تبیان، دستیار زندگی

امام رضا(ع):

" بی اعتنایی به دارایی مردم، بهتر از بذل و بخشش است."

دعا نیاز عاشق ناز معشوق

تفاوت خدای فیلسوفان و خدای پیامبران در این است که خدای پیامبران را می­توان به دعا خواند، اما درباره­ی خدای فیلسوفان فقط باید جدال و جنجال کرد. فیلسوفان همچون ریاضیدانانی که به حل معمای ریاضی مشغولند، گره از کار فروبسته­ی خدا می­گشایند، اما پیامبران همچون عاشقانی که با معشوقی نازنین نرد عشق می­بازند، سخن از لطف و لطافت آن محبوب جمیل می­گویند و دست مردم را در دستان نرم و پرنوازش او می­گذارند. آنکه حسین بن منصور حلاج می­گفت که "معشوق همه ناز باشد نه راز" حق می­گفت. خداوند، نه رازی است عقل ستیز، که نازنینی است عشق پسند و همین است راز آنکه پیامبران، بر خلاف فیلسوفان، چنین مقبول خلایق افتاده­اند و دل از خدا جویان برده­اند.

دعا ونیایش قبل از آنکه ابزار زندگی باشند، ابزار بندگی­اند و بیش از آنکه خواهش تن را ادا کنند، حاجت دل را روا می­کنند و برتر از آنکه سفره­ی نان را فراخی بخشند، گوهر جان را فربهی می­دهند.

دعا تنها صحنه­ی خواند خدا نیست که عرصه­ی شناختان او هم هست، مونولوگ نیست، دیالوگ است؛ سخن گفتن دوسویه است و در این مکالمه و مخاطبه است که هم انس حاصل می­شود، هم شناخت؛ هم پالایش روح می­شود، هم تقویت ایمان؛ هم دل خرسند می­گردد، هم خرد.

در دعا هم از نیاز عاشق سخن می­رود، هم از ناز معشوق؛ هم از احتیاج این و هم از اشتیاق، او هم از انس هم از خوف، هم از محبت هم از معرفت، هم از توبه و انابت هم از کرم و اجابت، هم حاجتی معیشتی و زمینی هم از مطلوبات آرمانی و آسمانی، هم از تسلیم و هم از تعلیم.

و چنین است آدمی به تمامیت خویش در محضر تمامیت طلب ربوبی حاضر می­شود و نه دستار که سر را هم می­بازد و نه به اضطرار عاقلانه که به اختیار عاشقانه می­شکند.

عشق چون وافی است وافی می­خرد     در حریف بی وفا می ننگردد

از عارف واصل حاج اسماعیل دولابی

دنیا = زندان

در دوران رضا خان یکی از اعیان بازداشت شد. علت بازداشت او این بود که به تذکر سرهنگی که به او و خانمش گفته بود در خیابان قدم نزنند و به پیاده­رو بروند، بی­اعتنایی کرده بود و او هم دستور داده بود که بازداشتش کنند. خیلی نارحت بود. اصلا قاطی بقیه زندانیها نمی­شد و تمام مدت روی پا ایستاده بود و به خود می­پیچید و می­گفت اگر اجازه می­دادند یک تلفن بزنم کاری می­کردم که بلافاصله مرا آزاد کنند و آن سرهنگ را به زندان بیندازند آن شخص به ناچار شب را در زندان بسر برد، ولی اول صبح که توانست به بیرون از زندان خبر برساند دستور آزادیش صادر شد و آزادش کردند.

دنیا هم زندان است. کسی که اهل دنیا نباشد خیلی داخل اهل دنیا نمی­شود. دوست اهل بیت گرچه در درنیاست ولی با اهل دنیا خیلی قاطی نمی­شود و در قیل و قال­ها و کشمکش­های آنها وارد نمی­گردد.

میگوید یك كاری بكن! دعا كن! التماس دعا.

گفت التماس دعا، ‌گفتم من مستجاب الدعوه نیستم، اما اگر باشم چه دعایی میخوای بكنم؟ گفت: دعا كن خدا حجم را قبول كنه! گفتم آیا خودت حجت را قبول داری؟ گفت:نه!... اِه! وقتی خودت قبول نداری من چی بگم؟ در نماز جماعت میگوید التماس دعا! دعا کن خدا نمازم رو قبول کنه! خودت قبول داری؟ نه!

یک وقت کلاه سرت نرود به من بگویی التماس دعا! اول خودت را بساز که آنچه عمل میکنی، خودت قبول داشته باشی. حواستون باشه کلاه سرتان نرود.

 در دنیا فقط التماس دعاگو نشوید. وقتی خودت قبول نداری من رو جلو میفرستی؟؟؟؟؟

عارف واصل حاج اسماعیل دولابی

اسباب بازیهای راندنی (دوچرخه، ماشین و ...)

I Am Thankful ...

I have been loved.
There are those for whom no one has ever cared.

 خدا رو شکر

  که کسی هست که منو دوست داره کسانی هستند که بود و نبودشون واسه هیچکس مهم نیست .

I Am Thankful ...