شما شاید بخندید، اما هنوز خیلی از روحیات کودکانه در من زنده است. من خیلی دوست دارم عیدی بگیرم. خیلی‌ها ممکن است بخندند. بگویند مرد به این گندگی عیدی گرفتن ندارد که. بابا باید….
من هنوز هم ۱۸ساله ام
چند ماه پیش به پشت صحنه برنامه «بوستان دوستان پورنگ» رفتم تا با او درباره ساختار و محتوای برنامه اش صحبت کنم، اما موضوع مصاحبه دوباره مان عید نوروز بود. در این مصاحبه چندان کاری به شیوه های اجرای او نداشتیم. داریوش فرضیایی از شیطنت هایش در دوران کودکی گفت و خاطراتی که از آیین باستانی نوروز دارد.
در این گفت وگو سعی کردم به پاسخ این سوال برسم که یک مجری چطور می تواند اینقدر شاد و پرشور و نشاط باشد. فرضیایی، شادترین مجری حال حاضر تلویزیون است. او سعی می کند در برنامه هایش بخشی از این شادی را به بینندگانش هم منتقل کند. معمولا استادان روزنامه نگاری می گویند تغییرات رفتاری مصاحبه شونده را باید داخل پرانتز نوشت. در این مصاحبه چون عموپورنگ دائما شاد و خندان بود، از نوشتن این که کجاها خندید خودداری کردیم!
این گفت وگو در پشت صحنه برنامه «بوستان دوستان پورنگ» انجام شد.
عمو پورنگ لحظه سال تحویل و سر سفره هفت سین چه آرزویی می کند؟
این را صادقانه می گویم نه از روی خودنمایی، آرزو می کنم همه مردم در رفاه و شادی و نشاط باشند. مطمئن باشید وقتی دیگران شاد باشند من هم شادم. شما هم شادید. وقتی همه آرام و بشاش باشند این آرامش روی شما هم تاثیر می گذارد.
خب همه دوست دارند شاد باشند. راه رسیدن به این شادی چیست؟
ما شاد شدن را خیلی دشوار کرده ایم. شادی را در دست انداز قرار داده ایم و توی دالان ها بردیمش. از نظر من شادی همان لحظه ای است که تو به هیچ چیزی فکر نمی کنی. به این فکر می کنی که تن سالم داری و نفس می کشی. آن لحظه ای است که دم را غنیمت می دانی. الان معنای شادی عوض شده است. الان شادی یعنی پول زیاد، تفریح زیاد و داشتن امکانات فراوان. در صورتی که خیلی ها این امکانات را دارند اما قلب شاد ندارند.
می گویند شادی مثل پروانه ای است که نباید دنبالش بدوی. باید آرامش داشته باشی تا پروانه خودش بیاید روی شانه هایت بنشیند. درست است؟
بله. کاملا قبول دارم. بچه ها با داشتن یک عروسک کهنه دست ساز شاد و خوشحال می شوند. نمی خواهم بگویم که آدم بزرگ ها هم باید شادیشان در یک عروسک باشد، اما آدم بزرگ ترها می توانند شادیشان را در چیزهای قشنگ و ساده پیدا کنند. می توانند با یک کارت تبریک دستنویس شاد بشوند.
ما با خودمان می گوییم طرف با این همه سرمایه چرا یک کارت تبریک خشک و خالی فرستاده. چرا سکه و تراول ضمیمه اش نکرده است.
تا حالا چند برنامه در ایام عید اجرا کرده ای؟
نشمرده ام، اما پنج شش سالی می شود که عیدها در خدمت بچه ها هستم.
در این برنامه ها به لحاظ موضوعی بیشتر روی چه مسائلی تاکید می کنید؟
در عید به موضوعاتی مثل عیدی گرفتن، آداب دید و بازدید و احترام به بزرگ ترها می پردازیم.
به بچه ها یادآوری می کنیم که در بهار همه چیز نو می شود. پس باید غم و کدورت را کنار گذاشت. من خیلی دوست دارم که نوروز ما سنتی بماند و مدرن نشود. نوروز سنتی یعنی همان تخم مرغ های رنگی و دید و بازدیدهایی که روستایی ها انجام می دهند. اول صبح کوچک ترها به دیدن بزرگ ترها می رفتند و هدیه می گرفتند.
منظورت از نوروز مدرن تبریک گفتن عید با پیامک است؟
بله. الان طرف زورش می آید به دید و بازدید برود، می نشیند پشت رایانه با دوستش چت می کند یا این که با این موبایل ها پیامک می زند. قبلا این چیزها نبود. من حتی با نامه نوشتن هم مخالفم. به نظر من آدم باید زحمت بکشد، مسافتی را برود، دوستانش را ببیند و برگردد. لذت عید به این است.
بیشتر دوست داری عیدی بدهی یا بگیری؟
شما شاید بخندید، اما هنوز خیلی از روحیات کودکانه در من زنده است. من خیلی دوست دارم عیدی بگیرم. خیلی ها ممکن است بخندند. بگویند مرد به این گندگی عیدی گرفتن ندارد که. بابا باید عیدی من را بدهید! حالا حتما که نباید پول باشد. یک شاخه گل هم بدهید قبول است. بعضی ها می خندند و این قضیه را جدی نمی گیرند. بعضی ها خجالت می کشند به یک آدم بزرگ عیدی بدهند. در صورتی که برادر به برادر باید عیدی بدهد.
حالا خودت هم به بزرگ ترها عیدی می دهی؟
من دارم از خودم هم انتقاد می کنم. نمی خواهم فقط دیگران را زیرسوال ببرم. من سعی می کنم این فضا را بشکنم. چند وقت پیش تولد مادرم بود. برای اولین بار برایش در ۷۹ سالگی جشن تولد گرفتم. خودش خبر نداشت. البته نه جشنی که شما تصورش را می کنید. همه جمع شدیم. ۲ کیلو کیک هم خریدیم و به مادرم گفتیم تولدت مبارک. بچه خواهرم برف شادی می زد.
بعد از تحویل سال، اول از همه به چه کسی عیدی می دهی؟
اول به پدر و مادرم، بعد به خواهرها و برادرزاده هایم. به برادرهایم عیدی نمی دهم، چون سنشان زیاد است. اول از همه صورت مادرم را می بوسم و بغلش می کنم.
به دیگران عید را چطوری تبریک می گویی؟
رو در رو تبریک می گویم. تبریک پیامکی را دوست ندارم. موبایلم را می بندم، چون می دانم بارانی از پیامک برایم می آید. همه یک سری جملات ثابت را از روی هم کپی می کنند. صد تا پیامک یک جور می آید. من دوست دارم هر کس زاییده فکرش را برایم بفرستد؛ مثلا بزند به یادت بودم. عیدت مبارک.
میانه ات با سبزی پلو با ماهی روز اول سال چطور است؟
بعضی وقت ها پیش آمده این غذا را بخورم و بعضی وقت ها نشده. الان چهار پنج سالی است که سبزی پلو با ماهی نخورده ام. سن مادرم بالا رفته. من هم انتظار ندارم سبزی پلو با ماهی را با آن ظرافت برای من بپزد.
مگر خودت بلد نیستی درست کنی؟
ماهی را بلدم؛ اما سبزی پلو را نه.
کاری ندارد که یک کم سبزی را قاتی پلو می کنی و ادامه ماجرا!
بله، گفتنش راحت است. به خود شما هم بدهند درست کنی به جای سبزی پلو یک چیز دیگری می شود. باید سبزی را پاک کنی و تفت بدهی و از این جور کارها. من بلد نیستم.
تا حالا عید شمال بوده ای؟
من هیچ عیدی شمال نبوده ام. بیشتر تهران بودم یا خارج از کشور. ۵ سال ممتد هم بازیگر برنامه زنده رادیو بودم. با خانم ژاله صادقیان و آقای نصرت الله اکبری برنامه اجرا می کردیم.
برایت سخت نبود لحظه سال تحویل در حال کار باشی؟
نه اتفاقا خیلی خوش گذشت. لحظه سال تحویل همه گریه می کردیم. همه دعا می کردیم مخصوصا برای مریض ها. لحظه سال تحویل چون هیچ کس ما را نمی دید راحت تر می توانستیم گریه کنیم.
این اشکی که می ریزی اشک شوق است یا حسرت؟
اشک شوق است، اشک حسرت نیست. در آن لحظه سال تحویل یک حس قشنگی به تو دست می دهد.
بعضی ها می گویند تبریک گفتن عید کاری بی معناست. مگر یک سال پیرتر شدن هم تبریک گفتن دارد؟
نه، من می گویم ما یک سال عمر از خدا گرفته ایم. یک سال بیشتر عمر کرده ایم و بیشتر بندگی خدا را کرده ایم. پس باید جشن بگیریم. شما چرا ۴۰ سالگی تان را جشن می گیرید؟ چون عقل تان در این سن کامل می شود.
حالا راستش را بگو، عقل تو کامل شده است؟
من سنم را نمی گویم. من ۱۸ سال دارم. اصلا فرض کن تاریخ تولد من ۱۳۲۰ باشد. چه اهمیتی دارد. مهم این است که من ۱۸ سال دارم. چرا وقتی این را می گویم همه می خندند؟ ما به سن شناسنامه ای آدم ها نباید کاری داشته باشیم. من ۱۸ سال دارم. وقتی من این را تکرار کنم یک امید و نشاطی را به دیگران منتقل می کنم.
دارم خودم را با یک دنیای شاد هماهنگ می کنم. کسی نباید بگوید چون تو سنت بالا رفته باید کنار بروی. به نظر من خلاقیت و پویایی ربطی به سن ندارد. یک نفر ۷۰ سالش است و هنوز هم دیگران را از ذهنش تغذیه می کند. چه ربطی دارد؟
وسایل سفره هفت سین را خودت می چینی یا آماده می خری؟
من معمولا خودم به خرید نمی روم، چون خرید کردن من برای همه جالب است. می خواهند بدانند چی می خواهم بخرم، چطوری می خرم و چقدر می خرم. من معمولا اجناس را نشانه می گیرم و کسی را می فرستم که بخرد. بعضی وقت ها خواهرم می خرد و بعضی وقت ها همسایه ها.
به نظر تو چرا در سفره هفت سین تنگ ماهی می گذارند؟
ماهی نشانه سرزندگی است. ماهی در دریا و اقیانوس زندگی می کند و دریا هم بیکران است. ما باید خود ماهی را در نظر بگیریم نه تنگش را. خود ماهی نماد حرکت روبه جلوست.
این که می گویند ماهی در لحظه سال تحویل دمش را تکان می دهد درست است؟
من یکی دو بار لحظه سال تحویل به ماهی توی تنگ خیره شدم، تکان نخورد. برایش بشکن هم زدم، اما تکان نخورد. من جز حرکت ماهی چیزهای دیگری هم شنیده ام. یک نفر سفارش می کرد، سه تا سکه را در لحظه سال تحویل زیر خاک مدفون کن. بعد از سال تحویل آنها را در جیبت بگذار چون برکت دارد.
می گویند لحظه تحویل سال هر کاری بکنی تا آخر سال مشغول همان کار هستی. تو لحظه سال تحویل چه کار می کنی؟
من لحظه سال تحویل قرآن به دستم می گیرم. می دانم این قرآن به من کمک می کند. کمکم می کند در ناملایمات دچار کم لطفی و بی مهری به مردم و خانواده ام نشوم.
به نظر تو سالی که نکوست از بهارش پیداست؟
بله، من به این رسیده ام. بعضی وقت ها در بهار باران خیلی خوبی می آید. همه خوشحال می شوند؛ اما اگر بهار خشک باشد تا آخر سال هم خبری از باران نمی شود.
نظرت درباره ضرب المثل صد سال به از این سال ها چیست؟
من آخرش نفهمیدم ۱۰۰ سال به این سال هاست یا ۱۰۰ سال به از این سال ها. احتمالا باید «به» باشد. شاید هم سیب، گلابی و پرتقال!
به نظر تو با یک گل بهار می شود یا نمی شود؟
واقعا نمی شود. در بهار باید دشت ها و لاله زار ها پر از گل بشود. وقتی یک گل می روید تو باید بفهمی که آن بهار اساسا مشکل دارد. نمی شود که در فصل شکوفایی فقط یک گل شکوفا بشود. باید همه چیز با هم هماهنگ باشد.
من بچه پایین شهر تهرانم. روز اول عید لباس های نویمان را می پوشیدم و می آمدیم بیرون به بقیه بچه ها نشان می دادیم. وضع مان خوب نبود؛ اما این جوری نبود که بچه ها نتوانند لباس نو داشته باشند. یادم می آید قبل از این که با مادرم به خرید برویم، من تنهایی می رفتم لباس ها را نشان می کردم و به مادرم می گفتم همان ها را برایم بخرد.
انشای علم بهتر است یا ثروت را چطور می نوشتی؟
آن موقع ما بچه بودیم. می نوشتیم ما علم را می خواهیم. الان می فهمم که علم و ثروت هر دو در امتداد هم خوب هستند.
این که در تعطیلات نوروزی هم برنامه اجرا می کنی برایت سخت نیست؟
چرا، کار زیاد من را خسته می کند. بعضی وقت ها از کار زده می شوم. درست است که کار عشق است و ما با عشق کارمان را انجام می دهیم، اما بعضی وقت ها ممکن است عشق زده بشویم.
روز سیزده به در می روی به دامان دشت و طبیعت؟
اگر بروم با پوششی می روم که کسی من را نشناسد.
دروغ ۱۳ هم می گویی؟
من به این چیزها اعتقاد ندارم. دروغ سیزده من این است که عدد ۱۳ اصلا وجود ندارد. یعنی باید بگویی یازده و بعد سیزده. اینها خرافات است. تازه من سبزه هم گره نمی زنم. می گویند اگر گره بزنی بختت باز می شود.
خوب شد یادم انداختی. حالا که صحبت بخت و ازدواج و اینها شد، می خواهم یک سوال خصوصی بپرسم. خیلی ها به من گفتند از عمو پورنگ بپرس آیا خودش هم بچه ای دارد و کی ازدواج کرده و از اینجور سوالات.
من از این آدم ها یک سوالی می پرسم. مساله ازدواج من برای شما چه جذابیتی دارد؟ من دوست ندارم درباره این مساله شخصی صحبت کنم. من خودم بچه ندارم؛ اما دارم به بچه های مردم خدمت می کنم.
