تبیان، دستیار زندگی

 

 

 

 

 

 

---

من نمی دانم چرا از این نوع برنامه ها در کشور ما برگزار نمی شود و اگر هم برگزار شود به شکل محدود و بدون اطلاع رسانی و بدون جذابیت.آخر ما به چه زبانی بگوییم این هم نوعی کسب در آمد است.صنعت توریسم در کشور ما اصلا جدی گرفته نمی شود ولی کشورهای خارجی و یا همین اطراف کشور خودمان قدر توریست ها را می دانند و آنها می دانند که چه طور کسب در آمد کنند مثلا با برگزاری انواع جشنواره ها و تورهای تفریحی و ساخت مکانهای جذاب تفریحی و گردشگری ، سیل گردشگران را از اقصی نقاط جهان به کشورشان جاری می کنند و بدین ترتیب هم درآمد ارزی دارند ، هم فرهنگ کشورشان را به کشورهای دیگر معرفی می کنند و خیلی مزایای دیگر.امیدوارم مسئولان به فکر بیافتند ؛ نباید تنها راه درآمد کشورمان از راه نفت باشد بلکه باید روز به روز بر تولید ناخالص ملی بیافزاییم

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شرکت‌های سازنده گوشی‌های موبایل هر ماه مدل‌های تازه‌تری با امکانات بیشتر راهی بازار مصرف می‌کنند، کامپیوترها روز به روز توانمندتر می‌شوند
طوری که سیستمی که امروز مایه تفاخر یک کاربر است، چند ماه بعد مبدل به یک چیز کاملا عادی می‌شود و یکی دو سال بعد کلا از رده خارج می‌شود، پخش‌کننده‌های 
VHs کم‌کم از همه خانه‌ها خارج می‌شوند و جای خود را به DVD پلیرها و احتمالا تا چندی بعد پخش‌کننده‌های «بلو ری» می‌دهند، بازار چشم و هم چشمی هم که حسابی داغ است و در چنین شرایطی یکی از بهترین گزینه‌ها بر خرج کردن پولی که با عرق جبین و کد یمین به دست می‌آید، خرید یک محصول الکترونیک جدید است!
اما در نهایت چه بر سر وسایل الکترونیک از مد افتاده می‌آید؟!
دیر یا زود آنها آنقدر از رده خارج می‌شوند که دیگر مشتری‌ای برای آنها پیدا نمی‌شود و بنابراین باید دور انداخته شوند و مورد بازیافت قرار بگیرند. بازیافت زباله‌های الکترونیک در کجا و به دست چه کسانی صورت می‌گیرد؟
شهر «گویی‌یو» Guiyu در جنوب استان «گوانگدونگ» بزرگ‌ترین مرکز بازیافت زباله‌های الکترونیک جهان است. این شهر و چند شهر همسایه بیشترین حجم بازیافت به وسیله کارگران صورت می‌گیرد. 
بازیافت فی نفسه چیز بدی نیست مشروط به اینکه عوارض زیست محیطی و مشکلات سلامتی به همراه نداشته باشد.

در کارگاه‌های کوچک شهر گویی‌یو، کارگران قطعات مونیتورها،کامپیوترها، تلفن‌ها، پخش‌کننده‌های DVD و ویدئو، پرینترها، شارژهای تلفن، اجاق‌های مایکروویو و باتری‌های خودروها را از هم جدا می‌کنند تا قسمت‌های قابل بازیافتشان را جدا کنند.

 

 در شهر گویی‌یو، هر سال یک میلیون تن زباله الکترونیک بازیافت می‌شود، کارگران بدون عینک محافظ، ماسک و دستکش، سیم‌های مسی را جدا می‌کنند،لحیم‌های سربی را ذوب می‌کنند و بوردها را در اسید قرار می‌دهند تا فلزهای کمیابی مثل طلا و پالادیوم را جدا کنند. بعد از این عملیات جداسازی، هر چیزی که باقی می‌ماند در فضای باز سوزانده می‌شود.

 

نتیجه چنین بازیافت‌های غیراصولی‌ای وقوع یک فاجعه زیست محیطی و مشکلات فراوان بهداشتی و سلامت برای ساکنان این شهر است. آبراه‌های گویی‌یو سیاه رنگ هستند و ph آنها گاهی به ۱ تا ۲ می‌رسد، اسیدیته‌ای که می‌تواند سکه‌های فلزی را متلاشی کند.

 

 با همین کارها درآمد اهالی شهر بالا رفته و آنها هم‌اکنون به جای خانه‌های یک طبقه‌ای که تا دو دهه قبل در آنها ساکن بودند، ساختمان‌های سه چهار طبقه‌ای دارند که طبقه هم‌کف آنها را مبدل به کارگاه بازیافت کرده‌اند و کم کم سر و کله کارگرهای مهاجر از شهرهای دیگر هم پیدا شده است تا نوبت آنها باشد که جان خود را به خطر بیندازند.
با پژوهشی که یکی از استادان چینی روی بچه‌های یک تا شش ساله این شهر انجام داد معلوم شد که ۸۲ درصد آنها سطح بالای سرب در خون دارند که می‌تواند روی تکامل دستگاه عصبی مرکزی و ضریب هوشی آنها اثر بگذارد
بروز بعضی از بیماری‌ها مثل مشکلات پوستی، تهوع و استفراغ، سردرد، التهاب معده، زخم معده و دوازدهه و سرگیجه در این شهر بسیار بالاست.
چین امضا کننده معاهده Basle است که بر اساس آن ورود زباله‌های الکترونیک از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه ممنوع شده است. ورود زباله‌های الکترونیک از سال ۱۹۹۶ ممنوع است، اما اشتهای اقتصاد و صنعت چین برای فلزات آنقدر زیاد است که در بسیاری از موارد چشم‌ها بر روی آنچه در شهرهای کوچک انجام می‌شود، بسته می‌شود.کشورهایی مثل آمریکا که قرارداد Basle را امضا نکرده‌اند، با سوء استفاده از این فرصت، از شر زباله‌هایشان خلاص می‌شوند و مجبور نیستند از راه‌های قانونمند و گران استفاده کنند.

حدود ۳ هزار سال پیش مردمان مناطق کوهستانی فیلیپین، یکی از شگفت‌انگیزترین پروژه‌های کشاورزی را پیاده کردند:
آنها برای اینکه بتوانند در کوه‌ها کشاورزی کنند، شروع به تسطیح و پلکانی کردن کوه‌ها کردند. 
ارزش کار آنها وقتی نمایان می‌شود که بدانیم، مردم فیلیپین در ان زمان هیچ وسیله و ماشین مدرنی در اختیار نداشتند.

البته ایده کشت پلکانی چیز تازه‌ای نیست که مختص به مردم فیلیپین باشد، ولی عظمت کشت پلکانی در فیلیپین وقتی نمایان می‌شود که بدانیم اگر زمین‌های کشاورزی موجود در کوه‌های فیلیپین در کنار هم قرار داده شوند، طولی به اندازه نصف دور زمین خواهند داشت و مساحت آنها ۱۰۳۶۰ کیلومتر مربع برآورد می‌شوند.

 

 اما برای کشاورزی در ارتفاعات فقط پلکانی کردن زمین کافی نیست و فیلیپینی‌ها باید کار مهم‌تری هم انجام می‌دادند: انتقال آب! برای این کار آنها شبکه پیچیده‌ای از کانال‌ها و دریچه‌های آب ایجاد کردند، طوری که آب با استفاده از لوله‌های چوبی به مزارعی در ارتفاع بالا می‌رسید. وقتی زمین‌های واقع در ارتفاع از آب سیراب می‌شدند، آب به سمت زمین‌های با ارتفاع پایین‌تر حرکت می‌کرد.

 

شالیزارهای پلکانی فیلیپین اکنون یکی از جاذبه‌های توریستی این کشور هستند. البته همین توریست‌ها، ناخواسته تدریجا صدماتی به این کشتزارهای عجیب و غریب وارد می‌آورند، چرا که درآمد ناشی از توریسم تمرکز مردمان این نواحی را حرفه کشاورزی منحرف کرده است و درآمد جایگزینی برای آنها ایجاد کرده است. مشکل دیگر کمبود آب است که متعاقب زلزله سال ۱۹۹۰ شروع شده است و آب مصرفی در صنعت توریسم این میزان کمبود را تشدید کرده است.
یونسکو این زمین‌های کشاورزی را در لیست اماکن میراث جهانی قرار داده است.

 

اگر از گوشی های موبایل نوکیا استفاده میکنید حتما با مشکل زود تمام شدن شارژ باتری مواجه شده اید، درست است که کارخانه نوکیا با این همه امکانات متعددی که در گوشیهایش قرار میدهد باید به فکر استفاده از باتری های قوی تر باشد، اما نحوه استفاده کاربران نیز خود میتواند در افزایش زمان شارژ گوشی بسیار موثر واقع شود.

در زیر بعضی از دلایل کاهش عملکرد باتری های نوکیا را به اختصار ذکر میکنیم که با رعایت آنها میتوانید زمان استفاده را تا چندین برابر بهبود ببخشید.
صحبتهای بسیار طولانی
عدم خروج از مرورگر اینترنتی و پیغام رسان فوری بعد از اتمام کار
روشن ماندن بلوتوث
استفاده مداوم و طولانی از مولتی مدیا پلیر
استفاده از حداکثر توان اسپیکرهای برای مدت طولانی
افزایش میزان روشنایی صفحه نمایش و مدت زمان روشنایی آن
باز گذاشتن برنامه های سنگین غیر ضروری و عدم خروج از آنها
روشن ماندن دوربین و استفاده از نور فلاش آن
روشن ماندن GPS
استفاده طولانی مدت از بازی های موجود در گوشی
ارسال بیش از حد SMS
خاموش نکردن گوشی در مواقع غیر ضروری
خاموش نکردن لرزاننده در موارد غیر ضروری
عدم درست و کامل شارژ کردن باتری

البته به این نکته هم توجه کنید که باتری ها بعد از یک دوره کارکرد معین طول عمرشان کاهش میابد و دیگر نمیتوان همانند روزهای اول کارایی لازم را از آنها انتظار داشت، پس در مواردی که حس کردید باتری گوشی دیگر نمیتواند بدرستی کار کند و توان آن بشدت کاهش یافته بهتر است اقدام به خرید یک باتری جدید نمایید.
همچنین فراموش نکنید که کارخانه سازنده هر از چند گاهی بروز رسانی های نرم‌افزاری جدیدی برای Firmware گوشی های خود ارائه میدهد که باعث رفع اشکالات موجود و بهبود عملکرد آن میشود.
 

 

سریع ترین ماهی: sailfish سرعت: ۱۱۰ کیلومتر در ساعت

 

 سریع ترین ماشین: Shelby Super Cars Ultimate Aero سرعت: ۴۱۲ کیلومتر در ساعت

 

 سریع ترین قطار: Shanghai Maglev Train سرعت: ۵۸۱ کیلومتر در ساعت 

 سریع ترین هواپیما: X-43 Aircraft سرعت: ۱۲۱۴۴ کیلومتر در ساعت 

 سریع ترین موتور: Ducati Desmosedici RR GP Replica سرعت: ۳۲۰ کیلومتر در ساعت

 

 سریع ترین حیوان: چیتا سرعت: ۱۱۳ کیلومتر در ساعت

 

سریع ترین پرنده: Spine tailed swift سرعت: ۱۷۱ کیلومتر در ساعت

 

 سریع ترین انسان: Usain Bolt سرعت: ۴۰ کیلومتر در ساعت

 

 

خودرو انتقال بسته های پستی کانادا

 

 

---

پرورش هویج پنج انگشتی در انگلیس

 

 

---

 اینجا کارواش نیست! ماشین پلیش آلمان با شیر گاو دامداران معترض شسته شده است

 

---

 عمل جراحی یک بیمار با تجهیزات کاملا خودکار ایتالیایی

 

---

 

 

این قلم ابتدا شی مورد نظررا اسکن کرده و سپس رنگ مورد نظر آماده شده و می توانیم از آن بهره ببریم.تصاویر را ببینید گویای همه چیز هستند

 

 

 

ایده كرایه فیلم DVD با كیوسك خودكار نوبرانه ای است كه با توجه به نیاز به عودت كالا به زیرساخت متفاوتی نیازمند است!!.
در 1982زمانی كه فیلمهای فرمت VHS وارد بازار شد، یك نابغه كارآفرین به ذهنش رسید كه چرا از همان سامانه های خودكار بر كرایه این فیلمها استفاده نكند؟،ایدهMitch Lowe را آن روزها یك ایده رادیكال ارزیابی كردند و او در ابتدا برای ابداع خودش نام Video Droidرا انتخاب كرد.
ایده در آن زمان با شكست روبرو شد چون در اوایل دهه نود میلادی مردم هنوز برای خرید های تفننی و مبادلات مالی در حجمهای نقدی كم از كارتهای اعتباری استفاده نمی كردند و یكی از شروط بهره برداری از چنین سامانه ای با توجه به نیاز به عودت دوباره كالا، استفاده از سامانه پرداخت اعتباری بود كه اطلاعات كرایه كننده فیلم برای تضمین بازگشت فیلم از آن استخراج گردد.
آقای میچ از همان آدمهایی است كه حاضر نبوده یك ایده به زعم خویش موفق را فقط به این خاطر كه در زمان مناسب عرضه نشده،فنا شده بداند و امروز با همان ایده و كرایه فیلمهای DVD در ازای مبلغ ناچیز هر شب یك دلار دوباره با سامانه جدیدی و با نام Redboxبرگشته است.میچ 56 ساله الان مدیر Redbox وغول جدیدی در صنعت خدمات كرایه فیلم است كه در دفترمركزی شركت در ایلینویز بر امپراطوری خویش كه تا دسامبر آینده 22000كیوسك Redbox را در مالكیت خواهد داشت، حكمرانی می كند.
امپراطوری جدید وی از سال 2004 و فقط با 12 كیوسك آغاز شد و الان دارای ركورد 80 عدد فیلم كرایه رفته در ثانیه در جمعه شبها است!!!.از هیمنه و تاثیر شگرف این شركت بر صنعت اكران فیلم آمریكا همینقدر بدانید كه كمپانیهایی مانند برادران وارنر،فوكس قرن بیستم و یونیورسال فقط بعد از سپری شدن 28 روز از اكران فیلمهای جدیدشان موافقت كرده اند تا نسخه DVD آن در اختیارRedbox قرار بگیرد!.
تا همین الان 19% درصد سهم بازار كرایه فیلم در آمریكا در اختیارRedbox قرار دارد كه در مقایسه با سهم 36%درصدی شبكه نت فلیكس كه از طریق ایمیل همین خدمات را ارائه می دهد و سهم 45% درصدی شبكه سنتی كرایه فیلم توسط مراكز عرصه محصولات فرهنگی! در آمریكا نشان دهنده رشد بی سابقه و اقبال عمومی به این طریق كرایه فیلم است.آقای میچ یك رقیب دیگر نیز دارد كه فعلاً با 2500 كیوسك در مقابل عرصه پوشش كیوسكهای وی حریف جدی به حساب نمی آید ولی همین اقبال عمومی Blockbusterرا بر آن داشته تا تعداد كیوسكهای خود را به 7000 عدد تا 2010 میلادی گسترش دهد!.
پ.ن: شخصیتهای كارآفرین و موفق شباهت زیادی به آقای میچ دارند و در دو چیز با مردم معمولی متفاوتند:اول آنكه دارای ایده منحصربفرد و خلاق هستند و دیگر آنكه تا یك تیر در تركش مانده است از زدن هدف خسته نمی شوند.
پ.ن:اگر زیرساخت كارت اعتباری و پرداخت اعتباری در مملكت خودمان هم به سر و سامانی برسد از این كیوسكها جان می دهد برای حاشیه خیابان انقلاب و ولیعصر به جای اقشار زحمتكش این صنف كه در سرما و گرما كارتن فیلم شان را در بغل نگه می دارند!.