تبیان، دستیار زندگی

هیــچ وقــت از در هــای شیــشه ای غــافل نشــوید

لطفا تا بارگذاری کامل تصاویر صبر کنید

کتـــاب های طــلایی، یادی از دوران کــودکی بســـیاری از ایرانیــان

کتاب های «طلایی» مجموعه ای از کتابچه هایی کوچک بود با زبانی بسیار ساده شده داستان های مشهور ادبیات کلاسیک غرب را برای کودکان بازگو می کرد. این کتاب ها توسط انتشارات امیر کبیر در طول سال های دهه ی ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ منتشر می شد. قیمت ارزان کتاب های «طلایی» و شهرت آثاری که معرفی می شدند این کتاب ها را در میان کودکان محبوب کرده بود. برای بسیاری از این کودکان خواندن کتاب های «طلایی» اولین تماس با ادبیات جهان بود.

بیســـت راه افـــزایش تمــرکز

متخصصان روانشناسی می‌گویند هر چند تقویت قدرت تمرکز کار نسبتا دشواری است اما غیرممکن نیست. توصیه‌های مفید و کارآمد برای کمک به افزایش قدرت تمرکز و کاهش آشفتگی ذهنی عبارتند از : ذهن انسان طوری نیست که بتواند با هرج و مرج‌های فضای اطراف خود براحتی مقابله کند چون هر یک از حواس هر لحظه محرکی را از دنیای بیرون دریافت می‌کنند و همین روند، تمرکز انسان را براحتی مختل می‌کند.

تخـــت جمشــــید، آیــنه هنـــر و فرهـــنگ پارســـیان

تخت جمشید یا پارسه نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان پیوسته، پایتخت باشکوه و تشریفاتی پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. این شهر باستانی در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود ۵۰ سال، مرکزی برای برگزاری مراسم آیینی و جشن‌ها به ویژه نوروز بوده‌است.

گــزارش تصــویری: مســابقات آفــــرود بین المــللی و قـــهرمانی کشــور

مسابقات آفرود قهرمانی کشور صبح روز جمعه در پیست سوستان لاهیجان برگزار شد.

مسابقات بین المللی آفرود صبح روز جمعه در ساحل شهر سرخرود شهر محمودآباد مازندران

"در پناه تو" مسیری را برای حسن جوهرچی باز کرد که به گفته خودش شبیه جمشید مشایخی در "هزاردستان" بود. او استقرار کار هنری خود را مدیون قاب جادویی تلویزیون می داند. با آن که بازیش را در شخصیت های منفی و خاکستری بسیار دیده ایم، اما نقش های مثبت، جور دیگری با شخصیت وی عجین شده است. حسن جوهرچی بازیگری است که نقش های به یادماندنی اش را مخاطبان تصویر در خاطر دارند. در پناه تو، غریبانه، مشق عشق، او یک فرشته بود و شکرانه از نمونه آثاری است که بازی در آنها به نام وی ثبت شده است. پس از گذشت نزدیک به سه دهه از فعالیت حرفه ای این هنرپیشه، با وی به گفت وگو نشستیم تا خاطراتش را در طول سال های فعالیت در تلویزیون که همگی رایحه ای از تجربه دارد، بشنویم.

- با تلویزیون چهره شدید، اما قبل از آن در تئاتر و سینما کار می کردید. از آن دوره بگویید.

از سال های ۶۰ و ۶۱ به تئاتر علاقه مند شدم، البته هیچ وقت کار تئاترم را از مدرسه آغاز نکردم، به دنبال آن سال ۶۴ در انجمن سینمای جوان دوره فیلمسازی را گذراندم و سال ۶۷ هم اولین فیلم خود را در مقام بازیگر به نام "فیل در تاریکی" ساخته نعمت حقیقی بازی کردم و می توانم بگویم من نتیجه کشف این کارگردان بودم. در طول سال های کاری خود، علاوه بر بازی در ۲۰۰ فیلم سینمایی، ۴۰ یا ۵۰ سریال و تله فیلم، کارگردانی، تهیه کنندگی، نویسندگی و حتی اجرا را تجربه کرده ام.

- پس می توانیم بگوییم یکی از رموز موفقیت شما در حوزه بازیگری، آشنایی تان با رشته های متفاوت در عرصه تصویر بوده است؟

بله، همین طور است. به اعتقاد من همه کسانی که به نوعی در عرصه بازیگری فعالیت می کنند و با حوزه سینما و تلویزیون آشنا هستند نیز باید تمام رشته های گوناگونی را که به نحوی با این حوزه ها در ارتباط است، تجربه کرده یا حداقل دانش کوچکی از آن را در اختیار داشته باشند. برای مثال یک بازیگر باید در کارگردانی و نیز در فیلمبرداری مهارت لازم را داشته باشد و برعکس، چرا که این گونه بهتر و شایسته تر می تواند نقش و حرفه خود را به سرمنزل مقصود برساند و نتیجه بهتری از آن بگیرد.

- با توجه به تجربه تان در بازیگری و کارگردانی، این سیر کاری تا چه اندازه به انسجام نقش هایی که کارگردانی کردید و تکمیل ریتم آثاری که در آن ایفای نقش داشته اید، کمک کرده است؟

مسلما این وضع در هر دو بخش تاثیر زیادی داشته است. رشته تحصیلی من در دانشگاه عکاسی بوده و این مساله خود بخوبی در حرفه بازیگری من اثر داشته است. به این علت که من هنگام بازی به سبب آشنایی با لنزهای دوربین و به طور کلی زاویه های تصویربرداری مختلف می توانم نوع بازیگری خود را متفاوت کنم و کار ویژه و خلاقانه دیگری انجام بدهم که البته این موضوعی است که نه تنها من به عنوان یک دانش آموخته رشته عکاسی، بلکه در مقام یک بازیگر باید به آن واقف باشم. در رابطه با صدابرداری نیز همین طور است. من به عنوان یک بازیگر از کیفیت صدای خودم باخبر هستم و باید ارتباطم با صدابردار فیلم خوب باشد. این که با توجه به جای میکروفن، کجا نفس بگیرم و کجا دیالوگ بگویم، همگی به مهارت های من مربوط می شود که به طور همزمان، هم در بازیگری و هم در کارگردانی کارکرد دارد.

- فضای تصویربرداری، نورپردازی و صحنه های متفاوت یک نقش چقدر می تواند روی بازی شما تاثیر بگذارد؟

قطعا این مساله خیلی می تواند موثر باشد. البته نباید فراموش کرد بسیاری از این کارها مکمل هم است و همان میزان که نورپردازی و صدابرداری و وجود صحنه های متفاوت می تواند بر بازی هنرپیشه غالب شود، بازی بازیگر نیز می تواند یک کار را برجسته کند و در نهایت نیز یک تیم کاری قوی می تواند کار خوب را به نمایش بگذارد.

- با وجود کارنامه متفاوت شما، بازی در کدام عرصه برایتان جذاب تر و خاطره انگیزتر است؟

من هم مثل تمام بازیگران که تعلق خاطر خاص به هنر تئاتر دارند به تئاتر بسیار علاقه مندم، اما خانه اصلی من تلویزیون است و از دریچه تلویزیون بود که فرصتی برای شناخته تر شدن و ارائه کارهای خوب پیدا کردم. با این که اولین کار تصویری خود را در سینما انجام دادم و تا زمان ورودم به تلویزیون شش هفت کار داشتم و در این حوزه هم جایزه های زیادی کسب کردم، اما سریال در پناه تو و کارهای بعدیم در تلویزیون باعث شده خودم را متعلق به تلویزیون بدانم و با تلویزیون و سازمان صدا و سیما ارتباط خوب و قوی تری برقرار کنم.

- بیشتر نقش هایی که تاکنون بازی کرده اید، در یک قطب قرار می گیرد. فکر نمی کنید به سمت کلیشه شدن می روید؟

متاسفانه هم در سینما و هم در تلویزیون جریانی وجود دارد که بازیگران و نقش هایشان را به کلیشه های خاص تبدیل می کند. در حالی که باید تهیه کننده هایی داشته باشیم که جسور باشند و نقش هایی را برای بازیگران در نظر بگیرند که متفاوت باشد. من در مقام یک بازیگر، جنبه های گوناگونی از یک بازی را تجربه کرده ام و همچنان دوست دارم تجربه کنم. البته این فرصت در برخی کارها به من داده شد که جنبه های مثبت و منفی شخصیت های متفاوت را بازی کنم. درواقع کسی که به دنبال جریانی فکری و خلاقانه است باید توانسته باشد همه این تجربیات را در کارنامه حرفه ای خود داشته باشد. من نیز از این موضوع مستثنا نیستم و برای این که کار ویژه ای ارائه دهم باید از این قاعده پیروی کنم. در غیر این صورت هم من و هم هر بازیگر دیگری در تور نقش های تکراری می افتد، اما من با گواه نقش های حرفه ای و متفاوتی چون شکرانه، او یک فرشته بود، غریبانه و در پناه تو می توانم بگویم در این حوزه سعی کرده ام به گرداب کلیشه نیفتم. هرچند ممکن است با ایفای نقش در یک سری مجموعه ها این اتفاق افتاده باشد.

- آقای جوهرچی! چقدر به ضرورت داشتن تکنیک در ایفای نقش های خود پایبند هستید؟

تکنیک، اصل ماجراست و بسیار اهمیت دارد. صحبت کردن از حس و درگیر شدن با نقش موضوعی است که بسیاری از ما بازیگران و حتی پیشکسوتان این عرصه از آن صحبت می کنیم؛ اما بازیگری، حرفه ای کاملا تکنیکی و علمی است و غالب بازیگرانی را که ما به عنوان استاد از آنها یاد می کنیم همچون استاد نصیری، استاد مشایخی و استاد رشیدی در کلیت کارها کاملا تکنیکی به ایفای نقش می پردازند و در کنار عنصر حس، تکنیک را محور و اساس ماجرا قرار می دهند و به بررسی و پرداخت آن توجه می کنند.

- چقدر برای ایفای نقش هایتان از تحقیق میدانی یا مطالعه کمک گرفته اید؟

در خیلی از کارها پیش می آید از این روش استفاده کنم، اما به نظر من شما دارید نقش کارگردان را فراموش می کنید. آنچه ما روی سن تئاتر و در قاب تلویزیون و سینما می بینیم، نشات گرفته از سه بردار فیلمنامه، کارگردان و بازیگر است. این سه کنار هم قرار می گیرند و در این میان فقط یک سهم به بازیگر تعلق می گیرد. در نهایت آن کسی که کات می گوید، کارگردان است. البته تدوین هم بی اثر نیست. در مورد خودم، جوهرچی مونتاژ شده بازی می کند و جای کات را خودش بخوبی می داند.

- تا چه اندازه توانسته اید خودتان را به نقش هایتان نزدیک کنید؟

مجموعه کارها و نقش هایی را که تاکنون انجام داده ام با توجه به تجربیاتم بوده و برای بازی در خیلی نقش ها از این تجربه ها استفاده کرده ام. با توجه به گفته استادانم، وقتی سعی در ایفای نقش یک فرد خشمگین داریم باید به تجربه شخصی خود از خشم رجوع کنیم و از آن الهام بگیریم، اما زمانی هم پیش می آید که تجربه آن نقش خاص را در زندگی شخصی خود نداشته ایم که در این صورت من به عنوان یک بازیگر به بازسازی آن به عنوان یک تجربه در زندگی شخصی خود می پردازم.

بازی واقعگرایانه به نمایندگی از آدم های اجتماع

حسن جوهرچی، متولد سال ۱۳۴۷ در تهران است. وی لیسانس تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دارد. اگرچه اولین تجربه کاری او به حوزه سینما و بازی در فیلم "فیل در تاریکی" به کارگردانی نعمت حقیقی برمی گردد، اما مردم او را بیشتر به واسطه حضورش در سریال های موفق تلویزیونی به خاطر دارند. جوهرچی سال ۶۷ فعالیت بازیگری خود را شروع کرد و اولین بازی مطرح او در سینما به سال ۷۰ و فیلم "برخورد" به کارگردانی سیروس الوند برمی گردد، اما نقطه عطف بازیگری جوهرچی را می توان بازی در مجموعه تلویزیونی "در پناه تو" دانست که سال ۷۷ از تلویزیون پخش می شد. وی پس از آن در مجموعه های روزهای زندگی، سقوط، وکلای جوان، دومین انفجار، روزگار جوانی و... ایفای نقش کرد، اما بازی جوهرچی در سریال "او یک فرشته بود" باعث شد بار دیگر توانمندی های این بازیگر در عرصه بازیگری تثبیت شود. این مجموعه به دلیل بهره گیری از قصه ای نو و ماورایی، شیوه پرداخت متفاوتش و پخش در ماه مبارک رمضان توجه تعداد زیادی از مخاطبان را به خود جلب کرده و با استقبال عمومی مواجه شد. مجموعه های تلویزیونی فاصله ها و سراب هم سریال های پرمخاطب دیگری بود که وی با حضور در آنها بازی در دو جنس متفاوت از نقش های خاکستری و مثبت را عرضه کرد. نکته جالب توجه درخصوص بازی این بازیگر فرم رئال و واقعگرایانه و نزدیک به مصداق های بیرونی است؛ حضور در نقش هایی که از جنس مردم است و می توان شبیه آنها را در دنیای اطرافمان جستجو کرد.

نوشته : سارا فتح‌آبادی‌پور در روزنامه جام جم