خونشان کنترل شده بود، عارضه چشمی و کلیوی کمتری داشتند.

لازم به توضیح است که کنترل دقیق خون به معنای این است که فرد با داروی خوراکی یا انسولین، قند خود را به طور مداوم در محدوده طبیعی نگه دارد و هر روز قند خون را چک کند.

بعد از تصادفات دیابت، مهم ترین عامل از دست دادن پا در اکثر جوامع است. بیماران دیابتی به دلایل مختلف در معرض ایجاد زخم پا هستند.

ـ در دیابت حس لامسه و درد در پاها کاهش می یابد و این مشکل باعث می شود بدون این که بیمار متوجه شود، انواع آسیب ها به پاهایش وارد شده و زمینه ساز ایجاد زخم شود.

ـ حس پاهای بیمار دیابتی بتدریج کاهش می یابد و باعث می شود حین راه رفتن در سطوح ناصاف، فشارها بیش از معمول به پاها وارد شود.

ـ رگ هایی که وظیفه خونرسانی بافت های محیطی را دارد، بر اثر دیابت طولانی بتدریج دچار تنگی شده و خونرسانی پاها کاهش می یابد. به این ترتیب بافت های آسیب دیده سیر ترمیم طولانی تری پیدا می کند و ایجاد زخم تسریع می شود.

دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماری های غدد

حسن اکبری در گفت وگو با خبرنگار بهداشت ودرمان فارس در مورد اثرات گیاه مارچوبه گفت: مارچوبه خاصیت ضد پیری، ضد سرطان و ضد ناهنجاری مادرزادی در نوزادان دارد.

وی ادامه داد: یکی از گیاهان بسیار مفید برای سلامت و تغذیه سلولی مغز،مارچوبه است که به دلیل دارا بودن ویتامین B9 موجب می شود تا کروموزمهای ژنی ساخت درستی داشته باشند.

این متخصص آسیب شناسی سلولی ادامه داد: این گیاه به شکل علف است و قد آن تا 120سانتیمتر نیز ممکن است برسد، شاخه­های آن صاف و دارای برگ­های فلس مانند است و گل­­های آن سبز مایل به زرد هستند و در کشور ما در مناطقی مثل آذربایجان، اصفهان، کرمانشاه و شیراز دیده می­شود.

اکبری افزود: مارچوبه حاوی فولات، اینولین و فروکتو اولیگوساکارید و فلاونوئیدها و مواد مؤثره بسیار دیگری است. داروهای حاوی اسید فولیک عوارضی مانند حساسیت و خارش، تغییر الگوی خواب، اشکال در تمرکز، تحریک پذیری، هیجان، افسردگی، گیجی، بی اشتهایی، تهوع و احساس طعم بد در دهان دارد اما مصرف مارچوبه در حد خوراکی این عوارض را ندارد.

این متخصص طب سنتی گفت:این گیاه به دلیل خاصیت ضد ویروسی،در درمان سرما خوردگی استفاده می شود و به دلیل اثر ضد باکتریایی، در درمان عفونت­های سینوسی،ادراری و عفونتهای زنان می­توان از این گیاه دارویی استفاده کرد.

اکبری همچنین گفت:مارچوبه ضد کم خونی،ضد پیوست،مسکن و آرامبخش و درمان کننده فشارخون است و نحوه مصرف آن نیز به این صورت است که برای حفظ آهن موجود در آن بهتر است پودر مادرچوبه را به میزان یک قاشق چای‌خوری در یک قاشق عسل مخلوط کرده و روزانه پس از صرف غذا میل شود.

گروه «حماسه و مقاومت» خبرگزاری فارس- یک هفته به محرم مونده بود و ما آماده می‌شدیم برای محرم سال 65. بعضی‌ها هم مرخصی گرفته بودند یا رفته یا می‌خواستن بروند تهرون برای محرم، و از منطقه هم قول و قرار برای حسینیه لباس فروش‌ها و مسجد جامع بازار گذشته بودند. ما هم قول داده بودیم که امسال محرم لااقل به هیئت های عزاداری می‌رسیم.

بوی محرم که میاد سینه زنها و روضه خونها و همه خدمه های دستگاه امام حسین(ع) هوایی می‌شوند. یکی از اونهایی که خیلی توی جبهه هوایی شده بود روضه خون امام حسین(ع)، شهید حسن مقدم بود. از روز هشتم ذی الحجه به بعد دیگه کارش شده بود گریه و زاری. مدام توی روضه هاش می‌گفت: ارباب، آهسته تر برو تا ما هم به قافله ات برسیم. حتی روزهای جشن عید غدیر هم حالات حسن رو عوض نکرد. حتی تعقیبات بین نماز رو هم با سوز و گریه می‌خوند. بعضی‌ها به او اعتراض کردند و بعضی‌ها هم به من گفتند که به حسن تذکر بده که ایام جشن غدیره اینقدر با حزن نخونه. اما من که جرات نمی‌کردم به حسن چیزی بگم. درسته من روضه خون گردان بودم اما اون هم حسن مقدم بود و همه بچه ها دوستش داشتند. بعد از عید غدیر دستور دادند که آماده باش صد در صده شده و آماده باشید برای اعزام به منطقه عملیاتی.

مداح شهید حسن مقدم در لباس سبز سپاه قبل از شهادت

نمی‌دونستیم قراره کجا عملیات کنیم. تا اینکه اتوبوس‌ها اومدند و ما از قلاجه سوار شدیم و سر از شهرستان نقده درآوردیم و داخل یک مدرسه مستقر شدیم.

شب توی مدرسه نقده مراسم سینه زنی داشتیم و حسن مجلس گردان بود و یک لحظه گریه اش بند نمی اومد.

اون شب اول مجلس این شعر را خوند که لرزه به تن ما انداخت:

شبهای دراز بی عبادت چکنم

طبعم به گناه کرده عادت چکنم

گویند کریم ما گنه می‌بخشد

او می‌بخشد، من از حجالت چکنم

و در آخر هم به شهدا التماس می‌کرد که ما رو هم همراه خود ببرید.

شهید مقدم در رکاب مینی بوس هنگام خداحافظی با همرزمان

روز یکشنبه 9 شهریور 65 از صبح تا ظهر اجازه دادند که در اختیار خودمون باشیم و اجازه دادند هر کس می‌خواهد داخل شهر برود آزاد است. من هم با حسن راه افتادیم که چرخی توی شهر بزنیم. هم وطنان آذری زبان شهر نقده داشتند تکایا و حسینیه هاشون رو برپا می‌کردند. بوی محرم به مشام می‌رسید و حسن بی تاب بود. نهار رو که خوردیم اسم یک تعداد رو خوندند که سریع تجهیزات بگیرند و آماده شوند برای عملیات. اسم من و حسن رو هم خوندند.

من بسیجی بودم و حسن پاسدار بود. حسن لباس سبز پاسداریش رو که تازه جیره گرفته بود پوشید و بند حمایل بست و نارنجک‌ها رو بهش آویزون کرد و من هم لباس خاکی پوشیدم.

یک مینی بوس و چند تا وانت وارد مدرسه شدند و بعد از زیر قرآن رد شدن و وداع با بقیه بچه ها سوار ماشین ها شدیم و هنوز هوا روشن بود که به پادگان پسوه رسیدیم و از اونجا به گردانها به عنوان تخریبچی مامور شدیم. من رفتم گردان حضرت قاسم (ع) و حسن رفت گردان حضرت علی اصغر(ع) لشگر10 سیدالشهداء(ع).

آبانماه 65-دبیرستان نقده-رزمندگان شرکت کننده در عملیات کربلای2

  کامیون‌های کمپرسی آمدند و بچه های گردانها رو سوار کردند برای انتقال به خط مقدم و من و حسن هم از هم جدا شدیم. هوا گرگ و میش بود که روی ارتفاع کدو در پیرانشهر از ماشین‌ها پیاده شدیم و دسته‌ها به خط شدند و فرمانده‌ها شروع کردن به توجیه نیروهاشون و من هم تو فکر حسن بودم که ماشین نیروهایی گردان حضرت علی اصغر(ع) رسید. هوا داشت تاریک می‌شد که شام رو هم پخش کردند و گفتند همه شام بخورند. شام کنسرو ماهی و نون بود و من چون تجربه خوردن این شام و تشنگی رو داشتم شام نخوردم.

داشتم نارنجکهام رو روی بند حمایل محکم می‌کردم که یکی از پشت سر بغلم کرد و کتفهام رو سفت گرفت و تا اومدم بفهمم کیه دو تا ماچ از صورت من گرفت و من رو رها کرد. من تا صورت برگردوندم او دیگر چند متری از من دور شده بود. اون حسن مقدم بود که خندان از من دور می‌شد و با خنده می‌گفت: بالاخره ماچت کردم. من رو حلال کن و در حالی که با سیم خاردارقطع کن بازی می‌کرد از ارتفاع کدو به پائین سرازیر شدند. ما هم بعد از گردان حضرت علی اصغر(ع) حرکت کردیم.

ساعت از دوازده گذشته بود که درگیری روی ارتفاعات دوروبر ما شروع شد. سمت راست ما ارتفاع 2519 و شهید صدر بود و سمت چپ ما ارتفاعات وارس و سَکران. با شروع درگیری منورهای دشمن آسمان رو روشن کرد. تا اینجا دشمن هنوز متوجه حضور ما در داخل شیار "اِنِه"نشده بود. آتش سنگینی از سوی دشمن روی ارتفاع 2519 و شهید صدر اجرا می‌شد. مشکل وقتی بوجود آمد که هواپیماهای دشمن با ریختن منورهای خوشه ای تمام منطقه رو روشن کردند. به طوری که ما از داخل دره کِدو به وضوح درگیری روی ارتفاعات رو مشاهده می‌کردیم. وقتی منوّرهای خوشه ای از نورافشانی می‌افتادند باقی مانده اون مثل گلوله های آتش به سمت زمین میومد و منطقه درگیری ما هم بیشه زار خشکی بود که به دشت منتهی می‌شد. ارتفاع علف‌های گندمی تا ساق پا می‌رسید یکپارچه آتش می‌شد.

صبح عملیات کربلای 2 و زمین های سوخته و عقب آمدن نیروها

شهید اسماعیل خوش سیر از بچه های تخریب بود که منطقه رو شناسایی کرده بود. دیدم خیلی نگرانه. گفتم: اسماعیل چیه؟ گفت: باقی مونده این منورها زمین رو آتش میزنه. خدا به ما رحم کنه. صدای مکالمه بی سیم میومد. از قرارگاه می‌گفتند چرا درگیر نمیشین. از وقتی اسماعیل از سوختن علف‌های خشک گفت، تو فکر رفتم که خب ! اگه زمین آتیش بگیره چه جوری باید وارد میدون مین شد و چه جوری باید معبر زد.

توی این فکرها بودم که شنیدم از بی سیم صدا میاد که نمیشه وارد میدون شد. میدون مین آتیش گرفته. تا این خبر رو شنیدم دلم ریخت. چون دو تا تیم از بچه های تخریب که مامور به گردان علی اصغر (ع) بودند باید تو این میدون معبر میزدند. از همه بیشتر نگران شهید حسن مقدم بودم. چون میدونستم «حسن» به آتیش میزنه. به اسماعیل گفتم: مسیر معبر حسن مقدم رو بلدی که اگه نیاز شد کمکشون کنیم. گفت: آره.

آتیش دشمن روی بچه ها قفل شده بود و از زمین و آسمون آتیش می‌ریخت و شب از نیمه گذشته بود و هر چه می‌گذشت به صبح و روشنایی هوا نزدیک و فرمانده‌ها نگران‌تر می‌شدند. دستور رسید که تا هوا روشن نشده نیروها رو از منطقه درگیری خارج کنید. همه متحیر بودند که چه اتفاقی افتاده اما دستور این بود و باید اجرا می‌شد. در مسیر برگشت، پشت یک تخته سنگ دیدم بی سیم چی که همراه حسن بود نشسته. تا من و دید اومد به سمتم و گفت: حسن هم پرید. گفتم: اکبر چی میگی؟گفت: پشت میدون مین خمپاره خورد وسط بچه ها و حسن هم یک ترکش بزرگ خورد توی سرش و شهید شد. خبر شهادت حسن برای من که روحیات او رو روزهای آخر دیده بودم غیر منتظره نبود. اما نگران بودم پیکر حسن روی زمین بمونه. به اسماعیل گفتم: من میرم سمت معبر بچه ها و بر میگردم اما آتش تیربارهای دشمن و انفجار پی در پی خمپاره ها اجازه نمی‌داد و از طرفی هم بوی باروت و سوختن خار و خاشاک تنفس رو مشکل کرده بود و صدای سرفه بچه هایی که عقب می‌ومدند به گوش می‌رسید. به فکرم رسید که بچه ها رو عقب ببریم و بعد بیاییم سروقت حسن.

نگران بودیم که در مسیر برگشت چون بچه ها با عجله عقب میان وارد میدان مین شوند. دو سه گردان پائین رفته بودند و باید بالا میومدند. جاده ای که نبود و همه مسیر صخره ای و سنگلاخ بود و من هم با کفش کتونی عملیات رفته بودم و آنقدر روی صخره ها دویده بودم که کف کتونی ام نازک شده بود و پاهام رو اذیت می‌کرد. بخش زیادی از مجروح ها و نیروهای خسته از عملیات رو تا بالای کدو آوردیم و قدری استراحت کردیم و نزدیک ظهر بود که آماده شدیم برای رفتن به محل شهادت بچه ها که فرماندهان اجازه ندادند و گفتند احتمال اینکه به اسارت دشمن بیفتید خیلی زیاده و هرچه اصرار کردیم اجازه ندادند.

عملیات کربلای 2 واقعا کربلایی بود. مجروح های عملیات به سختی و طی چند روز بالا آورده شدند و شهدای عملیات خیلی هاشون یکی دو ماه بدنهاشون روی زمین افتاده بود. روزی که حسن شهید شد 5 روز تا محرم مونده بود و روزی که پیکر حسن رو عقب آوردند یک اربعین از شهادت اربابش امام حسین (ع) گذشته بود. یعنی بیش از 50 روز بدن روضه خون 19 ساله بی غسل و کفن مثل اربابش روی زمین قرار داشت. شهید حسن مقدم به آرزویش که رسیدن به اربابش بود رسید و ما موندیم که برای امام حسین (ع) سینه بزنیم. حالا ما سینه هامون در فراق اونا تنگ شده. ای کاش اونا هم پیش اربابشون امام حسین(ع) دلتنگ ما بشند و نام ما رو ببرند و یادی از ما کنند.

راوی: جعفرطهماسبی