تبیان، دستیار زندگی

پی نوشت ها

پی نوشت ها:
1_( easter)
2_(poorim)
3_(در این مراسمات شیرینی های مخصوصی با دانه های خشخاش توزیع می شود.)
4_( ESTHER)
5_( عن الامامُ الرِّضا علیه السلام : «رَحِمَ اللّهُ عَبْدا اَحْیا أمْرَنا،»[قال الرّاوی:] فَقُلْتُ لَهُ: «فَکَیْفَ یُحْیِی أمْرَکُمْ؟» قالَ: «یَتَعَلَّمُ عُلُومَنا و یُعَلِّمُها النّاسَ، فَإِنَّ النّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحاسِنَ کَلامِنا لاَتَّبَعُونا.» میزان الحکمة، ج ۸، ح ۱۳۷۹۷.)
6_( آیت الله سید علی خامنه ای، اول فرودین سال ۱۳۸۵)
7_(بحار الانوار،علامه مجلسی،ج۹۸،ص۳۴۸)
8_( کامل الزیارات،ابن قولویه،ص۱۳۴ (عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَیْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: یَا عَلِیُّ زُرِ الْحُسَیْنَ وَ لَا تَدَعْهُ. قَالَ قُلْتُ: مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ؟ قَالَ مَنْ أَتَاهُ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً؛)
9_( همان ، ص۱۳۲-«مَنْ‏ خَرَجَ‏ مِنْ‏ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص، إِنْ کَانَ مَاشِیاً، کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَةً، حَتَّى إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ، حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ، حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ: اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى»)
10_( (متوفی سال ۱۲۸۱ قمری)
11_( قرآن کریم،سوره حج،آیه۳۲«ذَلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ»)
12_(همان،سوره شوری،آیه۲۳« ذَلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ»)
13_( کامل الزیارات،ابن قولویه،ص۴۴۸)
14_(همان،باب۶۱)
15_( غرر الحکم ، ص۴۳۱ (قال الإمامُ علیٌّ علیه السلام : لکلِّ شی‏ءٍ آفةٌ...)

منبع:تسنیم

آیت‌الله مجتهدی رابطه خوبی با طلاب داشت، طوری که فضای گرم و صمیمی بر حوزه علمیه‌شان حاکم بود. این استاد برجسته اخلاقی، مباحث را چنان رسا ارائه می‌‌داد که بر دل می‌‌نشست؛ به طوری که حتی هم ‌اکنون نیز نشستن پای صحبت و کلاس اخلاق ایشان خالی از لطف نیست.

اهمیت رضایت مادر

پیامبر خدا (ص) به عیادت بیماری آمدند که در حال جان دادن بود. حضرت هر چه کرد شهادتین را به او تلقین کند، آن بیمار نمی‌گفت و زبانش بند آمده بود. پیامبر (ص) تعجب کردند. از اطرافیان پرسیدند: «آیا این شخص مادر دارد؟» گفتند: بله. فرمودند: بگویید بیاید. مادر آمد، پیامبر از او پرسیدند: آیا از فرزندت راضی هستی؟ مادر پاسخ داد: نه من از او راضی نیستم. پیامبر خدا (ص) متوجه شدند علت اینکه این شخص قادر به گفتن شهادتین نیست این است که مادرش ناراضی است. به همین خاطر به مادر فرمودند: به خاطر من از گناه فرزندت بگذر! او جوان بوده، از روی نفهمی خطایی کرده است. مادر گفت: ای پیامبر خدا به خاطر شما او را بخشیدم. پیامبر خدا (ص) باز شهادتین را به او تلقین کردند، زبانش باز شد، شهادتین را گفت و از دنیا رفت.

مادر، مادر، مادر باید راضی باشد. از بچگی به ما می‌گفتند: بهشت زیر پای مادران است. یعنی اگر می‌خواهید بهشتی شوید باید مادرتان از شما راضی باشد.

مادر از پدر مهم‌تر است. زیرا در روایت آمده که: شخصی خدمت پیامبر خدا (ص) رسید و عرض کرد: «من ابر؟»؛ به چه کسی نیکی کنم؟ حضرت فرمودند: «امک»؛‌ به مادرت. آن شخص سه مرتبه این سوال را پرسید، و حضرت در هر سه بار همین پاسخ را دادند. بار دیگر که سوال کرد حضرت فرمودند: «اباک»؛ به پدرت. سه مرتبه مادر یک مرتبه پدر چرا؟ چون مادر رقیق القلب است. اگر یک ذره به حرفش گوش نکنید دلش می‌گیرد. اما پدر این طور نیست.

من هر شب یک سوره قرآن برای پدر و مادرم می‌خوانم. شما هم یاد بگیرید. اگر پدر و مادرتان از دنیا رفته‌اند هر شب برایشان قرآن بخوانید. به یادشان باشید. مقید باشید که هنگام سحرها دعایشان کنید. این کارها خیلی موثر است.

تاثیر رضایت پدر و مادر در پیشرفت تحصیلی

اگر شما طلبه‌ها دوست دارید که در تحصیل علم موفق باشید باید اول پدر و مادرتان را راضی نگهدارید. یکی از رمزهای موفقیت من این بود که پدر و مادرم از دست من راضی بودند و حالا هم راضی هستند.

اگر کسی پنج پسر دارد می‌بایست یکی از آنها را بابت خمس بیاورد و به ما بدهد تا مثل خمس که دستگردان می‌کنند، دستگردانشان کنیم. بله ما طلبه‌ها را هم دستگردان می‌کنیم. «حاج آقا خرازی» چهار پسر داشتند یک پسرش را دستگردان کردیم. بعد خدا یک پسر دیگر به او داد، برایش پیغام فرستادم که: «ما یکی را گرفتیم خدا یکی دیگر به تو داد.» الان هم یکی از پسرهایش آقای کمال خرازی وزیر امور خارجه هستند و پسر دیگرشان آیت الله خرازی می‌باشند که نماز جماعت‌شان در قم (مسجد معصومیه) جای سوزن انداختن ندارد. موسسه راه حق زیر نظر ایشان اداره می‌شود و در آنجا با کمک آقای استادی و دکتر مصباح طلبه‌هایی تربیت می‌کنند که این طلبه ها به ممالک اسلامی اعزام می‌شوند.

حال شما ببینید پدر آیت الله خرازی در آن عالم چه کیفی می‌کنند که پسرشان چنین عالمی شده است. خوش به حال کسانی که یک پسرشان طلبه است. آقا سید حسین علم الهدی خودش کت و شلواری بود، اما سه تا پسر عمامه‌ای و سه تا داماد عمامه‌ای دارد. یکی از برادران ایشان که معمم بود می‌گفت: «این برادر ما از همه ما بهتر است.»

چون کسی که کت و شلواری است، اگر پسرش را طلبه کند صد در صد خالص است، اما کسی که خودش آخوند است پسرش را عمامه‌ای می‌کند به این امید که محراب بعد از من از دست نمی‌رود؛ نوعاً بچه علما به زور طلبه می‌شوند، اما بچه کاسب‌ها با اینکه پدرشان راضی نیست، با عشق و علاقه می‌آیند.

من خودم بچه کاسب هستم. پدرم راضی نبود که من طلبه بشوم و به خاطر اینکه عمامه گذاشته بودم جواب سلامم را هم نمی‌داد. اما بعدها کم کم به من اقتدا کرد و وجوهات هم می‌داد، و اگر می‌گفتند این پدر آقای مجتهدی است افتخار هم می‌کرد.

اگر پدر و مادر یا خویشان شما طلبه‌ها هم امروز ناراحتند، روزی می‌شود که به شما افتخار کنند. الان آقای کمال خرازی وزیر امور خارجه به برادرشان افتخار می‌کنند نه برادرشان به ایشان. شما طلبه‌ها هم باید طوری باشید که اگر زمانی برادرتان رئیس جمهور هم شد، او به شما افتخار بکند و دنبال شما بیاید، نه شما به او. چرا؟ چون مقام و جایگاه علم و تقوا بالاتر و مهمتر از ریاست‌های دنیایی است.

این چه فاتحه‌ای بود که برای من خواندی؟!

دقت کنید که پدر و مادرتان را راضی نگهدارید. اگر از دنیا رفته‌اند، سحرها هنگام نماز شب برایشان دعا کنید. اگر وضع مالی‌تان خوب است برایشان گوسفند بکشید و خیرات بدهید. هر چیزی که پدر و مادرتان در زمان حیات دوست داشتند برایشان خیرات بدهید که به آنها می‌رسد.

فاتحه‌ای که شما برای پدر و مادرتان می‌خوانید و حمد و سوره‌ای که برایشان می خوانید به آنها می‌رسد. یکی از خویشان ما می‌گفت: «من سر قبر پدرم در امامزاده عبدالله در حال خواندن فاتحه بودم که یک عده هندی از مقابلم گذشتند. من حواسم پرت شد و مشغول تماشای آنها شدم و حمد و سوره‌ام را بدون حضور قلب خواندم. همان شب پدرم را در خواب دیدم که به من می‌گفت: «این چه حمد و سوره‌ای بود که برای من خواندی؟!»

ایشان این حرکت را به عنوان رسم و نمادی برای شیعیان معرفی کرد اما پس از مدتی به فراموشی سپرده شد ولی در نهایت توسط شیخ میرزا حسین نوری مجددا احیا شد و به عنوان رسم و سنتی نیکو در میان شیعیان نشر یافت.

این عالم بزرگوار اولین بار در عید قربان به پیاده‌روی از نجف تا کربلا اقدام کرد که 3 روز در راه بود و قریب به 30 نفر از دوستان و اطرافیانش وی را همراهی می‌کردند، محدث نوری از آن پس تصمیم گرفت، هر سال این کار را تکرار کند، ایشان آخرین بار در سال 1319 هجری با پای پیاده به زیارت حرم حضرت اباعبدالله الحسین(ع) رفت.

این اقدام زمینه ساز پیاده روی بسیاری از عاشقان اهل‌بیت و امام حسین(ع) شد. در راستای انجام این مراسم معنوی و روحانی برخی از علما و حتی مراجع تقلید نیز با پای پیاده به کربلا سفر کردند. از جمله این افراد میرزا جواد آقا ملکی تبریزی یکی از مراجع عالیقدر جهان تشیع است که بارها با پای پیاده از عتبه علویه، رهسپار عتبه حسینی شده است.

ایشان درباره مراقبه و بزرگداشت روز اربعین حسینی(ع) می‌گوید: به هر روی بر مراقبه کننده لازم است که بیستم صفر (اربعین) را برای خود روز حزن و ماتم قرار داده، بکوشد که امام شهید را در مزار حضرتش زیارت کند، هر چند تنها یک بار در تمام عمرش باشد، چنانکه حدیث شریف، علامت‌های مؤمن را پنج امر ذکر کرده است: 51 رکعت نماز در شبانه روز، زیارت اربعین، انگشتر در دست راست کردن، پیشانی بر خاک گذاشتن و بلند بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ گفتن در نمازها.

امام صادق(ع) نیز درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده می‌فرماید: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمى‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏فرماید و یک درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى بازگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب نیز درباره اهمیت پاسداشت و بزرگداشت روز اربعین حسینی گفته‌اند: شروع جاذبه مغناطیسی حسینی در روز اربعین است، جابربن عبدالله را از مدینه بلند می‌کند و به کربلا می‌کشاند، این همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن‌های متمادی در دل من و شما هست.

این سنت حسنه توانسته است در طول سالیان گذشته ضمن ایجاد نوعی نشاط و پویایی در فقه و مذهب جعفری و ضمن نشان دادن ارادت به اهل بیت، عامل اتحاد شیعیان جهان باشد و بتواند عاملی ناگسستنی برای پیوند و نزدیکی قلوب شیعیان بوده و تحولاتی را در تاریخ تشیع و کشورهای منطقه و به ویژه عراق ایجاد کند.

 منبع:حج

.1هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.
2.زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.
3.اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جا ندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم.
4.گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست. غصه ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه ای؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.
5.موت را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود. وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ. حضرت امیر علیه السلام فرمود:یک ساعت دنیا را به همه ی آخرت نمی دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن.
6.اگر دقّت کنید، فشار قبر و امثال آن در همین دنیاقابل مشاهده است؛ مثل بداخلاق که خود و دیگران را در فشار می گذارد.
7.تربت، دفع بلا می‌کند و همه ی تب ها و طوفان ها و زلزله ها با یک سر سوزن از آن آرام می شود. مؤمن سرانجام تربت می‌شود. اگر یک مؤمن در شهری بخوابد، خداوند بلا را از آن شهر دور می‌کند.
8.هر وقت غصه دار شدید، برای خودتان و برای همه مؤمنین و مؤمنات از زنده ها و مرده ها و آنهایی که بعدا خواهند آمد، استغفار کنید. غصه‌دار که می‌شوید، گویا بدنتان چین می‌خورد و استغفار که می‌کنید، این چین ها باز می شود.
9.تا می گویم شما آدم خوبی هستید، شما می گویید خوبی از خودتان است و خودتان خوبید. خدا هم همین طور است. تا به خدا می گویید خدایا تو غفّاری، تو ستّاری، تو رحمانی و…خدا می فرماید خودت غفّاری، خودت ستّاری، خودت رحمانی و… . کار محبت همین است.
10.با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می شود. بعد عادت به عبادت منجر می شود. عبادت هم معرفت ایجاد می کند. بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می آید و نهایتا به ولایت منجر می شود.
11.خدا عبادت وعده ی بعد را نخواسته است؛ ولی ما روزی سال های بعد را هم می خواهیم، در حالی که معلوم نیست تا یک وعده ی بعد زنده باشیم.
12.لبت را کنترل کن. ولو به تو سخت می گذرد، گله و شکوه نکن و از خدا خوبی بگو. حتّی به دروغ از خدا تعریف کن و این کار را ادامه بده تا کم کم بر تو معلوم شود که به راست ی خدا خوب خدایی است و آن وقت هم که به خیال خودت به دروغ از خدا تعریف می کردی، فی الواقع راست می گفتی و خدا خوب خدایی بود.
13.ازهر چیز تعریف کردند، بگو مال خداست و کار خداست. نکند خدا را بپوشانی و آنرا به خودت یا به دیگران نسبت بدهی که ظلمی بزرگ تر از این نیست. اگر این نکته را رعایت کنی، از وادی امن سر در می آوری. هر وقت خواستی از کسی یا چیزی تعریف کنی، از ربت تعریف کن. بیا و از این تاریخ تصمیم بگیر حرفی نزنی مگر از او. هر زیبایی و خوبی که دیدی رب و پروردگارت را یاد کن، همانطور که امیرالمؤمنین علیه السلام در دعای دهه‌ی اول ذیحجه می فرماید: به عدد همه چیزهای عالم لا اله الا الله
14.دل های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، آب کُر است. وقتی به علــی علیه السّلام متّصل شد، به دریا وصل شده است...شخصِ تنها ، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می شود ، ولی آب کُر نه تنها نجس نمی شود ، بلکه متنجس را هم پاک می کند."
15.هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن. در "الا"، تشدید را محکم ادا کن، تا اگر چیزی باقی مانده، از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن گاه "الله"را بگو همه ی دلت را تصرف کند.

منبع:باشگاه خبرنگاران

طولى نكشید كه جنگ خوارج پیش آمد. عده اى با پیروى از اندیشه باطل خود به دشمن گرایش یافتند ومقابل امام معصوم(ع) قیام نمودند و كشته شدند.
على(ع) بین سرهاى جدا شده آنان عبور مى كرد و شمشیر در دست داشت. كمیل بن زیاد با آن حضرت بود.
فوضع رأس السیف على رأس من تلك الرؤوس و قال یاكمیل أمّن هو قانت آناء اللیل ساجدا و قائما أى هو ذلك الشخص الذى كان یقراء القرآن فى تلك اللیلة فأعجبك حاله.(2)
نوك شمشیر را بر یكى از سرهاى جدا شده گذارد و متوجه كمیل گردید و آیه شریفۀ أمّن هو قانت آناء اللیل را قرائت كرد و فرمود: اى كمیل ! صاحب این سرشخصى است كه در آن شب ، قرآن مى خواند و تو از حسن حالش به شگفت آمده بودى. ((3

پی نوشت ها:

-1سوره مباركه زمر،آیه 9.
2- بحارالانوار، ج 33، ص 400.
3- شرح و تفسیر دعاى مكارم الاخلاق ، ج 3، ص 404.

چنانکه می نگرید حضرت ولی عصر(ع) سخن قاریان تعزیه امام حسین(ع) و حدیثی را که آنان درباره زیارت حضرت سیدالشهدا می خوانده اند، تصدیق و تقریر کرده و خود نیز بطور قطعی تصریح فرموده اند که زیارت امام حسین(ع) در شب جمعه، امان آدمی از آتش قهر الهی در روز قیامت خواهد بود.

راستی چقدر دلنشین است که صاحب الامر و منتقم خون پاک و مقدس حضرت حسین بن علی(ع (بدینگونه از زیارت جدش امام حسین(ع) سخن گفته و چنین نوید روح افزا و نشاط انگیزی را به زائران حسین(ع) می دهد.

:پی نوشت

بحار الانوار ، ج 53 ، ص 315

منبع:باشگاه خبرنگاران