تبیان، دستیار زندگی

فیلم "نارنجی پوش" نوشته مشترک مهرجویی و وحیده محمدی فر بر اساس طرحی از وحیده محمدی‌فر داستان تحول یک عکاس است که تلاش دارد با پاکیزگی محیط اطراف، به تطهیر روح و روان خود بپردازد و در نهایت به پاکیزگی روح دست یابد.
نقش اصلی این کار یعنی عکاس فیلم را حامد بهداد در نخستین همکاری خود با مهرجویی بازی می‌کند. لیلا حاتمی، طناز طباطبایی، فردوس کاویانی، اردشیر رستمی، امید روحانی، محمدجوادجعفرپور، مهیار پورحسابی، کامشاد کوشان، علی عابدینی، کیانوش گرامی، سیمون سیمونیان، علی اصغر طبسی، شاهین جعفری، امید علیمردانی و میتراحجار بازیگرانی هستند که تاکنون مقابل دوربین "نارنجی پوش" رفته‌اند.

برای دیدن تصویر در سایز اصلی، آن را ذخیره نمائید

یک شرکت هواپیمایی ایرانی، هواپیمای سابق صدراعظم آلمان را خریداری کرده است. 

به گزارش «تابناک» به نقل از نشریه آلمانی «لوکال»، این هواپیمای ایرباس 310 که از سوی آلمان به یک شرکت اوکراینی فروخته شده بود، هجدهم نوامبر سال جاری، در اختیار یک شرکت هواپیمایی ایرانی گذارده شده است. 

هواپیمای 310 ایرباس که هواپیمای شماره یک نیروی هوایی آلمان نام داشت، در سال 1989 ساخته شده که پس از بیست سال جابجا کردن صدر اعظم‌ها و وزاری خارجه آلمان، کنار گذاشته شده است.

بنا بر این گزارش، این هواپیما که «تئودور هس» نام داشته است، سرانجام به سرمایه‌گذاران اروپای شرقی به بهای 3 میلیون و 125 هزار دلار و سرانجام روز هجدهم نوامبر، از کیف اوکراین به هواپیمایی ماهان ایران فروخته شد.

گفتنی است، یکی از موارد تحریم‌های کشورهای غربی علیه ایران، ممنوعیت فروش هواپیما و تجهیزات آن به ایران است که ایران بناچار باید این هواپیماها را از کشورهای دیگر و آن هم کار کرده تهیه کند. 

این در حالی است که یکی از ترفندهای کشورهای غربی در تحریم ایران، این است که آنان مدعی هستند که تحریم‌های آنان علیه ایران، شهروندان ایران را نشانه نمی‌رود و تنها دولت ایران را آماج قرار می‌دهد، در حالی که ممنوعیت فروش هواپیما و قطعات یدکی آن در سال‌های اخیر، باعث  ایجاد مشکلاتی برای شهروندان ایرانی شده است.

در سال 1877، اولین فونوگراف توسط توماس ادیسون اختراع شد. فونوگراف اولین روش برای ضبط و پخش صدا به‌شمار می‌آمد. اختراع جدید، شهرت بین‌المللی را برای ادیسون به همراه داشت. او با فونوگراف خود به نقاط مختلف كشور سفر كرد و حتی در سال 1878 به كاخ سفید دعوت شد تا اختراع خود را برای Rutherfor B. Hayes رییس‌جمهور وقت آمریكا به نمایش بگذارد.

 

فونوگراف در زمان خود ابداع بسیار هیجان‌انگیزی به‌نظر می‌رسید، اما تنها برای یك‌بار پخش مناسب بود و كیفیت صدای وحشتناكی داشت. ده سال پس از اختراع فونوگراف، امیل برلینر گرامافون را معرفی كرد. او اولین مخترعی بود كه ضبط روی سیلندرها را متوقف و این‌كار را روی دیسك‌های تخت انجام داد. اولین دیسك‌های مورد استفاده او از شیشه ساخته شده بودند. بعدا ماده مورد استفاده برای ساخت دیسك‌ها به فلز روی و در نهایت به پلاستیك تغییر پیدا كرد.

 

در سال 1954، I.D.E.A اولین رادیوی ترانزیستوری قابل حمل را معرفی كرد. این رادیو كه با نام Regency TR-1 شناخته می‌شد، به یك تیونر AM آنالوگ مجهز بود و ابعادی معادل 1,25�5�3 اینچ داشت. در یك پیش‌بینی عجیب در مورد وقایع آینده (به‌طور خاص درباره آی‌پاد صحبت می‌كنیم)، Regency در طول سال‌ها با تنوع گسترده‌ای از رنگ‌ها عرضه می‌شد.

در سال 1962، ضبط نوار آنالوگ چند تراكی در استودیوهای صدابرداری آغاز شد. ایده یك ضبط‌كننده چند تراكی و تجربیات مربوط به آن در اواخر دهه 1940 توسط یك گیتاریست، مخترع و آهنگ‌ساز با نامLes Paul آغاز شد. گروه‌های مشهوری مانند بیتل‌ها به‌طور گسترده‌ای از این تكنیك برای ضبط موسیقی‌های خود استفاده كردند. پس از این دوره، تقریبا تمام موسیقی‌های مشهور با همین روش ضبط می‌شدند.

 

در دهه 70 و 80 میلادی، شركت سونی به‌عنوان سلطان كوچك‌سازی محصولات الكترونیكی در نظر گرفته می‌شد. آن‌ها اولین سیستم موسیقی قابل حمل مستقل خود یعنی پخش‌كننده كاست TPS-L2 Walkman را در سال 1979 عرضه كردند.نوآوری اصلی واكمن به اندازه آن مربوط می‌شد كه تنها اندكی از خود نوار كاست بزرگ‌تر بود. این محصول به یك هدفون سبك و قابل حمل مجهز بود و برای كار از باتری‌های AA استفاده می‌كرد. واكمن اولیه با قیمت 33000 ین به‌فروش می‌رسید كه معادل 274 دلار امروزی است.

 

با غلبه CDها بر نوارهای كاست در هر دو حوزه كیفیت صدا و محبوبیت، شركت سونی احساس كرد كه نیاز دارد خط محبوب واكمن خود را با نسل جدیدی به‌روزرسانی كند.در سال 1984 یعنی یك‌سال پس از معرفی دیسك‌های فشرده، این شركت پخش‌كننده CD قابل حمل خود با نام D-50 را معرفی كرد كه اولین پخش‌كننده موسیقی دیجیتال قابل حمل به‌شمار می‌آید.این محصول كه تنها كمی از یك قاب CD‌ بزرگ‌تر بود، تمام كیفیت صوتی عالی كه ضبط‌های دیجیتال قادر به تامین آن بودند را فراهم می‌كرد.

 

برخلاف چیزی كه اكثر مردم تصور می‌كنند، اولین پخش‌كننده موسیقی با حافظه Solid State توسط شركت‌هایی مانند اپل، دیاموند یا كریتیو معرفی نشد. در واقع یك شركت كره‌ای با نامSaeHan Information Systems برای اولین بار چنین محصولی را ارایه كرد كه بعدا با نام Eiger Labs. به آمریكا راه پیدا كرد. MPMan اولین پخش‌كننده MP3 تاریخ بود. این ابزار به 32 مگابایت حافظه مجهز بود كه در زمان خود حجم بسیار بالایی محسوب می‌شد. MPMan همچنین توانایی ذخیره‌سازی 8 تراك موسیقی با طول متوسط را داشت.

 

در ماه اكتبر سال 2001، شركت اپل با معرفی آی‌پاد بزرگ‌ترین شوك را به رسانه موسیقی وارد كرد. محبوبیت آی‌پاد به‌سرعت افزایش یافت و در طول یك دوره 7 ساله بیش از 14 نسخه مختلف از آن با خصوصیات و قابلیت‌های متفاوت معرفی شدند. آی‌پاد كار خود را با مدل كلاسیك شروع كرد كه ظرفیت‌های مابین 5 تا 40 گیگابایت داشتند.

 

با توجه به انفجار چشمگیر بازار مدیاپلیرهای قابل حمل، مایكروسافت نیز تلاش كرد تا سهمی از این بازار را به‌دست آورد. اولین نسل از پخش‌كننده‌های دیجیتال این شركت با نام Zune توسط مایكروسافت توسعه یافته و با همكاری نزدیك شركت توشیبا تولید شد.با وجود تلاش‌های گسترده مایكروسافت، Zune نتوانست به همان سطح از محبوبیت مدیاپلیرهای دیگری مانند آی‌پاد دست پیدا كند. به‌رغم شایعات مختلفی كه از سال 2010 درباره نسخه دوم این ابزار وجود داشت، هنوز Zune 2 به بازار راه پیدا نكرده است.

 

پس از عرضه بسیار موفق گوشی‌های آی‌فون، شركت اپل تصمیم گرفت همان اینترفیس لمسی را در خط مدیاپلیرهای مشهور و محبوب آی‌پاد خود نیز تجربه كند. نتیجه این تصمیم، عرضه آی‌پاد تاچ بود كه در سال 2007 روانه بازار شد و از نظر ظاهری شباهت بسیار زیادی به آی‌فون داشت، اما فاقد قابلیت‌های ارتباطی سلولی آن بود. آخرین نسل از آی‌پاد تاچ از همان سیستم عامل iOS مورد استفاده در آی‌فون 4 بهره می‌گیرد.