زندگی آپارتمانی دردسرهای زیادی برای بچه های این روزگار درست کرده اما شما به عنوان والدین این بچه ها، مراقب باشید تا دردسرهایشان را بیشتر نکنید! اگر جزو آن دسته از پدر و مادرهایی هستید که مرتب به فرزندتان می گویید ندو، بازی نکن، نپر، بنشین و دوست دارید بچه سرش را با تلویزیون و بازی های کامپیوتری گرم کند، باید بگوییم سخت در اشتباهید. چون روانشناسان می گویند بازی کودکان موجب کنترل خشم، ترس و اضطراب آ‌نان می‌شود.

بازی، وسیله‌ای بسیار مهم برای از بین بردن مشکلات هیجانی و عاطفی فرزندان از جمله خشم‌، ترس و اضطراب است. بسیاری از بازی‌ها باعث تخلیه هیجانات کودک می‌شود و خشم او را می‌کاهد. وقتی فرزند شما هنگام بازی در نقش قهرمانی خوب ظاهر می‌شود و با موجودی پلید مبارزه می‌کند، در حقیقت خشم خود را کنترل می‌کند. او وقتی نقش هیولا را بازی می‌کند، در واقع ترس خود از هیولان را کاهش می‌دهد و زمانی نیز با ایفای نقش فردی شجاع در بازی و مبارزه با بدی‌ها و زشتی‌ها، بر تشویش درونیش پیروز می‌شود.

وقتی کودک در دکتر بازی عروسک خود را معاینه و به آن آمپول تزریق می‌کند، در حال کاهش ترس خود از پزشک و آمپول است و هنگام ترس از دزد، نقش پلیس و زمان ترس از آتش، نقش آتش‌نشان را بازی می‌کند. کودک در بازی، به علت وقوع رخدادها پی‌می‌برد و خود این آگاهی عاملی برای کاهش ترس است؛ برای مثال وقتی با سوزن بادکنکی را می‌ترکاند، یاد می‌گیرد که سوراخ شدن و ترکیدن بادکنک با صدا همراه است و از آن پس کمتر از صداها می‌ترسد. والدین نیز می‌توانند از طریق بازی با کودک، در کاهش مشکلات هیجانی- عاطفی او از جمله ترس موثر باشند.

بدخلق می‌شوید و نمی‌دانید ماجرا از کجا آب می‌خورد؛ روزها بدون آنکه کاری کنید، خسته می‌شوید و همان اوایل شب ناگهان به خواب می‌روید. گاهی گرسنگی وقت و بی‌وقت سراغتان می‌آید و در جسمتان اتفاقاتی می‌افتد که دلیلش را نمی‌شناسید. اما متخصصان می‌گویند بسیاری از اوقات، گناه این اتفاقات برگردن هورمون‌های مترشحه غدد داخلی است که در تنظیم فعالیت‌های مختلف دستگاه‌های بدن و همین‌طور تنظیم روان ما نقش دارند.

شاید شما هم مثل بسیاری از آدم‌های دیگر، علائم روانپزشكی را تجربه می‌كنید كه می‌تواند منشا غدد داخلی داشته باشد، اما بدون اینكه به منشا هورمونی این علائم توجه کنید، به‌خاطر این علائم زجر می‌کشید یا می‌خواهید با خوردن داروهای روانپزشکی خودتان را تسکین دهید. اگر شما هم به مشکلاتی از این دست دچار شده‌اید، در ادامه این مطلب با ما همراه باشید.

تیروئید
گرمازدگی، تپش قلب و بی‌خوابی
افزایش ترشح هورمون تیروئید كه پركاری تیروئید نامیده می‌شود، باعث افزایش متابولیسم و سوخت‌و‌ساز در بدن می‌شود. تپش قلب، افزایش فشارخون،‌ افزایش نبض، لرزش دست‌ها، کم‌تحملی در برابر گرما،‌ تعریق زیاد، افزایش اشتها و... از نشانه‌های ترشح نامتعادل این هورمون است. علائم افسردگی در میان 30درصد بیماران دیده می‌شود. علائم افسردگی می‌تواند به صورت خلق پایین، بی‌خوابی، كاهش وزن، خستگی و كاهش میل جنسی تظاهر پیدا كند.

همچنین می‌تواند در 10 تا 20درصد موارد با علائم اضطرابی همراهی داشته باشد. علائم شیدایی یا خلق بالا در این اختلال شیوع كمتری دارد، همچنین علائم روان‌پریشی مثل توهم و هذیان ممکن است سراغ فرد بیاید. مشكلات شناختی به صورت كاهش سرعت پردازش اطلاعات مغزی، اختلال در حافظه فوری،‌ مشكلات توجه و تمركز هم در بعضی از این بیماران دیده می‌شود.

اضطراب، سرمازدگی و یبوست
كم‌كاری تیروئید به مواردی گفته می‌شود كه ترشح هورمون تیروئید کم شده باشد. در این شرایط سوخت‌و‌ساز متابولیسم پایه بدن كاهش می‌یابد.خستگی،‌ افزایش وزن، یبوست، کم تحملی در برابر سرما، پرش و گرفتگی عضلانی، ریزش مو، كاهش دمای بدن و... می‌تواند با این اختلال همراه شود. تغییرات روانی ناشی از کم‌کاری تیروئید در 50درصد موارد رخ می‌دهد.

در بیمارانی که کم‌کاری تیروئید دارند، بیشتر مهارت‌های حركتی، حافظه و درك بنیانی مورد تاثیر قرار می‌گیرد و همچنین نقض در تمركز و توجه هم وجود دارد. افسردگی در 40درصد موارد كم‌كاری تیروئید دیده می‌شود. خلق پایین، خستگی،‌ عدم لذت بردن از زندگی، كاهش تمركز و پرخوابی شایع‌ترین علائم افسردگی در كم‌كاری تیروئید است.

غده هیپوفیز /پرولاکتین
ناتوانی جنسی، پرخاشگری و روان‌پریشی
پرولاكتین هورمونی است كه از غده هیپوفیز ترشح می‌شود. ترشح زیاد ‌از حد آن در زنان باعث قطع قاعدگی، ترشح شیر از سینه در زنان و ناتوانی جنسی در مردان می‌شود. در مورد عوارض روانی آن هنوز شواهد اثبات‌شده‌ای یافت نشده است اما در بعضی تحقیقات به پرخاشگری، افسردگی،‌ اضطراب و علائم روان‌پریشی اشاره شده است. لازم به تذكر است كه عملكرد تمامی غدد فوق‌الذكر تحت‌تاثیر غدد هیپوفیز و هیپوتالاموس در مغز است،

بنابراین افزایش یا كاهش ترشح هورمون‌های گفته شده می‌تواند عوارض ثانویه مشكلات در غده هیپوفیز یا هیپوتالاموس باشد، بنابراین در مواردی كه شك به بدكاری این هورمون‌ها داریم لازم است با آزمایش‌های مناسب و گاهی تصویربرداری منشا این بی‌نظمی هورمونی پیدا شود و سپس درمان لازم كه در موارد كم‌كاری غدد، جایگزینی هورمون‌ها از طریق خوراكی یا تزریقی و‌ درموارد پركاری غدد، سركوب ترشح هورمون‌هاست، انجام شود.

غدد جنسی/استروژن و پروژسترون
خونریزی شدید قاعدگی، بی‌حوصلگی
در زنان تخمدان‌ها تولیدكننده هورمون‌های جنسی استروژن و پروژسترون هستند. كفایت تولید استروژن و پروژسترون باعث صفات ثانویه جنسی و سیكل قاعدگی منظم و باروری طبیعی می‌شود. این مشکل در زمانی که ترشح هورمون پروژسترون دچار اشكال می‌‌شود یعنی بعد از یائسگی فقدان قاعدگی و باروری اتفاق می‌افتد. شایع‌ترین علائم یائسگی عبارتند از: ناپایداری عروقی كه باعث گرفتگی می‌شود، نازك شدن پوست و مخاط دستگاه ادراری و تناسلی، كاهش اندازه سینه‌ها و پوكی استخوان.

در زنان جوان اختلال عملكرد هورمون‌های استروژن و پروژسترون می‌تواند باعث به هم زدن سیكل قاعدگی (خونریزی‌های شدید یا فقدان قاعدگی، قاعدگی‌های نامنظم) و ناباروری شود.

سندرم تخمدان پلی‌کیستیک
چاقی، افسردگی و بی‌خوابی
بیماری شایعی كه در زنان جوان و در سنین باروری دیده می‌شود، سندرم تخمدان پلی‌كیستیك است. در این بیماری كیستیك‌های كوچك در تخمدان به وجود آمده و درآن افزایش ترشح اندروژن‌ها (یا هورمون‌های جنسی مردانه) اتفاق می‌افتد. این بیماری به دلیل عدم تخمك‌گذاری یكی از علل شایع ناباروری در زنان است. سایر علائم شامل اختلال در قاعدگی، موهای زائد، چاقی، الگوی طاسی مردانه است. شایع‌ترین اختلال‌ها در سندرم تخمدان پلی‌كیستیك، افسردگی، تحریك‌پذیری، بی‌خوابی، كاهش میل جنسی یا افزایش موهای زائد بدن است. گاهی این علائم روانی در مصرف خارجی هورمون‌های جنسی به صورت قرص‌های مخصوص باروری یا قرص‌های ضدبارداری هم دیده می‌شود.

تستوسترون
پرخاشگری، تحریک‌پذیری و ناتوانی‌جنسی
تستوسترون هورمونی است كه از غدد جنسی مردان (بیضه‌ها) ترشح می‌شود و مسئول ایجاد صفات ثانویه جنسی در مردان (مثل رویش مو در صورت و...) و باروری در مردان است.كاهش تستوسترون در مردان باعث افسردگی، بی‌خوابی، تحریك‌پذیری و كاهش میل جنسی می‌شود. بعضی مردان به دلیل ضعف در قوای جنسی سرخود، آمپول‌های تستوسترون را بدون تجویز پزشك مصرف می‌كنند كه این مسئله نه تنها باعث افزایش میل جنسی یا درمان ناتوانی جنسی نمی‌شود بلكه با برهم زدن تنظیم این هورمون مشكل اولیه را تشدید می‌كند.افزایش هورمون تستوسترون در بدن می‌تواند باعث مشكلات رفتاری مثل عصبانیت و پرخاشگری شود.

خستگی، ضعف و افسردگی
از قسمت سطحی غده فوق كلیوی هورمون كورتیزول ترشح می‌شود. پركاری قشر غده فوق كلیوی با افزایش كورتیزول یا سندرم كوشینگ همراه است. كوشینگ سندرمی است كه با چاقی تنه، افزایش فشارخون، ضعف و خستگی، فقدان قاعدگی، پرمویی در زنان، خطوط ارغوانی رنگ در شكم، پوكی استخوان، وجود قند در ادرار مشخص می‌شود.

علائم روانپزشكی شامل افسردگی در 70درصد بیماران وجود دارد و بیشتر در زنان دیده می‌شود. علائم افسردگی می‌تواند قبل از علائم فیزیكی در فرد به وجود آید. افسردگی می‌تواند به عنوان یک بیماری ثانویه همراه با تغییرات بدنی مثل چاقی، پرمویی در زنان ایجاد شود و منجر به انزوای اجتماعی فرد شود. اضطراب معمولا در همراهی با افسردگی دیده می‌شود و در 50درصد موارد وجود دارد.

مشكلات جنسی در زنان به صورت قطع قاعدگی و كاهش میل جنسی و در مردان به صورت كاهش میل جنسی و ناتوانی جنسی رخ می‌دهد. علائم خلق بالا و شیدایی در 10درصد دیده می‌شود. در موارد نادر توهم و هذیان و اغتشاش شعور هم دیده می‌شود و نقض عملكرد شناختی كه شامل نقض در حافظه كلامی، توجه و تمركز و نقض در عملكرد بینایی و حركتی است در 5درصد موارد دیده می‌شود.

دانشمندان معتقدند بسیاری از انسان ها موفق و پیروز متولد شده اند و عوامل محیطی تاثیر چندانی بر شیوه زندگی آنها نداشته اند. این نظریه جدید با مطالعات پیشین که معتقد بودند اعتماد به نفس خصیصه ای است که تحت تاثیر محیط می باشد، کاملا در تضاد است.

متخصصان روانپزشکی اکنون بر این باورند که موفقیت در مراحل سخت زندگی شاید خصوصیتی است که انسان ها با آن زاده می شوند. به عقیده محققان، کودکانی که به توانایی های خود اعتقاد و اعتماد بسیار بالایی دارند، معمولا در مدرسه عملکرد بهتری از خود نشان می دهند، حتی درصورتی که از بهره هوشی پایین تری برخوردار باشند.

متخصصان موسسه روانپزشکی کالج لندن اظهار داشتند که اغلب افراد معتقدند که اعتماد به نفس پدیده ای تحت تاثیر محیط است، اما مطالعات جدید نشان می دهند این خصوصیت تا حد بسیار زیادی تحت تاثیر ژنتیک قرار داشته و در مدرسه یا دیگر مراکز عمومی بروز پیدا می کند.

تحقیقات انجام شده در این موسسه نشان داد اعتقاد و اعتماد کودکان به توانایی های خود اساس ژنتیکی دارد. طی این تحقیقات از 3700 دو قلو برای اندازه گیری توانایی های آنها در برخی از فعالیت های مربوط به مدرسه سوالاتی پرسیده شد. با استفاده از دوقلوهای همسان و نا همسان 7 تا 10 ساله و بررسی پاسخ های آنها، دانشمندان می توانستند میزان تاثیرات ژنتیکی و محیط را از یکدیگر تشخیص دهند.

مطالعه بر روی دوقلوها بسیار مفید است زیرا دوقلوهای همسان از ژنتیک و محیط یکسانی برخوردارند اما دوقلوهای ناهمسان از ژنتیک متفاوت و محیط مشابه برخوردارند. به همین دلیل مقایسه پاسخ های دوقلوها می تواند به خوبی ریشه ژنتیکی یا محیطی خصوصیات آنها را آشکار سازد.

این مطالعات نشان داد اعتماد به نفس تا حد زیادی و درست به اندازه بهره هوشی به ژنتیک وابسته است.
این محققان ژنتیک را تنها عامل موثر در اعتماد به نفس نمی دانند، اما بر این باورند که بخش عمده این خصوصیت به ژن فرد بستگی دارد که می تواند در سراسر زندگی فرد ثابت بماند.

سال‌هاست که هنگام گرفتن شرح حال از مراجعان و بیماران در میان پرسش‌های معمول از آنان می‌پرسم "به مرگ و مردن فکر می‌کنید؟"

رایج‌ترین پاسخی که می‌دهند این است که "از مرگ نمی‌ترسم." این پاسخ همیشه مرا به یاد جمله‌ای از فیلم ایثار تارکوفسکی می‌اندازد که از زبان یکی از شخصیّت‌ها می‌گوید " مرگ وجود ندارد، تنها ترس از مرگ وجود دارد."این واکنش نشان دهنده حضور ژرف و فراگیر ترس از مرگ و اهمیت زیاد این بزرگترین دشمن شادی‌های آدمی است. ولی آیا از طرف دیگر حاکی از آن نیست که ما به مرگ نمی‌اندیشیم

و وقتی در برابر پرسش اندیشیدن به آن قرار می گیریم نعل وارونه می‌زنیم و تنها به ذکر احساسی مبهم و معمولاً نادرست در باره آن بسنده می‌کنیم؟ لذا این پرسش مطرح می‌شود که چرا ما به مرگ و مردن فکر نمی‌کنیم؟ و از آن مهم تر چرا در مقابل مرگ از اندیشه نظام مندی برخوردار نیستیم که با یک سبک زندگی سالم و نیز فلسفه زندگی جامع و یکپارچه ای همنوایی داشته باشد.

سرکوب در زندگی اجتماعی و حیات روانی انسان به اندازه تاریخ او قدمت دارد و در اشکال آشکار و پنهان خود زندگی افراد را مسخ و گاه دستخوش نابودی می کند. مرگ می تواند هم منشاء و هم نماد این سرکوب گسترده باشد زیرا در نهایت زندگی را از انسان می گیرد و همیشه جلوه های گوناگون آن همراه ترس شدیدی که از مرگ وجود دارد، بخش عمده ای از تجربیاتی را تشکیل می دهد که افراد سرکوب می کنند و به ناخودآگاه می رانند.

طنز روزگار در آن است که آدمیان هم در چالش خود با مرگ به نوعی مشابه واکنش نشان می دهند و دست به سرکوب می زنند. آری آدمی نیز در مقابل مرگ سرکوبگر و نمادهای آن در جامعه مانند بیماری، فقر و بی عدالتی دست به دامان سرکوب می شود و مرگ و آگاهی از آن را سرکوب می کند و آن طور که باید به این مهم نمی پردازد و از آن می گریزد و حتّی دربسیار ی موارد انکارش می کند. بخشی از این انکار و گریز با توجّه به طبع انسان و ساختار روانی وجود او توجیه پذیر است.

فروید معتقد بود که ناخودآگاه مرگ و نیستی را نمی شناسد و انسان در ناخودآگاه خود نمی تواند مرگ خویش را بپذیرد. امّا همو می گوید که باید اهمیّت نگرش ناخودآگاه به مرگ را که با جدیّت سرکوب می شود برجسته کرد و هشدار می دهد که باید در اندیشه و واقعیّت به مرگ جایگاهی را ببخشیم که شایسته آن است. نباید فراموش کرد که یکی از اهداف مهم زندگی کوشش برای تبدیل بخشی از این حیات ناخودآگاه به هستی خودآگاه و نیل به اشراف و آگاهی بر ابعاد وجود خود است.

از سوی دیگر در گستره کلان ، انکار و سرکوب مرگ و احتراز از اندیشیدن به آن در زندگی اجتماعی و تعاملات بین فردی هم دیده می شود که حتّی جنبه تاریخی دارد و لزوماً به طور مستقیم با حیات ناخودآگاه پیوند ندارد. پس انسان نه تنها به طور ناخودآگاه مرگ را سرکوب می کند بلکه در وجوه مختلف زندگی خود نیز تقابل آگاهانه با آن را کنار می زند و از اندیشیدن به آن یا مرگ اندیشی خودداری می کند و راه نیل به مرگ آگاهی را می بندد که می تواند نسخه ای برای تخفیف هراس و اضطراب در برابر مرگ باشد و چرایی و چگونگی واکنش او در برابر مرگ را تعیین کند.

پس واقعیّت آن است که ما به مرگ نمی اندیشیم و فکر آن را سرکوب می‌کنیم و غافل از آنیم که این امر ما را از شناخت ماهیّت واقعی زندگی که مرگ بخشی از آن است بازمی‌دارد.سنکا فیلسوف رواقی رمی تنها راه غلبه بر ترس از مرگ را اندیشیدن مدام به مرگ می دانست. پیشتر به این پرسش پرداختیم که چرا به مرگ فکر نمی کنیم؟ و حال می خواهیم دریابیم که اصلاً چرا باید به مرگ بیندیشیم؟ بسیاری از فلاسفه بر این باورند که اصولاً اندیشیدن و فکرکردن با تدقیق در امر مرگ آغاز شده است. سقراط تمامت فلسفه را تاًمل بر مرگ می شمارد و هگل تاریخ را محصول کنش انسان با مرگ می دانست. سیسرون معتقد بود که فلسفیدن چیزی جز مهّیا شدن برای مردن نیست.

لذا اندیشیدن به مرگ خود شرف اندیشه و ذات تفکّر است. اندیشمند راستین نمی تواند در مرگ درنگ نکند زیرا تفکّر در باب مرگ به معنی اندیشیدن به مفهوم واقعی زندگی است.هسته اصلی تعالیم اکثر مذاهب نیز چیزی جز تاًمل بر مرگ نیست. پس باید به مرگ اندیشید زیرا آموزگاران و هادیان ما در این راه گام گذاشته اند.

امّا از ابتدای تاریخ تا به حال درصد اندکی از آحاد جامعه را فلاسفه و اندیشمندان تشکیل داده اند و اکثر ما با تفکّر به معنای واقعی آن بیگانه ایم و عادت کرده ایم که دیگران به جای ما بیندیشند. به خصوص هنگامی که نوبت به پدیده‌های انتزاعی یا به ظاهر تجریدی می رسد وا می‌مانیم. هرچند که در مورد بسیاری از امور عملی نیز از تفکّر هدفمند وسازمان یافته بی بهره ایم . وقتی که پای مرگ در کار باشد هزار ترفند دیگر نیز برای نیندیشیدن به آن در میان می آید.

بیهوده نیست که میشل دومونتین می گفت "در حالی که فرجام کار ما مرگ است، مرهم عوام نیندیشیدن به مرگ و نسیان است."

امّا با چه نیرو یا استدلالی می توان اکثر افرادی را که همانطور که جن از بسم الله می ترسد از مرگ می گریزند به تفکّر درباره مرگ و مردن ترغیب کرد؟ چاره کار آموزش مرگ و آشنایی با مرگ شناسی و مرگ پژوهی است، به خصوص که این حوزه ها بیشتر به وجوه ملموس تر مرگ و فرایند مردن که جنبه های عملی و کاربردی دارد می پردازند. باید عموم مردم دریابند که مرگ پدیده ای برای تمام فصول و در همه جا حاضر است و در هرآن چه وجود دارد نمادی یا استعاره ای از مرگ به چشم می خورد.

مرگ و گستره آن تنها به مرگ شخصی و مردن خویشتن محدود نمی شود و تمام عرصه های زندگی را در بر می گیرد. علاوه بر تجلیّات آشنای مرگ در بیماری، مردن، ماتم، سوکواری و آیین‌های خاکسپاری، مرگ در گستره ای نامحدود با طبیعت، تاریخ، آینده، جامعه، هنر، علم، قانون، شخصیّت، هویّت، روابط و ده ها قلمرو دیگر مرتبط است که تدقیق در این عرصه ها ما را به درک درستی از زندگی نزدیک می کند. آری مرگ نیز آموختنی است و تا آن را نیاموزیم زندگی خود را به معنای واقعی نجات نداده‌ایم.

فهمیدن اینکه آیا یکی از همین مرد‌های اطرافتان، مرد زندگی شماست یا نه، کمی زمان می‌برد. پس با نشانه‌های یک مرد رویایی آشنا شوید و ببینید که چه کسی در اطرافتان این نشانه‌ها را در رفتار‌هایش بروز می‌دهد.
ما نه کف دستتان را می‌خوانیم و نه فالتان را می‌گیریم؛ برای اینکه بگوییم کدام مرد، مرد زندگی شماست، نه می‌توانیم جادو کنیم و نه چیزی را پیشگویی کنیم.

تنها می‌توانیم با دیدن و یادآوری برخی نشانه‌ها، امکان شناسایی مرد رویاییتان را برای شما فراهم کنیم. فهمیدن اینکه آیا یکی از همین مرد‌های اطرافتان، مرد زندگی شماست یا نه، کمی زمان می‌برد. پس با نشانه‌های یک مرد رویایی آشنا شوید و ببینید که چه کسی در اطرافتان این نشانه‌ها را در رفتار‌هایش بروز می‌دهد.

نشانه اول؛ احترام
وقتی می‌خواهیم ببینیم که آیا یک مرد، مرد واقعی زندگی شماست، به اولین نکته‌ای که باید توجه کنیم، وجود احترام است. احترام موضوعی است که در صدر جدول خوشبختی قرار دارد و خودش را به هزار و یک جلوه نشان می‌دهد و البته احترام یک موضوع ۲جانبه است؛ موضوعی که هم شما باید برای رعایت‌کردنش تلاش کنید و هم همسرتان باید در رفتار‌هایش آن ‌را نشان دهد. اگر می‌خواهید بدانید احترام در رابطه میان شما و نامزدتان جایی دارد، می‌توانید از نشانه‌های زیر کمک بگیرید:

_ اهل سازش است و به خاطر منافع مشترکتان کوتاه می‌آید. او گذشت‌های شما را می‌بیند و برای کم کردن فشار روی شما و ارتباطتان، گاهی از خواسته‌هایش می‌گذرد.

_ به احساسات و نگرانی‌های شما گوش می‌کند و بدون نصیحت کردن یا رنجیدن، برای درک کردنشان تلاش می‌کند.

_ می‌داند که یک آدم بی‌عیب و نقص نیستید اما شما را همان‌طور که هستید دوست دارد و با دیگران مقایسه‌تان نمی‌کند.

برای نظر‌های شما ارزش قائل است؛ قبل از هر تصمیم اساسی‌ای، نظر شما را می‌پرسد و با تک‌روی سعی نمی‌کند حرف خودش را به کرسی بنشاند.

_ وقتی موفقیتی به دست می‌آورید با تمام وجود برایتان خوشحال می‌شود و سعی می‌کند زمینه را برای موفقیت‌های آینده‌تان فراهم کند.

_ احترام فقط در لحن خوب و رفتار پرمحبت خودش را نشان نمی‌دهد. پس اول ببینید که نامزدتان نشانه‌های بالا را در رفتار‌هایش نشان می‌دهد یا خیر و بعد وجود آن‌ها را در رفتارهای خودتان بررسی کنید.

نشانه دوم : اولویت‌های مشترک
همه ما ایده‌آل‌هایی در ذهنمان داریم که از بچگی، ‌وقتی صحبت ازدواج در آینده می‌آید، در ذهنمان چرخ می‌زنند. از ویژگی‌های ظاهری‌ای مثل قد و وزن گرفته تا شرایط مالی، تحصیلات و خصلت‌های رفتاری. مسلما هیچ دختری دوست ندارد همسر آینده‌اش بی‌پول یا بدخلق باشد اما اولویت‌گذاری آدم‌ها برای این ویژگی‌ها یکسان نیست. یکی به شأن اجتماعی اهمیت بیشتری می‌دهد و یکی به خلق‌وخو؛ یکی خانواده برایش مهم است و یکی هم پول. اما برای شما کدام مهم‌تر است؟

_ برای انتخاب همسر، به الگوهای دیگران نگاه نکنید و سعی کنید که این موضوعات مهم را از نظر خودتان دسته‌بندی کنید.

_ مهم نیست که از نظر بقیه فردی که انتخاب کرده‌اید چقدر شگفت‌انگیز یا ایده‌آل است، مهم این است که این فرد چقدر به معیارهای خود شما نزدیک باشد و البته اینکه از مرزبندی‌ها و خط قرمز‌هایتان هم عبور نکند.

_ اگر به یک مورد خاص فکر می‌کنید و برای ازدواج فردی را بررسی می‌کنید، اول ۱۰ ویژگی مهمی که برایتان در اولویت قرار دارند را روی کاغذ بیاورید و بعد در مورد ایده‌آل بودن یا نبودن این فرد تصمیم بگیرید. حتی اگر او ۷ ویژگی از این ۱۰ تا را داشته باشد، می‌تواند یک همسر مناسب برای شما باشد.

_ تا اینجای کار ۵۰ درصد مشکل حل شده. حالا وقت آن است که از این همسر آینده هم بخواهیم اولویت‌هایش را روی کاغذ بنویسد و ببیندکه آیا شما هم می‌توانید همسر اید‌ه آلی برایش باشید یا نه!

نشانه سوم : از خط قرمز‌ها نمی‌گذرد
در هر ارتباطی خط قرمز‌هایی هست که شکسته شدنشان همه چیز را به هم می‌ریزد و البته محدودیت‌های همه ارتباط‌ها مثل هم نیستند. وقتی هم که پای زندگی مشترک به میان بیاید، خط قرمز‌ها پیچیده‌تر و گاهی هم غیرقابل عبور‌تر می‌شوند و به همین دلیل یکی از اصلیترین نشانه‌هایی که به شما می‌گوید یک مرد، همسر ایده‌آل شماست، احترام به همین خط قرمز‌هاست.

_ بعضی از خط قرمز‌ها در همه ارتباط‌ها مثل هم هستند و بعضی‌های دیگر هم تنها در مورد زندگی مشترک شما صادق هستند. پس اگر او می‌خواهد برایتان بهترین همسر دنیا باشد، باید هر دوی این مسیرهای ممنوعه را بشناسد و به آن‌ها احترام بگذارد.

_ یک همسر ایده‌آل نباید تنها و تنها از مسیرهایی که خودش درست می‌داند عبور کند بلکه باید نگاهی به مفهوم درست در ذهن شما بیندازد و در صورتی که می‌بیند انجام یک کار به تصور ذهنی شما در موردش آسیب می‌زند، از انجام دادنش دست بردارد.

_ شما هم در این مورد یک وظیفه دارید. درست است که بسیاری از این مرزبندی‌ها جزو کلیشه‌هایی هستند که همه مرد‌ها از آن باخبرند اما اگر مورد دیگری در ذهنتان وجود دارد، انتظار نداشته باشید که مردتان آن را حدس بزند بلکه با توضیح آن موضوع و بیان دلایلتان، اهمیت این خط قرمز را بازگو کنید و از او بخواهید که به این محدودیت احترام بگذارد.

نشانه چهارم : اجازه می‌دهد خودتان
همه ما دوست داریم بهترین باشیم. بهتر از چیزی که هستیم و حتی بهتر از چیزی که در توانمان هست. به خصوص اگر مقابل فردی بنشینیم که دوستش داریم و نگران از دست دادنش هستیم، دوست داریم خودمان را به‌مراتب بهتر از خود واقعیمان جلوه دهیم و ضعف‌ها و شکست‌هایمان را در مقابلش پنهان کنیم.

دوست داریم او فکر کند، قوی‌ترین و ایده‌آل‌ترین دختر جهان هستیم و هیچ جای دنیا، فردی به مهربانی، صبوری و دانایی ما پیدا نمی‌شود ولی مدتی که بگذرد، ‌این تلاش برای بیش از حد خوب بودن و در واقع یکی دیگر بودن، برایمان خسته‌کننده می‌شود و میل ماندن در آن رابطه را از وجودمان دور می‌کند.

_ باید بدانید در یک رابطه ایده‌آل و در مقابل مردی که مرد زندگیتان است، شما هیچ نیازی به پنهان کردن خود واقعیتان نخواهید داشت.

_ می‌دانید او شما را همان‌طور که هستید دوست دارد و حتی اگر هزار زن قدرتمند‌تر و دانا‌تر از شما مقابلش ظاهر شوند، ‌باز هم شما را انتخاب می‌کند.

_ این حس به شما اعتماد به نفس می‌دهد و نمی‌گذارد که با حسادت، ترس‌ها و بی‌اعتمادی‌های بی‌مورد یا احساس ناامنی، زندگی مشترکتان را خراب کنید.

نشانه پنجم : از شما دفاع می‌کند
گرچه بهترین حالت ممکن این است که ازدواج شما همه را خوشحال کند و کوچک‌ترین سردی و مشکلی در این مسیر پیش نیاید اما نباید فراموش کنید که این حالت رویایی همیشه هم اتفاق نمی‌افتد. تفاوت‌های خانوادگی، تفاوت در انتظار‌ها و سبک زندگی و بسیاری عوامل دیگر می‌تواند انتقاد دیگران را متوجه شما و تصمیم مشترکتان کند. انتقادهایی که گاهی از طرف خانواده و اطرافیان شما بیان شده و گاهی هم به نامزدتان گفته می‌شوند و گوش او را پر می‌کنند.

_ اگر او همسر ایده‌آل شما باشد، با شنیدن این داوری‌ها و گوشه کنایه‌ها از تصمیمش دلسرد نمی‌شود و برای راضی کردن دیگران، به فکر تغییر برنامه‌هایش نمی‌افتد.

_ شاید شما ۲ نفر با گرفتن یک تصمیم مشترک بتوانید راه را برای این ازدواج هموار‌تر کنید اما یک مرد ایده‌آل هرگز بار این تغییرات را به دوش شما نمی‌اندازد و با قرار دادنتان در برابر دیگران، به‌دنبال حاشیه امنی برای خودش نمی‌گردد.

نشانه ششم : حستان به شما می‌گوید...
حتی اگر او تمام نشانه‌هایی که یک همسر ایده‌آل باید داشته باشد را دارد، باز هم به معنای این نیست که او مردی است که برای آرامش شما آفریده شده است. با وجود بررسی تمام این موضوعات، دست آخر باید به این فکر کنید که چه حسی درباره این مرد دارید.

_ آیا هر زمان که او را می‌بینید احساس شوق و هیجان سراغتان می‌آید؟ آیا بعد از هر دیدار، با اشتیاق منتظر گذاشتن قرار بعدی می‌مانید؟ آیا وقتی صحبت از ازدواج می‌شود، دلتان می‌خواهد که زود همه‌چیز جفت‌وجور شود و برای همیشه در کنار او باشید؟

_ اگر پاسخ شما به این سوال‌ها منفی است اما وقتی دو‌دو‌تا چهارتا می‌کنید، می‌بینید که او ایرادی ندارد که بخواهید به خاطرش از ازدواج صرف‌نظر کنید، ‌دست نگه‌دارید!

_ حسی که شما باید به همسر آینده‌تان داشته باشید، حرف اول و آخر را می‌زند؛ حسی که اگر نباشد، ‌با وجود تمام ویژگی‌های مثبت هم نمی‌تواند شما را به ماندن در یک زندگی دلگرم کند.