تبیان، دستیار زندگی

 سلام

حاج شیخ علامه انصاری لاهیجی نیزکه از شاگردان مرحوم قاضی هستند،‌ می‌گفت:
 
روزی از ایشان پرسیدم که در مواقع اضطرار و گرفتاری چه در امور دنیوی و چه در امور اخروی، و در بن‌بست کارها به چه ذکر مشغول شوم تا گشایش یابم؟ در جواب فرمودند:
 
«پس از پنج مرتبه صلوات و آیةالکرسی، در دل خود (بدون آوردن به زبان) بسیار بگو: «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی دِرْعِکَ الْحَصِینَةِ الَّتِی تَجْعَلُ فِیهَا مَنْ تَشاء» تا ان شاء الله گشایش یابد.
 
علامه انصاری فرمودند: من در مواقع گرفتاری‌های صعب و مشکلات لاینحل به این دستور عمل کردم و نتیجه‌های عجیب گرفتم.
 
«من کان هَمّه الله کفاه الله فی جمیع همومه»
 
و نیز گفتند: مرحوم قاضی می‌فرمود:
 
«در یک مسجد همیشه نماز نخوانید، به مساجد دیگر هم بروید و هر جا دیدید حالی پیدا نمی‌کنید مکان خود را تغییر دهید و از این مسجد به مسجد دیگر انتقال یابد! و خلاصه آنکه توقف در یک مکان بی‌مورد است و باید دائماً دنبال حال بود و از جایی به جای دیگر منتقل شد و هر جا حال بهتر بود آنجا را انتخاب کنید؛ اگر در مسجد کوفه نشد به مسجد سهله بروید و اگر در مسجد سهله پیدا نشد به مسجد کوفه بروید و ...».
«هیچ وقت نباید مأیوس شد و شخص نباید از دیرکرد نتیجه،دست از کار سیر و سلوک خود بردارد؛ زیرا ممکن است کسی به تدریج با ناخن خود زمین را بخراشد و سپس ناگهان به اندازه گردن شتر آب زلال و روان جاری شود».

 سلام

گویند: روزگارى سه نفر به نامهاى مشهدى على و ابراهیم و موسى مسجدى را بنا کردند و پس از تکمیل مسجد شیخى را آوردند تا در آنجا اقامه نماز کند، این روحانى محترم هر شب بعد از سوره حمد سوره اعلى را مى خواند و وقتى به صحف ابراهیم و موسى مى رسید مشهدى على خیلى ناراحت مى شد که چرا امام جماعت اسم دو بانى دیگر را در نماز مى آورد ولى از او یادى نمى شود. یک شب روحانى را به منزل دعوت نمود و از او پذیرائى گرمى به عمل آورد و گفت در ساختن این مسجد من و ابراهیم و موسى با هم همکارى داشتیم و هر سه زحمت کشیده ایم و حتى سهم من نسبت به آنها بیشتر هم بوده ، روحانى هم گفت خدا قبول کند، خداوند جزاى خیر به شما بدهد. و متوجه منظور مشهدى على نشد، شب بعد که دوباره جماعت تشکیل شد مشهدى على دید که باز هم اسمى از او به میان نیامد عصبانى شد و بعد از تمام شدن نماز پشت سر امام جماعت راه افتاد و در کوچه خلوتى او را به باد کتک گرفت و با چوب دستى به جان او افتاد و به او یاد آورى کرد که باید در نماز اسم او را هم بیاورد. بیچاره امام جماعت کتک خورده ، شب بعد اینگونه سوره را خواند و گفت صحف ابراهیم و مشت على و موسى . بعد از نماز عده اى به او اعتراض کردند و گفتند: آقا این آیه کى و کجا نازل شد آقا فرمود: شب گذشته در کوچه به زور چوب نازل گردیده است

یک شنبه اول بهمن 1357

امام خمینی، جمعه در تهران نماز می‏خواند .

این خبر پس از آن که در روزنامه ‏ها چاپ شد، دهان به دهان گشت . آمدن امام به ایران یعنی از بین رفتن دولت ‏بختیار . در این روز بود که دو هزار و هشتصد نفر از درجه داران پایگاه شاهرخی دست‏به اعتصاب غذا زدند و با این اقدام، پیوند ارتش را با ملت اعلام کردند . مردم هم در خیابان‏ها این شعار را سردادند:

ارتش برادر ماست

خمینی رهبر ماست

 سلام

ماه بهمن فرا رسید...ماه پیروزی حق بر باطل..ماه سرنگونی حکومنی خودکامه و پیروزی اتقلاب اسلامی ایران..ماه تقدیم خون توسط شهدا به پای نهال نوپای انقلاب اسلامی..ماه رجعت آن پیر سفر کرده به خاک وطن ...ماه پیدایش یوم الله وماه برقراری جمهوری اسلامی..

سروده زیر به همین مناسبت تقدیم می شود:

یاد باد آن روزگاران یاد باد

انقلاب پاک ایران یاد باد

بهمن خونبار در پنجاه وهفت

شور وحال تکسواران یاد باد

راه پیمائی علیه شاهیان

بر له پیر چماران یاد باد

کوری چشمان خصم اتقلاب

فصل سرما چون بهاران یاد باد

جوشش خون در میان کوچه ها

از تن آن جان نثاران یاد باد

رونق "ما" بود وتنهائی "من"

اتحاد حق گزاران یاد باد

یک اشاره از خمینی کبیر

سر دویدنهای یاران یاد باد

یاد آن الله اکبر گفته ها

روی بام از دوستداران یاد باد

روز ده با دو زماه بهمن و

رجعت پیر جماران یاد باد

ازدحام بی نظیر مردمی

در ورود عشق ایران یاد باد

جانفشانی ها زبعد این ورود

جلوه های لاله زاران یاد باد

از ورودش تا سقوط سلطنت

ده روزی را هزاران یاد باد

بیست روزی با دو از بهمن برفت

روز فتح لاله کاران یادباد

حق بیامد همزمان باطل برفت

ربزش رحمت چو باران یاد باد

سالها بگذشته از آنروزها

یاد باد آن روزگاران یاد باد

شاعر:اسماعیل تقوایی