تبیان، دستیار زندگی

یادگیری بدون برنامه

در برنامه ریزی آموزشی خود به زمان، موضوع و شیوه ی تدریس توجه کنید. درمورد زمان آموزش نکاتی را باید رعایت کنید

.1- اوقات منظمی را انتخاب کنید.

گرفتاری های روزمره باعث می شوند تا به علت پرداختن به دسته ای از وظایف، از انجام وظایف دیگر غافل شویم. بهترین راه اجتناب از این امر اختصاص دادن ساعاتی ثابت در روز برای آموزش دادن به کودکان است

.2- وقت زنده ای را انتخاب کنید.

وقتی را به آموزش درباره ی خدا اختصاص دهید که طی آن بتوانید فارغ از هر نوع عجله یا خستگی و با آرامش خاطر به تقویت ایمان و قدرت تفکر فرزند خود بپردازید. صبح زود، در فاصله میان صبحانه و رفتن به مدرسه یا شب هنگام قبل از رفتن به رختخواب ، زمان مناسبی برای آموزش است

.3-به کیفیت وقت بیش از کمیت آن اهمیت دهید.

آموزش کیفی و منظم هرچند که کوتاه و مختصر باشد بسیار مناسب تر از آموزش طولانی و مکرر است. آموزش طولانی و مکرر باعث خستگی و کاهش علاقه و انگیزه ی کودکان می شود.زمان های آموزشی زیر بر حسب میزان علاقه ی فرزندتان پیشنهاد می شود: 3 تا5 دقیقه برای کودکان کمتر از 5سال، 5 تا 8 دقیقه برای کودکان 5 تا 8 ساله، 5 تا 10 دقیقه برای کودکان 9 تا 12 ساله، 3 تا 10 دقیقه برای نوجوانان.

موضوعات آموزشی:

1) فنون مذهبی گنجینه های از حقایق معنوی هستند. در بسیاری از ادیان، خداجویی و هدف داری جهان مورد توجه قرار گرفته است.این مفاهیم می توانند به صورت داستان های ساده، سرود خوانی، داستان های اسطوره ای، داستان های مذهبی، تاریخ گذشته و...نمود یابند.

2) از منابع منتشر شده استفاده کنید.منابعی را انتخاب کنید که درمورد مباحث ایمانی و خداشناسی تهیه شده و از جذابیت لازم برای بچه ها برخوردارند.

شیوه های تدریس:

1)از روش های مختلفی استفاده کنید.امکاناتی که برای تدریس در اختیار دارید، عبارتند از:قصه گویی،سؤال کردن، توضیح دادن، باصدای بلند خواندن، سرود خوانی،دعا کردن و...

2)از وسائل کمک آموزشی استفاده کنید.

3) راه های مختلفی را برای پاسخ دادن به سوالات فرزندتان برگزینید.گاهی لازم است شخصاً به سؤالات فرزندتان پاسخ دهید و گاهی نیز او را به سمتی هدایت کنید که خود پاسخ سؤالات خویش را بیابد.آموزش مؤثر،  از طریق عمل و تمرین امکان پذیر است.

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadid=630472&forumid=457&pageindex=1

معرفی کتاب:

خدا کیست؟

آموزش درباره خدا آموزشی مستمر است. آموزش زیستنی معنادار، همراه با امید و مبتنی بر اندیشه. این کتاب دیدگاه مذهبی خاصی را معرفی نمی کند و هدف آن معرفی روش های مفید برای شناخت خداوند است و برای پیروان تمامی ادییان و مذاهب مفید خواهد بود. نویسنده، کتاب را در سه بخش تدوین کرده است. بخش اول به سوالات کودکان درباره خدا اختصاص دارد. سوالاتی از قبیل:خدا کیست؟ کجا زندگی می کند و چه کسی او را آفریده؟...

بخش دوم راه های مختلف ارتباط کودک با خدا را مورد بررسی قرار می دهد: یادگیری بدون برنامه، شامل تجربیات کودک در زمینه مفاهیمی چون خوبی، راستی و زیبایی، خداشناسی او را شکل می دهد. از این رو هماهنگی بین نصایح و الگویی که از طریق رفتارمان ارائه می کنیم، روشی موثر در آموزش خواهد بود. در یادگیری با برنامه، باید بدانیم چه مواقعی آموزش دهیم؟ چه موضوعاتی را آموزش دهیم و شیوه آموزش ما چگونه باشد. پاسخ این سوالات را در بخش سیزده خواهید یافت، یادگیری از طریق متون مذهبی، تاریخ مذاهب، تمثیل ها، داستان ها، نظریه ها، والدین، طبیعت، موسیقی و هنر نیز هر یک فصلی مستقل را به خود اختصاص داده است.

و اما بخش سوم به دیدگاه وسیع تری از آموختن درباره خدا می پردازد و به رشد ایمان در مراحل مختلف زندگی کودک توجه می کند. بحران ایمان تجربه ای که ممکن است فرزند شما در نوجوانی با آن مواجهه شود. مطالعه فصل سی شما را در پشت سر گذاشتن این بحران یاری می کند.

علاوه بر اینکه خلوت و تنهایی، عبادت خانوادگی، شرکت در فعالیت های معنوی و عام المنفعه، انتخاب مدرسه، اهمیت دادن به زمین خدا و یادگیری درباره سایر ادیان و مذاهب می تواند به رشد مذهبی کودک کمک کند. در بخش سوم به تفصیل به این مطالب پرداخته شده است.

اعتماد به نفس وقبول تفاوت های ناشی ازاعتقادات مذهبی نیز مورد توجه نویسنده قرار گرفته و فصلی جداگانه را به آن اختصاص داده است. و در انتها پذیرش خیر و شر و قسمت پرسش و پاسخ پایان بخش کتاب است.

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadid=630472&forumid=457&pageindex=1

معرفی کتاب:






این کتاب از مجموعه ی 12 جلدی گالستون پسر کنجکاو میباشد که به صورت تک جلدی هم میتونید خریداری کنید با مبلغ 1000 تومان

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadid=630472&forumid=457&pageindex=1

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadid=630472&forumid=457&pageindex=1

خدا شبیه کیست؟

بسیاری از کودکان،خدا را همانند پیر مرد سفید رویی تصور می کنند که ریش سفیدی دارد. مردم گاهی اوقات متوجه می شوند که  درک محدودی از انسان ها دارند و طبعاً در می یابند که درکشان درباره ی خدا بسیار محدود تر است و نمی توانند تمامی جوانب این واقعیت را مورد توجه قرار دهند. مردم معمولا تمایل دارند خدا را شبیه خودشان تصور کنند. هر تصویری که از خدا داریم معمولا تابع نوع ارتباطی است که با او برقرار می کنیم.

هر تصویری که از خدا داشته باشید باید به فرزند خود نشان دهید که تمام کودکان جهان ، اعضای خانواده خداوند هستند. بر اساس چنین تصوری، راه حل های زیر امکان پذیر است:

داستان ها و نکاتی را برای فرزندتان بگویید که نشان می دهند خدا فراتر از جنسیت و نژاد است.

خداوند را با کلمات عام و جهان شمول توصیف کنید.

تصویر ذهنی جهان شمولی از خداوند ارائه دهید.

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadid=630472&forumid=457&pageindex=1

برخورد خوشبینانه با مصائب

_ از زاویه ای مناسب به مشکلات نگاه کنید:

به کودکان خود بیاموزید که خوبی ها از آن خدا و بدی ها از آن شیطان است. خداوند زندگی و سعادت را به ما ارزان داشته ولی شیطان همیشه در کمین ماست. بنابراین با مشاهده مصائب خدا را سرزنش نکنید بلکه شیطان را سرزنش کنید و از خداوند کمک بخواهید.

_ برای تشویق فرزندتان به برخورد خوش بینانه با مصائب اقدامات زیر را انجام دهید:

او را در امور خیریه و کمک به همنوعان شرکت دهید.

کلمات قصار و تصاویری آموزنده در اتاق او نصب کنید.

در برخورد با مشکلات بی تابی نکنید چرا که نحوه برخورد شما الگویی آموزنده برای فرزند شماست.

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadID=630472&forumID=457

چرا خدا کاری نمی کند؟

در مواقعی که دعاها و خواسته های انسان به رغم اصرار زیاد اجابت نمی شود قدرت و توانایی خدا مورد سؤال قرار می گیرد. مواجهه با چنین موقعیت هایی نیاز به خردمندی و صبر دارد. بخصوص مواقعی که والدین نیز شریک مصیبت وارده به کودکان هستند. هنگامی که دچار مصیبت و فشار های طاقت فرسا می شوید ، از صداقت و خوش بینی خود کمک بگیرید. برای برخورد صادقانه با مصائب :

_ فرزندتان را تشویق کنید تا احساسات خود را برای شما بیان کند.
شما اگر شنونده خوبی باشید یعنی: بی درنگ در برابر نظرات و احساسات فرزندتان واکنشی نشان نداده و قضاوت نکنید، بلکه سعی کنید او را درک کنید. فرزندتان نیز خود را در مشکلات تنها ندیده و به شما اعتماد خواهد کرد.

به سخنان فرزندتان گوش دهید و این فرصت را برایش فراهم کنید که به روش برخورد با مشکلاتش دست یابد. پاسخ دادن عجولانه به فرزندتان ، این فرصت را از او صلب خواهد کرد. پس از اینکه به فرزندتان فرصت دادیدکه فکر کند و به پاسخ هایی دست یابد، می توانید راه حل خود را ارائه دهید.

_ به فرزندتان بیاموزید که راه های دیگری نیز برای ابراز احساسات وجود دارد. برخی کودکان قادر نیستند احساسات خود را به زبان آورند اما این کار را از طریق نقاشی ،  موسیقی و نمایش انجام می دهند. بعضی از بچه ها تنها پس از بروز دادن احساسات خود از طریق واسطه (مثل نقاشی، آواز و ...) می توانند درباره ی آن سخن بگویند. از فرزندتان بخواهید تا با نقاشی، احساسات خود را در این مورد که " خدا کجاست و چه می کند؟ " بیان کند. اگر نقاشی او با باورهای شما تعارض داشت واکنشی نشان ندهید . با گذشت زمان می توانید تصویر ذهنی او را به تدریج اصلاح کنید.

آیا خدا تمام خواسته های مرا اجابت می کند؟

به فرزندتان چگونه دعا کردن را یاد بدهید

و به او بیاموزید که خدا همواره بیش از نیاز های ما می بخشدو عطا می کند.به او بیاموزید که خدا صلاح او را بهتر از خودش تشخیص می دهد. به او بیاموزید که چگونه چیزی را از خدا بخواهد و همان طور که برای خودش دعا می کند برای دیگران نیز دعا کند. کودکی که به نیاز های دیگران اهمیت می دهد خواسته های خود را تعدیل می کند، وسعت نظر می یابد و خواسته های جمعی پیدا می کند نه فردی. به کودک خود کمک کنید تا با خواسته ها و دعاهای درست آشنا شود. خدا را به خاطر آن چه دارید و هر آن چه قبلا به شما عطا کرده است، شکر بگویید.هر شب به خودتان یاد آوری کنید که طی روز چه اتفاقاتی باعث شادی شما شده و قابل شکرگزاری است. این کار را می توانید به صورت نوعی بازی خانوادگی انجام دهید و به نوبت شاکر خداوند باشید.به فرزندتان بیاموزید که حتی برای امور ناراحت کننده نیز شکرگزار باشد: "بارانی که باعث بر هم خوردن گردش خانوادگی شده ، از سوی دیگر عامل رشد و سرسبزی گلها مزارع است."

حتی در صورت برآورده نشدن نیازهایتان، شکرگزار باشید. کودک ممکن است به خاطر اجابت نشدن دعای خود ناراحت شود.شما باید او را از اهمیت پاسخ های منفی آگاه سازید. به یادش بیاورید که خود شما نیز گاهی خواسته های او را برآورده نکرده و حتی جواب رد به او داده اید، اما همیشه خیر او را خواسته اید. حتی علت مخالفت خود را برای او شرح دهید. به کودک خود بیاموزید که خداوند حکیم است و صلاح هر کسی را بهتر از خودش می داند. بنابراین عدم اجابت دعا ی وی حتما به نفع او بوده است.

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadID=630472&forumID=457

چه کسی در جهان از همه قوی تر است؟

کودکان پس از آشنایی با جهان خارج، همواره در پی یافتن جایگاه خود و امن بودن آن هستند. آن ها می خواهند بدانند چه کسی در مدرسه از همه قوی تر است؟ دوستشان ؟ معلمشان؟ آن ها از خود خواهند پرسید چه کسی در جهان از همه قوی تر است.

این سؤالات ممکن است نشانه خود کم بینی و احساس ضعف باشد. کودک با طرح این سؤالات پذیرفته است که او قوی ترین فرد نیست ، لذا باید قوی تر از خود را یافته و از طریق ارتباط با او قوی تر شود. با چنین احساسی اعتماد به نفس او از بین می رود و جهان برایش به مکانی پر از ترس و وحشت تبدیل می شود. او با بودن پدر، معلم ، برادر یا خواهر بزرگتر و یا خدا که قادر به انجام هر کاری است ، توانایی رویارویی با هر چیزی را خواهد یافت. یکی از محققان مذهبی به نام ژراردوس وندرلو معتقد است که در بسیاری موارد، ایده "قدرت" زمینه ساز اعتقاد به خداست. مردم هر نامی را که می خواهند به این قدرت اطلاق می کنند، اما حضور آن را در طبیعت به صورت تغییر در فصول، حرکت خورشید و ستاره ها و... مشاهده می کنند.

خداوند اغلب در رویداد های به ظاهر عادی قدرت خود را به نمایش می گذارد : تولد  یک فرزند، ایجاد انرژی ، میوه های متنوع   نشانه هایی از قدرت و خلاقیت خداوند هستند. صفت " روزی دهندگی " و " خلق دائم " خداوند را از طریق نشانه های طبیعی برای فرزندتان توضیح دهید. برای این منظور، راه های متعددی وجود دارد:

_ ذکر داستان ها و معجزات.

_ یادآوری لحظاتی که قدرت خداوند بر ما آشکار شده و غیر ممکن ها را ممکن ساخته است.

_ همراهی کردن فرزندتان در تماشای پرواز پرندگان، کوهنوردی و ... برای مشاهده آیات و نشانه های قدرت.

_ تشکر کردن از خداوند به خاطر تأمین نیاز های ما.

_ حفظ آرامش در محیط خانواده به هنگام رویارویی با بحران ها در عین حال اعتراف به ترس،اضطراب و تردید های خود.

_ گفتگو با فرزند خود درباره مشکلات زندگی.

شما در تمام لحظاتی که فرزندتان نیازمند تصمیم گیری است حضور ندارید و نمی توانید به طور مستقیم در قبول یا پذیرش موقعیت ها او را یاری کنید. شناساندن خدای قادرو قدرتمند به فرزندتان، به او شجاعت و احساس امنیت می دهد. او با اعتقاد به وجود چنین حامی نیرومندی همیشه خدا را حاضر و نزدیک خواهد دید و خداوند او را در زندگی اش به سوی کامیابی رهنمون خواهد بود.

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadID=630472&forumID=457

پس از مرگ چه خواهد شد؟

یکی از واقعیت های تلخ زندگی ، پایان و مرگ همه چیز است. کودکان، مرگ پدر بزرگ و مادر بزرگ خود را تجربه می کنند و گاهی والدین ،برادر،خواهر، دوستان یا بستگان خود را بر اثر تصادف و حوادث مختلف از دست می دهند و گاهی خود نیز به دلیل سانحه یا بیماری با مرگ رو به رو می شوند. امروزه کودکان از طریق تلوزیون،روزنامه و ارتباط با دوستان خود با پدیده ی مرگ آشنا می شوند. بنابراین ، نمی توان تا مدت زیادی جلوی آگاهی آن ها را گرفت.مخفی کردن پدیده مرگ از کودکان ، روش مناسبی نیست و مانع از آمادگی آن ها در برخورد با یکی از واقعیت های زندگی می شود.

آگاه کردن فرزندتان از چگونگی مرگ ،موجب می شود تا او به خاطر زنده بودن خود، شکر خدا را بجا آورد. اگر فرزندتان یکی از بستگان نزدیک خود را از دست داد یا خودش با مرگ رو به رو شد، می توانید موارد زیر را انجام دهید:

_ بر اساس اعتقادات دینی خود،وعده خداوند درباره ی زندگی پس از مرگ را برای او بازگو کنید.

_ درختی یادبود در حیاط خانه ی خود بکارید. وقتی عزیزی را از دست می دهید ، گل یا درختی به یادبود او در حیاط خانه تان بکارید. این درخت می تواند نمادی از حیات و تداوم زندگی باشد.

_ شجره نامه خانوادگی درست کنید. تا آنجا که می توانید نام و تاریخ تولد و مرگ اعضای خاندان خود را در این شجره نامه بگنجانید. در صورت امکان در کنار هر کس ، خاطره یا نکته قابل توجه در زندگی او را ثبت کنید.

_ برای کسی که تازه در گذشته، دفتر یادبودی تنظیم کنید.

_ در مجالس ختم شرکت کنید.

_ به فرزندتان نشان دهید که همان طوری که زندگی شیرین است، مرگ تلخ و ناراحت کننده است. به فرزند خود اطمینان دهید که خداوند شاهد مرگ همه ی انسان هاست و روزی همه ی مردگان را دوباره زنده خواهد کرد.

http://anjoman.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadID=630472&forumID=457