معما

نابغه ها! جواب رو نخونین ببینین میتونین جواب بدین.

نكته ی انحرافی هم نداره.


سوال:

10  جعبه قند داریم
هر جعبه از 1000 حبه قند تشکیل شده.
وزن هر حبه قند 10 گرمه.
این وضعیت تو همه جعبه ها همین طوریه ولی فقط یکی از جعبه ها حبه هایی با وزن 9 گرم داره.
یه ترازو داریم که یه بار مصرفه. یعنی فقط میشه یه بار با اون وزن کرد و بعد از اون دیگه از کار می افته.
می خوایم با استفاده از این ترازو و تنها با یک بار وزن بفهمیم کدوم جعبه وزن کمتری داره.

حالا چیکار کنیم؟

.

.

.

.

.

.

.

مطمئنی میخوای جواب رو ببینی؟ باور كن جواب داره ؟

.

.

.


.

.

. یعنی تسلیم شدی

.

.

.
.

.

پس ببین


ابتدا جعبه ها را شماره گذاری می کنیم : جعبه 1 و جعبه 2 و جعبه 3 و جعبه 4 و ..... تا جعبه شماره 10

سپس از هر جعبه به تعداد شماره جعبه ، حبه قند برمی داریم ، مثلا از جعبه اول یک حبه قند و از جعبه دوم 2 حبه قند و از جعبه سوم 3 حبه قند و .......

جمعا 55 حبه قند می شود، قاعدتا به وزن 550 گرم

سپس این مجموعه را با ترازو وزن می کنیم.

فکر کنم دیگه بقیش واضح باشه

هر مقدار گرمی که از 550 گرم کمتر باشد برابر با شماره جعبه ای است که حاوی حبه قند های 9 گرمی می باشد.


دیدی گفتم جواب داره ..!!!! هی عجله کردی!!! مطمئنم اگه یه کم روش فکر می کردی تو هم به راه حل مسئله پی می بردی.

آیا می دانستید

 که گاهی به هم می رسیم و می گوییم 120 سال زنده باشی یعنی چه و از کجا آمده؟ برای چه نمی گوییم 150 یا 100 سال یا ...
در ایران و در زمان ماقبل هجوم اعراب به ایران سال کبیسه را به این صورت محاسبه می کردند که به جای اینکه هر 4 سال یکروز اضافه کنند (که البته اضافه هم می کردند) هر 120 سال یک ماه را جشن می گرفتند و کل ایران این جشن برپا بود و برای این که بعضی ها ممکن بود یکبار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی داد تا این جشن ها را دوباره ببینند به همین دلیل دیدن این جشن را به عنوان بزرگترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند هر کسی برای طرف مقابل آرزو می کرد تا آنقدر زنده باشی که این جشن باشکوه را ببینی و این به صورت یک تعارف و سنتی بی نهایت زیبا درآمد. که وقتی به هم می رسیدند بگویند 120 سال زنده باشی.

آیا می دانستید؟

قسمتی از آنچه پادشاهان باستانی ایران کردند و باعث افتخار هر ایرانیست....

 آیا میدانید :

 داریوش در پایئز و زمستان ۵۱۸ - ۵۱۹ قبل از میلاد نقشه ساخت پرسپولیس را طراحی کرد و با الهام گرفتن از اهرام مصر نقشه آن را با کمک چندین تن از معماران مصری بروی کاغد آورد.

چیستان بیل‌گیتس

دو اتاق در مجاورت هم قرار دارند. هر کدام یک در دارند ولی هیچکدام پنجره ندارند. درهایشان که بسته باشد درون اتاقها کاملا تاریک است. در یک اتاق سه چراغ برق به توانهای ۱۰۰، ۱۱۰ و ۱۲۰ وات و در اتاق دیگر سه کلید برق مثل هم وجود دارد.( لطفا به شکل زیر نگاه کنید) ما نمیدانیم کدام کلید کدام چراغ را روشن میکند( مثلا نمیدانیم آیا کلید وسطی مربوط است به چراغ وسطی یا به چراغهای دیگر اما بطور قطع میدانیم که هر کدام از کلید ها یکی از چراغها را روشن میکند. همچنین ترتیب چراغها را هم نمیدانیم ). شما معلوم کنید که هر کلید مربوط به کدام چراغ است.. برای اینکار و در شروع، شما باید در اتاق کلیدها باشید و کار را از آنجا شروع کنید. شما میتوانید هر چند مرتبه که بخواهید کلیدها را روشن و خاموش کنید. اما شما تنها هستید و نمیتوانید از کسی کمک بگیرید و هیچگونه وسیله ای هم خواه برقی خواه غیر برقی بهمراه ندارید و مهمتر از همه اینکه شما حق ندارید بیش از یکبار وارد اتاق چراغها شوید و وقتیکه وارد شدید و بیرون آمدید، دیگر نمیتوانید مجددا وارد آن اتاق بشوید.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

پاسخ چیستان

یکی از کلید ها را روشن کنید و یکی دو دقیقه بعد آنرا خاموش نمایید. حالا کلید دیگری را روشن کنید و به اتاق چراغها بروید. چراغی که روشن است مربوط است به کلید دوم. دو چراغ دیگر را لمس کنید، آنکه گرم است مربوط است به کلید اول و البته آنکه سرد است مربوط است به کلید سوم است.
اگر شما نتوانستید این معما را حل کنید یقینا به این دلیل بوده است که به فیزیک معما که همانا حرارت تولید شده در چراغها است توجه نداشتید و فکر خود را متمرکز بر تناظر چراغها و کلیدها نمودید، راه حلی که هرگز شما را به جواب نخواهد رساند.
توان چراغها هم هیچ ربطی به حل معما ندارد و فقط برای گمراه کردن شما در معما گنجانده شده است

دل من تنگ دو ماهی بلاست

و سرم مزرعه ی سبزه ی عید

در نگاهم سیبی است که به دستور تو سرخ است و لذیذ

سنجد سادگی از لحن کلامم پیداست

غزلم سرکه ی انگور و شراب

 چشم من سیر  ز هر منظره ای است

تا تو هستی و تو را می بینم

سمنو مزه ی احساس من است

سینی خاطره ها را چیدم

تا که در یاد تو سرسبز شوم

یاد تو هر چه که تکرار شود تازه تر است

باز هم فصل بهار

رویشی در دل من

قد یک ارزن کوچک سر شوقی دارم

قد یک باغ، امید

دل من مزرعه ی یاد خداست

دانه بکار و ببین

خوشه ی عشق و کمال

من بهارم زیباست

لحظه ی رستن من از دل خاک سیاه

لحظه ی پروازم از دل پیله ی تنگ

وه چه سبزم ،چه لطیف

وه چه شادم ،چه سبک

یک نفر از ته دل با صدای خود من می گوید:

«فصل دیدار مبارک بادت

لحظه هر لحظه بهاری دگر است»

آی از قافله ی سبز شدن جا نمانی دل من ...