تبیان، دستیار زندگی

اهل بصیرت پیرو رهبرند، در راه دین همیشه روشنگرند .

جمهوری اسلامی مرکز عدل و داد است.

سال‌های سرد و سیاه ستم‌‌، آن قدر طول كشید كه آیه های "رعد" پروردگار را هم از یاد بردیم: "خداوند هیچ مردمی را دگرگون نمی كند، مگر آن كه خودشان را دیگرگون كنند". (1)

امام خمینی(ره) نشان داد كه وعده های الهی را فراموش كرده ایم. او نشان داد كه آیه های الهی همچنان زنده اند و ماییم كه آنها را از یاد برده ایم. او نشان داد كه تا نخواهیم، نخواهیم توانست. روزهایی كه حتی روشنفكران دینی به دنبال كرسی های مجلس برای نفوذ در رژیم شاهنشاهانی بودند تا آرام آرام اصلاحات كنند، امام خمینی(ره) آیه های جهاد را خواند و سوره های مبارزه با طاغوت را به یادمان آورد. نامه‌هایی كه امام(ره) در سال 1345 به آیت ‌الله سعیدی و دیگران نگاشت، شاهدان روشن این مدعایند. با تكیه بر همین آیات بود كه از همان سال ها، امید حكومتی اسلامی را در دل ها زنده می كرد. بارها فرمود كه شاه رفتنی است، به فكر اداره یك حكومت اسلامی باشید. حركت شگرفی كه به یكباره در مردم پدید آمد، محصول چند ساعت سخنرانی و چند كاغذ اعلامیه نبود؛ محصول 1400 سال وحی و شهادت و مظلومیت و باور بود.

انقلاب اسلامی ایران، به رهبری امام خمینی (ره) از حوادث كم ‌‌نظیر تاریخ این مرز و بوم است كه توانست رژیم پهلوی را به گورستان تاریخ بفرستد و بساط كهنه شاه و شاه‌ بازی را از كشور بیرون بریزد. تمام كسانی كه امام(ره) را در آن روزها ملاقات كرده‌اند، از اطمینان و اعتماد عجیب امام نسبت به پیروزی قاطع انقلاب سخن گفته‌اند. چنانچه مرحوم فلسفی در خاطراتش نقل می‌كند:

"در مدت اقامت امام در پاریس، افراد زیادی از ایران به پاریس رفتند. از جملة آن‌ها، مرحوم آقای مطهری بود. ایشان قبل از رفتن، به منزل ما آمد و گفت: شما پیامی برای آقا دارید؟ دو سه موضوع بود كه من به طور خصوصی تذكر دادم. ایشان خداحافظی كرد و رفت. وقتی مرحوم مطهری برگشت، به دیدن ایشان رفتم؛ آن هم در وقتی كه كسی نبود. تقریباً اول شب بود. موضوعاتی را كه گفته بودم، ایشان به امام گفته بودند و جواب هم گرفته بودند. دیدم آقای مطهری می‌گوید:

آقا، من مبهوت هستم. با این همه نظامی‌های تا بن دندان مسلح، با آن همه حمایت‌های آمریكا و انگلستان و فرانسه، نتیجه چه خواهد شد؟ به امام گفتم: آقا، خطر مهمی است. خودتان چه طور می‌بینید؟ امام در جواب فرمود: علی التحقیق پیروزیم. یك روحانی، غیر از یك كاسب است كه این حرف را بزند. دیدم از یك طرف، امام خمینی است و عظمت دارد و من نمی‌توانم از ایشان بپرسم چرا پیروزیم؟ ولی پرسیدم كه آیا به محضر امام عصر(عج) شرفیاب شدید و ایشان این خبر را داده است؟ امام نفی و اثبات نكرد و فقط گفت: قطعاً پیروزیم. گفتم: الهامی به شما شده است؟ گفت: قطعاً پیروزیم. از هر دری كه من وارد شدم، ایشان نگفت كه واقعیت چیست ولی هم‌چنان با قاطعیت می‌گفت: پیروزیم و اعتنا به این همه تانك و توپ و نظامی و غیره نكنید. علی التحقیق پیروزی با ما است.

شهید مطهری با حالت بهت، این سخنان را به من گفت و خود، متحیر بود. می‌گفت: من نفهمیدم امام از چه منشأ و منبعی به این حقیقت رسیده است. (2)