تبیان، دستیار زندگی

آهن سیرابی مانند گوشت قرمز برای رفع کمخونی مناسب است وهر 100gr سیرابی 5 میلی‌گرم آهن دارد

همچنین باعث تقویت معده، بهبود افسردگی، بلندی قد،پرپشتی مو میشود و برای مبتلایان به MS مفیداست

رفع سریع تبخال🤔

🏻پنبه ای را در 1 قاشق شیرسرد خیسانده و 5 دقیقه مستقیما روی تبخال بگذارید و هر 2 ساعت یکبار تکرار کنید !

🏻شیر بدلیل خواص ضد ویروسی و ضدباکتریایی تبخال را رفع میکند

یکی از مهم‌ترین پیشنهاد‌هایی که برای کنترل فشار خون مطرح می‌شود، کنترل وزن است. اگر اضافه وزن دارید، رژیم بگیرید. کم کردن حتی یک کیلوگرم از وزن‌تان هم مفید است.
 
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، فشار خون بالا به معنی افزایش فشار وارده از جریان خون به دیواره رگ‌های خونی است. این بیماری گاهی «قاتل بی‌صدا» نیز نامیده می‌شود؛ چون معمولا تا مراحل انتهایی هیچ علامتی ندارد. فشار خون به طور طبیعی در اثر استرس و فعالیت بدنی بالا می‌رود، اما فردی که دچار بیماری فشار خون بالا است، به هنگام استراحت نیز فشار خونی بالاتر از حد طبیعی دارد. رژیم‌های ناردست غذایی، مصرف زیاد غذا‌های چرب و پرنمک، بی‌تحرکی و زندگی ماشینی از جمله عوامل مستعد کننده برای ابتلا به بیماری فشار خون بالاست.

بسیاری از افراد که دچار فشار خون بالا هستند، علامتی نداشته و احساس بیماری ندارند. 30 درصد مردم در ایران فشار خون دارند، اما از آن بی‌اطلاع هستند. مگر آنکه فشار خون آن‌ها به طور ناگهانی افزایش پیدا کند؛ به این ترتیب تنها راه تشخیص فشار خون بالا، اندازه‌گیری میزان آن است. از میان هر 10 نفر مبتلا به فشار خون بالا، علت دقیق فشارخون در 9 نفر مشخص نیست. در تعداد کمی از افراد مبتلا به فشار خون بالا (نوع ثانویه این بیماری) عواملی همچون تنگ شدن سرخرگ کلیوی و یا اختلال در تولید هورمون‌های مترشحه از غدد فوق کلیوی و بیماری‌های بافت کلیه در ایجاد بیماری نقش دارند.

عوامل مستعد کننده یا تشدید کننده عوارض بیماری

چاقی و اضافه وزن، سیگار کشیدن، مصرف الکل، رژیم غذایی حاوی نمک یا چربی اشباع شده زیاد، عدم مصرف میوه و سبزی، کم تحرکی و نداشتن فعالیت بدنی کافی و استرس جزو عوامل موثر در ایجاد این بیماری به شمار می‌آیند. علاوه بر آن از عوامل ژنتیکی در این میان به عنوان عامل مستعد کننده برای بیماری یاد می‌شود؛ اگر یکی از والدین و یا هر دو دچار فشار خون بالا باشند، خطر ابتلای فرد به فشار خون بیشتر است. سابقه خانوادگی فشار خون بالا، سکته مغزی و حمله قلبی احتمال ابتلا را افزایش می‌دهد.

یکی از مهم‌ترین پیشنهاد‌هایی که برای کنترل فشار خون مطرح می‌شود، کنترل وزن است. اگر اضافه وزن دارید، رژیم بگیرید. کم کردن حتی یک کیلوگرم از وزن‌تان هم مفید است. همچنین باید مرتب ورزش کنید. 30 دقیقه ورزش در هر روز بهترین راه مبارزه با پرفشاری خون است. کاهش مصرف روزانه نمک نیز اهمیت زیادی در پیشگیری از ابتلا به فشارخون دارد. سدیم علاوه بر نمک، در بسیاری از غذا‌های بسته‌بندی شده وجود دارد. برای اطلاع یافتن از مقدار سدیم بکار رفته در موادغذایی برچسب آن‌ها را قبل از مصرف به دقت مطالعه کنید. اگر می‌خواهید از مواد جایگزین سدیم استفاده کنید، حتما با پزشک مشورت کنید؛ زیرا برخی از این مواد برای همه افراد مناسب نیست. همچنین می‌توانید از رژیم غذایی حاوی میوه و سبزیجات فراوان و غذا‌های حاوی پتاسیم نظیر دانه‌های سبوس‌دار و خشکبار استفاده کنید. پتاسیم از فشار خون بالا جلوگیری می‌کند. لوبیا، عدس، نخود، آب میوه، میوه‌جات تازه به ویژه زردآلو، موز، گیلاس، طالبی، کیوی، انبه، شلیل، پرتغال، هلو، تمشک و نارنگی حاوی پتاسیم بالایی هستند. دانه کنجد و سبزی‌های برگ سبز، منابع کم سدیم و تامین کننده کلسیم هستند. سیر نیز به کاهش فشار خون کمک می‌کند. از مصرف مشروبات الکلی نیز باید پرهیز کرد.

فشار خون‌تان را کنترل کنید

علاوه بر این توصیه‌ها لازم است اندازه‌گیری فشار خون را در برنامه بررسی سلامت خود قرار دهید؛ زیرا اگر فشار خون بالا زود تشخیص داده شود و درمان به موقع انجام شود، از عوارض آن پیشگیری می‌شود. اگر سابقه خانوادگی فشار خون بالا وجود داشته باشد، فشار خون باید حداقل سالی یکبار کنترل شود. اگر باردار هستید، مرتب برای انجام مراقبت‌های دوره بارداری به مراکر درمانی مراجعه کنید تا ضمن انجام سایر مراقبت‌ها فشار خون شما نیز به موقع کنترل شود. اگر از قرص‌های ضد بارداری حاوی استروژن استفاده می‌کنید یا تحت هورمون درمانی هستید، فشار خون‌تان را به طور منظم کنترل کنید.

سکته مغزی در کمین مبتلایان به فشارخون

سکته مغزی، حمله قلبی، نارسایی احتقانی قلب، نارسایی کلیه و آسیب چشمی و مشکل بینایی از عوارض اصلی فشار خون بالا هستند. هرچه فشار خون بالاتر باشد، طول عمر افراد پایین‌تر خواهد بود. اگر فشار خون بالا به مدت طولانی بدون درمان باقی بماند، ممکن است نارسایی کلیوی رخ دهد و یا حتی به بینایی آسیب وارد شود. در ضمن امکان دارد که قلب به طور غیرطبیعی بزرگ شده و کارایی آن کم شود که چنین وضعیتی می‌تواند منجر به نارسایی قلبی و اختلال در پمپاژ خون توسط قلب شود.

اگر فشار خون بالا درمان شود، از خطر ابتلا به حملات قلبی کاسته می‌شود. فشار خون بالا از ابتدایی‌ترین عوامل بروز بیماری‌های قلبی و سکته است. طبق آمار‌های جهانی، از هر پنج مورد نارسایی قلبی در زنان، سه مورد به دلیل کنترل نکردن فشاری خون بالا ایجاد می‌شود. فشار خون بالا به کلیه‌ها آسیب می‌رساند و موجب نارسایی کلیوی، سکته مغزی، حمله قلبی و بیماری‌های مرگبار دیگری می‌شود. همچنین افرادی که علاوه بر فشار خون بالا به بیماری دیابت مبتلا هستند، به مراتب بیشتر از سایرین به نارسایی کلیوی و سکته مغزی دچار می‌شوند.

فشارخون را چگونه درمان کنیم؟

علاوه بر اندازه‌گیری فشار خون ممکن است بنا بر تشخیص پزشک، برخی بررسی‌های تشخیصی دیگر برای تعیین علت ابتلا به فشار خون بالا یا بررسی عوارض و آسیب‌های احتمالی آن لازم باشد. اقدامات درمانی با توجه به ویژگی‌های هر فرد تعیین می‌شود و ممکن است شامل کم کردن وزن، ترک دخانیات، برنامه ورزش مناسب و تغییر شیوه زندگی برای کاهش استرس باشند. در صورتی که اقدامات غیردارویی اثر نداشته باشند، با استفاده از دارو‌های ضد فشار خون می‌توان فشار خون را پایین آورد. این دارو‌ها باید به طور مستمر و تحت نظر پزشک مورد استفاده قرار گیرند. اگر فرد علاوه بر فشار خون بالا به بیماری دیگری نیز مبتلا باشد، به عنوان مثال به دیابت نیز مبتلا باشد، درمان دارویی فشار خون بالا از همان ابتدای تشخیص شروع می‌شود.

کبد یکی از مهمترین اعضای بدن است که کوچکترین خللی در روند کارکرد آن می تواند زندگی را به کام انسان زهر کند.
 
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، کبد مهمترین عضو بدن شماست و عملکرد آن برای حفظ زندگی با کیفیت بالا ضروری است. کبد مسئول فیلتر کردن سموم خون است و همچنین نقش مهمی در تلفیق کربوهیدرات ها و چربی ها دارد. کبد ویتامین های مختلف را برای افزایش سلامت بدن ذخیره می کند. با این حال شگفت انگیزترین علائمی که به شما هشدار می دهند این عضو از بدن نیاز به سم زدایی جدی دارد، معرفی شده است:

تغییر رنگ ادرار: این علامت یکی از هشدارهای جدی برای سوء عملکرد کبدی است. تغییر رنگ ادرار به زرد تیره را جدی بگیرید و در اسرع وقت نسبت به بررسی مشکلات کبدی اقدام کنید.

تورم شکم: در حالی که این علامت ناشی از بسیاری از شرایط سلامتی است، اما یک دلیل آن نیز می تواند سمی شدن کبد باشد. تورم شکم همراه با نفخ شدید به شما هشدار می دهد که سریعا برای سم زدایی کبد اقدام کنید.

مشکلات پوستی: افزایش تجمع سموم در کبد منجر به بروز پیامدهای منفی در پوست می شود. تحریک پذیری ناگهانی پوست، خشکی و آکنه از علائم سمی شدن کبد هستند. اگرچه برخی از درمان های رایج این علائم پوستی را از بین می برند، اما راه حل اساسی، سم زدایی از کبد است.

ریفلاکس اسید معده: ریفلاکس اسید یکی از رایج ترین مشکلات گوارشی بخصوص در کسانی است که پرخوری می کنند. با این حال یکی از نشانه های هشدار دهنده سمی شدن کبد نیز می تواند باشد.

خستگی فیزیکی و ذهنی: می تواند نتیجه فعالیت بیش از حد روزانه و یا عادات ناسالم زندگی باشد. با این حال خستگی بیش از حد و دائمی که غیر قابل توضیح هم باشد، یکی از نشانه های هشدار دهنده مشکلات کبدی است.

احتباس مایعات: این علامت، در میان مبتلایان به مشکلات کلیوی شایع است اما هنگامی که فعالیت کبد بیش از حد می شود نیز می توان این علامت را تجربه کرد. تورم آشکار در اندام و بخصوص شکم نشان دهنده احتباس مایعات ناشی از مشکلات کبدی است.

زردی: زردی شاید از مهم ترین علائم کبد سمی باشد. زردی پوست، ناخن ‌ها و یا سفیدی چشم‌ ها یکی از دلایل نگرانی از بیماری کبد سمی است. زردی نشانه‌‌ آن است که بیماری کبدی به سیروز پیشرفت کرده و باید سریعا به دنبال کمک پزشکی باشید.

کم ‌اشتهایی: تهوع، استفراغ، و یا کم ‌اشتهایی با بیماری کبد سمی در ارتباط هستند. در نتیجه‌ تهوع، بیماران دارای کبد سمی ممکن است کاهش وزن را نیز تجربه کنند. لپتین هورمونی است که توسط بدن ترشح می‌ شود تا باعث شود پس از خوردن احساس سیری کنید. بیماران دارای کبد چرب سطوح افزایش ‌یافته ‌ای از لپتین دارند که می تواند کم اشتهایی شان را نیز توصیف کند.

ورزش در آب برای تمام گروه های سنی - از کودکان تا افراد سالمند - مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و زنان باردار می توانند ورزش در آب را امتحان کنند.
 
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از عصرایران، هر نوع ورزشی برای سلامت بدن انسان خوب است، و ورزش هایی که با آب سر و کار دارند، در زمره تمرینات کم فشار قرار می گیرند، که می تواند از بسیاری جهات برای انسان مفید باشد.

هنگامی که در آب هستید، بدن حدود 90 درصد سبک‌تر احساس می شود. این به معنای آن است که هنگام ورزش در آب، بدن اثری مشابه با ورزش در خشکی را تجربه نمی کند.

همچنین، ورزش در آب شما را از روتین های یکنواخت در باشگاه دور می کند. با انجام ورزش های آبی، شما می توانید طی مدت زمان انجام تمرینات ورزشی شادابی خود را حفظ کنید، در شرایطی که یک روتین تمرینات ورزشی در خشکی می تواند به طور معمول با خستگی و افت سطوح انرژی همراه باشد. افزون بر این، ورزش در آب سرگرم کننده و لذت بخش است.

ورزش در آب برای تمام گروه های سنی - از کودکان تا افراد سالمند - مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و زنان باردار می توانند ورزش در آب را امتحان کنند.

همچنین، این نوع از ورزش معمولا به تجهیزات اضافه خاصی نیاز ندارد. تنها کافی است تا در استخر شنا کرده و آماده جلسه تمرینی خود شوید.

ورزش کردن در آب یک نوع فعالیت درمانی است که هم از نظر جسمانی و هم از نظر روانی برای انسان مفید است. در ادامه با برخی از فواید ورزش در آب بیشتر آشنا می شویم.

کمک به کاهش وزن

ورزش های آبی می توانند به کاهش وزن سریع کمک کنند. در ورزش های آبی، تمرینات قدرتی و هوازی با مقاومت آب ترکیب می شوند. این به معنای آن است که کل بدن به فعالیت وادار می شود.

با توجه به شدت تمرینات و وزن شما، زمانی که روزانه برای حدود 30 تا 60 دقیقه ورزش آبی انجام می دهید، شما می توانید 300 تا 500 کالری در روز بسوزانید.

مطالعه ای که در سال 2010 در نشریه Journal of Obesity منتشر شد، نشان داد که دویدن در آب می تواند به کاهش چربی بدن و اندازه دور کمر و همچنین بهبود تناسب هوازی و کیفیت زندگی کمک کند.

مطالعه ای دیگر که در سال 2014 در نشریه Journal of Exercise Rehabilitation منتشر شد نیز نشان داد که ورزش آبی منظم می تواند به کاهش درصد چربی بدن کمک کند.

بهبود سلامت مفاصل

همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، ورزش های آبی در دسته ورزش های کم فشار قرار دارند، که به بهبود سلامت مفاصل کمک می کنند. هنگام انجام یک ورزش آبی، شناوری در آب موجب می شود تا فشار زیادی روی مفاصل وارد نشود. همچنین، این شرایط اثرات منفی مانند درد و خستگی را به حداقل می رساند.

این برای افرای که از برخی بیماری های مرتبط با مفاصل، مانند آرتریت، رنج می برند یا افرادی که دوره توانبخشی جسمانی را پشت سر می گذارند، بسیار مفید است.

بهبود انعطاف پذیری و تحرک

طی انجام ورزش هایی که در خشکی انجام می شوند حرکات بدن به واسطه اثرات نیروی گرانش زمین و نگرانی از زمین خوردن محدود می شوند. اما هنگام ورزش در آب، قرار گرفتن بدن در برابر مقاومت آب به انعطاف پذیری بیشتر و افزایش دامنه حرکت مفاصل کمک می کند.

ورزش های آبی برای بهبود انعطاف پذیری پشت و قسمت پایین بدن مفید هستند. انعطاف پذیری عنصری مهم برای تناسب اندام محسوب می شود، زیرا انعطاف پذیری کم می تواند دامنه حرکت و تحرک را محدود کرده، تعادل و هماهنگی را کاهش دهد.

آب گرم بهترین گزینه برای افزایش انعطاف پذیری است، زیرا به انعطاف بیشتر عضلات کمک می کند. از این رو، برای افزایش انعطاف پذیری و تحرک انتخاب استخرهای آب گرم بهترین گزینه است.

کاهش فشار خون

هنگامی که در آب ورزش می کنید، مقاومت آب به گردش کارآمدتر خون در سراسر بدن کمک می کند. این شرایط فشار خون را کاهش می دهد و در بلند مدت، نرخ ضربان قلب در حالت استراحت را نیز کاهش می دهد.

به طور همزمان، ورزش های آبی روشی خوب برای تقویت استقامت قلبی هستند.

مطالعه ای که در سال 2017 در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که همانند ورزش در خشکی، ورزش آبی نیز اثر مثبتی در زمینه کاهش فشار خون دارد.

افزایش قدرت عضلانی

به دلیل این که آب به طور مداوم در جریان است و تغییر جهت می دهد، در مقایسه با هوا مقاومت بیشتری ایجاد می کند. بر همین اساس است که یک مایل شنا کردن در آب به زمان بیشتری نسبت به یک مایل پیاده روی در خشکی نیاز دارد.

هنگامی که در آب ورزش می کنید، عضلات شما به صورت جدی درگیر فعالیت می شوند. همان گونه که برای غلبه بر مقاومت آب تلاش می کنید، عضلات رشد کرده و قوی‌تر می شوند. این شرایط به بهبود انعطاف پذیری و چالاکی عضلانی نیز کمک می کند.

کاهش استرس

هر نوع ورزش آبی می تواند در کاهش استرس و اضطراب مفید باشد. فعالیت در آب می تواند یکی از آرامش بخش‌ترین فعالیت هایی باشد که به کاهش استرس کمک می کند. قرار گرفتن در آب برای بدن و ذهن بسیار آرامش بخش است. در حقیقت، از صدای آب برای مدیتیشن نیز استفاده می شود.

تمرینات ورزشی آبی مغز را برای ترشح هورمون های احساس خوب که به نام اندورفین شناخته می شوند، تحریک می کند، که این شرایط استرس را کاهش داده و موجب شکل گیری احساسی خوب در شما می شود.

همچنین، انجام ورزش در آب جریان اکسیژن به عضلات را بهبود بخشیده و تنفس را تنظیم می کند.

عدم نیاز به تجهیزات اضافی

تمرینات ورزشی در آب می توانند بدون استفاده از هیچ گونه وسیله یا تجهیزات جانبی انجام شوند. مقاومت آب می تواند به عنوان وزنه یا عامل مقاومت درونی برای انجام تمرینات هوازی و قدرتی عمل کند.

مقاومت آب موجب می شود تا عضلات سخت‌تر کار کنند. این شرایط تسهیل چربی سوزی، کمک به کاهش وزن، و بهبود انعطاف پذیری را در پی دارد.

ورزش های آبی، زمانی که بدون وزنه انجام می شوند، می توانند به طور خاص برای افرادی که از دردهای مفصلی، یا برخی آسیب دیدگی ها که امکان کار با وزنه را به آنها نمی دهد، رنج می برند، مفید باشد.

با این وجود، اگر از نظر کار با وزنه محدودیت ندارید، می توانید برای کسب بهترین نتیجه هنگام انجام ورزش های آبی از آنها استفاده کنید. کار با وزنه برای جلوگیری از کاهش تراکم توده استخوانی و پوکی استخوان بسیار مهم است.

یافته های جدید نشان می دهد باکتری های مرتبط با بیماری لثه با احتمال بالا ابتلا به سرطان مری ارتباط دارند.
 
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، محققان دانشگاه نیویورک در این مطالعه سلامت دهان ۱۲۲ هزار آمریکایی را به مدت ۱۰ سال تحت نظر داشتند. آنها متوجه شدند وجود دو نوع باکتری مرتبط با بیماری لثه ممکن است ریسک سرطان را افزایش دهد.

جینیوآنگ آن، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «وجود یک باکتری دهان موسوم به Tannerella forsythia با افزایش ۲۱ درصدی احتمال ابتلا به تومورهای مری مرتبط است.»

در بسیاری از مطالعات قبلی مشخص شده که بیماری لثه با افزایش ریسک بیماری قلبی مرتبط است.

به گفته محققان، سرطان مری هشتمین سرطان شایع و ششمین سرطان کُشنده دنیا است. از آنجائیکه این بیماری معمولا در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شود نرخ بقاء ۵ ساله آن بین ۱۵ تا ۲۵ درصد است.

دکتر «آن» در ادامه می افزاید: «سرطان مری یک سرطان بی نهایت مرگبار است و ضرورت فوری برای شناسایی راه های جدید پیشگیری و تشخیص فوری این بیماری نیاز است.»

محققان همچنین دریافته اند که برخی انواع باکتری های دهان هم با ریسک پایین تر سرطان مری مرتبط هستند.

به گفته دکتر آن، «آگاهی بیشتر از جامعه باکتری های موجود در دهان ممکن است به طور بالقوه منتهی به شیوه های پیشگیری از سرطان مری یا حداقل تشخیص زودهنگام تر آن شود.»

وی در ادامه می افزاید: «حفظ بهداشت دهان و دندان از جمله مسواک زدن و مراجعه مرتب به دندانپزشکی می تواند به پیشگیری از بیماری لثه و مشکلات سلامت مرتبط با آن کمک کند.»

سکسکه‌هایی که بیش از ۴۸ ساعت طول بکشند جزء سکسکه‌ های مزمن محسوب می‌شوند.
 
به گزارش جام جم آنلاین از ایسنا، سکسکه‌ مزمن پدیده نادر پزشکی است که زندگی روزانه را مختل کرده و موجب بروز مشکلاتی برای سلامتی می‌شود. علت این مشکل همیشه مشخص نیست اما در اغلب موارد سکسکه‌ مزمن در نتیجه وجود یک مشکل پزشکی نهفته است.

اسپاسم کنترل نشده دیافراگم موجب سکسکه می‌شود که به دنبال آن تارهای صوتی به سرعت بسته شده و صدای متمایزی ایجاد می‌کند.

محققان با بیان اینکه علت دقیق سکسکه مشخص نیست، معتقدند: استرس، هیجان یا مصرف برخی غذاها یا خوراکی‌ها می‌تواند در شروع آن نقش داشته باشد.

سکسکه مزمن علاوه بر آنکه آزار دهنده است اغلب موجب اختلال در خواب شده و خوردن و نوشیدن را سخت می‌کند. همچنین گاهی اوقات پیامدهای جدی برای فرد به دنبال دارد که خستگی، از دست دادن آب بدن و کاهش وزن برخی از آن‌هاست.

درحالیکه تشخیص سکسکه مزمن کار آسانی است پیدا کردن عامل احتمالی نهفته آن نیاز به زمان زیادی دارد و در تمامی مواقع امکان‌پذیر نیست.

متخصصان تاکنون به برخی عوامل درونی در بروز این عارضه اشاره کرده‌اند که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

سکسکه تا حدودی از اسپاسم دیافراگم ناشی می‌شود در نتیجه بیماری‌هایی همچون ذات الریه که این عضو از بدن را ملتهب یا تحریک می‌کند، می‌تواند عاملی در بروز آن باشد.

همچنین عصب‌هایی که تنفس را کنترل می‌کنند ممکن است آسیب دیده یا تحریک شده باشند. بروز یک تغییر در بدن همچون بارداری یا رشد تومور می‌تواند موجب وارد شدن فشار به عصب شود.

علاوه بر این، احتمال دارد بخشی از مغز که کارهای ناخودآگاه را از قبیل نفس کشیدن کنترل می‌کند ممکن است پس از سکته مغزی یا وارد شدن ضربه به سر به درستی عمل نکند.

بیماری‌هایی از قبیل ام اس که بر سیستم عصب مرکزی تاثیر می‌گذارند تاثیر مشابهی را دارند.

همچنین سکسکه‌های مزمن می‌تواند نشانه بیماری گوارشی باشد که بر معده، روده کوچک و بزرگ، کبد، کیسه صفرا و پانکراس تاثیر بگذارد. برخی از این بیماری‌ها شامل بیماری کرون، زخم معده، هپاتیت و آپاندیسیت می‌شود.

مصرف برخی از داروها با سکسکه مزمن ارتباط دارد. به طور مثال مصرف برخی داروها همچون شیمی درمانی و کورتیکواستروئید به شکل ترکیبی می‌تواند این تاثیرگذاری را داشته باشد.

سکسکه مزمن عارضه نادری است و تحقیقات کافی در مورد درمان موثر آن انجام نگرفته‌ است. به طور معمول در درمان سکسکه مزمن داروهای موثری وجود دارد اما تحقیقات بیشتر در مورد عوامل نهفته آن و تعیین چگونگی پیشگیری از بازگشت مجدد آن ضروری است.
 

به گفته محققان، گنجاندن مغزیجات آجیلی و ماهی های چرب در رژیم غذایی کودکان از ریسک ابتلا به بیماری های آلرژیک نظیر آسم و رینیت آلرژیک در آنها تا سن نوجوانی پیشگیری می کند.
 
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، هر دو بیماری آسم و رینیت آلرژیک (التهاب مخاط بینی) از دوره کودکی بر کودکان تاثیر می گذارند که یا ارثی بوده یا ناشی از عواملی محیطی هستند.

نتایج تحقیقات محققان موسسه کارولینسکا سوئد نشان می دهد وجود میزان بالا اسیدهای چرب پلی اشباع نشده نظیر امگا۳ و امگا۶ موسوم به اسید آراکیدونیک در خون با کاهش ریسک بیماری های آلرژیک در بین کودکان مرتبط است.

به گفته محققان، کودکانی که دارای میزان بالای امگا۳ در خون شان در سن ۸ سالگی بودند تا سن ۱۶ سالگی کمتر مبتلا به آسم یا رینیت آلرژیک شدند.

میزان بالای اسیدچرب امگا۶ موسوم به اسید آراکیدونیک با کاهش ریسک ابتلا به آسم و رینیت آلرژیک در سن ۱۶ سالگی مرتبط است.

در این مطالعه، تیم تحقیق نمونه خون ۹۴۰ کودک را بررسی کرد. محققان دریافتند در بین کودکان مبتلا به آسم یا رینیت آلرژیک در سن ۸ سالگی، میزان بالای اسید آراکیدونیک خون با احتمال بالاتر فقدان علائم در سن ۱۶ سالگی مرتبط بود.

مطالعات قبلی هم نشان داده اند که اسیدهای چرب امگا۳ به پیشگیری از آلزایمر و کاهش تشدید آسیب های کبدی کمک می کند.

محققان تاکید می کنند مغزیجات آجیلی، ماهی های چرب نظیر ماهی سالمون، دانه کتان و روغن سویا که سرشار از اسیدهای چرب پلی اشباع نشده هستند باید در رژیم غذایی کودکان گنجانده شود.

نتایج بررسی های جدید نشان می دهد ازدواج و بقاء آن به شکل قابل توجهی منجر به کاهش ریسک زوال حافظه در سنین پیری می شود.
 
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، بررسی جدید محققان نشان می دهد یک فرد مجرد در مقایسه با افراد متاهل ۴۲ درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل قرار دارد. افراد بیوه بیش از همه در معرض ابتلا به زوال عقل هستند اما در مورد افراد مطلقه چنین رابطه ای مشاهده نشد.

با این حال محققان تاکید می کنند این یافته ها ارتباط مستقیم بین ازدواج و ریسک پایین زوال عقل را اثبات نمی کند.

دکتر اندرو سامرلد، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالج لندن، در این باره می گوید: «ریسک بالا زوال عقل در افراد مجرد حتی در صورتیکه دارای سلامت جسمانی هم باشند وجود دارد که بیانگر این مطلب است که فایده ازدواج فراتر از بهبود سلامت فیزیکی است.»

تحقیقات قبلی ازدواج را با فواید سلامت نظیر بروز سکته و حملات قلبی کمتر و نرخ بالا زنده ماندن بعد از جراحی باز عروق کرونر نشان داده است.

سامرلند در این باره می گوید: «ما این تحقیق را به این دلیل انجام دادیم که معروف است ازدواج با طیف وسیعی از فواید سلامت از جمله طول عمر بیشتر مرتبط است و ما فکر کردیم این فواید موجب کاهش ریسک زوال عقل می شوند.»

در بررسی جدید، محققان ۱۵ مطالعه ای که به بررسی ازدواج و زوال عقل پرداخته بودند را بررسی کردند. در مجموع تحقیق بیش از ۸۱۲ هزار شرکت کننده بود که در کشورهای متعددی از جمله آمریکا، چین، ژاپن، فرانسه، آلمان و سوئد انجام شده بود.

اکثر شرکت کنندگان افراد متاهل یا بیوه بودند. تعداد کمی (بین ۴ تا ۶ درصد) افراد مطلقه و جداشده بودند و کمتر از ۱۰ درصد هم در اکثر مطالعات افراد همیشه مجرد بودند.

یافته ها نشان داد در مقایسه با افراد متاهل، افراد مجرد قطعی ۴۲ درصد بیشتر در معرض ریسک زوال عقل قرار داشتند.

به گفته سامرلد، «حدود ۷ نفر از هر ۱۰۰ نفر بالا ۶۵ سال مبتلا به زوال عقل بودند که این رقم در مورد افراد هرگز ازدواج نکرده نزدیک به ۱۰ نفر در هر ۱۰۰ نفر بود.»

محققان همچنین دریافتند افراد بیوه در مقایسه با افرادی که هنوز با همسرشان زندگی می کردند ۲۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل قرار داشتند.

سامرلد عنوان می کند: «تاثیر محافظتی ازدواج احتمالا با عوامل گوناگون سبک زندگی که با ازدواج همراه هستند نظیر سبک زندگی سالم تر و داشتن روابط اجتماعی بیشتر مرتبط است.»

سندرم داون شایع‌ترین اختلال کروموزومی در انسان و میزان شیوع آن یک در هر هزار تولد است و در کشورهایی که سن ازدواج بالا رفته، این میزان شیوع به 4/1 در هر هزار تولد می‌رسد. در یک خانم 35 ساله خطر داشتن جنین مبتلا به سندرم داون یک در 400 است؛ یعنی حدود سه برابر خانم‌های کمتر از 35 سال.
 
به گزارش جام جم، این خطر رفته رفته زیاد شده و در 40 سالگی یک در100 و در 45 سالگی یک در 35 می‌شود. خطر داشتن یک فرزند مبتلا به سندرم داون در یک خانم 45 ساله حدود 30 برابر یک خانم 25 ساله است.

این بیماری دارای سه خصوصیت اصلی است: تاخیر در رشد فیزیکی، خصوصیات صورت خاص و عقب‌ماندگی روانی خفیف تا متوسط. ضریب هوشی یک فرد بالغ مبتلا به سندرم داون حدود 50 است؛ یعنی معادل ضریب هوشی یک کودک هشت ساله. این بیماری را می‌توان در حین حاملگی با انجام تست‌های غربالگری خاص تشخیص داد. افراد مبتلا به این سندرم در طول عمر خود به مراقبت و بررسی از نظر سلامت جسمانی و روانی نیاز دارند. البته امروزه آموزش این کودکان و مراقبت‌های بهداشتی سبب شده طول عمر آنها افزایش یابد و مسأله ازدواج و مشکلات همراه با آن مطرح شود. تعدادی از این کودکان حتی می‌توانند در مدارس معمولی ادامه تحصیل دهند و تعدادی دیگر نیز حتی می‌توانند دبیرستان را تمام کنند. شایع ترین نشانه‌های فیزیکی این بیماری عبارتند از:

اما و اگرهای ازدواج افراد مبتلا به سندرم داون

هنگام ازدواج باید چند مسأله مورد نظر قرار گیرد. این بیماران عقب‌ماندگی روانی دارند و بعضی از آنها پس از 30 سالگی قدرت تکلم را از دست می‌دهند. حدود 50 درصد این بیماران مشکلات بینایی و شنوایی دارند. 40 درصد این کودکان موقع تولد دارای مشکلات قلبی هستند. در این بیماران خطر سرطان لوسمی و بیضه بیشتر از افراد عادی است. در کودکانی که مبتلا به سندرم داون هستند خطر سرطان خون 15 ـ 10 برابر کودکان سالم است. حدود 50 ـ 20 درصد افراد مبتلا به سندرم داون دارای بیماری تیروئید هستند که بیشتر به صورت کم‌کاری تیروئید است. در عین حال والدینی که دارای یک فرزند مبتلا به سندرم داون هستند اگر هر دو دارای کاریو تایپ (تعداد و شکل کروموزوم) طبیعی باشند خطر این که بچه بعدی نیز دارای سندرم داون باشد یک درصد است. البته تمام خانم‌های حامله صرف نظر از سن باید از نظر احتمال وجود سندرم داون در جنین غربالگری شوند. برای غربالگری تست‌هایی وجود دارد که هر کدام دارای دقت بخصوصی هستند و گاهی از چند تست برای افزایش دقت تشخیصی استفاده می‌شود. اگر تست‌های معمولی برای سندرم داون مثبت باشند باید این تست مثبت توسط نمونه برداری از مایع آمنیوتیک (آمنیوسنتز) تایید شود.

دقت تست‌های غربالگری برای تشخیص سندرم داون 95-90 درصد است. دقت تشخیصی تست کواد (quad) برای سندرم داون 81 درصد است و 5 درصد کاذب مثبت دارد (تست مثبت است ولی بیماری وجود ندارد). افراد متخصص سونوگرافی جنین می‌توانند این بیماری را ما بین هفته‌های 24-12 حاملگی با دقت حدود 75 درصد تشخیص دهند. در اروپا به حدود 92 درصد حاملگی‌ها که دارای جنین مبتلا به سندرم داون هستند، خاتمه داده می‌شود.