تبیان، دستیار زندگی

 پیامبراکرم(ص) :

برتری قرآن بردیگرسخنان،همچون برتری خداست بر خلق خود. امام علی (ع):خداوند سبحان، قدرت خویش را درکتابش نمایان ساخت و بدین سان خویشتن رابه بندگانش،بی آنکه  اورا ببینند، نشان داد.

پیامبراکرم(ص):

هرکه خواهان علم پیشینیان وآیندگان، ازاول تا به آخردنیاست،درقرآن کاوش و تأمّل کند. امام علی (ع): قرآن هراندازه هم تکرارشودوبه گوش خورد،باز کهنه نمی شود.  بحارالانوار:از امام صادق(ع)سؤال شد:چه سرّی هست که قرآن هر چه بیشتر خوانده وبحث شود،برتازگی وطراوت آن افزوده می شود؟ حضرت فرمودند: چون خداوند تبارک و تعالی،آن راتنها برای زمانی خاصّ ومردمی خاصّ قرارنداده است.ازاین رو،در هر زمانی وبرای هر مردمی، تا روزقیامت تازه وبا طراوت است.

پیامبراکرم(ص):

به کسی که قرآن می خواند، گفته میشود، بخوان وبالا رو و با ترتیل بخوان،همچنان که در دنیا با ترتیل می خواندی؛ زیرا منزلت و جایگاه تو درآخرین آیه ای است که می خوانده ای. امام علی (ع):از جمله حقوق فرزند بر پدر،این است که نامی نیکو براو بنهد و بخوبی تربیتش کند و قرآن را  به او بیاموزد. امام صادق(ع) : هرکس در جوانی قرآن بخواند،قرآن با گوشت و خون اوعجین شود.

پیامبراکرم(ص):

کسی که دراندرونش،چیزی از قرآن نیست، همانند خانه ای ویران است. امام صادق(ع):هرکس سوره ای از قرآن رافراموش کند،آن سوره(در بهشت)،به صورتی زیباو درجه ای رفیع دربرابرش مجسم می شود و چون او را ببیند،گوید: تو کیستی؟ چقدرزیبایی!کاش ازآن من بودی. جواب دهد:مرانمیشناسی؟  من فلان سوره هستم.اگر مرا فراموش نکرده بودی، تورابه این مکان بالا می آوردم. 

پیامبراکرم(ص):

هر گاه فردی از شما دوست داشته باشدکه با پروردگارش سخن بگوید،قرآن بخواند. پیامبراکرم(ص): بر تو باد خواندن قرآن؛زیراخواندن آن  کفّاره گناهان است و پرده ای در برابر آتش وموجب  ایمنی از عذاب.#

پیامبراکرم(ص):

هر چیزی زینتی دارد و زینت قرآن صدای  خوش است. پیامبراکرم(ص) درپاسخ به این سؤال که چه کسی قرآن رااز همه خوشتر می خواندفرمودند:کسی که هر گاه قرآن خواندن اورا بشنوی،ترس وخشیّت از خدا را دراوببینی.

 پیامبراکرم(ص):

گذرگاه قرآن را نظافت کنید.  عرض شد :ای رسول خدا، گذرگاه قرآن چیست؟ فرمودند:دهانهایتان.عرض شد: با چه تمیزش کنیم؟ فرمودند:بامسواک کردن. امام علی (ع):بدانید که در قرآن خواندنی که باتدبّر همراه نباشد،خیری نیست. امام صادق(ع)در پاسخ به سؤال از ختم کردن قرآن در یک شب فرمودند:خوش ندارم که آن را درکمترازیک ماه بخوانی.

 پیامبراکرم(ص): ِ

ای بسا قرآن خوانی، که قرآن لعنتش  می کند. پیامبراکرم(ص):تو تاآن زمان(در حقیقت)قرآن می خوانی، که تو را (از گناهان ) بازدارد.پس اگر باز نداشت  قرآن نخوانده ای.  پیامبراکرم(ص) : در دوزخ آسیابی آهنی است که با آن   سَرهای قاریان و عالمان گنه کار آرد می شود. 

1) می خواستیم هیأت اجرایی کنگره دانش جویان را عوض کنیم . به انتخابات فقط چند روز مانده بود. ما هم که تبلیغات نکرده بودیم . درست قبل از انتخابات ، مصطفی رفت و صحبت کرد. برنده شدیم.

2) چند بار رفته بود دنبال نمره اش. استاد نمره نمی داد. دست آخرگفت « شما نمره گرفته ای، ولی اگر بروی ، آزمایشگاه نیروی بزرگی از دست میدهد. » خودش می خندید. می گفت « کارم تمام شده بود. نمره ام را نگه داشته بود پیش خودش که من هم بمانم»

3) بعد از کشتار پانزده خرداد نشست و حسابی فکر کرد. به این نتیجه رسید که مبارزه ی پارلمانی به نتیجه نمی رسد و باید برود سلاح دست بگیرد. بجنگد.

4) باهم از اوضاع ایران و درگیری های سیاسی حرف می زدیم .نمی دانستیم چه کار می شود کرد. بدمان نمی آمد برگردیم، برویم دانشکده ی فنی ، تدریس کنیم . چمران بالاخره به نتیجه رسید . برایم پیغام گذاشته بود « من رفتم .آنجا یک سکان دارهست. » و رفت لبنان.

5) ماعضو انجمن اسلامی دانشگاه بودیم. خبر شدیم در لبنان سمیناری درباره شیعیان برگزار کرده اند. پِیش را گرفتیم تا فهمیدیم آدمی به اسم چمران این کار را کرده است. یک چمران هم می شناختیم که می گفتمد انجمن اسلامی مارا راه انداخته. فهمیدیم این دو نفر یکی اند. آمریکا را ول کردیم و رفتیم لبنان.

6) کلاس عرفان گذاشته بود. روزی یک ساعت . همه را جمع می کرد و مثنوی معنوی می خواند و برایشان به عربی ترجمه می کرد. عربی بلد نبودم ، اما هرجور بود خودم را می رساندم به کلاس . حرف زدنش را خیلی دوست داشتم.

7) چپی ها می گفتند «جاسوس آمریکاست. برای ناسا کار می کند.» راستی ها می گفتند « کمونیسته. » هردو برای کشتنش جایزه گذاشته بودند. ساواک هم یک عده را فرستاده بود ترورش کنند. یک کمی آن طرف تر دنیا، استادی سرکلاس می گفت « من دانشجویی داشتم که همین اخیرا روی فیزیک پلاسما کار می کرد.»

8) اوایل که آمده بود لبنان ، بعضی کلمه های عربی را درست نمی گفت. یک بار سرکلاس کلمه ای را غلط گفته بود . همه ی بچه ها همان جور غلط می گفتند. می دانستند و غلط می گفتند. امام موسی می گفت «دکتر چمران یک عربی جدیدی توی این مدرسه درست کرد.»

 9) بعضی شب ها که کارش کمتر بود، می رفت به بچه ها سر بزند. معمولا چند دقیقه می نشست، از درس ها می پرسید و بعضی وقت ها با هم چیزی می خوردند. همه شان فکر می کردند بچه ی دکترند. هر چهارصدو پنجاه تایشان.

10) اسم چمران معروف تر از خودش بود. وقتی عکسش رسید دست اسرائیلی ها ، با خودشان فکر کردند « این همان یارو خبر نگاره نیست که می آمد از اردوگاه ما گزارش بگیرد؟ » آن ها هم برای سرش جایزه گذاشتند.

دعاى ابو حمزه ثمالى.؛

«خدایا! اگر با غل و زنجیر به بندم كشى و لطف عام و شاملت را از من دریغ كنى و دیگران را از رسوایى‏هایم آگاه سازى و دستور دهى به آتشم ببرند و میان من و بندگان خوبت جدایى بیندازى؛ با این همه، امیدم از تو بریده نمى‏شود و از آرزوى عفو و گذشتت صرف نظر نخواهم كرد و محبت تو از قلبم بیرون نخواهد رفت».

ما چه قدر به این دعا نزدیکیم ؟؟؟؟