تبیان، دستیار زندگی

 

شما کلسیم مصرف می‌کنید که استخوان‌هایتان قوی و سالم بمانند. اما آیا میدانستید که اگر به میزان کافی ویتامین D دریافت نکنید نمی‌توانید تمامی موادمعدنی لازم برای تقویت بدنتان را جذب کنید؟ اما این تنها دلیل برای دریافت ویتامین D نیست. ویتامین D علاوه بر حفظ استخوان‌های شکننده، خطر ابتلا به سرطان‌های خاص و التهاب را نیز کاهش می‌دهد.

چگونه می‌توان مطمئن شد که بدنمان ویتامین د کافی دریافت کرده است؟ هنگامی که در معرض تابش خورشید قرار می‌گیرید پوست شما به طور طبیعی ویتامین د تولید می‌کند. به همین دلیل است که ویتامین د به ویتامین آفتاب معروف شده است. اما چون بیش از حد در معرض تابش نور خورشید بودن هم مضر است باید غذاهایی که دارای ویتامین D هستند را به برنامه‌ی غذایی خود اضافه کنیم و از این طریق می‌توانید مطمئن باشید که بدنتان روزانه ۶۰۰  واحد ویتامین D دریافت کند بدون اینکه سوختگی ناشی از آفتاب داشته باشد.

ما ۴ ماده غذایی برتر که دارای میزان قابل توجهی ویتامین D هستند را به شما معرفی می‌کنیم و به ترتیب توانایی آنها را رده بندی کردیم. دفعه‌ی بعدی که برای خرید به سوپرمارکت‌ها سر می‌زنید حتما چندتا از این مواد را هم تهیه کنید. 

۴ ماده غذایی برای کمک به افزایش ویتامین D

رتبه ۴: تخم‌مرغ 
اگر شما اهل خوردن تخم‌مرغ هستید باید بدانید منظور ما از تخم‌مرغ، تخم‌مرغ کامل است. ممکن است که زرده تخم‌مرغ چربی و کالری به برنامه‌غذایی شما اضافه کند ولی همچنین حاوی مقدار زیادی مواد معدنی مغذی مانند ویتامین D است. در واقع سه عدد تخم‌مرغ ۲۰ درصد از نیاز روزانه بدنتان به ویتامین د را تامین می‌کند. پیشنهاد ما این است که کمی سبزی برای بهتر کردن طعم و عطر و افزایش مواد مغذی به آن اضافه کنید. هر عدد تخم‌مرغ شامل ۴۰ واحد ویتامین D است.

رتبه ۳:‌ قارچ 
در میان سبزیجات قارچ می‌تواند حدود ۱۹ درصد از نیاز روزانه بدن به ویتامین د را تامین کند. آنها را بهترین منبع تولید ویتامین د در محل می‌دانند. آنها را می‌توان همرا با سبزیجات، سالاد، املت و بسیاری از غذاهای دیگه استفاده کرد. یک فنجان قارچ حاوی ۴۱ تا ۱۱۴ واحد ویتامین D است.

رتبه ۲:‌ شیر غنی شده
هرچند که شیر گاو به طور طبیعی غنی از ویتامین د نیست اما آن با مواد مغذی غنی می‌شود. برای جذب بهتر ویتامین د و تمام مواد معدنی که روی پاکت شیر ذکر شده سرشیر آن را صاف نکنید. سرشیر دارای چربی و کالری است زیرا ویتامین‌های D,A,E,K جز ویتامین‌های حلال در چربی هستند. یک لیوان شیر بیش از ۱۹ درصد از نیاز بدن به ویتامین  د را تامین می‌کند. هر لیوان شیر غنی شده دارای ۱۱۶ واحد ویتامین D است.

رتبه ۱: سالمون 
سالمون در رتبه‌ی اول لیست ما قرار گرفته و دلیل آن واضح است. فقط خوردن ۱۰۰ گرم سالمون در یک وعده ویتامین د مورد نیاز یک روز بدن ما را تامین می‌کند. این ماهی از قلب محافظت می‌کند ماهی سرخ شده سرشاز از امگا ۳ است و می‌تواند ریسک ابتلا به سرطان پروستات و سرطان سینه را تا ۵۰ درصد کاهش دهد. هر ۱۰۰ گرم سالمون دارای ۵۴۷ تا ۵۸۲ واحد ویتامین D است.

 

 

 

 تب بالا یکی از نشانه هایی که می توانید برای تشخیص ابتلا به آنفلوانزا مد نظر قرار دهید

 

سرماخوردگی و آنفلوانزا می توانند موجب شکل گیری علائمی در قسمت بالایی دستگاه تنفسی انسان شوند که گرفتگی سینوس، آبریزش بینی، گلو درد و سرفه، و همچنین علائم سیستمیک مانند تب از آن جمله هستند.

 

اما باید به این نکته توجه داشت که نشانه های آنفلوآنزا به طور معمول سریع‌تر پدیدار می شوند و از شدت بیشتری نیز نسبت به سرماخوردگی برخوردار هستند. در ادامه با برخی علائم آنفلوانزا که نباید نادیده گرفته شوند، بیشتر آشنا می شویم.

 

آیا درد دارید؟

شما ممکن است هنگام سرماخوردگی متوجه دردهایی خفیف شوید، اما در صورت ابتلا به آنفلوآنزا شدت آنها بیشتر خواهد بود. اگر به آنفلوآنزا مبتلا باشید، در عضلات و مفاصل خود، اغلب در سر، کمر، و پاها احساس درد خواهید کرد. در این شرایط حتی حرکت نیز می تواند دردناک باشد.

 

 

اگر فکر می کنید به آنفلوآنزا مبتلا شده اید، از تماس با دیگران پرهیز کنید

 

آیا تب دارید؟

اگرچه ابتلا به سرماخوردگی می تواند درجه حرارت بدن شما را افزایش دهد، اما به ندرت به تب بالا منجر می شود. یکی دیگر از نشانه هایی که می توانید برای تشخیص ابتلا به آنفلوانزا مد نظر قرار دهید، تب بالا، اغلب در محدوده 100 تا 102 درجه فارنهایت (37.7 تا 38.8 درجه سانتیگراد) است، اگرچه تب می تواند به ویژه در کودکان درجات بالاتری نیز داشته باشد. اگر تب چند روز ادامه داشت شگفت زده نشوید. اگرچه تب احساس ناخوشایندی را در انسان ایجاد می کند، اما به خاطر داشته باشید که یکی از روش های بدن برای مبارزه با عفونت محسوب می شود.

 

آیا لرز و تعریق را تجربه می کنید؟

اگر به سرماخوردگی مبتلا باشید به ندرت دچار لرز و تعریق می شوید. آنها نشانه های شایع ابتلا به آنفلوآنزا هستند. گاهی اوقات دردهای بدن می توانند موجب لرز شوند. گاهی اوقات تب نیز می تواند موجب لرز شود، اگرچه آنفلوآنزا ممکن است حتی بدون تب نیز موجب لرز شود.

 

آیا احساس ضعف و خستگی می کنید؟

سرماخوردگی می تواند گاهی اوقات شما را از پا بیندازد، یا افت انرژی نسبت به حالت عادی را موجب شود. در صورت ابتلا به سرماخوردگی، این علائم به طور معمول تنها چند روز طول می کشند. اما در صورت ابتلا به آنفلوآنزا ممکن است برای چند هفته احساس خستگی و ضعف همراه شما باشد. احتمال احساس خستگی بیش از اندازه و شدید در زمان ابتلا به آنفلوآنزا بیشتر است و به عنوان مثال، ممکن است بیشتر روز را بخوابید.

 

وضعیت شکم شما چطور است؟

در شرایطی که همه ویروس ها موجب بروز مشکلات معده مانند استفراغ، اسهال، یا گرفتگی های معده نمی شوند، مواجه با این علائم می تواند نشانگر ابتلا به آنفلوآنزا باشد. اگر به طور مکرر به استفاده از توالت نیاز دارید، به احتمال زیاد با یک سرماخوردگی ساده مواجه نیستید.

 

 

اگر به آنفلوآنزا مبتلا باشید در عضلات و مفاصل خود احساس درد خواهید کرد

 

در زمان ابتلا به آنفلوآنزا چه کارهایی باید انجام دهید؟

اگر فکر می کنید به آنفلوآنزا مبتلا شده اید، قدم بعدی چه خواهد بود؟ آیا باید صبر کرد تا علائم آنفلوآنزا بهبود یابند یا باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر در گروه با خطر بالا قرار ندارید و علائم خفیف هستند، معمولا نیازی به مراجعه به پزشک یا درمان با داروهای ضد ویروس نیست.

 

گروه های با خطر بالا شامل کودکان، افراد 65 ساله یا پیرتر، زنان باردار، و آنهایی که به بیماری های خاص دیگر، مانند سینه پهلو، مبتلا هستند، باید تحت درمان با داروهای ضد ویروس قرار بگیرند، زیرا برخی مطالعات نشان داده اند که ممکن است مدت بیماری یا شدت علائم آن را کاهش دهند.

 

در صورت مواجهه با نشانه هایی هشدار دهنده مراجعه سریع به پزشک اهمیت دارد. از جمله این نشانه ها می توان به دشواری در تنفس یا تنگی نفس، درد و فشار در ناحیه سینه یا شکم، سرگیجه ناگهانی، گیجی، استفراغ شدید یا پایدار، یا نشانه های تکرارشونده آنفلوآنزا اشاره کرد. در مورد کودکان، پزشک باید از مسائلی مانند این که چه اندازه مایعات مصرف کرده اند، دچار کم آبی بدن هستند، یا بی اشتهایی را تجربه می کنند، آگاه شود.

 

و چه کارهایی را نباید انجام داد؟

اگر فکر می کنید به آنفلوآنزا مبتلا شده اید، از تماس با دیگران پرهیز کنید. از حضور در محل کار پرهیز کنید، زیرا تنها همکاران خود و دیگران را در معرض بیماری قرار می دهید. اگر باید از خانه خارج شوید، به عنوان مثال، برای مراجعه به پزشک، از یک ماسک استفاده کنید.

 

آنفلوآنزا بسیار مسری است و اغلب یک بیماری ناتوان کننده و حتی مرگبار است. بهترین کاری که می توانید برای کمک به پرهیز از انتقال بیماری انجام دهید، تزریق واکسن آنفلوآنزا است.

 

 

 

گوشت گاو یکی از غنی ترین مواد غذایی حاوی اسیدهای امینه بوده

 

تخم مرغ نه تنها منبع کامل تخم مرغ است بلکه این ماده غذایی سرشار از مواد معدنی، چربی های سالم، و ویتامین ها برای تقویت سیستم ایمنی بدن نیز محسوب می شود.

پروتئین موجود در این ماده غذایی کمک می کند تا احساس سیری طولانی مدت کنید ضمن این که منجر به حفظ توده عضلانی می شود.

 

با این حال، تخم مرغ تنها منبع پروتئین کامل نیست و غذاهای فوق العاده دیگری هم هستند که میزان اسیدهای آمینه و پروتئینشان چندین برابر یک عدد تخم مرغ است:

 

لوبیا: این ماده غذایی در هر نصف فنجان ۶,۶ گرم پروتئین دارد. لوبیا منبع گیاهی نادر از اسیدهای آمینه کامل و منیزیم است. مصرف این ماده غذایی منجر به افزایش سوخت و ساز بدن، تولید انرژی و توسعه عضلانی می شود.

 

نخود: در هر نصف فنجان و به صورت پخته شده ۷,۳ گرم پروتئین دارد. نخود یک غذای عالی برای کسانی است که قصد کاهش وزن دارند. نخود هورمن اشتها را سرکوب و به شما کمک می کند که دچار چربی شکمی نشوید.

 

خمیر بادام زمینی: در هر دو قاشق غذاخوری ۸ گرم پروتئین دارد. دوز سالم پروتئین منجر به عضله سازی و چربی سازی می شود. اضافه کردن بادام زمینی به نان گندم کامل همراه با عسل و گردو و دانه های کدو تنبل، یک میان وعده عالی برای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی است.

 

 

تخم مرغ تنها منبع پروتئین کامل نیست و غذاهای فوق العاده دیگری هم هستند 

 

موتزارلا و پنیر چدار: موتزارلا در هر اونس ۶,۳ گرم و پنیر چدار در هر اونس، ۶.۵ گرم پروتئین دارد. این پنیرها منابع غنی از پروتئین و سیرکننده هستند ضمن این که چربی های سالم، کلسیم و ویتامین دی موجود در آنها، به حفظ سلامت استخوان ها با افزایش سن کمک می کند.

 

نان غلات: در هر دو برش ۸ گرم پروتئین دارد. نان های کامل حاوی ویتامین ب، فولات و ... برای محافظت از سلامت مغز هستند.

 

عدس: در هر نصف فنجان ۹ گرم پروتئین دارد. مانند تمام حبوبات عدس نیز حاوی فیبر فراوان است به به از دست دادن سریع چربی ها کمک می کند. به عقیده محققان اسپانیایی کسانی که در هفته ۴ هفته یا بیشتر حبوبات مصرف می کنند، بهبود کلسترول را تجربه خواهند کرد.

 

تخمه کدو: در هر اونس ۹ گرم پروتئین دارد و حاوی فسفر، منیزیم و روی است. مصرف تخمه کدو به ویژه برای کسانی که می خواهند پوستی درخشان داشته باشند مفید است و پروتئین موجود در آن به تعمیر سلول های آسیب دیده و بازسازی سلول های جدید کمک می کند.

 

ماست یونانی: در هر ۷ اونس، ۲۰ گرم پروتئین دارد و منبع غنی از پروبیوتیک ها محسوب می شود. مصرف ماست پروبیوتیک به از دست دادن وزن و احساس سیری کمک می کند.

 

گوشت گاو: پروتئین گوشت گاو در هر اونس ۹,۱۲ گرم است. گوشت گاو یکی از غنی ترین مواد غذایی حاوی اسیدهای امینه بوده و مصرف آن به عضله سازی کمک می کند.

 

مرغ: سینه مرغ در هر ۳ اونس ۱۶ گرم و ران مرغ در هر ۳ اونس ۹ گرم پروتئین دارد. مرغ نیز یکی از غنی تری منابع اسیدهای امینه است.

 

 

 

دارچین ادویه‌ای مشهور در تمام دنیاست که فواید زیادی برای سلامتی دارد

 

دارچین، گیاهی است که از پوسته‌ی درونی درخت دارچین تهیه می‌شود. دارچین ادویه‌ای مشهور در تمام دنیاست که فواید زیادی برای سلامتی دارد، مانند کاهش ریسک دیابت، سرطان و بیماری قلبی. دو نوع دارچین وجود دارد:
 
کاسیا: که به آن دارچین معمولی می‌گویند و نوعی است که بیشتر مردم از آن استفاده می‌کنند.

سیلان: که به آن دارچین واقعی می‌گویند و طعمی سبُک‌تر داشته و تلخی‌اش نیز کمتر است.

دارچین کاسیا، بیشتر در فروشگاه‌ها یافت می‌شود و نسبت به دارچین سیلان، بسیار ارزان‌تر است. مصرف دارچین کاسیا در مقادیر کم خطری ندارد اما مصرف زیاد آن می‌تواند مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند، زیرا حاوی مقادیر زیادی از ترکیبی به نام کومارین است.

پژوهش‌ها نشان داده که خوردن زیاد کومارین می‌تواند به کبد آسیب زده و ریسک سرطان را بالا ببرد. ضمنا، مصرف زیاد دارچین کاسیا، عوارض جانبی دیگری نیز دارد که در این مطلب، به 6 مورد آن اشاره می‌کنیم.  

 
 عوارض مصرف زیاد دارچین

۱. آسیب کبد
کاسیا یا همان دارچین معمولی، منبع قابل توجهی از کومارین است. این نوع دارچین تقریبا حاوی 5 میلی گرم کومارین در هر قاشق چایخوری است، در حالیکه دارچین سیلان تنها ردی از کومارین دارد. میزان مجاز توصیه شده روزانه برای مصرف کومارین، تنها 0.1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن است. یعنی شما می‌توانید در طول روز، فقط نصف یک قاشق چایخوری دارچین کاسیا مصرف کنید. متاسفانه مطالعات زیادی نشان داده‌اند که خوردن زیاد کومارین می‌تواند کبد را سمی کرده و به آن آسیب بزند. مثلا گزارش شده که یک زن 73 ساله، تنها با یک هفته مصرف مکمل دارچین، دچار آسیب کبدی شده بود. البته این شامل مکمل دارچین می‌شود که دوز زیادی از کومارین را داراست.

۲. ریسک سرطان
مطالعاتی که روی حیوانات انجام شده نشان می‌دهد خوردن زیاد کومارین که به وفور در دارچین کاسیا وجود دارد می‌تواند ریسک انواع خاصی از سرطان را افزایش بدهد. مثلا، آزمایش روی جوندگان نشان داد که خوردن زیاد کومارین باعث رشد تومورهای سرطانی در ریه، کبد و کلیه‌ها شده بود.

شیوه‌ای که کورمارین تورمورها را تغذیه می‌کند هنوز مشخص نیست. اما بعضی از دانشمندان باور دارند کومارین می‌تواند به طور مداوم به یک سری از ارگان‌های بدن آسیب بزند و به مرور زمان این آسیب می‌تواند سلول‌های سالم را با سلول‌های سرطانی جایگزین کند.

 

مصرف زیاد دارچین در یک وعده می‌تواند مشکلات تنفسی ایجاد کند

۳. زخم دهان
بعضی از افراد با مصرف زیاد دارچین دچار زخم‌های دهانی می‌شوند. دارچین حاوی سینامالدهید است که ترکیبی است که می‌تواند در صورت مصرف زیاد، واکنش آلرژیک ایجاد کند. ظاهرا مقادیر کم این ادویه چنین واکنشی را در بر ندارد چون بزاق دهان مانع تماس طولانی مدت این مواد شیمیایی با دهان می‌شود. سایر واکنش‌های آلرژیک نسبت به سینامالدهید شامل التهاب زبان یا لثه، احساس سوزش یا خارش و لکه‌های سفید رنگ در دهان می‌شود. هر چند انی علائم خطرناک نیستند اما موجب ناراحتی می‌شوند. فراموش نکنید تنها کسانی دچار زخم دهان ناشی از سینامالدهید می‌شوند که به آن آلرژی داشته باشند. البته به نظر می‌رسد زخم دهانی بیشتر کسانی را دچار می‌کند که به مقدار زیاد از روغن دارچین استفاده می‌کنند یا مدام آدامس‌های دارچینی می‌جوند، چون این محصولات دارای سینامالدهید بیشتری هستند.

۴. پایین آوردن قند خون
قند خون بالای مزمن شده، مشکلی برای سلامتی است که اگر درمان نشود می‌تواند منجر به دیابت، بیماری قلبی و بسیاری از بیماری‌های دیگر شود. دارچین به دلیل توانایی‌اش برای کاهش قند خون نیز شهرت دارد.
 
مطالعات دریافته‌اند این ادویه می‌تواند تاثیرات انسولین را تقلید کند. هر چند خوردن کمی دارچین، قند خون‌تان را پایین می‌آورد اما مصرف زیاد آن می‌تواند کاهش زیادی در قند خون ایجاد کند، که به این وضعیت، هیپو گلیسمی یا افت قند خون می‌گویند که عوارضی چون ضعف و خستگی، احساس گیجی و احتمالا غش کردن دارد. افرادی که در معرض افت قند خون هستند و برای این بیماری دارو مصرف می‌کنند باید در مصرف دارچین احتیاط کنند زیرا دارچین می‌تواند اثرات داور را بیشتر کرده و موجب افت بیش از حد قند خون شود.

۵. مشکلات تنفسی
مصرف زیاد دارچین در یک وعده می‌تواند مشکلات تنفسی ایجاد کند. دلیلش هم این است که این ادویه، بافت ریزی دارد که ممکن است به راحتی وارد بینی شود. تنفس تصادفی دارچین می‌تواند موجب سرفه، احتقان و تنگی نفس شود. همچنین سینامالدهید دارچین، محرکی برای گلو بوده و می‌تواند موجب بروز مشکلات تنفسی شود. افرادی که مبتلا به آسم یا سایر بیماری‌هایی هستند که سیستم تنفسی‌شان را تحت تاثیر قرار می‌دهد باید خیلی مراقب باشند تا اشتباها دارچین را تنفس نکنند چون این افراد بیشتر در معرض مشکلات تنفسی هستند.

۶. احتمال تداخل دارویی
خوردن مقدار کمی دارچین معمولا تداخلی با بیشتر داروها ایجاد نمی‌کند. اما اگر بابت دیابت، بیماری قلبی یا کبدی دارو مصرف می‌کنید، دارچین زیاد می‌تواند مشکل ساز باشد. زیرا دارچین با این داروها تداخل پیدا کرده و تاثیرات یا عوارض جانبی آنها را تشدید می‌کند.

مثلا دارچین کاسیا حاوی کومارین زیادی است که می‌تواند کبد را سمی کرده و به آن آسیب بزند. اگر داروهایی مصرف می‌کنید که کبدتان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مثلاپاراستامول، استامینوفن و استاتین‌ها، مصرف زیاد دارچین می‌تواند ریسک آسیب کبدی را افزایش بدهد. همچنین دارچین ممکن است به کاهش قند خون کمک کند، بنابراین اگر داروی دیابت مصرف می‌کنید این ادویه می‌تواند اثر آن را بیشتر کرده و موجب افت زیادی قند خون شود.

از آنجاییکه این روزها دارچین شهرت زیادی پیدا کرده، خیلی از افراد در تلاش برای مصرف بیشتر این ادویه، مقدار زیادی از آن را بصورت خشک مصرف می‌کنند. این چالش شامل خوردن یک قاشق چایخوری دارچین پودر شده در عرض کمتر از یک دقیقه و بدون نوشیدن آب می‌شود. شاید بی‌خطر به نظر برسد اما واقعا کار خطرناکی است! خوردن دارچین خشک می‌تواند گلو و ریه‌ها را تحریک کند. همچنین ممکن است باعث آسیب دائمی به ریه‌ها شود. چون ریه نمی‌تواند فیبرهای این ادویه را تجزیه کند و در نتیجه در ریه تجمع کرده و باعث التهاب آن می‌شود که به آن پنومونیا یا سینه پهلو می‌گویند. اگر پنومونیا درمان نشده بماند، ریه‌ها برای همیشه زخم شده و احتمالا از کار می‌‌افتند.

 

 

داشتن احساس سرما یکی از علائم کمبود ید در بدن است 

 

ید، ماده‌ی معدنی ضروری است که بیشتر در غذاهای دریایی وجود دارد. غده‌ی تیروئید شما از ید برای تولید هورمون‌های تیروئید استفاده می‌کند. هورمون‌های تیروئید به کنترل رشد و ترمیم سلول‌های آسیب دیده و حمایت از متابولیسم سالم کمک می‌کنند. متاسفانه، بیشتر از یک سوم افراد در سراسر دنیا، در معرض کمبود ید هستند. کسانی که بیشترین ریسک در کمبود ید را دارند:

 

. زنان باردار

 

. افرادی که در کشورهایی زندگی می‌کنند که ید بسیار کمی در خاک‌شان وجود دارد که شامل آسیای جنوبی، آسیای جنوب شرقی، نیوزلند و کشورهای اروپایی می‌شود.

 

. افرادی که از نمک‌های یددار استفاده نمی‌کنند.

 

. افرادی که تحت رژیم‌های گیاهخواری هستند.

 

از طرفی دیگر، کمبود ید در ایالات متحده‌ی آمریکا بسیار نادر است زیرا مقدار کافی ید در محصولات غذایی‌شان وجود دارد.

 

کمبود ید می‌تواند موجب علائم ناخوشایند و حتی شدیدی بشود که شامل تورم گردن، مشکلات مربوط به بارداری، افزایش وزن و مشکلات یادگیری می‌شود. علائم کمبود ید بسیار مشابه علائم کم کاری تیروئید هستند. از آنجایی که ید برای تولید هورمون‌های تیروئید به کار می‌رود، کمبود ید به این معنی است که بدن شما نمی‌تواند به مقدار کافی از این هورمون‌ها تولید کند و منجر به کم کاری تیروئید می‌شود.

 

۱. تورم در گردن

تورم در قسمت جلوی گردن، شایع‌ترین علامت کمبود ید است که به آن گواتر می‌گویند و زمانی روی می‌دد که غده‌ی تیروئید بسیار بزرگ می‌شود. غده‌ی تیروئید، یک غده‌ی کوچک و پروانه‌ای شکل در جلوی گردن است که با دریافت سیگنالی از هورمون محرک تیروئید (TSH)، هورمون‌های تیروئید تولید می‌کند. وقتی سطح TSH در خون بالا می‌‌رود، غده‌ی تیروئید از ید برای ساختن هورمون‌های تیروئید استفاده می‌کند. اما اگر بدن شما کمبود ید داشته باشد، نمی‌تواند به مقدار کافی از این هورمون تولید کند.

 

برای جبران این حالت، غده‌ی تیروئید سخت‌تر کار می‌کند تا بتواند هورمون‌های بیشتری بسازد که موجب رشد و تکثیر سلول‌ها شده و در نهایت منجر به گواتر می‌‌شود. خوشبختانه، بیشتر موارد با افزایش مصرف ید در غذا قابل درمان هستند. اما اگر گواتر تا سالها درمان نشده باقی بماند می‌تواند موجب آسیب همیشگی تیروئید شود.

 

۲. افزایش وزن بی دلیل

افزایش وزن بی دلیل یکی دیگر از علامت‌های کمبود ید است. دلیلش هم این است که بدن، ید کافی برای تولید هورمون‌های تیروئید ندارد. هورمون‌های تیروئید به کنترل سرعت متابولیسم کمک می‌کنند که جزئی از پروسه‌ی تبدیل غذا به انرژی و گرما در بدن است. وقتی سطح هورمون‌های تیروئید بسیار پایین باشد، بدن در زمان استراحت کالری کمتری می‌سوزاند. متاسفانه این حالت یعنی اینکه بیشتر کالری که از طریق غذا دریافت می‌کنید به عنوان چربی در بدن ذخیره می‌شوند.

افزودن ید به رژیم غذایی می‌تواند تاثیر متابولیسم کُند را برعکس کند، چون به بدن‌تان کمک می‌کند هورمون‌های تیروئید بیشتری تولید کند.

 

۳. ضعف و خستگی

ضعف و خستگی نیز از علامت‌های معمول کمبود ید هستند. برخی مطالعات دریافته‌اند تقریبا 80 درصد از آنهایی که سطح هورمون تیروئیدشان پایین است، و علت آن نیز کمبود ید است، احساس خستگی، بیحالی و ضعف می‌کنند.

 

این علائم به این خاطر روی می‌دهند که هورمون تیروئید به تولید انرژی در بدن کمک می‌کند، و اگر سطح هورمون تیروئید در بدن کم باشد، بدن نمی‌تواند انرژی لازم را تولید کند. در نتیجه احساس بیحالی و ضعف خواهید داشت. مطالعه‌ای روی 2456 نفر نشان داد خستگی و ضعف، رایج‌ترین علائم در میان آنهایی است که سطح هورمون تیروئیدشان پایین است.

 

۴. ریزش مو

هورمون‌های تیروئید به کنترل رشد فولیکول‌های مو کمک می‌کنند. وقتی سطح هورمون تیروئیدتان پایین می‌آید، فولیکول‌های موهای‌تان روییدن را متوقف می‌کنند و به مرور زمان دچار ریزش مو خواهید شد. به همین دلیل، افرادی که کمبود ید دارند معمولا دچار ریزش مو نیز می‌شوند. مطالعه‌ای روی 700 نفر دریافت 30 درصد از آنهایی که هورمون تیروئیدشان کم است، به ریزش مو مبتلا می‌شوند.

 

۵. خشکی پوست

خشکی و پوسته پوسته شدن پوست مشکلی است که بسیاری از افرادی که کمبود ید دارند دچارش می‌شوند. برخی مطالعات نشان داده‌اند بیش از 77 درصد از افرادی که سطح هورمون تیروئیدشان پایین است، به خشکی پوست دچار هستند.

 

هورمون‌های تیروئید که حاوی ید هستند، به تولید سلول‌های پوست کمک می‌کنند. وقتی سطح هورمون‌های تیروئید پایین می‌آید، این تولید سلولی کمتر روی می‌دهد و در نتیجه منجر به خشکی و پوسته شدن پوست می‌شود. ضمنا، هورمون‌های تیروئید به تنظیم تعریق بدن هم کمک می‌کنند. آنهایی که هورمون تیروئید کمی دارند، نسبت به آنهایی که سطح هورمون تیروئیدشان نرمال است، کمتر عرق می‌کنند. با توجه به اینکه عرق به حفظ رطوبت و پوست و هیدارته ماندن آن کمک می‌کند، کمبود تعریق می‌تواند دلیل دیگری برای خشکی پوست باشد که از علامت‌های شایع کمبود ید است.

 

 

ید ماده‌ی معدنی ضروری است که بیشتر در غذاهای دریایی وجود دارد

 

۶. احساس سردی

احساس سردی یکی از علامت‌های متداول است. برخی مطالعات نشان داده‌اند که بیش از 80 درصد از افرادی که سطح هورمون تیروئیدشان کم است، نسبت به دماهای سرد، حساسیت بیشتری نشان می‌دهند. از آنجایی که ید برای تولید هورمون‌های تیروئید لازم است، کمبود ید می‌تواند موجب افت سطح این هورمون‌ها شود. و با توجه به اینکه هورمون‌های تیروئید، به کنترل سرعت متابولیسم کمک می‌کنند، پایین بودن سطح این هورمون‌ها می‌تواند متابولیسم را کُند کند، و متابولیسم آهسته‌تر، گرمای کمتری تولید می‌کند که باعث احساس سرما در بدن می‌شود.

 

همچنین، هورمون‌های تیروئید موجب افزایش فعالیت چربی‌های قهوه‌ای در بدن می‌شوند. چربی قهوه‌ای نوعی چربی است که خاص تولید گرما در بدن است. یعنی پایین بودن سطح هورمون تیروئید که می‌تواند ناشی از کمبود ید باشد، می‌تواند مانع عملکرد درست چربی‌ قهوه‌ای شود.

 

۷. تغییرات در ضربان قلب

سرعت ضربان قلب شما، معیاری است که تعداد ضربان قلب در دقیقه را اعلام می‌کند. این مقدار می‌تواند تحت تاثیر سطح ید بدن‌تان باشد. کمبود ید می‌تواند موجب کمتر شدن ضربان قلب نسبت به حالت نرمال شود و زیاد بودن ید در بدن هم می‌تواند موجب افزایش ضربان قلب نسبت به حالت نرمال شود. کمبود ید شدید هم می‌تواند منجر به ضربان قلب غیرعادی شده و احساس ضعف و بیحالی و سرگیجه در فرد ایجاد کند و شاید هم باعث غش کردن شود.

 

۸. مشکل در یادگیری و به خاطر سپردن

کمبود ید می‌تواند توانایی شما را برای یادگیری و به خاطر سپردن مختل کند. مطالعه‌ای که شامل بیش از 1000 بزرگسال می‌شد دریافت آنهایی که سطح هورمون تیروئیدشان بالاتر است، عملکرد بهتری در یادگیری و حفظ کردن دارند. هورمون‌های تیروئید به مغزتان کمک می‌کنند رشد کند. به همین علت کمبود ید می‌تواند از رشد مغز بکاهد.

مطالعات نشان داده‌اند هیپوکامپوس که بخشی از مغز است که حافظه‌ی بلند مدت را کنترل می‌کند، در افرادی که هورمون تیروئید کمتری دارند، کوچک‌تر است.

 

۹. مشکلات دوران بارداری

زنان باردار در معرض کمبود ید هستند. زیرا باید ید کافی مصرف کنند تا هم نیاز خودشان به ید تامین شود و هم نیاز جنینی که در شکم دارند. افزایش مقدار ید مورد نیاز در دوران شیردهی ادامه پیدا می‌کند چون نوزاد، ید مورد نیاز خود را از طرق شیر مادر دریافت می‌کند. عدم مصرف ید کافی در دوران بارداری و شیردهی می‌تواند عوارض جانبی برای مادر و نوزاد داشته باشد. مادرها با علائمی چون تیروئید کم کار، مثلا گواتر، ضعف، خستگی و احساس سرما روبرو می‌شوند. کمبود ید برای نوزادان نیز موجب جلوگیری از رشد جسمی و مغزی می‌شود. ضمنا کمبود ید شدید می‌تواند احتمال سقط جنین را افزایش بدهد.

 

۱۰. پریودهای نامنظم یا سنگین

پریودهای نامنظم و سنگین ممکن است نتیجه‌ی کمبود ید باشند. دلیل این عارضه نیز مانند سایر علائم کمبود ید، پایین بودن سطح هورمون‌های تیروئید در بدن است. در مطالعه‌ای 68 درصد از زنانی که سطح هورمون تیروئیدشان پایین بود، با چرخه‌های نامنظم قاعدگی روبرو بودند در حالیکه زنانی که مشکلی از نظر هورمون‌های تیروئید نداشتند، فقط 12 درصدشان پریودهای نامنظم داشتند. همچنین پژوهش‌ها نشان می‌دهد پایین بودن هورمون تیروئید موجب خونریزی‌های بیشتر و سنگین‌تر در دوره‌های ماهیانه می‌شود، زیرا کمبود هورمون تیروئید موجب اختلال در سیگنال‌های هورمونی مرتبط با عادت ماهیانه می‌شود.

 

منابع ید

منابع بسیار کمی از ید در رژیم‌ غذایی وجود دارد و این یکی از دلایل کمبود ید در تمام دنیاست. میزان مورد نیاز توصیه شده به ید در بدن روزانه 150 میکروگرم است. این مقدار می‌تواند نیاز 97 تا 98 درصد از افراد سالم را تامین کند. اما زنان باردار یا شیر ده به ید بیشتری نیاز دارند. زنان باردار به 220 میکروگرم ید در روز و زنان شیر ده به 290 میکروگرم ید در روز نیاز دارند.

 

غذاهای زیر، منابع خوبی از ید هستند:

. ماست خالص، یک فنجان: 50 درصد از نیاز روزانه

. نمک ید دار،یک چهارم قاشق چایخوری (1.5 گرم): 47 درصد از نیاز روزانه

. میگو، 85 گرم: 23 درصد از نیاز روزانه

. تخم مرغ، یک عدد بزرگ: 16 درصد از نیاز روزانه

. ماهی تن، کنسرو شده (85 گرم): 11 درصد از نیاز روزانه

. آلو خشک، 5 عدد: 9 درصد از نیاز روزانه

 

مقادیر کمتری از این ماده‌ی معدنی در غذاهای زیادی وجود دارد مانند ماهی، گوشت گوساله، صدف، مرغ، لوبیای لیما و لوبیا چیتی، شیر و سایر لبنیات. بهترین راه دریافت ید کافی، افزدن نمک ید دار به غذاهاست. نصف یک قاشق چایخوری ( 3 گرم) در طول روز، برای پیشگیری از کمبود ید کافیست.

 

 

 

بیماری قوز قرنیه

 

کراتوکونوس یا قوز قرنیه (به انگلیسی: Keratoconus) یک بیماری تحلیل رونده قرنیه چشم است. این بیماری معمولا" در سنین نوجوانی یا اوایل دهه سوم زندگی بروز می کند. در این بیماری قرنیه نازک شده و شکل آن تغییر می کند. قرنیه به طور طبیعی شکلی گرد یا کروی دارد ولی در کراتوکونوس (قوز قرنیه) قرنیه برآمده و مخروطی شکل می شود.

 

این تغییر بر روی انکسار نور هنگام ورود به چشم تأثیر گذاشته و سبب کاهش وضوح بینایی می شود. کراتوکونوس ممکن است در یک یا هر دو چشم رخ دهد ولی در۹۰٪ موارد در هر دو چشم دیده می شود که در اینصورت خواندن و نوشتن یا رانندگی فرد مختل می شود.

 

علائم قوز قرنیه

در مرحله نهفته بیماران هیچ علامت بالینی ظاهری ندارند، جز اینکه تغییرات مکرری در شماره عینک آنها پدید می آید که به صورت نزدیک بینی و آستیگماتیسم منظم یا نامنظم متوسط تا شدید بروز می کند.

 

علی رغم اینکه بیماری دو طرفه است، ولی ممکن است گاهی به شکل یک طرفه و یا دو طرفه کاملاً  غیر یکسان بروز کند. در کاهش دیدی که با عینک به سختی اصلاح می شود یا قابل اصلاح نیست، تشخیص کراتوکونوس مورد شک می باشد.

 

 

استفاده از لنزهای سخت تماسی طی چند سال یکی از علل قوز قرنیه می باشد 

 

علل قوز قرنیه

• نقش اختلالات ارثی در قوز قرنیه دقیقاً مشخص نشده است، به طوری كه فقط در 7% بیماران سابقه خانوادگی وجود دارد.

 

• آسیب های ناشی از لنزهای سخت تماسی طی چند سال استفاده یا مالشهای مكرر چشم به دنبال بیماریهای آلرژیك چشمی نیز در ایجاد این بیماری احتمالاً نقش دارد.

 

 •  همراهی این عارضه با سایر بیماریهای چشمی یا بیماریهای عمومی نیز وجود دارد.

 

سن شایع قوز قرنیه

این بیماری در نوجوانان و حدود سن بلوغ شروع شده و طی 7 تا 8 سال پیشرفت کرده و بعد تقریباً ثابت باقی می ماند، گرچه این زمان ممکن است تغییر کند. رشد و پیشرفت این بیماری ممکن است ناگهانی یا تدریجی باشد. معمولاً بین 10 تا 30 سالگی شایع تر است.

  

 

علائم بیماری قوز قرنیه

 

تشخیص قوز قرنیه

در معاینه با دستگاهی به نام اسلیت لامپ توسط چشم پزشك، كراتوكونوس در مراحل متوسط تا پیشرفته قابل تشخیص است، ولی در مراحل اولیه بیماری با وسایلی چون كراتومتری و توپوگرافی (تعیین نقشه قرنیه )، پاكی متری (تعیین ضخامت قرنیه )، می توان قوز قرنیه را تشخیص داد. 

 

در كراتوكونوس یا قوز قرنیه، قدرت قرنیه به طور منظم یا نامنظم افزایش یافته و نقشه توپوگرافی قرنیه این مساله را تایید می كند و ضخامت قرنیه نیز به تدریج كاهش می یابد كه با پاكی متری می توان آن را مشخص كرد.

 

درمان کراتوکونوس

- عینک یا لنز نرم: در انواع خفیف بیماری، عینک یا لنز نرم ممکن است کمک کننده باشد، ولی با پیشرفت بیماری و نازک تر شدن و تغییر شکل بیشتر قرنیه، این درمان‌ها دیگر چندان کارساز نخواهد بود.

 

- لنزهای سخت: درمان بعدی بیماری، استفاده از لنزهای سخت دارای قابلیت نفوذ گاز است. این لنزها قابلیت بیشتری برای اصلاح آستیگاتیسم نامنظم ناشی از کراتوکونوس (قوز قرنیه) دارند. قرار گیری مناسب لنز بر روی قرنیه مبتلا به کراتوکونوس (قوز قرنیه) کاری ظریف و زمان گیر است.

 

به همین دلیل مراجعات مکرر برای تنظیم لنز و اصلاح نسخه، غیر قابل اجتناب است. این فرایند با نازک تر شدن و تغییر شکل بیشتر قرنیه، نیاز به تکرار داشته و نسخه بیمار باید مجددا تغییر داده شود.

 

 

 جدیدترین روش درمان قوز قرنیه

 

عمل جراحی:

در صورتی که قرنیه قادر به تحمل لنز سخت نبوده و یا لنز توانایی اصلاح دید بیمار را نداشته باشد، قدم بعدی، پیوند قرنیه است.

 

*استفاده از حلقه های داخل قرنیه

یکی دیگر از درمان های جراحی که برای قوز قرنیه وجود دارد، می باشد. این نوع از درمان در بعضی از قوزهای خفیف تا متوسط که کنتاکت لنز را نمی توانند تحمل کنند، کاربرد دارد.

 

مطالعه بر روی این روش در چند سال اخیر در جریان بوده و نتایج نشان دهنده بهبود نسبی بیماران است، هر چند نشان داده نشده است که این روش مانع پیشرفت بیماری شود. این حلقه ها با کاهش میزان آستیگماتیسم نامنظم به بهبود بینایی کمک می کنند.

 

اما باید دانست که میزان موفقیت در حلقه های داخل قرنیه بسیار متغیر و از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود و در صورت عدم موفقیت درمانی، نهایتا بیمار نیاز به پیوند قرنیه خواهد داشت.

 

در بیماران قوز قرنیه این عمل باعث می شود، بیماری که قبل از عمل با عینک دید خوبی نداشته است پس از قرار دادن رینگ به دلیل کاهش نامنظمی های قرنیه، با عینک جدید دید بهتری نسبت به قبل از عمل داشته باشد.

 

*پیوند متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه

یکی از درمان های جدید که در چند سال اخیر مطرح شده، پیوند متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه با استفاده از اشعه ماورای بنفش و داروی ریبوفلاوین است. این کار باعث افزایش پیوندهای متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه و در نتیجه افزایش استحکام قرنیه می شود.

 

این روش باعث می شود، پیوند قرنیه نیاز نباشد و یا به تاخیر بیفتد. در این روش که در حال حاضر جدیدترین روش درمان قوز قرنیه است، بر خلاف سایر روش های درمانی، در اکثر موارد نه تنها از پیشرفت بیماری جلوگیری می شود، بلکه بینایی فرد با و بدون عینک بهبود یافته و میزان آستیگماتیسم، کاهش قابل ملاحظه ای خواهد داشت.

 

بهترین داوطلبان این روش عبارتند از: بیمارانی که به تازگی برای آنها تشخیص کراتوکونوس داده شده، افراد جوان و میانسالی که بیماری آنها پیشرونده است و همچنین کسانی که لنز تماسی روی چشمشان قرار نمی گیرد.

 

در صورت پیشرفت بیشتر بیماری، مرحله ای فرا می رسد که دیگر استفاده از لنزهای تماسی و قطعات حلقه داخل قرنیه هم باعث افزایش دید نمی شود و در اثر کدورت قرنیه، استفاده از لنزهای تماسی ممکن نیست و عدم تحمل نسبت به لنز تماسی پیدا می شود. در این مرحله باید از پیوند قرنیه کمک گرفته شود.

 

*پیوند قرنیه

از سال ها قبل، عمل پیوند قرنیه در این بیماران انجام می شد. این عمل با موفقیت (شفافیت قرنیه) حدود 95 درصد همراه است، ولی حدود 10 تا 20 درصد از بیماران کراتوکونوس نیازمند عمل پیوند خواهند بود.

 

پس از عمل قرنیه، 60 درصد بیماران نیازمند استفاده از لنزهای تماسی جهت اصلاح دید خواهند بود و عود کراتوکونوس بعد از پیوند نیز به ندرت رخ می دهد. در ضمن امکان پس زدن پیوند تا آخر عمر برای بیمار باقی می ماند.

  

 

هیچ راهی برای پیشگیری از قوز قرنیه وجود ندارد

 

پیشگیری از قوز قرنیه

در كسانی كه قوز قرنیه ندارند، هیچ راهی به منظور پیش بینی از مبتلا شدن به بیماری وجود ندارد و پیشگیری در این مورد مفهومی ندارد  در كسانی هم كه فرم خفیف یا متوسط بیماری را دارند، عینك و لنز تنها دید آنها را اصلاح می كند و استفاده كردن یا نكردن از آنها نقشی در پیشرفت بیماری ندارد.

 

سرماخوردگی معده به دلیل یک عفونت ویروسی اتفاق می افتد و بهترین درمان برای این بیماری زنجبیل است.
به گزارش جام جم آنلاین ، سرماخوردگی معده، تجربه‌ای بسیار ناخوشایند است چون می‌تواند علائم زیادی داشته باشد شامل درد معده، اسهال، استفراغ، سر درد، بدن درد، قولنج معده، تب خفیف، ضعف و حالت تهوع.
سرماخوردگی معده، نتیجه‌ی ابتلا به یک عفونت ویروسی است. چهار نوع ویروس رایج هستند که معمولا این مشکل را ایجاد می‌کنند: آدنو ویروس، آسترو ویروس، کالیسی ویروس و روتا ویروس.
برای درمان سرماخوردگی معده، زنجبیل بسیار مفید است. زنجبیل به دلیل ویژگی‌های ضد التهابی‌اش، از التهاب در روده و معده می‌کاهد. ضمنا زنجبیل یک ضد ویروس طبیعی است که با ویروس‌های عامل سرماخوردگی و آنفلوآنزا هم مبارزه می‌کند.
روزی ۲ تا ۳ بار چای زنجبیل بنوشید. برای درست کردن چای زنجبیل، تقریبا دو سانتیمتر زنجبیل تازه را رنده کرده و با یک و یک دوم فنجان آب بجوشانید، سپس بگذارید ۵ تا ۱۰ دقیقه دم بکشد. به آن عسل و آبلیمو اضافه کنید و بنوشید. می‌توانید یک تکه ریشه‌ی زنجبیل تازه را چند بار در روز بجوید یا بعد از مشورت با پزشک، از کپسول زنجبیل استفاده کنید.

یک فوق تخصص خون و آنکولوژی گفت: رابطه‌ای منطقی بین امواج موبایل و ابتلا به سرطان در موش‌های آزمایشگاهی مشاهده شده است.

 

 

 
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، دکتر مهیار منصوری، در توضیح تاثیر امواج تلفن همراه بر سلامتی افراد جامعه، با بیان اینکه نگرانی‌هایی درباره اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت انسان با رشد بیش از حد تعداد دارندگان تلفن‌های همراه بیشتر شده‌، اظهار کرد: این نگرانی‌ها ناشی از امواج الکترومغناطیسی در مقیاس مایکرو ویو هستند که این تلفن‌ها ساطع می‌کنند. آژانس تحقیقات بین‌المللی سرطان امواج الکترو مغناطیسی موبایل را در گروه "شاید سرطان‌زا" طبقه‌بندی می‌کند.

منصوری یادآور شد: طبق گفته‌های سازمان بهداشت جهانی با فاصله گرفتن از موبایل، به سرعت قدرت امواج کاهش پیدا می‌کند و چنانچه بدن شخص استفاده کننده ۳۰ تا ۴۰ سانتی‌متر از موبایل هنگام استفاده فاصله بگیرد مانند زمان‌های فرستادن پیام‌کوتاه و استفاده از اینترنت موبایل همچنین استفاده از هندزفری به مقدار خیلی زیادی قرار گرفتن در معرض امواج الکترو مغناطیسی نسبت به هنگامی که موبایل نزدیک سر قرار دارد کاهش پیدا می‌کند.

وی ادامه داد: علاوه بر استفاده از هندزفری و فاصله گرفتن بدن از موبایل با کاهش زمان مکالمات و محدود کردن دقایق آن همچنین استفاده از موبایل در مناطقی که آنتن‌دهی موبایل مطلوب است و قدرت امواج کمتر می‌شود، می‌توان قرار گرفتن در معرض امواج را کاهش داد.

این فوق تخصص آنکولوژی و خون با اشاره به خطرات گوشی‌ها برای سلامتی انسان گفت: مقداری از امواج رادیویی که توسط گوشی‌های تلفن همراه ساطع می‌شوند، جذب بدن انسان می‌شوند؛ به عنوان مثال امواج رادیویی که توسط گوشی‌های جی اس ام ساطع می‌شوند، می‌توانند تا ۲ وات قدرت داشته باشند. البته میزان برون‌داد امواج گوشی همراه بستگی به استانداردهای مخابراتی هر کشور دارد. میزان امواجی که بدن انسان از گوشی همراه جذب می‌کند، با مقیاس جذب خاص یا (اس ای آر) اندازه‌گیری می‌شود.

منصوری با اشاره به اینکه یکی از آثار تشعشعات مایکروویو اثرات گرمایش دیلکتریک است که در آن هر جسم عایق (مانند بافت موجود زنده) توسط حرکت مولکول‌های قطبی که در میدان الکترومغناطیسی قرار دارند، گرم می‌شود، تصریح کرد: وقتی که فردی از گوشی همراه استفاده می‌کند، بیشتر اثرات گرمایشی در اطراف سطح سر او بوجود می‌آیند و باعث می‌شود که دمای سر حدود کسری از درجه افزایش پیدا کند، این دما کمتر از گرمایی است که در اثر تابش مستقیم خورشید بوجود می‌آید. در این هنگام، جریان [انتقال خون] مغز قادر است با بیشتر کردن جریان خون در آن قسمت گرما را به جاهای دیگر منتشر کند.

این فوق تخصص آنکولوژی و خون اضافه کرد: این درحالیست که قرنیه چشم تعدیل سازی دما را ندارد و آزمایش تابش ۲ الی ۳ ساعته در چشم‌های خرگوش‌ها که دمایی موضعی ۴۱ الی ۴۰ درجه سانتیگراد را تولید کرده، باعث بوجود آمدن آب مروارید در آنها شده‌ است.

منصوری بیان کرد: البته آب مرواریدهای زود هنگام به خاطر استفاده از گوشی همراه نیست، چون برون‌داد امواج گوشی‌های همراه پائین‌تر است.

وی با بیان اینکه نتیجه بزرگ‌ترین و گران‌ترین پژوهش درباره ارتباط امواج تلفن همراه با ابتلا به سرطان منتشر شده که این پژوهش ۲۵ میلیون دلاری را دولت آمریکا تامین مالی کرده است، افزود: دانشمندان دخیل در این تحقیق، به دنبال کشف رابطه قرارگیری مداوم در معرض امواج تلفن همراه و ابتلا به سرطان در حیوانات بودند. نتیجه آزمایش بدین ترتیب بود که وقتی موش‌های آزمایشگاهی نر برای تمام عمرشان در معرض تشعشع قرار می‌گرفتند، احتمال ابتلا به سرطان‌های نادر در آن‌ها افزایش می‌یافت.

این فوق تخصص آنکولوژی و خون تاکید کرد: در هر حال رابطه‌ای منطقی بین امواج موبایل و ابتلا به سرطان در موش‌ها وجود دارد. این پژوهش باعث مطرح شدن دوباره مناقشه و جنجال درباره ایمنی امواج موبایل شده است.

 

 

آیا تیلاپیا ضرر دارد؟
تیلاپیا نیاز اکسیژنی کمی دارد و دارای هزینه تولید پایین است. ضمن اینکه این ماهی قابلیت رشد و تکثیر خیلی سریع داشته و به علت نزدیک بودن طعم آن به طعم مرغ، خیلی زود طرفداران بسیاری پیدا کرده‌است.
 
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مجله سیب سبز، احتمالا شما هم هنگام گذر از ماهی‌فروشی‌ها یا فروشگاه‌های مواد پروتئینی با تابلوی «ماهی تیلاپیا موجود است» مواجه شده‌اید. مدتی است که این ماهی به بازار ایران وارد شده و حتی استخرهای پرورش ماهی هم شروع به پرورش تیلاپیا کرده‌اند.

شاید یکی از عوامل رواج این نوع ماهی در بازار ایران قیمت مناسب آن در مقایسه با دیگر ماهی‌ها باشد. اما از آنجایی که از قدیم گفته‌اند هیچ ارزانی بی‌سبب نیست، ما درمورد درستی و نادرستی این شایعه (ضررهای ماهی تیلاپیا) با متخصص تغذیه و کارشناس ارشد شیلات گفت‌و‌گو کرده‌ایم که شما در ادامه این مطلب می‌خوانید.

آیا تیلاپیا ضرر دارد؟

ماهی تیلاپیا در بسیاری از کشورهای آسیا، آفریقا و ایالات‌متحده پرورش می‌یابد. این ماهی نسبت به سایر ماهی‌ها قیمت پایینی دارد و به سبب سهولت مصرف، طرفداران بسیاری دارد. تیلاپیا مثل بسیاری دیگر از ماهی‌ها تیغ‌های آزاردهنده ندارد و گوشت آن به راحتی فیله و پخته می‌شود اما در سال 2008، متخصصان دانشکده پزشکی دانشگاه «ویک فارست» گزارشی از یک تحقیق منتشر کردند که خبر از مضرات ماهی تیلاپیا می‌داد. تیلاپیا میزان بالایی امگا 6 دارد. این نوع اسید چرب مزایایی برای ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده بدن دارد اما در عین حال مصرف بیش از اندازه‌اش هم خطرات بسیاری مثل اختلالات مغزی به دنبال دارد و درواقع در این نوع ماهی میزان اسید چرب امگا 3 از امگا 6 بسیار کمتر است.

دکتر خدیجه رحمانی، متخصص تغذیه در مورد نسبت این دو نوع اسید چرب در دو ماهی تیلاپیا و سالمون به سیب سبز می‌گوید: به‌طور معمول اسید چرب امگا 3 باید بیشتر از اسید چرب امگا 6 باشد. به‌طور مثال نسبت امگا 3 به امگا 6 موجود در ماهی سالمون 10برابر همین اسیدهای چرب در ماهی تیلاپیاست و همین نسبت به خوبی ارزش‌های غذایی این نوع ماهی را مشخص می‌کند. در 300 گرم ماهی تیلاپیا، 67 میلی گرم امگا 3، 84 میلی‌گرم امگا6 و 16 میلی گرم کلسترول وجود دارد و همین آمار می‌تواند به شما نشان دهد که این ماهی علاوه بر امگا6، دارای میزان بالایی کلسترول هم هست.

تیلاپیا دستپخت چینی‌ها

تیلاپیا نیاز اکسیژنی کمی دارد و دارای هزینه تولید پایین است. ضمن اینکه این ماهی قابلیت رشد و تکثیر خیلی سریع داشته و به علت نزدیک بودن طعم آن به طعم مرغ، خیلی زود طرفداران بسیاری پیدا کرده‌است. اوایل ورود ماهی تیلاپیا به ایران، این ماهی مثل بسیاری اجناس دیگر بازار از چین وارد می‌شد. طی گزارش منتشرشده توسط فاکس نیوز این ماهی‌ها در کشور چین در محیط نامناسب آلوده به پسماندهای صنعتی پرورش یافته و با وجود این شرایط به بازار مواد غذایی دیگر کشورها وارد می‌شدند.

در این گزارش آمده است که تیلاپیای چینی در استخرهای آب حاوی آنتی‌بیوتیک و هورمون پرورش می‌یابد و از زباله، مواد بی‌ارزش و بعضا آلوده برای تغذیه‌شان استفاده می‌شود و مقادیر بالای هورمون می‌تواند اختلالات زیادی برای نوجوانان در دوره بلوغ به وجود آورد. دکتر خدیجه رحمانی، متخصص تغذیه در مورد این موضوع نظر خاصی ارائه نمی‌کند چراکه به نظر می‌رسد سازمان‌های مرتبط همچون سازمان کنترل غذا و دارو و وزارت بازرگانی نسبت به این موضوع نظارت کافی داشته باشند.

کارشناسان چه می‌گویند؟

عیسی گلشاهی، مدیرکل دفتر توسعه بازار شیلات در مورد واردات ماهی تیلاپیا می‌گوید: «واردات این نوع ماهی به شیوه خاصی انجام می‌شود و سازمان‌های دامپزشکی و شیلات بر ورود این ماهی‌ها به بازار نظارت می‌کنند. تولید و پرورش این ماهی در کشور چین و دیگر کشورهای تولیدکننده با استانداردهای بهداشتی صورت می‌گیرد و پرورش‌دهندگان این ماهی برای صادرات آن به دیگر کشورها ملزم به رعایت استانداردهای سازمان غذا و داروی کشورهای اروپایی و ایالات‌متحده هستند.

در مورد واردات این ماهی به ایران هم بازدیدهای فنی دقیقی انجام شده و توسط سازمان دامپزشکی گواهی‌های بهداشتی اعطا شده است. نمایندگان ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی از مراحل پرورش بازدید می‌کنند و هیچ یک از موارد شایعه‌شده درخصوص آلودگی محیطی و تغذیه نامناسب این ماهی‌ها تایید نمی‌شود. این موضوع فقط یک شایعه برای تشویش اذهان عمومی و جلب‌توجه افکار مردم به سمت مواد پروتئینی دیگر است.» در حال حاضر در مناطق گرمسیری کشورمان امکان تولید ماهی تیلاپیا وجود دارد اما با توجه به هزینه‌های پرورش و روند تولید، واردات این ماهی‌ها به قوت خود باقی است و فرآوری، بسته‌بندی، توزیع و فروش این محصولات در کشور ما به نظر به‌صرفه‌تر می‌رسد.

پرورشی بخوریم یا دریایی؟

بهزاد سعیدپور، کارشناس محیط زیست دریایی و عضو هیات علمی دانشگاه محیط زیست، درخصوص استفاده از کودهای حیوانی در روند پرورش ماهی تیلاپیا به سیب سبز می‌گوید: «این کار در روند تولید اکثر ماهی‌ها در همه جای دنیا صورت می‌گیرد و منع خاصی وجود ندارد. حتی به صورت طبیعی در رودخانه‌ها هم این اتفاق می‌افتد و این موضوع باعث آلودگی خاصی نمی‌شود چراکه این مواد شرایط لازم برای گسترش جمعیت پلانکتون و فیتوپلانکتون‌‌ها (جلبک‌های تک‌سلولی) را فراهم می‌کنند و پیش از تیلاپیا در مورد قزل‌آلای پرورشی یا کپور هم این کار صورت می‌گرفت.»

دکتر خدیجه رحمانی، متخصص تغذیه در مورد ماهی‌های پرورشی و دریایی می‌گوید: «تغذیه دریایی ماهی‌ها از موجودات ریزتر در محیط دریا، بسیار بهتر از ماهی‌های پرورشی است و توصیه می‌کنیم ماهی‌های دریایی را در اولویت قرار دهید، اما در نظر داشته باشید که نسبت به اندازه ماهی‌ها حساس باشید چراکه هر چه جثه ماهی بزرگ‌تر و سن ماهی بالاتر باشد امکان وجود مقدار بالای جیوه در بدن آن بیشتر است، به همین دلیل توصیه می‌کنیم که ماهی‌های کوچک‌تر را به صورت تازه و بدون مواد نگهدارنده مصرف کنید.» تا حد امکان از سلامت پرورش ماهی اطمینان حاصل کنید چراکه ماهی‌ها با موادی که پرورش می‌یابند، بزرگ می‌شوند و با همان مواد هم بر سر سفره‌های ما می‌آیند.

 

 

۵ مزیت شگفت انگیز برنج‌های قهوه‌ای برای سلامت
انتخاب برنج قهوه‌ای برای تغذیه‌ای سالم گزینه‌ای عالی است. تغذیه برنج قهوه‌ای به عنوان یک وعده غذایی می‌تواند وعده‌ای کم کالری و سرشار از مواد مغذی باشد. تغذیه برنج در وعده‌های غذایی یک موضوع مهم است، زیرا تقریبا نیمی از جمعیت جهان (به ویژه شرق جنوب شرقی آسیا) به طور کلی از برنج به عنوان یک غذای اصلی در رژیم غذایی روزانه، بهره می‌برند.
 
به گزارش جام جم انلاین به نقل از فرادید، انتخاب برنج قهوه‌ای برای تغذیه‌ای سالم گزینه‌ای عالی است. تغذیه برنج قهوه‌ای به عنوان یک وعده غذایی می‌تواند وعده‌ای کم کالری و سرشار از مواد مغذی باشد. تغذیه برنج در وعده‌های غذایی یک موضوع مهم است، زیرا تقریبا نیمی از جمعیت جهان (به ویژه شرق جنوب شرقی آسیا) به طور کلی از برنج به عنوان یک غذای اصلی در رژیم غذایی روزانه، بهره می‌برند.

آیا برنج مفید است؟ جواب مانند همیشه مثبت نیست. کربوهیدرات‌های تصفیه شده مانند برنج سفید اساسا غذا‌های جعلی هستند که هیچ خواصی را برای ارتقا سلامتی بدن ارائه نمی‌کنند. بنابر این آیا برنج سفید برای شما مفید است؟ خیر، این گونه از برنج‌ها عاری از هر گونه مواد مغذی هستند، و چیزی جز کربو هیدرات هایی که وارد جریان خون می‌شوند، نیستند. درست همانند، تزریق کردن قند به بدن است.

مطالعات علمی نشان داده اند که تغذیه برنج قهوه‌ای می‌تواند خطر ابتلا به دیابت و مشکلات قلبی را کاهش دهد؛ که انتخابی صحیح برای هر فردی که به دنبال رژیم غذایی بدون گلوتن است، می‌باشد.

۱– تقویت سلامت قلب

برنج قهوه‌ای دارای مقدار زیادی لیگنین (ماده‌ای سلولزی) است که به تشکیل دیواره سلولی گیاه کمک می‌کند. برخی از محققین بر این باورند که لیگنین‌ها برای محفاظت از انسان در برابر بیماری‌های مختلف و قلب، مفید هستند.

یکی دیگر از مواد مغذی که در برنج قهوه‌ای یافت می‌شود منیزیم است، این ماده معدنی برای سلامتی قلب حیاتی است و کمبود آن در بسیاری از موارد می‌تواند آسیب زننده باشد. در ابتدا باید بگوییم که منیزیم به حفظ ریتم طبیعی قلب کمک فراوانی می‌کند، همچنین مطالعات علمی نشان داده اند که سلامت قلب مردان و زنان با افزایش سطوح منیزیم در بدن، منجر به بهبود عملکرد قلب می‌شوند. تحقیقات همچنین بیان می‌کنند که بیشتر ترجیح داده می‌شود که دریافت منیزیم از طریق رژیم غذایی باشد به جای دریافت آن‌ها از طریق مکمل‌ها.

به طور کلی مطالعات نشان می‌دهند که مصرف برنج قهوه‌ای می‌تواند عوامل خطر سازی را که سلامت قلب را تهدید می‌کنند کاهش دهد و اثرات مثبتی را برای تقویت آن ارائه دهد. سلنیوم نیز از دیگر مواد مغذی است که برنج قهوه‌ای میزان مناسبی از آن را برای بدن ارائه می‌دهد.

۲– منگنز

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های برنج‌های قهوه‌ای، موجودیت میزان بالایی از منگنز در آن‌ها است. یک فنجان برنج قهوه‌ای پخته شده تقریبا تمام نیاز‌های منگنز روزانه ۸۸ درصد را فراهم می‌کند. منگنز، ماده غذایی مفیدی است که به مقدار کمی از آن در غذا‌های گوناگون یافت می‌شود.

این ماده معدنی مهم برای بسیاری از ارگان‌های حیاتی بدن مفید است؛ و همچنین سبب جذب مواد مغذی، تولید آنزیم‌های گوارشی، استحکام استخوان‌ها و سیستم ایمنی بدن می‌شود. اگر در رژیم غذایی خود مقدار مناسبی از منگنز را دریافت نکنید ممکن است در معرض خطرات و مشکلات احتمالی ناخواسته قرار بگیرید مانند، ضعف باروری، تشنج و ضعف در استخوان‌ها. مواد مغذی که در برنج قهوه‌ای به مقدار فراوان یافت می‌شوند، به تنظیم قند خون کمک می‌کنند و سبب جذب کلسیم می‌شوند و همچنین کربو هیدرات‌ها را متابولیزه می‌کنند.

۳– کاهش کلسترول

غذا‌های دانه‌ای مانند برنج قهوه‌ای حاوی فیبر و سبوس هستند. به همین دلیل است که برنج قهوه‌ای مزایای فراوانی را برای سلامتی افراد نسبت به برنج سفید به ارمغان می‌آورند.

مطالعات نشان داده اند که سبوس و فیبر موجود در برنج قهوه‌ای ممکن است به کاهش سطح کلسترول خون، به ویژه کلسترول LDL کمک کند. فیبر برنج قهوه‌ای به طور طبیعی در کاهش سطح کلسترول اثر گذار است و سبب دفع آن از بدن می‌شود.

۴– کاهش خطر ابتلا به دیابت

تحقیقات علمی نشان داده اند که جایگزین کردن برنج قهوه‌ای به جای برنج سفید، خطر ابتلا به دیابت را کاهش می‌دهد. کربو هیدرات‌های تصفیه شده در برنج سفید، ممکن است در سطح قند خون تاثیر گذار عمل کنند و سبب افزایش آن شوند.

مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۰ توسط دانشکده بهداشت و سلامت عمومی هاروارد منتشر شده بود نشان می‌داد، در زمان هایی که شما بیشتر از دو وعده برنج سفید در هفته مصرف کنید، و اگر برنج قهوه‌ای را جایگزین کنید می‌توانید خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را به میزان ۱۶ درصد کاهش دهید. این به این معنی است که برنج سفید دارای شاخص گلیسمی بیشتری نسبت به برنج قهوه‌ای است. محققان همچنین اشاره می‌کنند که خوردن برنج قهوه‌ای به طور کلی بسیار سالم‌تر است.

این بدین معنا نیست که برنج سفید باعث بروز بیماری دیابت می‌شود، اما به نظر می‌رسد برنج قهوه‌ای خطر ابتلا به دیابت را کاهش می‌دهد. بنا براین برنج قهوه‌ای می‌تواند انتخابی مناسب برای افرادی باشد که به دنبال یک رژیم غذایی سالم هستند.

۵– رژیم غذایی بدون گلوتن

برنج قهوه‌ای اغلب برای افرادی که غذای بدون گلوتن (کربو هیدرات) مصرف می‌کنند، مناسب است. بسیاری از افرادی که از خوردن غذا هایی حاوی گلوتن، اجتناب می‌کنند به راحتی می‌توانند فیبر و ویتامین‌های مفید ب. را از برنج قوه‌ای دریافت نمایند. برنج قهوه‌ای حاوی مقدار زیادی فیبر، ویتامین ب. و منیزیم است.