تبیان، دستیار زندگی

امام علی علیه ‏السلام فرمودند: خداوند متعال به حضرت داوود علیه ‏السلام وحى فرمود:

یا داوُودُ! تُریدُ وَ اُریدُ وَ لایَکُونُ اِلاّ ما اُریدُ ، فَاِنَ اَسْلَمْتَ لِما اُریدُ اَعْطَیْتُکَ ما تُریدُ وَ اِنْ لَمْ تُسْلِمْ لِما اُریدُ اَتْعَبْتُکَ فیما تُریدُ وَ لا یَکُونُ اِلاّ ما اُریدُ؛

اى داوود! تو مى خواهى، من هم مى خواهم ، ولى جز آنچه من مى خواهم نمى‏ شود. پس اگر تسلیم آنچه من مى‏ خواهم بشوى، آنچه را هم تو مى‏ خواهى عطایت مى کنم. امّا اگر تسلیم آنچه من مى خواهم نشوى، در آنچه خودت مى خواهى تو را به رنج مى افکنم و جز آنچه هم که من بخواهم نخواهد شد.

امام باقر علیه‏ السلام فرمودند که خداوند متعال در تورات می فرماید:

اُشْکُرْ مَنْ اَنْعَمَ عَلَیْکَ وَ اَنْعِمْ عَلى مَنْ شَکَرَکَ ، فَاِنَّهُ لازَوالَ لِلنَّعْماءِ اِذا شُکِرَت وَ لابَقاءَ لَها اذا کفرَتْ، اَلْشُّکْرُ زِیادَةٌ فىِ النِّعَمِ وَ اَمانٌ مِنَ الْغِیَرِ؛

نسبت به کسى که به تو نیکى مى کند سپاسگزارى کن و بر کسى که سپاسگزار تو باشد، نیکى و احسان کن، همانا اگر نعمتها سپاسگزارى شود، زایل نمى گردد و اگر ناسپاسى شود، پایدار نمى ماند. سپاس و شکر ، موجب افزایش نعمتها و ایمنى از دگرگونى است.

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند: خداوند متعال به آدم وحى کرد:

اَنّى سَاَجْمَعُ لَکَ الْخَیْرَ فى اَرْبعِ کَلِماتٍ.

قالَ: یا رَبِّ وَ ماهُنَّ؟ قالَ: واحِدَةٌ لى وَ واحِدَةٌ لَکَ وَ واحِدَةٌ فیما بَینى و بَیْنَکَ و واحِدَةٌ فیما بَیْنَکَ و بینَ النّاسِ .

قالَ: یا رَبِّ بَیِّنْهُنَّ لى حَتّى اَعْلَمَهُنَّ. 

قالَ: امّا الّتى لى فَتَعْبُدَنى لاتُشْرِکَ بى شیئا وَ اَمَّا الّتى لَکَ فَاَجْزیکَ بِعَملِکَ اَحْوَجَ ما تَکُونُ اِلَیْهِ، وَ اَمَّا الّتى بَینى وَ بَیْنَکَ فَعَلَیْکَ الدُّعاءُ وَ عَلَىَّ الأجابَةُ، وَ اَمَّا الّتى بَیْنَکَ وَ بَیْنَ النّاسِ فَتَرْضى للِنّاسِ ما تَرْضى لِنَفْسِکَ؛

خداوند متعال به حضرت موسى علیه‏ السلام فرمود:

اِنَّ عِبادى لَمْ یَتَقَرَّبُوا بِشَیْى‏ءٍ اَحَبَّ اِلَىَّ مِنْ ثَـلاثِ خِصالٍ.

قالَ: یا رَبِّ وَ ما هُنَّ ؟ قالَ:

یا مُوسى ! الزُّهْدُ فِى الدُّنیا وَ الْوَرَعُ عَنْ معاصِیَ وَ الْبُکاءُ مِنْ خَشْیتَى؛

به یقین ، بندگانم با چیزى به من تقرّب نیافتند که در نظرم محبوب‏تر از سه خصلت باشد.

خداوند متعال به حضرت موسى علیه‏ السلام فرمود:

یَابْنَ عِمْرانَ! کَذِبَ مَنْ زَعَمَ اَنَّهُ یُحِبُّنى، فَاِذا جَنَّهُ اللَّیْلُ نامَ عَنّى. اَلَیسَ کُلُّ مُحِبٍّ یُحِبُّ خَلْوَةَ حَبیبهِ؟...؛

ای پسر عمران! دروغ مى گوید کسى که مى پندارد مرا دوست مى‏ دارد، اما چون تاریکى شب او را فرا مى ‏گیرد به خواب مى رود ( و از مناجات با من غافل مى شود). مگر نه این که هر عاشق و دوستدارى ، خلوت با محبوب خود را دوست مى ‏دارد؟!

خداوند متعال به حضرت موسى علیه‏ السلام فرمود:

عَجِبْتُ لِمَنْ اَیْقَنَ بِالْمَوْتِ کَیْفَ یَفْرَحُ بالدُّنْیا، وَ عَجِبْتُ لِمَنْ اَیْقَنَ بِالنّارِ کَیْفَ یَضْحَکُ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ اَیْقَنَ بِالْحِسِابِ کَیْفَ یَعْمَلُ السَّیِّئاتِ؛

تعجب مى کنم از کسى که یقین به مرگ دارد، چگونه در دنیا ( و بخاطر دنیا) شادمانى مى کند؟!

در شگفتم از کسى که به آتش دوزخ یقین دارد، چگونه مى خندد؟!

در حدیث معراج ‏است ، خداوند به پیامبراکرم صلى ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله فرمود:

یا اَحْمَدُ! هَلْ تَدْرى مَتى یَکُونُ الْعَبْدُ عابِدا؟

قالَ لا یا رَبِّ. 

قالَ: اِذا اجْتَمَعَ فیهِ سَبْعُ خِصالٍ: وَرَعٌ یَحْجُزُهُ عَنِ الْمَحارِمِ، وَ صَمْتٌ یَکُفُّهُ عَمّا لا یَعْنیهِ، وَ خَوْفٌ یَزدادُ کُلَّ یومٍ مِنْ بُکائِهِ، وَ حَیاءٌ یَسْتَحْیى مِنّى فىالْخَلاءِ، وَ اَکْلُ ما لا بُدَّ مِنْهُ وَ یُبْغِضُ الدُّنیا لِبُغْضى لَها وَ یُحِبُّ الأخْیارَ لِحُبّى ایّاهُم؛

خداوند متعال به حضرت موسى علیه‏ السلام فرمود:

یا مُوسى! ضَعِ الْکِبْرَ وَ دَعِ الْفَخْرَ وَ اذْکُرْ اَنَّکَ ساکِنُ الْقَبْرِ فَلْیَمْنَعْکَ ذلِکَ مِنَ الشَّهَواتِ؛

اى موسى! تکبّر و فخر را واگذار، و به یاد آور که ساکن گور خواهى شد. این یاد آورى، تو را از شهوات باز بدارد.

بحارالانوار، ج 74، ص 35.

خداوند عزّوجلّ فرمود:

اگر علی را نیافریده بودم، همسری مناسب فاطمه، از فرزندان آدم و نسل او نبود.

عیون اخبارالرضاعلیه السّلام، ص 203

خداوند عزّوجلّ فرمود:

همانا علی امام پرهیزگاران و رهبر روسفیدان پاك و پادشاه مؤمنان است.

امالی‌الصدوق، ص352