تبیان، دستیار زندگی

سرودن شعری بسیار پربار و پرمعنی ، آن هم خالی از حتی یک نقطه ، کافیست تا به پختگی هنر و جایگاه والای ادبی استاد بزرگوار، فیلسوف قرن حاضر ،‌ علامه حسن زاده آملی پی ببریم.

بازی رایانه ای « کالای ایرانی » یک بازی کوچک است که علیرغم سادگی ، می تواند در فرهنگسازی خرید کالاهای ایرانی مؤثر باشد. این بازی در واپسین روزهای سال تولید ملی ، به عنوان حرکتی فرهنگ ساز ، در بخش هدایای سایت هنر ناب اسلامی قرار می گیرد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مؤسسه هنر ناب اسلامی ، در این بازی که توسط نرم افزار Game Maker ساخته شده و سبکی شبیه به بازی نقطه خور دارد، بازیکن با جمع آوری کالاهای ایرانی امتیاز کسب کرده و با برخورد به کالای خارجی ، جان خود را از دست می دهد.

پس از گرد آوردن همه کالاهای ایرانی ، ‌به مرحله بعد با چیدمان و مسیری متفاوت خواهید رفت.

نکته شایسته تقدیر برای تولیدکننده (گان) گمنام بازی کالای ایرانی که نام و نشانی از خود درج نکرده اند ، این است که در سال 1391 که با تدبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی ، سال « تولید ملی ،‌ حمایت از کار و سرمایه ایرانی » نامگذاری شده بود، با وجود همه کم کاری ها از سوی مسئولین برای نهادینه کردن « فرهنگ خرید کالای ایرانی » ، این بازی سازان ، دست به اقدام عملی زده و یک گام ارزشمند برداشته اند.

در این جا یاد آوری چند جمله بسیار مهم از پیام نوروزی امام خامنه ای در آغاز سال 1391 خالی از لطف نیست:

« سهم دولت در این كار، پشتیبانى از تولیدات داخلىِ صنعتى و كشاورزى است. 
سهم سرمایه‌داران و كارگران، تقویت چرخه‌ى تولید و اتقان در كار تولید است. 
و سهم مردم - كه به نظر من از همه‌ى اینها مهمتر است - مصرف تولیدات داخلى است.»

می توانید بازی کوچک « کالای ایرانی » را با حجم حدود 1.8 مگابایت از لینک زیر دریافت نمایید:

دریافت ( دانلود ) بازی کالای ایرانی

بالاخره بعد از 20 دقیقه اومد. در حالی که برای امتحان خیلی دیرم شده بود، با التهاب از پله های اتوبوس رفتم بالا و خودمو رسوندم به صندلی های آخر اتوبوس . اتوبوس خیلی تند می رفت و تعادلم رو به هم می زد . به سختی رفتم بالا و نشستم . فکرم مشغول امتحان بود و دعا می کردم تو ترافیک نمونم و زود برسم دانشگاه .

به ایستگاه بعدی که رسیدیم ، چند تا نوجوون دبیرستانی 15-16 ساله که معلوم بود از امتحان برگشتن و کتاباشونو نو دستشون لوله کرده بودن ، سوار اتوبوس شدن . تو سر و کله هم می زدن و می خندیدن . من بی توجه به اونا جزوه ام رو جلوم باز کرده بودم و با نگرانی تند و تند ، می خوندم .

داشت کم کم حواسم جمع قسمت مهمی می شد که برامم خیلی سخت بود ، که یه دفعه صدای بلند یکی از اون پسرا تمرکزم رو به هم زد و وادارم کرد ، سرمو بلند کنم .نگاه کردم دیدم ، اون پسر داره به قسمت خانوما نگاه می کنه و با چشمائی براق و لحنی تمسخر آمیز ، می خنده و می گه :

بچه ها اون جا رو نگاه کنید ! زده جایگاه ویژه جانبازا ! ... آخه مسخره ! از این جا دو چرخه بچه گونه هم رد نمی شه ! چه برسه به ویلچر ...!!! ... بعدم دوستش برگشت طرفش و نگاهی به اون کرد و گفت:... اونم وسط صندلی زَنا ! ... و همگی با هم خندیدن .

با حرف اون ، من که حواسم به پنجره نبود ، رومو برگردوندم طرف پنجره طرف خانوما ... دیدم راست میگه . روی پنجره طرف ما ، یه برچسب چسبونده بودن با علامت یه ویلچر که روش نوشته بود ... جایگاه ویژه جانبازان ...! اول که اون پسرخندید ، خوشم نیومد . ولی تو دلم بهش حق دادم . کمی مسخره به نظر می رسید . رو پنجره خانوما !... بالای سر صندلی هائی که کیپ هم چیده شده بودن ! ... ته اتوبوس ! ...

تا اون برچسبو دیدم ، یاد یه جمله افتادم . جمله ای که مدت ها بود تمام فروشگاه ها و مراکز تجاری موظف شده بودن ، اونو بالای سر در ورودی شون بزنن ... از پذیرش بانوان بد حجاب معذوریم ... یا ورود بانوان بد حجاب ممنوع ...! ولی اگه سرکی داخل مثلا" بعضی از اون مغازه ها یا فست فود ... یا هر جائی بکشی ، چیزی که نظرتو جلب می کنه ، متأسفانه خانم های بد حجابه ! ... که آدمو تو فکر فرو می بره که ...

... خیره شده بودم به اون برچسب و دلم خیلی گرفته بود . اونا حق داشتن بخندن و مسخره کنن ... با خودم فکر کردم اونا که نسل چهارم بعد از جنگن ، با دیدن چنین کارائی با خودشون چی فکر می کنن؟! ... کار هم نسلای جنگو که برای هم دوره ای هاشون می بینن، چی از ارج و قرب جانبازا می فهمن ؟! ... نگاهمو به نور خورشید که پشت برچسب می تابید و اونو روشن می کرد ، دوختم وفکر کردم به امکاناتی که گفتیم برای جانبازا تهیه کردیم ... و نکردیم !

تا شهدا با شهدا 

خدایا از آنچه کرده ام اجر نمی خواهم و به خاطر فداکاری های خود بر توفخر نمی فروشم، آنچه داشته ام تو داده ای و آنچه کرده ام تو میسر نمودی، همه استعداد های من، همه قدرت های من، همه وجود من زاده اراده توست، من از خود چیزی ندارم که ارائه دهم، از خود کاری نکرده ام که پاداشی بخواهم...

تو ای خدای من، ناله ضعیف شبانگاه مرا می شنیدی و بر قلب خفته ام نور می تافتی و به استغاثه من لبیک می گفتی. تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مرا مسلح نمودی... خدایا تو را شکر می کنم که مرا بی نیاز کردی تا از هیچکس و از هیچ چیز انتظاری نداشته باشم.

خداوندا! روزی شهادت می‏خواهم كه از همه چیز خبری هست، الا شهادت ...

... خداوندا! فقط می‏خواهم شهید شوم، شهید در راه تو. خدایا مرا بپذیر و در جمع شهدا قرار بده. خداوندا! روزی شهادت می‏خواهم كه از همه چیز خبری هست، الا شهادت...

با تمام وجود درك كردم كه عشق واقعی تویی و عشق به شهادت بهترین راه برای دست یافتن به این عشق است.

نمی‏دانم چه باید كرد؛ فقط می‏دانم زندگی در این دنیا بسیار سخت می‏باشد. واقعاً جایی برای خودم نمی‏یابم. هر موقع آماده می‏شوم چند كلمه‏ای بنویسم، آن­قدر حرف دارم كه نمی‏دانم كدام را بنویسم؟ از درد دنیا، از دوری از شهدا، از سختی زندگی دنیایی، از درد دست خالی بودن برای فردای آن دنیا و هزاران هزار حرف دیگر كه در یك كلام اگر نبود امید به حضرت حق واقعاً چه باید می‏كردیم؟!

راستی چه بگویم؟ سینه‏ام از دوری دوستان سفر كرده، از درد، دیگر تحمل ندارد. خداوندا! تو كمك كن چه كنم؟ فقط و فقط به امید و لطف حضرت تو امیدوار هستم. خداوندا! خود می‏دانم بد بودم و چه كردم كه از كاروان دوستان شهیدم عقب مانده‏ام و دوران سخت را باید تحمل كنم. ای خدای كریم! ای خدای عزیز و رحیم و كریم! تو كمك كن به جمع دوستان شهیدم بپیوندم.

وقتی به عكس نگاه می‏كنم، از درد سختی كه تمام وجودم را می‏گیرد، دیگر تحمل دیدن ندارم. دوران لطف بی‏منتهای حضرت حق، دوران جهاد، دوران عشق دوران، رسیدن آسان به حضرت حق. وای! من بودم نفهمیدم. وای! من هستم كه باید سختی دوران را طی كنم. الله‏اكبر؛ خداوندا! خودت كمك كن. خداوندا! تو را به خون شهدای عزیز و همه بندگان خوبت قسم می‏دهم شهادت را در همین دوران نصیب بفرما. و توفیقم بده هر چه زودتر به دوستان شهیدم برسم.

فرازهایی از وصیت‏نامه شهید احمد كاظمی

ای حیات؛

با تو وداع میکنم، با همه زیبایی هایت، با همه مظاهر جلال و جبروت ، با همه کوها و آسمان  ها و دریاهاو صحراها، با همه وجود وداع میکنم. با قلبی غم آلود به سوی خدای خود میروم و از همه چیز چشم میپوشم.

ای پاهای من؛

 میدانم شما چابکید؛می دانم که در همه مسابقه ها گوی سبقت را از رقیبان ربوده ایدف می دانم فدا کارید، می دانم که به فرمان من مشتاقانه به سوی شهادت صاعقه وار به حرکت در می آیید،.... اما من آرزویی بزرگتر دارم؛ می خواهم که  شما به بلندی طبع بلندم، به حرکت در آییدبه قدرت اراده آهنینم محکم باشید، به سرعت تصمیمات و طرح هایم سریع باشید.

این پیکر کوچک ولی سنگین از آرزوها و نقشه ها و امیدها و مسئولیت ها را به سرعت مطلوب به هر نقطه دلخواه برسانید.ای پاهای من در این لحظات آخر عمر آبروی مرا حفظ کنید، شما سالهای دراز به من خدمت کرده اید از شما میخواهم که در این آخرین لحظه نیز وظیفه خود را به بهترین وجه ادا کنید.

ای پاهای من؛ سریع و توانا باشید.

ای دستهای من؛ قوی و دقیق باشید.

ای چشمان من؛ تیز بین و هوشیار باشید.

ای قلب من؛ این لحظات آخرین را تحمل کن.

ای نفس؛ مرا ضعیف و ذلیل مگذار، چند لحظه بیشتر با قدرت و اراده و صبور و توانا باش.

به شما قول میدهم که چند لحظه دیگر همه شما در استراحتی عمیق و ابدی آرامش خود را برای همیشه بیابید و تلافی این عمر خسته کننده و این لحظات سخت و سنگین و را دریافت وکنید، چند لحظه دیگر به آرامش خواهید رسید، آرامشی ابدی دیگر شما را زحمتی نخواهم داد؛ دیگر شب و روز استمثارتان نخواهم کرد، دیگر فشار عالم و شکنجه ی روزگار را بر شما تحمیل نخواهم کرد، از درد و شکنجه و ضجه نخواهید زد، از گرسنگی گرما و سرما شکوه نخواهید کرد؛ و برای همیشه در بستر نرم خاک، اما این لحظات حساس، لحظات وداع با زندگی و عالم ، لحظات لقای پروردگار ، لحظات رقص من دربرابر مرگ باید زیبا باشد...

خدایا؛ وجودم اشک شده ، همه وجودم از اشک می جوشد ، می لرزد میسوزد و خاکستر میشود.
اشک شده ام و دیگر هیچ...

به من اجازه بده تا در جوارت قربانی شوم و بر خاک ریخته شوم و از وجود اشکم غنچه ای بشکفد که نسیم عشق و عرفان و فداکاری از آن سرچشمه گیرد.

خدایا؛ تو را شکر میگویم که باب شهادت را بروی بندگان خالصت گشودی تا هنگامی که همه راها بسته است و هیچ راهی جز ذلت و خفت و نکبت باقی نمانده است بتوان دست به این باب شهادت زد و پیروزمند و پر افتخار به وصل خدایی رسید...

        - بخشی از دست نوشته ی آخر شهید دکتر چمران  چند روز قبل از شهادت -

                                           " دکتر عروجت مبارک "

تا شهدا با شهدا 

بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با سلام بر مربی بشریت محمد ابن عبدالله (ص) و بر آل اطهارش, سلام بر مهدی موعود و نایب بر حقش حضرت امام خمینی این قلب تپنده امت اسلام, سلام به رزمندگان كفر ستیز كه با یورش بی امان خود عرصه را بر متجاوزین تنگ كرده اند.

 درودی بی پایان به ارواح مقدس شهدای صدر اسلام تا اكنون كه با خون پاك خود اسلام را برای همیشه بیمه كرده اند, سلام به امت حزب الله و شهید پرور كه با یكپارچگی خود قدرت اسلام را به نمایش گذاشته اند, سلام به والدین گرامیم كه برای به ثمر رساندن بنده زحمت زیادی كشیده اند و بعد از خدا و رسول و ائمه اطهار و امام امت از همه بیشتر به گردن بنده حق دارند.

 در حالیكه از سلامتی كامل برخوردار هستم وصیتنامه خود را برای بازماندگانم و امت حزب الله مینویسم.  قبل از هر چیز باید بگویم راهی را كه رفته ام جز برای خدا و لبیك گفتن به ندای اماممان چیز دیگر نبوده است.

 پدران و برادران عزیز بنده كوچكتر از آن هستم كه به شما توصیه كنم ولی واجب دانستم كه چند نكته را گر چه همه می دانیم متذكر شوم. یكی اینكه همیشه گوش به فرمان امام عزیزمان باشید و از ولایت فقیه و روحانیت مبارز پشتیبانی كنید و از دستاوردهای انقلاب اسلامی كه ثمره خون هزاران شهید و معلول میباشد پاسداری كنید و همیشه جبهه ها را گرم نگه دارید وجبهه رفتن را یك وظیفه شرعی بدانید.

و از خواهران و مادران عاجزانه می خواهم كه حجاب اسلامی را رعایت كنید و فرهنگ غنی اسلام را جایگزین فرهنگ غلط غرب ننمایید.

و شما والدین گرامیم با صبر و و شكیبایی خود از امتحان خداوند كه بر شما مقرر فرموده به نحو احسن بدر آیید كه این جنگ ما جنگ اسلام و كفر است و دنیای كفر جهانی به سركردگی امریكای جنایتكار برای نابودی اسلام و مسلمین بسیج گشته اند. در این لحظات حساس آیا می توانیم به عنوان یك مسلمان ایرانی بی تفاوت بنشینیم؟ مسلم است كه ساكت نمی توانیم بنشینیم, باید همه با هم بر خیزیم و با چنگ و دندان جلوی تجاوزگران را بگیریم و آنها را به مجازات خود برسانیم تا دیگر هیچ قدرت شیطانی جرات نكند كه به مملكت بقیه الله سوء ظنی داشته باشد و به آن كسانی كه ظاهرا برای شهدا دلسوزی می كنند و در باطن به نفع دشمن اسلام سخن پراكنی می كنند بگویید تا موقعی كه دشمنان اسلام به دین و كشور حمله ور شده اند تا موقعی كه دشمن خیال تجاوز به شرف و ناموس و آزادی ما را دارند, باید جنگید, باید شهید داد و باید مشكلات جنگ را به دوش كشید.

و دشمنان ما هم این را بدانند كه ما شاگردان مكتب حسین (ع) هستیم, اگر یزیدیان آن زمان توانستند بر حسین پیروز شوند نام حسین را خاموش كنند دشمنان ما هم خواهند توانست كه برما پیروز شوند.

و در آخر از والدینم و سایر رفیقان و فامیلها, حلالی می خواهم مخصوصا از والدین گرامیم كه نتوانستم وظیفه شرعی خود را در قبال آنها به عمل آورم و همچنین از امت حزب الله دره غول و روستاهای اطراف كه در تشییع جنازه ام شركت كرده اند حلالی می خواهم و امیدوارم هر كسی از بنده رفتار ناپسندی دیده است حلالم نمایید و اگر جنازه ام بدستتان رسید در قبرستان شمال دفن نمایید.

   انا لله و انا الیه راجعون

           وصیتنامه پاسدار وظیفه جمشید طهماسبی, مورخه 22/7/63